Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2017r.

Sąd Rejonowy w Goleniowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Żmijewska

Protokolant: Anna Pietsch

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu : 27 września 2016 r., 08 listopada 2016r, 13 grudnia 2016r, 07 lutego 2017r

sprawy: K. C., syna W. i T. z domu M., urodzonego (...) w G., karanego,

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 stycznia 2016 roku około godziny 22:00 w Zakładzie Karnym w N. w celi nr (...) oddziału (...), będąc uprzednio karanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 27 października 2003 r., sygn. akt 272/03 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę łączną 9 lat i 11 miesięcy, którą odbył w okresie od 04.12.2001 r. do 08.11.2011 r., w ciągu 5 lat, po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, dokonał uszkodzenia ciała osadzonego Z. K. w ten sposób, że wziął kubek z plastiku, a następnie kilkukrotnie uderzał nim po głowie osadzonego na skutek czego osadzony Z. K. doznał obrażeń głowy w postaci jednej rany głowy, długości 30 mm oraz dwóch ran czoła po stronie prawej, co spowodowało naruszenie czynności narządów ciała, na czas powyżej dni siedmiu, w stopniu średnim,

tj. o czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

I.  oskarżonego K. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, z tym ustaleniem, że oskarżony był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 17 marca 2003 r. sygn. akt III K 111/02 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 8 lat pozbawienia wolności, którą następnie objęto wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 27 października 2003 r., sygn. akt III K 272/03 i wymierzono skazanemu karę łączną 9 lat pozbawienia wolności, którą K. C. odbył w okresie od 4 grudnia 2001 r. do 8 listopada 2011 r., tj. przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., i za ten czyn na podstawie art. 157 § 1 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym od uiszczenia opłaty.

Sygn akt II K 376/16

UZASADNIENIE

Oskarżony K. C. w dniu 21 stycznia 2016r przebywał w Zakładzie Karnym w N. jako osadzony odbywający karę pozbawienia wolności, umieszczony w celi (...) oddziału (...). Wspólnie z nim celę zajmował pokrzywdzony Z. K.. Wieczorem około godz. 22.00 osadzeni oglądali telewizję leżąc na swoich łóżkach tj oskarżony na dolnym a pokrzywdzony na górnym. Gdy pokrzywdzonemu ścierpła noga przekręcił się. Zdenerwowało to oskarżonego, który powiedział, że ma nie strzelać kośćmi bo go to denerwuje. Pokrzywdzony odpowiedział, że nie strzela tylko się obracał. Wtedy oskarżony wstał, wziął ze stolika kubek i uderzył nim trzykrotnie w głowę pokrzywdzonego. Uderzył w okolice czoła nad prawą brwią i z tyłu głowy po prawej stronie. Potem położył się i już się nie odzywał.

Leżąc pokrzywdzony czuł, że od uderzenia rany puchną i leci z nich krew. Nikogo jednak nie wzywał bo się bał.

Dowód : zeznania pokrzywdzonego k. 3-4 zbioru C

Następnego dnia przy porannym apelu oddziałowy B. K. zauważył obrażenia na twarzy Z. K.. Gdy zapytał co się stało usłyszał od pokrzywdzonego, że poślizgnął się i uderzył o zlew. To samo Z. K. zawarł w pisemnym oświadczeniu sporządzonym w obecności wychowawcy M. K.. Pokrzywdzony został zaprowadzony do ambulatorium gdzie udzielono mu pomocy.

Przeprowadzany do ambulatorium, a potem znów do wychowawcy Z. K. oświadczył, że został uderzony. Prowadząc skazanego oddziałowy – idąc za Z. K. - zauważył, że ma on oprócz zasinionego oka również ranę za uchem.

W kolejnym sporządzonym oświadczeniu pokrzywdzony przyznał, że „ w dniu 21.01 na 22.01.2016 roku o godzinie 23.30 zostałem uderzony kubkiem plastikowym kilka razy w czoło i z tyłu głowy przez co miałem rozcięty łuk brwiowy przez C. K. przez to, że łóżko się trzęsło gdy się przewracałem z boku na bok”.

Dowód : zeznania pokrzywdzonego Z. K. k. 3-4 zbioru C

zeznania wychowawcy M. K. k. 6-7 zbioru C, k. 84v-85 akt sądowych

zeznania oddziałowego B K. k. 9-10 zbioru C, k. 85 akt sądowych

protokół oględzin kubka k. 35-36

oświadczenia – kopia k. 14, 15, 16 akt głównych prokuratora

Na skutek urazu działającego w krótkim czasie, zadanego z dużą siłą, w skali siły człowieka narzędziem : twardym, obłym tępym i tępokrawędzistym jakim jest kubek Z. K. doznał obrażeń głowy co doprowadziło do jednej rany głowy długości 30mm oraz dwóch ran czoła po stronie prawej. Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności narządu ciała jakim jest głowa , na okres czasu powyżej dni siedmiu w stopniu średnim.

Dowód : opinia biegłego k. 40-44 akt głównych prokuratora

opinia biegłego k. 111-117 akt sądowych

kopia książeczki zdrowia k. 17 akt głównych prokuratora

Oskarżony K. C. urodził się (...) ma (...). Posiada wykształcenie podstawowe – zawód wyuczony (...). Jest kawalerem, dzieci nie ma. Uprzednio był wielokrotnie karany sądownie.

Dowód : oświadczenie oskarżonego k. 49 akt głównych prokuratora

dane osobo poznawcze k. 51 akt głównych prokuratora

karta karna k. 52-53

odpisy wyroków k. 56-59, 62-70

Słuchany na etapie postępowania przygotowawczego, po przedstawieniu zarzutów oskarżony oświadczył, iż do zarzucanego mu czynu się nie przyznaje. Wyjaśnił, że napisał w tej sprawie oświadczenie i jego zdaniem to powinno wystarczyć. Skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania dalszych wyjaśnień.

Przed sądem oskarżony oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu i nie chce wyjaśniać. Potwierdził, iż sporządził oświadczenie, którego kopia znajduje się w aktach sprawy na k. 15. Odmówił odpowiedzi na pytania prokuratora jak i sądu.

W sporządzonym oświadczeniu oskarżony podał, iż pokrzywdzony doznał obrażeń na skutek uderzenia się o zlew.

Dowód : wyjaśnienia oskarżonego k. 49-50 akt głównych prokuratora, k. 72v akt sądowych

Na inne – niż opisuje to oskarżony - okoliczności, które doprowadziły do powstania obrażeń wskazuje Z. K.. Z zeznań złożonych przez pokrzywdzonego (k. 3-4, 11-11v zbioru C) wynika, że w dniu 21.01.2016r został kilkukrotnie uderzony przez oskarżonego. Miało to miejsce w celi nr (...) oddziału (...)Łóżko w celi było dwupiętrowe i pokrzywdzony zajmował to na górze. Około godz. 22.00-23.00 w porze spania oglądali telewizję. W pewnym momencie pokrzywdzonemu ścierpła noga więc się przekładał. Wtedy C. powiedział do niego by nie strzelał kośćmi bo go to wkurza. Pokrzywdzony odpowiedział, że nie strzela tylko przełożył nogę. Wtedy C. zdenerwował się i wstał, sięgnął po kubek, który stał na stole i zaczął nim uderzać pokrzywdzonego po głowie. Uderzył kilka razy. Na pewno uderzył w okolice czoła nad prawą brwią i z tyłu głowy po prawej stronie. Pokrzywdzony nie zdążył zareagować. Po tych uderzeniach C. przestał, położył się i nie odzywał się do pokrzywdzonego. Pokrzywdzony czuł, że rana na czole jest opuchnięta i sączy się krew. Leżąc na łóżku wziął ręcznik i się wytarł. Tak leżał do rana – nie wzywał nikogo bo bał się C.. Rano 22 stycznia 2016 na apelu oddziałowy zauważył te obrażenia na czole i zapytał co się stało. Obawiając się C. pokrzywdzony powiedział, że poślizgnął się i upadł na umywalkę. C. to słyszał ale nic nie powiedział. Po apelu w obecności wychowawcy napisał oświadczenie, że uderzył się o umywalkę. Potem został zabrany do ambulatorium gdzie została mu udzielona pomoc. Wtedy właśnie powiedział, że został uderzony przez C.. C. od razu został zabrany z celi a pokrzywdzony napisał oświadczenie tak jak było tzn., że został uderzony przez C.. Kubek którym został uderzony był standardowy, wydaje mu się że został uderzony dolną jego częścią.

Zeznania złożone przez pokrzywdzone znajdują w części potwierdzenie w zeznaniach funkcjonariuszy Zakładu Karnego : M. K. (k. 6-7, 84v-85) B. K. (k. 9-10, 85).

Oddziałowy B. K. przyznał, że w dniu 22 stycznia 2016r gdy otworzył celę (...) zauważył, że Z. K. ma zasinione oko. Gdy spytał co się stało, ten oświadczył, iż uderzył się o zlew. Po zakończeniu apelu o tym fakcie poinformował wychowawcę M. K.. Wychowawca polecił mu aby przyprowadził do niego pokrzywdzonego. Prowadząc go zauważył, że ten ma jeszcze drobne rozcięcie za uchem. Nie był obecny przy rozmowie wychowawcy z K., wie tylko, że ten zmienił swoje tłumaczenia.

M. K. zeznał natomiast, iż zauważył u pokrzywdzonego obrażenia w postaci zasinienia oka i dwóch ran na czole. Po wizycie w ambulatorium w rozmowie pokrzywdzony przyznał, że został uderzony kubkiem przez C.. Powodem uderzenia była złość na K., że ten kręci się na łóżku i hałasuje. Bał się o tym mówić, bo obawiał się innych osadzonych uczestniczących w podkulturze przestępczej.

Okoliczności wskazane przez pokrzywdzonego znajdują też potwierdzenie w opinii wydanej w sprawie przez biegłego z zakresu medycyny. Biegły wskazał, że można przyjąć, iż pomiędzy zdarzeniem (uderzaniem opisanym i przedstawionym kubkiem po głowie) a uszkodzeniem ciała u pokrzywdzonego istnieje związek przyczynowo-skutkowy, gdyż człowiek może doznać wymienionych obrażeń podczas silnego uderzenia takim narzędziem w głowę. Przeniesienie energii kinetycznej z narzędzia na głowę , może spowodować opisane obrażenia ciała. Gdyby pokrzywdzony uderzył się o umywalkę, doszłoby do pojedynczej rany tłuczonej głowy, a w opisanym przypadku mamy do czynienia z przynajmniej trzema ranami głowy.

Zeznania złożone przez pokrzywdzonego jak i pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków sąd przyjął za wiarygodne. Są one bowiem spójne, tworzą logiczny ciąg zdarzeń i wzajemnie się uzupełniają.

W opinii sądu nie ma pomiędzy świadkami rozbieżności w zakresie opisu zaobserwowanych u pokrzywdzonego obrażeń. Pokrzywdzony wskazał, że został uderzony w czoło i z tyłu głowy. Oddziałowy widział zasinione oko, a prowadząc skazanego idąc za nim zauważył ranę za uchem. Wychowawca zapamiętał, iż widział u pokrzywdzonego rany na czole.

W poczet materiału dowodowego sąd przyjął też opinię biegłego z zakresu medycyny. Biegły w oparciu o przedstawiony mu materiał dowody sporządził opinię odpowiadając w niej na postawione mu pytania. Sformułowane wnioski w sposób należyty uzasadnił.

Sąd dał wiarę zebranym w sprawie dowodom z dokumentów zarówno w zakresie ich autentyczności jak i zawartej w nich treści (za wyjątkiem oświadczeń złożonych przez oskarżonego oraz pokrzywdzonego bezpośrednio po zdarzeniu).

Wobec powyższego za nie polegające na prawdzie wynikające z przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione przestępstwo sąd uznał oświadczenie oskarżonego jakoby pokrzywdzony doznał obrażeń głowy na skutek uderzenia o zlew.

Na podstawie zebranego i ocenionego w sposób wskazany powyżej materiału dowodowego Sąd przyjął, iż oskarżony który w dniu 21 stycznia 2016 roku około godziny 22:00 w Zakładzie Karnym w N. w celi nr (...) oddziału (...)uderzył kubkiem z plastiku kilkukrotnie po głowie Z. K. powodując obrażeń głowy w postaci jednej rany głowy, długości 30 mm oraz dwóch ran czoła po stronie prawej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów ciała, na czas powyżej dni siedmiu, w stopniu średnim, - swym zachowaniem wypełnił znamiona czynu opisane w art. 157 § 1 k.k.

Swym zachowaniem spowodował oskarżony powstanie opisanych w art. 157 § 1 skutków. Pojęcie „powoduje” obejmuje bowiem wszystkie zachowania, pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem. W sprawie powyższej zeznania samego pokrzywdzonego pozwoliły na wykazanie, iż oskarżony zachował się w sposób wskazany powyższej, a przeprowadzony dowód z opinii biegłych pozwolił na wykazanie związku przyczynowo skutkowego miedzy zachowaniem oskarżonego a doznanym przez pokrzywdzonego urazem tj. raną głowy, długości 30 mm oraz dwóch ran czoła po stronie prawej. Pozwolił też na wykluczenie prawdziwości wersji przedstawionej przez oskarżonego w sporządzonym przez niego oświadczeniu.

Zaznaczyć należy, iż zachowanie oskarżonego obiektywnie naruszało wynikającą z naszej wiedzy i doświadczenia regułę postępowania z dobrem prawnym, jakim jest zdrowie człowieka.

Podkreślić też należy, iż w wypadku skutku stanowiącego znamię przestępstwa opisanego w art. 157 § 1 k.k. ma być nim naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1 k.k. oraz trwający dłużej niż 7 dni. Nie bez znaczenia dla interpretacji zaistnienia tego skutku jest przyjęte powszechnie określenie tego przestępstwa jako spowodowania "średniego" uszkodzenia ciała (średniego uszczerbku na zdrowiu). Nie chodzi tu więc wyłącznie o czas trwania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, ale i o to, że naruszenie takie lub rozstrój muszą mieć charakter istotny, w każdym razie w sposób znaczący utrudniać prawidłowe funkcjonowanie narządów.

W sprawie powyższej skutek w postaci naruszenia czynności narządu ciała jakim jest głowa dotyczył łącznie trzech ran, co nie inaczej jak właśnie w sposób znaczący utrudniło pokrzywdzonemu jego funkcjonowanie.

Przestępstwo określone w art. 157 § 1 k.k. może być popełnione umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i z zamiarem wynikowym. Podobnie, jak to ma miejsce w wypadku przestępstwa opisanego w art. 156 § 1 k.k., konieczne jest też sięgnięcie do konstrukcji zamiaru ogólnego. Sprawca nie musi uświadamiać sobie i np. chcieć, aby powodowany przez niego uszczerbek na zdrowiu trwał dłużej niż 7 dni albo nie dłużej niż 7 dni. Wystarczy, dla przyjęcia realizacji znamion typu określonego w art. 157 § 1, że sprawca chciał albo przewidując możliwość na to się godził, że spowodowany uszczerbek na zdrowiu nie będzie lekki.

W sprawie powyższej – oceniając kompleksowo zachowanie oskarżonego – uzasadnionym stało się przyjęcie, iż działał on w zamiarze wynikowym. Mając bowiem świadomość siły z jaką zadawany był cios, okolicy ciała w jaką był skierowany (głowa) przewidywał on, iż efektem jego działania mogą być obrażenia ciała nie będące lekkimi i godził się na to.

W sprawie nie zaistniały okoliczności wyłączające bezprawność zarzucanego oskarżonemu czynu.

Mając na uwadze charakter dobra prawnego podlegającego ochronie z mocy art. 157 § 1 k.k. tj. jest zdrowie człowieka, rozumiane jako prawidłowość procesów fizjologicznych i związana z tym wydolność człowieka do wypełniania jego funkcji społecznych. Mając też na względzie rozmiar szkody wyrządzonej i sposób działania oskarżonego należało przyjąć, iż stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu był wyższy od znikomego.

W sprawie nie zaistniały okoliczności wyłączające winę, dlatego też należało przyjąć, iż oskarżony w sposób świadomie postąpił wbrew normie prawnej zawartej w art. 157 § 1 k.k.

Zarzucanego mu czynu oskarżony dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa o jakich mowa w art. 64§1k.k. K. C. był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 17 marca 2003 r. sygn. akt III K 111/02 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 8 lat pozbawienia wolności, którą następnie połączono wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 27 października 2003 r., sygn. akt III K 272/03 i wymierzono skazanemu karę łączną 9 lat pozbawienia wolności, którą K. C. odbył w okresie od 4 grudnia 2001 r. do 8 listopada 2011r.

Mając powyższe na uwadze sąd uzupełnił opis czynu o wyrok jednostkowy, który następnie został objęty wyrokiem łącznym.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd mając na względzie dyrektywy wymiaru kary i środków karnych, a przede wszystkim zapewnienie ich oddziaływania w zakresie indywidualnym i ogólnospołecznym uznał, że właściwa do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa będzie kara 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

Ponieważ oskarżony w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu był osobą, skazaną na karę pozbawienia wolności w sprawie zachodziła okoliczność wyłączająca możliwość rozważania zasadności warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym od uiszczenia opłaty.