Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 marca 2017 roku o godzinie 18:25 w O. na ul. (...) patrol Policji zatrzymał do kontroli drogowej samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...), którego kierującym okazał się K. D.. Zatrzymany przyjechał w godzinach popołudniowych z miejscowości K. do O. po alkohol. Przed wyjazdem w godzinach 15-18 spożywał alkohol w postaci wódki i piwa. Podczas kontroli został on poddany badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem typu A. I., w wyniku którego to badania potwierdzono, iż znajduje się on w stanie nietrzeźwości. Dwa badania przeprowadzone o godzinie 18:31 i 18:50 wykazały odpowiednio 0,95 i 0,97 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Powyższe wyniki zweryfikowano poddając oskarżonego badaniu przy użyciu urządzenia stacjonarnego Alkometr A2.0 o godzinie 18:57 i 19:01. Wyniki wynosiły odpowiednio 0,96 i 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. D. k.16v.; protokół użycia urządzenia typu A. I. wraz z wydrukami k.2-2v.; protokół użycia urządzenia typu Alkometr A2.0 wraz z wydrukami k.4-4v., świadectwa wzorcowania urządzenia k.3-3v., 5-5v.)

Oskarżony w chwili zdarzenia posiadał prawo jazdy kategorii (...) wydane w dniu 8 grudnia 2015 roku przez Starostę P.. Zostało mu ono zatrzymane. W chwili orzekania miał ukończone 26 lat. Pozostał w nieformalnym związku z którego posiadał dwoje dzieci w wieku 6 i 3 lat. Zarówno dzieci jak i partnerka pozostawali na jego utrzymaniu. Pracował w firmie (...) w G. z wynagrodzeniem w wysokości 1.400 złotych miesięcznie.

(dowód: kserokopia prawa jazdy k.6; postanowienie k.9; zaświadczenie z (...) k.11-12; informacja ze Starostwa Powiatowego w P. k.20; dane osobowe k.30, 38)

K. D. był już pięciokrotnie karany przez Sąd Rejonowy w Piszu w tym dwukrotnie za czyny z art. 178a § 1 kk (sygn. akt V K. 592/08) i z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk (sygn. akt II K. 953/09). Były orzekane wobec niego za te czyny kary ograniczenia wolności i kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie jednak ostatecznie zarządzono. Orzekano także środki karne zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych oraz świadczenie pieniężne.

(dowód: informacja z K. k.14-14v., odpisy wyroków k. 21-21v., 22-22v.,; informacja z systemu NOE-SAD k.35-35v.)

Oskarżony K. D. przyznał się do kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości. Przyznał, że wcześniej zanim zaczął kierować spożywał alkohol w postaci wódki i piwa. Z miejscowości K. do O. przyjechał aby kupić kolejną porcję alkoholu.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.16v.)

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd podziela w całości. W ich świetle oraz w świetle pozostałych ujawnionych dokumentów fakt kierowania przez oskarżonego samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości nie budzi najmniejszych wątpliwości. Te wyjaśnienia także w połączeniu z niekwestionowanymi przez oskarżonego wynikami badań ilości alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu udowadniają, iż kierując pojazdem mechanicznym K. D. był w stanie nietrzeźwości. Tak więc umyślnie naruszając podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym popełnił przestępstwo określone dyspozycją art. 178a § 4 kk albowiem czynu tego dopuścił się także będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony będąc już uprzednio karanym sądownie w tym za przestępstwo z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk odbywał też karę pozbawienia wolności i to w wymiarze 6 miesięcy (180 dni - w myśl art. 127b kpk) - w dniu 9 października 2009 roku i w okresie od dnia 23 stycznia 2012 roku do dnia 21 lipca 2012 roku ( informacja z K. k.14v.). Cześć tej kary odbywał w systemie dozoru elektronicznego co jest równoznaczne z odbywaniem kary pozbawienia wolności w rozumieniu art. 64 kk. Od chwili wykonania kary nie upłynął okres pięciu lat.

Tak więc K. D. dopuszczając się wyżej ustalonego czynu działał w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk.

Mając powyższe ustalenia na uwadze Sąd uznał, że oskarżony K. D. w dniu 4 marca 2017 roku o godzinie 18:25 w O. na ul. (...), okręgu (...), w ciągu pięciu lat po odbyciu kary sześciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 22 grudnia 2009 roku w sprawie o sygn. akt II K. 953/09 za umyślne przestępstwo podobne, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki F. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym do stężenia 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym wyrokami Sądu Rejonowego w Piszu o sygn. akt V K. 592/08 i sygn. akt II K. 953/09 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Tym samym czyn oskarżonego wyczerpuje wszystkie ustawowe znamiona występku z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Zgodnie z art. 178a § 4 kk jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Działanie w warunkach art. 64 § 1 kk sprawia, że Sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. W niniejszym przypadku Sąd może orzec karę do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo Sąd - kierując się dyrektywami wymiaru kar wymienionymi w art. 53 kk - wymierzył mu na mocy art. 178a § 4 kk karę zasadniczą 6 miesięcy pozbawienia wolności – punkt I. wyroku.

Orzekając karę Sąd uwzględnił jako okoliczności obciążające niewątpliwie popełnienie występku o znacznej szkodliwości społecznej, stanowiącego praktycznie plagę na polskich drogach, oraz uprzednią karalność przybierającą postać powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk (informacja z K. k.14-14v., odpis wyroku k.22-22v.). K. D. już dwukrotnie był skazywany za występki z art. 178a § 1 kk i orzekano karę ograniczenia wolności (wyrok z dnia 22 grudnia 2008 roku), bądź karę pozbawienia wolności z warunkowy zawieszeniem jej wykonania (wyrok z dnia 22 grudnia 2009 roku), której wykonanie zarządzono z uwagi na kolejne skazania (w sprawach II K. 93/11 i II K. 60/11). Ponadto kierował pojazdem mechanicznym w stanie znacznego upojenia alkoholowego, który prowadził do stężenia 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Celem podróży oskarżonego był zakup kolejnej porcji alkoholu. Tak więc kara wskazana wyżej w ocenie Sądu jest współmierna do zawinienia oskarżonego i spełnia wymogi prewencji ogólnej i szczególnej. Będzie też właściwą nauczką na przyszłość.

Do okoliczności Sąd łagodzących zaliczył to, że oskarżony pracuje w firmie (...) w G. i zarabia 1.400 złotych miesięcznie. Z tych dochodów utrzymuje siebie, partnerkę i dwójkę małoletnich dzieci.

Oskarżony jest zdrowy. Nigdy nie leczył się psychiatrycznie i odwykowo (vide: k.30, 38).

Orzeczona kara jest w ocenie Sądu współmierna do zawinienia oskarżonego i spełnia wymogi prewencji ogólnej i szczególnej. Będzie też właściwą nauczką na przyszłość dla oskarżonego i przestrogą dla innych potencjalnych sprawców takich przestępstw.

Wskazane wyżej okoliczności uzasadniają także stwierdzenie, że tylko bezwzględne wykonanie kary pozbawienia wolności może wpłynąć na oskarżonego i sprawić, iż w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Dotychczasowy sposób życia, karalność za przestępstwa, w tym przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym oraz rodzaj naruszonych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego i rodzaj stworzonego na drodze niebezpieczeństwa dla innych użytkowników ruchu drogowego, nie pozwalają na sformułowanie wobec K. D. pozytywnej prognozy kryminologicznej ani przyjęcia, że wystarczającą sankcją byłaby kara łagodniejszego rodzaju niż pozbawienie wolności. Oskarżony z wcześniej dawanych mu szans nie skorzystał. Poza tym aktualne brzmienie art. 69 kk wyklucza możliwość zastosowania wobec osób skazanych wcześniej na karę pozbawienia wolności, środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

Sąd uznał, iż jedynie pobyt w zakładzie karnym pozwoli oskarżonemu na przemyślenie swojego nagannego postępowania i sprawi, że nie powróci on więcej na drogę przestępstwa. Tylko w ten sposób orzeczona kara spełni swoje cele prewencyjne i wychowawcze wobec oskarżonego. Kara ta będzie także sprawiedliwa w odczuciu społecznym.

Stosownie do treści art. 42 § 3 kk Sąd orzekł też za przypisany występek obligatoryjny środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych – punkty II. wyroku. Sąd nie dostrzegł po stronie oskarżonego wyjątkowego wypadku uzasadnionego szczególnymi okolicznościami uzasadniającego odstąpienie od zastosowania dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego także obligatoryjne świadczenie pieniężne w minimalnej możliwej wysokości 10.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej – punkt III. wyroku. Tak określone świadczenie będzie dla oskarżonego dodatkową nauczką na przyszłość.

Środki karne w takiej postaci, w połączeniu z karą pozbawienia wolności i grzywną oceniane całościowo w realiach niniejszej sprawy, nie mogą być uznane za karę rażąco niewspółmiernie łagodną lub surową, bowiem tylko w takim rozmiarze – w ocenie Sądu – mogą one spełnić swoją rolę wychowawczą wobec samego oskarżonego oraz rolę prewencyjną w stosunku do innych potencjalnych sprawców przestępstw.

O kosztach postępowania i opłacie sądowej Sąd orzekł w myśl powołanych w sentencji wyroku przepisów uznając, że ich poniesienie przez oskarżonego będzie dla niego zbyt uciążliwe – punkt IV. wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

3.  (...)

(...)