Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Janina Olchowska

Protokolant st.sekr.sądowy Iwona Ostaszkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2017r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa A. B.

przeciwko Ł. B.

o alimenty

1.Zasądza od pozwanego Ł. B. tytułem alimentów na rzecz powódki A. B. kwotę po 300 złotych ( trzysta złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności każdej z rat, płatne do rąk powódki A. B., poczynając od dnia 09.06.2016 roku.
2.W pozostałej części powództwo oddala.

3.Zwalnia pozwanego od opłaty sądowej od której powódka była zwolniona

z mocy ustawy.

4. Koszty zastępstwa procesowego pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

5.Wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

A. B. wystąpiła z powództwem przeciwko Ł. B. o zasądzenie alimentów na jej rzecz w kwocie po 800 złotych miesięcznie, płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, do jej rąk, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia wniesienia powództwa.

Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powództwa wywodziła, że małżeństwo stron zawarte zostało

18 września 2004r. Z tego związku strony mają małoletnie dziecko D. B., który urodził się w (...)Podała, że pozwany w trakcie małżeństwa pracował jako funkcjonariusz Policji w Komendzie Powiatowej Policji w W.

i zarabiał 2800 złotych netto miesięcznie. Otrzymywał również okolicznościowe dodatki

i premie. Ona wówczas nie pracowała i zajmowała się domem oraz wspólnym dzieckiem W trakcie trwania związku ukończyła studia. Małżeństwo to zostało rozwiązane wyrokiem SO w Olsztynie z dnia 29 października 2015r. w sprawie VI RC 830/15 z wyłącznej winy pozwanego Ł. B..

Uzasadniając swoje żądanie podnosiła, że pozwany nadal pracuje w KPP

w W. i zarabia 2800 zł netto. Wskazała, że Ł. B. najprawdopodobniej awansował, a jego sytuacja majątkowa prezentuje się lepiej niż dobrze, gdyż z fotografii zamieszczanych przez niego w Internecie wynika, że posiada motocykl Y., chwali się wyjazdem do Holandii lub nad morze.

Opisując swoją sytuację finansową powódka A. B. podała, że od

1 grudnia 2013r. jest zatrudniona na stanowisku recepcjonisty w Zespole Szkół Ogólnokształcących w W.. Zarabia netto 1526,86 złotych miesięcznie. Podała, że zamieszkuje wraz z małoletnim synem stron w wynajmowanym mieszkaniu. Ponosi wydatki miesięczne w postaci: opłat za czynsz najmu w wysokości 500 zł., opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej w kwocie 529,93 zł, opłat za telefon w kwocie 47,99 zł, opłat za energię elektryczną w wysokości 40 – 70 zł. Podała także, że wynajęty lokal wymagał doposażenia go w sprzęty niezbędne lokatorom, dlatego kupiła za kwotę 836 zł sofę oraz za kwotę 318,98 zł odkurzacz. Wskazała, że po uwzględnieniu wszelkich wpływów, w tym alimentów od pozwanego na rzecz ich małoletniego dziecka w kwocie 700 zł miesięcznie, domowy budżet jest niewystarczający, w związku z czym zmuszona jest zaciągać pożyczki, aby zaspokoi usprawiedliwione potrzeby swoje i dziecka.

W dalszej części uzasadnienia pozwu wskazała, że rozwód pociągnął za sobą istotne pogorszenie jej sytuacji majątkowej, które polega przede wszystkim na zwiększeniu się jej usprawiedliwionych potrzeb, w szczególności przejęciu wydatków stałych na koszty utrzymania mieszkania i gospodarstwa domowego. Bowiem, w trakcie trwania związku małżeńskiego, to pozwany był głównym żywicielem rodziny. Obecnie, po orzeczeniu rozwodu nie może pozwolić sobie na dalsze kształcenie, gdyż zmuszona jest do podejmowania pracy zarobkowej, aby utrzymać siebie i dziecko.

Pozwany Ł. B. w odpowiedzi na pozew nie uznał powództwa. Wnosząc o jego oddalenie w całości wywodził, że powódka nie przedstawiła rzeczywistego stanu rzeczy, w szczególności w zakresie jej dochodów i środków jakie przeznacza na utrzymanie dziecka. Podniósł, że powódce zmniejszono wynagrodzenie

z powodu niewywiązywania się przez nią z powierzonych obowiązków zawodowych. Podnosił, że powódka otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie za opiekę sprawowaną na Schroniskiem (...) w miesiącach lipcu i sierpniu. Otrzymuje również trzynastą pensję, alimenty na rzecz małoletniego syna w kwocie 700 zł oraz prawdopodobnie 500 zł z programu 500 +. Wynagrodzenie powódki wynosi zatem około 2700 zł, zaś jego pensja 3295,77 zł. W ocenie pozwanego są to więc kwoty nie odbiegające od siebie i porównywalne w zakresie ich wysokości. Pozwany przedstawiał, że ponosi koszty kupna wyprawki szkolnej dla dziecka w kwocie od 100 do 200 zł. Ponadto kupuje dziecku także słodycze i zabawki. Wskazywał, że małoletniemu przekazywane są drobne kwoty od dziadków i brata pozwanego. Podnosił, że spłaca raty kredytu po 660 zł. miesięcznie zaciągniętego na wspólne mieszkanie stron, które po rozwodzie musiał ponownie wyposażyć, gdyż powódka zabrała pralkę, telewizor, meble oraz rzeczy, które były niezbędne dziecku. Przedstawiał, ze powódka nie partycypuje

w kosztach spłaty kredytu i utrzymania mieszkania. Wskazywał, że ponosi wydatki w postaci alimentów w kwocie 700 zł., raty kredytu w wysokości 660 zł., czynszu w wysokości 530 zł., opłat za prąd w wysokości 129 zł., opłat za wodę w wysokości 125 zł., telewizję w kwocie 59,90 zł., telefon w kwocie 78-80 zł., multimedia w wysokości 50 zł., utrzymania samochodu w wysokości 200 zł., opłacenia wycieczek syna D. w kwocie 150 – 200 zł. Koszty wyżywienia wynoszą około 400 zł. Na środki czystości przeznacza około 150 zł. Opłata za dzierżawę gruntu pod garaż to 114 zł powiększona o podatek VAT. Łączna kwota wydatków to 3.274 zł.

Pozwany w dalszej części odpowiedzi na pozew wskazał, że na utrzymaniu ma również konkubinę będącą w 9 miesiącu ciąży, która nie pracuje, gdyż nadal się uczy.

W związku z powyższym argumentował, że nie jest w stanie płacić na utrzymanie byłej żony, a jego zdaniem powódka powinna podejmować takie działania, aby otrzymywać w pracy podwyżki i nie doprowadzać do sytuacji uprawniających zakład pracy do obniżenia wynagrodzenia.

Odnosząc się do treści pozwu zaprzeczył, aby był właścicielem motocykla, gdyż został on sprzedany w 2010 roku, jeszcze w czasie trwania małżeństwa. Wyjaśnił również, że w Holandii był u brata , który sfinansował jego pobyt za granicą.

W wyniku przeprowadzonej rozprawy Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. B. i A. B. związek małżeński zawarli

18 września 2004r. W trakcie trwania małżeństwa w 2007r. stronom urodził się syn D..

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 29 października 2015r. sygn. akt VI RC 830/15 rozwiązał przez rozwód małżeństwo stron, z winy pozwanego Ł. B..

Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem stron D. B. powierzono obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dziecka przy matce.

Ustalono również kontakty pozwanego Ł. B. z małoletnim D.. Strony nadto zobowiązane zostały do ponoszenia kosztów wychowania

i utrzymania małoletniego dziecka. Udział pozwanego w tych kosztach ustalono na kwotę 700 zł miesięcznie, płatną do rąk matki A. B.. Sąd nie orzekł o sposobie korzystania z mieszkania stron.

(dowód: wyrok na k. 136-136v akt sprawy SO w Olsztynie sygn. VI RC 830/15, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 8 akt sprawy SO w Olsztynie sygn. VI RC 830/15, odpis skrócony aktu urodzenia dziecka k. 9 akt sprawy SO w Olsztynie sygn. VI RC 830/15).

Ł. B. pracował wówczas w KPP w W. i zarabiał 2800 zł netto miesięcznie.

(dowód: odpowiedź na pozew k. 105 akt sprawy SO w Olsztynie sygn. VI RC 830/15).

A. B. pracowała jako intendent i zarabiała 1800 zł netto, choć zaznaczała w trakcie trwania rozprawy rozwodowej, że jej zarobki w bliskim czasie zmniejszą się o kwotę 400 zł. Sytuację materialną małżeństwa określała jako dobrą (dowód: zeznania A. B. k. 133v akt sprawy SO w Olsztynie sygn. VI RC 830/15).

Aktualnie pozwany Ł. B. nadal mieszka w W.

i pracuje w Policji. Jego wynagrodzenie za pracę wzrosło i tak w toku niniejszej sprawy wynosiło średnio za okres 3 miesięcy od 3.295,77 zł netto miesięcznie do kwoty 3.404,20 złotych miesięcznie. Raz w roku pozwany otrzymuje tzw. „mundurówkę”

w wysokości 2.000 zł, ze sposobu wykorzystania, której nie musi się rozliczać. Pozwany od 5 – 6 lat korzysta z tego samego munduru i dodatek ten może wykorzystać w inny sposób. Otrzymuje także tzw. „trzynastkę” oraz raz w roku dodatek urlopowy w wysokości 400 – 500 zł. Jego łączny roczny dochód w 2015r. wyniósł 47.544,48 zł, co daje kwotę 3.962,04 zł miesięcznie

(dowód: wyjaśnienia pozwanego k. 114-114v, 234v, d: zaświadczenia k. 65 – 65, 106, 111, 149, zeznanie podatkowe k. 167 – 168v ).

Z uwagi na brak wyższego wykształcenia nie ma możliwości dalszego awansu

w pracy.

(Dowód: wyjaśnienia k. 114v).

Pozwany wraz z obecną partnerką i ich wspólnym dzieckiem mieszka w mieszkaniu zakupionym w trakcie trwania małżeństwa z powódką za środki pochodzące z kredytu. Rata kredytu, który pozwany spłaca samodzielnie wynosi około 700 zł. i podlega zmianom w zależności od kursu franka szwajcarskiego. Pozostały okres kredytowania wynosi 20 lat. Ponosi on ponadto koszty w postaci miesięcznego czynszu w wysokości 530 zł, w który wliczona jest opłata za gaz, opłatę za wodę w wysokości 130 zł. miesięcznie, opłatę za energię elektryczną w wysokości 130 zł. miesięcznie, opłatę za telefon w wysokości 70 – 80 zł i telewizję w kwocie 60 zł miesięcznie. Płaci alimenty w kwocie 700 zł na rzecz syna D.. Przeznacza także co miesiąc około 100 – 200 zł na prezenty dla dziecka

z którym ma stały i dobry kontakt. Zabiera D. na wycieczki, ryby, łyżwy itp. Kupuje mu również słodycze i prezenty. Podarował ostatnio dziecku telefon komórkowy, który należał wcześniej do jego konkubiny. Założył synowi osobny rachunek bankowy na którym znajduje się kwota 2.000 zł. Ubezpieczył również syna na lepszych warunkach niż zaproponowane przez szkołę.

(Dowód:wyjaśnienia k. 114-114v, 234v, ).

Na utrzymaniu pozwanego pozostaje jego aktualna partnerka A. S.. Kobieta studiuje zaocznie w W. i nie pracuje zawodowo. Nie korzysta z pomocy społecznej i nie ubiegała się o tzw. „becikowe”, czy też środki z programu 500+. Czesne za studia opłacają jej rodzice, zaś pozwany finansuje jej dojazdy, noclegi

i wyżywienie w W.. Musi on dojeżdżać do W. z dzieckiem gdyż jest ono karmione piersią. Podróż do W. kosztuje go 300 zł. Pozwany utrzymuje również ich wspólne dziecko, które ma problemy kardiologiczne i wymaga konsultacji lekarskich, które wykonane prywatnie kosztowały 200 zł.

(Dowód: wyjaśnienia k. 114 -114v, 234-234v, 285v, d: karta ciąży k. 85, 92, odpis skrócony aktu urodzenia k. 112, informacja k. 253, - 255).

W kosztach utrzymania jego partnerki partycypują również jej rodzice, którzy kupują A. S. odzież i obuwie, przekazują jej pieniądze oraz opłacają studia.

(Dowód: wyjaśnienia k. 286, 114).

Pozwany posiada samochód osobowy marki R. o wartości około 8.000 zł, ma także garaż, za który płaci czynsz dzierżawny, ponadto musiał kupić wyposażenie mieszkania, gdyż była żona po rozwodzie zabrała część mebli i wyposażenia. Nie posiada motocykla marki Y., gdyż sprzedał go w 2010r.

(Dowód: wyjaśnienia k. 114-114v, umowa dzierżawy k. 70, odcinek ubezpieczenia k. 71, zamówienie i faktura k. 96 – 97, umowa sprzedaży k. 67, potwierdzenie k. 68).

Powódka A. B. nadal pracuje w szkole, gdzie zarabia około 1545 zł miesięcznie. Obniżenie jej wynagrodzenia z kwoty 1800 zł wynika z decyzji Dyrektora szkoły, gdyż powódka obecnie ma mniej obowiązków. Spłaca pożyczkę zaciągniętą w miejscu pracy, w ratach po 100 zł miesięcznie, którą wzięła na bieżące potrzeby i remont stancji. Otrzymała dodatek urlopowy w wysokości 800 zł., który przeznaczyła na bieżące potrzeby. Nadal mieszka z synem w wynajmowanym mieszkaniu, które musiała doposażyć i które wyremontowała. Czynsz, w który wliczona jest opłata za wodę i gaz wynosi 500 zł. miesięcznie. W okresie letnim ponosiła wydatki związane z czynszem w wysokości 286 zł, zaś w następnych miesiącach z uwagi na potrzebę ogrzewania w wysokości 511 zł miesięcznie. Ponosi również koszty w postaci opłat za telefon w wysokości 60 zł, opłat za Internet w wysokości 50 zł oraz prąd w wysokości 50 zł miesięcznie. Nie otrzymuje zasiłku rodzinnego ani środków z programu 500 +, gdyż jej dochód wyliczony zgodnie z ustawą o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci za rok 2014 był zbyt wysoki.

(Dowód: wyjaśnienia k. 113- 113v, 233-234v d: zaświadczenie k. 6, umowa pożyczki k. 7-7v, umowa najmu k. 8, wydruki bankowe k. 9- 14, 20-24, 27 – 32,faktura k. 17 – 19, pismo k. 255, informacja z banku k. 170 - 229).

Posiada ona konto oszczędnościowe, na którym w trakcie małżeństwa zgromadziła sumę 6.000 zł. Pieniądze te przeznaczyła na zakup samochodu, opłacenie pełnomocnika. Gdy brakuje jej pieniędzy na utrzymanie - pobiera środki z tego rachunku.

(Dowód: wyjaśnienia k, 233 – 233v, 113 – 113v).

Uczestniczyła w wycieczce dofinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, za którą zapłaciła 100 zł.

(Dowód: zaświadczenie k. 230).

Powódka finansuje synowi prywatną naukę języka angielskiego za kwotę 70 zł miesięcznie. Wykupuje mu także obiady w szkole (wyjaśnienia k. 113-113v, 233v, 285).

Jest właścicielem samochodu F. (...) o wartości 1.300 zł. Strony dokonując nieformalnego podziału majątku uzgodniły, że powódka weźmie działkę, na której A. B. obecnie uprawia warzywa (wyjaśnienia k. 113-113v).

Powódka ukończyła studia w szkole wyższej i posiada tytuł licencjata ekonomii. Bezskutecznie poszukiwała lepiej płatnego zatrudnienia. Nie podejmuje dodatkowego zatrudnienia (wyjaśnienia k. 113-113v).

Sąd zważył, co następuje :

Obowiązek alimentacyjny byłych małżonków w przypadku orzeczenia rozwodu z winy jednego z nich określa art. 60 § 2 kr i o. Jeżeli rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na jego żądanie może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Obowiązek świadczeń alimentacyjnych stanowi kontynuację obowiązku wzajemnej pomocy powstałego przez zawarcie związku małżeńskiego. Sąd Najwyższy (wytyczne z 16 grudnia 1987r. – Uchwała SN IIICZP 91/86) podkreślił, że "obowiązek ten jest skutkiem małżeństwa i jego trwanie po rozwodzie jest ze społecznego punktu widzenia konieczne, gdyż nie dałoby się pogodzić z zasadami współżycia społecznego pozostawienie bez żadnego zabezpieczenia po rozwodzie małżonka potrzebującego pomocy, zwłaszcza tego, który poświęcił wspólnocie rodzinnej wiele lat życia" (Komentarz do art. 60 kr i o H. Dolecki i in. t.2, LEX 2010).

Przy ocenie, czy nastąpiło istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego należy przy tym brać pod uwagę warunki materialne tego małżonka, jakie miałby, gdyby drugi z małżonków spełniał należycie swoje obowiązki i gdyby małżonkowie kontynuowali pożycie (Uchwała SN z dnia 16 grudnia 1987r. IIICZP 91/86, OSNC 1988/4/42). Zatem zastosowanie przepisu art. 60 § 2 KRO wymaga uprzednich ustaleń faktycznych określających sytuację małżonka niewinnego i to powstałą w następstwie orzeczenia rozwodu, a nadto ustalenia hipotetycznej sytuacji, w jakiej znajdowałby się tenże niewinny małżonek, gdyby rozwodu nie orzeczono i gdyby pożycie małżonków funkcjonowało prawidłowo (wyrok SN sygn II CKN 673/98 z dnia 13.01.2000r.).

Pogorszenie sytuacji materialnej byłego małżonka, domagającego się zasądzenia alimentów na podstawie art. 60 § 2 KRO, może polegać na zmniejszeniu ilości środków stojących do dyspozycji małżonka niewinnego, jak również na zwiększeniu się jego usprawiedliwionych potrzeb (wyrok SN sygn. I CKN 415/99 z dnia 15.07.1999r.).

Małżonek wyłącznie winny nie musi zapewnić byłemu małżonkowi równą stopę życiową, ale też jego obowiązek nie jest ograniczony tylko do zaspokajania podstawowych potrzeb o jakich mówi art. 60§ 1 kr i o.

Sąd Okręgowy orzekając rozwód stron, ustalił że wyłączną winę za rozkład pożycia ponosi Ł. B.. Wyrok jest prawomocny. Wygasł zatem obowiązek małżonków z art. 27 kr i o.

Sąd zważył wnikliwie sytuację stron, dochodząc do przekonania, że rozwód spowodował istotne pogorszenie sytuacji materialnej powódki A. B..

Przede wszystkim w następstwie nieformalnego podziału majątku jaki dokonały strony, powódka opuściła wspólne mieszkanie i wynajęła stancję, której koszty ponosi sama. Przed orzeczeniem rozwodu strony mieszkały razem w lokalu zakupionym za środki pochodzące z kredytu, przy czym ciężar spłacania go oraz dokonywania opłat za media i czynsz spoczywał na pozwanym. Powódka wówczas nie pracowała, gdyż kończyła edukację, a następnie zajmowała się domem i dzieckiem. W okresie przed rozwodem podjęła pracę zarobkową, ale w dalszym ciągu to powód był głównym żywicielem rodziny. W trakcie trwania małżeństwa zdołała zaoszczędzić kwotę 6.000 zł., co dowodzi tego, że rodzina nie borykała się z problemami finansowymi i jej sytuacja finansowa była dobra i stabilna.

Zauważyć należy, że A. B. otrzymuje przy tym znacznie niższe dochody niż pozwany. W zakresie dodatkowego zarobkowania ogranicza ją konieczność sprawowania opieki nad małoletnim dzieckiem stron, choć zauważyć należy, iż pozwany prezentuje właściwą postawę rodzicielską, gdyż aktywnie uczestniczy w wychowaniu syna, ma z nim częsty kontakt, łoży na jego utrzymanie, zabrał go do W..

Nie można zarzucić A. B., że nie przejawia właściwych starań o podjęcie zatrudnienia, które zapewniłoby jej wyższe dochody. Posiada ona wprawdzie wyższe wykształcenie lecz nie jest ono wszakże gwarantem uzyskania dobrze płatnej pracy.

Powódka w zasadzie od orzeczenia rozwodu (już w trakcie rozprawy w SO w Olsztynie ) sygnalizowała, że jej wynagrodzenie ulegnie zmniejszeniu. Aktualnie otrzymuje ona wynagrodzenie w kwocie około 1550 zł. miesięcznie. Otrzymuje również świadczenie urlopowe w wysokości 800 zł.

Pozwany zaś uwzględniając podwyżki wynagrodzenia, jakie w ostatnim czasie uzyskał, biorąc również pod uwagę jego dodatkowe dochody wynikające z zatrudnienia

w formacji mundurowej, w tym trzynastą pensję, otrzymuje na miesiąc średnio kwotę około 3800 – 3900 zł.

Dysproporcja między zarobkami stron jest zatem znaczna.

Natomiast koszty utrzymania samych stron, w ocenie Sądu są porównywalne i nie ma potrzeby w tym zakresie analizowania szczegółowo przedstawionych rachunków

i paragonów, tym bardziej, że ich wartość dowodowa jest nikła, bowiem w wielu przypadkach nie wskazują one podmiotów zawieranych transakcji.

Wskazać należy jedynie, że byli małżonkowie ponoszą podobne koszty mieszkaniowe. A. B. oprócz typowych opłat za mieszkanie (czynsz, media) reguluje czynsz najmu, zaś Ł. B. płaci raty kredytu hipotecznego.

Niezasadnym jest podnoszenie przez pozwanego argumentu, że jego obciążenie z tego tytułu jest większe, gdyż powódka nie przyczynia się do spłaty należności banku. Powyższe wszakże wynika z ustaleń dokonanych między samymi stronami, które nieformalnie podzieliły się majątkiem w taki, a nie inny sposób. Obie strony też musiały odpowiednio doposażyć zajmowane lokale, co również wiązało się ze stosownymi wydatkami.

Nie mniej zauważyć należy, że jednak usprawiedliwione potrzeby A. B. po orzeczeniu rozwodu istotnie wzrosły. Gdyby nie rozpad małżeństwa powódka nie musiałaby takich kosztów ponosić wcale albo ponosiłaby je w znacznie mniejszym stopniu. Środki jakimi dysponuje zostały zatem na skutek rozwodu niewątpliwie uszczuplone. Znamiennym jest, że określając sytuację finansową sprzed rozwodu powódka podawała, że ich stopa życiowa była wysoka, a małżeństwo nie musiało oszczędzać. Obecnie po rozwodzie powódka bierze pożyczki na bieżące potrzeby, bądź wykorzystuje środki zgromadzone w trakcie trwania małżeństwa.

Obie strony obciążone są koniecznością dostarczania środków utrzymania małoletnim dzieciom. I tak A. B. spełnia od urodzenia D., w większym zakresie niż ojciec obowiązek alimentacyjny określony w art. 135 § 2 kr bowiem to z nią małoletni mieszka i to na niej ciąży codzienna opieka nad nim.

Pozwany na rzecz małoletniego łoży środki finansowe oraz także – choć w mniejszym stopniu niż była żona – przyczynia się do wychowania dziecka. Ponadto pozwany na utrzymaniu ma dziecko pochodzące ze związku z obecną konkubiną, z którą zamieszkuje i która także pozostaje na jego utrzymaniu.

Zauważyć należy, że o ile konieczność utrzymywania konkubiny nie jest obowiązkiem prawnym pozwanego, o tyle zobowiązany jest on do świadczeń alimentacyjnych na rzecz jego nowonarodzonej córki, co także niewątpliwie obciąża go finansowo – tym bardziej, że matka dziecka nie pracuje (choć na dobrą sytuację finansową rodziny wskazuje okoliczność, że do tej pory konkubina pozwanego nie ubiegała się o świadczenia socjalne).

Wyważenie zatem wysokości obowiązku alimentacyjnego względem małżonka niewinnego, uwzględniać powinno także dobro małoletnich dzieci, względem których pozwany również zobowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych.

W ocenie Sądu zasądzona na rzecz powódki kwota 300 zł jest realnie możliwa do zaspokojenia przez powoda, bez uszczerbku dla utrzymania małoletnich, nie zrównuje także stopy życiowej byłych małżonków. Po uiszczeniu alimentów na rzecz D. oraz powódki, pozwany dysponuje wciąż średnio kwotą około 2800 – 2900 zł miesięcznie, którą może przeznaczyć na potrzeby własne oraz nowo założonej rodziny (których to kosztów nie ponosiłby, gdyby pożycie byłych małżonków funkcjonowało prawidłowo i do rozwodu nie doszłoby).

Powódka z kolei po uwzględnieniu zasądzonych w sprawie alimentów dysponować będzie kwotą około 1850 (1910 zł z dodatkiem urlopowym dzielonym na 12 miesięcy). Niezasadnym przy tym jest doliczanie do niej alimentów na rzecz małoletniego D., gdyż są to środki utrzymania małoletniego należne dziecku, choć nawet je uwzględniając, stopa życiowa małżonków nie ulegnie zrównaniu.

Mając na uwadze opisane okoliczności, w pozostałej części Sąd powództwo oddalił. Sąd uwzględnił także to, że pozwany w większym stopniu niż zasądzony wyrokiem rozwodowym przyczynia się do utrzymania dziecka stron, ponadto jego możliwości dalszego awansu zawodowego są ograniczone.

Sąd nie obciążał pozwanego opłatą sądową uznając, iż tego rodzaju rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w ujawnionej sytuacji finansowej (przy istniejących obciążeniach alimentacyjnych), a może spowodować uszczerbek w jego utrzymaniu.

Na podstawie art. 100 kpc koszty postępowania pomiędzy stronami wzajemnie zniesiono. Żądania powódki, jedynie w części zostały uwzględnione. Sprawa nie miała też na tyle skomplikowanego charakteru, aby korzystać z pomocy adwokata, zaś strony nie są osobami nieporadnymi, nie mają trudności z samodzielnym podejmowaniem czynności sądowych.

W oparciu o art. 333 § 1 pkt 1 kpc Sąd wyrokowi w części zasądzającej alimenty nadał rygor natychmiastowej wykonalności.