Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2017 r. w S.

odwołania E. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 11 stycznia 2017 r. Nr (...)

w sprawie E. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje E. N. prawo do emerytury od dnia (...)roku.

Sygn. akt IV U 108/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11.01.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił E. N. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2016 r. poz. 887) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.) gdyż wnioskodawca na dzień 1.01.1999 r. nie wykazał 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych. Organ rentowy podał, iż do takiego stażu pracy nie zaliczył okresu zatrudnienia w Odlewni (...) w S. od 13.03.1975 r. do 31.12.1998 r., ponieważ E. N. nie przedstawił świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które jest wymagane w myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Również z przedłożonego świadectwa pracy, które zostało wydane w dniu 30.07.2001 r. nie wynika, by ubezpieczony świadczył pracę w warunkach szczególnych.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony E. N., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury w wieku obniżonym. Odwołujący stwierdził, iż w warunkach szczególnych pracował przez co najmniej 15 lat, kiedy to zajmował się jako elektromonter oraz nawijacz uzwojeń maszyn elektrycznych demontażem uszkodzonych silników oraz wykonywaniem prac konserwacyjnych w silnikach.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony E. N., ur. (...), złożył w dniu 30.12.2016 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Wskazał w nim, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (k. 1-4 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. okres składkowy i nieskładkowy, uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym, w wymiarze 25 lat. Według ZUS, ubezpieczony w żadnym z okresów nie pracował w warunkach szczególnych. W związku z tym, pozwany Oddział ZUS zaskarżoną decyzją z dnia 11.01.2017 r. odmówił E. N. prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 29 a. e.).

Ubezpieczony E. N. w dniu 12.03.1975 r. zawarł z Zarządem Inwestycji Odlewni (...) w S. umowę o zatrudnienie. Od następnego dnia ubezpieczony podjął pracę na stanowisku nawijacza urządzeń maszyn elektrycznych (umowa o zatrudnienie k. 11-12 a. o.). Początkowo, ubezpieczony w ramach nauki zawodu był zatrudniony w zakładach w Ś., w K. oraz w O., gdzie świadczył pracę na stanowisku nawijacza urządzeń jak również nawijacza silników (k. 10, 14, 15 a. o.).

Z dniem 8.09.1975 r. E. N. został skierowany do pracy na stanowisku elektromontera w Odlewni (...) w S.. Pracę tę kontynuował do 23.10.1975 r. z uwagi na powołanie do służby wojskowej (angaż, karta powołania do czynnej służby wojskowej, karta obiegowej zmiany k. 17-19 a. o.). Zasadniczą służbę wojskową ubezpieczony odbywał w okresie od 24.10.1975 r. do 14.10.1977 r. (kserokopia książeczki wojskowej k. 7-8 a. o.).

Z dniem 2.11.1977 r. E. N. ponownie został zatrudniony na stanowisku elektromontera-nawijacza silników elektrycznych w Odlewni (...) w S.. Ubezpieczony zajmował się naprawą i konserwacją silników elektrycznych, które zasilały urządzenia produkcyjne. Naprawie podlegały silniki, spawarki, silniki na suwnicach, elektrobębny oraz taśmociągi. Naprawy te odbywały się zarówno w miejscu położenia urządzeń jak i w znajdującym się na hali produkcyjnej, a odgrodzonym siatką, warsztacie. Naprawy dokonywane w warsztacie wiązały się z koniecznością uprzedniego odłączenia silników od urządzeń, czym również zajmował się ubezpieczony. E. N. nie zajmował się czynnością nawijania urządzeń, gdyż zadanie te wykonywały kobiety. Opisaną pracę ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze do 31.12.1998 r. i dalej, aż do 31.07.2001 r. (zeznania ubezpieczonego k. 10v-11 i 28v a. s., zeznania świadków L. K., H. P., M. P. oraz S. W. k. 11-11v i 27v-28v a. s., angaż, karta obiegowa zmiany k. 22-23 a. o., listy płac k. 17-25 a. e., „ogólne” świadectwo pracy k. 81 a. o., angaże płacowe- a. o.)

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

W dokumentacji pracowniczej znajdującej się w aktach sprawy w różny sposób określano stanowisko pracy ubezpieczonego podczas zatrudnienia w Odlewni (...) w S. (m. in. nawijacz, elektromonter-nawijacz, elektromonter, nawijacz silników elektrycznych). Dlatego też zadaniem Sądu było ustalenie, jaki był rodzaj rzeczywiście wykonywanej przez ubezpieczonego pracy. Okoliczność ta wynika z treści złożonych przez E. N. oraz zatrudnionych w tym samym co ubezpieczony zakładzie, świadków L. K., H. P., M. P. oraz S. W.. Zbieżna i logiczna treść tych środków dowodowych pozwala na ustalenie, iż co najmniej w okresie od 2.11.1977 r., czyli po podjęciu pracy w Odlewni (...) w S. po zakończeniu służby wojskowej, do 31.12.1998 r. (a zatem przez ponad 21 lat) do wyłącznych zadań ubezpieczonego należały prace polegające na zapewnieniu utrzymania ruchu urządzeń produkcyjnych. Wyżej wymienione dowody osobowe, jako korespondujące ze sobą, zasługują na wiarę i są przekonujące. Ubezpieczony pracował w dziale Głównego (...). Miał za zadanie utrzymanie sprawności urządzeń produkcyjnych w zakresie stanu elektrycznego. W tym celu dbał o stan techniczny silników elektrycznych wprawiających w ruch urządzenia przeznaczone do produkcji. Dlatego też ubezpieczony zajmował się naprawą oraz konserwacją silników, spawarek, silników na suwnicach, elektrobębnów oraz taśmociągów, co odbywało się w miejscu położenia maszyn lub w pomieszczeniu- w warsztacie odgrodzonym jedynie siatką i znajdującym się na hali produkcyjnej. Pomimo zmian w nazewnictwie stanowiska ubezpieczonego, rodzaj wykonywanej przez niego pracy na przestrzeni lat nie ulegał zmianie. Podkreślić przy tym należy, iż decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego zatrudnienia jako pracy w warunkach szczególnych ma nie nazwa stanowiska, lecz rodzaj wykonywanej pracy. Ten rodzaj natomiast wynika jednoznacznie z treści zeznań ubezpieczonego oraz świadków. A zatem, pomimo, iż ubezpieczony nie uzyskał od pracodawcy świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, a w wystawionym ogólnym świadectwie pracy nie wskazano na wykonywanie takiego rodzaju pracy, możliwym jest przyjęcie, iż ubezpieczony faktycznie świadczył pracę w warunkach szczególnych. Argumentacja organu rentowego jest więc niezasadna.

W konsekwencji praca świadczona przez E. N. wpisuje się w pojęcie pracy w warunkach szczególnych, która została wymieniona w załączniku do cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r.- w wykazie A dziale XIV poz. 25 (bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie) w związku z pracą wskazaną w wykazie A dziale III poz. 23 (wybijanie, oczyszczanie i wykańczanie odlewów). Sądowi z urzędu wiadomo, iż u pracodawcy ubezpieczonego, tj. w Odlewni (...) w S. prowadzono prace przy oczyszczaniu i wykańczaniu odlewów.

Istnieją zatem podstawy, aby okres zatrudnienia od 2.11.1977 r., kiedy to ubezpieczony powrócił do świadczenia pracy po odbywaniu służby wojskowej, do 31.12.1998 r. uwzględnić jako okres pracy w warunkach szczególnych. Tym samym staż pracy E. N. w powyższych warunkach na dzień 1.01.1999 r. przekracza wymagany minimalny próg 15 lat.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony spełnia pozostałe przesłanki do nabycia uprawnień do emerytury w wieku obniżonym, o których mowa w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z § 3 i § 4 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., tj. na dzień 1.01.1999 r. legitymuje się 25 letnim stażem okresów składkowych i nieskładkowych, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz w dniu 23.12.2016 r. ukończył 60 lat życia.

Z tych względów Sąd przyjął za uzasadnione przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury od (...)r., tj. od dnia, w którym ukończył on 60 lat życia.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.