Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie w Wydziale VII Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Kruszewska-Sobczyk

Protokolant: stażysta Alicja Pieczywek

przy udziale oskarżyciela G. O.

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2017r. sprawy:

A. K., ur. (...) w L., syna W. i K. z d. P.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 18 stycznia 2016r. w sklepie monopolowym (...) przy ul. (...) w O., poprzez wydzierżawienie części powierzchni sklepu od K. O., a następnie podnajem przedmiotowej powierzchni K. M., prowadzącemu działalność gospodarczą jako MIRO K. M., ul. (...), (...)-(...) B.- właścicielowi automatu do gier bez nazwy o nr (...), urządzał gry na tym urządzeniu o wygrane pieniężne, w miejscu do tego nieprzeznaczonym i bez wymaganego zezwolenia tj. z naruszeniem art. 14 ust. 1 oraz art. 23a ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (tj. Dz. U. z 2015r., poz. 612 ze zm.)

- tj. o czyn z art. 107 §1 k.k.s.

I oskarżonego A. K. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu,

II na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt VIIK 815/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 stycznia 2016r. w sklepie (...) przy ul. (...) w O. znajdował się i był użytkowany automat bez nazwy o nr (...). Automat ten został tam wstawiony przez Firmę (...), z którą A. K. dysponujący częścią lokalu, gdzie znajdował się przedmiotowy automat, zawarł umowę na wydzierżawienia tego urządzenia, wydzierżawiając część powierzchni lokalu pod instalację i eksploatację ww automatu.

W dniu 18 stycznia 2016 roku funkcjonariusze Urzędu Celnego w O. przeprowadzili kontrolę w w/w budynku. W trakcie czynności kontrolnych funkcjonariusze ustalili, iż w ogólnodostępnej części budynku znajduje się ww urządzenie. W celu ustalenia, czy opisane wyżej urządzenie do gry umożliwiało prowadzenie gier na automatach w rozumieniu przepisów ustawy z 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, funkcjonariusze podjęli działania, które polegały na oględzinach zewnętrznych urządzenia, a także na dokonaniu eksperymentu kontrolnego, poprzez odtworzenie przebiegu gry. Przeprowadzone czynności w ocenie kontrolujących, pozwoliły na ustalenie, że przedmiotowe urządzenie służyło do prowadzenia gier o wygrane pieniężne, a udostępniane na nim gry zawierały element losowości, co odpowiada definicji gier na automatach podanej w art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych. Wymienieni uznali też, iż gry organizowane były w celach komercyjnych, gdyż istniała możliwość wypłaty z automatu wygranych pieniężnych, uznając, iż w przedmiotowym lokalu urządzano gry na automacie niezgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, tj. poza kasynem gry i bez udzielonej koncesji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

protokół z przebiegu eksperymentu z odtworzenia gry na automacie k. 9, protokół przeszukania lokalu k. 11-13, protokół oględzin automatu k. 14-16, zeznania A. L. k. 7v, 159v.

Oskarżony A. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, korzystając z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 64, 159).

Sąd zważył co następuje

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał wystarczających podstaw do podważenia wiarygodności wyjaśnień oskarżonego A. K., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Żaden z przeprowadzonych bowiem w sprawie dowodów nie dawał wystarczających podstaw do przyjęcia, iż wymieniony zdawał sobie sprawę z nielegalności podejmowanych działań, a jego zamiarem było popełnienie przestępstwa. Jakkolwiek bowiem w zakresie przepisów ustawy o grach hazardowych, na których miała opierać się odpowiedzialność oskarżonego w doktrynie i orzecznictwie pojawiały się rozbieżne interpretacje to nie sposób przyjmować, iż wymieniony miał świadomość nielegalności podejmowanych działań, a wręcz przeciwnie, właśnie istnienie owych rozbieżności i wątpliwości interpretacyjnych przemawia za przyjęciem, iż nie sposób tu mówić o wypełnieniu przez oskarżonego znamion strony podmiotowej zarzucanego mu czynu z art. 107§1 kks.

Z poczynionych w sprawie ustaleń nie wynika przy tym, aby wymieniony posiadał specjalistyczną wiedzę z zakresu prawa, pozwalającą mu ocenić charakter przedmiotowego urządzenia.

Wskazać przy tym należy, iż według szeregu poglądów prawnych, brak notyfikacji krajowych przepisów technicznych powodował niemożność ich zastosowania przez organy państwa członkowskiego, a zatem prowadzone przeciwko różnym osobom postępowania kończyły się ich uniewinnieniem lub umorzeniem. Za stanowiskiem, że omawiane przepisy należą do kategorii przepisów technicznych wymagających notyfikacji mogło także przemawiać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W sytuacji zatem, gdy poglądy takie pojawiają się wśród osób posiadających wiedzę prawniczą, nie sposób uznać, aby oskarżony był w stanie samodzielnie podjąć się rozstrzygnięcia kwestii, które wzbudzały liczne rozbieżności i wątpliwości w judykaturze.

Wystarczających podstaw do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu nie dostarczyły również zeznania przesłuchanego w sprawie świadka.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania A. L., który zeznał, iż pracował u oskarżonego jako kierowca podał m.in., iż dostarczał towary, do sklepu przy ul. (...), którego oskarżony był właścicielem. Były tam dwa automaty, z czego jeden był czynny i gotowy do gry. Wrzucił do niego 5 zł, wcisnął przycisk i otrzymał 15 zł. Nie miał wpływu na konfigurację symboli obracających się w maszynie. Uważa, ze żeby wygrać trzeba było mieć szczęście. W czasie rozprawy wskazał też, iż nie widział, aby A. K. coś robił przy tych automatach, raczej nie widywał go w tym lokalu, chyba wiedział, że tam stoją te automaty.

Nie podlega przy tym wątpliwościom, iż w dniu 18 stycznia 2016 roku w sklepie (...) przy ul. (...) w O. znajdował się i był czynny przedmiotowy automat do gier. Zeznania wskazanego powyżej świadka potwierdzają te okoliczności, które podparte są także protokołem przeszukania lokalu, protokołem z oględzin automatu do gier oraz protokołem z przebiegu przeprowadzonego w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na automacie. Z tego względu zeznania wymienionego świadka jako znajdujące poparcie w innych dowodach należy uznać za wiarygodne, podkreślić jednak należy, iż świadek ten nie dysponował żadną wiedzą na temat tego, czy oskarżony miał świadomość charakteru legalności bądź jej braku odnośnie przedmiotowego urządzenia. Wymieniony nie wskazywał nawet, aby oskarżony zajmował się obsługą tego urządzenia, podnosząc raczej, iż nie widział, aby oskarżony coś robił przy tych automatach i że raczej nie widywał go w tym lokalu.

W ocenie Sądu brak również podstaw do kwestionowania zgromadzonych w sprawie dokumentów, które zostały sporządzone przez uprawnione osoby, ich autentyczność i wiarygodność nie budziły wątpliwości, korespondowały one z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, nie będąc kwestionowane w toku prowadzonego postępowania.

Opierając się zatem na analizie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, iż brak wystarczających podstaw, aby przyjąć, iż działania oskarżonego A. K. wypełniały ustawowe znamiona zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z art. 107 § 1 kks.

Podkreślić bowiem należy, że przestępstwo z art. 107 § 1 kks może być popełnione wyłączenie umyślnie w obu postaciach zamiaru – bezpośrednim i ewentualnym (zob.m.in. G. Bogdan i in. Kodeks karny skarbowy z komentarzem, Bold s.c. Gdańsk 2000 str. 347, G. Łabuda Komentarz do art. 107 kks, teza 25 WKP 2012). W kontekście powyższego, do przypisania oskarżonemu zarzucanego mu przestępstwa konieczne jest jednoznaczne wykazanie świadomości oskarżonego, że opisane w zarzucie działanie ma charakter bezprawny oraz bezprawności działania wynikającej z norm prawnych. Uwzględniając zaś liczne orzeczenia sądów stwierdzające niemożność stosowania przepisów zawierających omawiane normy sankcjonowane z powodu ich nienotyfikowania, u oskarżonego rzeczywiście mogło powstać uzasadnione przekonanie o nie obowiązywaniu norm prawnych wadliwie wprowadzonych do porządku prawnego. Powyższa okoliczność, w kontekście umyślności czynu z art. 107§ 1 kks uniemożliwia przyjęcie, iż doszło tu do zrealizowania znamion strony podmiotowej wskazanego powyżej przestępstwa skarbowego. W świetle przeprowadzonych w sprawie dowodów nie sposób bowiem skutecznie wykluczyć, iż oskarżony był przekonany, że działa zgodnie z przepisami, zwłaszcza w sytuacji funkcjonujących w obrocie prawnym licznych interpretacji i orzeczeń, które wskazywały na problem notyfikacji przepisów ustawy o grach hazardowych.

Mając zatem na uwadze całokształt wskazanych wyżej okoliczności w ocenie Sądu brak było na tyle stanowczych i jednoznacznych podstaw, aby pozwalały one na przypisanie oskarżonemu zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z art. 107§1 kks, rozstrzyganie zaś ewentualnych wątpliwości co do stanu świadomości wymienionego odnośnie legalności prowadzonej działalności na jego niekorzyść stanowiłoby naruszenie art. 5§2 kpk, co mając na uwadze Sąd uniewinnił A. K. od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 107§1 kks.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia było orzeczenie z pkt II wyroku, iż koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.