Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Biskupcu I Wydział Cywilny, w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2017 r. w B.

sprawy z powództwa Gminy J.

przeciwko H. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 16.315,64 zł (szesnaście tysięcy trzysta piętnaście złotych sześćdziesiąt cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.545,64 zł (dwa tysiące pięćset czterdzieści pięć złotych sześćdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Biskupcu kwotę 692,94 zł (sześćset dziewięćdziesiąt dwa złote dziewięćdziesiąt cztery grosze) tytułem nieuiszczonych w całości kosztów sądowych;

V.  nakazuje pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Biskupcu kwotę 3.410,38 zł (trzy tysiące czterysta dziesięć złotych trzydzieści osiem groszy) tytułem nieuiszczonych w całości kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powódka Gmina J. wniosła o zasądzenie od pozwanej H. C. kwoty 20.587,27 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 listopada 2011 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym zastępstwa prawnego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podała, że pozwana jest właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) znajdującego się w nieruchomości budynkowej położonej przy ulicy (...) w J., dla której Sąd Rejonowy w Mrągowie Wydział Zamiejscowy Ksiąg Wieczystych w B. prowadzi księgę wieczystą nr (...). Z prawem własności wskazanego powyżej lokalu mieszkalnego, związany jest udział wynoszący 25/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowią części budynku i innych urządzeń wchodzących w skład nieruchomości budynkowej nr 56 przy ulicy (...) w J., które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz prawo użytkowania wieczystego ustanowionego dla nieruchomości gruntowej objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Mrągowie Wydział Zamiejscowy Ksiąg Wieczystych w B. o nr (...), której właścicielem jest powódka. K. właściciel nieruchomości lokalowej nr 2, znajdującej się w budynku przy ulicy (...) w J., zgodnie z treścią art. 207 kodeksu cywilnego, winien ponosić wydatki związane z rzeczą wspólną - nieruchomością opisaną w księdze wieczystej o nr (...), w wysokości 25/100 części tj. stosownie do wielkości przypadającego mu udziału w częściach wspólnych budynku. W dniu 29 stycznia 2008 roku pozwana jako właściciel nieruchomości lokalowej nr 2, znajdującej się w budynku przy ulicy (...) w J. udzieliła B. Gminy J. R. L. pełnomocnictwa do dokonania wszelkich czynności prawnych związanych z odbudową więźby dachowej budynku mieszkalnego w J. przy ulicy (...) oraz zaciągania zobowiązań finansowych niezbędnych do odbudowy więźby dachowej w wyżej wymienionym budynku mieszkalnym. Tym samym, pozwana wyraziła zgodę na podjęcie przez B. Gminy J. reprezentującego Gminę J. wszelkich czynności mających na celu odbudowę zniszczonego w pożarze dachu budynku mieszkalnego, którego była współwłaścicielką. Powódka po uzyskaniu wskazanego powyżej pełnomocnictwa, dokonała zakupu niezbędnych do przeprowadzenia remontu materiałów oraz zaciągnęła zobowiązania, by za pośrednictwem innych podmiotów, dokonać odbudowy dachu i kominów w budynku przy ulicy (...) w J.. Całkowite koszty remontu, związane z zakupem materiałów oraz zapłatą za usługi wykonane przy jego przeprowadzeniu poniosła w całości powódka. Po zakończeniu prac remontowych powódka wyliczyła, że wysokość nakładów jakie poniosła na rzecz wspólną w związku z przeprowadzeniem remontu wyniosła 162.349, 08 zł. Wobec poniesionych nakładów na rzecz wspólną oraz dokonania przez pozwaną w dniu 14 listopada 2008 roku wpłaty kwoty 20.000,00 zł na remont, powódka w dniu 11 grudnia 2009 roku obciążyła pozwaną kwotą 20.587, 27 zł tytułem zwrotu kosztów wykonanych prac, zgodnie z wielkością jej udziału. Wobec braku wpłaty w zakreślonym w nocie księgowej terminie, powódka pisma mi z dnia 5 sierpnia 2010 roku i 1 października 2010 roku oraz 13 czerwca 2011 roku zwróciła się do pozwanej o zwrot poniesionych przez nią na rzecz wspólną nakładów. Pisma te nie zostały przez pozwaną odebrane. Powódka wskazała, że z posiadanej przez nią wiedzy wynika, że pozwana jest zameldowana nieprzerwanie od 2009 roku na pobyt stały pod adresem przy ulicy (...) w J. (pozew k. 2-3v).

W odpowiedzi na pozew, kurator ustanowiony dla pozwanej H. W. jako nieznanej z miejsca pobytu, wniósł o oddalenie powództwa w całości. W pierwszej kolejności zaprzeczając wszelkim twierdzeniom strony powodowej, poza tymi, których wyraźnie nie przyzna. W piśmie przyznano, że pozwana jest właścicielem lokalu w J. przy ul. (...) oraz że przysługuje jej udział w wysokości 25/100 w nieruchomości wspólnej. Został zgłoszony zarzut przedawnienia roszczenia strony powodowej jak podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą ze wskazaniem na art. 118 kc i upływem trzyletniego terminu. Wskazano, że lokal ten zapewne przeznaczony wchodzi w skład mieszkaniowego zasobu gminy, a zatem służy do realizowania zadań własnych gminy. Podkreślono, że strona powodowa nie przedstawiła żądnego dowodu na poniesienie rzekomych nakładów na nieruchomość wspólną, w szczególności dowodu zapłaty należności za wykonany remont firmie budowlanej. Tym samym powództwo nie została udowodnione ani co do zasady, ani co do wysokości. Ponadto z uwagi na okoliczność, że przedmiotowa czynność przekraczała zakresu zwykłego zarządu zgodę na jej dokonanie - przeprowadzenie remontu - powinni wyrazić wszyscy współwłaściciele. W aktach sprawy brak jest na to dowodu. Co więcej, takim dowodem nie może być pełnomocnictwo udzielone M. L.. Pozwana wnosi również o oddalenie powództwa w oparciu o art. 6 k.c. tj. zasady współżycia społecznego wskazując, że była świadoma potencjalnych kosztów owego remontu, co więcej była przeświadczona, iż zapłacona uprzednio kwota 20.000 zł w pełni zaspokoi jej udział w kosztach tego remontu. Zatem nie poinformowanie pozwanej o możliwości poniesienia wyższych kosztów należy uznać za nadużycie prawa, a tym samym roszczenie jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego winno zostać oddalone. Strona pozwana kwestionowała również roszczenie co do wysokości. Należy podkreślić, iż pozwana dokonała zapłaty na poczet remontu kwoty 20.000 zł. Strona powodowa nie przedłożyła żadnych dokumentów świadczących o tym, że wybór firmy budowalnej odbył się przy uwzględnieniu zasad gospodarności. Strona pozwana nie miała bowiem wpływu na wybór wykonawcy prac remontowych. Co więcej strona powodowa przedkłada jedynie kosztorys powykonawczy, a nie ma umowy łączącej powódkę z wykonawcą, dziennika budowy ani protokołu odbioru robót. Ponadto z treści pełnomocnictwa wynika, że pozwana była informowana wyłącznie o naprawie więźby dachowej. Tymczasem z analizy dokumentów wynika, iż w trakcie prac remontowych wykonano również inne prace, w tym wymianę kominów. W związku z tym przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie. Pozwana kwestionuje także wiarygodność dowodów z dokumentów prywatnych, tj. rozliczenia kosztów odbudowy, zestawienia końcowego kosztów i rozliczenia kosztów albowiem brak jest dowodów na to, że koszty te zostały faktycznie poniesione zwłaszcza, że strona powodowa mogła już na etapie składania pozwu przedłożyć w poczet materiału dowodowego faktury i dowody zapłaty. Z samego jedynie zestawienia rzekomo otrzymanych faktur nie można bowiem stwierdzić, czy owe faktury dokumentują zdarzenia gospodarcze związane z realizacją przedmiotowego remontu, czy może innej inwestycji. Ponadto strona powodowa nie przedłożyła protokołu odbioru robót, a zatem nie wiadomo nawet czy prace te zostały wykonane w sposób właściwy, terminowo i czy przykładowo strona powodowa nie dokonała potrąceń kar umownych, co prowadziłoby do zmniejszenia ogólnej wartości kosztów remontu (odpowiedź na pozew k. 114-115).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana H. W. jest właścicielką lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ulicy (...) w J., dla którego Sąd Rejonowy w Biskupcu V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) z którym związany jest udział wynoszący 25/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowią części budynku i innych urządzeń wchodzących w skład nieruchomości budynkowej nr (...) przy ulicy (...) w J., które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz prawo użytkowania wieczystego ustanowionego dla nieruchomości gruntowej objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Biskupcu V Wydział Ksiąg Wieczystych o numerze (...).

Lokal należący do powódki zamieszkuje jej córka H. C.. Pozwana od około 10 lat mieszka poza granicami kraju, o czym powódka była informowana.

Budynek przy ul. (...) w J. jest wpisany do rejestru zabytków.

W kwietniu 2007 r. w przedmiotowym budynku doszło do pożaru, w wyniku którego uszkodzeniu uległ dach i kominy, jak również częściowo lokale w nim się znajdujące. W wyniku akcji gaśniczej i pożaru nastąpiły także negatywne zmiany w ścianach szczytowych, ujawniły się odkształcenia, lokal na poddaszu uległ całkowitemu zniszczeniu, zaś pozostałe zakwalifikowano do całkowitego remontu. Również stropy uległy znacznym zniszczeniom, także na skutek działania czynników biotycznych, zalecano również wykonanie dezynfekcji, z uwagi na to, że w pomieszczeniach budynku zalegały dłuższy czas odpady, śmieci, butwiejące pozostałości pochodzenia organicznego, a stropy zostały zalane ściekami z uszkodzonej instalacji sanitarnej.

Po pożarze budynek nie nadawał się do zamieszkania i stał pusty.

(bezsporne; opinia techniczna k. 43-55; zeznania W. K. k.297)

Na spotkaniu z mieszkańcami M. B. J. zaproponował pozostałym współwłaścicielom budynku nadzór i organizację remontu uszkodzonych przez pożar elementów wspólnych. Obecni na spotkaniu współwłaściciele zgodzili się na partycypację w kosztach odbudowy proporcjonalnie do swoich udziałów. Na tamtą chwile przewidywano, że koszt ten wyniesie ponad 100.000,00 zł, natomiast B. podejmie próbę znalezienia tańszego wykonawcy za 80.000,00 zł. Pracownik powódki Z. S. (1) zbierał podpisy na pełnomocnictwach udzielonych przez współwłaścicieli – B. w zakresie dotyczącym odbudowy dachu.

(dowód: zeznania Z. S. (2) k. 289; zeznania Z. S. (1) k. 299; częściowo zeznania pozwanej k. 393)

Decyzją z dnia 14 lipca 2007 r. nr (...) (...)- (...) Wojewódzki Konserwator Zabytków po przeprowadzeniu w ramach nadzoru konserwatorskiego przestrzegania i stosowania przepisów dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami nakazał Urzędowi Miasta i Gminy J., K. D., H. W., W. W. i H. B. przeprowadzenie robót budowlanych polegających na odbudowie więźby dachowej z wykonaniem ceramicznego pokrycia dachowego, obróbek blacharskich oraz instalacji rynnowo- spustowej, w budynku przy ul. (...) w J., zgodnie z dokumentacją techniczną pn: Projekt budowlany odbudowy więźby dachowej budynku przy ul. (...) w J.; Branża: Architektura i konstrukcja; Opracowanie: (...) ul. (...),(...)-(...) O.. Projekt budowlany odbudowy więźby dachowej budynku przy ul. (...) w J. wykonany w lipcu 2007r..Branża: Architektura i konstrukcja. Projektant: mgr inż. J. S., inż. W. S..

(dowód: decyzja nr (...) k. 205-205v.)

Decyzją nr (...) z dnia 08 października 2007 r. zatwierdzono projekt budowlany i udzielono pozwolenie na roboty budowlane polegające na odbudowie więźby dachowej budynku mieszkalnego w miejscowości J., przy ul. (...), na działce nr (...). Kategoria obiektu budowlanego: XIII- obiekt wymaga obowiązkowej kontroli przed przystąpieniem do użytkowania.

(dowód: decyzja nr (...) k. 182-182v.)

Dnia 29 stycznia 2008 roku sporządzono pełnomocnictwo, wedle którego H. W. udzieliła dla M. L. pełnomocnictwa do dokonywania wszelkich czynności prawnych związanych z odbudową więźby dachowej budynku mieszkalnego w J. przy ul. (...) oraz do zaciągania zobowiązań finansowych niezbędnych do odbudowy więźby dachowej. Dokument imieniem i nazwiskiem H. W. podpisała jej córka E. C. za wiedzą i zgodą pozwanej.

(dowód: pełnomocnictwo k. 15; zeznania świadka E. C. k. 306-307)

W październiku 2008 r. B. J. wydał zarządzenie wewnętrzne nr 39 w sprawie wykonania zastępczego odbudowy więźby dachowej budynku mieszkalnego w J. przy ul. (...) zniszczonej w czasie pożaru. Wskazał, że remonty będą wykonywane systemem zleconym i gospodarczym, z zastosowaniem ustawy – Prawo zamówień publicznych, a po zakończeniu prac nastąpi ich całkowite rozliczenie z podziałem na poszczególnych współwłaścicieli.

(dowód: zarządzenie z 17.10.2008 r. k. 196)

Pozwana 14 listopada 2008 r. dokonała wpłaty zaliczkowej na remont w kwocie 20.000,00 zł.

(bezsporne)

Na remont Gmina J. poniosła następujące, uzasadnione wydatki, potwierdzone niniejszymi dokumentami:

- fakturą VAT NR (...) z dnia 2 października 2008 r., wystawiona przez PHU (...) M. Ł. dokumentującą sprzedaż więźby dachowej impregnowanej, opiewającą na kwotę 10.576,19 zł netto, 12.902,95 zł brutto – punkt 2 zestawiania ( faktura VAT nr (...) k. 259);

- umowy Nr BR. (...)-6/08, zawarta w dniu 26 września 2008 r. na wykonanie odbudowy więźby dachowej przy ul. (...) w J. (faktura VAT nr (...) z dnia 19 grudnia 2008 r.), kwota wynagrodzenia wynosi 13.800,00 zł netto + VAT 22 % (tj. 3.036,00 zł) = 16.836,00 zł brutto, przy uwzględnieniu podatku VAT w wysokości 7% – kwota brutto 14.766,00 zł – punkt 12 zestawienia (umowa k. 173-174; umowa k. 511-512; faktura VAT nr (...) k. 270);

- faktury VAT nr (...) z dnia 08 października 2008r., dokumentującej zakup dziennika budowy w wartości 8,01 zł brutto – punkt 24 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 274);

- umowy zlecenia zawartej w dniu 22 października 2008 r. dotyczącej wykonywania funkcji kierownika budowy przez W. K., kwota netto 3.002,11 zł, brutto 4.852,65 zł – punkt 23 zestawienia (umowa zlecenie k. 150v-151);

- umowy o dzieło z dnia 21 października 2008r. z firmą (...). (...) P. S. dotyczącej wykonania zasilania placu budowy przy ul. (...) w J. w energię elektryczną, wartość umowy wynosiła netto 1.696,00 zł; brutto 2.000,00 zł – punkt 11 zestawienia (umowa o dzieło k. 269v.);

- umowy o dzieło, dotyczącej wykonania funkcji Inspektora Nadzoru przez T. N. zawarta w dniu 22 października 2008r., kwota brutto 600,00 zł – punkt 28 zestawienia (umowa o dzieło k. 161);

- faktury VAT nr (...) z dnia 30 października 2008 r., dokumentującej zakup materiałów na kwotę 3.400,85 zł brutto – punkt 6 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 264);

- faktury VAT nr (...) z dnia 30 października 2008r., dokumentującej zakup materiałów i pracę betoniarki na kwotę 2.247,89 zł brutto – punkt 7 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 265);

- faktury VAT nr (...) z dnia 17 listopada 2008r., dokumentującej zakup materiałów i pracę betoniarki na kwotę 2.938,65 zł brutto– punkt 9 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 267);

- faktury VAT nr (...) z dnia 27 listopada 2008r., dotyczącej materiałów do wykonania więźby dachowej (wkręty, śruby, podkładki, gwoździe itp.) oraz krycia papą dachu w budynku na ul. (...) w J.. Przy czym uzasadniony koszt impregnatu wynosi 79,97 zł w miejsce pozycji 11 i 12 z faktury (których łączna wartość wynosi 899,62 zł brutto). Zatem łączna kwota uzasadnionych wydatków z ww. faktury wynosi 5.511,41 złotych brutto – punkt 5 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 263);

- faktury VAT nr (...) z dnia 29 listopada 2008 r., opiewającej na kwotę 3.705,11 zł brutto– punkt 8 zestawienia (faktura VAT nr (...) k.266);

- faktury VAT nr (...) z dnia 05 grudnia 2008 r. wystawioną przez firmę PHU (...) Z. P., dokumentującej sprzedaż belek stropowych impregnowanych oraz desek impregnowanych, na kwotę 6.743,00 zł netto, 8.226,46 zł brutto – punkt 3 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 262);

- faktura VAT nr (...) z dnia 17 grudnia 2008r., dotycząca zakupu cegły na kwotę 806,37 zł brutto – punkt 10 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 268, okoliczność przyznana);

- faktury VAT nr (...) z dnia 29 grudnia 2008r., dotycząca zakupu materiałów na kwotę 865,82 zł brutto– punkt 13 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 273);

- faktury VAT nr (...) z dnia 06 lutego 2009 r. dotycząca rozliczenia wymiany belek stropowych, deskowania i papowania, wykonania ozdobnych wzorów, - wartość netto 11.035,00 zł, przy uwzględnieniu podatku VAT w wysokości 7% – kwota brutto wynosi 11.807,45 złotych – punkt 15 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 140, k. 141; umowa k. 173-174; umowa k. 511-512);

- faktury VAT nr (...) z dnia 28 kwietnia 2009r., dotyczącej materiałów do wykonania- pokrycia dachu dachówką (dachówka, wkręty, rynny, podkładki, gwoździe itp.) w budynku na ul. (...) w J. na kwotę netto 21.799,33 zł; brutto 26.595,18 zł wraz z fakturą korygującą uwzględniającą zwrot palet – minus 400,00 zł netto, brutto minus 488,00 zł, tj. 26.107,18 zł brutto – punkty 18 minus 32 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 144-145; faktura – korekta nr 57/H/09 k. 165);

- faktury VAT nr (...) z dnia 11 maja 2009 r. dotyczącej materiałów budowlanych do wykonania prac dekarskich (obróbki blacharskie: obróbki boku, obróbka kosza płytkiego, pas nadrynnowy, obróbki niestandardowe: panele dachowe, czapy, obróbki kominów) dachu budynku. Kwota wynagrodzenia netto 3.294,00 zł, brutto 4.018,68 zł, przy uwzględnieniu podatku VAT w wysokości 7% – kwota brutto wynosi 3.524,58 zł– punkt 16 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 14; umowa k. 511-512; umowa k. 173-174);

- faktury VAT nr (...) z dnia 15 maja 2009 r., dotyczącej materiałów do wykonania pokrycia dachu (wyłaź dachowy, elementy rynien, łaty, gwoździe itp.) w budynku. Kwota netto 1.357,22 zł; brutto 1.655,81 zł – punkt 19 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 146);

- faktura VAT nr (...) z dnia 20 maja 2009r. dotycząca rozliczenia częściowego wykonania prac dekarskich dachu budynku na ul. (...) w J.. Kwota wynagrodzenia netto 8405,00 zł, brutto 10254,10 zł, przy uwzględnieniu podatku VAT w wysokości 7% – kwota brutto wynosi 8.993,35 złotych – punkt 14 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 139; umowa k. 511-512; umowa k. 173-174);

- faktury VAT nr (...) z dnia 23 maja 2009r., dotyczącej materiałów do wykonania prac murarskich (cement, wapno, itp.) w budynku na ul. (...) w J.. Kwota netto 496,28 zł; brutto 595,93 zł – punkt 17 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 143);

- faktury VAT nr (...) z dnia 29 maja 2009 r., dotyczącej materiałów do wykonania pokrycia dachu ( okno dachowe, ława kominiarska, stopnie kominiarskie itp.). Przy czym uwzględniono 8 stopni dachowych w miejsce 11 wskazanych na fakturze. Zatem łączna kwota uzasadnionych wydatków z ww. faktury wynosi 3.266,26 złotych brutto (3.385,57 zł – 119,31 zł) - punkt 20 zestawienia (faktura VAT nr (...) k. 147);

- faktury VAT nr (...) z dnia 01 lipca 2009 r., dotyczącej rozliczenia końcowego wykonania prac dekarskich dachu z robotami dodatkowymi budynku na ul. (...) w J.. Kwota wynagrodzenia netto 11.035,00 zł; brutto 13.462,70 zł, przy uwzględnieniu podatku VAT w wysokości 7% – kwota brutto wynosi 11.807,45 zł– punkt 21 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 148; umowa k. 511-512; umowa k. 173-174);

- faktury VAT dotyczące rozliczenia energii elektrycznej, opłaty przyłączeniowej, łączna wartość brutto 786,69 zł – punkty 1, 25, 26, 27 i 33 zestawienia (dowód: faktury VAT k. 153-160, , k. 260; k. 275, k. 276, 356, k. 362-369);

- faktury VAT nr (...) z dnia 13 sierpnia 2009r., dotycząca materiałów do wykonania prac murarskich (cement, wapno, beton komórkowy.) w budynku na ul. (...) w J., na kwotę netto 323,97 zł; brutto 393,00 zł – punkt 22 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 149).

- na podstawie zlecenia BR- (...) z dnia 28 września 2009 r. o wykonanie prac remontowych przez Zakład Administracji (...) w budynku przy ul. (...) w J., , faktura nr (...) na kwotę netto 5942,24 zł; brutto 6358,20 zł– punkt 30 zestawienia ( faktura nr (...) k. 163);

- faktury VAT nr (...) z dnia 05 października 2009r. -rozliczenie wywozu gruzu na podstawie, kwota netto 900,00 zł, kwota brutto 1.098,00 zł – punkt 29 zestawienia (faktura nr (...) k. 162);

- faktura VAT nr (...) z dnia 23 października 2009 r., dokumentującej wykonanie przyłącza energetycznego do budynku mieszkalnego przy ul. (...) w J. przez Firmę Handlowo-Usługową (...) T. B., na podstawie Umowy nr (...). kwota netto 3.000,00 zł; brutto 3.660,00 zł – punkt 31 zestawienia ( faktura VAT nr (...) k. 164)

(dowód: opinia biegłego k. 436-475 wraz z opinią uzupełniającą k. 566-529)

Część prac, szczególnie tych związanych z przygotowaniem do właściwych prac remontowych, uprzątnięciem budynku wykonali pracownicy Zakładu Administracji (...) podległego powódce podlegającego powódce i koszty te nie zostały ujęte w zestawieniu. Ponadto w ramach swoich pracowników powódka przygotowywała potrzebną dokumentację, bez uwzględnienia kosztów tej pracy w zestawieniu.

(dowód: okoliczność niezaprzeczona, uznana za przyznaną; zeznania świadka Z. S. (2) k. 298)

Powódka na finansowanie przedmiotowego remontu zaciągnęła kredyt w (...) S.A. Oddział w O..

(dowód: wydruk rozliczenia odsetek k. 166-172)

Urząd Miejski w J. sporządził zestawienia końcowe kosztów odbudowy dachu i kominów na budynku przy ul. (...) w J. na dzień 1 listopada 2009 r. i na dzień 31 październik 2009 r. – tożsame, w których wymieniono dokumenty - umowy i faktury – związane z przedmiotowym remontem. Łączna wskazana tam kwota netto robót i materiałów wyniosła 133.644,93 zł, brutto 162.349,08 zł.

Dnia 31 października 2009 r. rozliczono koszty, zgodnie z udziałami we własności wspólnej. Kwotę udziału pozwanej ustalono na 40.587,27 zł.

(dowód: zestawienie k. 24, k. 223; rozliczenie kosztów k. 28)

Notą księgową nr (...) wystawioną w dniu 11 grudnia 2009 r. Urząd Miejski w J. obciążył H. C. kosztami związanymi z odbudową dachu i kominów w budynku przy ul. (...) na kwotę 20.587,27 zł płatną do dnia 29 grudnia 2009 roku. Dokument wysłany na adres J. ul. (...) odebrała E. C..

(dowód: nota obciążeniowa k. 16, potwierdzenie odbioru k. 17)

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. 10 lutego 2010 r. przeprowadził kontrolę obowiązkową zakończonej budowy.

Decyzją o pozwoleniu na użytkowanie Nr (...) z dnia 18 lutego 2010 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. udzielił pozwolenia na użytkowanie odbudowanej więźby dachowej budynku mieszkalnego w J., przy ul. (...), na działce nr (...).

(dowód: protokół k. 179-180; decyzja nr (...) k. 183)

W dniu 10 maja 2010 roku został sporządzony kosztorys powykonawczy związany z inwestycją odbudowy więźby dachowej: wartość kosztorysowa robót bez podatku VAT określono na 130.416,51 złotych, podatek VAT 28.691,63 złotych razem 159.108,14 złotych.

(dowód: kosztorys k. 25-27)

H. W. (C.) upoważniła swą córkę E. C. do reprezentowania jej w czynnościach związanych z uzyskaniem dotacji na prace konserwatorskie przy ul. (...) (budynek po spaleniu).

E. C. z powołaniem się na upoważnienie podpisała pełnomocnictwo, w którym H. C., jako współwłaściciel budynku mieszkalnego w J. przy ul. (...), upoważnia B. J. M. L. do reprezentowania jej w czynnościach związanych z dotacją na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków usytułowanym na terenie województwa (...) ze środków pozostających w dyspozycji finansowych (...)- (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w 2010 r., na prace przeprowadzone w okresie 3 lat poprzedzających rok złożenia wniosku (tzw. refundacja). Wskazano, że pełnomocnictwo obowiązuje do czasu uzyskania ostatecznej decyzji w ww. sprawie od (...)- (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

(dowód: upoważnienie k. 207; pełnomocnictwo k. 206)

Dnia 19 lipca 2010 r. w odpowiedzi na wniosek z dnia 25 czerwca 2010 r. Gminy J. o udzielenie refundacji na realizację zadania :odbudowa więźby dachowej budynku przy ul. (...) w J., po ocenie wniosku (...) Konserwator Zabytków wskazał, iż wniosek nie spełnia wymogów formalnych w sprawie udzielania dotacji celowej na prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków

(dowód: odpowiedź k. 204)

Dnia 05 sierpnia 2010 roku Urząd Miejski w J. wezwał do zapłaty H. C. do zapłaty kwoty 20.587,27 zł wraz z odsetkami naliczonymi na dzień 05.08.2010 r. w kwocie 1.606,00 zł – łącznie kwota 22.193,27 zł. Korespondencję wysyłano dwukrotnie, za pierwszym razem na nazwisko C. H., za drugim – C. H..

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 18, potwierdzenie odbioru k. 20)

Ponownie 13 czerwca 2011 roku i 07 lipca 2011 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty ww. kwoty wraz z odsetkami w kwocie 3893,53 zł, następnie 4.069,51 zł w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania.

(dowód: wezwania do zapłaty k. 21, 22, potwierdzenia k. 23)

Powód przeprowadzał również odbudowę lokalu mieszkalnego usytułowanego na poddaszu w budynku przy ul. (...) w J.. W 2011 r. zamówił wykonanie dokumentacji projektowo – kosztorysowej w tym przedmiocie.

(dowód: faktura (...) k. 225; protokół k. 226; zbiorcze zestawienie kosztów wraz z kosztorysem inwestorskim k. 227, 230-258; umowa o wykonanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej k. 228-229)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo co do zasady podlegało uwzględnieniu, jednakże nie w żądanej wysokości.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do podniesionej kwestii przedawnienia roszczenia. Zgodnie z art. 117 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, a po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba, że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Pozwana powołała się na art. 118 k.c., który stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Roszczenie dochodzone przez powódkę nie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a zatem przepis ten nie może być zastosowany. Gmina J. podjęła się wykonania wszystkich czynności związanych z odbudową dachu, polegająca na zgromadzeniu stosownej dokumentacji, pozwoleń, wyboru wykonawcy, nadzoru nad pracami i jej odbioru, działając nie jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ale jako współwłaściciel nieruchomości, który działał za zgodą i wiedzą oraz w interesie wszystkich współwłaścicieli. Zatem uznać należy, że roszczenie powódki podlega dziesięcioletniemu terminowi przedawnienia i termin ten na dzień wniesienia pozwu nie upłynął.

Zgodnie zaś z przepisami o współwłasności, każdy ze współwłaścicieli jest obowiązany do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną (art. 200 k.c.). Gmina J. na spotkaniu z pozostałymi współwłaścicielami wystąpiła z propozycją podjęcia działań zmierzających do odbudowy spalonego dachu, a później również otrzymała pełnomocnictwa do podejmowania czynności w tym zakresie w imieniu wszystkich współwłaścicieli. Budynek po pożarze nie nadawał się do zamieszkania i stał pusty. Pozwana na odbudowę dachu wyraziła zgodę, uczestnicząc w zebraniu, wpłaciła 20.000,00 zł na koszty z tym związane, jednakże późniejszy dokument pełnomocnictwa podpisała jej córka, posługując się imieniem nazwiskiem pozwanej. Pozwana, jak podała, przewidywała, że koszt odbudowy dachu będzie wynosił 80.000,00 zł wedle deklaracji B. i dlatego wpłaciła 25 % przewidywanej kwoty remontu. Podkreślenia wymaga, że pozwana nie sprzeciwiła się wszelkim pracom remontowym i uczestniczeniu w ich kosztach. Działania powódki można było zakwalifikować jako zarząd, o którym mowa w art. 199-205 i 208 k.c., albowiem wykonywała czynności dotyczące gospodarowania rzeczą wspólną, podejmując działania związane z odbudową dachu działała w imieniu wszystkich współwłaścicieli. Podkreśla się, że zarząd to podejmowanie wszelkich decyzji i dokonywanie wszelkiego rodzaju czynności dotyczących przedmiotu wspólnego prawa, koniecznych lub przydatnych w toku gospodarowania rzeczą, obejmujących sferę utrzymania, zabezpieczenia i eksploatacji rzeczy. Mogą to być czynności faktyczne (np. inwestycje, remonty), prawne (np. wynajęcie lub wydzierżawienie rzeczy) i urzędowe (np. złożenie wniosku o ustalenie warunków zabudowy lub o pozwolenie na budowę). W judykaturze wskazano, że przez zarząd majątkiem wspólnym rozumieć należy całokształt czynności prawnych i faktycznych, które dotyczą tego majątku bezpośrednio lub pośrednio "poprzez osiągnięty skutek gospodarczy" (uzasadnienie uchwały siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1994 r., III CZP 182/93, OSNC 1994, nr 7-8, poz. 146). Pozwana dopiero po ustaleniu wysokości wszystkich poniesionych kosztów sprzeciwiła się obowiązkowi ich zapłaty, wskazując, że swoją część należności z tym związanych już poniosła i zakwestionowała działania podejmowane przez powódkę w jej imieniu, ponad kwotę wpłaconą.

Faktycznie Gmina J. nie posiadała pisemnego upoważnienia do działania w imieniu pozwanej, albowiem uzyskane pełnomocnictwo nie zostało podpisane przez pozwaną, zatem nie zostało wykazane, by pozwana wyraziła zgodę w pełnym zakresie, jeżeli chodzi o koszty remontu.

Pozwana, jak sama wskazała godziła się na odbudowę dachu, ale w ograniczonym zakresie, tj. do kwoty 80.000,00 zł i w tym zakresie można przyjąć, że powódka działała również w jej imieniu. Nawet jeżeli faktycznie na spotkaniu była mowa o takim koszcie, choć inni świadkowie wskazywali na kwotę ponad 100.000,00 zł, to niewątpliwie poniesiono wyższe, uzasadnione wydatki, w których partycypować powinna pozwana.

Powódka prowadząc przedmiotową odbudowę nie mogła na pewnym etapie prac, po przekroczeniu 80.000,00 zł czy 100.000,00 zł, powstrzymać je, pozostawiając niedokończoną inwestycję. Działała dalej z korzyścią dla wszystkich współwłaścicieli, albowiem korzyść niekoniecznie ma polegać na zysku, ale chodziło również o ponoszenie wydatków, które są konieczne, racjonalne i uzasadnione, zarówno co do rodzaju jak i wysokości. Działania te można zakwalifikować jako czynność zachowawczą o których mowa w art. 209 k.c. Istotą czynności zachowawczych jest ochrona wspólnego prawa. Cel ten jest realizowany przez wykonywanie "wszelkich czynności" i dochodzenie "wszelkich roszczeń". Powszechnie przyjmuje się, że czynność zachowawcza może mieć charakter czynności faktycznej (np. obrona konieczna, dozwolona samopomoc), czynności prawnej (np. zawarcie ugody), a przede wszystkim czynności procesowej (np. wystąpienie z powództwem windykacyjnym, negatoryjnym, wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia). Czynności zachowawcze może wykonywać każdy ze współwłaścicieli indywidualnie, niezależnie od innych albo w porozumieniu z innymi współwłaścicielami. Samodzielne wykonywanie czynności zachowawczych przez współwłaściciela jest dopuszczalne w takim zakresie, jaki daje się pogodzić z korzyścią i interesem wszystkich współwłaścicieli.

Podstawą roszczenia strony powodowej był przepis art. 207 k.c., który stanowi, że pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Jak podnosi się w doktrynie (Komentarz do art. 207 kodeksu cywilnego (Dz. U. 64.16.93), (w:) E. Gniewek, Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001), współwłaściciele również w stosunku do wielkości udziałów ponoszą „wydatki" i „ciężary" związane z rzeczą wspólną (art. 207 in fine k.c.). Możliwe jest wszakże odmienne ukształtowanie umowne według woli współwłaścicieli.

W pierwszym rzędzie współwłaściciele ponoszą „wydatki" na rzecz wspólną. Owo pojęcie oznacza zapewne pokrycie „nakładów" na rzecz. Niezwłocznie jednak trzeba zastrzec, że chodzi tu o wszelkie nakłady: konieczne, użyteczne, a nawet zbytkowne, jeżeli przy zachowaniu reguł zarządu rzeczą wspólną uzgodniono takie wydatki. Najczęściej są to wydatki ponoszone w toku normalnej eksploatacji rzeczy, według zasad prawidłowej gospodarki, przy zgodzie większości współwłaścicieli (art. 201 k.c.). Nie można jednak wykluczać wydatków nadzwyczajnych, przekraczających zakres zwykłego zarządu, podejmowanych za zgodą wszystkich współwłaścicieli (art. 199 k.c.).

Istotą czynności zachowawczych, o których mowa w art. 209 k.c. jest ochrona wspólnego prawa. Cel ten jest realizowany przez wykonywanie "wszelkich czynności" i dochodzenie "wszelkich roszczeń". Czynność zachowawcza może mieć charakter czynności faktycznej (np. obrona konieczna, dozwolona samopomoc), czynności prawnej (np. zawarcie ugody), a przede wszystkim czynności procesowej (np. wystąpienie z powództwem windykacyjnym, negatoryjnym, wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia). Objaśniając istotę czynności zachowawczej należy zwrócić uwagę, że w przypadku dochodzenia roszczenia może ono być realizowane tylko w całości, a więc niepodzielnie. Czynności zachowawcze może wykonywać każdy ze współwłaścicieli indywidualnie, niezależnie od innych albo w porozumieniu z innymi współwłaścicielami. Samodzielne wykonywanie czynności zachowawczych przez współwłaściciela jest dopuszczalne w takim zakresie, jaki daje się pogodzić z korzyścią i interesem wszystkich współwłaścicieli. Z tego powodu nie będzie czynnością zachowawczą działanie współwłaściciela w celu zachowania jedynie jego udziału we współwłasności. Czynności zachowawcze stanowią metodę ochrony wspólnego prawa i nie wchodzą w zakres pojęcia "zarządu" (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 października 2013 r. II CSK 673/12). W tym miejscu można też powołać wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie (wydany w sprawie o sygn. VI ACa 177/06), w którym stwierdzono, że każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności zmierzające do zachowania wspólnego prawa, majątku (tzw. czynności zachowawcze). Taką czynnością jest zapewne wezwanie do naprawy zaciekającej piwnicy - nie jest nią natomiast utrudnianie wykonania takiego remontu.

Sąd na wniosek strony pozwanej dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa. Z przeprowadzonej opinii i jej uzupełnienia wynika, że co do zasady wymienione w zestawieniu, w jego punktach od 1 do 33 pozycje, mają swoje uzasadnienie pod względem formalnym i odzwierciedlenie w przeprowadzonych pracach budowlanych, z pewnymi zastrzeżeniami wskazanymi w opinii, o których będzie mowa poniżej. Biegły nie odniósł się do zasadności uwzględnienia odsetek od zaciągniętego kredytu, wskazując, że nie ma wiedzy w tym przedmiocie.

W ocenie Sądu kwestia odsetek od kredytu winna być uwzględniona na korzyść strony pozwanej, albowiem nie zostało wykazane, by koszt ten był uzgadniany z pozwaną, bądź też na zebraniu, na którym zapadła decyzja o odbudowie dachu. Powódka decydując się organizację odbudowy dachu winna od razu poinformować pozostałych współwłaścicieli o konieczności zaciągnięcia przez nią kredytu na ten cel, i w efekcie partycypacji w tym koszcie. Nie zostało wykazane by była to okoliczność uzgodniona ze współwłaścicielką, a kwota ta – w ocenie Sądu – nie może być traktowana jako uzasadniony koszt, zmierzający do ochrony wspólnego prawa, tym bardziej, że pozwana wpłaciła część należności na poczet remontu, żywiąc przekonanie, że kwota ta pokryje jej udział w kosztach odbudowy dachu. Nie była też przez powódkę informowana o konieczności zaciągnięcia kredytu na ten cel. Z żadnego z przeprowadzonych dowodów nie wynika, by wydatek ten był przedmiotem ustaleń ze współwłaścicielami, a w szczególności z pozwaną.

Przechodząc do dalszej analizy uzasadnionych kosztów poniesionych przez powódkę przy odbudowie dachu to kolejna kwestia podniesiona przez biegłego dotyczyła zawartych umów na wykonanie odbudowy dachu, które kwotowo nie zgadzały się z wystawionymi następnie przez tą firmę fakturami. Dotyczy to pozycji 12, 14, 15, 16 i 21 zestawiania końcowego. Różnica pomiędzy umowami (łącznie netto 49.790,00 zł) a fakturami (łącznie netto 53.584,00 zł) wynosiła łącznie ze wszystkich ww. pozycji 3.794,00 zł netto (4.628,68 zł brutto). W tej części podzielić należy tezę postawioną przez biegłego o niezasadności poniesienia kosztów wyższych, niż to wynikało z zawartych umów. Nie była bowiem wykazana ani udokumentowana podstawa do zwiększenia ustalonego w umowie wynagrodzenia. Ponadto biegły zwrócił również uwagę na kwestię stosowanego podatku, tj. że inwestor powinien naliczyć poszczególnym właścicielom podatek VAT. Sąd nie podziela tego stanowiska, albowiem powódka dokonując czynności związanych z przedmiotową inwestycją działała jako przedstawiciel wszystkich współwłaścicieli, a nie jako podmiot prowadzący w tym przedmiocie jakąkolwiek działalność. Jednakże Sąd zwrócił uwagę, że faktury, dotyczące wykonanych usług, wymienione w punktach 12, 14, 15, 16 i 21 zestawienia, były wystawione z 22% VAT-em, co w ocenie Sądu nie miało uzasadnienia i zwiększało koszty inwestycji. W tamtym czasie roboty budowlane były opodatkowane VAT według stawki 7 lub 22 %. Obniżona stawka 7 % miała zastosowanie do robót budowlanych, które są budową, remontem, modernizacją, termomodernizacją lub przebudową obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (zob. art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146 ustawy o VAT). Niewątpliwie odbudowa dachu i usługi świadczone przez firmy były dokonywane na obiekcie budownictwa mieszkalnego i dlatego winna być przez te firmy stosowana stawka obniżona podatku, czego dopilnować powinna powódka, skoro to ona podjęła się organizacji tego remontu.

Mając powyższe na uwadze, kwoty wskazane w punktach 12, 14, 15, 16 i 21, poza ich obniżeniem do kwoty wskazanych w umowach, zostały również pomniejszone o kwotę, w ocenie Sądu, zawyżonego podatku. Uwzględniono zatem kwotę netto z umów - 49.790,00 zł, powiększona o stawę 7 % VAT-u, a nie 22%, czyli o 3.485,30 zł.

W ocenie Sądu biegły niezasadnie nie uwzględnił korekty z punktu 32 zestawienia, pomniejszającej fakturę z punktu 20. Skoro palety zostały zwrócone, a faktura dokumentująca ich sprzedaż „zminusowana” to uzasadnione koszty winny by pomniejszone o kwotę korekty, tj. 488 ,00 zł brutto.

Do uzasadnionych kosztów Sąd zaliczył także cały koszt zakupu cegły z punktu 10 zestawienia, pomimo zakwestionowania tej ilości przez biegłego, okoliczność ta została przyznana przez stronę pozwaną.

Za nieuzasadnione wydatki uznano zbyt wysoką ilość zakupionego impregnatu oraz stopni dachowych, albowiem wydatki te nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistych kosztach remontu.

Za zasady Sąd uznał koszt wskazany w puncie 6 zestawienia, pomimo zakwestionowania go do kwoty 585,51 zł przez biegłego, który wskazywał, że sprzęt ten winien być na wyposażeniu firm wykonujących prace budowlane i nie obciążać inwestora. Teza ta, choć może i słuszna w odniesieniu do inwestycji zlecanych firmom, nie uwzględnia tej specyficznej sytuacji i tej konkretnej inwestycji. Zasadniczo powódka jako współwłaściciel, częściowo za ich zgodą a częściowo w trybie art. 209 k.c., wykonywała czynności związane z odbudową dachu, i część prac wykonała korzystając ze swojego zasobu pracowników, nie wykazując tych kosztów w zestawieniu końcowym. Niewątpliwie prace porządkowe związane z przygotowaniem budynku do właściwej odbudowy dachu i innych elementów, poprzedzony były czynnościami związanymi z uporządkowaniem terenu budowy. Stan tej nieruchomości budynkowej – co wynika między innymi z opinii technicznej z k. 43-45 – był fatalny, w pomieszczeniach budynku zalegały dłuższy czas odpady, śmieci, butwiejące pozostałości pochodzenia organicznego, a stropy zostały zalane ściekami z uszkodzonej instalacji sanitarnej. Uszkodzeniu uległy również kominy, które trzeba było rozebrać, by nie doszło do ich zawalenia. (...) ujawnione na fakturze w ocenie Sądu były niezbędne do prac związanych porządkowych, pozwalających na przejście do kolejnego etapu właściwych już prac.

Opinia biegłego K. S., a także jej uzupełnienie, co do zasady, zasługiwały na podzielenie. Biegły ten dysponował wiadomościami specjalnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, opinia jest logiczna, zgodna z doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy, jest pełna i jasna. Dowód z opinii biegłego jest przekonywujący i zrozumiały dla Sądu. Biegły obiektywnie i trafnie uzasadnił wnioski z niej wypływające.

Należy zauważyć, że opinia biegłego ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału, w sytuacji gdy są potrzebne do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega jak i inne dowody ocenie zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżnia ją pod tym względem szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej (postanowienie SN z dnia 7 listopada 2000r., I CKN 1170/98, OSNC 2001, nr 4, poz. 64). Biegły w sposób należyty umotywował wnioski zawarte w sporządzonej opinii, a zatem dowód ten został prawidłowo przeprowadzony. Przyjmuje się bowiem, iż dowód z opinii biegłego jest prawidłowo przeprowadzony wówczas, gdy opinia zawiera uzasadnienie ostatecznych wniosków, sformułowane w sposób przystępny i zrozumiały dla osób nie posiadających wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c. w związku z art. 285 § 1 k.p.c.).

W ocenie Sądu kwestia podnoszona przez stroną pozwaną, a dotycząca niewłaściwego trybu wyłaniania wykonawcy, nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Kosztorysowe ustalenie wartości prac dokonane przez biegłego przy uwzględnieniu 22 % VAT, nie odbiegały w znaczący sposób od zestawienia powódki, przy pominięciu ostatniej pozycji, a kwestia nieuzasadnionych kosztów została szczegółowo omówiona powyżej.

Wskazać ponadto należy, że niesłuszny był zarzut pozwanej sugerujący, że powódka do kosztów odbudowy dachu doliczyła koszty remontu należącego do niej lokalu. Poza opinią biegłego, która temu zaprzecza, również faktura na wykonanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej odbudowy lokalu mieszkalnego na poddaszu budynku, wystawiona na podstawie umowy z 22 czerwca 2011 r. dokumentuje późniejsze rozpoczęcie prac w tym lokalu. Skoro taki projekt został sporządzony w sierpniu 2011 r., a zestawienie końcowe rozliczenia odbudowy dachu sporządzono 1 listopada 2009 r., to nie jest możliwe by koszt ten, a także inne ewentualne koszty odbudowy lokalu ujęte zostały w dokumencie z 2009 r.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie osobowe środki dowodowe w postaci zeznań świadków, a także stron pozwoliły na ustalenie w jaki sposób dokonywane były porozumienia pomiędzy współwłaścicielami i czynności związane z inwestycją. Choć pozwana nie zgadzała się z częścią stawianych przez powódkę tez i twierdzeń, to mając na względzie pozostały materiał dowodowy, powództwo co do zasady należało uwzględnić.

Za całkowity i uzasadniony koszt remontu Sąd uznał kwotę 145.262,54 zł brutto, czyli po obniżeniu wskazanej w zestawieniu kwoty 162.349,08 zł o koszty: kredytu 4.050,40 zł (zestawienie pozycja numer 34), zakupu części impregnatu 819,65 zł (zestawienie pozycja nr 5), zakupu części stopni dachowych 119,31zł (zestawienie pozycja nr 20), nienależnie naliczonego przez kontrahenta 22 % podatku VAT w miejsce 7 % podatku VAT co do punktów 12 zestawienia (16.836,00 zł do 14.766,00 zł = 2.070,00 zł brutto), 14 zestawienia (10.254,10 zł do 8.993,35 zł = 1.260,75 zł brutto), 15 zestawienia (20.801,00 zł do 18.243,50 zł = 2.557,50 zł brutto), 16 zestawienia (4.018,68 zł – 3.524,58 zł = 494,10 zł brutto), 21 zestawienia (13.462,70 zł – 11.807,45 zł = 1.655,25 zł brutto), łącznie 8.037,60 zł, wartości faktur, które nie były zgodne z zawartymi umowami 4.059,58 zł (wartość wynikająca z faktur netto 53.584,00 zł – pozycje z punktów 12, 14, 15, 16, 21 zestawienia odjąć wartość umów netto 49.790,00 zł = 3.794,00 zł netto dodać 7 % VAT 265,58 zł = 4.059,58 zł).

Zatem w odniesieniu do udziału pozwanej w częściach wspólnych budynku winna ona uczestniczyć w powyższych kosztach w 25 %, czyli 36.315,64 zł i przy uwzględnieniu dokonanej wpłaty 20.000,00 zł, różnica 16.315,64 zł stanowi kwotę, którą pozwana winna dopłacić.

Sąd nie uwzględnił również zarzutu pozwanej powołującej się na art. 5 k.c., albowiem nie zaszły w niniejszej sprawie przesłanki określone w tym przepisie.

Orzeczenie o odsetkach uzasadnia przepis art. 481 § 1 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei przepis § 2 wyżej wspomnianego artykułu stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Chwilę, w której dłużnik dopuszcza się opóźnienia, określić należy na podstawie art. 476 k.c. Przepis ten wskazuje na obiektywny stan faktyczny, który jest podstawą postawienia dłużnikowi zarzutu nieterminowego wykonania zobowiązania. Dłużnik dopuszcza się zatem zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela..

W niniejszej sprawie mieliśmy do czynienia ze zobowiązaniem bezterminowym, które wymagało wezwania do zapłaty współwłaściciela nieruchomości. Sąd doszedł do przekonania, że skoro powódka była w posiadaniu adresu zamieszkania pozwanej na terenie Niemiec i wiedziała, że pozwana na stałe nie przebywa w Polsce – to wezwanie winno być przesłane na ten adres, a nie na adres nieruchomości, której właścicielką pozwana jest. Zatem żądanie w zakresie odsetek uzasadnione jest od dnia wniesienia pozwu, czyli od 1 grudnia 2011 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił w pozostałym zakresie powództwo.

Natomiast orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia przepis art. 100 k.p.c., który stanowi, że razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Na koszty procesu, w łącznej wysokości 5.886,37 zł, poniesione przez stronę powodową składają się następujące kwoty: 1.030,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 1.200,00 zł tytułem uiszczonych zaliczek na koszty związane z ustanowieniem kuratora dla pozwanej nieznanej z miejsca pobytu, wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalono zgodne z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) w zw. z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800), który stanowi, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.

Na koszty poniesione przez pozwanego składa się kwota 2.400,00 zł tytułem zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 3.000,00 zł.

Powódka wygrała sprawę w 79,25 %, a więc przy uwzględnieniu stopnia wygranej, należał jej się zwrot kosztów procesu od pozwanej w wysokości 2,545,25 zł – o czym postanowiono w pkt III wyroku.

Nadto na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, z uwzględnieniem stopnia wygrania sprawy przez strony, Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa na wynagrodzenie i zwrot kosztów biegłego (484,73 zł, 154,80 zł, 177,00 zł, 1.653,53 zł), zwrot kosztów utraconego zarobku świadka (81,26 zł), wynagrodzenia kuratora (1.752,00 zł) -odpowiednio od powódki kwotę 692,94 zł (przy uwzględnieniu nadpłaty w kwocie 200 zł dokonanej przy uiszczaniu opłaty od pozwu), zaś od pozwanej - 3.410,38 zł .