Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Dąbrowska (spr.)

Sędziowie SO Marek Konrad

SO Michał Pieńkowski

Protokolant Marlena Achcińska

w obecności Prokuratora Andrzeja Ołdakowskiego

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r.

sprawy H. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§2k.k

z powodu apelacji Prokuratury Rejonowej w W. i apelacji oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wyszkowie z dnia 09 maja 2013r. w sprawie IIK 565/12

orzeka:

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt. 2 w ten sposób, że na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego H. K. środek karany w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 1 (jednego) roku;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania w tym opłaty za II instancję i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa

Sygn. akt II Ka 256/13

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w W. wniosła o warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec H. K. podejrzanego o to że:

w dniu 3 lipca 2012 roku około godz. 2.05 w W. na ul. (...) na drodze publicznej kierował rowerem będąc w stanie nietrzeźwości – wynik badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu I. 0,47 mg/l, II. 0,50 m/l

tj. o czyn z art. 178 a § 2 k.k.

wyznaczenie okresu próby lat 2 i orzeczenie na zasadzie art. 67 § 2 k.k. dozoru kuratora

Sąd Rejonowy w Wyszkowie wyrokiem z dnia 09 maja 2013r. w sprawie II K 565/12 orzekł:

1)  na podstawie art. 66 § 1 i § 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne przeciwko H. K. warunkowo umorzył na okres próby lat 2 (dwóch)

2)  na podstawie art. 42 § 2 k.k. zakazał oskarżonemu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 2 (dwóch) lat

3)  na podstawie art. 67 § 2 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego

4)  na podstawie art. 623 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów procesu i przejął je na rachunek Skarbu Państwa

Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony zaskarżając go na swoją korzyść w części dotyczącej orzeczenia środka karnego tj. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 2 (dwóch) lat, wyrokowi temu zarzucił:

I.  na podstawie art. 438 pkt. 1 k.p.k. – obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 42 § 2 k.k. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na orzeczeniu w stosunku do niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 2 (dwóch) lat w sytuacji, gdy zarzucanego mu czynu zabronionego dopuścił się kierując rowerem

II.  na podstawie art. 438 pkt. 4 k.p.k. – rażącą niewspółmierność jak również niesłuszne zastosowanie w stosunku do niego środka karnego tj. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów na okres 2 (dwóch) lat w sytuacji, gdy przepis art. 67 § 3 k.k. nie nakłada na Sąd obowiązku orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów przy warunkowym umorzeniu postępowania karnego, a zarzuconego mu czynu zabronionego dopuścił się kierując rowerem

W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia w zakresie środka karnego, ewentualnie o zmianę rozstrzygnięcia w tym zakresie i orzeczenia zakazu prowadzenia rowerów

Apelację od wyroku złożyła również Prokuratura Rejonowa w W., zaskarżając powyższy wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym na niekorzyść oskarżonego H. K..

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt. 1 i 2 k.p.k. wyrokowi temu zarzuciła:

1.  obrazę przepisów prawa karnego materialnego tj. art. 67 § 2 i 3 k.k. poprzez jego niezastosowanie jako podstawy prawnej zakazu prowadzenia pojazdów w sytuacji warunkowego umorzenia postępowania przeciwko H. K.

2.  obrazę przepisów postępowania, mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia tj. art. 413 § 1 pkt. 5 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt. 1 i § 2 k.p.k. albowiem zachodzi sprzeczność pomiędzy sentencją wyroku a jego uzasadnieniem, gdyż Sąd w sentencji wyroku zakazał oskarżonemu prowadzenia wszelkich pojazdów natomiast w uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż zastosował wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. , art. 437 § 1i 2 k.p.k. wniosła o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jak i Prokuratury Rejonowej w W. były o tyle zasadne, iż skutkowały zmianą zaskarżonego wyroku.

Przechodząc do konkretnych zarzutów apelacji Sąd Okręgowy najpierw omówi zarzuty apelacyjne podniesione w apelacji Prokuratury.

Sąd Okręgowy uznał za zasadny zarzut wyrażony w pkt. I apelacji.

Sąd Rejonowy rozstrzygając w przedmiotowej sprawie i decydując się na warunkowe umorzenie postępowania , jednocześnie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów orzekł na zasadzie art. 42 § 2 k.k.. co jest nieprawidłowe.

Właściwą podstawą prawną do orzekania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów jest art. 67 § 3 k.k. , jest on bowiem przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. W tym miejscu należy przywołać postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2002 roku

„Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji, w której postępowanie karne zostaje warunkowo umorzone, pozostaje fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bowiem w zakresie orzekania tego środka karnego przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłącza stosowanie tego ostatniego w zakresie przez siebie objętym, a więc przy warunkowym umorzeniu postępowania.”

W związku z powyższym Sad Okręgowy w tym zakresie zmienił zaskarżony wyrok.

Odnośnie drugiego zarzutu stawianego w apelacji Sąd Okręgowy uznał go za niezasadny.

W treści wyroku Sąd Rejonowy zawarł stwierdzenie, iż zakazuje oskarżonemu prowadzenia wszelkich pojazdów. Stwierdzenie to jest jednoznaczne i nie budzi żadnych wątpliwości. Na stronie 2 uzasadnienia wyroku Sąd cytując treść wyroku wskazał iż orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów dodając słowo mechanicznych, na stronie 4 z kolei podał, iż zastosował środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

W ocenie Sądu Okręgowego fakt orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego określonego w wyroku jest jednoznaczny i stanowi cytat z art. 67 § 3 k.k.. W treści uzasadnienia Sąd nie dosyć dokładnie zacytował treść wyroku, jednakże sam fakt orzeczenia środka karnego w kształcie wskazanym wyroku jest jasny.

W ocenie Sądu brak jest podstaw do uchylania wyroku w tym zakresie, tym bardziej, że na skutek apelacji oskarżonego wyrok w tym zakresie podlegał zmianie.

Odnosząc się do apelacji oskarżonego nie zasadny jest zarzut I, ponieważ Sąd mógł orzec wobec oskarżonego kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości zakaz prowadzenia pojazdów. Faktem jest iż orzeczenie środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów jest przy warunkowym umorzeniu postępowania fakultatywne, a nie obligatoryjne.

Sąd jednak słusznie mając na uwadze okoliczności zdarzenia, wiek sprawcy, zawartość alkoholu, kierowanie rowerem pod wpływem alkoholu uznał iż koniecznym jest zastosowanie wobec niego środka karnego. W tym zakresie Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego.

Jednocześnie Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska Sądu Rejonowego w zakresie pozbawiania oskarżonego możliwości kierowania pojazdami, z którego to zapisu wynika że dotyczy ten to wszystkich pojazdów. Sąd Rejonowy warunkowo umarzając postępowanie karne uznał iż czyn zarzucany oskarżonemu nie stanowi znacznej społecznej szkodliwości a dotychczasowa postawa oskarżonego daje podstawę do twierdzenia że w przyszłości nie wejdzie w konflikt z prawem. Przy takich ustaleniach , a także mając na uwadze okoliczności zdarzenia wystarczającym było orzeczenie zakazu prowadzenia rowerów.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy zmienił w tym zakresie wyrok orzekając jak w sentencji.

Sąd na podstawie art. 624 k.p.k. mając na uwadze trudną sytuację majątkową oskarżonego zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania i przejął je na rachunek Skarbu Państwa.