Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Wojciech Kolanko.

Protokolant: st. sekr. sąd. Elżbieta Kowalczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie: Pawła Ićka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 27 września 2013 roku w sprawie o czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k.

zażalenia pełnomocnika P. M. - na postanowienie Prokuratora z dnia 5 lipca 2013 roku, sygn. VI Ds. 22/13/S, o dokonaniu blokady rachunku na czas oznaczony

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 5 lipca 2013 roku, sygn. VI Ds. 22/13/S. Prokurator Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej w K., w toku postępowania przygotowawczego, dokonał blokady rachunku bankowego w (...) Bank SA o nr (...), prowadzonego na rzecz P. M. przez uniemożliwienie dysponowania i korzystania ze wszystkich wartości majątkowych zgromadzonych na rachunku, na czas oznaczony, tj. do dnia 4 października 2013 r.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pełnomocnik P. M., wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i zarzucając mu obrazę przepisów prawa materialnego i ich niewłaściwe zastosowanie, a to art. 19 ust 1 i 2 w zw. z art. 2 pkt 9 lit a ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t.j. z dnia 16 marca 2010 r. Dz. U nr 46, poz. 276 ze zm.).

W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł, iż dokonanie blokady rachunku bankowego nie było uzasadnione, ponieważ jego zdaniem do prześledzenia powiązań pomiędzy poszczególnymi podmiotami i analizy przepływów pieniężnych pomiędzy nimi wystarczające było uzyskanie wyciągu z konta prowadzonego na rzecz P. M.. Nadto skarżący zaznaczył, że dokumentacja księgowa oraz wyciągi z rachunku bankowego zostały przez P. M. dobrowolnie wydane w wykonaniu postanowienia z dnia 28 czerwca 2013 roku o żądaniu wydania rzeczy i przeszukaniu oraz dodał, że nawet jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez nią czynu zabronionego art. 299 § 1 i 5 k.k., to zakres zastosowanej blokady należało ograniczyć wyłącznie do wartości majątkowych pochodzących z określonych transakcji lub do określonej kwoty.

Sąd zważył, co następuje.

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, w przypadku otrzymania od Generalnego Inspektora Informacji Finansowej zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, prokurator może postanowieniem wstrzymać transakcję lub dokonać blokady rachunku na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące od otrzymania tego zawiadomienia.

W przedmiotowej sprawie Generalny Inspektor Informacji Finansowej, w dniu 4 lipca 2013 roku, złożył do Prokuratury Okręgowej w K. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na podejmowaniu czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia środków pieniężnych znacznej wartości lub też miejsca ich umieszczenia, wykrycia, zajęcia albo orzeczenia przepadku, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 299 § 1 i 5 k.k. W niniejszym zawiadomieniu szczegółowo wskazano szereg transakcji finansowych, dokonywanych często z niedookreślonymi tytułami płatności, w ramach zamkniętego kręgu podmiotów, do którego należała także Firma Handlowa (...) (REGON: (...)) oraz D. K. (PESEL: (...)). Tym samym należy stwierdzić, iż spełnione zostały przesłanki do wydania przez prokuratora postanowienia o dokonaniu blokady rachunku na czas oznaczony, a powołane w zawiadomieniu informacje wystarczająco uzasadniały jego wydanie.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Prokuratury Okręgowej wK., iż z uwagi na złożoność i wielowątkowość prowadzonego postępowania, a także charakter przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k. uzyskanie wyciągów z konta, czy też ograniczenie blokady rachunku, nie byłoby wystarczające na obecnym etapie postępowania.

Nie zasługują na uwzględnienie okoliczności powoływane przez skarżącą. Argumenty dotyczące dobrowolnego wydania dokumentacji księgowej oraz wyciągów z rachunku bankowego nie świadczą bowiem o zbędności dokonania blokady rachunku na czas oznaczony. Zauważyć należy, iż między innymi to właśnie analiza zablokowanych rachunków doprowadziła do podejrzenia, że rachunki te, jak i przeprowadzone przy ich użyciu transakcje mogły służyć do popełnienia przestępstwa tzw. prania pieniędzy. Zebrany w sprawie materiał dowodowy (k.59-67, 289, 317, 322), daje uzasadnione podejrzenie, że folia typu stretch, która kupowana była formalnie w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego, m. in. do przedsiębiorców słowackich M. M. i P. S..r.o. (właściciele V. i P. M.), w rzeczywistości nigdy nie wyjeżdżała poza granice Polski, albo też przewożący ją kierowcy tylko przejeżdżali przez granicę, by wrócić do Polski bez wyładowywania towaru. Folia ta następnie była fakturowo zbywana na rzecz podmiotów polskich, in. za pośrednictwem podmiotu (...). Operacje takie, związane m.in. z nieznajdującym pokrycia w rzeczywistych transakcjach przepływem pieniędzy między różnymi podmiotami polskimi i słowackimi, mogły mieć na celu uszczuplenie podatkowych należności publicznoprawnych, jak również ukrycie lub utrudnienie dochodzenia pochodzących z tego procederu korzyści.

Chybiony jest zarzut braku ograniczenia zakresu zastosowanej blokady wyłącznie do wartości majątkowych pochodzących z określonych transakcji lub do określonej kwoty. Na wczesnym etapie śledztwa nie da się bowiem w chwili obecnej wskazać zakresu kwot, co do których transakcje miały nielegalny charakter. Poza tym – jak wynika z zawiadomienia Generalnego Inspektora Informacji Finansowej – saldo zablokowanego rachunku wynosiło na dzień 3 lipca 2013 r. kwotę 97.909, 87 zł, zaś przepływy środków pieniężnych z podmiotami w ramach obrotu folią typu stretch obejmowały kwoty wielokrotnie wyższe. Wreszcie podkreślić należy, że jednym z celów blokady jest uniknięcie utraty środków, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie ich przestępnego pochodzenia i które w przyszłości mogą być objęte np. zabezpieczeniem majątkowym.

W tej sytuacji uczynienie zadość żądaniom skarżącego mogłoby doprowadzić do wyprowadzenia środków z rachunku bankowego i uniemożliwienia realizacji kompensacyjnych celów postępowania.

Mając na uwadze powyższe należało orzec, jak w sentencji.

SSR del. Wojciech Kolanko