Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni domagała się dokonania przez Sąd podziału majątku wspólnego wypracowanego w trakcie trwania wspólności ustawowej z uczestnikiem oraz domagała się ustalenia nierównych udziałów uczestników w majątku dorobkowym przez przyjęcie, że jej udział w majątku wspólnym wynosi 100%, a udział uczestnika - 0%.

Uzasadniając wniosek o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym wnioskodawczyni podała że uczestnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania majątku zgłoszonego do podziału, a jego zachowanie narażało rodzinę na materialne ubóstwo.

Uczestnik w trakcie trwania wspólności ustawowej oddawał się grom hazardowym, marnotrawił majątek wspólny, zaciągał zobowiązania, które de facto spłacała wnioskodawczyni, przestał zaspokajać podstawowe potrzeby rodziny, uchylał się od obowiązku alimentacyjnego, nie partycypował w kosztach związanych z wychowaniem i edukacją wspólnego syna uczestników, nie angażował się osobiście w życie rodziny i w utrzymanie oraz remonty domu.

Uczestnik dopuścił się także popełnienia czynów karalnych, które bezpośrednio zagrażały członkom ich rodziny, prezentował styl życia, który odcisnął negatywne piętno społeczne i zaniedbywał prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą.

Ze stanowiska zaprezentowanego w sprawie przez uczestnika I. S. wynika, iż wniósł on o oddalenie wniosku wnioskodawczyni w przedmiocie ustalenia nierównych udziałów uczestników w majątku wspólnym.

Postanowieniem wstępnym z dnia 30 stycznia 2014r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu ustalił, że udziały uczestników postępowania w majątku wspólnym są równe i wynoszą po ^1/2 części.

Sąd ten ustalił, że wnioskodawczym i uczestnik postępowania zawarli związek małżeński w dniu 2 czerwca 1984r. małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód z winy uczestnika I. S. wyrokiem zaocznym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2008r., wydanym w sprawie XC 1661/07, a wyrok ten stał się prawomocny w stosunku do A. S. z dniem 21 marca 2008r., zaś w stosunku do I. S. z dniem 14 marca 2008r.

Wcześniej Sąd Rejonowy w Inowrocławiu wyrokiem zaocznym z dnia 23 sierpnia 2007r., w sprawie III RC 34/07, ustanowił w małżeństwie, z dniem 1 stycznia 2006r., rozdzielność majątkową.

W trakcie trwającej 22 lata wspólności majątkowej uczestnicy wypracowali maj ątek wspólny zgłoszony do podziału w niniej szym postępowaniu i szczegółowo opisany we wniosku z dnia 1 października 2012r. oraz w piśmie z dnia 1 lipca 2013r.

Nieruchomość położona w I. przy ul. (...), objęta księgą wieczystą Sądu Rejonowego w Inowrocławiu Kw nr (...) została zakupiona przez wnioskodawczynię i uczestnika jako niezabudowany grunt w dniu 4 czerwca 1996r., za pieniądze pochodzące z dochodów za pracę i oszczędności obojga uczestników. Na działce tej wnioskodawczym i uczestnik zbudowali dom. Budowa trwała od roku 1997 do roku 1999 i podobnie jak zakup gruntu sfinansowana została ze wspólnych oszczędności wnioskodawczym i uczestnika.

Do wybudowanego, niewykończonego domu, małżonkowie S. wprowadzili się w roku 1999.

Zakupili stanowiące jego wyposażenie i zgłoszone do podziału ruchomości.

W 2003r. uczestnicy podjęli decyzję o zakupie nowego, salonowego samochodu osobowego marki F. (...). Pojazd ten został kupiony za gotówkę i zgodnie z założeniami uczestników miał być wykorzystywany przez I. S. na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej z zakresu

branży informatycznej. Z uwagi na małe gabaryty samochodu utrudniające uczestnikowi przewożenie komputerów, wnioskodawczym i uczestnik w roku 2004 dokonali zamiany pojazdów- A. S., korzystająca dotychczas z wcześniej nabytego, wspólnego samochodu osobowego marki R. (...), objęła w posiadanie i zaczęła używać samochód F. (...), zaś I. S. korzystał od tego momentu z samochodu marki R. (...). W chwili obecnej zgłoszony do podziału samochód F. (...) jest w posiadaniu syna uczestników K. S. (1), zaś wyprodukowany w 2000r. samochód R. (...) nie istnieje, został zezłomowany.

W roku 2006 lub 2007 wnioskodawczyni w ciągu 2 miesięcy poczyniła oszczędności. Zebraną kwotę 1.514,90zł. zdeponowała na swoim osobistym rachunku bankowym w Banku (...) - Oddział w I. i zgłosiła ją do podziału w niniejszym postępowaniu.

W trakcie trwania wspólności ustawowej wnioskodawczyni, z wykształcenia ekonomista, pracowała zawodowo-kolejno: w cukrowni w J. jako główna księgowa, a następnie jako zastępca dyrektora ds. ekonomiczno-finansowych, a od 1998r.-po uzyskaniu licencji do prowadzenia ksiąg rachunkowych- rozpoczęła własną działalność polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg rachunkowym i doradztwie podatkowym. Działalność tę - w formie spółki cywilnej - wnioskodawczyni prowadzi do dnia dzisiejszego.

Uczestnik w chwili zakupu nieruchomości przy ul. (...) w I. oraz zgłoszonych do podziału ruchomości, a także w czasie budowy domu na nabytej w 1996r. działce, świadczył usługi informatyczne na rzecz dużych cukrowni w K., w J., w N., w N. oraz na rzecz przedsiębiorstwa (...) w W.. Działalność swoją uczestnik prowadził w formie spółki cywilnej, w której był jednym z dwóch wspólników. Cukrownie i przedsiębiorstwa, na rzecz których uczestnik świadczył swoje usługi, ze swoich zobowiązań finansowych wobec uczestnika wywiązywały się w terminie. W pewnym momencie doszło do

przekształcenia spółki cywilnej, w której wspólnikiem był uczestnik , w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, po czym spółka ta została zlikwidowana. Po zlikwidowaniu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością uczestnik I. S. kontynuował świadczenie usług informatycznych w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Przez 22 lata trwania wspólności ustawowej I. S. pozostawał bez pracy i dochodów 2-3 razy, a okresy tego bezrobocia trwały od 2 miesięcy do pół roku.

Nie było dysproporcji w wysokości zarobków uzyskiwanych przez wnioskodawczynię i uczestnika w czasie trwania wspólności ustawowej, a w szczególności w okresie, w którym wypracowany został majątek wspólny zgłoszony do podziału. Zarówno A. S., jak i I. S. w powyższym okresie zarabiali godziwie, a duże zakupy dokonywane przez uczestników oraz związane z tym kwestie finansowe były przez małżonków S. wspólnie konsultowane,

W (...) urodziło się jedyne dziecko uczestników-syn K. S. (1).

Uczestnik był bardzo troskliwym ojcem do 2 roku życia syna. Z czasem zaczęła pojawiać się u I. S. agresja kierowana przez niego zarówno wobec syna K. S. (1), jak i wobec wnioskodawczym. Przełom nastąpił w 2002r., kiedy to uczestnik pobił 15-letniego syna. Incydent ten zepsuł relację między uczestnikiem, a synem oraz zapoczątkował rozpad małżeństwa uczestników.

Naganne zachowania I. S. w stosunku do żony i syna nie ustały.

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2008r. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu , w sprawie o sygn. akt VII K 554/07, skazał uczestnika za popełnienie występków z art. 207§ 1 k.k. i art. 157§ 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., to jest za to, że w okresie od czerwca 2004r. do dnia 24 marca 2007r. znęcał się fizycznie i psychicznie nad A. S. i synem K. S. (1), w ten sposób, że podczas wszczynanych awantur używał wobec wnioskodawczym i syna słów wulgarnych, obelżywych, szarpał za odzież, popychał oraz bił syna pięściami po

głowie, w konsekwencji czego w dniu 28 lutego 2007r. spowodował u A. S., a u K. S. (1) w dniu 5 czerwca 2004r., obrażenia ciała, które w obu przypadkach naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonych na okres nie przekraczający 7 dni.

Powyższe zachowania uczestnika, jak również powzięte przez wnioskodawczynię w 2000r. wątpliwości dotyczące rzeczywistych dochodów uzyskiwanych przez I. S. z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, skłoniły wnioskodawczynię do poszukiwania przyczyny takiego stanu rzeczy.

Rozliczając firmę uczestnika wnioskodawczym ustaliła, iż uczestnik od 2005r. prowadził swój ą działalność ze stratą, a wynaj ęty przez wnioskodawczynię na początku 2007r. prywatny detektyw ustalił, iż uczestnik zamiast spędzać czas na pracy zarobkowej, oddaje się hazardowej grze w karty na pieniądze.

W tym samym czasie, tj. około roku 2005-2006 uczestnik I. S. przestał partycypować w kosztach utrzymania wspólnego domu i syna K. S. (1).

Syn uczestników wystąpił na drogę postępowania sądowego i w styczniu 2007r. Sąd zasądził na jego rzecz od uczestnika, od dnia 1 grudnia 2006r., alimenty w kwocie 700,00zł. miesięcznie, przy czym egzekucja przedmiotowych alimentów okazała się bezskuteczna.

Z uwagi na skłonność uczestnika do hazardu i obawiając się zaciągania w przyszłości przez uczestnika długów, wnioskodawczyni w dniu 12 stycznia 2007r. wystąpiła do Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z pozwem o ustanowienie rozdzielności majątkowej, a Sąd wyrokiem zaocznym z dnia 23 sierpnia 2007r., w sprawie akt III RC 34/07, ustanowił w małżeństwie stron z dniem 1 stycznia 2006r. rozdzielność majątkową.

W dniu 9 listopada 2009r. uczestnik I. S., w sprawie akt II K 274/09, został skazany przez Sąd Rejonowy w Inowrocławiu za posiadanie, w

okresie od dnia 17 października 200ór. do dnia 10 marca 2009r., plików wideo i plików graficznych zawierających treści pornograficzne z udziałem małoletnich dzieci poniżej lat 15. Zdarzenie to było dla wnioskodawczym bardzo uwłaczającym doświadczeniem, które - wraz ze zdiagnozowaną u niej chorobą nowotworową - spowodowało, iż wnioskodawczym zmuszona została podjąć leczenie psychiatryczne.

Uczestnik nie stanowił wsparcia dla wnioskodawczyni w trudnym okresie jej walki z nowotworem. Lecząca się od 2004r do 2006r. z powodu nowotworu złośliwego pęcherza moczowego wnioskodawczyni przeszła w sumie pięć operacji - dwie w B. i trzy w W.. Uczestnik wprawdzie zawiózł wnioskodawczynię do szpitali na wspomniane operacje, jednak nie uczynił tego z własnej inicjatywy, lecz na wyraźną prośbie wnioskodawczyni.

W 2007r. uczestnik wyrzucił wnioskodawczynię ze wspólnego domu przy ul. (...) w I.. Do nieruchomości tej wnioskodawczym wróciła dopiero po 1,5 roku, egzekwując poprzez komornika sądowego orzeczoną przez Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku rozwodowym eksmisję uczestnika z przedmiotowej nieruchomości.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego sąd oparł się na dowodach z zeznań świadków oraz z przesłuchania wnioskodawczyni, jak również na zgromadzonych w sprawie i zaprezentowanych przez wnioskodawczynię dokumentach.

Prawdziwość przedstawionych dokumentów nie była przez uczestnika kwestionowana, co czyni zbytecznym ustosunkowywanie się do nich przez Sąd.

Zdaniem Sądu na uwadze należało mieć okoliczność, że wnioskodawczyni zeznawała w sposób dla niej korzystny, jednak prawdziwość jej twierdzeń została zweryfikowana przez zeznania przesłuchanych w sprawie świadków-E. M. (1), M. S., a w szczególności syna uczestników -K. S. (1). Zeznania świadków sąd uznał z prawdziwe i pozwalające rozstrzygnąć spór dotyczący wielkości udziałów wnioskodawczym i uczestnika

w majątku dorobkowym.

Oceniając zgromadzony materiał dowodowy sąd pierwszej instancji doszedł do przekonania, że postępowanie uczestnika - oddawanie się hazardowej grze w karty na pieniądze, znęcanie się nad wnioskodawczynią i synem K. S. (1), nie wykazywanie większego zainteresowania codziennymi sprawami rodziny, zaniedbywanie obowiązków rodzicielskich wobec syna, uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego, narażenie wnioskodawczyni i syna na społeczny ostracyzm w związku ze skazaniem za posiadanie treści pornograficznych z udziałem małoletnich dzieci, zmuszenie wnioskodawczyni do samotnego rozwiązywania problemów dnia powszedniego, dbania o regulowanie rachunków, zajmowania się domem i wychowywaniem dziecka- naruszyło normy etyczne i zasady uczciwego postępowania, takie jak chociażby obowiązek współdziałania dla dobra rodziny, którą uczestnicy poprzez swój związek małżeński założyli, prawo do wzajemnej pomocy małżonków, prawo człowieka do spokojnego, godnego i harmonijnego życia i naraziło uczestnika na sprawiedliwą konsekwencję w postaci domagania się przez wnioskodawczynię ustalenia jego mniejszego, niż wynika to z ustawy, udziału w majątku dorobkowym.

W dalszej kolejności więc, uznając że w sprawie zaistniały ważne powody przewidziane w art 43 § 2 k.r.i o., które przemawiały za ustaleniem nierównych udziałów byłych małżonków S. w majątku dorobkowym, Sąd pierwszej instancji dokonał analizy przyczyniania się uczestnika do powiększenia substancji majątku wspólnego, wysokości jego dochodów, starań uczestnika o rodzinę i zaspokojenie potrzeb członków tej rodziny. Analiza ta pozwoliła ustalić, iż zgłoszony do podziału majątek dorobkowy powstał w okresie, kiedy relacje pomiędzy wnioskodawczynią a uczestnikiem były jeszcze poprawne , kiedy uczestnik pracował, uzyskiwał dochody w wysokości porównywalnej z zarobkami wnioskodawczyni, nie uchylał się drastycznie od obowiązków rodzicielskich wobec syna, nie znęcał się nad żoną i dzieckiem i nie przejawiał

skłonności do hazardowej gry w karty. Nie sposób zatem - w ocenie Sądu -przyjąć, iż uczestnik w wypracowanie majątku wspólnego mającego podlegać sądowemu podziałowi nie zaangażował wszystkich swoich sił i możliwości, w dodatku na taką skalę, aby przyjąć, iż to tylko wnioskodawczym swoją postawą i działaniem w 100% przyczyniła się do powstania majątku wspólnego. Zrozumiałe jest rozgoryczenie wnioskodawczym i poczucie krzywdy doznanej przez nią ze strony uczestnika, walka jaką musiała ona stoczyć, aby jej życie i życie wspólnego syna uczestników, mimo nagannych zachowań męża i ojca- układało się w miarę normalnie, niemniej okoliczności te nie mogą usuwać z pola widzenia istotnego faktu, a mianowicie iż majątek zgłoszony do podziału został nabyty przez małżonków S. w czasie, kiedy uczestnikowi nic nie można było zarzucić,

W konsekwencji Sąd - na podstawie art. 43 § 1 k.r.i.o - ustalił, iż udziały wnioskodawczym A. S. i uczestnika postępowania I. S. w majątku wspólnym są równe i wynoszą po 1/2 części, o czym też orzekł w postanowieniu wstępnym.

W apelacji od powyższego postanowienia, opartej na zarzutach naruszenia art. 43 § 2 kro, 43 § 3 kro, 233 § 1 k.p.c. i 328 §2 k.p.c. wnioskodawczym domagała się jego zmiany i ustalenia, że wszystkie udziały w majątku wspólnym przypadają wnioskodawczym z jednoczesnym pozbawieniem ich uczestnika postępowania, ewentualnie jego uchylenia i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

W. zarzuciła, że uczestnik w sporych okresach czasu pozostawał bez pracy, zaangażowany był w gry hazardowe, przestał partycypować w kosztach utrzymania rodziny, a od czasu ukończenia przez syna drugiego roku życia tj, od 1989 r. przestał czynić jakiekolwiek starania w wychowaniu wspólnego dziecka. Został skazany prawomocnym wyrokiem za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad rodziną w okresie od 2004 do 2005r. Od 2005 r. generował straty z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, a od

1990 r. to wyłącznie wnioskodawczyni czyniła osobiste starania w wychowaniu syna, zajmowała się prowadzeniem wspólnego gospodarstwa domowego niezależnie od tego, że wykonywała pracę zarobkową.

W ocenie apelującej sąd pierwszej instancji pominął także istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności takie jak darowizny poczynione przez rodziców wnioskodawczyni, nie dał wiary zeznaniom świadków E. M. (1) oraz K. S. (1) i wnioskodawczyni co do dysproporcji w zarobkach stron, doprowadzania przez uczestnika do zadłużenia, obciążenia nieruchomości hipoteką na kwotę ponad 60000 zł., doprowadzenia przez uczestnika do licytacji nieruchomości, przyjęcia, że wzajemne relacje stron były poprawne do 2006r., pominięcia dowodu z informacji Urzędu Skarbowego o dochodach osiągniętych przez uczestnika.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawczyni nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń natury faktycznej oraz prawnej, które Sąd Okręgowy w pełni podziela. Sąd ten w sposób dokładny i szczegółowy ocenił wszystkie okoliczności związane ze wspólnym pożyciem stron i stopniem przyczyniania się do powstania majątku wspólnego. Zasadnie sąd pierwszej instancji przyjął, że majątek wspólny stron powstał w okresie, kiedy relacje pomiędzy stronami były poprawne, uczestnik pracował i uzyskiwał dochody w wysokości porównywalnej z dochodami wnioskodawczyni.

Z niewadliwych ustaleń sądu pierwszej instancji wynikało, że wspólność majątkowa małżeńska trwała pomiędzy stronami około 22 lat, to jest od chwili zawarcia związku małżeńskiego w czerwcu 1984r. do 1 stycznia 2006r. (rozdzielność majątkowa orzeczona wyrokiem dnia z dnia 23 sierpnia 2007r. -k. 10 akt). Rozwód stron orzeczono wyrokiem zaocznym z dnia 25 lutego 2008r. z winy uczestnika postępowania.

Pierwszy istotny składnik majątku wspólnego - nieruchomość gruntową strony nabyły w czerwcu 1996r. Już wówczas, zgodnie z ustaleniami sądu pierwszej instancji, uczestnik pracował, wykonywał usługi informatyczne na rzecz przedsiębiorstw, początkowo w formie spółki cywilne, następnie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, następnie w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W latach 1997 - 1999 powstawał na zakupionej nieruchomości dom, a ruchomości były nabywane w latach 2000 - 2003. Samochód marki F. (...) nowy, został nabyty przez strony w 2003r.

Oparcie w materiale dowodowym w postaci zeznań świadka E. M. (k. 165v - 166) oraz wnioskodawczym (k.181 - -183 akt) miało ustalenie sądu pierwszej instancji co do braku dysproporcji w wysokości zarobków uzyskiwanych przez strony w czasie trwania wspólności ustawowej, a przynajmniej do 2003r., kiedy nabyty został przez strony nowy samochód.

Zgodnie z niewadliwymi ustaleniami sądu pierwszej instancji, należy przyjąć, że przełom w dobrych relacjach rodzinnych stron miał miejsce w 2002r., kiedy doszło do pobicia przez uczestnika 15 - letniego syna. Następnie miały miejsce naganne zachowania uczestnika, potwierdzone prawomocnymi wyrokami sądu.

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2008r. uczestnik został skazany za znęcanie się fizyczne i psychiczne nad wnioskodawczynią oraz synem w okresie od czerwca 2004r. do dnia 24 marca 2007r.

Wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2007r. ustalona została pomiędzy stronami rozdzielność majątkowa małżeńska począwszy od dnia 1 stycznia 2006r.

Wyrokiem zaocznym z dnia 1 grudnia 2006r. zasądzone zostały od uczestnika na rzecz syna alimenty w wysokości 700 zł miesięcznie. Wyrokiem z dnia 21 lutego 2008r. uczestnik został skazany za uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego w okresie od grudnia 2006r. do 30 sierpnia 2007r.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2009r. uczestnik został skazany za posiadanie w okresie od 17 października 2006r. do dnia 10 marca 2009r. plików

wideo i graficznych zawierających treści pornograficzne z udziałem małoletnich dzieci.

Ostatecznie wnioskodawczym uzyskała informację, że od 2005r. uczestnik prowadził swoją firmę ze stratą, a w okresie 2005r - 2006r. zaprzestał partycypować w kosztach utrzymania rodziny.

W świetle tak ustalonego stanu faktycznego nie mogły odnieść skutku zarzuty apelacji wnioskodawczym odnoszące się do błędnego, w ocenie apelującej, ustalenia stopnia przyczynienia się do powstania majątku wspólnego stron z powołaniem się na zarzuty dotyczące nagannego zachowania się uczestnika postępowania, o których była mowa wcześniej, które miały miejsce po 2003r. Okoliczności tych nie sposób kwestionować, lecz podlegają one odmiennej ocenie, niż dokonała tego wnioskodawczyni w apelacji. Apelująca myli pojęcia „przyczyniania się" małżonków do powstania majątku wspólnego z pojęciem „ważnych powodów", które miałyby przemawiać za nierównością udziałów małżonków w majątku wspólnym.

W okolicznościach faktycznych sprawy ustalonych przez sąd pierwszej instancji, oraz nie kwestionowanych przez wnioskodawczynię, oboje małżonkowie przyczyniali się do powstania majątku wspólnego i działalność obojga małżonków była źródłem pomnażania tego majątku. Ocena stopnia przyczyniania się stron do powstania majątku wspólnego opiera się w niniejszej sprawie w głównej mierze na kryteriach ekonomicznych, ale również natury osobistej, jeśli zważy się, że w okresie gromadzenia wspólnego majątku rodzina stron funkcjonowała prawidłowo, a między małżonkami istniały więzy osobiste i gospodarcze.

Ważnymi powodami dla ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym stron są względy natury etycznej, które sprawiają, że w danych warunkach równość udziałów małżonków w majątku wspólnym wyraźnie kolidowałaby z zasadami współżycia społecznego.

W okolicznościach sprawy negatywne zachowania uczestnika postępowania, jak ustalił sąd pierwszej instancji, miały miejsce począwszy od 2002r.

Przepis art. 43 § 2 k.r.o. określa nie jedną, a dwie przesłanki ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym. Pierwszą jest niejednakowy stopień przyczyniania się małżonków do powstania tego majątku. Okoliczność ta występuje w podwójnej roli, stanowi bowiem zarazem miernik ustalenia wysokości udziałów, lecz leży też u podstaw rozstrzygnięcia sądu: w prawie polskim żadne „ważne powody" nie mogą same przez się uzasadniać ustalenia nierównych udziałów, jeżeli stopień przyczyniania się małżonków do powstania majątku wspólnego jest równy. Z drugiej strony nierówność pod tym względem bierze się pod uwagę tylko wtedy, gdy przemawiają za tym „ ważne powody". Stanowią one drugą przesłankę. Obie przesłanki muszą być spełnione łącznie.

Dlatego też art. 43 § 2 k.r.o. może mieć zastosowanie nie w każdym wypadku faktycznej nierówności przyczyniania się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego, lecz tylko w tych wypadkach, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie ustalenia nierównego udziału, w sposób rażący i uporczywy nie przyczynia się do powstania dorobku stosownie do posiadanych sił i możliwości zarobkowych.

W świetle powyżej przedstawionych okoliczności nie mogą odnieść skutku zarzuty apelacji nieuwzględnienia przez sąd pierwszej instancji zaangażowania uczestnika w gry hazardowe, skazanie prawomocnym wyrokiem za psychiczne i fizyczne znęcanie się nad rodziną, powodowanie strat w działalności gospodarczej, pozostawanie uczestnika bez pracy w okresach od 6 do 9 miesięcy, ustalenie rozdzielności majątkowej między stronami z dniem 1 stycznia 2006r., czynienie przez wnioskodawczynię osobistych starań w wychowaniu syna, czy też nieznaczne zróżnicowanie w zarobkach stron, oraz wykonywanie remontów oraz rozbudowy nieruchomości przez

wnioskodawczynię w sytuacji, gdy następowało to z inicjatywy wnioskodawczym, ale ze środków należących do majątku wspólnego.

W odniesieniu do zarzutu apelacji spowodowania przez uczestnika zaległości w ZUS oraz zabezpieczenia tych zaległości hipoteką wpisaną w dziale IV księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wspólnej stron zauważyć należy, że zgodnie z treścią księgi wieczystej Kw. Nr (...) (...) (k. 15 v. akt), hipoteka przymusowa kaucyjna w kwocie nie przekraczającej 39000 zł. została wpisana, a więc powstała w grudniu 2010r. na podstawie decyzji ZUS z września 2010r.

Co do zarzutu apelacji doprowadzenia przez uczestnika do licytacji nieruchomości położonej w I. przy ulicy (...) podkreślenia wymaga, że na skutek tej licytacji postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2010r. ( k. 12 akt) sąd przysądził na rzecz nabywcy udział wynoszący Vi we własności tej nieruchomości, przysługujący uczestnikowi, zaś udział w wysokości drugiej Vi we własności nieruchomości przysługuje wnioskodawczyni, co apelacja całkowicie pomija.

Zgodnie z zeznaniami świadka K. S. (1) (k.167 akt) lokal przy ulicy (...) stanowił siedzibę firmy uczestnika i był to lokal nabyty w trakcie ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Siedziba firmy wnioskodawczyni mieściła się przy ulicy (...) w I. (k. 166v akt - zeznania świadka K. S.). Okoliczność ta potwierdzona została zeznaniami świadka E. M. (k.!65v akt).

Tak więc zarzuty apelacji, które sprowadzają się do uwypuklenia ważnych powodów, natury etycznej, nie mogą odnieść skutku co do przesądzenia podstaw ustalenia nierównych udziałów stron w majątku wspólnym, gdyż jako ważne powody, same przez się, co wcześniej zostało podkreślone, nie mogą uzasadniać ustalenia nierównych udziałów w sytuacji, jeżeli stopień przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego

był równy, a budowanie majątku wspólnego odbywało się w latach 1984 -2003( zakup nowego samochodu).

Nie należy zapominać również i o tym, że regułą przewidzianą przez prawo jest równy udział małżonków w majątku wspólnym i że odstępstwa od tej reguły noszą charakter wyjątku. Żądanie wnioskodawczym całkowitego pozbawienia uczestnika udziału w majątku wspólnym wymagało wykazania okoliczności, które przemawiałyby za tym, że udział uczestnika w powstaniu tego majątku był zerowy.

W świetle wyżej przeanalizowanych okoliczności, oraz wcześniejszych niewadliwych ustaleń sądu pierwszej instancji w sprawie nie zostało wykazane, że uczestnik w sposób rażący lub uporczywy naruszał swe obowiązki wobec rodziny, w czasie, kiedy majątek wspólny stron powstawał, czyli w pierwszych 20 latach wspólnego pożycia stron, co mogłoby prowadzić do zasadności wniosku w kwestii ustalenia nierównych udziałów stron w powstaniu majątku dorobkowego, jak to podkreślił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26 listopada 1973r. (III CRN 227/73, OSNC 1974/11/189).

Z powyższych względów nie może zostać uwzględniony zarzut apelacji błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jak również naruszenia przepisu art 43 § 2 i 3 k.r.o.

Wobec powyższych okoliczności, skoro zarzuty apelacji nie skutkowały zmiany zaskarżonego orzeczenia, apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 518 k.p.c.