Warszawa, dnia 4 lipca 2017 r.
Sygn. akt VI Ka 399/17
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Zenon Stankiewicz
protokolant: protokolant sądowy - stażysta Wioletta Gumienna
po rozpoznaniu dnia 4 lipca 2017 r.
sprawy M. B., córki K. i A., ur. (...) w K.,
obwinionej o wykroczenie z art. 57 § 1 kks w zw. z art. 9 § 1 kk
R. P., syna K. i J., ur. (...) w R.,
obwinionego o wykroczenie z art. 57 § 1 kks w zw. z art. 9 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego – Urząd Skarbowy w W.
od wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie
z dnia 25 stycznia 2017 r. sygn. akt II W 239/16
zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; kosztami sądowymi postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz M. B. oraz R. P. kwoty po 516,60 złotych tytułem należności z tytułu obrony w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt VI Ka 399/17
Wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie
z dnia 4 lipca 2017r.
Apelacja jest niezasadna. Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, nie dopuszczając się uchybień skutkujących koniecznością dokonania korekty instancyjnej. Apelacja ma charakter wyłącznie polemiczny, nie wskazując na argumenty, które nie byłyby przedmiotem rozważań Sądu orzekającego. Przedmiotem ochrony z art.
57 k.k.s. jest przestrzeganie obowiązków nakładanych przez przepisy materialnego prawa podatkowego. Czynność sprawcza wykroczenia skarbowego opisanego art. 57 § 1 k.k.s. polega na nacechowanym uporczywością niewpłacaniu podatku w terminie. Uporczywość oznacza powtarzające się uchylanie, które jest przy tym zabarwione ujemnie z powodu złej woli sprawcy, przejawianej w dłuższej perspektywie czasowej w sytuacji istnienia obiektywnych możliwości rozliczenia się z fiskusem. Zakłada się zatem bądź wielokrotność zaniechania, pomimo że obiektywnie sprawca ma możliwość wykonania obowiązku, bądź długotrwałe opóźnienie w uregulowaniu podatku lub zaliczki (postanowienie SN z 28 listopada 2013r. sygn. I KZP 11/13). W niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca. Zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez Sąd I instancji, oskarżeni nie wywiązywali się
z obowiązku podatkowego ze względu na trudną sytuację finansową, w konsekwencji której ich dochody nie pozwalały na terminowe regulowanie zobowiązań podatkowych. Po zajęciu przez Urząd Skarbowy w W. rachunku bankowego oskarżonych urząd sam pobierał część należnego podatku. Jednocześnie oskarżeni postanowili aby ich kontrahenci dokonywali wpłat pieniężnych bezpośrednio na konto Urzędu Skarbowego. Tym samym zobowiązania podatkowe oskarżony były sukcesywnie w sposób częściowy spłacane. Oskarżeni mimo trudnej sytuacji finansowej podejmowali wszelkie możliwe z ich strony działania mające na celu uregulowania zaległości podatkowych. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż wszystkie zobowiązania podatkowe oskarżonych wskazane w akcie oskarżenia na chwilę obecną zostały spłacone. W ocenie sądu odwoławczego zachowania zarzucane oskarżonym nie wypełniały zatem znamion uporczywego niewpłacania podatku, a tym samym nie stanowiły wykroczenia z art. 57 § 1 k.k.s. Należało więc zaskarżony wyrok utrzymać w mocy.
Wobec tego, że oskarżeni w postępowaniu odwoławczym korzystali z pomocy obrońcy Sąd zasądził na rzecz M. B. oraz R. P. kwoty po 516,60 zł tytułem należności z tytułu obrony w postępowaniu odwoławczym. Kosztami tego postępowania, wobec nieuwzględnienia apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego, obciążyć należało Skarb Państwa.