Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant: sekretarka Ewelina Pasławska

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Nysie ------

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 28 lutego, 11 i 25 kwietnia oraz 25 lipca 2017 roku sprawy karnej

1. P. P. (P.) s. A. i O. z domu K., ur. (...) w N.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od marca 2014r. do 20 października 2014r. w N., woj. (...), działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze 2 250 gram brutto, w tym, w dniu 20 października 2014r. znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o wadze 71,43 gram netto oraz środek odurzający w postaci marihuany o wadze 2,95 gram netto i haszyszu o wadze 0,51 gram netto,

to jest o przestępstwo z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. przy zast. art. 12 k.k.

2. M. M. (1) (M.) s. A. i K. zd. C., ur. (...) w N.,

oskarżonego o to, że:

II. w okresie od 19 kwietnia 2014r. do 22 września 2014r. w N., woj. (...) działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wbrew przepisom ustawy posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze 640 gram brutto,

to jest o przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005r. przy zast. art. 12 k.k.

3. A. S. z d.S. c. M. i A. zd. N., ur. (...) w N.

oskarżonej o to, że:

III. w listopadzie 2014r. w N., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzieliła M. J. (1) substancję psychotropową w postaci amfetaminy o wadze 200 gram netto za kwotę 2400 zł,

to jest o przestępstwo z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

1.  uznaje oskarżonego P. P. za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) przy zast. art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  uznaje oskarżonego M. M. (1) za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) przy zast. art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

3.  uznaje oskarżoną A. S. (1) za winną popełnienia czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu P. P. na okres próby lat 3 (trzech),

5.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu M. M. (1) na okres próby lat 3 (trzech),

6.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonej A. S. na okres próby lat 3 (trzech),

7.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżoną A. S. do informowania kuratora o przebiegu okresu próby na piśmie co 6 (sześć) miesięcy,

8.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 6 k.k. zobowiązuje oskarżonego P. P. do poddania się terapii uzależnień dla osób uzależnionych od amfetaminy w terminie 1 (jednego) miesiąca od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku,

9.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 7 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. M. (1) do powstrzymania się od przebywania w środowiskach i miejscach gdzie przebywają osoby uzależnione lub zażywające substancje albo środki odurzające,

10.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 7 k.k. zobowiązuje oskarżoną A. S. do powstrzymania się od przebywania w środowiskach i miejscach gdzie przebywają osoby uzależnione lub zażywające substancje albo środki odurzające,

11.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. w okresie próby oddaje oskarżonego P. P. pod dozór kuratora,

12.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. w okresie próby oddaje oskarżonego M. M. (1) pod dozór kuratora,

13.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. w okresie próby oddaje oskarżoną A. S. pod dozór kuratora,

14.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. P. przepadek przedmiotów zapisanych pod poz. 1 i 2 numeru bieżącego 100/16 księgi przechowywanych przedmiotów Sądu Rejonowego w Nysie,

15.  na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej A. S. przepadek równowartości korzyści majątkowej w kwocie 2400 (dwóch tysięcy czterystu) złotych,

16.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) orzeka wobec oskarżonego P. P. przepadek przedmiotów zapisanych pod poz. 14, 15 i 16 numeru bieżącego 100/16 księgi przechowywanych przedmiotów Sądu Rejonowego w Nysie,

17.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) orzeka od oskarżonego M. M. (1) nawiązkę w kwocie 1000 (jednego tysiąca) złotych na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z.,

18.  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 j.t.) orzeka od oskarżonej A. S. nawiązkę w kwocie 2000 (dwóch tysięcy) złotych na rzecz Stowarzyszenia (...) w Z.,

19.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu P. P. okres zatrzymania w dniu 20 października 2014 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

20.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonych P. P., A. S. i M. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości po 721 (siedemset dwadzieścia jeden) złotych i 66 groszy, w tym opłatę w wysokości po 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. S. (2) dostarczał na polecenie P. S. (1) amfetaminę wskazanym przez niego osobom. Każdą taką sytuację odnotowywał w przeznaczonym do tego notatniku. Pomiędzy 19 kwietnia a 22 września 2014 r. A. S. (2) przekazywał oskarżonemu M. M. (1) amfetaminę w porcjach po 50 g, a jeden raz również po 20 g i 70 g. Łączna ilość amfetaminy, którą posiadał oskarżony M. M. wyniosła 640 g.

/ dowód: zeznania A. S. – k.1452/

M. J. (1) kupowała amfetaminę od P. S., była osobą uzależnioną.
Po zatrzymaniu P. S. przez Policję nawiązała kontakt z jego konkubiną – oskarżoną A. S., w celu zakupu amfetaminy. Oskarżona początkowo nie chciała się tego podjąć, jednakże po naleganiach M. J. zgodziła się. Po jakimś czasie oskarżona poinformowała
M. J., że amfetamina zostanie przekazana na parkingu przy C. w N.. Amfetaminę w ilości 200 g przekazał M. J. nieustalony mężczyzna – za kwotę 2400 zł.

/ dowód: zeznania M. J. – k.1451v/

Oskarżony M. M. ma 24 lata, posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest elektrykiem, jest stanu wolnego, na utrzymaniu nie ma nikogo, pozostaje na utrzymaniu rodziców. Oskarżony nie był karany sądownie.

/ dowód: dane osobowe – k. 967 i 1332; dane o karalności – k.1461/

Oskarżona A. S. ma 20 lat, posiada wykształcenie podstawowe, jest stanu wolnego, na utrzymaniu ma jedno dziecko. Oskarżona nie była karana sądownie.

/ dowód: dane osobowe – k. 965 i 1332; dane o karalności – k.1462/

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się w całości na zeznaniach A. S. i M. J.. Zeznania każdego z tych świadków były spójne i logiczne. Co istotne również bezpośredni kontakt z nimi na rozprawie nie dał podstaw do kwestionowania szczerości ich zeznań. W ocenie Sądu świadkowie ci przedstawili szczerze okoliczności dotyczące czynów zarzuconych oskarżonym. Sąd nie dopatrzył się przy tym żadnych okoliczności, które wskazywałyby, iż zeznania te mogą stanowić pomówienie. Z tych samym względów na wiarę zasługiwały również zeznania K. J. (1).

Szczere były również zeznania świadków ujawnionych na rozprawie w trybie art. 392 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 k.p.k., jednakże nie miały one znaczenia dla ustalenia istotnych okoliczności zdarzeń będących przedmiotem zarzutów stawianych oskarżonym, podobnie jak zeznania W. N..

Sąd ustalając stan faktyczny oparł się również na dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości.

Natomiast Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka P. S., gdyż pozostawały w sprzeczności z zeznaniami świadków A. S., M. J. i K. J., które to z przyczyn wskazanych powyżej Sąd uznał za wiarygodne i na których oparł stan faktyczny w sprawie. Przede wszystkim świadek ten wskazywał, że M. J. pomawiał bezpodstawnie A. Szwec, gdyż opiekowała się jej dzieckiem. Faktom tym zaprzeczył K. J.. Jednocześnie w ocenie Sądu nielogiczne było wiązanie ze sobą tych okoliczności, jako powodu do pomówienia A. Szwec, jak twierdził P. S.. Nadto w części dotyczącej zarzutu stawianego M. M., P. S. twierdził, że nie wie czy A. S. znał oskarżonego, gdy tym czasem świadek ten potwierdził na rozprawie, że z polecenia P. S. przekazywał regularnie amfetaminę M. M.. Reasumując, w ocenie Sądu zeznania tego świadka były niewiarygodne.

Oskarżeni nie przyznali się do popełnienia czynu zarzucanego każdemu z nich. Konsekwentnie korzystali z prawa do odmowy złożenia wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje.

M. M. został oskarżony o popełnienie czynu zabronionego z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przy zast. art. 12 k.k., zaś A. Szwec o popełnienie czynu z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełnia ten, kto wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe.

Występek ten jest zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3.

Przy czym jeżeli przedmiotem czynu jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

W razie skazania za przestępstwo określone w art. 53-63 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50.000 zł.

Art. 12 k.k. stanowi, że dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony.

Nadto art. 45 § 1 k.k. przewiduje, że jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6 k.k., sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości.

Mając na uwadze powyższe oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne
Sąd stwierdził, że oskarżony M. M. działając z w wykonaniu z góry powziętego zamiaru pomiędzy 19 kwietnia a 22 września 2014 r. posiadał łącznie amfetaminę w ilości 640 g, co stanowiło znaczną ilość środków odurzających, a tym samym, że swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 62 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Nadto Sąd ustalił, iż oskarżona A. S. działając wspólnie i w porozumieniu z nieustalonym mężczyzną w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzieliła M. J. (1) amfetaminę w ilości 200 g za kwotę 2400 zł, a tym samym, że swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu zabronionego z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Jednocześnie wina żadnego z oskarżonych nie budziła wątpliwości, gdyż zdecydowali się oni na zachowania niezgodnie z prawem, chociaż bezprawność czynów była rozpoznawalna i każdy z nich mógł działać zgodnie z normą prawną. Przy tym nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające winę.

Za popełnione przestępstwa Sąd wymierzył każdemu z oskarżonych karę 1 roku pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe
i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanych oskarżonym przestępstw, a także dotyczące każdego ze sprawców, a mające znaczenie dla wymiaru kary.

Przede wszystkim orzeczone kary nie przekraczały stopnia winy, który był wysoki,
gdyż każdy z oskarżonych będąc osobą o normalnym rozwoju miał pełną świadomość,
że tak posiadanie, jak i udzielanie substancji psychotropowych stanowi czyn zabroniony.

Również stopień społecznej szkodliwości czynów był wysoki, gdyż oskarżeni godzili w szeroko rozumiane zdrowie społeczne (publiczne). Przy tym każdy z oskarżonych działał z zamiarem bezpośrednim, w sposób zaplanowany. Nadto przedmiotem czynów była amfetamina, środek silnie uzależniający, zresztą w przypadku czynu A. S. środek został udzielony osobie uzależnionej.

Okolicznością łagodzącą był dotychczasowy sposób życia oskarżonych, w szczególności ich niekaralność.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż wymierzona każdemu z oskarżonych kara pozbawienia wolności, spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze. Natomiast społeczeństwo otrzyma czytelny sygnał, że sprawcy przestępstw związanych z posiadaniem i udzielaniem narkotyków nie są bezkarni, co wpłynie w ocenie Sądu pozytywnie na kształtowanie świadomości prawnej obywateli.

Jednocześnie biorąc pod uwagę wspomniane powyżej okoliczności łagodzące Sąd uznał, iż oskarżeni zasługiwali na danie im szansy i zastosowanie wobec nich dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu orzeczona kara mimo, że nie będzie efektywnie wykonywana spełni swój wychowawczy cel w stosunku
do każdego z oskarżonych, w szczególności zapobiegnie ponownemu popełnieniu przestępstwa. Przy czym w przypadku A. S., będącej osobą młodocianą, Sąd zgodnie z przepisem art. 54 § 1 k.k. kierował się przede wszystkim tym aby sprawcę wychować. Z tych względów wykonanie orzeczonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 lata. Dla wzmocnienia efektu wychowawczego w okresie próby Sąd oddał oskarżonych pod dozór kuratora, zobowiązał do powstrzymania się od przebywania w środowiskach i miejscach gdzie przebywają osoby uzależnione lub zażywające substancje albo środki odurzające, a w przypadku młodocianej A. S. również do informowania kuratora o przebiegu okresu próby na piśmie co 6 miesięcy.

Sąd w związku z treścią art. 56 k.k., kierując się racjami wskazanymi powyżej
przy rozważaniach o karze, mając na uwadze oddziaływanie kary i środków karnych
jako całości uznał, iż celowe będzie orzeczenie wobec oskarżonych na postawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nawiązek na rzecz Stowarzyszenia (...). Nawiązki orzeczono w wysokości 1000 zł od M. M. i 2000 zł od A. S. Wyższa kwota nawiązki od oskarżonej uzasadniona była tym, iż udzielała ona amfetaminy osobie uzależnionej od narkotyków. Wobec A. Szwec orzeczono również przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 2400 zł. W ocenie Sądu orzeczone środki karne wzmocnią osiągnięcie celu zapobiegawczego i wychowawczego w stosunku do każdego z oskarżonych.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadniał przepis art. 627 k.p.k.