Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Łukowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Ewa Przychodzka- Kasperska

Protokolant st. sekr. sądowy Beata Siestrzewitowska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2017 roku sprawy

M. C. syna A. i A. z domu Z.

urodzonego (...) w Ł.

oskarżonego o to, że: w dniu 11 sierpnia 2016 roku w Ł., woj. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał substancję psychotropową w postaci amfetaminy o łącznej masie 1,51 grama netto,

tj. o czyn z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii / Dz.U .05.179.1485 z późn. zm./

orzeka

I. oskarżonego M. C. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu przestępstwa z tym, że przyjmuje, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi wyczerpując dyspozycję art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485) i za dokonanie tego czynu na podstawie art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza oskarżonemu karę grzywny w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art. 33 § 3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 (piętnaście) złotych;

II. na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka względem oskarżonego środek karny w postaci przepadku substancji psychotropowej, opisanej pod poz. 1 i 2 w wykazie dowodów rzeczowych z k. 34 akt sprawy, nakazując jej zniszczenie;

III. na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet wymierzonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 11 sierpnia 2016 r. godz. 17:20 do dnia 12 sierpnia 2016 r. godz. 14:20;

IV. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1098,07 (tysiąc dziewięćdziesiąt osiem 07/100) złotych tytułem kosztów sądowych w zakresie wydatków, zwalniając oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w zakresie opłaty.

POUCZENIE O UPRAWNIENIACH I OBOWIĄZKACH

Strona (w przypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie także pokrzywdzony) ma prawo do złożenia w terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Oskarżony pozbawiony wolności, który nie ma obrońcy i - pomimo złożenia wniosku o doprowadzenie go na termin rozprawy, na którym ogłoszono wyrok - nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, ma prawo do złożenia wniosku o sporządzenia na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku w terminie 7 dni od daty doręczenia mu wyroku.

Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie wskazując:

1) oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy;

2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo;

3) treść wniosku, czy dotyczy całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu oraz oznaczenie oskarżonego, gdy wniosek nie pochodzi od oskarżonego;

4) datę i podpis składającego pismo (za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu).

Wniosek złożony przez osobę nieuprawnioną, po terminie lub którego braki formalne nie zostały uzupełnione w terminie przez wnoszącego nie zostanie przyjęty (art. 119, art. 422 § 1, § 2 i § 3) ²⁾.

Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom przysługuje apelacja (art. 444).

Apelację wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie 14 dni od daty doręczenia wyroku z uzasadnieniem (art. 428 § 1, art. 445 § 1).

Apelację co do winy uważa się za wniesioną przeciwko całości wyroku, a apelację co do kary uważa się za wniesioną przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych. Natomiast apelację co do środka karnego, środka kompensacyjnego albo przepadku uważa się za wniesioną odpowiednio przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych albo o środkach kompensacyjnych albo o przepadku (art. 447 § 1-3).

W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4).

Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5).

Apelacja wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo niedopuszczalna z mocy ustawy nie zostanie przyjęta (art. 429 § 1).

Oskarżony ma prawo do korzystania przy sporządzeniu apelacji z pomocy ustanowionego przez siebie obrońcy, a strona inna niż oskarżony może ustanowić pełnomocnika. Do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego pozbawionego wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba. Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratoralub pełnomocnika będącego radcą prawnym, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego. Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy albo pełnomocnika ponosi strona, która go ustanowiła (art. 6, art. 83 § 1, art. 87 § 1,art. 446 § 1, art. 620).

Jeśli strona nie ma obrońcy albo pełnomocnika z wyboru, może żądać, aby wyznaczono obrońcę albo pełnomocnika z urzędu, w tym w celu dokonania określonej czynności, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia obrońcy albo pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. Pełnomocnik z urzędu zostanie wówczas wyznaczony z listy pełnomocników. Wyznaczenie pełnomocnika z urzędu może zostać cofnięte, jeżeli okaże się, że nie istnieją okoliczności, na podstawie których go wyznaczono (art. 78 i art. 81a § 1w zw. z art. 88 § 1 zd. drugie).

Udział obrońcy w postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim oskarżonego, a udział pełnomocnika nie wyłącza osobistego działania w nim strony innej niż oskarżony (art. 86 § 2 w zw. z art. 88 § 1 zd. drugie).

Do biegu wskazanych powyżej terminów nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec tego terminu przypadnie na dzień uznany ustawowo za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i § 3). Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem wniosek o sporządzenie uzasadnienia na piśmie lub apelacja zostaną złożone bezpośrednio w sądzie albo:

1.  nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej;

2.  nadane w polskim urzędzie konsularnym;

3.  złożone przez żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, w dowództwie jednostki wojskowej;

4.  złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu;

5.  złożone przez członka załogi polskiego statku morskiego kapitanowi statku (art. 124).

1)  należy wybrać właściwy zwrot;

2)  podane w nawiasach przepisy oznaczają odpowiednie artykuły ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1749, 2138 i 2261).

Sygn. akt II K 182/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sąd Rejonowy w Łukowie ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 sierpnia 2017 roku zamieszkały w Ł. M. C. pojechał wraz ze swoim kolegą E. T., samochodem osobowym marki B. o numerach rejestracyjnych (...), kierowanym przez E. T., na teren strefy ekonomicznej w Ł., przy ulicy (...). Podczas gdy o godzinie 17:20 M. C. i E. T. siedzieli w zaparkowanym samochodzie, na miejsce podjechało dwóch funkcjonariuszy Policji pełniących w tym czasie służbę patrolową – Ł. P. i J. M.. Funkcjonariusze Policji dokonali sprawdzenia wnętrza pojazdu, w którym nie ujawnili przedmiotów, których posiadanie jest zabronione. Następnie podczas sprawdzania odzieży wierzchniej, M. C. wyjął z przedniej kieszeni swoich spodenek i wydał dobrowolnie saszetkę koloru czarno-czerwonego, w której znajdowały się dwa woreczki foliowe z zapięciem strunowym z białym proszkiem oraz oświadczył, że substancja ta to amfetamina. Następnie funkcjonariusze Policji zatrzymali M. C. i doprowadzili go do Komendy Powiatowej Policji w Ł., gdzie dokonano sprawdzenia narkotestem i przeważenia opisanej substancji. Przeprowadzone badanie wykazało, że przebadana substancja to amfetamina o łącznej wadze 1,51 grama netto.

Jak wynika z wywołanej w sprawie opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP w L., w składach chemicznych dostarczonych do badań substancji, zabezpieczonych wcześniej od M. C., stwierdzono obecność siarczanu amfetaminy oraz kofeiny.

Wobec powstania w toku niniejszego postępowania uzasadnionych wątpliwości w zakresie poczytalności M. C. w czasie dokonywania zarzucanego mu czynu, został dopuszczony dowód z opinii sądowo-psychiatrycznej odnośnie jego osoby. Biegli lekarze psychiatrzy nie stwierdzili jednakże u badanego choroby psychicznej, ani też upośledzenia umysłowego. W konkluzji biegli zaopiniowali jednak, iż w czasie dokonywania zarzucanego mu czynu M. C. miał zachowaną zarówno zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz zdolność pokierowania swoim postępowaniem. W aktualnym stanie zdrowia może on brać udział w toczącym się postępowaniu, a jego stan zdrowia pozwala mu na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie analizy dowodów w postaci: wyjaśnień oskarżonego M. C. – k. 110-110v, zeznań świadków: Ł. P. – k. 41-41v, Z. C. – k. 19-20, a ponadto na podstawie dowodów w postaci: protokołu oględzin rzeczy - k. 6, protokołu przeszukania osoby wraz ze spisem i opisem rzeczy - k. 8-10, opinii biegłego - k. 64-65, wywiadu policyjnego - k. 67, danych o karalności - k. 71, danych o stanie majątkowym - k. 72, materiału fotograficznego - k. 52, opinii sądowo-psychiatrycznej - k. 92-97.

Oskarżony M. C. przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu. Podczas przesłuchania na rozprawie oskarżony złożył krótkie wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Nadto wskazał, że nigdy wcześniej nie miał kontaktu z narkotykami, przedmiotową substancję zakupił celem jej spróbowania i nie miał zamiaru jej nikomu udostępniać.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego M. C. zasługują na wiarę, ponieważ w pełni korespondują one z zebranym materiałem dowodowym. Z niekwestionowanych przez oskarżonego zeznań świadka -funkcjonariusza policji Ł. P. wynika, że faktycznie w trakcie czynności kontrolnych podczas pełnienia służby patrolowej M. C. wydał dobrowolnie substancję, która następnie okazała się narkotykiem w postaci amfetaminy o łącznej wadze 1,51 grama. Należy nadto wskazać, że świadek jest osobą obcą względem M. C., a jego zeznania są szczegółowe i logiczne. Ustalenia świadka odnośnie charakteru zabezpieczonej substancji znajdują też potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz w opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP w L., którą uznać należy za fachową i rzetelną. Zeznania świadka Z. C. nie wniosły do sprawy istotnych okoliczności.

Opierając się zatem na powyższych ustaleniach i rozważaniach Sąd uznał oskarżonego M. C. za winnego dokonania zarzucanego mu czynu, przyjmując jednak, że stanowi on wypadek mniejszej wagi. Opisane zachowanie oskarżonego wyczerpuje zatem dyspozycję art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179 poz. 1485 ze zm.). Podnieść należy, że „O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie, wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu (postanowienie SN z dnia 25 września 2002 r., II KKN 79/00, Lex, nr 56084). M. C. posiadał zaś amfetaminę na własny użytek w zaledwie dwóch woreczkach o łącznej masie 1,51 grama netto. Ponadto, podkreślić należy właściwości i warunki osobiste oskarżonego. M. C. ma 22 lata, jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Mieszka w Ł. wraz z rodzicami. Jak wynika z fachowej i rzetelnej opinii sądowo-psychiatrycznej, uznanej przez Sąd za pełnowartościowy dowód, ojciec oskarżonego pracuje zawodowo poza domem, jest menadżerem sprzedaży, zaś matka jest bibliotekarką, pracuje w bibliotece szkolnej w Ł.. M. C. ma dwóch braci, którzy mieszkają poza domem. Nikt z członków jego rodziny nie miał problemów związanych z uzależnieniami. M. C. ukończył liceum ogólnokształcące, zdał maturę, po której podjął naukę w studium medycznym na kierunku technik masażysta. W przeszłości leczył się psychiatrycznie w związku z zaburzeniami depresyjnymi. Obecnie jest pod opieką psychologa w (...) przy szpitalu w Ł.. M. C. nie był też wcześniej karany.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 62a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, który stanowi, że jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. W ocenie bowiem Sądu nie sposób uznać, aby od M. C. zatrzymano amfetaminę w ilości nieznacznej, o czym świadczy jej waga w powiązaniu z rodzajem substancji. Podnieść należy, iż według słownika języka polskiego „nieznaczny" to „taki, który nie jest znaczący, mały, błahy, drugorzędny, nieważny, niewielki, nikły" ( Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. H. Zgółkowa, t. 24, Poznań 1999, s. 250). Wyjaśnienie to nie oddaje jednak w pełni omawianego określenia w kontekście posiadania środków odurzających lub substancji psychotropowych, gdyż np. nie uwzględnia ich jakości oraz zawartości w nich substancji czynnej. W przedmiotowej sprawie posiadana przez oskarżonego substancja okazała się amfetaminą, a więc jest to środek zaliczany do narkotyków tzw. ciężkich. Warte podkreślenia jest również to, że dla penalizacji posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej znaczenie ma ilość narkotyku pozwalająca na choćby jednorazowe użycie w dawce przyjętej za typową dla danego środka czy substancji, zaś nie ma znaczenia cel posiadania środka oraz okres dysponowania nim. Sam zatem fakt, że M. C. zamierzał całość posiadanej substancji zużyć na własne potrzeby nie przesądza o możliwości zastosowania art. 62a omawianej ustawy.

Należy też zaznaczyć, że oskarżony jest osobą dorosłą, zaś biegli psychiatrzy nie stwierdzili u niego stanu choćby ograniczonej poczytalności, wnioskując, że w czasie dokonania zarzucanego mu czynu miał on zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu jak też pokierowania swoim postępowaniem. M. C. przypisanego mu czynu dokonał zatem z pełną świadomością przekroczenia zasad porządku prawnego. Oskarżony jako osoba dorosła i funkcjonująca w społeczeństwie doskonale musiał zatem zdawać sobie sprawę z naganności podjętego zachowania w aspekcie naruszenia reguł porządku prawnego zwłaszcza, że czyn ten polegał na przekroczeniu elementarnych reguł porządku prawnego, na których od lat koncentruje się uwaga mediów szeroko nagłaśniających szkodliwy charakter zażywania środków odurzających.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd uwzględnił przede wszystkim charakter rodzaj posiadanej substancji, która stanowi ciężki narkotyk. Okoliczności łagodzące stanowią zaś postawa oskarżonego, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, brak działań mogących utrudnić prawidłowy tok postępowania, młody wiek oskarżonego, dotychczasowa niekaralność oraz zamiar nakierowany jedynie na jednorazowe użycie nielegalnych środków. Nadto jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął fakt, że masa substancji którą posiadał nie była duża. Podkreślić też należy, iż jak wynika z danych zawartych w opinii sądowo-psychiatrycznej, aktualne postępowanie karne oznaczało dla M. C. i tak istotną dolegliwość.

Wyważając powyższe okoliczności Sąd wymierzył M. C. karę na podstawie art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, to jest karę grzywny w liczbie 100 (sto) stawek dziennych, na podstawie art. 33 § 3 k.k. ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 (piętnaście) złotych, zaś na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył M. C. na poczet wymierzonej kary grzywny okres zatrzymania od dnia 11 sierpnia 2016 r. godz. 17:20 do dnia 12 sierpnia 2016 r. godz. 14:20. Poniesienie przez M. C. konsekwencji majątkowych będzie zaś wykonalne z uwagi na fakt, że jest on wszak osobą młodą i zdolną do pracy. Nadto na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł względem oskarżonego środek karny w postaci przepadku substancji psychotropowej, opisanej pod poz. 1 i 2 w wykazie dowodów rzeczowych z k. 34 akt sprawy, nakazując jej zniszczenie, ponieważ oprócz kar przewidzianych za popełnienie przestępstwa z art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w stosunku do sprawcy orzekany jest obligatoryjnie środek karny w postaci przepadku środka odurzającego lub substancji psychotropowej.

Tak ukształtowane orzeczenie o karze jest w ocenie Sądu adekwatne do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu. Uwzględnia też cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara ma spełnić względem oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (art. 53 § 1 k.k.).

Uwzględniając możliwości zarobkowe oskarżonego, Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od niego kwotę 1.098,07 zł - tytułem kosztów sądowych w zakresie wydatków, którą to kwotę w ocenie Sądu oskarżony może ponieść. Jak wskazano, M. C. jest bowiem osobą młodą i zdolną do pracy. Natomiast na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w zakresie opłaty, ponieważ nie ma on jeszcze stałych dochodów.

Mając zatem powyższe na względzie Sąd orzekł, jak w wyroku.

SSR Ewa Przychodzka-Kasperska