Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2016 roku.

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Izabela Bejger

Protokolant: st. sekr. sądowy Ewa Romanowska

w obecności oskarżyciela Prok. Rej. – I. M.

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2016 roku

sprawy M. W. (1)

syna M. i H. z domu L.

ur. (...) w T.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 26 kwietnia 2016 roku w K. przy ul. (...), woj. (...)- (...) na terenie siłowni działając wspólnie i w porozumieniu z co najmniej jedną osobą, tj. M. B. w celu wymuszenia na S. S. (1) zwrotu wierzytelności w postaci pieniędzy w kwocie 1.650,- złotych za nabyte przez niego sterydy anaboliczne zastosował wobec niego przemoc i pobił go w ten sposób, że uderzył go pięścią w twarz w okolice oka i nos powodując u niego obrażenia w postaci złamania kości nosa, złamania wyrostka skrzydłowatego prawego kości klinowatej, złamania podniebienia twardego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej siedem dni

tj. o przestępstwo z art. 191 § 2 kk, art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II.  w bliżej nieustalonym dniu na początku miesiąca kwietnia 2016 roku w miejscowości M. przy ul. (...), woj. (...)- (...) wprowadził do obrotu sterydy anaboliczne w postaci: T. E., (...), N. D., T. C., T. prop 100, A. X. (...), D. propionate, methandienone, które sprzedał S. S. (1) za kwotę 1.650,- złotych nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu

tj. o przestępstwo z art. 124 Ustawy z dnia 6 września 2001 roku Prawo farmaceutyczne.

III.  W dniu 27 kwietnia 2016 roku w miejscowości M. przy ul. (...), woj. (...)- (...) w miejscu swojego zamieszkania przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu sterydy anaboliczne w postaci: 7 opakowań ampułek P. 5000, 2 opakowania N. D. (...) opakowanie S. 100, 1 opakowanie O. 5000, 2 opakowania C., 4 fiolki S. S. (2) oraz 5 ampułek B. 250, nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu

tj. o przestępstwo z art. 124 Ustawy z dnia 6 września 2001 roku Prawo farmaceutyczne.

sprawy M. B.

syna Z. i W. z domu K.

urodz. (...) w I.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 26 kwietnia 2016 roku w K. przy ul. (...), woj. (...)- (...) na terenie siłowni działając wspólnie i w porozumieniu z co najmniej jedną osobą, tj. M. W. (1) w celu wymuszenia na S. S. (1) zwrotu wierzytelności w postaci pieniędzy w kwocie 1.650,- złotych za nabyte przez niego sterydy anaboliczne zastosował wobec niego przemoc i pobił go w ten sposób, że uderzył go pięścią w twarz w okolice oka i nos powodując u niego obrażenia w postaci złamania kości nosa, złamania wyrostka skrzydłowatego prawego kości klinowatej, złamania podniebienia twardego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej siedem dni.

tj. o przestępstwo z art. 191 § 2 kk, art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

ORZEKA:

I.  uznaje oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj. art. 191 § 2 kk i art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to po zastosowaniu art. 37a kk w myśl art. 11 §3 kk na mocy 191 § 2 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 240 (dwustu czterdziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych;

II.  na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego M. W. (2) do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego S. S. (1) kwoty 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

III.  uznaje oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach II i III aktu oskarżenia, tj. dwóch przestępstw z art. 124 ustawy z dnia 06.09.2001r. Prawo farmaceutyczne i po przyjęciu, iż czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw w myśl art. 91 § 1 kk na mocy art. 124 ustawy z dnia 06.09.2001r. – Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych,

IV.  na mocy art. 133 ustawy z dnia 06.09.2001r. Prawo farmaceutyczne orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: 7 opakowań ampułek P. 5000, 2 opakowań N. D. N. (...), 1 opakowania S. 100, 1 opakowania O. 5000, 2 opakowań C., 4 fiolek S. S. (2), 5 ampułek B. 250, znajdujących się w Składnicy Dowodów Rzeczowych tutejszego Sądu pod pozycją 23/16, zarządzając ich zniszczenie;

V.  na mocy art. 91 §2 kk w miejsce jednostkowych kar grzywien wymierza oskarżonemu M. W. (1) karę łączną grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych;

VI.  uznaje oskarżonego M. B. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj: przestępstwa z art. 191 § 2 kk , art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to po zastosowaniu art. 37 a kk w myśl art. 11 §3 kk na mocy art. 191 § 2 kk w zw. z art. 34 § 1 § 1a pkt 1 kk w zw. z art. 35 § 1 I 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 (dwudziestu pięciu) godzin w stosunku miesięcznym;

VII.  na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego M. B. do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego S. S. (1) kwoty 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę;

VIII.  zwalnia obu oskarżonych od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 225/16

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2016 roku S. S. (1) przebywał na siłowni w K. gdzie trenował wspólnie z W. B. i K. W.. W pewnym momencie do pomieszczenia, w którym przebywał weszli M. W. (1), M. B. i jeszcze jeden mężczyzna, którego tożsamości nie ustalono. S. S. (1) zalegał z zapłatą za nabyte przez siebie od M. W. (1) sterydy anaboliczne za kwotę 1.650 złotych. Kiedy S. S. (1) na siłowni podszedł do mężczyzn otrzymał po jednym ciosie z pięści w twarz, od M. B. i W.. Wezwano karetką pogotowia i S. S. (1)został przewieziony do Szpitala Powiatowego w G.- D. i poddany badaniom.

Pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci :

- złamania kości nosa, złamania wyrostka skrzydłowatego prawego kości klinowatej, złamania podniebienia twardego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej siedem dni.

M. W. (1) jest żonaty, na utrzymaniu ma jedno małoletnie dziecko, ma wykształcenie wyższe, utrzymuje się z zasiłku dla bezrobotnych w kwocie 600 złotych. Nie był dotychczas karany sądownie. M. B. jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu, z zawodu jest kierowcą, nie pracuje i nie posiada żadnych dochodów. Pozostaje na utrzymaniu rodziców. Był już w przeszłości karany sądownie.

Dowód :

- dane o karalności k 38, 91-93 zbiór C,

- odpis wyroku IIK 537/09 k 88-89 zbiór A,

- dane osobopoznawcze k 116 V,149 zbiór A

- opinia sądowo-lekarska (k- 109 zbiór A),

- dokumentacja fotograficzna k 9-15,

- zeznania świadka : S. S. (1) (k- 1-2, 9-10, 18-19 zbiór C),

- zeznania świadka K. W. (k- 6-7 zbiór C)

- zeznania świadka W. B. (k- 12-13 zbiór C),

- zeznania świadka A. S. (k- 15-16 zbiór C), - - dokumentacja medyczna k 52-57, 103-106 zbiór A

Nadto M. W. (1) w bliżej nieustalonym dniu na początku miesiąca kwietnia 2016 roku w miejscowości M. przy ul. (...), woj. (...)- (...) wprowadził do obrotu sterydy anaboliczne w postaci: T. E., (...), N. D., T. C., T. (...), A. X. (...), D. P., M., które sprzedał S. S. (1) za kwotę 1.650,- złotych nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu, oraz w dniu 27 kwietnia 2016 roku w miejscowości M. przy ul. (...), woj. (...)- (...) w miejscu swojego zamieszkania przechowywał w celu wprowadzenia do obrotu sterydy anaboliczne w postaci: 7 opakowań ampułek P. 5000, 2 opakowania N. D. N. (...), 1 opakowanie S. 100, 1 opakowanie O. 5000, 2 opakowania C., 4 fiolki S. S. (2) oraz 5 ampułek B. 250, nie posiadając pozwolenia na dopuszczenie ich do obrotu.

Dowód :

- wyjaśnienia oskarżonego M. W. (3) k 136-137

- zeznania świadka S. k 1-2, 9-10,18-19

- dokumentacja fotograficzna środków i zabezpieczonych podczas przeszukania przedmiotów k 83-87

- protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych k 20

Oskarżony M. W. (1) jak i M. B. będąc przesłuchiwanymi pierwszy raz w postępowaniu przygotowawczym nie przyznali się do zarzucanych im czynów i odmówili składania wyjaśnień. Podczas kolejnego przesłuchania przyznali się do stawianych im zarzutów, potwierdzając, że było tak jak opisano w zarzutach, odmawiając składania wyjaśnień. Okazując skruchę złożyli obaj wnioski o uzgodnienie kary z prokuratorem , do uzgodnienia kar doszło i skierowano co do obu do sądu wniosek w trybie art. 335 par 2 kpk. Sąd wydał wyrok na posiedzeniu po uwzględnieniu wniosku prokuratora.

Oskarżeni będąc przesłuchiwanymi potwierdzili fakty, jakie ustalił prokurator, nie kwestionowali ich w żadnym zakresie. Nie podważali tego, że dokonali pobicia pokrzywdzonego a dodatkowo oskarżony W. nie kwestionował faktu, że wprowadził w okresach wskazanych w zarzutach do obrotu sterydy anaboliczne nie posiadając na to stosownego zezwolenia oraz, że przechowywał je celem wprowadzenia do obrotu nie posiadając na to zezwolenia.

W tym miejscu podnieść należy, że wersję zdarzenia sąd ustalił głównie w oparciu o zeznania pokrzywdzonego, które zostały wsparte zeznaniami świadków w tym głównie K. W. i W. B.. Pokrzywdzony zeznał i nie kwestionował faktu że nie rozliczył się finansowo z M. W. (1) za środki anaboliczne. Był mu za nie winien 1.650 złotych . Opisał szczegółowo przebieg zdarzenia, wskazując, że zarówno oskarżony B. jak i W. zadali mu po ciosie z pięści w twarz. Podkreślał, że miał świadomość długu i zamierzał go oddać i że nie powinien być on w ten sposób egzekwowany. Jego zeznania nie były kwestionowane przez oskarżonych . Sąd dał im wiarę albowiem były logiczne, spójne i żadna ze stron ich nie kwestionowała. Ponadto korespondowały i tworzyły logiczną całość z zeznaniami świadków K. W. i W. B., które sąd również uznał za wiarygodne. Poprzez zachowanie oskarżonych pokrzywdzony doznał zresztą obrażeń ciała opisanych w opinii biegłych . Opisane przez oskarżyciela w zarzucie dotyczącym pobicia czynności jakie wykonywali oskarżeni zadając ciosy pokrzywdzonemu, znajdują oparcie w ilości i lokalizacji ujawnionych obrażeniach na ciele pokrzywdzonego. Analizując obrażenia jakich doznał pokrzywdzony to odpowiadają one okolicznościom i przebiegowi wydarzeń jakie wskazał pokrzywdzony i co znajduje oparcie w dokumentacji fotograficznej i medycznej.

Świadek W. i B. swoimi zeznaniami potwierdzili niejako wiarygodność zeznań pokrzywdzonego. Świadek W. zeznał, że zobaczył w pewnym momencie ,,zawieruchę ‘’ i leżącego na podłodze S.. Zauważył jak z pomieszczenia wychodzi trzech mężczyzn. Nie widział jednak jak zeznał kto i w jaki sposób zadał ciosy. Podobnie zeznał świadek B.. Stwierdził, że widział jak do pomieszczenia siłowni weszło trzech mężczyzn i jak podeszli do pokrzywdzonego ale jak zeznał nie potrafiłby ich rozpoznać i nie widział samego momentu zadawania ciosów. Sąd przyznał walor wiarygodności tym zeznaniom choć jak się wydaje świadkowie nie chcieli mówić o istotnych fragmentach zajścia z obawy przed oskarżonymi. Zeznania świadka A. S. nie wniosły nic istotnego do sprawy .Nie posiadał żadnych informacji na temat zdarzenia i nie był jego bezpośrednim świadkiem.

Sąd uznał za wiarygodną opinię sądowo- lekarską k 109 akt. Pokrzywdzony doznał obrażeń w postaci złamania kości nosa, złamania wyrostka skrzydłowatego prawego kości klinowatej, złamania podniebienia twardego. Zdaniem biegłego te obrażenia wyczerpywały znamiona art. 157 § 1 kk. Opinię pisemną sąd jako wyczerpującą, klarowną i nie budzącą wątpliwości ocenił pozytywnie. Sąd oparł się również na dowodach w postaci dokumentów medycznych, wykazu zabezpieczonych dowodów rzeczowych, protokołów zatrzymania rzeczy , protokołów oględzin rzeczy (k- 6-7), odpisu wyroku dotyczącego oskarżonego B. i ich kart karnych, dokumentacji fotograficznej, danych osobowopoznawczych. Dowodom tym jako bezstronnym sąd dał wiarę. Dokonując kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego obu oskarżonym a popełnionego przez nich wspólnie i w porozumieniu Sąd uznał, iż dopuścili się oni między innymi przestępstwa z art. 158 § 1 kk. Podmiotem przestępstwa z art. 158 kk jest każdy kto w jakikolwiek sposób bierze udział w pobiciu niezależnie od tego czy jego osobisty udział wykazuje cechy niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia. Oskarżeni uderzyli pokrzywdzonego w twarz i każdy z nich zadał cios to bez wątpienia wzięli udział w jego pobiciu. W wypadku typu czynu zabronionego określonego w art. 158 § 1kk skutkiem uczestniczenia w pobiciu jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub uszczerbku na zdrowiu, w znaczeniu art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 kk. Chodzi o zagrożenie ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu lub naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, trwającym dłużej niż 7 dni. Przestępstwo to jest więc typowym przestępstwem konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo i jest także popełnione gdy zaistnieją efektywnie opisane w nim obrażenia. W konsekwencji dla przypisania sprawcy popełnienia przestępstwa z art. 158 § 1 kk wystarczy ustalenie jego udziału w pobiciu o niebezpiecznym charakterze powodującym stan realnego, bezpośredniego zagrożenia wystąpienia skutków wymienionych w tym przepisie. W realiach niniejszej sprawy intensywność działań oskarżonych oraz charakter zadanych obrażeń, ich lokalizacja nie pozostawia wątpliwości, że pobicie S. S. (1) miało charakter niebezpieczny w rozumieniu art. 158 § kk i wywołało realne skutki. W ustalonym stanie faktycznym nie było też wątpliwości w zakresie przyjęcia współsprawstwa. Każdy z oskarżonych zrealizował znamiona tegoż przestępstwa swoim własnym działaniem w ramach wspólnego porozumienia. Dlatego też jako uczestnicy pobicia dokonanego wspólnie i w porozumieniu odpowiadają za jego skutki.

Kumulatywny zbieg między przepisami z art. 158 kk i art. 156 § 1 kk albo art. 157 § 1 kk może zachodzić jedynie wówczas, gdy bezsporne jest to, że to właśnie działanie określonego sprawcy powoduje uszkodzenia ciała pokrzywdzonego określone w tych przepisach. W niniejszej sprawie obrażenia jakie doznał pokrzywdzony spowodowane były działaniem obu oskarżonych. Ponieważ nie ulegało również wątpliwości , że do zdarzenia doszło gdyż oskarżeni chcieli wymusić na pokrzywdzonym zwrot zaległej wierzytelności za nabyte przez niego sterydy anaboliczne w kwalifikacji prawnej tego czynu ujęto również art. 191§2 kk, który jednocześnie jako najsurowszy stał się podstawą wymiary kary za wspólnie popełniony czyn.

Jeśli chodzi o czyny zarzucane oskarżonemu W. w w pkt II i III aktu oskarżenia to jego sprawstwo w tym zakresie nie budziło wątpliwości. Zgodnie z art.124 Ustawy z dnia 6 września 2001 roku Prawo farmaceutyczne kto wprowadza do obrotu lub przechowuje celem wprowadzenia do obrotu produkt leczniczy nie posiadając zezwolenia na dopuszczenie do obrotu podlega karze grzywny , karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch. Oskarżony posiadał takie środki i przechowywał je w miejscu swojego zamieszkania w celu wprowadzenia do obrotu, czego nie kwestionował a nie miał na to zezwolenia. To, że wprowadził takie środki do obrotu również nie budziło wątpliwości, bo wynikało to z uznanych za wiarygodne zeznań świadka S. i to zresztą było przyczyną zajścia z dnia 26 kwietnia 2016 roku.

Uznając oskarżonych za winnych popełnienia zarzucanych im czynów sąd wymierzył im następujące kary:

M. W. (2) za czyn z art. 191 § 2 kk i art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk po zastosowaniu art. 37a kk w myśl art. 11 §3 kk na mocy 191 § 2 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 240 (dwustu czterdziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych. Na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązano oskarżonego M. W. (2) do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego S. S. (1) kwoty 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ponadto uznano oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach II i III aktu oskarżenia, tj. dwóch przestępstw z art. 124 ustawy z dnia 06.09.2001r. Prawo farmaceutyczne i po przyjęciu, iż czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw w myśl art. 91 § 1 kk na mocy art. 124 ustawy z dnia 06.09.2001r. – Prawo farmaceutyczne w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzono mu karę grzywny w wysokości 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych. Na mocy art. 133 ustawy z dnia 06.09.2001r. Prawo farmaceutyczne sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci: 7 opakowań ampułek P. 5000, 2 opakowań N. D. N. (...), 1 opakowania S. 100, 1 opakowania O. 5000, 2 opakowań C., 4 fiolek S. S. (2), 5 ampułek B. 250, znajdujących się w Składnicy Dowodów Rzeczowych tutejszego Sądu pod pozycją 23/16, zarządzając ich zniszczenie. Na mocy art. 91 §2 kk w miejsce jednostkowych kar grzywien wymierzono oskarżonemu M. W. (1) karę łączną grzywny w wysokości 300 (trzystu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) złotych;

M. B. sąd uznał za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj: przestępstwa z art. 191 § 2 kk , art. 158 § 1 kk i art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to po zastosowaniu art. 37 a kk w myśl art. 11 §3 kk na mocy art. 191 § 2 kk w zw. z art. 34 § 1 § 1a pkt 1 kk w zw. z art. 35 § 1 I 3 kk wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 25 (dwudziestu pięciu) godzin w stosunku miesięcznym.

Na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego M. B. do uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego S. S. (1) kwoty 1.000 zł (jeden tysiąc złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Wymierzając karę grzywny M. W. (1) i karę ograniczenia wolności oskarżonemu B. Sąd baczył by były one adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości ich czynów, współmierne do winy oskarżonych, by mogły wywołać względem nich skutek zapobiegawczy i wychowawczy oraz by mogły odnieść skutek względem wszystkich, którzy znając sprawę dowiedzą się o treści wyroku, przestrzegając ich o konsekwencjach podobnie groźnych zachowań . Sąd uwzględnił motywację i sposób zachowania się sprawców, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawców, sposób ich życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu. Oczywiście jest naganne to co zrobili, to nie budzi żadnej wątpliwości, natomiast poniekąd pokrzywdzony w pewien sposób się do tego przyczynił zalegając z zapłatą. W przekonaniu sądu kary – zarówno co do rodzaju, jak i wymiaru – w sposób trafny oddają stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonych czynów. Co do oskarżonego B. Sąd miał na uwadze także fakt uprzedniej jego karalności ale też jego przyznanie się do winy i okazanie skruchy. Uznał, że dla osiągnięcia celów kary wystarczające będzie orzeczenie kary ograniczenia wolności, która jak się wydaje będzie dla oskarżonego w orzeczonym wymiarze bardziej dolegliwa niż kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Byłaby to jedynie kara na papierze bo patrząc na sytuację finansową oskarżonego obok niej nie można byłoby orzec grzywny z uwagi na brak po stronie oskarżonego jakichkolwiek dochodów. Kara została zarazem dostosowana do obecnej sytuacji życiowej oskarżonego. Oskarżony jest osobą bezrobotną, nie osiąga żadnych dochodów, pozostaje na utrzymaniu rodziców. Trudno wobec tego przyjąć możliwość orzeczenia kary grzywny. Obowiązek wykonywania prac na cele społeczne zdyscyplinuje oskarżonego oraz pozwoli na refleksję na temat zachowania w przedmiotowej sprawie. Również w przekonaniu Sądu orzeczona kara wobec oskarżonego W. jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Jako okoliczność łagodzącą wymiar kary również co do jego osoby Sąd uznał fakt przyznania się do winy, okazanie skruchy. Ponadto Sąd miał na względzie przy orzekaniu kary stan dotychczasowej niekaralności oskarżonego. Decydując się na orzeczenie kary grzywny Sąd również miał na uwadze, iż będzie to kara, której dolegliwość oskarżony faktycznie odczuje, dzięki czemu nabierze refleksji nad swoim nagannym postępowaniem. Wysokość oraz ilość stawek dziennych mieści się w możliwościach zarobkowych oskarżonego i uwzględnia jego stan majątkowy. Oskarżony posiada wykształcenie wyższe, osiąga dochody stałe, choć w niedużej wysokości bo 600 złotych miesięcznie. Sam jednak zadeklarował gotowość poniesienia takiej kary, należy więc przypuszczać , że choćby w ratach karę tę wykona. Należy pamiętać o tym , że jeśli tak by się nie stało sąd może orzec zastępczą karę pozbawienia wolności w zamian za nieuiszczoną grzywnę. Z uwagi na dotychczasową niekaralność oskarżonego W. odstąpienie od orzekania kary pozbawienia wolności na rzecz kary grzywny, w ocenie Sądu odpowiada stopniowi jego winy oskarżonego i jest wystarczające.

Sąd, co już zostało wspomniane przychylił się do wniosku prokuratora o wymierzenia kar z nim uzgodnionych na etapie postępowania przygotowawczego. Sąd ocenił te kary jako adekwatne do stopnia zawinienia oskarżonych, a także spełniające cele zapobiegawcze i wychowawcze zarówno w ramach prewencji ogólnej jak i szczególnej. Orzeczone kary przez swą rzeczywistą dolegliwość zrealizują swe cele indywidualnoprewencyjne wobec oskarżonych, pozwolą odczuć im pomimo ich wolnościowego charakteru odpowiednio bezpośrednią represję karną.

Należy jeszcze dodać, że wymierzając im kary za wspólnie popełnione przestępstwo sąd zważył, iż w niniejszej sprawie dobrem chronionym – naruszonym przez sprawcę było życie i zdrowie ludzkie. Są to wartości podstawowe, nadrzędne, najważniejsze i szczególnie chronione. Stopień społecznej szkodliwości czynu, który z uwagi na sposób działania oskarżonych, skutek ich działania w postaci obrażeń ciała u pokrzywdzonego należy ocenić jako wysoki.

O przepadku dowodów rzeczowych związanych z zarzutami poatzwionymi oskarżonemu W. orzeczono stosownie do treści art. 133 Ustawy prawo farmaceutyczne.

Sąd na mocy art. 46 § 1 kk orzekł także wobec każdego z oskarżonych obowiązek zadośćuczynienia w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty po 1000 złotych. Kwota jakiej domagał się pokrzywdzony była wygórowana, zaś ta orzeczona zgodnie z wnioskiem prokuratora jest wystarczająca tym bardziej, że sąd zastrzegł w wyroku , że jest to kwota orzeczona tytułem zadośćuczynienia w części za doznaną krzywdę co oznacza, że pokrzywdzony może dochodzić ewentualnych niezaspokojonych roszczeń na drodze procesu cywilnego.

Oskarżonych zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych uznając, że nie mają oni realnej możliwości ich uiszczenia, zaś ewentualna egzekucja w okresie ściągalności kosztów sądowych nie miałaby szans powodzenia. Uwzględniając ich sytuacje materialną koniecznym stało się rozstrzygnięcie o zwolnieniu oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych stosownie do art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych.