Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2017 r. w Rybniku

sprawy z odwołania A. F. (F.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury

na skutek odwołania A. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia1 lutego 2017r. Znak (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do ponownego ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonego na podstawie art. 110a ustawy z dnia

17 grudnia 1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych poczynając od dnia 29 listopada 2016r.

Sędzia

Sygn.akt IX U 364/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1.02.2017r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

odmówił A. F. przeliczenia emerytury z uwzględnieniem zarobków uzyskiwanych w części po przyznaniu świadczenia gdyż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z lat 1972-1990 obliczony od wykazanej podstawy wymiaru składek, z uwzględnieniem minimalnego wynagrodzenia za okresy, za które nie podano wysokości zarobków wynosi 248,48% i nie przekracza 250%.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę i przeliczenie jego emerytury na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zarzucił, że organ rentowy bezzasadnie przyjął minimalne wynagrodzenie za 1971r bo jako górnik przodowy osiągał znacznie wyższe dochody.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Podkreślił, że ubezpieczony udokumentował zaświadczeniem pracodawcy podstawę wymiaru składek za lata 1972-1990, więc za okresy zatrudnienia od 21.02.1958r do 31.10.1960r oraz od 11.11.1960r do 31.12.1971r przyjęto minimalne wynagrodzenie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

A. F. przyznano górniczą emeryturę od 22.11.1986r.

W okresie od 11.11.1960r do 30.04.1990r ubezpieczony był zatrudniony w KWK (...) na stanowiskach ładowacza p.z., od 1.09.1969r do 28.02.1971r jako młodszy górnik pod ziemią a od 1.05.1971r jako górnik pod ziemią.

Od 1.09.1969r stawka dzienna wynagrodzenia ubezpieczonego wynosiła 94 zł, zaś od 1.03.1971r - 106 zł, a od 1.02.1974r – 136 zł (akta osobowe).

W dniu 29.11.2016r ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem najkorzystniejszego wariantu.

Do wniosku załączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu wydane na podstawie kartotek zarobkowej obejmujące zarobki ubezpieczonego stanowiące podstawę wymiaru składek za lata 1972-1990.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego obliczony przez organ rentowy od podstawy wymiaru wykazany w zaświadczeniu Rp-7, to jest za lata 1972-1990 i przy przyjęciu minimalnego wynagrodzenia ubezpieczonego za pracę za rok 1971 czyli z 20 lat wyniósł 248,48% (akta ZUSu).

W 1971r A. F. pracował w pełnym wymiarze czasu pracy jako młodszy górnik i jego wynagrodzenie za pracę w 1971r wyniosło co najmniej 31.200 zł a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł za ten rok 110,2%.

Jest więc wyższy od przyjętego za ten rok wskaźnika wysokości podstawy wymiaru o 67,79%.

Zatem wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony od podstawy wymiaru z lat 1971 do 1990 wyniósł (4696,62+67,79 5037,41:20) 251,87%.

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego w świetle art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016r, poz. 887) zasługuje na uwzględnienie.

W sposób nie budzący wątpliwości ubezpieczony udokumentował zarobki za lata 1972-1990.

Na podstawie danych zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego o wysokości stawki jego dziennego wynagrodzenia możliwe było odtworzenie przynajmniej częściowo jego zarobków za 1971 rok, to jest pensji zasadniczej.

Obowiązkowy wymiar pracy w 1971 roku wynosił 25 dniówek w miesiącu.

W styczniu i lutym 1971r stawka dziennego wynagrodzenia zasadniczego wynosiła 94 zł, a wiec wynagrodzenie za 50 dni pracy (styczeń i luty 1971 50x94 zł) wyniosła 4700 zł. Za okresy od marca 1991r do grudnia 1971r wynagrodzenie zasadnicze wynosiło dziennie 106 zł, co łącznie za jeden miesiąc dawało kwotę 2.650 zł (106x25) za 10 miesięcy – 26500 zł.

Za cały więc rok 1971 wynagrodzenie zasadnicze ubezpieczonego wynosiło co najmniej 31200 zł. Faktycznie było ono wyższe, gdyż ubezpieczony był wynagradzany w systemie akordowym a nadto dostawał jeszcze wynagrodzenie z Karty Górnika, deputat węglowy w wymiarze 6 ton, dodatek za pracę na zmianie nocnej.

Mając powyższe na względzie Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.

Sędzia: