Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marta Ładzińska

Protokolant: Agnieszka Zamojska

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2016 r. w Jeleniej Górze

sprawy z odwołania R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.
na skutek odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 03.03.2016 r.

znak (...)

w przedmiocie zasiłku chorobowego

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. z dnia 03.03.2016 r. znak (...), w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy R. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 15.01.2016 r. do dnia 31.01.2016 r.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca R. K. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. nr (...) z dnia 03.03.2016 r., na podstawie której strona pozwana odmówiła wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego i jego wypłaty za okres od dnia 15.01.2016 r. do dnia 31.01.2016r. Wnioskodawca w uzasadnieniu odwołania wskazał, że nie zgadza się z uzasadnieniem decyzji, ponieważ otrzymał kolejne zwolnienie lekarskie z Poradni Chirurgicznej w Z. z powodu rozpoznania stopy cukrzycowej i jest w trakcie leczenia.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 360 zł. W uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawca był niezdolny do pracy w okresie od 12.05.2014 r. do 11.11.2014 r. i z dniem 09.11.2014 r. wykorzystał ustawowy okres zasiłkowy wynoszący 182 dni. W okresie od 10.11.2014 r. do 04.11.2015 r. miał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego przez maksymalny okres 360 dni. Ponownie orzeczono wobec wnioskodawcy niezdolność do pracy z powodu tej samej choroby od 04.12.2015 r. do 31.12.2015 r. Przerwa w niezdolnościach do pracy z powodu tej samej choroby nie przekroczyła 60 dni, w związku z czym wszystkie ww. okresy zaliczone zostały do jednego okresu zasiłkowego. Kolejną niezdolność do pracy orzeczono względem wnioskodawcy od dnia 15.01.2016r. do dnia 31.01.2016r. Niezdolność do pracy w ty okresie dotyczy tej samej choroby. Brak jest zatem podstaw do rozpoczęcia nowego okresu zasiłkowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. K. od około 16 lat choruje na cukrzycę.

( d owód : przes ł uchanie wnioskod awcy R. K. k. 10 v, dokumentacja medyczna zawarta w aktach ZUS)

R. K. był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 12.05.2014 r. do 11.11.2014 r. Niezdolność do pracy w tym okresie wynikała z chorób oznaczonych numerami statystycznymi H 36 (zaburzenia siatkówki w chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej), H 43 (zaburzenia ciała szklistego) i H 45 (zaburzenia ciała szklistego i gałki ocznej w chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej).

( d owód : zestawienie zaświadczeń w aktach ZUS, dołączonych do akt sprawy tut. Sądu sygn. akt IV U 46/16, dokumentacja zawarta w aktach ZUS dołączonych do niniejsze j sprawy, przesłuchanie wniosko dawcy R. K. k. 10 v)

U wnioskodawcy w maju 2014r. stwierdzono krwotok do ciała szklistego oka lewego, retinopatię z zaćmą obu oczu.

Dnia 27.09.2014r. stwierdzono krwotok do ciała szklistego oka prawego i usunięto zaćmę oka lewego.

W dniu 30.03.2015r. zdiagnozowano retinopatię cukrzycową, pseudosoczewkowatość obu oczu, olej w komorze ciała szklistego, stan po fotokoagulacji laserowej siatkówek obu oczu.

( dowód : zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia 30.03.2015r. zawarte w akta ch ZUS dołączonych do niniejszej sprawy )

W dniu 09.11.2014 r. R. K. wykorzystał 182 dni okresu pobierania zasiłku chorobowego z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą.

( dowód: bezsporne )

W okresie od 10.11.2014 r. do 08.05.2015 r. i od 09.05.2015 r. do 04.11.2015r. R. K. pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

( dowód: bezsporne )

R. K. był następnie niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 04.12.2015 r. do 31.12.2015 r. i od 01.01.2016 r. do 31.01.2016r. Niezdolność do pracy wynikała z choroby oznaczonej numerem statystycznym E 10.5 – stopa cukrzycowa z martwicą skóry w dystalnej części palucha (cukrzyca insulinozależna). U wnioskodawcy została wówczas rozpoznana stopa cukrzycowa.

( d owód : zestawienie zaświadczeń w aktach ZUS, przesłuchanie wniosko dawcy R. K. k. 10 v)

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów zawartych w aktach ZUS oraz na przesłuchaniu wnioskodawcy. Sąd dał im wiarę, nie budziły one wątpliwości Sądu, a nadto żadna ze stron ich nie kwestionowała.

Podkreślić należy, że stan faktyczny w przedmiotowej sprawie nie był sporny, a spór pomiędzy stronami dotyczył oceny prawej owego bezspornego stanu faktycznego.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługiwało na uwzględnienie, dlatego też decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych została zmieniona.

Strona pozwana oparła zaskarżoną decyzję na treści przepisów art. 8 i art. 9 ust. 1 i 2, art. 18 ust. 1 i 2, art. 21 ustawy z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2014.159).

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy zasiłkowej, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni. W myśl przepisów art. 9 ust. 1 i 2 tej ustawy, do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej „okresem zasiłkowym”, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, w tym okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Na mocy przepisów art. 18 ust. 1 i 2 tej ustawy, świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

Ocenie Sądu podlegało więc ustalenie, czy wnioskodawca był niezdolny do pracy w okresie do 04.11.2015 r., a następnie w okresie od 15.01.2016 r. do 31.01.2016 r. w związku z tą samą chorobą.

W ocenie Sądu, strona pozwana wydając zaskarżoną decyzję bezzasadnie przyjęła, że niezdolność wnioskodawcy do pracy w ww. okresach była wywołana tą samą choroba.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 12.05.2014 r. do 09.11.2014 r., od 10.11.2014 r. do 08.05.2015 r. i od 09.05.2015 r. do 04.11.2015 r. z powodu schorzenia oczu spowodowanego cukrzycą oraz z powodu zaburzenia siatkówki w chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej), H 43 (zaburzenia ciała szklistego) i H 45 (zaburzenia ciała szklistego i gałki ocznej w chorobach sklasyfikowanych gdzie indziej).

Wnioskodawca był następnie niezdolny do pracy w okresie od 04.12.2015 r. do 31.12.2015 r. i od 01.01.2016r. do 31.01.2016r. z powodu choroby oznaczonej numerem statystycznym E 10.5 (cukrzyca insulinozależna z powikłaniami w zakresie krążenia obwodowego). W dniu 04.12.2015r. rozpoznano u wnioskodawcy stopę cukrzycową z martwicą skóry.

Ocenie podlegało więc, czy schorzenie oczu wywołane cukrzycą oraz stopa cukrzycowa, to „ta sama choroba”. W ocenie Sądu brak jest podstaw do przyjęcia takiego twierdzenia. Wnioskodawca w tych okresach cierpiał co prawda na cukrzycę, jednak nie był niezdolny do pracy z powodu samej cukrzycy, a z uwagi na powikłania pocukrzycowe, które dotknęły różne narządy jego ciała i wymagały specjalistycznego leczenia. Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresie od 12.05.2014 r. do 09.11.2014 r., od 10.11.2014 r. do 08.05.2015 r. i od 09.05.2015 r. do 04.11.2015 r. z powodu schorzenia oczu spowodowanego cukrzycą. Wnioskodawca był następnie niezdolny do pracy w okresie od 04.12.2015 r. do 31.12.2015 r. z powodu choroby oznaczonej numerem statystycznym E 10.5 (cukrzyca insulinozależna z powikłaniami w zakresie krążenia obwodowego).

W wyroku z dnia 06.11.2008 r. (II UK 86/09, OSNP 2010/9-10/124) Sąd Najwyższy wskazał, że „pojęcia "ta sama choroba" użytego w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267 ze zm.) nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych (...)10, gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który - choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne - stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu”.

Przenosząc powyższe na okoliczności przedmiotowej sprawy zauważyć należy, że choć niezdolność do pracy wnioskodawcy wywołana była chorobą opisaną numerem statystycznym 10.5, jednak nie była to „ta sama choroba” w myśl przepisów Ustawy zasiłkowej.

Ponadto zauważyć należy, że nie wszystkie choroby oczu, na które cierpiał wnioskodawca, były powikłaniami pocukrzycowymi – w szczególności nie wykazano, by zaburzenia siatkówki, zaburzenia ciała szklistego i zaburzenia ciała szklistego i gałki ocznej stanowiły takie powikłania.

Tym samym nie można uznać, że niezdolność do pracy wnioskodawcy była spowodowana tą samą chorobą.

Na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w przypadku uwzględnienia odwołania sąd zmienia w całości lub w części zaskarżoną decyzję organu rentowego lub zaskarżone orzeczenie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności i orzeka co do istoty sprawy.

W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji.