Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Lublinie V Wydział Karny - Odwoławczy

w składzie : Przewodniczący: SSO Jerzy Rodzik

Sędziowie: SO Elżbieta Wierzchowska

SO Anna Samulak (spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Kura

przy udziale Prokuratora Alicji Szczepańskiej

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013r.

sprawy A. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego Lublin - Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku III Wydział Karny

z dnia 26 kwietnia 2013r. sygn. akt III K 887/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w podstawie prawnej orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby, w miejsce art. 70 § 2 k.k. przyjmuje art. 70 § 1 pkt 1 k.k.;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym, obciążając nimi Skarb Państwa.

V Ka 786/13

UZASADNIENIE

A. K. został oskarżony o to, że:

w dniu 28 kwietnia 2009 r. w L., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić (...) S.A. Oddział w L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5292,32 złotych, przez wypłatę nienależnego odszkodowania wprowadzając przedstawicieli (...) S.A. w błąd, co do zakresu uszkodzeń pojazdu w ten sposób, że zgłosił szkodę w pojeździe typu quad marki P. o numerze rejestracyjnym (...) należącym do (...) sp. z o. o. użytkowanym na podstawie umowy leasingu przez firmę (...) z siedzibą w K. podając, iż uszkodzenia panelu bagażnika, osłony lampy, przedniego i tylnego nadkola, barierki bagażnika oraz kierownicy i ramy bagażnika pojazdu nastąpiły w wyniku zdarzenia z dnia 25 kwietnia 2009 r. podczas gdy miał świadomość, iż uszkodzenia te powstały w wyniku zdarzenia z dnia 2 marca 2008 r., w którym brał udział i które osobiście zgłaszał ubezpieczycielowi, za które już uprzednio wypłacono odszkodowanie, jednakże dokonanie nie nastąpiło z uwagi na weryfikację przez (...) S.A. powstałej szkody i zmniejszenie kwoty należnej z tytułu zdarzenia z dnia 25 kwietnia 2009 r. z wnioskowanej kwoty 7849,41 zł do kwoty 2557,09 zł, tj. o czyn z art. 13 § l k.k. w zw. z art. 286 § l k.k.

Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku w sprawie III K 887/12:

A. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k., art. 33 § 2 i 3 k.k. skazał go na karę 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz 30 ( trzydziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość stawki dziennej na 50 ( pięćdziesiąt) złotych;

na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesił warunkowo tytułem próby na okres lat 3 ( trzech);

zasądził od A. K. 300 (trzysta) złotych części opłaty, w pozostałym zakresie zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych, poniesionymi wydatkami obciążając Skarb Państwa.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze zaskarżył Prokurator Rejonowy w Lublinie, który rozstrzygnięciu temu zarzucił obrazę przepisu prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 70 § 2 k.k. polegającą na niesłusznym zastosowaniu tego przepisu jako podstawy zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, podczas gdy przepis ten stanowi podstawę zawieszenia kary orzeczonej wobec sprawcy młodocianego lub określonego w art. 64 § 2 k.k., zaś podstawą zawieszenia kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego A. K. winien być art. 70 § l pkt l k.k.

Stawiając powyższy zarzut Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie jako podstawy zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w miejsce wskazanego art. 70 § 2 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja Prokuratora jest oczywiście zasadna i tym samym zasługuje na uwzględnienie sformułowany w niej wniosek.

Na wstępie zauważyć należy, że wina oskarżonego A. K. oraz kwalifikacja prawna zarzucanego mu czynu na etapie postępowania odwoławczego nie są kwestionowane i nie budzą wątpliwości. Zaskarżony wyrok znajduje w tym zakresie oparcie w kompletnym materiale dowodowym ocenionym zgodnie z wymogami art. 4, 7 i 410 k.p.k., dlatego też brak jest podstaw do kwestionowania tej części rozstrzygnięcia.

Rację ma natomiast Prokurator zarzucając w apelacji obrazę przepisów prawa materialnego polegającą na zastosowaniu przepisu art. 70 § 2 k.k. jako podstawy prawnej okresu próby na jaki zawieszono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności. Przepis ten dotyczy okresu próby w wypadku zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy młodocianego lub określonego w art. 64 § 2 k.k. Tymczasem, oskarżony nie należy do żadnej ze wskazanych wyżej kategorii sprawców. Zgodnie bowiem z treścią art. 115 § 10 k.k. młodocianym jest sprawca, który w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat.

Z akt sprawy wynika, że A. K. urodził się (...), a więc w chwili czynu tj. 28 kwietnia 2009r. miał ukończone 21 lat, nie jest więc on sprawcą młodocianym w rozumieniu kodeksu karnego. Nie jest on również sprawcą działającym w warunkach art. 64 § 2 k.k.

Jak wynika z treści pisemnych motywów zaskarżonego wyroku wskazanie art. 70 § 2 k.k. jako podstawy prawnej okresu próby na jaki zawieszono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności nie było wyrazem stanowiska Sądu I instancji o konieczności wskazania takiej podstawy tego rozstrzygnięcia lecz wynikło jedynie z pomyłki przy sporządzaniu wyroku (str. 9 uzasadnienia).

W tych warunkach Sąd Okręgowy uznał, iż wskazane tu oczywiste uchybienie Sądu Rejonowego może zostać konwalidowane w postępowaniu odwoławczym, a w związku z tym zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w podstawie prawnej orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby, w miejsce art. 70 § 2 k.k. przyjął art. 70 § 1 pkt 1 k.k.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, wobec braku uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu, powodujących konieczność uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.

Rozstrzygniecie o kosztach sądowych za II instancję uzasadnia art. 634 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k., ze względów słuszności.

Anna Samulak Jerzy Rodzik Elżbieta Wierzchowska