Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: KIO 1021/17

WYROK
z dnia 8 czerwca 2017 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Robert Skrzeszewski

Protokolant: Edyta Paziewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2017 r. w Warszawie odwołania
wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 22 maja 2017 r. przez
Odwołującego: D.L.A. Sp. z o.o., (...) w postępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego:
Gminę Wrocław - Urząd Miejski W., Pl. Nowy Targ 1-8, 50-141 Wrocław
przy udziale wykonawcy S. S.A., (...)zgłaszającego swoje przystąpienie do
postępowania odwoławczego o sygn. akt: KIO 1021/17 po stronie Zamawiającego,

orzeka:
1. oddala odwołanie,

2. kosztami postępowania obciąża Odwołującego: D.L.A. Sp. z o.o., (...) i:

2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez Odwołującego: D.L.A. Sp. z
o.o., (...) tytułem wpisu od odwołania.
2.2. zasądza od Odwołującego: D.L.A. Sp. z o.o., (...) na rzecz Zamawiającego:
Gminy Wrocław - Urząd Miejski W., Pl. Nowy Targ 1-8, 50-141 Wrocław kwotę 3 600 zł 00 gr
(słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) stanowiącą koszty postępowania
odwoławczego poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika.



Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego we W..

Przewodniczący:……………………………..

Sygn. akt: KIO 1021/17

U z a s a d n i e n i e

Zamawiający: Gmina Wrocław - Urząd Miejski W., Pl. Nowy Targ 1-8, 50-141
Wrocław wszczął postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, prowadzone w trybie
przetargu nieograniczonego na zadanie pn.: „Świadczenie usług w zakresie publicznego
transportu zbiorowego organizowanego przez Gminę Wrocław na terenie W. oraz Gminy
Wisznia Mała”, znak postępowania: ZP/PN/93/2016/WTR.

Ogłoszenie o przedmiotowym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 25 listopada 2016 r., numer ogłoszenia 2016/S 228-
415369.

Zamawiający zamieścił Specyfikację Istotnych Warunków Zamówienia, zwana dalej
SIWZ na stronie internetowej pod adresem: http://bip.um.wroc.pl/przetarg/24491/zp-pn-93-
2016-wtr.

Odwołujący: D.L.A. Sp. z o.o., (...) w dniu 11 maja 2017 r. otrzymał od
Zamawiającego drogą elektroniczną informację o ponownym wyborze najkorzystniejszej
oferty, zgodnie z którą jako najkorzystniejszą ofertę Zamawiający wybrał ofertę wykonawcy
S. S.A., (...), zwanego dalej S., natomiast oferta Odwołującego została sklasyfikowana na
drugim miejscu w rankingu ofert, tj. za ofertą złożoną przez wykonawcę S..

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem przetargu Odwołujący w dniu 22
maja 2017r. wniósł odwołanie do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej od niezgodnych z
przepisami ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z
2015 r., poz. 2164 wraz ze zm.), zwanej dalej ustawą Pzp czynności Zamawiającego
podjętych oraz zaniechanych w postępowaniu, tj. od:
a) czynności wyboru oferty złożonej przez wykonawcę S.,
b) czynności badania i oceny oferty złożonej przez wykonawcę S.,
c) zaniechania czynności odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę S.,
pomimo że zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, jak i pomimo
że dokonana ocena wyjaśnień potwierdza, iż oferta wykonawcy S. zawiera rażąco niską
cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, jak i pomimo że wykonawca S. nie wykazał, iż
jego oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny,
d) zaniechania czynności dokonania wyboru oferty złożonej przez Odwołującego
jako najkorzystniejszej.

Czynnościom i zaniechaniom Zamawiającego Odwołujący postawiał następujące
zarzuty:
a) zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp w związku z naruszeniem art. 89 ust.
1 pkt 4 ustawy Pzp w związku z naruszeniem art. 90 ust. 3 ustawy Pzp poprzez zaniechanie
czynności odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę S., pomimo że oferta ta zawiera
rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, jak i pomimo że dokonana ocena
wyjaśnień potwierdza, iż oferta wykonawcy S. zawiera rażąco niską cenę w stosunku do
przedmiotu zamówienia, jak i pomimo że wykonawca S. nie wykazał, iż jego oferta nie
zawiera rażąco niskiej ceny;
b) zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp w związku z naruszeniem art. 91 ust.
1 ustawy Pzp poprzez dokonanie wyboru oferty wykonawcy S. jako najkorzystniejszej oferty
oraz poprzez zaniechanie dokonania wyboru oferty złożonej przez Odwołującego jako
najkorzystniejszej oferty.

Wskazując na powyższe Odwołujący wnosił o uwzględnienie odwołania i nakazanie
Zamawiającemu, aby:
a) unieważnił czynność wyboru oferty wykonawcy S. jako najkorzystniejszej
oferty;
b) dokonał ponownego badania i oceny oferty złożonej przez wykonawcę S.;
c) dokonał czynności odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę S. z przyczyn
wskazanych w niniejszym odwołaniu;
d) dokonał czynności wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej oferty.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp w związku z naruszeniem
art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp w związku z naruszeniem art. 90 ust. 3 ustawy Pzp poprzez
zaniechanie czynności odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę S., pomimo że oferta ta
zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, jak i pomimo że
dokonana ocena wyjaśnień – według Odwołującego - potwierdza, iż oferta wykonawcy S.
zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, stwierdził, że jego oferta
zawiera rażąco niską cenę.

Na wstępie Odwołujący wskazał, że niniejsze odwołanie jest drugim odwołaniem
dotyczącym zaniechania odrzucenia oferty wykonawcy S. z powodu rażąco niskiej ceny.
Poprzednie odwołanie dotyczące tej kwestii, wniesione przez Odwołującego, zostało
rozstrzygnięte wyrokiem Izby z dnia 28 marca 2017 r., sygn. akt: KIO 466/17, w którym Izba
uwzględniła odwołanie w zakresie zarzutu naruszenia art. 90 ust. 3 i art. 7 ust. 1 ustawy i
nakazała Zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej z dnia

28 lutego 2017r., powtórzenie czynności badania i oceny ofert, w tym ponowne wezwanie
wykonawcy S. Spółka Akcyjna z siedzibą we (...) w trybie art. 90 ust. 1 ustawy do złożenia
wyjaśnień następujących elementów oferty mających wpływ na cenę:
- w zakresie kosztów pracy kierowców w zakresie dojazdów, obsługi
dystrybutorskiej, zarządzania kontraktem, obsługi rozliczeń systemu sprzedaży, gdyż
wykonawca nie wykazał, że te koszty pracy zostały uwzględnione i czy pokrywają
wynagrodzenie pracowników co najmniej równe minimalnemu wynagrodzeniu za pracę
- co do sposobu finansowania zakupu autobusów w świetle rozbieżności
pomiędzy umową sprzedaży autobusów zakładającą leasing, a oświadczeniem S. w
wyjaśnieniach - wskazującą na sfinansowanie ze środków własnych
- w zakresie kosztów urządzeń dodatkowych systemu monitoringu i
punktualności, tablic i kasowników, gdyż wykonawca nie wykazał kto finansuje zakup
urządzeń do wymaganych systemów i ich montażu, zwłaszcza w świetle oferty odwołującego
wprost wskazującej, że SOR tych kosztów nie uwzględnia w cenie.

Zwrócił uwagę, że Zamawiający, wykonując wyrok KIO 466/17, pismem z dnia 18
kwietnia 2017r., znak ZP/PN/93/WTR/1032/2017, wezwał wykonawcę S. do złożenia
wyjaśnień i dowodów w zakresie rażąco niskiej ceny.

Zdaniem Odwołującego - wezwanie to było bardzo obszerne, a Zamawiający jasno i
wyraźnie wskazał jakich informacji i dowodów oczekuje od wykonawcy S..

Odwołujący, po zapoznaniu się z dodatkowymi wyjaśnieniami ceny złożonymi przez
wykonawcę S. w dniu 24 kwietnia 2017 r., wskazał, że ocena tych wyjaśnień potwierdza, iż
oferta wykonawcy S. zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia, oraz
że wykonawca S. nie wykazał w złożonych wyjaśnieniach, iż jego oferta nie zawiera rażąco
niskiej ceny.

Przede wszystkim zwrócił uwagę, że w dodatkowych wyjaśnieniach ceny wykonawca
S. nie zastosował się do wyraźnego żądania Zamawiającego zawartego w wezwaniu do
dodatkowych wyjaśnień ceny.

Zamawiający na str. 2/5 wezwania wskazał mianowicie w punkcie Ad a), że oczekuje
od wykonawcy S., aby ten podał: „stawkę za godziny pracy kierowcy i szacowane
wynagrodzenie miesięczne w podziale na różne formy zatrudnienia”.

Zarzucił, że Wykonawca S. mimo powyższego jednoznacznego wymagania
Zamawiającego żądanych informacji nie podał, oświadczając w swoich wyjaśnieniach (str.

5), że: „żądanie przez Zamawiającego przestawienia „stawki za godziny pracy kierowców i
szacowane wynagrodzenie miesięczne w podziale na różne formy zatrudnienia” znacznie
wykracza poza zakres wyjaśnień wskazanych w sentencji wyroku KIO 466/17, ponieważ
obejmuje koszty pracy kierowców wykazane już i uznane w wyroku KIO za udowodnione.

W ocenie Odwołującego już tylko sam brak wymaganych przez Zamawiającego
informacji całkowicie dyskwalifikuje dodatkowe wyjaśnienia ceny złożone przez wykonawcę
S. i powinien skutkować odrzuceniem jego oferty.

Odwołujący podkreślił, że zaniechania wykonawcy S. w żaden sposób nie
usprawiedliwiają okoliczności wskazane przez niego w przytoczonym powyżej fragmencie
dodatkowych wyjaśnień ceny.

Po pierwsze, wzywając wykonawcę S. do dodatkowych wyjaśnień ceny Zamawiający
mógł wystosować wezwanie w szerszym zakresie niż to wskazano w, sentencji wyroku KIO
466/17. Zamawiający może się bowiem zwrócić o dodatkowe wyjaśnienia wszelkich kwestii,
które budzą jego wątpliwości, nie tylko tych, które zostały wprost wskazane w wyroku KIO.

Zdaniem Odwołującego sytuacja, że Zamawiający w swoim wezwaniu wyszedł poza
minimum wskazane w wyroku KIO, w żadnym wypadku nie zwalniało wykonawcy S. z
obowiązku udzielenia informacji żądanych przez Zamawiającego.

Po drugie, niezgodne z prawdą jest twierdzenie wykonawcy S. jakoby w wyroku KIO
466/17 koszty pracy kierowców zostały uznane za udowodnione.

Według Odwołującego nic takiego z tego wyroku nie wynika i zaznaczył, że w toku
postępowania odwoławczego sygn. akt KIO 466/17 wykonawca S. wskazywał na wyższe
koszty pracy kierowców niż koszty wskazane w dodatkowych wyjaśnieniach ceny.

Po trzecie, jeżeli wykonawca S. uważał, że wezwanie Zamawiającego w jakiejś części
jest bezpodstawne, to powinien wnieść w tym zakresie odwołanie, a nie podejmować
polemikę z wezwaniem w dodatkowych wyjaśnieniach.

Kolejnym zarzutem, jaki postawił dodatkowym wyjaśnieniom ceny złożonym przez
wykonawcę S. jest to, że wykonawca ten nie ograniczył się tylko do wyjaśnienia elementów
oferty mających wpływ na cenę wskazanych w wezwaniu Zamawiającego, ale również
zmodyfikował i to istotnie pierwotne wyjaśnienia ceny z dnia 25 stycznia 2017 r. Innymi słowy
nie jest tak, że dodatkowe wyjaśnienia ceny wyłącznie uzupełniają pierwotne wyjaśnienia

ceny i zawierają jedynie dodatkowe informacje, niepodane w pierwotnych wyjaśnieniach
ceny.

Przeciwnie – w opinii Odwołującego, porównanie obu wyjaśnień złożonych przez
wykonawcę S. pokazuje, że wyjaśnienia te w wielu kluczowych punktach są sprzeczne.

W ocenie Odwołującego najlepszym przykładem na niedozwoloną korektę
pierwotnych wyjaśnień ceny przez wykonawcę S. są dodatkowe wyjaśnienia co do kosztów
pracy kierowców w zakresie dojazdów. Składając wyjaśnienia w tym zakresie wykonawca S.
generalnie odniósł się do kosztów pracy kierowców w ramach realizacji całego zamówienia,
nie tylko dojazdów.

Odwołujący uznał, że pierwszą niedozwoloną korektą pierwotnie złożonych wyjaśnień
ceny była zmiana liczby kierowców. W pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny wykonawca
S. stwierdził, że „wyliczona przez nas optymalna ilość kierowców określona została na 12
osób” (str. 5 wyjaśnień). Natomiast w dodatkowych wyjaśnieniach liczba kierowców wzrosła
do 13 osób (str. 3 wyjaśnień).

Odwołujący argumentował, że ta zmiana, niedopuszczalna i dowodząca wadliwości
pierwotnie złożonych wyjaśnień ceny, wynika z tego, że w pierwotnie złożonych
wyjaśnieniach ceny wykonawca S. po prostu nie uwzględnił kosztów pracy kierowców w
zakresie dojazdów z zajezdni i do zajezdni, ponieważ wyliczona przez wykonawcę S. w
oparciu o aktualne czasy dojazdu roczna ilość godzin (w tym dojazdowych) niezbędnych do
realizacji umowy wynosi 26.437 wozogodzin i jest istotnie wyższa od rocznej wielkości
godzin rozkładowych (wynikających z załączonych do SIWZ rozkładów jazdy) w wysokości
24.800 wozogodzin, wykonawca S. nie miał innego wyjścia jak zmodyfikować pierwotnie
złożone wyjaśnienia ceny i zwiększyć liczbę kierowców.

Według Odwołującego wskazana w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny liczba
12 kierowców w żaden sposób nie wystarczyłaby bowiem na obsłużenie niezbędnych do
realizacji umowy wozogodzin - wykonawcy S. w pewnym momencie zabrakłoby kierowców.

Odwołujący wyjaśnił, że zwiększenie liczby kierowców pociągnęło za sobą kolejne
modyfikacje w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny.
Powołał się na załączone do pierwotnie złożonych wyjaśnień ceny kalkulacji cenowej
kosztów zadania wykonawca S. podał, że:
Płace 1 620 000,00 zł
liczba pojazdów 5,00

liczba kierowców/pojazd 2,40
średnia roczne wynagrodzenie 45 000,00
liczba okresów 3,00

Wyliczył, że przy średnim rocznym wynagrodzeniu w wysokości 45.000. zł, średnie
miesięczne wynagrodzenie wyniesie 3.750 zł.

Tymczasem w załączonej do dodatkowych wyjaśnień ceny kalkulacji cenowej kosztów
zadania (ujęcie w sposób żądany przez Zamawiającego) podano, że koszty dotyczące
kierowców i obsługi zadania wynoszą: wynagrodzenie kierowców 1,3629 zł, 1 476 000 zł, 13
etatów po 3153,84.

Z powyższego wywodził, że wynagrodzenie kierowców w dodatkowych wyjaśnieniach
ceny zmniejszyło się z 3.750 zł na 3.153,84 zł, czyli o prawie 16%. Obniżenie wynagrodzenia
kierowców wynika również z pozostałych dwóch kalkulacji załączonych do dodatkowych
wyjaśnień ceny, tj. z:
a) kalkulacji kosztów umowy Gmina Wisznia Mata — wersja pesymistyczna,
b) kalkulacji kosztów umowy Gmina Wisznia Mała — wersja optymistyczna.

Zwrócił uwagę, że w obu ww. kalkulacjach wskazano, że średnie roczne
wynagrodzenie kierowców i tym samym średnie miesięczne wynagrodzenie będzie niższe
niż w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny, tj. wyniesie:
Płace - 12 kierowców
liczba pojazdów 5,00
liczba kierowców/pojazd 2,40
średnie roczne wynagrodzenie 41 000,00
lub
Płace -13 kierowców
liczba pojazdów 5,00
liczba kierowców/pojazd 2,60
średnie roczne wynagrodzenie kierowcy 37 846

Zauważył, że powyższa obniżka wynagrodzenia kierowców wynika z dwóch
okoliczności.
Po pierwsze, wykonawca S. nie chcąc zmieniać kosztu w kalkulacji w pozycji PŁACE
(w wysokości: 1.620.000,00 zł) musiał obniżyć wynagrodzenie kierowców tak, aby uzyskać
wystarczającą kwotę na zapłatę wynagrodzenia dla trzynastego kierowcy, którego w
pierwotnie złożonej kalkulacji nie przewidział.

Po drugie, wykonawca S. nie chcąc zmieniać kosztu w kalkulacji w pozycji PŁACE
musiał obniżyć wynagrodzenie kierowców tak, aby uzyskać wystarczającą kwotę na zapłatę
wynagrodzeń dla dyspozytora i dla osoby rozliczającej systemy punktualności oraz wpływy z
biletów.

Odwołujący zaznaczył, że w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny wykonawca S.
twierdził bowiem, że jest uprawniony nie uwzględniać w cenie kosztów związanych z
bezpośrednią obsługą przedmiotowego zamówienia, w tym kosztów zatrudnienia
dyspozytora i osoby rozliczającej systemy punktualności oraz wpływy z biletów.

Wskazał również, że ponieważ KIO nie zgodziła się z takim stanowiskiem wykonawca
S. musiał wykazać, że gdzieś jednak koszty zatrudnienia ww. osób uwzględnił, stąd też
obniżka wynagrodzenia kierowców w celu wygospodarowania potrzebnych środków.

Dalej, podniósł, że przykładem niedozwolonej korekty pierwotnie złożonych wyjaśnień
przez wykonawcę S. były dodatkowe wyjaśnienia co do kosztów obsługi dyspozytorskiej i
obsługi rozliczeń systemu sprzedaży, co wynika z faktu ponownego wskazania przez
Odwołującego, że w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach wykonawca S. powołał się na
równoległe (jednoczesne) wykonywanie innych umów, co miało dowodzić tego, iż jest
uprawniony nie uwzględniać w cenie kosztów związanych z bezpośrednią obsługą
przedmiotowego zamówienia, w tym kosztów zatrudnienia dyspozytora i osoby rozliczającej
systemy punktualności oraz wpływy z biletów.

Zwrócił również uwagę, że w pkt 5 pierwotnie złożonych wyjaśnień ceny oswiadczono:
„dysponujemy niezbędnymi „rezerwami osobowymi”, które pozwalają bez dodatkowych
kosztów zarządzać kontraktem obsługiwanym przez wymagane przez Zamawiającego 5
pojazdów”.

Zdaniem Odwołującego - wykonawca S. przyznał w pierwotnie złożonych
wyjaśnieniach ceny, że nie uwzględnił w kalkulacji cenowej istotnych kosztów bezpośredniej
obsługi zamówienia, gdyż posiada już niezbędna kadrę, a jej koszt pokrywany jest z
wynagrodzenia otrzymywanego w ramach realizowanych jeszcze 3 umów, wskazanych
również w dodatkowych wyjaśnieniach ceny, tj.:
1) umowy WTR/P/3/2014 z dnia 5 sierpnia 2014 r,
2) umowy WTR/P/1/2015 z dnia 12 sierpnia 2015 r,
3) umowy WTR/P/1/2014 z dnia 17 lutego 2014 r.

Podniósł, że Izba w wyroku KIO 466/17 nie zaakceptowała takich wyjaśnień
wykonawcy S., gdyż Odwołujący wykazał, iż umowa zawarta w wyniku rozstrzygnięcia
przedmiotowego postępowania będzie realizowana „samodzielnie”, tj. bez jakiejkolwiek innej
umowy wykonywanej równolegle, od 12 sierpnia 2018 r. do 31 maja 2020 r. tj. przez 1 rok, 9
miesięcy i 19 dni, czyli zdecydowanie dłużej niż równolegle z innymi umowami (ponad 21
miesięcy). Dlatego też Zamawiający wezwał wykonawcę S. do wyjaśnienia z czego będzie
finansowane wynagrodzenie dyspozytora i osoby rozliczającej systemy punktualności oraz
wpływy z biletów w sytuacji wygaśnięcia ww. 3 umów.

Wskazał również, że dodatkowych wyjaśnieniach ceny wykonawca S. całkowicie
zmienił stanowisko przedstawione w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny.

Po pierwsze, przestał twierdzić, że nie uwzględnił w kalkulacji cenowej kosztów
wynagrodzenia dyspozytora i osoby rozliczającej systemy punktualności, gdyż posiada już
niezbędną kadrę, a jej koszt pokrywany jest z wynagrodzenia otrzymywanego w ramach
realizowanych jeszcze 3 umów.

Po drugie, wskazał, że: „do kalkulacji kosztów zadania przedmiotowego kontraktu (5
pojazdów) przyjęto 1 etat (0,5 pełnego wymiaru godzinowego dla dyspozytora oraz 0,5
pełnego wymiaru godzinowego dla osoby rozliczającej systemy punktualności oraz wpływy z
biletów (str. 7 wyjaśnień).

Według Odwołującego wykonawca S. w żaden sposób nie wyjaśnił tak zasadniczej
zmiany swojego stanowiska, a zwłaszcza tego jak w ramach tej samej ceny mógł przejść od
nieuwzględnienia danego kosztu do jego uwzględnienia.

Zdaniem Odwołującego uwzględnienie w cenie oferty kosztów wynagrodzenie
dyspozytora i osoby rozliczającej systemy punktualności pociągnęło za sobą obniżenie
wynagrodzenia kierowców.

Nie wzbudziło wątpliwości Odwołującego, iż wykonawca S. zmienił pierwotnie złożone
wyjaśnienia ceny, dostosowując je zarówno do dodatkowego wezwania Zamawiającego jak i
do wyroku KIO 466/17.
W przekonaniu Odwołującego wykonawca S. obliczając cenę nie skalkulował
należycie kosztów wykonania przedmiotowego zamówienia, ale dopiero wezwany do
dodatkowych wyjaśnień ceny zaczął dosztukowywać koszty do zaoferowanej
Zamawiającemu ceny, w szczególności odpowiednio obniżając wynagrodzenie kierowców,
stanowiące jeden z zasadniczych elementów kosztowych.

Niezależnie od powyższego wskazał, że analiza dodatkowych wyjaśnień ceny
potwierdza, iż wykonawca S. zaniżył niektóre koszty realizacji zamówienia, niektóre
natomiast pominął zupełnie.

Zwrócił uwagę, że zaniżenia kosztów realizacji zamówienia wykonawca S. dopuścił
się już kalkulując liczbę kierowców niezbędna do obsługi przedmiotowego zadania.
Wykonawca.

Wyjaśnił, że S. obliczył tę liczbę w następujący sposób (str. 3 dodatkowych wyjaśnień
ceny):
Jednocześnie, w oparciu o wynikający z art. 130 § 1 Kodeksu pracy wymiar pracy
jako 2000 godzin rocznie wyliczona została niezbędna ilość kierowców do obsługi
przedmiotowego zadania:
25 898 * 2 000 = 12,95
(średnio- roczna ilość wozogodzin)(średnioroczny wymiar czasu pracy) (wymagana
liczba kierowców).

Według Odwołującego z powyższego wynika, że wykonawca S. planuje zatrudnić
wszystkich kierowców na podstawie umów o pracę, skoro odwołuje się w swoich
wyjaśnieniach do art. 130 § 1 Kodeksu pracy oraz do wynikającego z niego rocznego
wymiaru pracy.

W związku z tym Odwołujący argumentował, że przyjęty przez wykonawcę S.
średnioroczny wymiar czasu pracy w wysokości 2000 godzin jest niemożliwy do osiągnięcia i
w praktyce nigdy nie wystąpi, bowiem przyjęcie takiego wymiaru czasu pracy oznaczałoby,
że w ciągu roku dany pracownik nigdy nie zachoruje ani nigdy nie pójdzie na urlop.

Zdaniem Odwołującego o ile jeszcze można przyjąć, że pracownicy wykonawcy S. w
ogóle nie chorują, to nie sposób przyjąć, iż nie korzystają z urlopów wypoczynkowych.

Odwołujący zauważył, że zgodnie z art. 152 Kodeksu pracy:
§ 1. Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego
urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej „urlopem”.
§ 2. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

Zwrócił również uwagę, że zgodnie z art. 282 § 1 pkt 2) Kodeksu prac nie udzielenie
przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawnie obniżenie
wymiar tego urlopu jest wykroczeniem zagrożonym karą grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.

Podsumowując, wywodził, że każdy pracodawca, w tym wykonawca S., musi udzielać
swoim pracownikom urlopu wypoczynkowego i to w odpowiednim wymiarze. Dlatego też
przyjęty przez wykonawcę S. średnioroczny wymiar czasu pracy w wysokości 2000 godzin
należy obniżyć o wymiar urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi. Zgodnie z
Kodeksem pracy pracownikowi przysługuje płatny urlop wypoczynkowy w wymiarze 208
godzin {26 dni x 8 godzin pracy, gdyż zgodnie z art. 1542 § 2 Kodeksu pracy przy udzielaniu
urlopu zgodnie z § 1, jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy). Zatem prawidłowy
średnioroczny wymiar czasu pracy należało przyjąć w wysokości 1792 godzin (2000 godzin -
208 godzin = 1792 godzin). W rezultacie: 25898(średnioroczna ilość wozogodzin) /1792
(średnioroczny wymiar czasu pracy) = 14,45.

W ocenie Odwołującego opartej o powyższe wyliczenia minimalna liczba kierowców,
niezbędna do obsługi przedmiotowego zadania, wynosi 15 osób (z tego jedna zatrudniona
na pół etatu), czyli o 2 więcej niż to przyjął wykonawca S. i to jeszcze przy przyjęciu bardzo
korzystnego założenia, że żadna z tych 15 osób w ciągu 3 lat realizacji zamówienia ani razu
nie zachoruje.

W konsekwencji, skoro zgodnie z załączoną do dodatkowych wyjaśnień ceny
kalkulacją cenową kosztów zadania (ujęcie w sposób żądany przez Zamawiającego)
wynagrodzenie dla kierowcy przyjęte przez wykonawcę S. wynosi miesięcznie 3.153,84 zł, to
koszty realizacji zamówienia zostały zaniżone: 3.153,84 zł x 1,5 (liczba etatów
nieuwzględniona przez wykonawcę S.) x 36 (okres realizacji zamówienia) = 170.307,36 zł.

W przekonaniu Odwołującego w rzeczywistości jednak zaniżenie kosztów realizacji
zamówienia w zakresie kosztów pracy kierowców jest jeszcze wyższe.

Odwołujący podkreślił przy tym, że wskazane w dodatkowych wyjaśnieniach ceny
wynagrodzenie dla kierowcy w wysokości 3.153,84 zł, istotnie niższe niż wynagrodzenie
wskazane w pierwotnie złożonych wyjaśnieniach ceny, jest zarazem wynagrodzeniem
zaniżonym, nierealnym i niemożliwym do uzyskania na W. rynku pracy.

Odwołujący oświadczył, że zatrudnia kierowców na podstawie umów o pracę z
wynagrodzeniem 3.350,00 zł brutto (2.400,00 zł netto), co w przypadku W. stanowi absolutne
minimum.

Odwołujący podkreślił, że nie jest możliwe zatrudnienie we W. kierowcy autobusu na
podstawie umowy o pracę z niższym wynagrodzeniem. Co więcej, M.P.K. Spółka z o.o. z
siedzibą we W., będące największym pracodawcą na W. rynku pracy kierowców, wciąż
poszukuje kierowców oferując im wynagrodzenie brutto w wysokości 3.600,00 zł, co daje
stawkę godzinową 28,94 zł, tj. większą niż przyjęto powyżej i przyjęto na potrzeby kalkulacji
ceny.

Według Odwołującego miesięczny koszt pracy dla pracodawcy (łącznie z składkami
obciążającymi pracodawcę) w przypadku wynagrodzenia 3.350,00 zł brutto wynosi 4.040,44
zł. Średnioroczny nominał czasu pracy pracownika wynosi 166,6 godzin na miesiąc, zatem
koszt godziny pracy pracownika wynosi: 4.040,44 zł/166,6 = 24,25 zł.

Ponadto, zaznaczył, że pracownikowi przysługuje płatny urlop wypoczynkowy w
wymiarze 208 godzin. Koszt ww. urlopu dla pracodawcy wynosi 208 x 24,25 zł = 5.044,00 zł.
Koszt ten należy uwzględnić w koszcie godziny pracy pracownika, a zatem wynosi on:
5.044,00 zł / (166,6 godzin na miesiąc x 12 miesięcy) = 2,52 zł.

Podsumowując, przekonywał, że koszt godziny pracy kierowcy zatrudnionego na
podstawie umowy o pracę wynosi dla pracodawcy: 24,25 zł + 2,52 zł = 26,77 zł/godzinę, co
stanowi absolutne minimum na rynku W..

Dalej wyliczał, że przemnażając powyższą stawkę godzinową przez przyjętą przez
Odwołującego średnioroczną liczbę wozogodzin otrzymuje się: 25 898 (średnioroczna liczba
wozogodzin) x 26,77 zł/godzinę x 3 lata (okres realizacji zamówienia) = 2.079.868,38 zł.

Tym samym koszt pracy kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o prace dla
całej umowy wynosi 2.079.868.38 zł.

Z powyższego wynika – według Odwołującego, że wykonawca S. w kalkulacji
cenowej załączonej do dodatkowych wyjaśnień ceny zaniżył koszt pracy kierowców o kwotę
603.868,38 zł, gdyż:
2.079.868,38 zł (koszt pracy kierowców dla całego zamówienia) - 1.476.000,00 zł
(koszt wynagrodzeń kierowców przyjęty przez wykonawcę S.) = 603.868,38 zł.

Z ostrożności wskazał, że z dodatkowych wyjaśnień ceny wynika, że wykonawca S.
zamierza zatrudniać wszystkich kierowców na podstawie umów o pracę.

Niemniej jednak, przyznał, że zarówno Odwołujący jak i wykonawca S. zatrudniają
kierowców na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyjaśnił, że koszt takiej formy zatrudnienia wynosi 24.00 zł/godzinę i w przypadku W.
jest to niezbędne minimum, gdyż za mniejsza stawkę kierowcy nie chcą pracować dla
przewoźników.

Zauważył również, że wykonawca S. stosuje powyższą stawkę w umowach z
kierowcami zatrudnianymi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zwrócił przy tym uwagę, iż wchodząca na wrocławski rynek przewozów firma Warbus
sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w celu pozyskania większej liczby kierowców w
stosunkowo krótkim czasie zmuszona była jesienią ubiegłego roku zaoferować stawkę
godzinową w wysokości 28,00 zł i utrzymuje ją do dnia dzisiejszego.

Dalej wywodził, że przyjmując zatem, że wbrew temu co wskazano w wyjaśnieniach
wykonawca S. na potrzeby realizacji przedmiotowego zamówienia będzie zatrudniać
kierowców na podstawie umów cywilnoprawnych ze stawką wynoszącą 24,00 zł/godzinę,
otrzymuje się: 25.898 (średnioroczna liczba wozogodzin) x 24,00 zł/godzinę x 3 lata (okres
realizacji zamówienia) = 1.864.656 zł.

Tym samym koszt pracy kierowców zatrudnionych na podstawie umów
cywilnoprawnych dla całej umowy wynosi 1.864.656 zł.

Zdaniem Odwołującego z powyższego wynika, że wykonawca S. w swojej kalkulacji
cenowej załączonej do dodatkowych wyjaśnień zaniżył koszt pracy kierowców o kwotę
388.656 zł. gdyż: 1.864.656 zł (koszt pracy kierowców dla całego zamówienia) -
1.476.000,00 zł (koszt wynagrodzeń kierowców przyjęty przez wykonawcę S.) = 388.656 zł.

Ponadto, zarzucił, że wykonawca S. dopuścił się zaniżenia kosztów realizacji
zamówienia w zakresie kosztów pracy kierowców poprzez nieuwzględnienie kosztów przerw
w rozkładach jazdy załączonych do SIWZ. Tymczasem przerwy takie występują i należało je
uwzględnić kalkulując cenę oferty.

Wskazał, że z SIWZ wynika następująca charakterystyka linii dla dni roboczych:
brygada 1 - 287,15 km - czas pracy od 4:34 do 22:30 = 17:56 h tj. 17,95 h,
brygada 2 - 142,95 km - czas pracy od 5:50 do 8:38 = 2:48 h i od 14:35 do 19:47 =
5:12 h tj. 7,68 h + 5,95 h przerwy,

brygada 3 - 308,90 km - czas pracy od 5:00 do 0:03 = 23:03 h tj. 23,05 h,
brygada 4 - 241,40 km - czas pracy od 4:47 do 23:36 = 18:49 h tj. 18,81 h,
brygada 5 - 120,70 km - czas pracy od 5:38 do 7:41 = 2:03 h i od 13:23 do 19:37 =
5:14 h, tj. 7,28 h + 5,70 h przerwy.

Zatem w przypadku dni roboczych przerwy – według Odwołującego - wynoszą 11,65
h (5.95 h + 5,70 h). Natomiast w przypadku niedziel i świąt przerwy w rozkładach jazdy nie
występują.

Argumentował, że przy założeniu, że miesiąc ma przeciętnie 22 dni robocze, 4 soboty
i 4 niedziele średni czas przerw dla miesiąca wynosi: 22 x 11,65 h = 256,3 godziny.

W związku z powyższym kalkulując cenę oferty należało uwzględnić – w przekonaniu
Odwołującego - koszt przerw w rozkładach jazdy w ilości: 36 miesięcy x 256,3 (godziny
przerw) = 9226,8 godziny przerw.

Z dodatkowych wyjaśnień ceny wynika natomiast – w opinii Odwołującego, że
wykonawca S. kalkulując koszty pracy kierowców nie uwzględnił w ogóle kosztów ww.
przerw. Wykonawca S. wskazał bowiem (str. 3), że: „z załączonych rozkładów jazdy wynika
roczna wielkość godzin rozkładowych w wysokości: 24 800 wozogodzin. Realna, wyliczona
w oparciu o aktualne czasy dojazdu roczna ilość godzin (w tym dojazdowych do/z lokalizacji
„Sołtysowicka”), niezbędnych do realizacji umowy wynosi natomiast: 26 437 wozogodzin.
Ilość wozogodzin (w tym dojazdowych) dla nowej lokalizacji bazy S. S.A. przy ul. Sułowskiej
wyniesie: 25 629 wozogodzin. Przyjmując również uruchomienie bazy S. S.A. w nowej
lokalizacji z początkiem 2018 roku wyliczona średnio-roczna ilość godzin pracy wyniesie 25
898 wozogodzin.”

Innymi słowy, w opinii Odwołującego - wykonawca S. wskazał wprost, że kalkulując
koszty pracy kierowców uwzględnił tylko:
a) wozogodziny rozkładowe (czyli przepracowane w trakcie jazdy zgodnie z
rozkładami jazdy),
b) wozogodziny dojazdowe,
natomiast nie uwzględnił w ogóle godzin przerw, za które będzie musiał swoim
pracownikom zapłacić.

Według Odwołującego koszt wyliczonych powyżej na podstawie rozkładów jazdy
przerw wynosi 110.721,6 zł (9226,8 godzin przerw x 12 zł/h = 110.721,6 zł).

Odwołujący podkreślił, że w przypisie nr 5 na str. 5 pierwotnie złożonych wyjaśnień
ceny wykonawca S. wskazał, że: „Przerwy w założonym przez Zamawiającego w rozkładzie
jazdy załączonym do SIWZ zostały potraktowane jako pełnopłatny czas pracy, pomimo
stosowanych z powodzeniem przez S. S.A. rozwiązań polegających na przerywanym czasie
pracy lub obniżonej do 50-60% stawce za przerwę w wykonywaniu obowiązków
wynikających z prowadzenia pojazdu (dotyczy to brygad 2 i 3 w soboty oraz 1 i 3 w
niedziele).”.

Odwołujący oświadczył, że przyjął rozwiązanie jeszcze bardziej korzystne dla
wykonawcy S., tj. potraktował przerwy w rozkładzie jazdy załączonym do SIWZ jako płatne
według stawki obniżonej do 50% i to jeszcze stawki dla kierowców zatrudnionych na
podstawie umów cywilnoprawnych (24 zł x 50% = 12 zł). W przypadku kierowców
zatrudnionych na podstawie umowy o pracę stawka ta powinna być wyższa i tym samym
wyższe powinny być koszty przerw.

Podsumowując, koszt pracy kierowców dla całego zamówienia – w ocenie
Odwołującego - wynosi:
1.864.656 zł - koszt pracy kierowców zatrudnionych na podstawie umów
cywilnoprawnych,
110.721,6 zł - koszt przerw,
1.975.377,6 zł - koszt pracy kierowców dla całego zamówienia.

Z powyższego wynika – zdaniem Odwołującego, że wykonawca S. w swojej kalkulacji
cenowej zaniżył koszt pracy kierowców o kwotę 499.377,6 zł, gdyż:
1.975.377,6 zł (koszt pracy kierowców dla całego zamówienia) - 1.476.000,00 zł
(koszt pracy kierowców przyjęty przez wykonawcę S. w dodatkowych wyjaśnieniach ceny) =
499.377,6 zł.

Podkreślił przy tym, że powyższe zaniżenie zostało wyliczone w sposób maksymalnie
korzystny dla wykonawcy S., tj. przy przyjęciu, że wykonawca S. na potrzeby realizacji
przedmiotowego zamówienia będzie zatrudniać kierowców na podstawie umów
cywilnoprawnych, które są dla niego tańsze niż umowy o pracę, oraz przy przyjęciu, że
przerwy w rozkładzie jazdy załączonym do SIWZ są płatne według stawki obniżonej do 50% i
to jeszcze stawki dla kierowców zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zdaniem Odwołującego - w przypadku zatrudnienia kierowców na podstawie umów o
pracę zaniżenie kosztów ich pracy będzie znacznie wyższe.

Niezależnie jednak od podstawy zatrudnienia kierowców Odwołujący nie ma
wątpliwości, iż koszt ich pracy przyjęty przez wykonawcę S. w dodatkowych wyjaśnieniach
ceny będzie całkowicie niewystarczający i nie pozwoli sfinansować faktycznie ponoszonych
kosztów.

Odwołujący stwierdził również, że wykonawca S. w dodatkowych wyjaśnieniach ceny
dopuścił się zaniżenia kosztów realizacji zamówienia kalkulując koszty wynagrodzenia dla
dyspozytora.

Odwołujący zauważył, że w dodatkowych wyjaśnieniach ceny wykonawca S. wskazał,
że: „do kalkulacji kosztów zadania przedmiotowego kontraktu (5 pojazdów) przyjęto 1 etat
(0,5 pełnego wymiaru godzinowego dla dyspozytora” (str. 7 wyjaśnień) i wobec tego
stwierdził, że powyższy wymiar godzinowy dla dyspozytora jest kompletnie nierealny i
całkowicie niewystarczający dla prawidłowej realizacji umowy.

Odwołujący stanął na stanowisku, że odnośnie dyspozytora, to zatrudnienie go w
wymiarze 0,5 pełnego wymiaru godzinowego, czyli 4 godzin dziennie, praktycznie
uniemożliwi prawidłową realizację umowy.

Wyjaśnił również, że w celu zapewnienia obsługi w czasie kursowania autobusów,
które kursują w dni robocze od 04:34 - 0:03 a w soboty i niedziele 4:55 - 23:33, niezbędne
jest zatrudnienie osób w wymiarze 20 godzin dziennie, co średnio miesięcznie daje 610
godzin pracy a średnio rocznie 7320 godzin pracy.

Biorąc pod uwagę zakres obowiązków dyspozytora, to musi być on obecny w pracy –
zdaniem Odwołującego - przez cały okres kursowania autobusów, od momentu rozpoczęcia
pierwszego kursu do momentu zakończenia ostatniego kursu w danym dniu, bowiem nie
wiadomo np. kiedy zepsuje się autobus i trzeba będzie zamiast niego-skierować na trasę
autobus zastępczy, może się to stać zarówno podczas pierwszego, ostatniego jak i
jakiegokolwiek innego kursu w danym dniu a decyzję w tym zakresie musi podjąć właśnie
dyspozytor.
Zauważył również, że w dodatkowych wyjaśnieniach ceny wykonawca S. (str. 3)
wskazał, że „obsługa dyspozytorska to czynności związane z planowaniem i bieżącym
nadzorem pracy kierowców”.

Według Odwołującego bieżące nadzorowanie pracy kierowców oznacza, że również
dyspozytor musi być w pracy przez cały czas kursowania autobusów.

Zauważył także, że zgodnie z § 4 pkt 22 wzoru umowy (załącznik nr 9 do SIWZ): „do
podstawowych obowiązków Wykonawcy, realizowanych na podstawie niniejszej umowy,
należy: (...)
22) Przyjmowanie i udzielanie informacji dotyczących bieżącego funkcjonowania linii
komunikacyjnych objętych zamówieniem pod numerem telefonu podanym do wiadomości
Zamawiającego - numer ten zostanie zamieszczony na rozkładach jazdy umieszczonych na
przystankach;”.

Jest oczywiste dla Odwołującego, że informacji dotyczących bieżącego
funkcjonowania linii komunikacyjnych objętych zamówieniem będzie udzielać dyspozytor,
gdyż to dyspozytor powinien mieć wiedzę na ten temat. Jednocześnie, skoro informacje mają
dotyczyć bieżącego funkcjonowania linii komunikacyjnych objętych zamówieniem, to
dyspozytor na bieżąco musi śledzić ich funkcjonowanie, a to z kolei powoduje, że dyspozytor
musi być w pracy przez cały czas kursowania autobusów.

Dodatkowo podniósł również, że wykonawca S. wskazał w wyjaśnieniach ceny, iż: „do
wykonywania tych czynności (tj. obsługi dyspozytorskiej - przyp. Odwołującego) zatrudnia
pracowników na podstawie umowy o pracę” (str. 3).

Odwołujący zwrócił uwagę, że zatrudnienie na podstawie umowy o pracę rodzi
określone konsekwencje i w związku z tym za prawidłowy średnioroczny wymiar czasu pracy
dla osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę należy przyjąć wysokość 1792 godzin.
Tym samym: (7320 godzin / 1792 godzin) = 4,08, a zatem minimalna liczba dyspozytorów
potrzebnych do realizacji przedmiotowego zamówienia, zatrudnionych na podstawie umowy
o prace, to 4 osoby pracujące w wymiarze pełnego etatu.

W rezultacie przyjmując, iż dyspozytor zatrudniony przez wykonawcę S. na podstawie
umowy o pracę zarabia 4000 zł miesięcznie, to koszt pracy 4 dyspozytorów w całym okresie
realizacji umowy wyniesie: 4 x 4000 zł x 36 = 576.000 zł.

Z powyższego wynika – zdaniem Odwołującego, że wykonawca S. w swojej kalkulacji
cenowej zaniżył koszt pracy dyspozytorów o kwotę 504.000 zł, gdyż: 576.000 zł (koszt pracy
dyspozytora dla całego zamówienia) - 72.000 zł (koszt wynagrodzeń dyspozytorów przyjęty
przez wykonawcę S., tj. 2.000 zł x 36 miesięcy) = 504.000 zł.

Odwołujący powołał się na okoliczność, w której Zamawiający w wezwaniu do
wyjaśnień ceny z 18 kwietnia 2017r., zwracając się o dodatkowe wyjaśnienia co do sposobu

finansowania zakupu autobusów poprosił wykonawcę S. „o złożenie wyjaśnień i dowodów,
jaką przewidujecie Państwo formę finansowania zakupu autobusów”.

Ponadto, Odwołujący zaznaczył, że Zamawiający jeszcze w dwóch innych miejscach
w ww. piśmie wezwał wykonawcą S. do złożenia dowodów dotyczących elementów oferty,
mających wpływ na wysokość ceny zgodnie ze wskazaniem Izby, tj. w szczególności w
zakresie sposobu finansowania zakupu autobusów.

Według zapatrywania Odwołującego wykonawca S., mimo jednoznacznego wezwania
do złożenia dowodów, ograniczył się wyłącznie do wyjaśnienia, że: „zakłada zakup
autobusów ze środków własnych. Jednakże z uwagi na przyjmowaną przez Spółkę
możliwość leasingowania tych pojazdów w umowie sprzedaży autobusów nr 1679/2017
Spółka zabezpieczyła sobie możliwość wydłużenia terminu płatności ceny w przypadku
skorzystania z leasingu lub formy mieszanej finansowania (środki własne i leasing). W takim
też celu S. S.A. uzyskała w drodze przeprowadzonych negocjacji korzystne warunki leasingu
na wypadek, gdyby z tej formy finansowania lub współfinansowania zakupu autobusów
zdecydowała się skorzystać.” (str. 7 i nast. dodatkowych wyjaśnień ceny).

Odwołujący uznał, że powyższych twierdzeń nie poparto jednak żadnymi dowodami,
w szczególności wykonawca S. nie przedstawił oferty leasingodawcy, na którą powołał się w
dodatkowych wyjaśnieniach ceny. Fakt wynegocjowania warunków leasingu przez
wykonawcę S. powinien być poparty dowodami także z tego względu, iż wysokość leasingu
wskazana w dodatkowych wyjaśnieniach ceny, wynosząca 5,53%, istotnie odbiega na
korzyść od warunków faktycznie oferowanych na rynku.

Z ostrożności Odwołujący wskazał, że koszt 33 miesięcznego leasingu 5 nowych
autobusów w wysokości 5,53% jest możliwy do uzyskania wyłącznie przy bardzo dużej
pierwszej racie leasingowej, w wysokości co najmniej 50% ceny autobusów. W takim jednak
wypadku wykonawca S. winien wykazać dowodami posiadanie środków finansowych na
uiszczenie tej raty, z uwzględnieniem faktu, iż zamierza budować nowoczesną bazę i stację
obsługi pojazdów.
Zdaniem Odwołującego, biorąc pod uwagę, że koszt zakupu nowych autobusów
zgodnie z umową przedstawioną przez wykonawcę S. wyniesie 3.049.000,00 zł, to pierwsza
rata leasingowa w wysokości 50% ceny autobusów wyniesie 1.524.500 zł.

Podniósł przy tym, że wykonawca S. w dodatkowych wyjaśnieniach ceny w żaden
sposób nie wykazał, że dysponuje wolnymi środkami w takiej wysokości.

Niezależnie od powyższego wskazał, że skoro w dodatkowych wyjaśnieniach ceny
wykonawca S. stwierdził, iż: „zakłada zakup autobusów ze środków własnych” (str. 7), to
powinien przedstawić dowody na posiadanie własnych, wystarczających środków za zakup
autobusów.

W przekonaniu Odwołującego powyższa okoliczność ma zasadnicze znaczenie dla
prawidłowego obliczenia ceny oferty, gdyż to wyłącznie w oparciu o nią wykonawca S. nie
uwzględnił w kalkulacjach kosztów załączonych do dodatkowych wyjaśnień ceny kosztów
finansowania zakup autobusów. Wykonawca S. odnośnie kosztu finansowania zakupu
wskazał wprost w pierwszej z załączonych kalkulacji, że: „brak kosztów; zakup z środków
własnych”.

W opinii Odwołującego jest oczywiste, że jeżeli wykonawca uznaje, iż danego kosztu,
który co do zasady musiałby ponieść, nie będzie jednak ponosił, to powinien to wykazać
Zamawiającemu w wyjaśnieniach ceny, popierając swoje twierdzenia odpowiednimi
dowodami.

W związku z tym wykonawca S. w dodatkowych wyjaśnieniach ceny ograniczył się
jedynie do gołosłownego stwierdzenia, że żadnych kosztów finansowania zakupu autobusów
nie poniesie.

Odwołujący podkreślił przy tym, że obalenie przez wykonawcę domniemania rażąco
niskiej ceny, powstałego wskutek wezwania przez Zamawiającego, musi nastąpić poprzez
złożenie wyjaśnień w trybie art. 90 ustawy i poparcie ich dowodami. Wyjaśnienia muszą być
poparte dowodami, co jasno i wyraźnie wynika z art. 90 ust. 1 ustawy jak i z dodatkowego
wezwania wystosowanego przez Zamawiającego do wykonawcy S..

Wskazał, że brak dowodów oznacza natomiast nie tylko, że wykonawca S. nie uczynił
zadość dodatkowemu wezwaniu Zamawiającego, lecz również, iż nie obalił domniemania
rażąco niskiej ceny.
Odwołujący zwrócił uwagę, że z opisu przedmiotu zamówienia wynika, że obejmuje
ono usługę druku i pośrednictwa sprzedaży biletów w imieniu i na rzecz Zamawiającego na
strefowych liniach autobusowych.

Odwołujący wskazał również, że z dodatkowych wyjaśnień ceny w zakresie kosztów
obsługi dystrybutorskiej jak i z załączonych do dodatkowych wyjaśnień kalkulacji kosztów
wynika, że wykonawca S. kalkulując cenę nie uwzględnił w ogóle kosztów druku

sprzedawanych biletów jak i nie uwzględnił szeregu kosztów pośrednictwa sprzedaży
biletów.

Przyznał przy tym, że jedynym kosztem uwzględnionym przez wykonawcę S. jest
koszt uruchomienia i utrzymania stacjonarnego punktu sprzedaży biletów okresowych
wynoszący 21.600 zł w całym okresie realizacji umowy, czyli 600 zł miesięcznie. Tymczasem
obowiązki wykonawcy w zakresie druku i pośrednictwa sprzedaży biletów są o wiele szersze
i zostały szczegółowo opisane w SIWZ.

Zauważył, że podstawowe wymagania w tym zakresie zawiera § 3 wzoru umowy
{załącznik nr 9 do SIWZ), zatytułowany USŁUGA DRUKU I POŚREDNICTWA SPRZEDAŻY
BILETÓW.

Ponadto, zaznaczył, że szczegółowe wymagania w zakresie posiadania przez
wykonawcę systemu pobierania opłat za przejazd i systemu analizy danych zawarto w
załączniku nr 8 do umowy.

Wyjaśnił, że z ww. postanowień SIWZ wynika, że wykonawca kalkulując cenę swojej
oferty winien uwzględnić m.in. koszt:
- jednorazowych biletów w formie drukowanej;
- okresowych biletów imiennych w postaci karty elektronicznej oraz papierowego
wydruku z kasy rejestrującej wykonawcy posiadającego minimum dwa zabezpieczenia przed
fałszowaniem (znaki wodne, mikrodruk, włókna fluorescencyjne widoczne w świetle UV, druk
farbą fluorescencyjną, papier reagujący na kontakt z substancjami chemicznymi, itp.),
hologram zabezpieczony przed odklejeniem;
- kas rejestrujących;
- czytników kart elektronicznych;
- systemu analizy danych ze sprzedaży biletów, w szczególności wykonawca
zobowiązany jest do udzielenia Zamawiającemu licencji oraz zapewnienia prawidłowego
działania systemu w okresie trwania umowy oraz 12 miesięcy po jej zakończeniu na zdalne,
bezpieczne korzystanie z systemu zainstalowanego na zasobach wykonawcy.

Odwołujący w odwołaniu przedstawił również szczegółowe zestawienie kosztów
obsługi dystrybutorskiej, jakie będzie musiał ponieść wykonawca w celu prawidłowej
realizacji przedmiotowego zamówienia, które zamieszczono poniżej:

1) Stacjonarny punkt sprzedaży:

19.800,00
zł
1.540,00
zł
- komputer do instalacji oprogramowania sprzedaży i
analizy danych wymagany przez Zamawiającego
2.00
0,00 zł
- licencja na oprogramowanie min. 3 stanowiska (punkt
sprzedaży, wykonawca, zamawiający) 3 x 2.500,00 =
7.50
0,00 zł
- abonament za oprogramowanie (ulepszenia) płatny
kwartalnie 1.110 zł / kwartał = 4x3 x 1.110,- =
13.3
20,00 zł
- stacjonarna drukarka fiskalna do druku biletów 3.50
- drukarka do zadruku biletów elektronicznych 4.50
- programator biletów elektronicznych 1.50
- czytniki kontrolerskie w tym 4 do przekazania
Zamawiającemu, zatem niezbędne minimum to 5 szt. 5 x 1.490zł
7.45
0,00 zł
- karty elektroniczne do kodowania biletów, minimum 500
szt. po 8 zł/szt.
4.00
0,00 zł
- hologramy zabezpieczające bilet papierowy;
średnia miesięczna ilość biletów okresowych 185 x 36 m-
cy = 6.660 szt.
6,66 x 220 zł za tysiąc szt.
1.46
5,20 zł
- papier do kasy 500,

Razem dystrybucja biletów okresowych: 45.735,20 zł

2) Bilety jednorazowe sprzedawane w autobusach;
- bileterka autobusowa 6 szt. (5 + 1 rezerwa),
6 x 3.300,00 zł
- niezbędne wynikające z przepisów przeglądy
kas fiskalnych; co 2 lata 7 x 220,00 (6 + 1 stacjonarna) 7 x
200,00 =
- papier do druku biletów jednorazowych
1.000,00 zł
Razem dystrybucja biletów jednorazowych: 22.340,00 zł.

Łącznie nie uwzględnione koszty obsługi dystrybutorskiej poza stacjonarnym punktem
sprzedaży wynoszą – według Odwołującego - 68.075,20 zł.

Zarzucił, że wykonawca S. nie odniósł się do tego, czy uwzględnił ww. koszty, mimo
że został wezwany do dodatkowych wyjaśnień właśnie w zakresie kosztów obsługi
dystrybutorskiej. Tymczasem ww. koszty będę wykonawcy zwracane wyłącznie poprzez
zapłatę wynagrodzenia za przejechane przez niego wozokilometry, bowiem SIWZ nie
przewiduje w tym zakresie żadnego innego mechanizmu rozliczeń, natomiast w § 3 ust. 5
wzoru umowy (załącznik nr 9 do SIWZ) wskazano, że: „wpływy z biletów stanowią należności
Zamawiającego i są jego przychodem”.

Biorąc pod uwagę, że załączone do dodatkowych wyjaśnień ceny kalkulacje kosztów
są dość szczegółowe, to brak w nich – w ocenie Odwołującego - jakiejkolwiek wzmianki o
ww. kosztach co oznacza, iż wykonawca S. tych kosztów nie uwzględnił w cenie
zaoferowanej Zamawiającemu.

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy oraz do dodatkowych
wyjaśnień ceny złożonych przez wykonawcą S. ponownie wskazał, że w złożonych
wyjaśnieniach z przyczyn wskazanych powyżej nie obalił on domniemania zaoferowania
ceny rażąco niskiej.

Jednocześnie za niedopuszczalną uznał próbę naprawienia zaniechania wykonawcy
S. na etapie postępowanie odwoławczego poprzez „uzupełnienie” wyjaśnień ceny o
informacje i dowody, których w nich zabrakło.

Według Odwołującego wszelkie okoliczności, informacje i dowody wcześnie
Zamawiającemu nieprzedstawione oceniać należy jako spóźnione.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 7 ust. 1 i 3 ustawy Pzp w związku z naruszeniem
art. 91 ust. 1 ustawy Pzp poprzez dokonanie wyboru oferty wykonawcy S. jako
najkorzystniejszej oferty oraz poprzez zaniechanie dokonania wyboru oferty złożonej przez
Odwołującego jako najkorzystniejszej oferty, stwierdził, że należy powyższy zarzut stanowi
konsekwencję zarzutów postawionych i opisanych powyżej.

Wskazał, że zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy Zamawiający wybiera ofertę
najkorzystniejszą na podstawie kryteriów oceny ofert określonych w specyfikacji istotnych
warunków zamówienia.

Ponieważ, oferta złożona przez wykonawcę S. podlega odrzuceniu, Zamawiający jako
najkorzystniejszą ofertę winien wybrać ofertę Odwołującego, która jest najkorzystniejszą

ofertą, tj. ofertą, która przedstawia najkorzystniejszy bilans ceny i innych kryteriów
odnoszących się do przedmiotu zamówienia publicznego.

Pismem z dnia 25 maja 2017r. zgłosił swoje przystąpienie do postępowania
odwoławczego po stronie Zamawiającego wykonawca S. S.A., zwanego dalej
Przystępującym.

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje.
Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności w
oparciu o treść akt sprawy odwoławczej KIO 1021/17, a także akt sprawy odwoławczej KIO
466/17, w tym treść SIWZ, oferty Przystępującego, wezwań Zamawiającego dotyczących
wyjaśnienia rażąco niskiej ceny z dnia 23 stycznia 2017r. i z dnia 18 kwietnia 2017r.,
odpowiedzi Przystępującego na powyższe wezwania z dnia 25 stycznia 2017r. i z dnia 24
kwietnia 2017r. wraz z załączonymi dokumentami, notatki komisji z dnia 27 kwietnia
2017r.zawierającej ocenę rażąco niskiej ceny, protokołu postępowania z dnia 11 maja
2017r., informacji o ponownym wyborze najkorzystniejszej oferty z dnia 11 maja 2017r.,
pisma procesowego Przystępującego z dnia 7 czerwca 2017r., jak również na podstawie
złożonych na rozprawie wyjaśnień i pism Izba postanowiła odwołanie oddalić.

Odwołanie nie zawierało braków formalnych, wpis został przez Odwołującego
uiszczony, zatem odwołanie podlegało rozpoznaniu. Izba nie stwierdziła przesłanek do jego
odrzucenia.

Po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego Izba nie doszukała się w
działaniach Zamawiającego naruszenia przepisów art. 7 ust.1 i 3 ustawy Pzp w związku z
art. 89 ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp i w związku z art. 90 ust. 3 ustawy Pzp.


Odnosząc się do meritum przedmiotowej sprawy należy wskazać, że podstawowym,
istotnym zagadnieniem wymagającym rozstrzygnięcia była kwestia oceny czy Zamawiający
miał dostateczne podstawy prawne do odrzucenia oferty Przystępującego z przedmiotowego
przetargu z powodu rażąco niskiej ceny.
W pierwszej kolejności Izba ustaliła, że zaoferowana przez Przystępującego cena
była najniższą ceną wynoszącą kwotę 6 292 611,36 zł, zaś cena Odwołującego wyniosła
6 485 242,32 zł i uplasowała się na drugim miejscu.

Przechodząc do rozpoznania zarzutu złożenia oferty zawierającej rażąco niską cenę
Izba stanęła na stanowisku, że wyjaśnienia Przystępującego odnoszące się do rażąco niskiej
ceny nie dawały Zamawiającemu podstawy do potwierdzenia jej istnienia.

Izba uznała działanie Zamawiającego odnoszące się do badania rażąco niskiej ceny
w stosunku do oferty Przystępującego za mieszczące się w dyspozycji przepisu art.90
ustawy Pzp.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 90 ust.1 cyt. wyżej ustawy Pzp jeżeli zaoferowana
cena lub koszt, lub ich istotne części składowe, wydają się rażąco niskie w stosunku do
przedmiotu zamówienia i budzą wątpliwości zamawiającego co do możliwości wykonania
przedmiotu zamówienia zgodnie z wymaganiami określonymi przez zamawiającego lub
wynikającymi z odrębnych przepisów, zamawiający zwraca się o udzielenie wyjaśnień, w tym
złożenie dowodów, dotyczących wyliczenia ceny lub kosztu, w szczególności w zakresie:
1) oszczędności metody wykonania zamówienia, wybranych rozwiązań
technicznych, wyjątkowo sprzyjających warunków wykonywania zamówienia dostępnych dla
wykonawcy, oryginalności projektu wykonawcy, kosztów pracy, których wartość przyjęta do
ustalenia ceny nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę albo
minimalnej stawki godzinowej, ustalonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 10
października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2015 r. poz. 2008 oraz
z 2016 r. poz. 1265);
2) pomocy publicznej udzielonej na podstawie odrębnych przepisów.
3) wynikającym z przepisów prawa pracy i przepisów o zabezpieczeniu społecznym,
obowiązujących w miejscu, w którym realizowane jest zamówienie;
4) wynikającym z przepisów prawa ochrony środowiska;
5) powierzenia wykonania części zamówienia podwykonawcy.
1a.W przypadku gdy cena całkowita oferty jest niższa o co najmniej 30% od:
1) wartości zamówienia powiększonej o należny podatek od towarów i usług,
ustalonej przed wszczęciem postępowania zgodnie z art. 35 ust. 1 i 2 lub średniej
arytmetycznej cen wszystkich złożonych ofert, zamawiający zwraca się o udzielenie
wyjaśnień, o których mowa w ust. 1, chyba że rozbieżność wynika z okoliczności
oczywistych, które nie wymagają wyjaśnienia;
2) wartości zamówienia powiększonej o należny podatek od towarów i usług,
zaktualizowanej z uwzględnieniem okoliczności, które nastąpiły po wszczęciu postępowania,
w szczególności istotnej zmiany cen rynkowych, zamawiający może zwrócić się o udzielenie
wyjaśnień, o których mowa w ust. 1.

Wobec powyższego stanu rzeczy, a także w wykonaniu wyroku Krajowej Izby
Odwoławczej w sprawie o sygn. akt KIO 466/17 Zamawiający miał obowiązek skorzystać z
cyt. wyżej przepisu prawa.

Jednocześnie w takim przypadku stosownie do przepisu art.90 ust.2 ustawy Pzp
obowiązek wykazania, że oferta nie zawiera rażąco niskiej ceny lub kosztu spoczywa na
wykonawcy.

Wymaga również wskazania, że w myśl przepisu art.90 ust. 3 ustawy Pzp
Zamawiający odrzuca ofertę wykonawcy, który nie udzielił wyjaśnień lub jeżeli dokonana
ocena wyjaśnień wraz ze złożonymi dowodami potwierdza, że oferta zawiera rażąco niską
cenę lub koszt w stosunku do przedmiotu zamówienia.

W rozpoznawanej sprawie sytuacja braku udzielenia wyjaśnień w ogóle nie zaistniała.

Natomiast, według uznania Izby dokonana przez Zamawiającego ocena wyjaśnień
wraz ze złożonymi przez Przystępującego dowodami nie potwierdziła, że oferta zawiera
rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do przedmiotu zamówienia.

Zdaniem Izby Przystępujący przedłożył wyjaśnienia wraz z dowodami( wyjaśnienia z
dnia 25 stycznia 2017r. i z dnia 24 kwietnia 2017r. wraz z załącznikami), w tym kalkulację
cenową, z której wynikało, że przewidział on wszystkie koszty na kontrakcie, a także złożył
na ich potwierdzenie takie dowody, jak kalkulacje kosztów realizacji zadania, faktury, umowy
o pracę, protokół ze spotkania w sprawie ustaleń warunków dostawy autobusów z dnia 22
grudnia 2016r.

W ocenie Izby Przystępujący w swoich wyjaśnieniach nie miał obowiązku podania
stawki za godzinę pracy kierowcy i szacowanego wynagrodzenia miesięcznego w podziale
na różne formy zatrudnienia, bowiem sam Zamawiający przyznał, że w tym względzie
popełnił błąd wzywając go do tego, wykraczając poza zakres wskazany przez Izbę w wyroku
o sygn. akt KIO 466/17.

Nadto Izba, uznała, że z racji braku bezwzględnego wymogu Zamawiającego
zatrudnienia na umowę o pracę wszystkich osób realizujących zamówienie, a tylko takiego
zatrudnienia czterech osób, Przystępujący nie był zobowiązany na etapie wyjaśniania rażąco
niskiej ceny do jednoznacznej deklaracji w tym zakresie.

Izba doszła również do przekonania, że o możliwości wystąpienia rażąco niskiej ceny
nie przesądza okoliczność zmiany w kalkulacji cenowej symulowanej ilości kierowców
przeznaczonych do wykonania zadania.

Dodatkowo, z powodu braku wymagania Zamawiającego zatrudnienia dyspozytora
na pełny etat i możliwości wykonywania przez niego tej funkcji w formule dyżurów Izba
uznała argumenty Odwołującego w tym zakresie za bezpodstawne.

Poza tym Izba wzięła również pod uwagę bezsporną okoliczność, że wynagrodzenie
Przystępującego przeznaczone dla kierowców i dyspozytora nie jest niższe niż minimalne
wynagrodzenie.

Zdaniem Izby Przystępujący w trakcie postępowania wyjaśniającego przed
Zamawiającym wykazał również przesłankę wyjątkowo sprzyjających warunków
wykonywania zamówienia dostępnych dla wykonawcy w postaci wynegocjowania z
producentem autobusów SOR obowiązku odkupu autobusów po zakończeniu świadczenia
usługi według wartości odkupu 63% za autobusy marki SOR BN 12 i 58% za autobusy marki
SOR BN 9,5.

Dodatkowo, wymaga zauważenia, że w wynegocjowanej cenie uwzględniono
wymagane w SIWZ wyposażenie dodatkowe: terminal sterujący(sterownik) tablic i
kasowników, komplet elektronicznych tablic kierunkowych, kasowniki biletów, urządzenia
systemu punktualności, system monitoringu video, a także koszt fabrycznego pomalowania
w barwy objęte wymaganiami Zamawiającego.

Za wyjątkowo sprzyjający warunek wykonywania zamówienia dostępnego dla
wykonawcy, należało uznać – w ocenie Izby – okoliczność budowy nowej bazy transportowej
wraz z infrastrukturą w granicach administracyjnych W..

Za bezzasadną Izba uznała możliwość żądania od Przystępującego wykazania się
dodatkowymi środkami finansowymi dedykowanymi do zakupu nowych autobusów na
poziomie około 3 mln. zł, bowiem zgodnie z warunkami podmiotowymi SIWZ wykonawcy
mieli się wykazać wielokrotnie niższą kwotą na potwierdzenie zdolności finansowej i
ekonomicznej. Izba przy ocenie tego zarzutu przyjęła, że wystarczające jest oświadczenie
Przystępującego o finansowaniu zakupu autobusów ze środków własnych z ewentualnym
częściowym jego leasingiem.

Izba przyjęła również wyjaśnienia Odwołującego, że Zamawiający wymagał
posiadania bileterek jedynie z aktualną homologacją zgodnie z rozporządzeniem z dnia
27.08.2013 r. Ministra Gospodarki w sprawie kryteriów warunków technicznych, jakim muszą
odpowiadać kasy fiskalne.

W związku z tym Izba uznała za skutecznie przeprowadzony przez Przystępującego
na rozprawie dowód z okazania wyciągu z korespondencji elektronicznej od producenta
bileterek E.S. i spółka - spółka jawna, do której zostało załączone oświadczenie producenta
o legalności stosowania bileterek firmy E. z dnia 16.01.2017 r., z którego wynika, że
wszystkie użytkowane bileterki autobusowe nabyte w okresie ważności decyzji Ministerstwa
Finansów lub Głównego Urzędu Miar mogą być nadal stosowane i mogą być podstawą
rozliczania dopłat do ustawowych biletów ulgowych.

W piśmie tym złożono oświadczenia, że bileterkom tym wydano dokumenty
homologacyjne (sprawa dotyczy bileterek autobusowych 105 oraz stacjonarnych dla printo
bus) wydane przez Ministerstwo Finansów, natomiast w stosunku do autobusów printo bus
również wydane przez Główny Urząd Miar.

Jednocześnie za wiarygodny Izba uznała wykaz bileterek autobusowych i
stacjonarnych będących własnością Przystępującego według stanu na dzień 5 czerwca
2017r. potwierdzony przez wykonawcę A. – autoryzowany serwis E. świadczący o
użyteczności tych urządzeń, skoro są one serwisowane i wobec tego możliwe jest ich
wykorzystanie w przedmiotowym zamówieniu.

Według zapatrywania Izby celem postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w
art.90 ustawy Pzp, jest ustalenie faktów świadczących o tym, że zaoferowana przez
wykonawców cena jest nierealna, niewiarygodna i nie zapewni prawidłowego wykonania
przedmiotu zamówienia.

Izba przyjęła, że powyższa procedura wyjaśniająca musi zmierzać do wyjaśnienia
zaoferowanej ceny, a także wątpliwych jej kosztów.

Jedynie przedłożenie przez wykonawcę ogólnych, lakonicznych wyjaśnień i
niewiarygodnych dowodów mogłoby prowadzić do odrzucenia oferty Przystępującego, bez
prowadzenia dodatkowych wyjaśnień.

Wprawdzie zgodnie z art.190 ust. 1a pkt. 1 ustawy Pzp ciężar dowodu, że oferta nie
zawiera rażąco niskiej ceny, spoczywa na wykonawcy, który ją złożył, jeżeli jest stroną albo

uczestnikiem postępowania odwoławczego, jednak złożone w postępowaniu odwoławczym
wyjaśnienia i dowody wymagają przeprowadzenia przeciwdowodu, jeżeli Odwołujący ma
wiedzę, że podana przez Przystępującego cena jest rażąco niska i zawiera rażąco niskie
koszty, które nie zapewniają należytego wykonania zadania.

Izba potraktowała podane przez Odwołującego w jego odwołaniu kalkulacje
odnoszące się do wyjaśnień Przystępującego, jako jego oświadczenie nie poparte żadnymi
dowodami.

Innymi słowy propozycje kalkulacyjnych wyliczeń dokonanych przez Odwołującego
nie przesądzają o możliwościach ofertowych Przystępującego.

Izba nie uznała za miarodajny przedłożony przez Odwołującego raport premium dla
stanowiska Kierowca autobusu, bowiem odnosił się on do wynagrodzeń całkowitych, a także
pochodził ze strony internetowej, które to źródło Odwołujący nie uwiarygodnił, podobnie
jeżeli chodzi o ogłoszenie o wynagrodzeniu kierowcy autobusu, co do którego nie jest
wiadome w jakich okolicznościach została złożona powyższa oferta pracy.

Jeżeli zaś chodzi o umowę Przystępującego z 2015r. na realizację usług
przewozowych w komunikacji zlecanej ze stawką 24 zł netto, to należy zwrócić uwagę, że
stawki te pochodzą sprzed 2 lat i Odwołujący nie wykazał w jakich uwarunkowaniach zostały
one ustanowione.

Dodatkowo, nie przekonały Izby złożona oferta zakupu sprzętu oraz sześć faktur na
okoliczność wykazania kosztów dotyczących dystrybucji biletów, które mogą, co najwyżej
potwierdzać propozycje skierowane do Odwołującego i zawarte z nim transakcje.

Ostatecznie, jako przesądzająca w rozpoznawanej sprawie była – według
zapatrywania Izby - okoliczność wynikająca ze zdrowego rozsądku i logiki, że nie może być
uznana za ofertę z rażąco niską ceną oferta Przystępującego, której wartość wobec oferty
Odwołującego różni się jedynie o 3%.

Z powyższych względów należało przyjąć, że Zamawiający nie miał podstawy do
odrzucenia oferty wykonawcy na zasadzie art. 89 ust.1 pkt. 4 ustawy Pzp, które mogłoby
nastąpić jedynie, gdyby dokonana ocena wyjaśnień wraz ze złożonymi dowodami
potwierdzała, że oferta zawiera rażąco niską cenę lub koszt w stosunku do przedmiotu
zamówienia.

W ocenie Izby przeprowadzone przez Zamawiającego postępowanie wyjaśniające
rażąco niską cenę zostało przeprowadzone przez niego w sposób wszechstronny i
wyczerpujący.

Izba zatem nie mogła uznać takiego działania Zamawiającego za nie mieszczące się
w dyspozycji przepisu art.90 ust.3 ustawy Pzp.

W tym stanie rzeczy Izba na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp postanowiła oddalić
odwołanie.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192
ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych, stosownie do wyniku postępowania, z
uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r.
w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w
postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238).

Przewodniczący:……………………………..