Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 września 2017r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Beata Kalińska

Protokolant – st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu w dniu 06/07/2017r., 29/08/2017r., sprawy

M. E. (1)

c. J. i L. z domu E.

ur. (...) w M.

obwinionej o to, że:

w dniu 13.04.2017r. o godz. 12:45 w O. na ul. (...) (poza drogą publiczną, strefą zamieszkania oraz strefą ruchu) kierując samochodem marki T. o nr rej (...) nie zachowała szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechała na zaparkowany samochód marki V. o nr rej (...) doprowadzając do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa innych osób

- tj. za wykroczenie z art. 98 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt. 3 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA

I.  obwinioną M. E. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 98 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt. 3 Ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to z mocy art. 98 kw skazuje ją na karę nagany.;

II.  zwalnia obwinioną od ponoszenia kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniona M. E. (1) z zawodu nauczyciel , pozostaje na utrzymaniu męża, który prowadzi działalność gospodarczą. Obwiniona nie była uprzednio karana .

( dane osobopoznawcze k.39)

Obwiniona w dniu 13.04.2017r. o godz. 12:45 w O. na ul. (...), na parkingu przed firmą (...), zaparkowała pojazd m-ki T. (...) o nr rej (...) .Parking ten jest położony poza drogą publiczną, strefą zamieszkania oraz strefą ruchu. Wjechała między dwa pojazdy, zatrzymując się po lewej stronie pojazdu pokrzywdzonego marki V. o nr rej (...) .Wraz z obwinioną w pojeździe znajdował się jej mąż M. E. (2), który zajmował miejsce pasażera obok kierowcy. Pokrzywdzony udał się do sklepu i stanął przy przeszklonej witrynie. Zauważył , że wjechał pojazd , na miejsce ,gdzie na odcinku około 3metrów trudno było manewrować . Był to pojazd obwinionej. Widział, jak kobieta kierująca tym pojazdem kilkakrotnie cofała , podjeżdżała do przodu ,próbując zawrócić na tak małej przestrzeni. W pewnym momencie zauważył , że jego pojazdem m-ki V. zabujało i nastąpiło otarcie pojazdu. Podszedł do pojazdu obwinionej ,klepiąc w dach . Siedząca w nim kobieta potwierdziła , że wie co zrobiła. Gdy pokrzywdzony zaproponował ,by zapłaciła mu kwotę 500złotych, do rozmowy włączył się mąż obwinionej , który zaproponował kwotę 100zł.Usłyszał ponadto od męża obwinionej , że uszkodzenia na jego pojeździe są stare. Pokrzywdzony S. P. (1) zadzwonił na Policję . Funkcjonariusze Policji Ł. D. (1) i J. K. (1) rozpytali obydwu uczestników i przeprowadzili oględziny pojazdów. W pojeździe pokrzywdzonego m-ki V. o nr rej (...) ujawniono zarysowanie tylnego zderzaka z lewej strony na wysokości 40-60cm, od podłoża . Natomiast w pojeździe kierowanym przez obwinioną m-ki T. (...) o nr rej (...) stwierdzono uszkodzenia w postaci zarysowania przedniego zderzaka z lewej strony na wysokości 58/62cm od podłoża. Policjanci zaproponowali obwinionej mandat karny za popełnienie wykroczenia z art. 98kw.Obwiniona odmówiła przyjęcia mandatu karnego .

( d. notatka urzędowa k.3,3v, protokoły oględzin k.4,5, szkic sytuacyjny k.6 zeznania świadków Ł. D. k.60-60v,J. K. k.60v-61, S. P. k.6161v, M. E. k.40)

Obwiniona M. E. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej wykroczenia. Podała , że zaparkowała pojazd na parkingu przed firmą (...). Określiła parking mianem małego. Zaparkowała pojazd między dwoma samochodami i udała się po zakupy. Następnie po powrocie wykonywała manewr cofania, kilkakrotnie podjeżdżając do przodu i do tyłu. Parking według obwinionej miał nierówną nawierzchnię . Po „wyprostowaniu „ pojazdu usłyszała , że ktoś uderza w maskę pojazdu. Okazało się , że był to właściciel pojazdu m-ki V. informujący ją , że podczas manewrowania uszkodziła mu auto. Obwiniona stwierdziła , że uszkodzenie było nieduże. Podała ,że w jej pojeździe są dwie rysy na lewym rogu szerokości około 10cm. Wyjaśniła , że nie rozumie , że zarzuca się jej najechanie na pojazd pokrzywdzonego . Określiła , że otarła delikatnie rogami ,tylko dotknęła drugi pojazd . Tak delikatnie , że nawet jej mąż tego nie poczuł. Wyjaśniła , że zaparkowała w odległości około 20-30cm , mniej niż pół metra od pojazdu pokrzywdzonego i w porównywalnej odległości od drugiego z pojazdów. Podczas cofania widziała , że z tyłu znajduje się ściana budynku. Pojazd nie mieścił się całą długością .Przyznała , że przednim lewym narożnikiem otarła o tylny lewy narożnik pojazdu pokrzywdzonego , powodując otarcie lakieru .Pojazd m-ki V. był zaparkowany tyłem do budynku, przodem do ogrodzenia. Nie poczuła uszkodzenia. Potwierdziła , że manewrowała kilkukrotnie i po” wyprostowaniu” pojazdu okazało się , że dotknęła pojazd pokrzywdzonego. Nie mogła nawet wysiąść z pojazdu , ponieważ znajdowała tak blisko pojazdu pokrzywdzonego. Podała , że pokrzywdzony chciał 500złotych za spowodowanie uszkodzenia jego pojazdu , na co się nie zgodziła . Zaprzeczyła , że na miejscu kwestionowała swoje zawinienie.

( d. wyjaśnienia obwinionej k.39-39v)

Mimo formalnego nie przyznania się , z treści wyjaśnień obwinionej wynika , że przyznała się do popełnienia zarzucanego je wykroczenia. Natomiast nie jest w stanie zrozumieć zawartego w opisie czynu sformułowania , że oprócz niezachowania szczególnej ostrożności podczas manewru cofania, spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa innych osób.

Sąd , dał wiarę wyjaśnieniom obwinionej ,w zakresie niespornym z treścią stawianego zarzutu . Natomiast nie podzielił wywodów obwinionej na temat niespowodowania zagrożenia bezpieczeństwa innych osób .

Nie ulega wątpliwości , że obwiniona tego dnia wjechała na parking poza drogą publiczną przy ul. (...) . Wykonywała manewr cofania , wyjazdu z miejsca parkowania pojazdu , mając po obydwu stronach zaparkowane pojazdy , w tym po lewej stronie pojazd pokrzywdzonego. W pojeździe obwinionej siedział jej mąż . Zdarzenie to widział z odległości około 4m pokrzywdzony S. P. (1) , którego zainteresował dość dziwny ,jak określił ,sposób wyjazdu obwinionej. Sąd dał wiarę spójnym i logicznym zeznaniom, tego naocznego świadka. Za wiarygodne uznał zeznania funkcjonariuszy Policji Ł. D. i J. K. , którzy zeznawali na okoliczności wynikające z podjętych czynności po zdarzeniu ,ustaleń po wysłuchaniu wersji stron oraz na podstawie powstałych w pojazdach uszkodzeń . Sąd uznał za wiarygodną sporządzoną przez nich dokumentację .

Zdaniem Sądu ,nie ma wątpliwości , że uszkodzenia stwierdzone w obydwu pojazdach w pełni korespondują ze sobą .Uszkodzenia te są typowe dla pojazdów , z których jeden jest unieruchomiony a drugi przemieszcza się pod pewnym kątem , tak jak podczas manewru cofania, wykonywanego kilkukrotnie , wyjazdu tyłem w ograniczoną przestrzeń , podjazdu do przodu przez pojazd obwinionej , przy tak niewielkiej odległości bocznej między pojazdami , gdzie obwiniona zaparkowała. Biorąc pod uwagę gabaryty pojazdu obwinionej i wykonywany manewr cofania, nie ulega wątpliwości , że nie zachowała szczególnej ostrożności , niewłaściwie oceniając odległość swojego pojazdu od pojazdu pokrzywdzonego , który stał na miejscu parkingowym. Podczas tego manewru spowodowała nieznaczne, o charakterze zarysowań uszkodzenia w pojazdach.

Sąd uznał , że nie wnoszą nic nowego i istotnego do sprawy zeznania męża obwinionej , który poza potwierdzeniem , że obwiniona kilkukrotnie manewrowała ,do tyłu do przodu , nie czuł skutków zderzenia i uszkodzenia pojazdów. Kwestionował , że na pojazdach były ślady tych uszkodzeń . Ponadto kwestionował okoliczność , że z racji zajmowania w pojeździe , kierowanym przez obwinioną, miejsca pasażera , obwiniona ponosi odpowiedzialność , rozumianą jako zagrożenie bezpieczeństwa innych osób.

Zdaniem Sądu , zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia , że obwiniona M. E. (1) zachowaniem swoim wyczerpała znamiona art. 98kw w zw. z art. 23 ust.1 pkt.3 Prawa o ruchu drogowym, tj , że w dniu 13.04.2017r. o godz. 12:45 w O. na ul. (...) (poza drogą publiczną, strefą zamieszkania oraz strefą ruchu) kierując samochodem marki T. o nr rej (...) nie zachowała szczególnej ostrożności podczas wykonywania manewru cofania w wyniku czego najechała na zaparkowany samochód marki V. o nr rej (...) doprowadzając do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa innych osób .

Zgodnie z treścią art. 98kw ,w przedmiotowej sprawie znajduje odniesienie zasada ,polegająca na prowadzeniu pojazdu poza drogą publiczną bez zachowania należytej ostrożności i spowodowaniu zagrożenia dla innych osób . Ustawodawca dostrzegł , że poza drogą publiczną , strefą zamieszkania oraz strefą ruchu , bezpieczeństwo osób także może być zagrożone. Istotą zachowania opisanego w treści art., 98kw jest niezachowanie należytej ostrożności przez prowadzącego pojazd w w /w warunkach , który w następstwie czego powoduje zagrożenie bezpieczeństwa innej osoby. ( a nie własnego, jako prowadzącej pojazd).

( Legalis –komentarz do art. 98 kw , pod redakcją Daniluka z 2016r. )

Nie ulega wątpliwości , że w chwili kolizji ,pojazd pokrzywdzonego , stał i nikogo w nim nie było. W tym czasie obwiniona M. E. w towarzystwie ,zajmującego miejsce pasażera męża, wykonywała manewr cofania , pozostając w nieznacznej odległości od pojazdu m-ki V.. Tak blisko , że miała problem z otwarciem drzwi.

Zgodnie z treścią art. 23ust.1 pkt.3Ustawy Prawo o ruchu drogowym wykonując manewr cofania, kierująca pojazdem jest obowiązana ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a zwłaszcza sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda, a w razie trudności w osobistym upewnieniu się - zapewnić sobie pomoc innej osoby. W przedmiotowej sprawie , zdaniem Sądu obwiniona uchybiła wymogom bezpieczeństwa w/w . Wskazać należy , że wykonywany manewr cofania jest jazdą wstecz, do tyłu, co stanowi naruszenie naturalnego porządku ruchu (R.A. S., Prawo o ruchu drogowym..., s. 52).

Jak wynika z bogatej linii orzeczniczej w tym zakresie , skutek w postaci zagrożenia bezpieczeństwa innej osoby powinien być realny. Osoby zagrożone to te , które mogą znajdować się np. w pojeździe lub poza nim. Tak było w niniejszej sprawie ,obwiniona M. E. nie zachowała należytej ostrożności podczas cofania , a w prowadzonym przez nią aucie znajdował się pasażer ,tj . inna osoba i zagrożenie dla niej zostało urealnione .

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze szkodliwość społeczną czynu obwinionej, jej postawę na miejscu zdarzenia . Obwiniona zbagatelizowała fakt ,iż wyrządziła szkodę pokrzywdzonemu .Podczas , gdy to nieumiejętne wykonywanie, ponawianego kilkakrotnie , manewru cofania i niezachowanie szczególnej ostrożności , było przyczyną otarcia pojazdu obwinionego. Ponadto obwiniona spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa innych osób, w szczególności dla przewożonego pasażera. Poza niekaralnością, jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował nieznaczny rozmiar szkody wyrządzonej zachowaniem obwinionej. W tych warunkach skazał obwinioną, jak w części dyspozycyjnej wyroku na karę nagany , mającą walor wychowawczy , by wdrożyć obwinioną do przestrzegania zasad obowiązujących w przepisach ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz zwolnił obwinioną od ponoszenia kosztów postepowania i opłaty. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i odpowiada wymogom kary w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej.