Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: sekr. sąd. Kamila Zientalak

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2017 roku w Łodzi

na rozprawie sprawy

z powództwa Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) spółka z o.o. w Ł.

przeciwko J. Z.

o zapłatę

zasądza od pozwanej J. Z. na rzecz powoda Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) spółka z o.o. w Ł. kwotę 203,80 zł. (dwieście trzy złote osiemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty.

Sygn. akt VIII C 30/17

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 5 stycznia 2017 roku w elektronicznym postępowaniu sądowym powód Miejskie Przedsiębiorstwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w Ł., reprezentowane przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie od pozwanej J. Z. kwoty 203,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że podczas kontroli w pojeździe nr (...) na odcinku pomiędzy ulicami (...) w dniu 30 listopada 2015 r. stwierdzono u pozwanej brak ważnego biletu podróżnego. W związku z tym powód wystawił pozwanej wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej w kwocie 200 zł. oraz opłaty za podróż w kwocie 3,80 zł. w terminie 30 dni od daty wystawienia wezwania. Stąd roszczenie powoda stało się wymagalne od dnia 31 grudnia 2015 r.

(pozew- k. 2- 3)

Nakazem zapłaty z dnia 20 października 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie zasądził od pozwanej J. Z. na rzecz powoda kwotę 203,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 31 grudnia 2015 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 120 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

(nakaz zapłaty k. 4 v.)

Sprzeciwem wniesionym w dniu 31 października 2016 r. J. Z. wniosła o rozłożenie należności na raty w wysokości 30 zł. miesięcznie z uwagi na to, że jest samotną, bezrobotną matką, bez prawa do zasiłku.

(sprzeciw k. 6 v.)

Postanowieniem z dnia 14 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania tut. Sądowi z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu przez pozwaną.

(postanowienie k. 9)

W piśmie z dnia 19 stycznia 2017 r. pełnomocnik powoda podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w pozwie.

(pismo pełn. powoda k. 13).

Na rozprawie w dniu 6 lipca 2017 r. nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy k. 28)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 2015 r. podczas kontroli w pojeździe powoda nr (...) na odcinku pomiędzy ulicami (...) stwierdzono u pozwanej brak ważnego biletu podróżnego. W związku z tym osoba przeprowadzająca kontrolę wystawiła pozwanej wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej w kwocie 200 zł. oraz opłaty za podróż w kwocie 3,80 zł. w terminie 30 dni od daty wystawienia wezwania.

(okoliczność bezsporna, wezwanie do wniesienia opłaty dodatkowej k. 19).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanego powyżej dowodu w postaci dokumentu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powód dochodził od pozwanej kwoty 203,80 zł. tytułem opłaty dodatkowej i opłaty za przejazd w związku z wynikiem kontroli przeprowadzonej w dniu 30 listopada 2015 r. J. Z. nie kwestionowała, że tego dnia podczas kontroli nie posiadała ważnego biletu podróżnego. Natomiast pozwana wniosła o rozłożenie dochodzonej przez powoda należności na miesięczne raty po 30 zł., motywując to swoją trudną sytuacją materialną. Zgodnie z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. W ocenie Sądu J. Z. w żaden sposób nie wykazała okoliczności świadczących o jej trudnej sytuacji majątkowej. Poza twierdzeniami zawartymi w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, pozwana w żaden sposób nie udowodniła, że jest samotną matką i osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku. Dlatego też brak było podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanej.

Podkreślić przy tym należy, że strona powodowa miała prawo, oprócz żądania należności głównej, żądać za czas opóźnienia odsetek w umówionej wysokości, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie. Jeżeli zaś stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.