Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2017r. w S.

odwołania R. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 października 2016 r. Nr (...)

w sprawie R. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo R. G. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 listopada 2016 roku do 31 października 2018 roku.

Sygn. akt: IV U 955/16 UZASADNIENIE

Decyzją z 24 października 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił R. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył R. G. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że dolegliwości na które cierpi nie pozwalają mu wykonywanie jakiejkolwiek pracy (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 18 października 2016r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony R. G. do 31 października 2016r. uprawniony była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 7 kwietnia 2014r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 października 2016r. k.67 akt rentowych). W dniu 16 sierpnia 2016r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.70 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 23 kwietnia 2016r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 23 września 2016r. k.73 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczony skierowany została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 18 października 2016r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.21 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej oraz orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 18 października 2016r. k.75 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 24 października 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 24 października 2016r. k.76 akt rentowych).

Ubezpieczony ma niespełna 41 lat i wykształcenie zawodowe w zawodzie murarz tynkarz. Ubezpieczony nigdy nie pracował w wyuczonym zawodzie. W okresie od 24 kwietnia 1997r. do 25 lipca 1998r. ubezpieczony pracował na stanowisku presera tworzyw sztucznych (przy obsłudze maszyny) w zakładzie produkcji opakowań (świadectwo pracy z 25 lipca 1998r. k.15 akt rentowych). W okresie od 24 października 1998r. do 8 czerwca 2011r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Spółce Jawnej z siedzibą w K. produkującej opakowania z tworzyw sztucznych. W spółce tej ubezpieczony była zatrudniony na stanowisku kierownika zmiany, przy czym w ostatnim roku zatrudnienia pracował w wymiarze ½ etatu (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 26 stycznia 2010r. k.17 akt rentowych oraz zaświadczenie z 22 lutego 2012r. k.52 akt rentowych). Na stanowisku kierownika zmiany ubezpieczony rozdzielał pracę między pracowników wg zamówień, nadzorował ich pracy, ponadto jeżeli była potrzeba kierował wózkiem widłowym (wyjaśnienia ubezpieczonego k.35v akt sprawy). Po zakończeniu powyższej pracy ubezpieczony nie kontynuował zatrudnienia.

W okresie powyższego zatrudnienia – w 2008r. ubezpieczony doznał upadku z wysokości z następowym ciężkim urazem czaszkowo-mózgowym ze stłuczeniem lewej półkuli mózgu i krwiakiem przymózgowym nad lewą półkulą leczonym operacyjnie ewakuacją krwiaka z następowym niedowładem prawej kończyny górnej. Od tego czasu u ubezpieczonego rozpoznana została padaczka pourazowa z napadami częściowymi złożonymi prawostronnymi i wtórnie uogólnionymi leczona 2 lekami przeciwdrgawkowymi oraz organiczne uszkodzenie mózgu z obniżeniem funkcji poznawczych. Obecnie napady padaczki występują 1 raz w miesiącu a nawet rzadziej. W następstwie powyższego urazu u ubezpieczonego występuje ponadto dyskretne osłabienie siły mięśniowej prawej kończyny górnej oraz żywsze ruchy ścięgniste tej kończyny. Opisane schorzenie neurologiczne w postaci padaczki stanowi przeciwwskazanie do wykonywania przez ubezpieczonego pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu i w wysokiej temperaturze, pracy w bezpośrednim kontakcie z energią elektryczną i z ostrymi narzędziami, przy akwenach wodnych oraz do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Powyższe powoduje, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy w wyuczonym zawodzie murarza–tynkarza. Rozpoznane u ubezpieczonego organiczne uszkodzenie mózgu z obniżeniem funkcji poznawczych jako następstwo ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego skutkuje ponadto niezdolnością ubezpieczonego do wykonywania powierzonej mu wcześniej pracy na stanowisku kierownika zmiany w zakładzie produkcyjnym tworzyw sztucznych. Wskazane okoliczności powodują, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy – od 1 listopada 2016r. do 31 października 2018r. (opinia biegłego neurologa J. S. k.13 akt sprawy oraz opinia uzupełniająca tej biegłej k.25 akt sprawy, a także opinia biegłej neurolog A. S. k.42 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego R. G. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o odwołaniu ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii dwóch specjalistów z zakresu neurologii. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłej J. S. oraz biegłej A. S. dały podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest nadal ,tj. od 1 listopada 2016r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 października 2018r. W złożonej opinii biegli nie podzieli stanowiska organu rentowego co do braku u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Biegli rozpoznali u ubezpieczonego padaczkę pourazową z napadami częściowymi złożonymi prawostronnymi i wtórnie uogólnionymi leczoną 2 lekami przeciwdrgawkowymi oraz organiczne uszkodzenie mózgu z obniżeniem funkcji poznawczych jako następstwa ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego ze stłuczeniem lewej półkuli mózgu i krwiakiem przymózgowym nad lewą półkulą. W ocenie biegłych padaczka, choć obecnie z rzadkimi napadami, powoduje, że ubezpieczony nie może wykonywać wyuczonego zawodu - murarza- tynkarza, który wiąże się z pracą na wysokości oraz użyciem narzędzi elektrycznych, które to czynności i warunki pracy są przeciwwskazane dla osób chorych na padaczkę. Z kolei rozpoznane u ubezpieczonego organiczne uszkodzenie mózgu skutkujące obniżeniem funkcji poznawczych powoduje niemożność wykonywania przez ubezpieczonego pracy umysłowej (z elementami pracy fizycznej np. kierowanie wózkiem widłowym), którą wykonywał przed nabyciem prawa do renty w ramach stanowiska kierownika zmiany w zakładzie produkującym tworzywa sztuczne. Analizując powyższe, zgodne opinie biegłych (na k.13, 25 i 42 akt sprawy) Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodny materiał dowodowy dający podstawę do zmiany zaskarżonej decyzji. Przedmiotowe opinie wydane zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinie są spójne i należycie uzasadnione.

Sąd nie przychylił się do wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy zgłoszonego w piśmie z 11 lipca 2017r. (k.48-49 akt sprawy). W ocenie Sądu zawarte w w/w piśmie zastrzeżenia do opinii dotychczasowych biegłych stanowią polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wnioskami biegłych. W piśmie tym organ rentowy wskazuje na możliwość wykonywania przez ubezpieczonego prostych prac fizycznych. Pomija jednak, że w sprawie o rentę konieczne jest odnoszenie się do kwalifikacji zawodowych osoby ubezpieczonej, a nie możliwości wykonywania jakiejkolwiek pracy. Ubezpieczony posiada kwalifikacje zawodowe formalne – wynikające ze dobytego w toku kształcenia zawodu oraz kwalifikacje wynikające z faktycznie wykonywanej pracy – w zakładach produkujących tworzywa sztuczne – przez rok na stanowisku presera, a zatem przy obsłudze maszyny w ruchu, a następnie przez kilkanaście lat na stanowisku kierownika zmiany związanej z kierowaniem zespołem pracowników i nadzorowaniem ich pracy (vide: ustalenia faktyczne). Na tych zaś stanowiskach, jak wynika z opinii biegłych, ubezpieczony nie może w aktualnym stanie zdrowia pracować.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.