Sygn. akt III Ko 544/13
Dnia 30 października 2013 roku
Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział III Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR (del). Wojciech Kolanko
Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Kuniewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie: Ewy Baran
po rozpoznaniu sprawy z wniosku Ministra Sprawiedliwości
o stwierdzenie nieważności wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 maja 1951 r., sygn. Sr 249/51
na podstawie art. 1 ust 1 i art. 13 ustawy z dnia 23 lutego 1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34 poz. 149)
p o s t a n a w i a
1. stwierdzić nieważność wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 maja 1951r., sygn. Sr 249/51 wydanego wobec C. F., syna T. i W. z d. M., ur. (...) w L., pow. C.;
2. kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.
Do Sądu Okręgowego w K.wpłynął wniosek Ministra Sprawiedliwości o stwierdzenie nieważności wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w K. z dnia 16 maja 1951r., sygn. Sr 249/51 wydanego wobec C. F. syna T. i W. z d. M., ur. (...) w L., pow. C.. We wniosku Minister Sprawiedliwości wskazał, iż przypisany skazanemu czyn był związany z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Wniosek Ministra Sprawiedliwości jest zasadny.
Jak wynika z akt Wojskowego Sądu Rejonowego w K. o sygn. Sr 249/51 przeciwko C. F. toczyło się postępowanie karne. Dnia 16 maja 1951 r. został wydany wyrok, na mocy którego C. F. wraz z innymi osobami został uznany winnym tego, „że w lipcu 1950 r. na terenie O. w zamiarze zmiany przemocą ustroju Państwa Polskiego trwali w porozumieniu stworzonym w celu nawiązania łączności z organizacją dążącą do tegoż celu”. Czyn ten został zakwalifikowany jako przestępstwo z art. 87 w zw. z art. 86 §2 KKWP.
Z przeprowadzonej analizy materiału dowodowego zebranego w sprawie w postaci akt Wojskowego Sądu Rejonowego w K.sygn. Sr 249/51 wynika, iż C. F. należał do tajnej organizacji , spotykał się z jej członkami i omawiał strategię działania na wypadek zbliżającej się nieuniknionej wojny.
Nie ulega żadnej wątpliwości, iż w realiach pierwszych lat powojennych, takie postępowanie miało na celu obalenie, a przynajmniej osłabienie władzy komunistycznej, a równocześnie brak jest okoliczności i dowodów, które uzasadniałyby przyjęcie, że takie postępowanie było obliczone na korzyści osobiste.
Przepis art. 1 ust. 1 Ustawy z dnia 23 lutego 1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego stanowi, iż uznaje się za nieważne orzeczenia wydane przez polskie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub przez organy pozasądowe w okresie od rozpoczęcia ich działalności na ziemiach polskich, począwszy od 1 stycznia 1944r. do 31 grudnia 1989r., jeżeli czyn zarzucony lub przypisany był związany z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego albo orzeczenie wydano z powodu takiej działalności. Charakterystyka czynów, za które C. F. został skazany, niewątpliwie odpowiada hipotezie cytowanej normy.
W związku z powyższym uznając, że czyn, za który C. F. został skazany, związany był z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego należało stwierdzić nieważność wydanego orzeczenia.
SSR del. Wojciech Kolanko