Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 27 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Wojciech Kolanko.

Protokolant: st. sekr. sąd. Elżbieta Kowalczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie: Pawła Ićka

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 27 września 2013 roku w sprawie o czyn z art. 299 § 1 i 5 k.k.

zażalenia pełnomocnika D. K. - na postanowienie Prokuratora z dnia 5 lipca 2013 roku, sygn. VI Ds. 22/13/S, o dokonaniu blokady rachunku na czas oznaczony

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 5 lipca 2013 roku, sygn. VI Ds. 22/13/S. Prokurator Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej w K., w toku postępowania przygotowawczego, dokonał blokady rachunku bankowego w (...) Bank SA o nr (...), prowadzonego na rzecz D. K. przez uniemożliwienie dysponowania i korzystania ze wszystkich wartości majątkowych zgromadzonych na rachunku, na czas oznaczony, tj. do dnia 4 października 2013 r.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pełnomocnik D. K., wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, iż w niniejszym postępowaniu zachodzi przypuszczenie, iż powyższy rachunek, jak i przeprowadzone przy jego użyciu transakcje mogły służyć do popełnienia przestępstwa, tzw. prania pieniędzy w sytuacji, gdy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia nie wskazano na okoliczności, które legły u podstaw wydania postanowienia, zaś środki finansowe zalegające na rachunku bankowym, na którym dokonano blokady w większości nie należą do D. K., a jedynie znajdowały się na jej rachunku w ramach udzielonego jej przez A. T. i A. M. pełnomocnictwa do dokonywania w ich imieniu transakcji zakupów towarów.

Sąd zważył, co następuje.

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, w przypadku otrzymania od Generalnego Inspektora Informacji Finansowej zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, prokurator może postanowieniem wstrzymać transakcję lub dokonać blokady rachunku na czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące od otrzymania tego zawiadomienia.

W przedmiotowej sprawie Generalny Inspektor Informacji Finansowej, w dniu 4 lipca 2013 roku, złożył do Prokuratury Okręgowej w K.zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na podejmowaniu czynności, które mogą udaremnić lub znacznie utrudnić stwierdzenie przestępnego pochodzenia środków pieniężnych znacznej wartości lub też miejsca ich umieszczenia, wykrycia, zajęcia albo orzeczenia przepadku, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 299 § 1 i 5 k.k. W niniejszym zawiadomieniu szczegółowo wskazano szereg transakcji finansowych, dokonywanych często z niedookreślonymi tytułami płatności, w ramach zamkniętego kręgu podmiotów, do którego należała także Firma Handlowa (...) (REGON: (...)) oraz D. K. (PESEL: (...)). Tym samym należy stwierdzić, iż spełnione zostały przesłanki do wydania przez prokuratora postanowienia o dokonaniu blokady rachunku na czas oznaczony, a powołane w zawiadomieniu informacje wystarczająco uzasadniały jego wydanie.

Sąd Okręgowy podziela pogląd Prokuratury Okręgowej w K. iż z uwagi na złożoność i wielopodmiotowość prowadzonego postępowania, a także charakter przestępstwa z art. 299 § 1 i 5 k.k.. uzyskanie wyciągów z konta, czy też ograniczenie blokady rachunku, nie byłoby wystarczające na obecnym etapie postępowania.

Nie zasługują na uwzględnienie okoliczności powoływane przez skarżącego. Zebrany w sprawie materiał dowodowy (k.59-67, 289, 317, 322), daje uzasadnione podejrzenie, że folia typu stretch, która kupowana była formalnie w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego, m. in. przez przedsiębiorców słowackich, w tym spółkę (...).r.o. (której współwłaścicielką była D. K.), w rzeczywistości nigdy nie wyjeżdżała poza granice Polski, albo też przewożący ją kierowcy tylko przejeżdżali przez granicę, by wrócić do Polski bez wyładowywania towaru. Zapłata za towar dokonywana była m.in. z prywatnego konta D. K. opisanego w sentencji. Folia ta następnie była fakturowo zbywana na rzecz podmiotów polskich za pośrednictwem innych przedsiębiorców, a pieniądze – często „okrągłe” kwoty - przelewane na inne rachunki. Operacje takie, związane m.in. z nieznajdującym pokrycia w rzeczywistych transakcjach przepływem pieniędzy między różnymi podmiotami polskimi i słowackimi, mogły mieć na celu uszczuplenie podatkowych należności publicznoprawnych, jak również ukrycie lub utrudnienie dochodzenia pochodzących z tego procederu korzyści.

Podnoszone przez pełnomocnika D. K. twierdzenia, iż poza kwotą 7.000,00 zł, całość środków zgromadzonych na zablokowanym rachunku bankowym należy do kontrahentów D. K., uznać należy jako gołosłowne, ponieważ skarżąca w żaden sposób nie wykazała ich pochodzenia, przedstawiając jedynie upoważnienia do przeprowadzania zakupów w imieniu Firmy (...) A. M. oraz Firmy P.H.U. (...) A. T..

Poza tym – jak wynika z zawiadomienia Generalnego Inspektora Informacji Finansowej – saldo zablokowanego rachunku wynosiło na dzień 3 lipca 2013 r. kwotę 29.715, 59 zł, zaś przepływy środków pieniężnych z podmiotami polskimi i słowackimi wskazanymi w zawiadomieniu jako współzaangażowane w przestępczą działalność, obejmowały kwoty wielokrotnie wyższe. Wreszcie podkreślić należy, że jednym z celów blokady jest uniknięcie utraty środków, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie ich przestępnego pochodzenia i które w przyszłości mogą być objęte np. zabezpieczeniem majątkowym.

W tej sytuacji uczynienie zadość żądaniom skarżącego mogłoby doprowadzić do wyprowadzenia środków z rachunku bankowego i uniemożliwienia realizacji kompensacyjnych celów postępowania.

Mając na uwadze powyższe należało orzec, jak w sentencji.

SSR del. Wojciech Kolanko