Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2017r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2017r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa J. D.

przeciwko (...)

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji pozwanego (...)

od wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 13 stycznia 2015r. sygn. akt IV P 109/13

oddala apelację pozwanego.

Sygn. akt III Pa 53/16

UZASADNIENIE

Ostatecznie w pozwie skierowanym przeciwko (...) J. D. domagała się dopuszczenia do pracy i zasądzenia wynagrodzenia za gotowość do pracy za okres od 5 grudnia 2014r. w wysokości 85312, 19 zł.

Pozwany (...) wnosił o oddalenie całości żądań powódki.

Sąd Rejonowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 13 stycznia 2015r. w sprawie IV P 109/13 zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 75486, 90 zł tytułem wynagrodzenia za gotowość do pracy w okresie od 15 października 2013r. do 5 grudnia 2014r. , kwotę 5519, 93 zł tytułem skapitalizowanych odsetek , oddalając jednocześnie powództwo w pozostałym zakresie.

Sąd I instancji uznał, iż skoro powódka została powołana na stanowisko (...) uchwałą (...) w dniu 3 października 1990r. , to zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym mogła być odwołana tylko przez (...) Oświadczenie woli wójta (...)z dnia 29 maja 2013r. o rozwiązaniu z powódką umowy o pracę w trybie art. 52§1 kp zostało więc wydane z naruszeniem wskazanej normy prawnej ( bo bez stosownej uchwały (...) i winno zostać uznane za nieważne i niewywołujące żadnych skutków prawnych.

Sąd I instancji nie dopuścił jednak powódki do pracy, gdyż (...) uchwałą z dnia 5 grudnia 2014r. odwołała powódkę ze stanowiska (...) Za uzasadnione w konsekwencji Sąd Rejonowy uznał więc jedynie żądanie zasądzenia wynagrodzenia za gotowość do pracy połączone z żądaniem skapitalizowanych odsetek. Sąd Rejonowy nie uwzględnił roszczenia o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy za okres od 30 maja 2013r. do 14 października 2013r. , ustalając, że powódka w tym czasie pozostawała niezdolna do pracy i pobierała zasiłek chorobowy. Zdaniem Sądu I instancji J. D. wnosząc pozew o przywrócenie do pracy w sposób wystarczający zamanifestowała swoją gotowość do jej świadczenia.

Strona powodowa zaskarżyła wyrok w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego, wnosząc o zasądzenie na jej rzecz 3540 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w miejsce zasądzonej kwoty 2640 zł.

Pozwany (...)zaskarżył wyrok w części zasądzającej kwotę 75 486, 90 zł tytułem wynagrodzenia za gotowość do pracy oraz w części zasądzającej skapitalizowane odsetki w kwocie 5519, 93 zł. , a w konsekwencji- także w części zawierającej rozstrzygnięcie o kosztach. Wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa i stosowne rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

Wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego :

- przepisu art. 81§1 kp - poprzez jego zastosowanie w sytuacji, gdy powódka nie pozostawała w gotowości do pracy w okresie od 15 października 2014r. do 5 grudnia 2014r. i nie zgłosiła pozwanemu skutecznie gotowości do pracy;

- przepisu art. 22§1 kp poprzez jego pominięcie polegające na nieuwzględnieniu, iż powódka nie chciała wykonywać pracy na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz art. 100§1 kp poprzez pominięcie, że powódka nie uznawała zasady świadczenia pracy podporządkowanej: nie stosowała się bowiem do poleceń pracodawcy,

- przepisu art. 8 kp poprzez jego niezastosowanie- powódka zdaniem pozwanego wielokrotnie naruszyła zasady lojalności względem pracodawcy i jej żądanie przywrócenia do pracy pozostaje sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zdaniem skarżącego ,Sąd I instancji dokonał także błędnej oceny materiału dowodowego naruszając tym samym przepis art. 233kpc poprzez pominięcie oświadczenia woli wójta z dnia 31 października 1990 r, znajdującego się w aktach osobowych powódki, co miało wpływ na ocenę stosunku pracy powódki, a także pominięcie, że powódka w okresie, za który zasądzono wynagrodzenie za gotowość do pracy w istocie nie miała zamiaru podporządkować się poleceniom pracodawcy.

W uzasadnieniu skargi apelacyjnej pozwany urząd argumentował w szczególności, iż przyjęcie gotowości do świadczenia pracy ma miejsce w sytuacji łącznego wystąpienia : zamiaru świadczenia pracy, faktycznej możliwości świadczenia pracy oraz pozostawania do dyspozycji podmiotu zatrudniającego przez cały okres niemożności świadczenia pracy. Powódka nie uzewnętrzniła zdaniem skarżącego w sposób dostateczny swego zamiaru świadczenia pracy, a jej udział w obradach Komisji i (...) , pomimo wyraźnego zakazu wójta, agresywne wypowiadanie się pod adresem wójta, przedstawianie nieprawdziwych informacji o finansach gminy, rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o wójcie gminy, świadczą o tym że powódka nie miała zamiaru świadczyć pracy, a tym samym jej żądanie wynagrodzenia za okres gotowości do pracy należy zakwalifikować jako nadużycie prawa podmiotowego.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2015r. w sprawie III Pa 17/15 Sąd Okręgowy w Suwałkach oddalił apelację pozwanego i powódki, wskazując, że apelacja powódki podlegała oddaleniu jako zażalenie.

Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu I instancji, iż czynnością prowadząca do rozwiązania stosunku pracy ze (...) jest wyłącznie uchwała (...) o odwołaniu ze stanowiska , nie zaś oświadczenie wójta gminy. Oświadczenie wójta gminy z dnia 31 października 1990r. zawarte w aktach osobowych powódki nie mogło więc zostać zakwalifikowane jako umowa o pracę. Sąd uznał również, iż nie ma podstaw na gruncie przepisów ustawy o samorządzie gminnym , by przyjmować dwuetapowe nawiązywanie się stosunku pracy powódki. Skoro powódka do dnia 5 grudnia 2014r. pozostawała w stosunku pracy z pozwanym urzędem , przysługuje jej żądanie wynagrodzenia za gotowość do pracy. Za oczywiste uznał przy tym Sąd II instancji, iż skoro powódka popierała powództwo o dopuszczenie do pracy, to tym samym wyrażała swoją gotowość do jej świadczenia . Sąd Okręgowy wskazał również, że wójt gminy P. nie dostosował się do treści prawomocnego wyroku z dnia 23 czerwca 2013r. w sprawie IV P 128/12 przywracającego powódce dotychczasowe warunki pracy i płacy. To wójt gminy winien tak ułożyć pracę ze (...), by zarówno on , jak i (...) , mogli w dalszym ciągu sprawować swoje funkcje.

Oddalając zażalenie powódki na rozstrzygnięcie o kosztach na mocy §11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, Sąd I instancji wskazał, iż stawki minimalne w sprawach z zakresu prawa pracy wynoszą 75 % stawki podstawowej.

Od wyroku Sądu Okręgowego w zakresie oddalenia apelacji oraz rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym skargę kasacyjna wywiódł pozwany (...)

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie:

- art. 385kpc poprzez jego zastosowanie oraz art. 328§2 kpc w z. z art. 391§1kpc polegające na niewyjaśnieniu podstawy faktycznej wyroku w wyniku rażącego naruszenia zasad sporządzenia uzasadnienia wyroku , nieustosunkowania się do zarzutów podniesionych w apelacji pozwanego co do oświadczenia wójta (...)o zatrudnieniu powódki z dniem 1 listopada 1990 r. na stanowisku (...)

- naruszenie art. 81§1 kp poprzez jego zastosowanie w sytuacji, gdy powódka nie pozostawała w gotowości do pracy w okresie od 15 października 2013r. do 5 grudnia 2014r. oraz nie zgłosiła pozwanemu skutecznie gotowości do pracy ,

- naruszenie art. 22§1 kp polegające na pominięciu, że powódka nie chciała wykonywać pracy na rzecz pracodawcy i podporządkować się jego poleceniom.

W rezultacie pozwany urząd gminy wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W odpowiedzi na kasację pełnomocnik powódki wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 25 października 2016r. Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w pkt 1i 3 i przekazał w tym zakresie sprawę do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postepowania kasacyjnego Sądowi Okręgowemu w Suwałkach.

Odnosząc się do zarzutów naruszenia prawa materialnego sformułowanych w pkt 1 skargi kasacyjnej , a dotyczących podstawy zatrudnienia powódki, Sad Najwyższy uznał je za niezasadne i wskazał, iż nie ma wątpliwości, ze powódka była zatrudniona na podstawie powołania. Nie ma przy tym żadnych podstaw do uznania, by twierdzić, że poza uchwała rady gminy jest konieczne oświadczenie pochodzące od pracodawcy , czy organu bądź osoby reprezentującej pracodawcę, by nawiązać stosunek pracy ze (...). Z art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym wynika, że do wyłącznej kompetencji rady gminy należy powoływanie i odwoływanie (...). Sąd Najwyższy uznał także, że podpisywane przez strony aneksy zmieniające wynagrodzenie za pracę powódki nie zmieniały podstawy ej zatrudnienia, a przepisy odrębne przewidujące powołanie jako podstawę nawiązania stosunku pracy w jednostkach administracji publicznej, mają charakter bezwzględnie obowiązujący.

Za zasadny uznał natomiast Sąd Najwyższy zarzut naruszenia art. 81§1kp.

Po pierwsze Sąd Najwyższy wskazał, iż samo wniesienie i popieranie powództwa , uczestniczenie w rozprawach, nie może być utożsamiane z gotowością świadczenia pracy w rozumieniu art. 81§1kp. Ocena przesłanek gotowości do świadczenia pracy musi uwzględniać okoliczności faktyczne każdej konkretnej sprawy.

Po drugie Sąd Najwyższy uznał, iż przepisy nie przewidują żadnej szczególnej formy zgłoszenia gotowości do pracy, tak więc gotowość może być okazywana w różny sposób np.: pisemnie, telefonicznie, czy poprzez pozostawienie pracodawcy informacji o sposobie komunikacji. Samo bierne oczekiwanie przez pracownika na wezwanie pracodawcy do świadczenia pracy nie oznacza gotowości do pracy w rozumieniu art. 81§1kp.

Po trzecie Sąd Najwyższy argumentował, iż przy dochodzeniu wynagrodzenia na podstawie art. 81§1kp za okres np.: jednego roku nie jest wystarczające jednorazowe zgłoszenie do pracy: pracownik winien permamentnie i aktywnie manifestować swoja stałą gotowość do podjęcia i świadczenia pracy, co wymaga systematycznego powiadamiania pracodawcy o miejscu przebywania, sposobie wezwania do świadczenia pracy, czy co najmniej comiesięcznego żądania wypłaty wynagrodzenia z tytułu gotowości do pracy. Sąd Najwyższy zaakcentował, iż nie jest wykluczonym , że zasadniczym mankamentem zaskarżonego wyroku był brak ustaleń faktycznych Sądu dotyczących innych okoliczności zgłaszania przez powódkę gotowości do pracy. Sąd Okręgowy prócz uczestniczenia przez powódkę w procesie , przy ponownym rozpoznaniu sprawy winien więc wziąć pod uwagę także inne okoliczności , które mogłyby uzasadniać stwierdzenie gotowości do pracy powódki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego pracodawcy jako niezasadna podlega oddaleniu na mocy art. 385kpc.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 233 kpc polegającego na pominięciu oświadczenia woli wójta gminy z dnia 30 października 1990r. znajdującego się w aktach osobowych powódki, zarzut ten należy uznać za chybiony.

Sąd Najwyższy w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej rozwiał bowiem wszelkie wątpliwości dotyczące podstawy nawiązania stosunku pracy z powódką, jak też w sposób jednoznaczny określił, iż w świetle art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy organem właściwym do powołania i odwołania (...) jest rada gminy, a same przepisy regulujące podstawę nawiązania stosunku pracy z pracownikiem administracji publicznej kreujące ten stosunek jako stosunek pracy na podstawie powołania, mają charakter bezwzględnie obowiązujący .

Pogląd ten Sąd Okręgowy w całości podziela, a oświadczenie woli wójta gminy z dnia 31 października 1990 r. znajdujące się w aktach osobowych powódki pozostaje bez znaczenia dla niniejszej sprawy.

Odnosząc się natomiast do zarzutu naruszenia art. 81§1 kp oraz związanych z nimi naruszenia art. 22§1 kp oraz art. 100§1 kp, należy zauważyć, że wprawdzie kodeks pracy nie zawiera definicji gotowości do wykonywania pracy , to jednak dorobek doktryny i judykatury pozwala na przyjęcie, iż gotowym do wykonywania pracy jest pracownik, który spełnia łącznie następujące przesłanki :

- posiada psychiczną i fizyczną zdolność do świadczenia pracy;

- cechuje go rzeczywisty zamiar świadczenia pracy;

- w dostateczny, dowolny sposób manifestuje pracodawcy swoją stałą gotowość do wykonywania pracy .

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, rozstrzygnięcie apelacyjnego zarzutu naruszenia art. 81§1 kp wymagało poczynienia ustaleń faktycznych, czy J. D. w okresie od 15 października 2013r. do 5 grudnia 2014r. spełniła powyższe przesłanki, a tym samym , czy należało przypisać jej przymiot pracownika gotowego do wykonywania pracy (...)w rozumieniu art. 81§1kp.

Bezspornym jest w niniejszej sprawie , iż (...) W. G. oraz J. D. pozostają od lat w otwartym konflikcie. J. D. i W. G. w wyborach samorządowych 2014r. oboje pretendowali do funkcji (...) W. G. wszelkie działania powódki odbiera jako skierowane przeciwko swojej osobie. W chwili obecnej powódka występuje przy tym jako oskarżona w procesie karnym, w którym subsydiarny akt oskarżenia powstał przy aktywnym poparciu W. G. ( vide: zeznania powódki i W. G. złożone na rozprawie w dniu 8 maja 2017 r. , stanowiska pełnomocników stron ). Istotnym jest , że po prawomocnym wyroku Sądu Okręgowego w Suwałkach przywracającym powódkę do pracy na dotychczasowe warunki pracy i płacy wydanym w dniu 27 czerwca 2013r., powódka w piśmie z dnia 1 lipca 2013r. wyraziła gotowość podjęcia dotychczasowych obowiązków pracowniczych . W piśmie wskazała swój aktualny adres, wniosła również o poinformowanie o terminie, w którym ma podjąć obowiązki (...) ( pismo powódki z dnia 1 lipca 2013r. złożone w postępowaniu apelacyjnym ). Bezspornym jest także, że do dopuszczenia powódki do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy nie doszło, a 27 maja 2013r., przed rozstrzygnięciem sprawy o przywrócenie powódki do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy, W. G. złożył bezskuteczne prawnie oświadczenie o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy na mocy art. 52§1kp.

Treść pisma powódki z dnia 1 lipca 2013r. jest w ocenie Sądu jednoznaczna : powódka pomimo oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika, manifestuje swoją gotowość do wykonywania pracy na dotychczasowych, ustalonych prawomocnym wyrokiem Sądu warunkach pracy i płacy. Z zeznań W. G. wynika, iż pismo powódki pozostawił bez odpowiedzi. Powódka w pismach skierowanych do wojewody (...) ( k. 397 akt sprawy), Fundacji(...) ( k. 400 akt sprawy) wskazywała na bezprawne jej zdaniem próby rozwiązania z nią stosunku pracy, krytykując jednocześnie zarządzanie finansami gminy P. pod kierownictwem (...) W. G.. W dniach 5 czerwca 2013r. (k. 409-411 akt sprawy) , 28 czerwca 2013r. ( k. 412-426 akt sprawy ), 3 grudnia 2013 r. ( k. 427-442 kt sprawy ) 30 stycznia 2014r (k. 443-470 akt sprawy), 28 marca 2014 r. ( k. 471-482 akt sprawy ), 5 grudnia 2014r. (k. 483 – 488 akt sprawy) powódka na zaproszenie Rady Gminy P. uczestniczyła we wszystkich sesjach Rady Gminy ( zeznania świadka A. P.- k. 518 akt sprawy). Rada Gminy zajęła krytyczne stanowisko wobec prób rozwiązania z powódką stosunku pracy ( protokół sesji Rady Gminy z dnia 5 czerwca 2013r. ) W protokołach sesji Rady Gminy widoczna jest polaryzacja poglądów prawnych odnośnie zatrudnienia powódki : W. G. uznawał, iż skutecznie rozwiązał z powódką stosunek pracy, Rada Gminy natomiast uznawała, iż powódka w dalszym ciągu jest (...) ( vide: protokół sesji (...) z dnia 3 grudnia 2013r.). Wśród radnych (...) stanowiska także były podzielone: część radnych była za zatrudnieniem powódki, część przeciwko ( zeznania świadka D. C.- k. 520 akt sprawy, zeznania świadka J. J.- k. 520 v. akt sprawy, zeznania świadka S. S.- k. 521 akt sprawy ).W trakcie sesji Rady Gminy powódka krytycznie wypowiadała się na temat księgowości (...) , stanu finansów gminnych , nigdy jednak nie oświadczyła, że nie będzie pracować pod kierownictwem W. G., czy nie widzi możliwości z nim współpracy ( zeznania K. O.- k. 517-518 akt sprawy, zeznania świadka M. Z.-k. 519 akt sprawy ). Dla otoczenia widoczny był wzajemny, wrogi stosunek powódki i wójta ( zeznania świadka M. Z.-k. 518 akt sprawy).

Latem 2013r., przed zakończeniem sprawy o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy, powódka stawiła się w (...)i K. O. – księgowa-, przekazała jej publikacje fachowe, przy czym powódka oświadczyła, że niedługo wraca do pracy ( zeznania świadka K. O. -k. 519 v. -520 akt sprawy).

Analiza całokształtu ustalonych wyżej okoliczności prowadzi do wniosku, że powódka bez wątpienia miała zamiar świadczenia pracy (...) w pozwanym urzędzie. Gdyby powódka takiego zamiaru nie miała, nie złożyłaby po oświadczeniu woli wójta o rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia, pisma z dnia 1 lipca 2013r. zawierającego oświadczenie o gotowości do świadczenia pracy, nie uczestniczyłaby wreszcie we wszystkich sesjach Rady Gminy , na które była zapraszana jako (...). Rada Gminy nie podjęła bowiem do dnia 5 grudnia 2014r. pozytywnej uchwały o odwołaniu powódki z funkcji (...) Postępowanie powódki w połączeniu z podtrzymywaniem przed Sądem Pracy żądania wynagrodzenia za pracę za okres gotowości do pracy świadczy zdaniem Sądu Okręgowego o tym, że rzeczywiście powódka miała zamiar podjęcia pracy (...)i była gotowa do wykonywania swoich obowiązków, o czym świadczy wizyta w (...) latem 2013r. w celu zapoznania się z fachową literaturą. Powódka nie zamieniła adresu zamieszkania i pozostawała do dyspozycji pracodawcy. Intencja działań powódki w świetle pism kierowanych do wojewody (...), czy Fundacji (...) jest także jasna: powódka zamierzała w przyszłości wykonywać pracę (...) i była gotowa do jej wykonywania. W spornym okresie powódka nie przebywała na zwolnieniu lekarskim, a mając na względzie aktywny udział w sesjach Rady Gminy i wypowiedzi na temat finansów gminnych, należy uznać, iż była zdolna zarówno psychicznie, jak i fizycznie do podjęcia pracy.

Strona pozwana nie przedstawiła przy tym dowodów przeciwnych na poparcie swojej tezy, że powódka w spornym okresie nie była zdolna do świadczenia pracy (...). Takiego dowodu nie stanowi bowiem okoliczność, że powódka nie przedstawiła pracodawcy zaświadczenia o zdolności do pracy. Po pierwsze bowiem, pracodawca nie skierował powódki na okresowe badania kontrolne, a przy jasnym i konsekwentnym stanowisku pracodawcy, że stosunek pracy został rozwiązany w trybie dyscyplinarnym ,absurdalnym byłoby stawianie powódce wymogu przedłożenia aktualnego zaświadczenia o zdolności do pracy. Tym bardziej absurdalnym, że pismo powódki o gotowości do podjęcia pracy z dnia 1 lipca 2013r., pozostało bez odpowiedzi pracodawcy.

Końcowo wreszcie należy zauważyć, że powódka w wystarczający sposób zamanifestowała pracodawcy swoją gotowość do podjęcia pracy w charakterze (...) poprzez udział w sesjach Rady Gminy, konsekwentnie prezentowane stanowisko w czasie procesu, czy wreszcie pismo z dnia 1 lipca 2013r. Do czasu odwołania powódki uchwałą Rady Gminy ze stanowiska(...) w dniu 5 grudnia 2014r. , oceniający rozsądnie i obiektywnie zachowanie powódki pracodawca, winien je odebrać jako gotowość do świadczenia pracy (...). Okoliczność, iż przy jawnym konflikcie stron, skrajnie odmiennym stanowiskach prawnych, trwającym procesie, powódka nie kierowała do pozwanego urzędu comiesięcznych pism z żądaniem wypłaty wynagrodzenia za gotowość do świadczenia pracy , nie może stanowić podstawy do odmiennej oceny zachowania powódki w spornym okresie.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznał, iż Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy przepisu art. 81§1 kp, uznając za zasadne w zaskarżonej części wyroku żądanie powódki w zakresie wynagrodzenia za okres gotowości do wykonywania pracy.

Zarzuty naruszenia art. 100§1kp oraz naruszenia art. 22§1kp sformułowane w apelacji pozwanego, to w istocie rozwinięcie zarzutu bezpodstawnego zastosowania art. 81 §1kp. Poprzez uszczegółowienie, iż skoro powódka nie miała zamiaru podporządkować się poleceniom wójta W. G., nie była gotowa do wykonywania dotychczasowych obowiązków pracowniczych, pozwany stara się dowieść słuszności swego stanowiska .

W ocenie Sądu Okręgowego strona pozwana nie przedstawiła dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Powódka nie świadczyła pracy (...)personalnie na rzecz W. G., lecz na rzecz (...) W zaistniałej sytuacji miała prawo krytycznie oceniać działania wójta gminy, jak również krytycznie oceniać sposób prowadzenia finansów gminy. Zdaniem Sądu Okręgowego nie można stawiać znaku równości pomiędzy konfliktem personalnym z W. G., a brakiem gotowości do świadczenia pracy na rzecz (...). Takie uproszczenie jest nieuzasadnione i nie znajduje uzasadnienia w usytuowaniu (...) jako pracownika samorządowego powoływanego i odwoływanego przez Radę Gminy. Pracodawcą powódki był Urząd Gminy , nie W. G. - wójt (...)

Za niezasadny również należy uznać zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 8kp poprzez jego niezastosowanie. . Powołanie się na klauzulę generalną z art. 8kp nadużycia prawa podmiotowego , wymaga wykazania, jakie zasady współżycia społecznego i w jaki sposób naruszył pracownik. W konsekwencji podjęte przez niego działanie, nie zasługuje na ochronę prawną. Ciężar dowodu w zakresie pozwalającym na zakwalifikowanie określonego zachowania jako nadużycia prawa obciąża tego, kto zarzuca drugiemu naruszenie zasad współżycia społecznego- w niniejszej sprawie pracodawcę. Z ochrony wynikającej z zasad współżycia społecznego korzystać może przy tym tylko ten, kto sam zasad współżycia społecznego nie lekceważy.

Zdaniem Sądu pozwany pracodawca naruszył zasady współżycia społecznego i nadużył swoich uprawnień rozwiązując z powódką w trybie art. 52§1kp w sposób oczywiście sprzeczny z prawem stosunek pracy. W ocenie Sądu Okręgowego pracodawca starał się w ten sposób nie dopuścić do powrotu powódki do pracy niezależnie do wyroku Sądu, który miał wkrótce zapaść w sprawie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy. W samej płaszczyźnie wykazania naruszenia przez powódkę zasad współżycia społecznego, pozwany pracodawca poprzestaje przy tym na ogólnikowych stwierdzeniach naruszenia przez powódkę prawa, powołując się na toczące się postępowania sądowe: czy to administracyjne , czy to karne. Wbrew twierdzeniom pozwanego, opisane i powołane przez niego sytuacje, nie świadczą niezbicie o naruszeniu prawa przez powódkę, naruszeniu zasady lojalności, czy naruszeniu zasad współżycia społecznego. Dają natomiast obraz ostrego konfliktu personalnego pomiędzy powódką, a W. G..

Reasumując, Sąd uznał za niedowiedzione w toku postępowania nadużycie przez powódkę prawa, a tym samym uznał za niezasadny zarzut niezastosowania art. 8kp.

Mając na względzie wszystkie wskazane wyżej argumenty, Sąd Okręgowy uznał zarzuty apelacyjnego pozwanego za niezasadne i apelację oddalił na mocy art. 385kpc.