Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 778/17

POSTANOWIENIE

Dnia 25 maja 2017 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSA Barbara Baran

Sędziowie: SSA Józef Wąsik (spr.)

SSA Marek Boniecki

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2017 roku w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa I. Ś.

przeciwko K. K.

o rozwód

na skutek zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. akt XI C 196/17

w przedmiocie właściwości miejscowej

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSA Marek Boniecki SSA Barbara Baran SSA Józef Wąsik

Sygn. akt I ACz 778/17

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2017 r. Sąd Okręgowy w Krakowie stwierdził swoją niewłaściwość w sprawie z powództwa I. Ś. przeciwko K. K. o rozwód i sprawę tę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w R.

Podał, że powódka wniosła pozew o orzeczenie rozwodu małżeństwa
z pozwanym K. K. kierując go do Sądu Okręgowego w Krakowie. Z treści pozwu i dołączonych załączników wynikało, że ostatnim wspólnym miejscem zamieszkania małżonków był K., ale w 2013 roku. W 2014 roku została natomiast orzeczona separacja pomiędzy stronami (wyrok Sądu Okręgowego w R. z dnia 30 maja 2014 r., sygn. akt I C 1590/12) i od tego momentu powódka ponownie zamieszkała w K., gdzie mieszkała jeszcze przed ogłoszeniem separacji. W tej sytuacji zgodnie z art. 41 k.p.c. sądem właściwym do rozpoznania sprawy jest zatem sąd miejsca zamieszkania pozwanego, tj. Sąd Okręgowy w R. w którego okręgu znajduje się miejscowość S..

Powódka wywiodła zażalenie na powyższe postanowienie. Kwestionując wydane rozstrzygnięcie skarżąca wskazała, że pozwany tworzył z powódką gospodarstwo domowe w K. w 2013 roku i to było ostatnie wspólne miejsce zamieszkania stron, w roku 2014 powódka cały czas mieszkała natomiast w K..

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny stoi na stanowisku, iż zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu, jego uchylenia nie mogły zaś spowodować informacje przedstawione przez skarżącą w wywiedzionym środku odwoławczym.

Przewidujący właściwość wyłączną sądu art. 41 k.p.c. stanowi, że powództwo ze stosunku małżeństwa wytacza się wyłącznie przed sąd, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich w okręgu tym jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu. Z braku takiej podstawy wyłącznie właściwy jest sąd miejsca zamieszkania strony pozwanej, a jeżeli i tej podstawy nie ma - sąd miejsca zamieszkania powoda. Dla przyjęcia właściwości wyłącznej sądu, w którego okręgu małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, niezbędne jest przy tym zachowanie ciągłości zamieszkiwania lub zwykłego pobytu w okręgu tego sądu przez przynajmniej jednego z małżonków (taki wniosek wynika z użycia sformułowania: "jeszcze ma miejsce zamieszkania lub zwykłego pobytu"). Z punktu widzenia art. 41 k.p.c. nie ma natomiast znaczenia czas wspólnego zamieszkiwania małżonków w okręgu danego sądu (por. orz. SN z 10.1.1936 r., III C 518/34, OSNC 1936, Nr 11, poz. 419, oraz z 15.9.1938 r., C II 286/38, PPiA 1939, Nr 1, poz. 48).

W okolicznościach badanej sprawy Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że Sądem właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy jest Sąd miejsca zamieszkania pozwanego, tj. Sąd Okręgowy w R.. Stanowisko to okazało się zdaniem Sądu Apelacyjnego prawidłowe - faktycznie znajduje zaś ono potwierdzenie także w dokumentach przedłożonych przez skarżącą wraz z zażaleniem. Na podstawie ogólnikowej treści sformułowanego przez skarżącą środka zaskarżenia nie sposób zdaniem Sądu uznać, aby skarżąca uprawdopodobniła, iż ostatnim wspólnym miejscem zamieszkania stron, w którym powódka wciąż przebywa jest K.. Przy tym z treści załączonej do zażalenia notatki służbowej wynika, że pozwany rzeczywiście przebywał w K. z powódką w wynajętym mieszkaniu znajdującym się przy ul. (...), niemniej w notatce tej wyraźnie wskazano, że po krótkim pobycie pozwany uznał, iż w budynku tym nie ma warunków do mieszkania i powrócił do S., stwierdzając iż jego zdaniem żona powinna wrócić z pozwanym do ich wspólnego mieszkania w tym mieście.

Wobec powyższego przekazanie sprawy z powództwa skarżącej przeciwko K. K. o rozwód do rozpoznania Sądowi Okręgowemu wR.na podstawie art. 41 k.p.c. (według miejsca zamieszkania pozwanego) okazało się w przekonaniu Sądu odwoławczego uzasadnione.

W konsekwencji Sąd Apelacyjny działając na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak na wstępie.

SSA Marek Boniecki SSA Barbara Baran SSA Józef Wąsik

I ACz 778/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE