Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Martyniec

Protokolant:Karolina Szewczyk

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2016 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa Ł. K.

przeciwko T. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. J. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 1.280,00 zł (jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt zł) wraz z ustawowymi odsetkami, a od 1 stycznia 2016 r. ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 1.024 zł od dnia 16 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 256 zł od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 1000 zł.

Sygn. akt VIII C 873/16

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2015 r. powód Ł. K. złożył w Sądzie Rejonowym w Oleśnicy pozew przeciwko pozwanemu T. J., w którym żądał zasądzenia na swoją rzecz kwoty 1.280 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 31 maja 2015 r. do dnia 29 października 2015 r. oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

Powód podał, że swoje roszczenie wywodzi z zawartej w dniu 27 października 2015 r. z pozwanym umowy o dzieło. Powód wskazał, że pomimo wywiązania się ze zobowiązania, jakie nakładała na niego przedmiotowa umowa, nie otrzymał od pozwanego ustalonego na kwotę 1280 zł brutto wynagrodzenia.

W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zgłosił ewentualny zarzut potrącenia wierzytelności powoda z wierzytelnością pozwanego. Nadto wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany podniósł, że żądana przez powoda kwota stanowi świadczenie nienależne z uwagi na nienależyte wykonanie przez niego umowy. Pozwany wskazał, że zgodnie z przedmiotową umową powód był zobowiązany do przeprowadzenia warsztatów metodycznych w zakresie nauki języka obcego dla dzieci w szkole podstawowej w D.. Podał ponadto, że w czerwcu 2015 r. powziął wiadomość od rodziców uczniów o nieprawidłowościach, jakich dopuszczał się powód w realizacji zleconego kursu oraz że wystosował do powoda pismo w dniu 29 czerwca 2015 r., w którym informował go o tym, ze jest zmuszony do zatrzymania wynagrodzenia przewidzianego umową o dzieło z powodu jej nienależytego wykonania. Pozwany podniósł ponadto, że z powodu niewłaściwego przeprowadzania przez powoda zajęć języka angielskiego istniała groźba licznych rezygnacji uczestników kursu z dalszych zajęć, dlatego też zobowiązał się wobec rodziców uczestników kursu z maja i czerwca 2015 r. do ponownego odbycia tego kursu z innym lektorem. Pozwany wskazał, że dodatkowy kurs przeprowadzony został przez innego lektora M. A., trwał on 6 godzin i 30 minut. Z tego tytułu wypłacił jej wynagrodzenie w kwocie 370,50 zł. Dodatkowo pozwany zmuszony był do wynajęcia pomieszczenie za kwotę 65 zł. Pozwany w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez powoda zmuszony był ponieść dodatkową kwotę 435,50 zł. Co do tej kwoty złożył powodowi oświadczenie o potrąceniu tej wierzytelności z wierzytelnością dochodzoną przez powoda w niniejszym postępowaniu. Podniósł dodatkowo, że powód nie jest uprawniony do żądania kwoty wynagrodzenia w wartości brutto, albowiem zgodnie z reżimem podatkowym umowy o dzieło to na zamawiającym ciąży obowiązek podatkowy z tego tytułu. Z tego powodu kwota, którą powód mógłby ewentualnie żądać, to kwota netto, czyli 1000 zł.

Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2016 r., w związku z zarzutem pozwanego, Sąd Rejonowy w Oleśnicy Wydział I Cywilny stwierdził swą niewłaściwość miejscową i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu.

Pismem z dnia 1 sierpnia 2016 r. powód zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika w całości podtrzymał żądanie pozwu, zaprzeczając przy tym wszelkim zarzutom i twierdzeniom podniesionym w odpowiedzi na pozew. Powód w piśmie tym ograniczył żądanie w zakresie zasądzenia na jego rzecz odsetek ustawowych z ten sposób, że zażądał ich zasądzenia od kwoty 1024 zł od dnia 16 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 256 zł od dnia 16 lipca 2015 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 600 zł. Ponadto, powód wskazał, że ze względu na treść łączącego go z pozwanym porozumienia, stosunek ten powinien być kwalifikowany jako umowa zlecenia.

Pozwany pismem z dnia 14 września 2016 r. uznał powództwo co do kwoty 1.000 zł

Postanowieniem z dnia 3 października 2016 r. umorzono postępowanie w części tj. w zakresie odsetek liczonych od kwoty 1.024 zł od dnia 31 maja 2015 r. do dnia 15 czerwca 2015 r. i od kwoty 256 zł od dnia 31 maja 2015 r. do dnia 15 lipca 2015 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód Ł. K. w dniu 27 października 2015 r. zawarł z pozwanym T. J. prowadzącym działalność gospodarczą w ramach (...) s.c. z siedzibą we W. umowę o dzieło. Przedmiotem umowy było przeprowadzanie przez Ł. K. zajęć programowych na podstawie określonej przez pozwanego, będącego zamawiającym, ilości godzin lekcyjnych w wskazanych grupach (§ 1). Strony umowy uzgodniły także, że wykonanie dzieła w części dotyczącej jego wygłoszenia nastąpi częściami w terminach i w sposób określony harmonogramem zajęć opracowanych przez zamawiającego (§2). Za wykonanie przedmiotu umowy określono wynagrodzenie stanowiące iloczyn godzin zajęć, kwoty 64 zł (45minut) bądź 128 zł (90 minut) brutto i liczby grup dydaktycznych (§ 3 ust. 1). Z tytułu wykonania dzieła wykonawca otrzymywać miał wynagrodzenie częściami, tj. za każdy miesiąc w którym wykonywał umowę w sposób, o którym mowa w § 2 na podstawie rachunku wystawionego przez zamawiającego zgodnie z dokumentacją dostarczoną przez wykonawcę (§ 3 ust.2). Jednocześnie wykonawca oświadczył, że w zakresie wykonywanej przez niego umowy o dzieło nie prowadzi działalności gospodarczej (§ 1 ust. 3)

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

- umowa o dzieło z dnia 27 października 2015 r. – k. 3-6.

Powód po wywiązaniu się ze zobowiązania przewidzianego umową o dzieło z dnia 27 października 2015 r. nie otrzymał od pozwanego ustalonego w umowie wynagrodzenia. Pismem z dnia 26 czerwca 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 800 zł netto (1024 zł brutto) tytułem wynagrodzenia za przeprowadzony kurs języka angielskiego w okresie od 1 maja 2015 r. do 31 maja 2015 r., a następnie pismem z dnia 23 lipca 2015 r. wezwał pozwanego do zapłaty należnej mu kwoty wynoszącej 200 zł netto (256 zł brutto) tytułem wynagrodzenia za przeprowadzony kurs języka angielskiego w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 30 czerwca 2015 r.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowody:

- wezwanie do zapłaty z dnia 26 czerwca 2015 r. wraz z potwierdzeniem nadania- k. 8-9,

- wezwanie do zapłaty z dnia 23 lipca 2015 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 7 i 9.

Wiadomością e- mail z dnia 11 czerwca 2015 r. pozwany poinformował powoda o zgłoszonych przez rodziców uczestników kursu języka angielskiego nieprawidłowościach w sposobie prowadzenia przez powoda zajęć. Powód wiadomością e-mail z dnia 11 czerwca 2016 r. odniósł się do wysuwanych przeciwko niemu zarzutów. Następnie wiadomością e- mail z dnia 23 czerwca 2015 r. powód domagał się informacji kiedy zostanie wypłacone mu należne wynagrodzenie. Pozwany poinformował powoda, że trwa procedura wyjaśniająca co do zarzutów realizacji przez powoda umowy o przeprowadzanie zajęć z języka angielskiego.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

- wiadomości e-mail powoda i pozwanego z dnia 11 czerwca 2015 r., 22, czerwca 2015 r., 23 czerwca 2015 r., 24 czerwca 2015 r..

W dniu 29 czerwca 2015 r. pozwany poinformował powoda o anulowaniu wypłaty wynagrodzenia na jego rzecz z powodu nienależytego wykonania umowy przez powoda, co skutkowało dla pozwanego koniecznością przeprowadzenia kursu za okres maj i czerwiec z innym lektorem w okresie powakacyjnym. Jednocześnie pozwany zażądał od powoda z tego tytułu zwrotu kwoty 200 zł.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

- pismo pozwanego z dnia 29 czerwca 2015 r. – k. 27,

Pozwany z tytułu przeprowadzenia pozostałych godzin kursu języka angielskiego, uprzednio realizowanego przez powoda uiścił na rzecz M. A. tytułem wynagrodzenia kwotę 370 zł. Dodatkowo w związku z koniecznością wynajęcia pomieszczenia, w którym zajęcia mogły zostać przeprowadzone poniósł koszty w kwocie 65 zł. Łączny koszt poniesiony przez (...) s.c. z siedzibą we W. wyniósł 435, 50 zł. Pismem z dnia 31 grudnia 2015 r. pozwany złożył oświadczenie o potrąceniu przysługującej mu wierzytelności w kwocie 435, 50 zł z wierzytelnością dochodzoną przez powoda w niniejszym postępowaniu.

Okoliczność bezsporna, a ponadto dowód:

- rozliczenie dodatkowo wykonanych godzin w SP w D. dla grup 560 i 559 –k. 30;

- oświadczenie o potrąceniu wierzytelności z dnia 21 grudnia 2015 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 31.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W toku postępowania pozwany pismem z dnia 14 września 2016 r. uznał powództwo co do kwoty 1000 zł, tj. kwoty netto wynagrodzenia należnego powodowi.

W myśl brzmienia przepisu art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa w literaturze uznawane jest za akt dyspozycyjny pozwanego, który uznaje samo żądanie powoda, a ponadto, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności i w konsekwencji wyraża zgodę na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (vide M. Jędrzejewska, [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, tom 1, Warszawa 2004, LEX) Skutkiem uznania powództwa jest bowiem pominięcie postępowania dowodowego w zakresie okoliczności objętych uznaniem i wydanie wyroku uwzględniającego powództwa w zakresie objętym jego uznaniem (por. M. Jędrzejewska, [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, tom 1, Warszawa 2004, LEX).

W niniejszej sprawie pozwany uznał żądanie pozwu co do kwoty 1.000 zł. W tym zakresie Sąd był więc związany uznaniem, gdyż nie było żadnych podstaw do przyjęcia, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, skoro faktycznie pozwany był względem strony powodowej zadłużony na kwotę objętą żądaniem pozwu. W konsekwencji, Sąd był obowiązany pominąć w całości postępowanie dowodowe i wydać wyrok uwzględniający powództwo w tym zakresie.

Odnosząc się do zarzutów pozwanego w przedmiocie niezasadności żądania przez powoda wynagrodzenia w wysokości kwoty brutto, to zdaniem Sądu w tym zakresie na uwzględnienie zasługiwały okoliczności podnoszone przez powoda. Sąd orzekający w całości podziela jego argumentację w tym względzie. Umowa o dzieło z dnia 27 października 2015 r. określa należne powodowi wynagrodzenie na kwotę brutto. Za wykonanie przedmiotu umowy określonego w § 1 ustala się wynagrodzenie stanowiące iloczyn godzin zajęć, kwoty 64 zł (45 min) bądź 128 zł (90 min) brutto i liczby godzin dydaktycznych. Strony postępowania zawierając przedmiotowe porozumienie, określając warunki wykonania zobowiązania i wartość wynagrodzenia należnego powodowi, działając w ramach obowiązującej w polskim systemie prawa zasady swobody kontraktowania, mogły w sposób dowolny określić obciążające je zobowiązania. Zasadę swobody umów należy odnieść także do możliwości ustalania wynagrodzenia przez strony stosunku zobowiązaniowego. Skoro pozwany uważał, że za przeprowadzenie kursu języka angielskiego nie należy się wynagrodzenie w kwocie brutto powinien dokonać takiego zastrzeżenia już na etapie zawierania umowy, a nie na etapie dochodzenia roszczeń związanych z jej wykonaniem. Powyższe wydaje się tym bardziej zasadne, jeżeli wziąć pod uwagę, że umowa została sporządzona na wzorze, którym pozwany posługuje się w ramach prowadzonej przez siebie działalności - widnieje bowiem na niej nadrukowane logo (...) Akademii (...). Można więc wnioskować, że pozwany miał wpływ na sposób określenia wynagrodzenia w co najmniej takim samym stopniu jak powód.

Z powyższych względów okolicznością irrelewantną dla niniejszego postępowania i zasadności wysokości roszczenia dochodzonego przez powoda jest to, że część tego roszczenia stanowi należność publicznoprawna. Założeniem zasad odprowadzania należności publicznoprawnych z tytułu zawartej umowy o dzieło, jego to, że obowiązek ten ciąży na pozwanym. Pozwany nie twierdził jednakże, że zadośćuczynił temu obowiązkowi, ani nie przedstawił żadnego stosownego dokumentu na tę okoliczność.

Pozwany w odpowiedzi na pozew zgłosił zarzut potrąceniu przysługującej mu względem powoda wierzytelności z wierzytelnością dochodzoną w niniejszym postępowaniu.

Przede wszystkim należy podkreślić, że sprawa niniejsza, w której powód domagał się zapłaty niezapłaconego a należnego mu wynagrodzenia w kwocie 1280 zł brutto, rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym, bowiem zgodnie z art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c. przepisy o postępowaniu uproszczonym stosuje się w sprawach o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych.

Zgodnie z art. 505 ⁴ §2 k.p.c. powództwo wzajemne oraz zarzut potrącenia są dopuszczalne, jeżeli roszczenia nadają się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Przepis ten ogranicza dopuszczalność zgłaszania zarzutu potrącenia, zastrzegając, że jego podniesienie jest możliwe tylko wtedy, gdy roszczenie główne i roszczenie, z którego wynika zarzut potrącenia nadają się – w myśl art. 505 1 k.p.c. – do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Zgłoszony przez pozwanego zarzut potrącenia spełniał powyższe warunki. Jednakże w związku z uznaniem przez pozwanego roszczenia co do kwoty 1000 zł, tj. całości wynagrodzenia netto należnego powodowi, zarzut ten nie podlegał rozpoznaniu w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 481 §1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd uznał zasadność odsetek liczonych w sposób przedstawiony w piśmie precyzującym stanowisko powoda z dnia 1 sierpnia 2016 r., albowiem zgodnie z postanowieniami umowy wynagrodzenie wypłacane będzie nie później, niż do 15-go każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (§ 3 ust 3 umowy). Zgodnie z tym, termin płatności wynagrodzenia należnego powodowi za miesiąc maj przypadał najpóźniej w dniu 15 czerwca 2015, a za miesiąc czerwiec przypadał w dniu 15 lipca 2015 r. Świadczenia te stały się więc wymagalne odpowiednio z dniem 16 czerwca 2015 r. i 16 lipca 2015 r.

Wprawdzie początkowo powód wnosił o zasądzenie odsetek ustawowych liczonych od dnia 31 maja 2015 r. do dnia 29 października 2015 r., jednakże po sprecyzowaniu żądania odsetkowego w piśmie z dnia 1 sierpnia 2016 r. Sąd postanowieniem z dnia 3 października 2016 r. umorzył postępowanie w części tj. w zakresie odsetek liczonych od kwoty 1.024 zł od dnia 31 maja 2015 r. do dnia 15 czerwca 2015 r. i od kwoty 256 zł od dnia 31 maja 2015 r. do dnia 15 lipca 2015 r.

Mając powyższe na względzie, na podstawie przytoczonego przepisu, orzeczono jak w punkcie I. sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania w pkt II. wyroku, oparto na brzmieniu przepisu art. 98 k.p.c., zgodnie z którym pozwany jest zobowiązany do zwrotu stronie powodowej poniesionych przez nią kosztów procesu. Na koszty te składało się wynagrodzenie pełnomocnika powoda w wysokości minimalnej stawki wynagrodzenia adwokata ustalonego na podstawie § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu .( Dz.U. 2002 nr 163 poz. 1348).

Orzeczenie w punkcie III. zapadło w oparciu o przepis art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c., który stanowi, że sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego. Na zasadzie przywołanego powyżej przepisu sąd wyrokowi odnośnie punktu I. co do kwoty 1000 zł nadał rygor natychmiastowej wykonalności.