Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Korfanty

Protokolant: Anna Szner

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 stycznia 2017 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa P. N.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. N. kwotę 22 000,00 zł (dwadzieścia dwa tysiące) z każdoczesnymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 06.08.2015 r. oraz kwotę 3 824,01 zł (trzy tysiące osiemset dwadzieścia cztery i 1/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

SSR Grzegorz Korfanty

Sygn. akt I C 30/16

UZASADNIENIE

Powód P. N., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od pozwanego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Spółki Akcyjnej z (...) w W. kwoty 22 000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty, a także zasadzenie na rzecz powoda kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje żądanie powód wskazał, że w dniu 16 kwietnia 2014 roku przy nadzorowaniu przewozu sprasowanych w kostki butelek plastikowych z hali na miejsce ich odbioru prze z firmy zewnętrzne. Powód na hali przygotowywał sprawowaną kostkę z butelek PET do odbioru przez operatora ładowarki, który podjeżdżał i pobierał na łyżkę ładowarki materiał, a następnie odwoził go na miejsce wywozu. Podczas jednego z takich transportów, kiedy operator ładowarki wjechał do hali po odbiór kostek, nie zauważył powoda i podjechał pod palety z kostkami celem ich załadowania. Następnie zniżył łyżkę ładowarki i wyszedł z kabiny, by sprawdzić czy równo podebrał materiał. Wówczas operator ładowarki zauważył obok łyżki powoda, który sygnalizował mu, że operator ma podnieść łyżkę, gdyż powód ma przyciśniętą prawą stopę. Operator ładowarki natychmiast podniósł łyżkę. Powód został przewieziony do Oddziału (...) Urazowo – Ortopedycznej Szpitala Miejskiego Nr (...) w G., gdzie rozpoznano u powoda złamanie kości stopy – złamanie III i IV kości śródstopia prawego, stan po urazie zmiażdżeniowym. Pomimo zastosowanego leczenia, powód począwszy od dnia wypadku do dnia dzisiejszego odczuwa jego następstwa w postaci silnych dolegliwości bólowych w złamanej stopie, które pojawiają się kiedy zgina stopę oraz kiedy musi przenieść cięższe przedmioty. Dolegliwości te nasilają się pod koniec dnia. Ból wzmaga się także przy zmianie pogody. Powód z uwagi na doznany uraz nie jest też w stanie przejść dłuższego dystansu. W związku z doznanym urazem powód był niezdolny do pracy od dnia wypadku, tj. od dnia 16 kwietnia 2014 roku do dnia 12 września 2014 roku. Poza wskazanymi urazami, bólem i cierpieniem fizycznym następstwem uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia powoda są także cierpienia o charakterze psychicznym. W treści uzasadnienia powód wskazał, że posiadacz pojazdu – ładowarki – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów u pozwanego.

Powód pismem z dnia 29 czerwca 2015 roku zgłosił szkodę wynikającą z opisanego zdarzenia u pozwanego i wezwał do wypłaty na jego rzecz kwoty 40 000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznane krzywdy. Następnie powód poinformował powoda, pismem z dnia 22 lipca 2015 roku o przyznaniu na rzecz powoda kwoty 5 000 zł tytułem zadośćuczynienia. Powód wskazał, że z uwagi na doznane cierpienie, nie jest możliwym zaakceptowanie wysokości wypłaconego odszkodowania. Nadto powód wskazał, że zasądzenia odsetek od kwoty odszkodowania domaga się w oparciu o art. 14 ust 1 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( z dnia 8 lutego 2013 roku., Dz. U. 2013 r. poz. 392, ze zm), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasadzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany oświadczył, że nie kwestionuje co do zasady swojej odpowiedzialności za następstwa zdrowotne wypadku, jakiemu uległ powód, jednakże kwestionuje wysokość roszczenia z tytułu zadośćuczynienia. Pozwany podkreślił, że ustalając wysokość zadośćuczynienia kierował się informacjami, wynikającymi z dokumentacji medycznej powoda i opinią wydaną przez lekarza orzecznika, który oszacował łączny uszczerbek na zdrowiu na 10 %. Nadto lekarz orzecznik pozwanego ustalił, że powód po wypadku potrzebował częściowej pomocy w zakresie przemieszczania się oraz utrzymania porządku i załatwiania spraw poza domem przez 6 tygodni. Łączny wymiar zasadnej opieki to 48 godzin na przestrzeni 6 tygodni. Do wyliczenia kosztów opieki przyjęto stawkę 8 zł za 1 godzinę opieki. Pozwany wskazał, że łącznie wypłacił powodowi kwotę 5 584 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 kwietnia 2014 roku w P., powód uległ wypadkowi przygniecenia stopy prze łyżkę ładowarki, spowodowanego przez operatora ładowarki. Właściciel pojazdu – ładowarki w dniu wypadku posiadał wykupiona polisę ubezpieczeniową z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..

/dowód: okoliczności bezsporne/

Bezpośrednio po zdarzeniu powód został skierowany do Centrum Usług Medycznych (...) A. sp. j. w P., na następnie skierowany do Szpitala Miejskiego Nr (...) w G., gdzie rozpoznano u powoda złamanie III i IV kości śródstopia prawego, stanu po urazie zmiażdzeniowym. Odstąpiono od leczenia operacyjnego z uwagi na przeciwskazania zdrowotne. Powód był hospitalizowany do dnia 18 kwietnia 2014 roku. Powodowi założono opatrunek gipsowy Następnie leczenie było kontynuowane w poradni chirurgicznej.

/dowód: dokumentacja medyczna k: 97-112v oraz k: 117119v; zeznania świadka J. N. (1) k: 56, zeznania powoda k: 128-12v/

W wyniku zgłoszenia szkody strona pozwana prowadziła postępowanie likwidacyjne . Powodowi wypłacono 5 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

/dowód: okoliczność bezsporna/

Powód doznał zmiażdżenia stopy, pierwotnie kwalifikowany do leczenia operacyjnego, finalnie leczenie odbywało się w warunkach ambulatoryjnych, które miało charakter obciążający dla powoda. Już w warunkach ambulatoryjnych ewakuowano krwiaka stopy. Radiologiczne cechy dokonanego zrostu występują przy samoistnie gojących się kościach śródstopia po ośmiu tygodniach. Powód wprawdzie odzyskał zdolność do pracy 13 września 2014 roku, podejmowane jest jednak dalsze leczenie z uwagi na odczuwane dolegliwości. Urazy zgnieceniowe i zmiażdżeniowe to obrażenia cechujące się dużą bolesnością. Obecnie dolegliwości powoda mają charakter stały, wymagają stosowania leków przeciwbólowych.

/dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii, ortopedii i traumatologii k: 72-73, opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu chirurgii, ortopedii i traumatologii k: 138/

Powyższy stan faktyczny był częściowo bezsporny między stronami, a w pozostałym zakresie został ustalony przez Sąd, na podstawie powołanych powyżej dowodów z dokumentów, zeznań świadka, zeznań powoda i opinii biegłego sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii.

Zarówno treść i autentyczność dokumentów zgromadzonych w materiale dowodowym nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. W konsekwencji, Sąd w całości przydał tym dokumentom moc dowodów.

Zarówno zeznania świadka J. N. (2) – matki powoda, jak i zeznania powoda Sąd ocenił jako wiarygodnie. Znajdowały one potwierdzenie w treści pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a nadto były spójne i logiczne.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii. Sporządzoną opinię Sąd ocenił jako pełną, fachową i logiczną.

W rezultacie wniosku przyjęte w opinii Sąd przyjął za własne.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 22 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z odsetkami liczonymi od dnia 6 sierpnia 2015 roku.

Natomiast strona pozwana nie zakwestionowała zasady swojej odpowiedzialności, lecz wysokość roszczenia powoda z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania.

Zgodnie z art. 444 § 1 zd. 1 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiastart. 445 § 1 k.c. stanowi, iż w wypadku takim Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W przypadku, gdy sprawca szkody (krzywdy) jest ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej, roszczenie o naprawienie szkody można skierować, według wyboru osoby uprawnionej – do ubezpieczonego lub do ubezpieczyciela. Każdy z nich ma obowiązek zaspokoić roszczenie odszkodowawcze, z innych jednak tytułów prawnych. Zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nakłada bowiem na ubezpieczyciela obowiązek naprawienia szkody w razie nastąpienia określonego w umowie wypadku. Ubezpieczyciel staje się zatem zobowiązanym wobec poszkodowanego z racji umowy wiążącej go z ubezpieczonym. Przesłanką powstania obowiązku świadczenia przez ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (art. 822 § 1 k.c.) jest stan odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń obejmuje wyłącznie świadczenie, do spełnienia którego byłby w konkretnym przypadku zobowiązany sprawca.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała okoliczność, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za następstwa wypadku z dnia 16 kwietnia 2014 roku. Pozwany występował w charakterze ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia (osoby kierującej pojazdem - ładowarką), zatem obciąża go obowiązek spełnienia na rzecz powoda świadczeń przewidzianych powołanymi przepisami.

Poza sporem pozostawało również to, że w związku z zaistnieniem przedmiotowego zdarzenia pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 5 000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdy i cierpienia. Zgodnie z zakreślonymi przez powoda granicami rozpoznania sprawy, spór w niniejszej sprawie dotyczył wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia ponad kwotę już wypłaconą mu z tego tytułu.

W pierwszej kolejności, przechodząc do analizy żądania zasądzenia na rzecz powoda zadośćuczynienia należy wskazać, że zadośćuczynienie pieniężne może być przyznane poszkodowanemu między innymi w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Oceniając zasadność roszczenia o zadośćuczynienie Sąd miał na uwadze, że zadośćuczynienie jest sposobem naprawienia krzywdy ujmowanej jako cierpienie fizyczne, a więc obejmującej ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstrój zdrowia w postaci zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które wystąpią w przyszłości. Przy dokonywaniu oceny tych cierpień i wymiarze "odpowiedniej sumy" zadośćuczynienia należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w przepisie art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. I tak, zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3.02.2000r., sygn. akt I CKN 969/98, LEX nr 50824, wyrok z dnia 28.09.2001r., III CKN 427/00, LEX nr 52766). Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia w przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia należy uwzględniać czynniki obiektywne w postaci czasu trwania oraz stopnia intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalności skutków urazu (kalectwo, oszpecenie), rodzaju wykonywanej pracy, szans na przyszłość, wieku poszkodowanego, a także czynniki subiektywne, jak poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową itp. (por. uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145 oraz wyrok z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005, nr 2, poz. 40.)

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe pozwoliło na ustalenie, że na skutek zdarzenia z dnia 16 kwietnia 2014 roku powód doznał obrażeń ciała w postaci urazu zmiażdżeniowego stopy prawej , złamania III i IV kości śródstopia prawego co według biegłego sadowego chirurga – ortopedy T. Z. spowodowało 10 % uszczerbku na zdrowiu powoda . Leczenie obrażeń było uciążliwe dla powoda gdyż zrost kości miał charakter przedłużony to jest prawie 5 miesięcy od zdarzenia , gdy zwyczajowo cechy zrostu występują przy samoistnie gojących się kościach śródstopia po ośmiu tygodniach . Już w warunkach ambulatoryjnych przy udzielaniu pomocy powodowi usunięto mu krwiak stopy. W wyniku wypadku powód doznał obrażenia, na skutek, którego niemiał możliwości samodzielnego poruszanie się . Powód był hospitalizowany przez okres 3 dni to jest od dnia wypadku do dnia 18. 04.2015 r , ale z uwagi na inne problemy zdrowotne nie mógł być poddany zwyczajowemu w takich przypadkach leczeniu – leczeniu operacyjnemu. Leczenie urazu w warunkach ambulatoryjnych w Poradni (...)Szpitala (...) w G. znacznie wydłużyło okres cierpień powoda. Uszkodzona nogę powód był zmuszony leczyć przy użyciu miedzy innymi szyny gipsowej co utrudniło mu poruszanie się. Przez okres około 5 miesięcy korzystał z dwóch kul , a przez kolejne 2 miesiące z jednej kuli. Wbrew twierdzeniom pozwanego ustalony przez biegłego w opinii procentowy uszczerbek na zdrowiu nie jest wygórowany . W piśmie sporządzonym przez biegłego z dnia 04 grudnia 2016 w sposób wyczerpujący i przekonujący biegły wyjaśnił podstawy przyjęcia 10 % uszczerbku na zdrowiu powoda podkreślając charakter doznanych obrażeń i komplikacje leczenia schorzeń. Obecnie powód wciąż odczuwa skutki doznanego urazu poprzez bóle, zasinienia oraz opuchnięcia stopy. Objawy mają charakter stały i wymagają stosowania leków przeciwbólowych. Nadto powód jako osoba pracująca fizycznie, z uwagi na powstały uraz stopy ponosi również konsekwencje ograniczenia możliwości ruchowych, co nie miało miejsca przed wypadkiem. Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd doszedł do przekonania, że zadośćuczynienie należne powodowi z tytułu wypadku z dnia 16 kwietnia 2015r to 27.000 zł , a wobec dotychczasowej wypłaty z tego tytułu przez pozwanego kwoty 5.000,00 zł zasadnym było zasądzenie dodatkowego zadośćuczynienia j kwocie 22 000 zł. Kwota ta jest w pełni adekwatna do rozmiarów doznanych przez powoda cierpień oraz uszczerbku na zdrowiu .

Mając na uwadze powyższe rozważania zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 22 000 zł tytułem zadośćuczynienia z każdoczesnymi ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 sierpnia 2015 roku. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając je w całości od strony pozwanej przegrywającej spór. Na koszty postępowania złożyła się opłata od pozwu w kwocie 1.100,00 zł uiszczone zaliczki na biegłego w kwocie 286,00 i 21.01. zł , a nadto wynagrodzenie profesjonalnego adwokata – pełnomocnika powoda w kwocie 2.400,00 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł . Łącznie koszty należne powodowi to 3.824,01 zł .

SSR Grzegorz Korfanty