Sygn. akt I C 743/16
Dnia 6 kwietnia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący: |
SSR Anna Lisowska |
Protokolant: |
sekr. sądowy Judyta Masłowska |
po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. w Piszu na rozprawie
sprawy z powództwa R. R.
przeciwko Z. R.
o zapłatę
o r z e k a :
Oddala powództwo.
R. R. wytoczył powództwo przeciwko Z. R. o zapłatę kwoty 40 000 złotych z ustawowymi odsetkami od daty wezwania do zapłaty do dnia zapłaty.
W uzasadnieniu powódka wskazała, że umowną ustną zawartą w 1987r. pożyczyła swojemu bratu – pozwanemu kwotę 70 000 zł. Pozwany nigdy nie zwrócił pożyczki i nie chciał uwzględnić jej w rozliczeniu w 2009r. W piśmie z dnia 4 stycznia 2013r. pozwany potwierdził swój dług i przeliczył jego wysokość wg. wskaźników cen , lecz nie dokonał waloryzacji tej kwoty.
Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że nigdy nie zaciągnął u powódki pożyczki . Przedmiotowa sprawa jest próbą wyłudzenia przez powódkę środków finansowych. Pozwany wskazał , że przed Sądem Okręgowym w Olsztynie powódka wytoczył przeciwko pozwanemu pozew o odszkodowanie w wysokości 87 000 zł za rzekome straty , które poniosła w związku nie zwrócenia powódce mieszkania w R..
Sąd ustalił i zważył, co następuje:
Roszczenie powódki jako nie udowodnione nie zasługiwało na uwzględnienie.
W niniejszym postępowaniu na powódce spoczywał obowiązek udowodnienia żądania pozwu, a ponadto w myśl art. 232 kpc ciążył na niej obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodziła skutki prawne. Zgodnie bowiem z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.
Powódka nie zaoferowała dowodów, które potwierdziłyby zasadność żądania pozwu.
Powódka przedłożyła jedynie: wezwania do zapłaty (k. 32, 33), list pozwanego do powódki (k. 34), wskaźniki cen towarów i usług w latach 1950-2012 (k. 35-37, 39, 40, 41), wezwanie do zwarcia ugody (k. 42-43) , list powódki do pozwanego (k. 44-46) które nie stanowiły wystarczających dowodów celem wykazania zasadności powództwa.
Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (wyrok SN z 17 XII 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok sądu apelacyjnego w Białymstoku z 21 X 2003 r., I A Ca 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok SN z 7 X 1998r., II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).
Wobec powyższego roszczenie pozwu podlegało oddaleniu z uwagi na brak dowodów uzasadniających jego istnienie.