Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016 r. w Piszu

sprawy z powództwa H. R. (1)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda H. R. (1) kwotę 10 100 zł ( dziesięć tysięcy sto złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 08.05.2014r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda H. R. (1) kwotę 3 176,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

III.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 205 złotych tytułem części nieuiszczonej opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód został częściowo zwolniony.

IV.  Nakazuje zwrócić pozwanemu (...) S.A. w W. kwotę 90,42 zł z tytułu niewykorzystanej zaliczki .

Sygn. akt C 504/15

UZASADNIENIE

H. R. (1) wytoczył powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę:

- kwoty 10 100 złotych, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną, z ustawowymi odsetkami od daty wymagalności tj. od dnia 8 maja 2014 roku do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie kosztów porcesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że 1 grudnia 2011roku udał się do Szpitala na Oddział Okulistyczny celem przyjęcia na planowaną operację zaćmy. Podczas badania powód przewrócił się na mokrej podłodze, upadł i złamał prawą kość udową. Powód podniósł, iż w tamtym czasie był pod opieką szpitala. Przez zdarzenie jakie miało miejsce w szpitalu, H. R. (1) zamiast trafić na Oddział Okulistyczny, gdzie miał być poddany umówionemu zabiegowi, trafił na Oddział Ortopedyczny. H. R. (1) został poddany 5 grudnia 2011 roku operacji, której celem było usunięcie skutków urazu. Na Oddziale Ortopedycznym po zabiegu przebywał do 14 grudnia 2011 roku, następnie leczony był w Gabinecie Ortopedycznym SPZOZ Szpitala (...) w P.. Na skutek wypadku poszkodowany doznał przezkrętarzowego złamania kości udowej prawej, którego leczenie podjęto poprzez zastosowanie zespolenia operacyjnego gwoździem gamma. (...) SA został powiadomiony o szkodzie pismem z dnia 2 kwietnia 2014 roku, doręczonym dnia 7 kwietnia 2014 roku. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność, oraz ustalił wysokość zadośćuczynienia i odszkodowania. Łączna kwota wyniosła 23 156 zł. Pozwany wypłacił tę kwotę w dwóch transzach, tj. 8300zł i 14 856 zł, w tym koszty leczenia i opieki łącznie 1 156zł również wypłacone w dwóch transzach, tj. 300 zł i 856 zł. Z kolei tytułem zadośćuczynienia pozwany przyznał, iż wypłacił powodowi kwotę 22 000 zł (14 000zł i 8 000zł). W ocenie powoda zasądzona kwota zadośćuczynienia nie uwzględnia cierpień psychicznych poszkodowanego , których doznał poza dolegliwościami związanymi z bólem i zabiegami medycznymi. Powód wskazał, że zadośćuczynienie pieniężne ma na celu złagodzenie poczucia krzywdy u poszkodowanego. W tym przypadku krzywda powinna być definiowana jako cierpienie fizyczne a mianowicie ból i inne dolegliwości oraz krzywda jako cierpienie psychiczne tj. ujemne uczucia związane z danym zdarzeniem, wypadkiem. Zadośćuczynienie powinno obejmować cierpienie zarówno doznane, jak i te, które mogą ujawnić się dopiero w przyszłości. Świadczenie to ma charakter całościowy, kompleksowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 stycznia 1978 roku sygn. akt. IV CR 510/77 tj. dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia nie bez znaczenia dla rozmiaru poczucia krzywdy jest zachowanie i postawa osoby odpowiedzialnej za szkodę. Nieuzasadniona długość postępowania likwidacyjnego oraz niezgodne ze stanem rzeczywistym ustalenia, dokonane w jego trakcie, subiektywne i obiektywne potęguje poczucie krzywdy u poszkodowanego. Zgodnie z prawem odniesienie wysokości zadośćuczynienia do przeciętnej stopy życiowej nie może pozbawiać go funkcji kompensacyjnej i przysłaniać innych ważniejszych przesłanek jego ustalenia. Ponadto, nie można taryfikować zadośćuczynienia za krzywdę według procentów trwałego uszczerbku na zdrowie. (...) ludzkie jest dobrem szczególnie wysokiej wartości i w razie uszczerbku na zdrowiu zadośćuczynienie pieniężne powinno być odpowiednio duże.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem powoda, dochodzona tytułem zadośćuczynienia kwota 10 100 złotych jest w świetle rozmiaru jego krzywdy w pełni uzasadniona, adekwatna do stopnia odczuwanych cierpień i rozmiaru jego krzywdy oraz odpowiada pojęciu „zadośćuczynieniu” w rozumieniu art. 445 k.c.

Powód wskazał, że żądania pozwu w zakresie odsetek oparte jest na normie prawnej art. 476 k.c. w związku z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art. 481 k.c.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu wg. norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany przyznał, że był ubezpieczycielem (...) Szpitala (...) w E. w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Pozwany podniósł, iż wypłacił powodowi z tytułu wypadku, jakiemu uległ w dniu 1 grudnia 2011roku świadczenia w kwocie 23 156 zł, w tym kwotę 22 000zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie pozwanego kwota wypłacona powodowi wyczerpuje uzasadnione roszczenie powoda, a żądania strony powodowej w zakresie zadośćuczynienia za odniesioną krzywdę są nieuzasadnione, ponieważ według pozwanego prowadziłyby wprost do nieuzasadnionego wzbogacenie powoda kosztem pozwanego. Pozwany wskazał, iż następstwem złamania nogi przez powoda jest dysfunkcja chodu oraz blizna jaka została po operacji biodra, co stanowi 15-sto procentowy trwały uszczerbek na zdrowiu . Zdaniem pozwanego już przed zdarzeniem jakie miało miejsce 1 grudnia 2011 roku w (...) Szpitalu (...) złamana kończyna miała ograniczoną sprawność, dlatego że już wcześniej powód przeszedł częściową amputację prawej stopy. W ocenie pozwanego wpływ na miarkowanie wysokości zadośćuczynienia winien mieć zawsze stopień zawinienia zobowiązanego oraz natężenie złej woli sprawcy szkody. Ustalona w niniejszej sprawie wina ubezpieczonego szpitala jest według pozwanego znikoma, oraz brak jest jakiejkolwiek złej woli jego personelu. Przyczyną wypadku jaką wskazał powód była wilgotna posadzka. Powód miał świadomość takiego stanu rzeczy, albowiem czekając na wejście do gabinetu obserwował osobę zmywającą podłogę, stąd powinien zachować odpowiednią ostrożność. Nadto zdaniem pozwanego nie wyklucza również, że tak samo jak śliska posadzka, przyczyną wypadku powoda mogło być wcześniej wspomniane kalectwo stopy, bądź schorzenie jakim jest czerwienica prawdziwa objawiająca się zawrotami głowy i szumami usznymi zakłócającymi równowagę.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 grudnia 2011 roku podczas badania przy przyjęciu na Oddział Okulistyczny w (...) Szpitalu (...) w E., H. R. (1) uległ wypadkowi. Powód stawił się w Szpitalu celem przyjęcia na planowany zabieg usunięcia zaćmy. W trakcie konsultacji, będąc już pod opieką szpitala, H. R. (1) poślizgnął się na śliskiej, mokrej posadzce.

Po upadku H. R. (1) przewieziony został na oddział ortopedyczny , gdzie zdiagnozowanego u niego przezkrętarzowe złamanie kości udowej prawej. Konieczna było leczenie operacyjne powoda i dalszy pobyt na Oddziale Ortopedii. W dniu przyjęcia na Oddział Ortopedyczny H. R. (1) został poddany leczeniu operacyjnemu – repozycji krwawej i zespolenia gwoździem Gamma kości udowej prawej. Łącznie w Szpitalu (...) spędził 14 dni.

Na skutek wypadku H. R. (1) doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 20 %. Powód w związku z przebytym leczeniem operacyjnym i następowym ograniczeniem ruchomości wymagał opieki i pomocy ze strony osób trzecich przy wykonywaniu wszystkich czynności życia codziennego przez 24 godziny na dobę przez okres 6 miesięcy od daty zdarzenia. Powód w dalszym ciągu wymaga opieki z uwagi na wiek, ogólny stan zdrowia oraz chorowania od 50 lat na Gościec.

(dowody: opinia biegłego k. 71-73, dokumentacja medyczna w aktach szkody)

Pozwany (...) SA został powiadomiony o zdarzeniu pismem z dnia 2 kwietnia 2014 roku. Wyżej wymienione pismo doręczone pozwanemu dnia 7 kwietnia 2014 roku. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za wypadek H. R. (2) wypłacając powodowi tym samym z tytułu wypadku kwotę 23 156 zł. W tym tytułem zadośćuczynienia kwotę 22 000zł.

(dowód: dokumentacja w aktach szkody)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda było zasadne.

Podstawą prawną dochodzonego roszczenia stanowił art. 445§1 kc, zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę , art. 444§1 kc zgodnie z którym razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Obydwa przytoczone przepisy pozostają w związku z art. 415 kc zgodnie z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę , obowiązany jest do jej naprawienia.

W przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował odpowiedzialności za wypadek jakiemu uległ powód. Spór koncentrował się na ustaleniu rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy i należnego zadośćuczynienia.

Jak wynika ze zgromadzonych w sprawie dowodów i ustalonego przez Sąd stanu faktycznego na skutek wypadku powód H. R. (1) doznał cierpień fizycznych i psychicznych znacznego stopnia (opinia k. 71-73 ). Został poddany zabiegowi operacyjnemu. Przez 14 tygodni po zabiegu przebywał w szpitalu . Powód w związku z przebytym leczeniem operacyjnym i następowym ograniczeniem ruchomości wymagał opieki i pomocy ze strony osób trzecich przy wykonywaniu wszystkich czynności życia codziennego przez 24 godziny na dobę przez okres 6 miesięcy od daty zdarzenia. Powód w dalszym ciągu wymaga opieki z uwagi na wiek, ogólny stan zdrowia , zwłaszcza z uwagi na cierpnie od 50 lat Gościec. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w dowodach w postaci dokumentacji medycznej zgromadzonej w aktach szkody oraz opinii biegłego. Biegły sądowy lekarz (...) chirurg, ortopeda i traumatolog, po zapoznaniu się z aktami sprawy i przebadaniu powoda ustalił u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu na poziomie 20 %. Biegły stwierdził , iż na wskazany uszczerbek składają się doznany uraz i utrzymujące się u powoda do chwili obecnej znaczne ograniczenie ruchomości stawu biodrowego prawego. Biegły wskazał , że amputacja u powoda placów I – V stopy upośledza funkcję statyczno – dynamiczną ustroju, jednakże w przypadku wypadku doznanego przez powoda funkcja statyczna stopy była zachowana tzn. punkty podparcia były zachowane , natomiast amputacja takiej części stopy zaburza funkcję dynamiczną stopy tj. funkcję odbicia stopy w trakcie chodu. Zdaniem biegłego stan po amputacji palców I – V miał wpływ na sprawność ruchową powoda , nie musiał być jednak przyczyną upadku. Pacjent podaje , że główną przyczyną upadku była mokra, świeżo umyta podłoga.

Sąd ocenił opinię biegłego jako cechującą się wysokim profesjonalizmem. Jest to opinia jasna i fachowa, w przejrzysty sposób uzasadniająca przedstawione w niej wnioski. Biegły sporządził ją przy wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy z zakresu swojej specjalności i po przeprowadzeniu badania powoda.

W ramach art. 445 § 1 kc uwzględnione winny być okoliczności, które składają się na pojęcie krzywdy, jej rozmiar. Oczywistym jest, iż ustalenie procentowego uszczerbku na zdrowiu w celu określenia właściwej wysokości zadośćuczynienia nie wyczerpuje oceny i ma jedynie charakter pomocniczy i orientacyjny. W świetle przepisów kodeksu cywilnego podstawowym celem zadośćuczynienia należnego osobie poszkodowanej jest złagodzenie doznanych cierpień fizycznych i moralnych. Wysokość zadośćuczynienia musi pozostawać w zależności od intensywności tych cierpień, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości. Funkcją zadośćuczynienia jest przede wszystkim wyrównanie poszkodowanemu doznanej przez niego krzywdy, a nie jego wzbogacenie. Sąd Najwyższy stoi przy tym na stanowisku, że wysokość zadośćuczynienia musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna przy uwzględnieniu krzywdy pokrzywdzonego odpowiadać aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa ( wyrok SN z 28.09.2001, III CKN 427/00, LEX 52766). Zasądzona kwota winna być zatem umiarkowana i utrzymana w rozsądnych granicach. ( por. wyrok SN z 16.04.2002r. V CKN 1010/00, OSNC z 2003r. nr 4 poz. 56)

Zadośćuczynienie z art. 445 kc ma zatem charakter kompensacyjny. Jednakże wysokość zadośćuczynienia powinna uwzględniać wszystkie okoliczności oraz skutki doznanego kalectwa ( wyrok SN z 03.05.1972r. I CR 106/72, niepubl.) i przedstawiać przy tym ekonomicznie odczuwalną wartość. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny i Sądu Najwyższego treść art. 445 kc pozostawia sądowi swobodę w ustalaniu wysokości zadośćuczynienia i pozwala w okolicznościach konkretnej sprawy uwzględnić indywidualne właściwości i odczucia osoby pokrzywdzonej ( wyrok SN z 16.07.1997r. II CKN 273/97).

W ocenie Sądu kwota 22 000,00 zł wypłacona przez pozwanego jako zadośćuczynienie za doznaną przez powoda krzywdę jest zbyt niska i w realiach niniejszej sprawy niewystarczająca.

Zdaniem Sądu wypłacona dotychczas kwota zadośćuczynienia łącznie z kwotą 10 100 zł stanowiącą żądanie pozwu stanowi adekwatną sumę zadośćuczynienia za cierpienia fizyczne i psychiczne powoda w związku z przebytym wypadkiem. Kwota ta uwzględnia rozmiar doznanej krzywdy, jak również wiek poszkodowanego i wpływ doznanego uszczerbku na zdrowiu na przyszłe życie powoda, gdyż niewątpliwie skutki wypadku powód odczuwa do dnia dzisiejszego. Zdaniem Sądu zasądzona kwota jest także adekwatna do istniejących stosunków majątkowych społeczeństwa, przez co utrzymana jest w rozsądnych granicach i w żaden sposób nie podważa kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

Od powyższej kwoty Sąd w oparciu o treść art. 481§1 kc zasądził odsetki od dnia 8 maja 2014r. do dnia zapłaty, albowiem pozwany otrzymał zgłoszenie szkody w dniu 7 kwietnia 2014 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł po myśli art. 98 kpc.

Powodowi należy się zwrot kosztów: częściowej opłaty od pozwu 300 zł, zastępstwa pełnomocnika 2 400 zł , opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł. oraz dojazdów pełnomocnika do siedziby Sądu 459,70 zł , co łącznie stanowi kwotę 3 1760, 70 zł ,o którą wniósł pełnomocnik powoda w złożonym spisie kosztów. Pełnomocnik powoda nie wystąpił o zasądzenie kosztów uiszczonej zaliczki w kwocie 300 zł. Z uwagi na powyższe zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 1760,70 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 83 ust. 2 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu kwoty 205 zł tytułem brakującej części opłaty sądowej od pozwu.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014r., poz. 1025 ze zm.), Sąd zwrócił pozwanemu kwotę 90,42 złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki na opinię biegłego.