Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant:S. N.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2017 roku w S.

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z siedzibą w W. na rzecz powoda P. B. kwotę 5.500 zł. (pięć tysięcy pięćset złotych i 00/100) z odsetkami ustawowymi w stosunku rocznym od dnia 16.05.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z siedzibą w W. na rzecz powoda P. B. kwotę 1.797,76 zł. (jeden tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych i 76/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt. I C 2059/14

UZASADNIENIE

Powód P. B. - reprezentowany przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego - wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. kwoty 5.500,00 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia, a także o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że w dniu 25.07.2013 r. w I. przy wjeździe od strony K., jego pojazd marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu. Sprawca kolizji nie zachował należytej ostrożności i wjechał w tył jego pojazdu prawidłowo zaparkowanego na drodze za innymi stojącymi już pojazdami. Na skutek tego zdarzenia P. B. doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania kręgosłupa szyjnego, wskutek czego bezpośrednio po kolizji pojawiła się u niego bolesność uciskowa wyrostków kolczystych kręgosłupa szyjnego, zwiększone napięcie mięśni szyi i obręczy barkowej, bólowe ograniczenie rotacji, wyprostu i zgięcia szyi, a także ból okolicy międzyłopatkowej, zawroty i bóle głowy zwłaszcza przy skręcie w lewo i wyproście. Ze względu na doznane dolegliwości bólowe na wizycie lekarskiej w dniu 06.08.2013 r. zlecono wykonanie zdjęcia RTG kręgosłupa szyjnego, zabiegi rehabilitacyjne oraz unieruchomienie kołnierzem S..

Nadto wskazał, że przed wypadkiem był osobą aktywną fizycznie, a odniesione obrażenia fizyczne w znaczący sposób ograniczyły tę aktywność, jak również miały wpływ na jego aktywność zawodową, a w konsekwencji na codzienną egzystencję. Pomimo upływu czasu, nadal skarżył się na bóle i zawroty głowy oraz występujące w dalszym ciągu, choć z mniejszym natężeniem ograniczenia bólowe ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa. Odniesione obrażenia fizyczne miały wpływ również na rozmiar jego cierpień psychicznych, wskutek czego doszło do długotrwałego rozstroju organizmu. Bezpośrednim skutkiem wypadku były również problemy ze snem, obawa, lęk i niepokój przed poruszaniem się pojazdami silnikowymi, a także stres przed odbyciem przyszłej podróży. Dodatkowo emocje te potęgowane są koniecznością codziennego poruszania się do pracy samochodem oraz w celu załatwiania potrzeb egzystencjalnych, np. zakupów.

W związku z wypadkiem P. B. zgłosił szkodę do pozwanego ubezpieczyciela, który w procesie likwidacji szkody przyznał mu tytułem zadośćuczynienia kwotę 500,00 zł, oraz kwotę 1.070,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. - reprezentowane przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego - wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, wskazując, że nie posiada legitymacji procesowej biernej do występowania w charakterze pozwanego w niniejszym procesie. Pozwany wskazał, iż występował w roli korespondenta. Ubezpieczyciel prowadzący likwidację szkody pozbawiony jest legitymacji procesowej biernej, która posiada Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, co wynika z brzmienia przepisów ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, a także w informacji zamieszczonej przez same Biuro w akcie nominacji na korespondenta. Zgodnie z art. 123 Biuro odpowiada za szkody komunikacyjne, które powstały na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zarejestrowanych w państwach, których biura narodowe są sygnatariuszami Jednolitego Porozumienia między Biurami Narodowymi - Regulaminu Wewnętrznego.

Na rozprawie w dniu 19.02.2015 roku pełnomocnik powoda cofnął powództwo w stosunku do (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. i wniósł i dopozwanie w trybie art., 194 § 1 k.p.c Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z siedzibą w W..

Postanowieniem z dnia 19.02.2015 roku Sąd wezwał do udziału w charakterze pozwanego Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z siedzibą w W..

Postanowieniem z dnia 27.04.2015 r. Sąd umorzył postępowanie co do pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W..

W odpowiedzi na pozew pozwane Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. - reprezentowane przez fachowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego - wniosło o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazało, że nie kwestionuje swojej legitymacji biernej do występowania po stronie pozwanej w niniejszym procesie, a także nie kwestionowało swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 25.07.2013 roku, a także faktu, iż w toku likwidacji szkody doszło do wypłaty tytułem zadośćuczynienia kwoty 500,00 zł na rzecz P. B.. Wskazało, że sporna jest wysokość świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, albowiem w świetle orzecznictwa i utrwalonego w zakresie szacowania wysokości szkody stanowiska doktryny, kwota zadośćuczynienia winna być odczuwalna ekonomicznie, nie może być symboliczna i powinna umożliwiać poszkodowanemu dokonanie takich rozporządzeń, które będą mogły doprowadzić do zrównoważenia krzywdy, a także mieć umiarkowany charakter. Zatem roszczenie powoda w świetle wskazanego przez niego orzecznictwa należy uznać za zawyżone i nieodpowiednie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25.07.2013 roku w I. przy wjeździe od strony K. doszło do uszkodzenia pojazdu powoda marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca kolizji - obcokrajowiec - wjechał w tył pojazdu powoda, który zatrzymał się za pasem samochodów oczekujących przed przejazdem kolejowym. Wskutek kolizji auto uległo poważnym uszkodzeniom i po likwidacji szkody zostało oddane na złom, albowiem nie nadawało się do naprawy.

bezsporne, a nadto zeznania powoda - k. 151 (00:09:29 - 00:11:49, 00:18:57 - 00:23:02)

Na skutek zdarzenia u powód po kilku godzinach od wypadku pojawił się ból okolicy potylicy i szyi, bóle okolicy międzyłopatkowej, zawroty głowy i wymioty w godzinach nocnych. Powód uskarżał się na ból głowy i szyi promieniujące do potylicy i okolicy miedzyłopatkowej, bólowe ograniczenie ruchomości szyi, szczególnie przy skręcenie głowy w lewo i wyproście. Na drugi dzień po wypadku zgłosił się do lekarza, który rozpoznał u niego skręcenia i naderwanie kręgosłupa szyjnego typu "smagnięcie biczem". Zalecono mu stosowanie leków przeciwbólowych, noszenie kołnierza ortopedycznego S. przez okres trzech tygodni oraz otrzymał skierowanie na rehabilitacje. Powód korzystał w ramach fizjoterapii z zabiegów: (...), lasera, ćwiczeń indywidualnych, krioterapii, pola magnetycznego.

dowód: historia choroby z (...) we W. z dnia 12.02.2014 r. k. 9, 15, skierowanie na zabiegu fizjoterapeutyczne - k. 11, 12, zaświadczenie lekarskie - k. 10, 14, zeznania powoda -k. 151 (00:14:41 - 00:18:57, 00:13:12 -00:14:41), zeznania świadka W. B. - 130 (00:09:55 - 00:16;13).

Powód P. B. dokonał zgłoszenia szkody u nominowanego korespondenta zagranicznego ubezpieczyciela, którym było (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W.. W toku likwidacji szkody zostało mu przyznane świadczenie w wysokości 1.570,00 zł, w tym kwota 500,00 zł tytułem zadośćuczynienia. Nie zgadzając się z tak ustaloną wysokością świadczenia powód odwołał się od decyzji korespondenta ubezpieczyciela pismem z dnia 12.03.2014 roku. W odpowiedzi (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. podtrzymała swoją decyzję, informując powoda o braku podstaw do zmiany stanowiska.

dowód: pismo pełnomocnika powoda z dnia 18.02.2014 roku -k. 16-18, decyzja o przyznaniu odszkodowania - k. 19, pismo z dnia 12.03.2014 roku - k. 20, pismo (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. -k. 21.

Powód bezpośrednio po wypadku z dnia 25.07.2013 r. przez kilka dni nie wstawał z łóżka i pomagała mu jego mama. Przez następny okres około miesiąca chodził w zaleconym mu kołnierzu ortopedycznym i korzystał ze zleconym zajęć fizjoterapeutycznych. Nie mógł wykonywać wielu czynności życia codziennego, nie mógł się schylać, dźwigać i prowadzić samochodu, w związku z tym nie chodził do pracy, w związku z czym otrzymał wypowiedzenie. Jego praca polegała na nadzorowaniu inwestycji, z których niektóre znajdowały się nawet na południu Polski, dlatego wymagano od niego przemieszczenia się samochodem.

Miał problemy z zasypianiem przez pół roku od wypadku. Bóle kręgosłupa i okolic szyi o znacznym nasileniu trwały około pół roku czasu. Przy zbyt gwałtownych ruchach związanych ze wstawaniem lub schylaniem, miał zawroty głowy. W grudniu 2013 r. powód przestał korzystać z kołnierza ortopedycznego, a rehabilitacje zakończył w marcu 2014 roku; do samochodu wsiadł po około trzech tygodniach od wypadku. Dolegliwości nie ustąpiły jednak w 100%, ale są mniej intensywne. Podczas zmian pogody nadal odczuwał dolegliwości bólowe głowy, a nadto senność. Nadal powód nie jeździ autem w dłuższe trasy, albowiem nie może zbyt długo siedzieć jednej pozycji i nie podnosi cięższych rzeczy.

dowód: zeznania świadka W. B. - k. 130 (00:09:55-00:16:13, 00:16:13: - 00:17:51), zeznania powoda - k. 151 (00:14:41 - 00:18:57, 00:26:46- 00:28:38, 00:25:51 - 00:26:46).

P. B. przed wypadkiem był osobą sprawną fizycznie, grał w tenisa, squosza, a także w piłkę nożną, w chwili obecnej z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe oraz zalecenia lekarza by nie obciążać kręgosłupa tego nie robi.

dowód: zeznania świadka W. B. - k. 130 (00:17:51 - 00:20:49), zeznania powoda - k. 152 (00:28:38 - 00:31:33).

W wyniku zdarzenia z dnia 25.07.2013 roku powód P. B. doznał skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, którego następstwem był długotrwały 5% uszczerbek na zdrowiu o charakterze przedłużającego się zespołu bólowego korzonkowego, nie nastąpiło odchylenie ze strony kręgosłupa szyjnego, tym samym uszczerbek na zdrowiu nie miał charakteru trwałego.

dowód: opinia biegłego ortopedy - k. 180-181, opinia uzupełniająca biegłego -k. 216.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

W procesie doszło do przekształcenia podmiotowego, albowiem powód cofnął powództwo co do pierwotnie pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W., oraz wniósł o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z siedzibą w W., skutkiem czego było wydanie w dniu 27.04.2015 roku postanowienia o umorzeniu wobec (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania od powoda.

W niniejszej sprawie niesporne były między stronami okoliczności, w których doszło do zdarzenia, fakt samego wypadku, jakiemu uległ powód, czas i sposób leczenia, zakres doznanych przez niego obrażeń, przebieg postępowania likwidacyjnego szkody.

Pozwane Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych nie kwestionowało swojej odpowiedzialności co do zasady, natomiast kwestionowało wysokość dochodzonego przez powoda świadczenia tytułem zadośćuczynienia, twierdząc, że otrzymane wypłacone w wysokości 500,00 zł winno w całości zrekompensować powodowi doznane przez niego cierpienia, ból, bezsenność, brak możliwości sprawnego poruszania się oraz przemieszczania samochodem.

Odpowiedzialność pozwanego kształtowała się na podstawie 805 § 1 kc. Wysokość szkody natomiast ustalana była na podstawie art. 445 § 1 kc. w zw. z art. 444 § 1 kc.

Przepis art. 444 § 1 zd. 1 kc. stanowi, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast art. 445 § 1 kc. brzmi: "w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę."

W judykaturze i doktrynie przeprowadza się rozróżnienie między szkodą na mieniu oraz szkodą na osobie. Z kolei szkoda na osobie może przybrać formę uszczerbku typu niemajątkowego - tzw. krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp. Stanowisko takie przedstawił Sąd Najwyższy stwierdzając w wyroku z dnia 4 lipca 1969 roku, sygn. akt I PR 178/69 (OSNCP 1970/4 poz. 71), iż przewidziana w art. 444 § 1 i 2 kc krzywda, za którą sąd może na podstawie art. 445 § 1 kc przyznać poszkodowanemu odpowiednią kwotę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego, obejmuje zarówno cierpienia fizyczne jak i cierpienia moralne.

Ciężar udowodnienia wysokości dochodzonego roszczenia zgodnie z art. 6 k.c. spoczywał na powodzie i niewątpliwie P. B. temu obowiązkowi sprostał.

Sąd ustalił, że P. B. przed wypadkiem był osobą sprawną fizycznie, grał w tenisa, także w piłkę nożną, a w chwili obecnej, z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe oraz zalecenia lekarza (by nie obciążać kręgosłupa), tego nie robi.

Powód bezpośrednio po wypadku z dnia 25.07.2013 r. przez kilka dni nie wstawał z łóżka i pomagała mu jego mama. Przez następny okres około miesiąca chodził w zaleconym mu kołnierzu ortopedycznym i korzystał ze zleconych zajęć fizjoterapeutycznych. Nie mógł wykonywać wielu czynności życia codziennego, w tym podstawowych związanych ze schylaniem się, dźwiganiem i prowadzeniem samochodu. stracił tez pracę.

Miał problemy z zasypianiem przez pół roku od wypadku. Bóle kręgosłupa i okolic szyi o znacznym nasileniu trwały około pół roku czasu. Przy zbyt gwałtownych ruchach związanych ze wstawaniem lub schylaniem, miał zawroty głowy. Rehabilitacje zakończył w marcu 2014 roku, a w grudniu 2013 przestał korzystać z kołnierza ortopedycznego, do samochodu wsiadł po około trzech tygodniach od wypadku. Dolegliwości nie ustąpiły jednak w 100%, ale są mniej intensywne. Podczas zmian pogody nadal odczuwał dolegliwości bólowe głowy, a nadto senność. Nadal powód nie jeździ autem w dłuższe trasy, albowiem nie może zbyt długo siedzieć jednej pozycji i nie podnosi cięższych rzeczy.

Sąd zważył przy tym, że niewątpliwie na skutek wypadku powód doznał pewnych cierpień i uciążliwości (np. w postaci konieczności noszenia kołnierza ortopedycznego, czy bojaźni przed poruszaniem się samochodem).

W tym miejscu podkreślenia wymagało, iż przepisy Kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Kierując się wskazaniami wypracowanymi przez judykaturę oraz orzecznictwo Sądu Najwyższego ogólnie można stwierdzić, iż na wysokość zadośćuczynienia winny mieć wpływ wszystkie okoliczności pozostające w związku z rozmiarami krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałość skutków czynu niedozwolonego, prognozy na przyszłość (por. G. Bieniek, H. Ciepła, S. Dmowski, J. Gudowski, K. Kołakowski, M. Sychowicz, T. Wiśniewski, C. Żuławska, Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga trzecia Zobowiązania, t.I, Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 1996, s.369).

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie cierpień obejmujących zarówno cierpienia fizyczne, jak i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Zadośćuczynienie ma więc charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o "odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia".

Pojęcie "odpowiedniej sumy" trafnie, zdaniem Sądu, sprecyzował Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 3 listopada 1994 roku, sygn. akt III APr 43/94, (OSA 1995/5 poz. 41 str. 42) wyrażając pogląd, iż zadośćuczynienie z art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny; wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej, czy też określonej sztywnymi regułami tak jak w ustawie wypadkowej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość.

Zadośćuczynienie z art. 445 ma charakter kompensacyjny, jednak jego wysokość nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (tak SN w wyroku z dnia 26 lutego 1962 r., 4 CR 902/61, OSNCP 1963, nr 5, poz. 107; w wyroku z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92; por. też wyrok z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, Monitor Prawniczy - Zestawienie Tez (...) str. 469).

Ustawodawca nie wymaga, aby rozstrój zdrowia był trwały i nieusuwalny. Możliwość wyleczenia rozstroju zdrowia wpływać będzie na wysokość zadośćuczynienia, ale nie wyklucza możliwości jego zasądzenia.

Należy podkreślić, że wystąpienie rozstroju zdrowia stanowi przesłankę przyznania poszkodowanemu odszkodowania i zadośćuczynienia. Ustawodawca nie dokonuje podziału rozstroju zdrowia na "znaczne" i "nieznaczne" (patrz. Komentarz do treści art. 445 k.c., red. Osajda 2017, wydanie 16/P. Sobolewski, Legalis).

Podzielając przytoczone wyżej stanowisko doktryny i orzecznictwa, Sąd ustalając wysokość przysługującego powodowi zadośćuczynienia oparł się przy ustalaniu stanu faktycznego na wszystkich dokumentach zgromadzonych w sprawie, a także opinii biegłego i opinii uzupełniającej biegłego z zakresu ortopedii M. K., uznając, iż zostały one sporządzone w sposób rzetelny, zgodnie z posiadaną wiedzą lekarską, posiadanymi przez niego kompetencjami i doświadczeniem zdobytym w wieloletniej pracy zawodowej. Sąd przy wyrokowaniu oparł się również na zeznaniach powoda i świadka W. B., uznając, iż mimo że świadek jest matką powoda, a zatem łączy ich bliskie pokrewieństwo, zeznania obojga są szczere i wiarygodne, a nadto pokrywają się ze sobą.

Odnosząc się do podniesionych przez pełnomocnika pozwanego zarzutów do opinii biegłego w przedmiocie tego, że nie doszło do długotrwałego uszczerbku na zdrowiu u powoda, Sąd podzielił w tym przedmiocie stanowisko wyrażone w opinii uzupełniającej M. K. i uznał, że mimo, iż od zdarzenia do daty ostatniej wizyty powoda u ortopedy nie minęło pełnych 6 miesięcy, to na ten dzień (12.02.2014 r.), nie doszło jeszcze do całkowitego ustąpienia wszystkich dolegliwości powoda, a jego obrażenia mają charakter typowego, przedłużającego się zespołu korzonkowego i niewątpliwie ma on charakter długotrwały.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, należy uznać, iż powód doznał długotrwałego pięcioprocentowego uszczerbku na zdrowiu, a zadośćuczynienie wypłacone mu w toku procesu likwidacji szkody w wysokości 500 zł. nie jest adekwatne do doznanego przez niego cierpienia. Sąd uznał, iż dalsza kwota 5.500,00 zł (o której Sąd orzekł w wyroku) stanowi łącznie z wypłaconym już zadośćuczynieniem, właściwy ekwiwalent za krzywdę i cierpienie doznane przez powoda.

O odsetkach Sąd orzekł mając na uwadze, że pozwany otrzymał odpis pozwu z złącznikami w dniu 15.05.2015 r., a zatem dopiero dnia następnego pozostawał w opóźnieniu z płatnością świadczenia wobec powoda. Stąd też Sąd zasądził odsetki ustawowe od dnia 16.05.2015 roku do 31.12.2015 r., a od dnia 1.01.2016 r. do dnia zapłaty odsetki ustawowe za opóźnienie - stosownie do zmiany brzmienia przepisu art. 481 kc. od dnia 1.01.2016 r.

Konsekwencją wydania takiego orzeczenia odnośnie odsetek, było oddalenie powództwa w zakresie domagania się przez powoda zasądzenia odsetek od dnia wniesienia powództwa, o czym Sąd orzekł jak w punkcie drugim wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. oraz § 6 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28.09. (...). (Dz. U. z 2013, poz. 490 t.j.) i zasądził w punkcie trzecim wyroku od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.797,76 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, na które złożyły się: 275,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 1.200,00 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego, 17,00 zł opłaty od pełnomocnictwa i kwota 305,76 zł związana z wydatkami na poczet wynagrodzenia biegłego.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Dn. 21.04.2017 r.