Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Łomży III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Zenon Milewski

Protokolant Aneta Pogroszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r., w Ł.,

sprawy z powództwa małoletnich A. W. (1) i E. W. reprezentowanych przez matkę A. S.

przeciwko A. W. (2)

o podwyższenie alimentów

I.  Podwyższa renty alimentacyjne, ustalone uprzednio wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie IC 366/14, od pozwanego A. W. (2) na rzecz małoletnich powodów:

- A. W. (1) z dotychczasowej kwoty po 650 zł miesięcznie do kwot po 750 (siedemset pięćdziesiąt) zł miesięcznie,

- E. W. z dotychczasowej kwoty po 550 zł miesięcznie do kwot po 650 (sześćset pięćdziesiąt) zł miesięcznie,

łącznie z dotychczasowej kwoty po 1.200 zł miesięcznie do kwoty po 1.400 (jeden tysiąc czterysta) zł miesięcznie, poczynając od dnia 12 stycznia 2017 r., płatne na dotychczasowych warunkach;

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  Odstępuje od obciążania stron dotychczasowymi brakującymi kosztami sądowymi, które ponosi Skarb Państwa;

IV.  Koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie znosi;

V.  Wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 337/16

UZASADNIENIE

Małoletnie powódki A. W. (1) i E. W., reprezentowane przez ich przedstawiciela ustawowego w osobie matki A. S., wniosły pozew przeciwko pozwanemu, ich ojcu, A. W. (2) o podwyższenie alimentów. Domagały się nim podwyższenia alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie IC 366/14 na rzecz małoletniej A. W. (1) z dotychczasowej kwoty po 650 zł miesięcznie do kwoty po 1.500 zł miesięcznie i małoletniej E. W. z dotychczasowej kwoty po 550 zł miesięcznie do kwoty po 1.500 zł miesięcznie, płatnych z góry do rąk ich matki A. S. do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu którejkolwiek z rat oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz małoletnich powódek kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, iż po wydaniu wyroku nastąpiła istotna zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powódek oraz wysokości kosztów ich utrzymania. Nie zmieniła się natomiast sytuacja materialna matki małoletnich powódek. Nie może ona podjąć dodatkowych zajęć zarobkowych z uwagi na konieczność stałej opieki nad córkami. Nie otrzymała ona, poza alimentami, żadnej dodatkowej pomocy finansowej od pozwanego. Wspierała ją jedynie jej matka drobnymi wpłatami, które nie pozwoliły na pełne pokrycie koniecznych wydatków ponoszonych na rzecz córek. W ocenie tej strony sytuacja materialna pozwanego odbiega znacznie od przeciętnej. Jego stopa życiowa utrzymuje się na wysokim poziomie. Dokonuje on zakupu wartościowych rzeczy i prowadzi wystawne życie. W ostatnim czasie kupił wartościowy samochód dostawczy. Z prowadzonej działalności osiąga znaczne dochody. Małoletnie powódki od września 2016 r. będą uczęszczały odpowiednio do klasy piątej i zerowej, co dodatkowo uzasadnia zwiększenie się wydatków związanych z ich utrzymaniem i wychowaniem.

W piśmie procesowym z dnia 21 lutego 2017 r. strona powodowa rozszerzyła to powództwo w niniejszej sprawie i wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie IC 366/14 na rzecz małoletniej A. W. (1) z dotychczasowej kwoty po 650 zł miesięcznie do kwoty po 2.000 zł miesięcznie i małoletniej E. W. z dotychczasowej kwoty po 550 zł miesięcznie do kwoty po 1.700 zł miesięcznie, płatnych z góry do rąk ich matki A. S. do dnia 10-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu którejkolwiek z rat.

Pozwany A. W. (2) złożył odpowiedź na pozew, w której wnosił o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódek na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska zaprzeczył on okolicznościom opisanym w pozwie przez przedstawicielkę ustawową oraz jej twierdzeniom wskazującym na uzasadnione potrzeby córek i możliwości zarobkowe oraz stopę życiową i sytuację majątkową rodziców. Nie kwestionował spoczywającego na nim obowiązku alimentacji, ale nie zgodził się z żądaniem pozwu. W jego ocenie przedstawione miesięczne wydatki powódek można jednak odczytywać w kategoriach życzeniowych, gdyż nie mają żadnego potwierdzenia w przedłożonych dowodach. Podkreślił, iż ma on ustalone kontakty z małoletnimi córkami w wymiarze sięgającym łącznie około 100 dni w roku i przez to ma on wiedzę jakie są rzeczywiste i uzasadnione potrzeby jego dzieci, gdyż w tym czasie zajmuje się ich wychowaniem i utrzymaniem. Przedstawił analizę wydatków córek i uznał, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem A. wynoszą 1.100 zł a E. 900 zł. Zaprzeczył twierdzeniom strony powodowej co do prowadzenia przez niego wystawnego życia i zakupu wartościowych rzeczy. Jest on rolnikiem ubezpieczonym w KRUS, podobnie jak jego rodzice, u których mieszka. Jego matka prowadzi działalność gospodarczą a pozwany tylko pomaga rodzicom na zasadzie współpracy w prowadzeniu zakładu stolarskiego. Zarabia on łącznie 2.200 zł miesięcznie. Z tej kwoty opłaca alimenty w łącznej kwocie 1.200 zł miesięcznie a pozostałe środki pozwalają mu na swoje skromne utrzymanie. Matka powódek otrzymuje natomiast dodatkowe dochody z udzielania korepetycji, ze sprawowania funkcji Prezesa (...) w szkole, ze sprawowania funkcji opiekuna na wyjazdach podczas wakacji i otrzymuje co roku zwrot podatku dochodowego z racji ulgi na dzieci. Podczas spędzania przez córki 100 dni w roku u ojca zapewnia on dzieciom realizację wszystkich potrzeb począwszy od wyżywienia, po zakup odzieży, obuwia, kosmetyków, wspólny wypoczynek.

W czasie rozprawy w dniu 6 lutego 2017 r. pozwany oświadczył, iż przystałby na podwyżkę alimentów do kwot po 700 zł na starszą córkę oraz 600 zł na młodzą córkę, czyli podwyższenie alimentów po 50 zł na każdą córkę.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

A. S. i A. W. (2) w dniu 9 kwietnia 2005 r. zawarli związek małżeński w USC w Ł.. W tym ich związku w dniu 12 września 2005 r., w Ł., urodziła im się córka A. W. (1), a w dniu 28 czerwca 2010 r. w Ł., córka E. W.. Rodzina ta mieszkała w P., w domu rodziców A. W. (2), którzy zamieszkiwali wraz z nimi. Na skutek nieporozumień pomiędzy A. W. (3) a A. W. (2) A. W. (3) w dniu 2 czerwca 2014 r. wyprowadziła się wraz z dziećmi z dotychczasowego miejsca zamieszkania u teściów i początkowo zamieszkała w Ł. u cioci a następnie przeniosła się do mieszkania jej mamy, przebywającej za granicą. A. W. (2) kontaktował się z córkami.

W dniu 11 czerwca 2014 r. do Sądu Okręgowego w Łomży wpłynął pozew A. W. (3) skierowany przeciwko pozwanemu A. W. (2) o rozwód. Prawomocnym wyrokiem z dnia 9 lipca 2014 r. Sąd Okręgowy w Łomży, w tejże sprawie IC 366/14, rozwiązał przez rozwód, bez orzekania o winie, jej związek małżeński z A. W. (2). Sąd ten powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad ich małoletnimi dziećmi A. W. (1) i E. W., z tym, że miejsce pobytu tych dzieci ustalił przy matce A. W. (3). Jednocześnie wyrokiem tym zobowiązano oboje rodziców do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania ich dzieci i z tego tytułu, zgodnie a wolą obu stron, zasądzono od A. W. (2) alimenty na rzecz A. W. (1) w kwocie po 650 zł i E. W. w kwocie po 550 zł miesięcznie płatne w terminie do 10-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności do rąk A. W. (3) jako ustawowej przedstawicielski małoletnich. Ustalono nim także kontakty A. W. (2) z małoletnimi jego córkami A. W. (1) i E. W.. Tego samego dnia Sąd ten w trybie zabezpieczenia na czas trwania postępowania ustalił obowiązek alimentacyjny, tak jak w wyroku, oraz kontakty A. W. (2) z jego córkami. Wyrok w tej sprawie nie został zaskarżony przez żadną ze stron i uprawomocnił się w dniu 30 lipca 2014 r. Nie zaskarżono także postanowienia o zabezpieczeniu.

W czasie trwania tej sprawy rozwodowej małoletnia A. W. (1) miała prawie 9 lat i była uczennicą Szkoły Podstawowej w Ł.. Chodziła na lekcje tenisa ziemnego jeden raz w tygodniu i zajęcia karate. Z kolei małoletnia E. W. miała wówczas 4 latka i uczęszczała do przedszkola. Obie te dziewczynki nie miały żadnego majątku.

Ich matka A. W. (3), która później wróciła do nazwiska panieńskiego S., miała wówczas 32 lata i zawód nauczyciel, który wykonywała pracując w Publicznym Gimnazjum Nr (...) w Ł.. Była tu zatrudniona na czas nieokreślony od 1 września 2010 r. z wynagrodzeniem około 2.354 zł netto, od której potrącane miała 429 zł tytułem różnego typu składek. W tym zakładzie pracy spłacała także pożyczkę mieszkaniową ze spłatą miesięczną w kwocie 282 zł, a której saldo na dzień 10 czerwca 2014 r. wynosiło 1.410 zł. W zeznaniu podatkowym za 2014 r. wykazała ona przychód w kwocie 39.000 zł.

Pozwany A. W. (2) miał wówczas 38 lat i mieszkał w P., u rodziców. Posiadał wyuczony zawód magister ekonomii. Utrzymywał kontakt z córkami. Dzwonił do nich a także bywały one u niego w czasie weekendów. W styczniu 2014 r. wyrejestrował on prowadzoną wcześniej przez siebie, w budynkach stanowiących własność ojca w W., działalność gospodarczą związaną z produkcją mebli. Prowadząc tą działalność był on na ryczałcie i osiągał dochód 30.000-40.000 zł rocznie. W 2014 r. złożył zeznanie podatkowe Urzędowi Skarbowemu w Ł. w formie PIT-28, w którym swoje przychody w 2013 r. określił na 34.914 zł. Posiadał on wcześniej łódź, którą sprzedał w maju-czerwcu 2014 r. Jego rodzice prowadzili gospodarstwo rolne o powierzchni 13 ha (w tym 3 ha lasu) i pomagał im w tym ich syn A. W. (2).

Obecnie małoletnia powódka A. W. (1) ma 11 lat i jest uczennicą klasy V Szkoły Podstawowej Nr (...) w Ł.. Korzysta w niej z obiadów, za które jej mama opłaca po 38-73 zł miesięcznie. Nie ma ona majątku. Jest zdrowa, ale pozostaje pod opieką okulisty i trzeba jej kupować okulary. W dniu 10 czerwca 2015 r. jej matka zapłaciła za jej okulary 348 zł. W czasie wakacji 2015 r. była ona na obozie tenisowym (...) Return Ł., za który jej matka zapłaciła 1.450 zł. W czasie tych samych wakacji przebywała ona z siostrą i mamą na wypoczynku w S. i za jej pobyt mama zapłaciła 1.000 zł. W dalszym ciągu chodzi ona na zajęcia z tenisa ziemnego, ale obecnie częściej, bo 2 razy w tygodniu, za które jej matka płaci po 190 zł miesięcznie. Posiada telefon komórkowy, za który matka jej płaci po 70 zł miesięcznie. Dodatkowo, od października 2016 r. chodzi ona na naukę języka niemieckiego, za co jej matka płaci po 200 zł miesięcznie. Ma ona także teraz ruchomy aparat ortodontyczny, który zakupiła jej matka za 600 zł.

Z kolei małoletnia E. W. ma obecnie 6 lat i jest już uczennicą klasy „0” w Przedszkolu Publicznym Nr 10 w Ł.. Jej matka opłaca za jej pobyt w tej grupie po 130-156 zł miesięcznie. Nie ma ona żadnego majątku. Podobnie jak siostra pozostaje pod opieką okulisty i wymaga okularów. Jej matka 10 czerwca 2015 r. zapłaciła 234 zł za jej okulary. Zaczęła ona wzorem siostry chodzić na lekcje tenisa ziemnego. W czasie wakacji 2015 r. była ona na obozie tenisowym (...) Return Ł., za który jej matka zapłaciła 1.450 zł. W czasie tych samych wakacji przebywała ona z siostrą i mamą na wypoczynku w S. i za jej pobyt mama zapłaciła 1.000 zł.

Matka małoletnich powódek A. S. ma obecnie 34 lata. W dalszym ciągu mieszka ona z córkami w mieszkaniu jej mamy, przebywającej za granicą i ponosi opłaty z tym związane. Zakupiła do niego szereg nowych urządzeń i mebli. Dalej pracuje w Publicznym Gimnazjum Nr (...) w Ł. jako nauczyciel w pełnym wymiarze czasu pracy, zatrudniona na czas nieokreślony, gdzie zarabia miesięcznie średnio około 2253 zł brutto a 1.875 zł netto. Wzięła kredyt w kasie zapomogowo-pożyczkowej (...) w kwocie 10.000 zł, który spłaca po 500 zł miesięcznie, oraz drugi kredyt w pracy w kwocie 10.000 zł, który spłaca po 282 zł miesięcznie. Przeznaczyła je na zakup nowego samochodu S. za 74.000 zł. W tym zakupie pomogła jej także mama przekazując jej pieniądze z USA. Płaci ona 1.750 zł rocznie ubezpieczenia za ten samochód. Korzysta z ulg przysługujących na dzieci w rozliczeniu rocznym z urzędem skarbowym. W dniu 28 kwietnia 2015 r. zakupiła ona córkom rowery, z których jeden kosztował 950 zł a drugi 459 zł. Opłaca ona za telefony w rodzinie po około 270 zł miesięcznie i za lekcje tenisa córek po 270 zł miesięcznie. Jej mama przebywa za granicą i pomaga jej finansowo podając pieniądze i w 2014 r. podała jej 4.500 USD, w 2015 r. – 7.800 USD, w 2016 r. – 6.000 USD a w 2017 r. do czasu zakończenia sprawy – 3.000 USD. Udziela ona korepetycji z języka angielskiego. W zeznaniu podatkowym PIT za 2015 r. wykazała ona przychód 37.145 zł a w 2016 r. – 35.410 zł. Sama A. S. swój miesięczny koszt utrzymania określiła na kwoty po około 1.000 zł.

Ojciec małoletnich powódek A. W. (2) ma obecnie 40 lat. Jest zdrowy. Mieszka w dalszym ciągu u swoich rodziców, którym nie płaci za to zamieszkiwanie jak i wyżywienie. Prowadzi z nimi wspólne gospodarstwo domowe. Jego rodzice są właścicielami gospodarstwa rolnego, na które składa się około 18 ha ziemi oraz kilka hektarów lasu. Część ziemi oddana jest w dzierżawę a sami uprawiają około 3 ha. Matka K. W. ubezpieczyła go w tym gospodarstwie rolnym i opłaca za niego składki. Jego matka ma także zarejestrowaną na siebie działalność gospodarczą w postaci zakładu stolarskiego, który przynosi dochód, a w którym pracuje tylko pozwany A. W. (2). Jego rodzice nie zatrudniają innych osób do pracy w tym zakładzie. Ojciec pozwanego jest po udarze i nie może fizycznie pracować. A. W. (2) pracuje także w gospodarstwie rolnym rodziców. Płaci on cały czas alimenty na rzecz córek i nie ma z tego tytułu zaległości. Spotyka się on z córkami, które w co drugie weekendy oraz częściowo w okresie przerw od nauki i świąt mają przebywać u niego, w domu jego rodziców, i są one wówczas na jego i jego rodziców utrzymaniu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- częściowo wyjaśnień A. S. (k. 92-93, 94),

- częściowo wyjaśnień A. W. (2) (k. 94-95),

- częściowo zeznań świadków: E. M. (k. 366-367), D. M. (k. 367), K. W. (k. 367), M. W. (k. 367 odwr.),

- a ponadto: zaświadczenia z PG Nr 8 w Ł. (k. 8, 101), kserokopii aktu małżeństwa (k. 9), umowy na prowadzenie zajęć z E. W. (k. 12), umowy nauczania języka obcego (k. 14), paragonów za okulary (k. 16, 18, 88), rachunków na zakup rowerów (k. 20), faktur za obóz tenisowy (k. 22, 24), faktur za wczasy (k. 26, 27), kserokopii wydruków dot. działalności gospodarczej pozwanego (k. 30-49), informację o ubezpieczeniu w KRUS (k. 79), PIT-28 (k. 80-81, 82), zaświadczenia z (...) Return Ł. (k. 83), opłaty za przedszkole (k. 84), dowody zakupów (k. 85, 86), faktury z T-M. (k. 87), dowodów opłat obiadów (k. 89), informacji lekarza okulisty (k. 99), informacji o opłatach w Szkole Podstawowej Nr (...) w Ł. (k. 103, 104), płyt CD (k. 117), kserokopii faktur, list, paragonów, kart gwarancyjnych, zamówień (k. 118-158), kserokopii zeznań podatkowych A. S. (k. 159-166), dowodów spłat rat pożyczki (k. 167-170), informacji o opłatach (k. 171-172), zestawienia wydatków na E. W. z Przedszkola Publicznego Nr 10 w Ł. (k. 173), kserokopii paragonów (k. 174-221, 223-333), zaświadczenia dot. pożyczki (k. 222), zestawień kosztów utrzymania dziecka (k. 336-339, 340-343), kserokopii protokołu przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie (k. 375-379), zdjęć przekazów z USA (k. 381-404), zdjęć deklaracji celnych (k. 405-412) oraz akt IC 366/14 Sądu Okręgowego w Łomży, których dopuszczono dowód.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Przedmiotowe powództwo małoletnich A. W. (1) i E. W. skierowane przeciwko ich ojcu A. W. (2) o podwyższenie alimentów należy uznać za uzasadnione, ale jedynie w części.

W ocenie Sądu zachodzą w niniejszej sprawie przesłanki do zastosowania art. 138 kro, na podstawie, którego mogłoby nastąpić ewentualne podwyższenie alimentów. Zgodnie, bowiem z dyspozycją tego przepisu przesłanką zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego jest zmiana stosunków. Pod pojęciem tym należy rozumieć okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu unormowanego w art. 133 i 135 kro. Stanowią one, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, a zakres tych świadczeń zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Za usprawiedliwione potrzeby należy natomiast uznać środki utrzymania i środki wychowania. Potrzeby utrzymania mają charakter konsumpcyjny. Ich zaspokojenie polega bowiem na zapewnieniu uprawnionemu mieszkania, wyżywienia, odzieży, leczenia, pielęgnacji w chorobie itp. Dlatego przy ocenie czy zachodzą przesłanki do zastosowania art. 138 kro należy mieć na uwadze wszystkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, a w szczególności możliwości i sytuację majątkową stron stosunku alimentacyjnego.

Obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania należy rozumieć szeroko, w tym znaczeniu mianowicie, że rodzice obowiązani są dostarczać małoletnim dzieciom nie tylko tego wszystkiego, co jest potrzebne do ich prawidłowego rozwoju fizycznego i duchowego, ale także są obowiązani pokryć te wszystkie wydatki, jakie m.in. wynikają ze względu na konieczność prowadzenia spraw, jakie dotyczą osoby dziecka (uchwała SN z 06.02.1969r., III CZP 129/68, OSNCP 1969, nr 10, poz. 170).

Zakres potrzeb dziecka, które powinny być przez rodziców zaspokajane, wyznacza treść art. 96 kro. Według niego rodzice obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie – odpowiednio do jego uzdolnień – do pracy dla dobra społeczeństwa (uchwała SN z 16.12.1987r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Rodzice obowiązani są zatem zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środki wychowania (kształcenia ogólnego, zawodowego) według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Zawsze każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Zgodnie z utrwaloną w orzecznictwie zasadą, dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Nie może to jednak dotyczyć potrzeb będących przejawem zbytku.

Przenosząc powyższe uwagi do niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wynika, iż małoletnie powódki A. W. (1) i E. W. w dalszym ciągu nie mogą samodzielnie się utrzymywać albowiem mają dopiero odpowiednio 11 i 6 lat a nie posiadają przy tym własnego majątku, z którego dochód pozwoliłby im na samodzielne utrzymanie. Bezsprzecznie potrzebna jest im w dalszym ciągu pomoc ze strony rodziców. Pozwany nie kwestionował tego faktu, lecz nie godził się na podwyższenie alimentów do kwot żądanych przedmiotowym pozwem, a jedynie o 50 zł miesięcznie na każdą z córek.

Ponieważ alimenty na rzecz tych małoletnich powódek po raz ostatni ustalone były wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 9 lipca 2014 r. w sprawie IC 366/14, dotyczącej rozwodu A. W. (3) i A. W. (2), to przedmiotem badania w niniejszej sprawie powinien być okres czasu, i występujące w nim ewentualne zmiany w sytuacji stron tego przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego, od tego ostatniego uregulowania tych alimentów w sprawie IC 366/14 do czasu wyrokowania w niniejszej sprawie III RC 337/16. W ocenie Sądu w tym okresie czasu w sytuacjach obu stron przedmiotowego obowiązku alimentacyjnego zaszły pewne zmiany, które powodują konieczność zmiany jego dotychczasowej wysokości. Potwierdził to i pozwany godząc się na niewielkie podwyższenie tych alimentów.

Pewnym utrudnieniem dokonania tych ustaleń jest fakt, iż w trakcie trwania sprawy IC 366/14 nie ustalono dokładnie ówczesnych kosztów utrzymania małoletnich dzieci stron tej sprawy oraz dokładnej sytuacji ich rodziców. W chwili obecnej rodzice tych dzieci również nie potrafią określić ówczesnych tych kosztów utrzymania ich dzieci. Tym nie mniej należy uznać, iż w przeciągu tych prawie 3 lat dzielących obie te sprawy z pewnością koszty utrzymania małoletnich powódek zwiększyły się albowiem żadna ze stron nie kwestionowała tego faktu, i dla strony powodowej stało się to między innymi przyczynkiem do wystąpienia z pozwem w tej sprawie a strona pozwana odpowiadając ostatecznie na to żądanie uznała je za uzasadnione, choć nie w kwocie dochodzonej pozwem.

Dokonując natomiast w niniejszej sprawie analizy obecnej sytuacji małoletnich powódek należy stwierdzić, iż w ich sytuacjach wystąpiły w międzyczasie okoliczności podwyższające ich koszty utrzymania w stosunku do poprzedniej sprawy. W ciągu prawie 3 lat od zakończenia sprawy IC 366/14 wzrosły z pewnością koszty utrzymania obu powódek albowiem są one o ten okres czasu starsze, a jak wiadomo w miarę rozwoju dziecka wzrastają także i jego koszty utrzymania. Dodatkowo w sytuacji obu tych dziewczynek doszła obecnie konieczność zakupu im, z uwagi pogorszenie się wzroku, okularów i ich matka 10 czerwca 2015 r. zapłaciła za okulary A. 348 zł i E. 234 zł (k. 16-19). W sytuacji E. W. w dniu 30 stycznia 2017 r. zaszła konieczność wypisanie jej nowych okularów, co pociągnie za sobą kolejny tego typu wydatek (k. 99). Powszechnie wiadomym jest bowiem, iż dotknięcie dziecka wadą wzroku może powodować pogłębianie się tej wady a co za tym idzie konieczność ciągłej kontroli wzroku i szybkiego reagowania na występujące zmiany zakupem odpowiednich okularów. Kolejnym wydatkiem jaki pojawił się w sytuacji powódek był wydatek za ich obóz tenisowy z (...) Return Ł. w kwotach po 1.450 zł za każdą z nich (k. 22, 24). Dotyczy to w szczególności E. W., która rozpoczęła wzorem siostry uczęszczać na tego typu zajęcia, a której koszty utrzymania zwiększyły się dodatkowo o stałe zajęcia lekcji gry w tenisa ziemnego o kwotę 180 zł miesięcznie (k. 92). Bezsprzecznie związane są z tym także i wydatki na zakup stroju, obuwia czy rakiet. Należy również podkreślić tu, iż małoletnia A. W. (1) zwiększyła swoją częstotliwość tych zajęć tenisowych i obecnie chodzi na nie dwa razy w tygodniu, a nie jeden raz jak to czyniła wcześniej, co oczywiście zwiększa wydatki matki na ten cel. Oczywiście można kwestionować celowość uczestniczenia przez nie w ogóle w tego typu zajęciach, lecz ponieważ nie uczynił tego wprost pozwany oraz uznając, że zajęcia takie są potrzebne dzieciom, zwłaszcza przy ogólnej obecnie tendencji dzieci do braku ruchu, wydatki na ten cel należy uznać za w pełni uzasadnione. Większe wydatki na te powódki wiążą się także z zapewnieniem im przez matkę wypoczynku po roku szkolnym. W 2015 r. przebywały one z mamą na wypoczynku w S. i za ich pobyt ich matka zapłaciła po 1.000 zł za każdą. Dodatkowo, od października 2016 r. zwiększyły się wydatki na małoletnią A. W. (1) albowiem chodzi ona na naukę języka niemieckiego, za co jej matka płaci po 200 zł miesięcznie. Wydatki na tą powódkę zwiększyły się także z uwagi na wzrost opłat za jej telefon komórkowy, albowiem zgodnie z twierdzeniem jej matki wcześniej opłacała jej kartę telefoniczną kwotami po 20-30 zł miesięcznie a obecnie opłaca abonament kwotami po 70 zł miesięcznie. Podkreślenia wymaga także zmiana sytuacji małoletniej E. W. związana z jej procesem edukacyjnym albowiem jest już ona uczennicą klasy „0” w przedszkolu, co w sposób oczywisty w pewien sposób zwiększa potrzebę dodatkowych wydatków na ten cel (k. 173). Zwrócić należy także uwagę na fakt, iż małoletnie powódki zamieszkały wraz z matką w mieszkaniu ich babci, przebywającej za granicą, i ich matka musiała ponieść pewne wydatki na przystosowanie tego mieszkania do potrzeb córek. Pojawiły się także koszty związane z opłatami za czynsz, wodę, energię elektryczną, w łącznych kwotach po około 600 zł miesięcznie, czego prawdopodobnie w przeszłości nie było w związku z zamieszkiwaniem tej rodziny w domu rodziców pozwanego i prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego, a czego nie czyni także i pozwany zamieszkując dalej ze swoimi rodzicami. Wprawdzie powódki i ich matka zamieszkiwały już w trakcie trwania sprawy rozwodowej w tym mieszkaniu, lecz był to dopiero początkowy okres tego zamieszkiwania. Z uwagi zatem na te wszystkie powyżej przedstawione okoliczności Sąd uznał, iż koszty utrzymania małoletnich powódek wzrosły w stosunku do okresu ostatniego orzekania o przedmiotowych alimentach o około 200-300 zł miesięcznie tak w sytuacji A. W. (1) jak i E. W..

Trudno natomiast uznać za uzasadnione przyjęcie twierdzeń strony powodowej, zawartych w pozwie i późniejszym piśmie procesowym (k. 110), iż usprawiedliwione koszty utrzymania A. W. (1) wynoszą znacznie powyżej 2.000 zł miesięcznie a małoletniej E. W. powyżej 1.700 zł miesięcznie, gdyż takie wskazanie tych kosztów utrzymania nie znajduje pokrycia w dochodach i wydatkach strony powodowej oraz wydaje się być sprzeczne z doświadczeniem życiowym.

Według bowiem tej strony powodowej dochody tej strony kształtują się obecnie na poziomie około 2.500 zł miesięcznie, na które składa się wynagrodzenie za pracę A. S. w kwocie około 1.300 zł netto (średnio 1.875 zł (k. 101) pomniejszone o 500 zł pożyczki) i alimenty od pozwanego w kwocie 1.200 zł. Dodatkowo A. S. wspiera finansowo jej matka B. K., która podawała jej pieniądze z USA. Wprawdzie w uzasadnieniu pozwu A. S. podała, że jej matka wspiera ją jedynie „drobnymi” wpłatami, lecz o dziwo na późniejszym etapie tej sprawy zadała sama kłam temu wcześniejszemu swojemu twierdzeniu i złożyła dowody na potwierdzenie, iż w okresie od zakończenia sprawy IC 366/14 jej matka podała jej łącznie około 21.300 USD (k. 381-404), co stanowi około 85.200 zł. Jednak znaczna część tej kwoty, bo około 54.000 zł, zostały przeznaczone przez A. S. na zakupienie przez nią nowego samochodu za kwotę 74.000 zł. Pozostała część środków na ten zakup pochodziła, według jej twierdzeń, z dwóch zaciągniętych przez nią pożyczek po 10.000 zł każda, które spłaca teraz łącznie po 782 zł miesięcznie. Przyjmując, iż pozostała kwota 31.000 zł, z tej pomocy jej matki, została przeznaczona na potrzeby powódek to daje to w okresie od rozwodu do chwili obecnej średnio około 900 zł miesięcznie na obie powódki. Gdy połączymy tę kwotę z kwotą 2.500 zł otrzymamy 3.400 zł, jaką A. S. przeznacza na utrzymanie małoletnich powódek, siebie i zajmowanego przez nie mieszkania. Ponieważ strona powodowa nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów świadczących o braku zaspokojenia wszystkich potrzeb małoletnich powódek albo istnienia zobowiązań z tym związanych należy przyjąć, że takie a nie inne są w tej rodzinie wydatki. W takiej sytuacji dziwi stanowisko strony powodowej wskazujące w ostatecznie sprecyzowanym stanowisku, że wysokość alimentów należnych od pozwanego na rzecz powódek powinna wynosić łącznie 3.700 zł miesięcznie, gdyż kwota tych żądanych alimentów przewyższa nawet kwotę obecnego całkowitego dochodu tej rodziny. Tym samym brak jest jakiegokolwiek argumentu wskazującego na potrzebę podwyższenia przedmiotowych alimentów do żądanych przez stronę powodową kwot.

Podsumowanie tak przedstawionej sytuacji tej rodziny wskazuje, że albo w tej rodzinie wydatki na małoletnie powódki są znacznie niższe albo dochody tej rodziny są jednak wyższe, od tych, jakie wskazuje matka powódek – A. S.. Jednak w ocenie Sądu należy przyjąć, że z jednej strony wskazywane wydatki powódek są niższe a z drugiej strony i wyższe są dochody tej rodziny. Z powyżej przedstawionej oceny sytuacji tej rodziny wynika, że trudno uznać za uzasadnione twierdzenia strony powodowej co do wskazywanych przez tą stronę kosztów utrzymania małoletnich powódek. Należy także zauważyć, iż strona powodowa nie przedstawiła, chociaż w miarę sensownych, dowodów na potwierdzenie tych kosztów utrzymania powódek. Za takie z pewnością nie można uznać bardzo dużą liczbę paragonów i faktur, gdyż szczegółowa ich analiza tego nie potwierdza. Są tu jednak i wyjątki albowiem np. w miesiącu październiku 2015 r. A. S. wydała ponad 6.000 zł, lecz wiązało się to z zakupem szeregu urządzeń i mebli do prawdopodobnie zajmowanego przez nie mieszkania (k. 143). Podobnie i w innych jeszcze miesiącach podwyższone były wydatki tej rodziny z tego powodu. Należy jednak przyjąć, że wydatki tego typu zostały już dokonane a strona powodowa nie wskazała, aby z tego tytułu pozostały jeszcze jakieś niespłacone zobowiązania. Tymczasem z charakteru zobowiązań alimentacyjnych wynika, że są one przeznaczone na bieżące wydatki. W ocenie Sądu należy także przyjąć, iż dochody w tej rodzinie są również nieco wyższe od tych wskazywanych przez A. S. albowiem za udowodnione należy przyjąć udzielanie przez A. S. korepetycji z języka angielskiego. Potwierdzili to bowiem przesłuchani w sprawie świadkowie, którym z uwagi na brak dowodów przeciwnych nie sposób jest nie dać wiary. Trudno jednak jest ustalić w niniejszej sprawie wysokość tych dochodów albowiem A. S., udzielająca tych korepetycji, konsekwentnie zaprzecza temu a tego typu dochody nie są niestety nigdzie ewidencjonowane. Tym nie mniej jest to pewien dodatkowy dochód, który poprawia sytuację tej rodziny. Ponieważ jednak świadek M. W. zeznał, że była synowa udzielała też korepetycji, gdy mieszkała z mężem to trudno uznać ten fakt udzielania korepetycji za zmieniający w sposób istotny jej sytuację.

Jeżeli chodzi natomiast o zmiany w tym okresie czasu w sytuacji pozwanego A. W. (2) to należy stwierdzić, iż w zasadzie takie istotne zmiany nie wystąpiły, ale w ocenie Sądu jego sytuacja finansowa nie powinna być taka zła, jak to on sam przedstawia.

W czasie trwania sprawy IC 366/14 pozwany A. W. (2) nie prowadził już wcześniejszej działalności gospodarczej i jej nie prowadzi w dalszym ciągu. Wprawdzie strona powodowa twierdziła, że prowadzi dalej taką działalność, lecz brak jest dowodów, które by to potwierdzały. Trudno bowiem uznać za takie dowody wydruki stron internetowych z wcześniejszej działalności pozwanego, gdyż po prostu nie zostały one usunięte z przestrzeni internetowej. Faktem jest jednak, że pracuje on w dalszym ciągu w tym dotychczasowym zakładzie stolarskim, który obecnie de facto prowadzi jego matka. Jednak zgodnie z wyjaśnieniami pozwanego tylko on pracuje w tym zakładzie i rodzice nie zatrudniają innych osób. Dziwi zatem decyzja pozwanego o wyrejestrowaniu swojej działalności, aby to jednak następnie jego matka prowadziła tą samą działalność i w tym samym miejscu i osiągała z tego dochody w przeciwieństwie do działalności pozwanego. Prowadzi to do wniosku, że skoro ta działalność jest jednak dochodowa to nie ma chyba przeciwwskazań do ponownego podjęcia przez niego tej działalności i osiągania większych dochodów w stosunku do obecnych, gdyż według jego i jego matki twierdzeń otrzymuje on obecnie od niej jedynie 2.200 zł netto. Ponieważ jednak w sprawie rozwodowej nie ustalono czy i jakie miał on wówczas dochody trudno w chwili obecnej je porównać.

Oceniając z kolei wydatki pozwanego Sąd doszedł do przekonania, iż część z nich wzbudza pewne wątpliwości, których nie rozwiał sam pozwany. Można tu wskazać choćby na koszty utrzymywania przez niego córek w czasie jego kontaktów z nimi. Według bowiem pozwanego dziewczynki przebywają u niego około 100 dni w roku, lecz jednocześnie przyznał, że musi walczyć o kontakty z córkami (k. 93). Wynika z tego, że nie zawsze dochodzi do tych ich kontaktów a najlepszym tego dowodem jest wystąpienie przez A. W. (2) przeciwko A. S. z wnioskiem w trybie art. 598 ¹⁵ kpc, o zagrożenie nakazaniem zapłaty na rzecz osoby uprawnionej do kontaktu z dzieckiem oznaczonej sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku, o czym Sądowi wiadomo jest z urzędu. Z kolei świadek zawnioskowany przez stronę pozwaną K. W. zeznała, że w czasie pobytu wnuczek u nich utrzymują je albo ona z mężem albo ich syn. Z kolei świadek M. W. zeznał, że gdy wnuczki są u syna to babcia się nimi zajmuje. Wskazuje to zatem na partycypowanie w kosztach utrzymania małoletnich powódek w tym czasie nie tylko pozwanego, ale i jego rodziców. Trudno zatem mówić o tym, że w czasie pobytu u niego córek są one na jego wyłącznym utrzymaniu. Z pewnością bardzo trudne jest do określenia kto i w jakiej części ponosi tego koszty. Należy również zwrócić w tym miejscu uwagę na jeszcze jeden fragment zeznań M. W., ojca pozwanego, który zeznał, iż syn nie płaci im za mieszkanie i wyżywienie. Wskazuje to zatem na fakt utrzymywania go de facto przez jego rodziców oraz brak konieczności przeznaczania przez niego znacznych kwot na swoje utrzymanie i tym samym zakres jego wydatków.

Należy tu także przypomnieć, iż osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, zwłaszcza względem swego dziecka, niezdolnego jeszcze do samodzielnego utrzymania się, powinna w pełni wykorzystywać swe siły, kwalifikacje i możliwości w celu uzyskiwania dochodów niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej do alimentacji (SN z 9.01.1995r., III CR 212/58, OSN 1960, poz.48). Wydaje się, iż w chwili obecnej pozwany, nie mając obowiązków związanych z koniecznością codziennych osobistych starań o utrzymanie i wychowanie tych swoich powodowych dzieci, może bardziej poświęcić się pracy i osiągać dochody, które pozwolą mu na wywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego określonego w niniejszej sprawie.

Trudno jest jednak uznać w niniejszej sprawie za uzasadnione żądanie strony powodowej podwyższenia przedmiotowych alimentów z łącznej dotychczasowej kwoty tych alimentów po 1.200 zł miesięcznie do łącznej kwoty po 3.700 zł miesięcznie, gdyż nic nie uzasadnia aż tak znacznej podwyżki tych alimentów. Nie nastąpiły bowiem po obu stronach tego stosunku alimentacyjnego takie zmiany, które powodowałyby, po okresie prawie 3 lat od ostatniego ustalenia tych przedmiotowych alimentów, konieczność zwiększenia dotychczasowych alimentów łącznie aż o 2.000 zł miesięcznie. Strona powodowa nie przedstawiła w tym względzie jakichkolwiek powodów i dowodów. Należy także podkreślić, iż żądanie aż tak dużych alimentów przekraczających wszelkie dochody pozwanego pozbawiłoby go środków do życia. Tym samym powództwo ponad kwotę zasadzoną przedmiotowym wyrokiem musiało zostać oddalone.

Wobec powyższego za uzasadnione należy jedynie uznać żądania strony powodowej podwyższenia alimentów na rzecz małoletniej A. W. (1) do kwot po 750 zł miesięcznie i małoletniej E. W. do kwot po 650 zł miesięcznie, czyli łącznie do kwoty po 1.400 zł miesięcznie. Kwota ta stanowi jedynie około 2/3 dochodów wskazywanych przez pozwanego i w ocenie Sądu powinien on poradzić sobie z płaceniem tych alimentów w takich kwotach. O powyższym orzeczono na podstawie powyżej powołanych przepisów prawnych.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 kpc albowiem uznano, iż zasadne jest nieobciążanie małoletnich powódek kosztami poniesionymi przez pozwanego dla dobra ich wzajemnych stosunków a i kwota którą ewentualnie Sąd by zasądził jest niewielka.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 96 ust. 1 pkt. 2 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) z uwagi na sytuację finansową stron oraz konieczność łożenia przez pozwanego przede wszystkim na potrzeby swoich dzieci.

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 § 1 ust1 kpc.