Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 9 września 2016 roku powód W. D. wniósł o zasądzenie od (...) SA w W. na jego rzecz kwoty 3.683,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 18.11.2015 roku do dnia 31.12.2015 r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za uszkodzenie samochodu V. o nr rej. (...) w wypadku z dnia 18 października 2015 roku, a także kwoty 300 zł tytułem poniesionych przez powoda wydatków związanych z wykonaniem kalkulacji kosztów naprawy pojazdu, oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód podniósł, że 18 października 2015 roku w wyniku wypadku uszkodzeniu uległ samochód marki V. o nr rej. (...). Sprawca wypadku poruszał się pojazdem, dla którego zawarto z pozwanym umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Szkoda została zgłoszona pozwanemu. Pozwany w toku postępowania likwidacyjnego ustalił, że w sprawie zachodzi przypadek tzw. szkody całkowitej tj. koszty naprawy pojazdu przekraczają jego wartość w stanie nieuszkodzonym. Kwota należnego za powyższą szkodę odszkodowania została znacznie zaniżona. Powód nabył na podstawie umowy cesji wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę rzeczową w pojeździe od M. i K. K.. Powód podniósł, że ze sporządzonej na jego zlecenie kalkulacji wynika, że wartość pojazdu przed szkodą wynosiła 8.000 zł, zaś wartość pojazdu po szkodzie kształtowała się na poziomie 1.800 zł. Tym samym należne odszkodowanie jest równe kwocie 6.200 zł. Pozwany wypłacił dotychczas 2.516,95 zł, zatem do zapłaty pozostało 3.683,05 zł. Ponadto do wysokości dochodzonego roszczenia doliczył koszt wykonania kalkulacji w wysokości 300 zł (pozew k. 2-4).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) SA w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda kosztów postępowania. W uzasadnieniu przyznał, że w wyniku zdarzenia drogowego w dniu 18 października 2015 roku został uszkodzony pojazd maki V. o nr rej. (...), należący do K. K. i M. K.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie OC w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Szkoda została zgłoszona pozwanemu i zarejestrowana w dniu 19 października 2015 roku. Na podstawie sporządzonego kosztorysu ustalono, że koszt naprawy wyniesie 2.516,95 zł i taką kwotę wypłacono w dniu 4 listopada 2016 r. poszkodowanym. Pozwany uznał, że przyznana poszkodowanej kwota jest wystarczająca do przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody. Pozwany zakwestionował twierdzenie strony powodowej, że szkoda została rozliczona jako szkoda całkowita. Odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie kalkulacji (...), która przedstawia koszty naprawy uszkodzonego pojazdu. Pozwany nie uznał również roszczenia o zasądzenie kwoty 300 zł tytułem zwrotu sporządzonej prywatnej kalkulacji naprawy, której koszt nie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze szkodą. (k. 28-30).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 października 2015 r. doszło do kolizji, w której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej (...), stanowiący własność M. i K. K.. Sprawcą zdarzenia był kierowca pojazdu R. (...) o nr rej. (...), którego samoistny posiadacz był ubezpieczony w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) SA w W.. Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanemu K. K. odszkodowanie w kwocie 1.258,48 zł oraz M. K. w kwocie 1.258,48 zł (łącznie kwotę 2.516,95 zł).

okoliczność bezsporna, nadto akta szkody (k. 38, 39, 52-56)

Umową z dnia 1 września 2016 roku poszkodowani M. K. i K. K. przelali wierzytelność z tytułu odszkodowania za szkodę w pojeździe o nr rej. (...) powstałą w dniu 18.10.2015 r. na powoda W. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...). Na mocy tej umowy poszkodowani przelali na powoda wszelkie prawa do odszkodowania, jakie przysługują im od (...) S.A. oraz sprawcy szkody w związku ze szkodą zarejestrowaną pod nr (...).

okoliczność bezsporna, nadto umowa przelewu (k.7)

Przywrócenie samochodu V. do stanu sprzed kolizji z dnia 18.10.2015 roku jest ekonomicznie uzasadnione i możliwe przy użyciu do naprawy części oryginalnych z logo producenta pojazdu i dostępnych na rynku części o porównywalnej jakości do części oryginalnych z logo producenta oznaczonych według (...) przez (...). Koszt takiej naprawy uszkodzonego pojazdu wynosi 4.599,40 zł netto (5.657,26 zł brutto).

dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i ekonomiki transportu W. S. (k. 74-92)

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie pozostaje bezsporne, że pozwany zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność za szkodę w samochodzie poszkodowanych zaistniałą na skutek kolizji, na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, jak również, że wypłacił z tego tytułu poszkodowanym odszkodowanie z tytułu szkody w pojeździe w łącznej wysokości 2.516,95 zł. Nie była kwestionowana skuteczność cesji wierzytelności na powoda. Sporne jest zaś to, czy powodowi należy się dalsze odszkodowanie, w wysokości dochodzonej pozwem.

Zgodnie z treścią 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

Zgodnie z dyspozycją art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia, zaś zgodnie z art. 8241 § 1 kc o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie powód, mimo błędnego uzasadnienia pozwu, wykazał, że koszt wymagany do pełnego przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego był wyższy od kwoty wypłaconej przez pozwanego. Wprawdzie wbrew uzasadnieniu pozwu szkoda nie była likwidowana w trybie szkody całkowitej, jednakże wystarczające jest, że powód powołał się na zaniżenie odszkodowania, a nadto wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność kosztu naprawy samochodu. Mając powyższe na uwadze, Sąd dopuścił dowód z opinii z zakresu techniki samochodowej W. S., którą Sąd podzielił w całości jako fachową, niesprzeczną i wynikającą z wiedzy i doświadczenia biegłego. Z opinii tej wynika, że koszt wymagany do przywrócenia do stanu poprzedniego i ekonomicznie uzasadniony wynosił 5.657,26 zł brutto. W opinii uwzględniono konieczność użycia do naprawy pojazdu części nowych oryginalnych z logo producenta pojazdu oznaczonych jako części ,,O i zasadność użycia zamienników oznaczonych jako części (...) o porównywalnej jakości do części oryginalnych. Nie ulega wątpliwości Sądu, że części o porównywalnej jakości do części oryginalnych są wystarczające do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego i wobec powyższego powinny być brane pod uwagę przy teoretycznym ustalaniu odszkodowania, jeśli pozwoli to na zmniejszenie wysokości szkody. Należy zaznaczyć, że poszkodowany ma prawo do dokonania naprawy samochodu przy użyciu części nowych oryginalnych z logo producenta i następnie dochodzenia zwrotu ich kosztu, jednakże skoro samochód nie został naprawiony przy ich użyciu (a przynajmniej powód nie powołuje się na ten fakt), brak jest podstaw do uwzględniania ich wartości, skoro do naprawy mogły być użyte części o porównywalnej jakości do części oryginalnych.

Wcześniejsze uszkodzenia nosił jedynie błotnik, co do którego biegły dokonał potrącenia 30%. Biegły wyliczając wysokość kosztów naprawy pojazdu uwzględnił stawki stosowane w zakładach naprawy samochodów w 2015 roku i wskazał, że za 1 roboczogodzinę robót blacharsko- mechanicznych należy się stawka 95 zł, zaś za 1 roboczogodzinę lakiernictwa należy się stawka 95 zł. Dodać należy, że biegły dokonał swojej kalkulacji przy uwzględnieniu technologii naprawy zalecanej przez producenta samochodu podanej w systemie A..

Wobec powyższego, na uwzględnienie zasługuje żądanie zasądzenia różnicy pomiędzy wyliczoną przez biegłego kwotą 5.657,26 zł a wypłaconą kwotą 2.516,95 zł.

Sąd nie podzielił żądania powoda zasądzenia na jego rzecz kwoty 300 zł tytułem poniesionych przez niego kosztów kalkulacji naprawy pojazdu. W ocenie Sądu, koszt ekspertyzy zamówionej przez powoda nie pozostaje bowiem w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę. Po pierwsze, po stronie poszkodowanego leży ocena, czy uzyskana kwota odszkodowania go satysfakcjonuje, czy nie. Należy podkreślić, że jeśli poszkodowany miał wątpliwości, czy odszkodowanie zapewni przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego, mógł oddać samochód do naprawy, i obciążyć pozwanego rzeczywiście poniesionymi, a nie hipotetycznymi kosztami usunięcia szkody. Tym bardziej nie pozostaje w związku przyczynowym ze szkodą ekspertyza zlecona nie przez poszkodowanego, ale podmiot, który nabył wierzytelność. Ponieważ powód profesjonalnie zajmuje się skupowaniem i dochodzeniem roszczeń z tytułu szkód komunikacyjnych, zatem szacowanie kosztów usunięcia szkody jest w ocenie Sądu kosztem jego działalności gospodarczej i stanowi jego ryzyko. Kalkulacja prywatna przy tym i tak nie ma znaczenia dla udowodnienia wysokości odszkodowania, która podlega weryfikacji przez biegłego w toku procesu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 415 w zw. z art. 822 §1 kc zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.140,31 zł tytułem pozostałej części odszkodowania i oddalił powództwo w pozostałej części. O odsetkach od tej kwoty Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. od 18 listopada 2015 r., kiedy roszczenie było wymagalne - po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody (zgodnie z art. 14 ust. 1 powołanej ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych oraz art. 817 § 1 k.c.).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., rozdzielając je stosunkowo, ponieważ powództwo okazało się zasadne jedynie w 78%. Powód poniósł koszty w wysokości 200 zł opłaty od pozwu, 17 zł opłaty skarbowej, 900 zł kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz kwoty 1.280 zł tytułem wynagrodzenia biegłego (łącznie 2.397 zł), z czego należy mu się zwrot 78%, czyli 1869,66 zł. Na koszty pozwanego złożyły się analogiczne koszty zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej, łącznie 917 zł, z czego należy mu się zwrot 22%, czyli 201,74 zł. Powodowi zatem należy się zwrot od pozwanego różnicy 1667,92 zł.

SSR Michał Derela