Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SA Urszula Wiercińska

Sędziowie: SA Marcin Łochowski (spr.)

SO del. Dorota Wybraniec

Protokolant: Izabela Nowak

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2017 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa M. W. (1)

przeciwko (...) sp. z o.o. w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt XX GC 81/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od M. W. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. w W. kwotę 5 400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

III.  przyznaje radcy prawnemu E. R. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w W. kwotę 7 200 zł (siedem tysięcy dwieście złotych), powiększoną o należny podatek VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI ACa 583/16

UZASADNIENIE

M. W. (1) wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, tj. nakazu zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r. wydanego przez Sąd Okręgowy w Warszawie, sygn. akt XX GNc 500/09, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 29 października 2010 r. przeciwko wspólnikom spółki, tj. M. W. (1) i P. M. (1).

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 25 lutego 2015 r. oddalił powództwo i obciążył powoda kosztami procesu.

Sąd I instancji ustalił, że nakazem zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r. Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od (...) M. W. i P. (...) spółka jawna w W. na rzecz (...) sp. z o.o. w W. kwotę 4.000.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 6 sierpnia 2009 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Podstawą wydania nakazu zapłaty był weksel. Postanowieniem z dnia 6 października 2009 r. Sąd Okręgowy w Warszawie nadał klauzulę wykonalności temu nakazowi.

Następnie, postanowieniem z dnia 29 października 2009 r. Sąd Okręgowy w Warszawie nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r. przeciwko (...) spółki (...) M. W. i P. (...) spółka jawna w W., tj. M. W. (1) i P. M. (1). Zażalenie powoda na to postanowienie zostało oddalone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt VI ACz 1210/10.

Na podstawie tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r. przeciwko (...) spółka jawna M. W., P. M., M. W. (1) oraz P. M. (1) wszczęte zostały egzekucje.

Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił zażalenie M. W. (1) na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 6 października 2009 r. w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r.

W dniu 25 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy dla Pragi-Południe w Warszawie umorzył postępowanie karne przeciwko M. W. (1).

W dniu 12 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał postanowienie, którym przekazał prokuratorowi w celu dalszego rozpoznania sprawę dotyczącą działała na szkodę (...) M. W. i P. M. sp.j. w dniu 20 lipca 2004 r. przez osobę zobowiązaną do zajmowania się sprawami majątkowymi tego podmiotu, tj. wspólnika spółki, poprzez nadużycie udzielonych uprawnień i niedopełnienie ciążących obowiązków a polegających na podpisaniu weksli bez żadnego zobowiązania oraz wiedząc, że spółka nie posiada takiego majątku, co skutkowało powstaniem znacznej szkody majątkowej w wysokości 16.000.000 zł na szkodę spółki, tj. o czyn z art. 296 § 1 k.k. w zw. z art. 296 § 3 k.k.

Sąd Okręgowy uznał, że powództwo jest bezzasadne. Zgodnie z art. 840 § 1 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli: 1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności, gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście; 2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie; 3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.

Twierdzenia podniesione przez powoda w pozwie oraz w dalszych pismach przygotowawczych wskazują na to, że powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności oparte jest na przesłance, o której mowa w art. 840 § 1 pkt 1 k.p.c. i dotyczy dwóch tytułów wykonawczych, tj. nakazu zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r., któremu postanowieniem z dnia 6 października 2009 r. Sąd Okręgowy w Warszawie nadał klauzulę wykonalności oraz postanowienia z dnia 29 października 2009 r. Sądu Okręgowego przeciwko (...) spółki (...). W. i P. M.: M. W. (1) i P. M. (1). Sąd Okręgowy zauważył, że powód podnosi takie same twierdzenia co do pozbawienia wykonalności obydwóch zaskarżonych tytułów wykonawczych, z tym, że w stosunku do drugiego tytułu wykonawczego podnosi również zarzut brak podstaw do skierowania egzekucji przeciwko M. W. (1).

Według Sądu I instancji, brak podstaw do skierowania egzekucji przeciwko powodowi jako wspólnikowi spółki jawnej w ogóle nie może być rozpatrywany w kontekście podstaw wymienionych w art. 840 § 1 k.p.c. Podstawy pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Przytoczonej przez powoda podstawy przepis ten nie przewiduje. W istocie zarzuty te dotyczą kwestii związanych z nadaniem klauzuli wykonalności. Z kolei takie zarzuty nie mogą być podstawą powództwa opozycyjnego, gdyż te ostatnie nie mogą się pokrywać z zarzutami możliwymi do podniesienia w zażaleniu na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności (tak też postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2013 r., VI ACz 3795/13).

Wbrew twierdzeniom powoda, postępowanie egzekucyjne przeciwko wspólnikom spółki jawnej nie musi być wszczęte wyłącznie wówczas, gdy wydano w egzekucji postanowienie o stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji przeciwko spółce. Z przepisu art. 778 ¹ k.p.c. wynika, że można nadać klauzulę wykonalności przeciwko wspólnikowi także, gdy jest oczywiste, że egzekucja wobec spółki będzie bezskuteczna, a więc nie tylko gdy zapadanie postanowienie stwierdzające tę bezskuteczność (tak też ww. postanowienie Sądu Apelacyjnego).

Powód twierdzi, że weksel, na podstawie którego zostały wydany nakaz zapłaty został sfałszowany (podrobiony, przerobiony), dlatego nie może ponosić odpowiedzialności za zobowiązania spółki wynikające z tego nakazu zapłaty.

Według Sądu I instancji, twierdzenie to, nie może być podstawą pozbawienia żadnego z zaskarżonych przez powoda tytułów wykonawczych. Dłużnik, stosownie do art. 840 § 1 pkt 1 k.p.c., może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności. Cel, jakim jest z reguły trwałe uniemożliwienie przeprowadzenia w całości lub w części egzekucji ze wskazanego przez powoda tytułu egzekucyjnego, może być osiągnięty wówczas, gdy dłużnik wykaże nieistnienie zdarzenia, na którym oparto wydanie klauzuli wykonalności. Zaprzeczenie zdarzeniom, na których zostało oparte wydanie klauzuli wykonalności, może obejmować takie okoliczności, które wskazują, że określony tytuł nie powinien być opatrzony klauzulą wykonalności, jako niepodlegający wykonaniu lub niespełniający warunków przepisanych prawem egzekucyjnym. Zaprzeczenie takie może dotyczyć treści tytułu egzekucyjnego oraz innych zdarzeń. Zdarzeniami, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, są zdarzenia będące podstawą świadczenia wynikającego z zobowiązania dłużnika objętego tytułem egzekucyjnym, który sąd dopuścił generalnie w klauzuli wykonalności do egzekucji, lub będące podstawą klauzuli wykonalności w wypadkach określonych w art. 786, 788-789, 791 k.p.c.

W niniejszej sprawie dłużnik nie przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, bo tym zdarzeniem było uprawomocnienie nakazu zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r., lecz kwestionuje fakt wystawienia przez dłużnika weksli. Ten ostatni natomiast był podstawą wydania samego nakazu zapłaty, tj. tytułu egzekucyjnego, a nie wydania klauzuli wykonalności.

Sąd Okręgowy wskazał, że art. 840 § 1 pkt 1 k.p.c. jako przykład wymienia kwestionowanie istnienia obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu. A contrario należy więc rozumieć, że powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności nie jest właściwym trybem kwestionowania istnienia obowiązku stwierdzonego orzeczeniem sądu.

Przepisy k.p.c. przewidują właściwy tryb tego rodzaju spraw, a jest nim skarga o wznowienie postępowania na podstawie art. 399 § 1 k.p.c. Wśród przesłanek, na jakich ta skarga może być oparta, art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. obejmuje następującą: „wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym”. To samo dotyczy nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym (art. 353 ² k.p.c.). Dokumentem podrobionym lub przerobionym niewątpliwie może być weksel, gdyż jest to dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c.

Sąd Okręgowy wyjaśnił również, że przedmiotem postanowienia z dnia 25 kwietnia 2013 r. było umorzenie postępowania karnego, które zostało wszczęte przeciwko M. W. (1) oskarżonego o czyn z art. 300 § 2 k.k. Ponadto, ustalenia dokonane w przedmiotowym postępowaniu karnym nie wiążą sądu w postępowaniu cywilnym. W uzasadnieniu postanowienia z dnia 13 kwietnia 2013 r. sąd karny wprawdzie powoływał się na okoliczności mogące świadczyć o sfałszowaniu weksla, z którego wynika treść stosunku zobowiązaniowego pomiędzy M. W. (1), a (...) sp. z o.o., a który był podstawą wydania nakazu zapłaty z dnia 22 października 2009 r., jednakże jest to argumentacja sądu, która była podstawą wydania postanowienia o umorzeniu postępowania o czyn z art. 300 § 2 k.k., a nie prawomocnego wyroku skazującego w sprawie o sfałszowanie weksla. Natomiast, zgodnie z art. 11 zd. 1 k.p.c. tylko ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego, co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Tym samym, sąd cywilny związany jest ustaleniami dotyczącymi popełnienia przestępstwa – a więc okolicznościami składającymi się na jego stan faktyczny, czyli osobą sprawcy, przedmiotem przestępstwa oraz czynem przypisanym oskarżonemu – które znajdują się w sentencji wyroku.

Sąd I wskazał nadto, że powód nie udowodnił faktu, iż postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności nie są prawomocne. Natomiast, z analizy akt spraw XX GNc 500/09 oraz XX GCo 261/09, wynika odmienny wniosek. Nie ma to jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż kwestia braku prawomocności nie może stanowić podstawy do pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności, gdyż może stanowić podstawę do wniesienia zażalenia na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności.

Powód powołuje się na orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2012 r., sygn. akt VI ACz 1682/12, które w jego opinii czyni nieprawomocnym przedmiotowy nakaz zapłaty oraz postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 października 2009 r., sygn. akt XX GCo 261/09, które ponadto w opinii powoda podlega uchyleniu z mocy prawa. Jednakże na mocy ww. orzeczenia Sądu Apelacyjnego uchylono postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 10 lutego 2012 r. w przedmiocie odrzucenia zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2009 r. w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności powyższemu nakazowi zapłaty. Przywołane orzeczenie odnosi się jedynie do kwestii zasadności odrzucenia przez Sąd Okręgowy w sprawie o sygn. XX GNc 500/09 zażalenia na postanowienie tego Sądu w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności. Natomiast postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił zażalenie M. W. (1) na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 6 października 2009 r. w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 21 sierpnia 2009 r. Postanowienie to jest prawomocne.

Zdaniem Sądu Okręgowego, również treść porozumienia między wspólnikami nie może stanowić podstawy pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego. Kwestie określone w porozumieniu regulują wewnętrzne powiązania między wspólnikami i mają znaczenie dla ich odpowiedzialności względem siebie, a nie względem podmiotów trzecich. Z tej przyczyny – wbrew twierdzeniom powoda – nie jest konieczne wnikliwa analiza treści tego porozumienia (ani też umowy spółki), aby doszukać się podstawy określonej w art. 840 § 1 k.p.c., gdyż przepis takiej podstawy pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego nie przewiduje.

O kosztach Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., ponieważ powód przegrał proces w całości.

Apelację od tego wyroku wniósł powód, zaskarżając go w całości i zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie:

- art. 840 § 1 pkt 1 k.p.c. przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż brak jest podstaw do pozbawienia w całości wykonalności tytułu wykonawczego objętego niniejszym postępowaniem, tj. nakazu zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r., podczas gdy powód przedłożył w toku niniejszego postępowania dowody na brak istnienia obowiązku wynikającego z ww. tytułu;

- art. 233 § 1 k.p.c. przez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego polegający na przyjęciu, iż powód nie wykazał okoliczności stanowiących podstawę do pozbawienia wykonalności nakazu zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r., podczas gdy informacje te wynikają z dokumentów przedłożonych przez powoda w niniejszym postępowaniu;

- art. 217 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. przez oddalenie przez Sąd I instancji wniosków powoda w postaci dopuszczenia oraz przeprowadzenia dowodu z protokołu przesłuchań M. M. oraz przesłuchania A. Z., P. M. (1), a także przesłuchania w charakterze strony M. M. oraz powoda, jako że dowody powyższe zostały powołane na istotne dla sprawy okoliczności, co skutkowało oddaleniem powództwa;

- art. 102 k.p.c. przez jego niezastosowanie i w konsekwencji zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, podczas gdy ze zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego, w szczególności składanych przez powoda oświadczeniach o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania wynika, iż znajduje się on w bardzo ciężkim położeniu materialnym, co winno stanowić podstawę do odstąpienia od obciążania go ww. kosztami.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest oczywiście bezzasadna.

Sąd Apelacyjny podziela ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego opisane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i przyjmuje je za własne. Stan faktyczny w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia nie jest zresztą sporny. Stąd też zarzuty apelacyjne odnoszące się do postępowania dowodowego, oceny dowodów i ustaleń faktycznych są całkowicie chybione. Sąd I instancji dokonał również, co do zasady, prawidłowej oceny prawnej zasadności dochodzonego roszczenia.

Powód domagał się pozbawienia wykonalności dwóch tytułów wykonawczych – jednego wydanego przeciwko spółce (nakaz zapłaty z dnia

21 sierpnia 2009 r., zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 6 października 2009 r.) oraz przeciwko wspólnikom spółki, w tym powodowi (nakaz zapłaty z dnia 21 sierpnia 2009 r., zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 29 października 2009 r., sygn. akt XX GCo 261/09).

Zgodnie z art. 840 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części. Zatem tylko dłużnik jest, co do zasady, legitymowany do wytoczenia powództwa przeciwegzekucyjnego. W odniesieniu do pierwszego tytułu wykonawczego wydanego przeciwko spółce, powód nie jest dłużnikiem. Dłużnikiem jest przecież spółka. Powód nie ma więc legitymacji do domagania się pozbawienia wykonalności tytułu, który nie jest wydany przeciwko niemu. Już tylko z tego względu powództwo w tym zakresie podlegało oddaleniu.

Rację ma Sąd Okręgowego, że żadna z okoliczności wskazanych przez powoda nie może stanowić w świetle treści art. 840 § 1 k.p.c. podstawy do pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności. Dokonanie takiej oceny jest możliwe wyłącznie w oparciu o twierdzenia powoda. Dlatego nie ma potrzeby powtarzania całości argumentacji przytoczonej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd Apelacyjny podziela. Tytułem uzupełnienia można jedynie wskazać na dodatkowe argumenty.

Po pierwsze, przesłanki pozwalając na skierowanie egzekucji do majątku wspólnika spółki jawnej, określone w art. 31 k.s.h. nie mogą być badane w postępowaniu o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności. Co do zasady, podstawą pozbawienia wykonalności sądowego tytułu wykonawczego mogą być jedynie zdarzenia, jakie zaszły po powstaniu tytułu egzekucyjnego. Natomiast, okoliczności, które umożliwiają skierowanie egzekucji do majątku wspólnika spółki jawnej są badane przy nadawaniu klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu (art. 778 ¹ k.p.c.).

Po drugie, oczywiste jest, że zarzut fałszu dokumentu, na którym opiera się tytuł egzekucyjny może stanowić podstawę skargi o wznowienie postępowania (art. 403 § 1 pkt 1 i 2 k.p.c.), a nie powództwa przeciwegzekucyjnego.

Po trzecie, dla istnienia tytułu wykonawczego bez znaczenia pozostaje prawomocność postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności. Uszło uwadze skarżącego, że postanowienie to jest skuteczne z chwilą wydania (art. 360 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Wobec tego, wydanie postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności kreuje tytuł wykonawczy, niezależnie do tego, że postanowienie to jest nieprawomocne (zob. art. 795 § 2 k.p.c.). Co więcej, nawet uchylenie postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności nie stanowiłoby podstawy powództwa przeciwegzekucyjnego, a jedynie podstawę umorzenia postępowania egzekucyjnego (art. 825 pkt 2 k.p.c.).

Po czwarte, jakiekolwiek uzgodnienia między wspólnikami spółki jawnej co do zakresu ich odpowiedzialności mają znaczenie wyłącznie w relacji między wspólnikami, a nie wobec osób trzecich. Tym samym, porozumienie, na które powołuje się powód również nie może dawać podstawy do pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności.

Z tych wszystkich względów powództwo nie znajduje oparcia w treści art. 840 § 1 k.p.c.

Brak przy tym podstaw do odstąpienia przy rozstrzyganiu o kosztach procesu od wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik sprawy. Sąd Apelacyjny nie dostrzega tego rodzaju szczególnych okoliczności, które umożliwiałyby nieobciążanie powoda kosztami przegranego procesu.

Dlatego też, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację, jako oczywiście bezzasadną.

Nadto, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. oraz § 13 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w spawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.) zasądził od M. W. (1) na rzecz (...) sp. z o.o. w W. kwotę 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego oraz w oparciu o § 15 oraz § 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 7 w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w spawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 490 ze zm.) przyznał radcy prawnemu E. R. od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w W. kwotę 7.200 zł, powiększoną o należny podatek VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Wobec powyższego Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.