Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2013 r. w O.

sprawy z odwołania Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P.

z dnia 04.10.2011r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. K. prawo do emerytury począwszy od dnia 25.09.2011r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 04.10.2011r . Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił Z. K. prawa do emerytury.

Z. K. wniósł do protokołu odwołanie od powyższej decyzji.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że Z. K. nie spełnia warunków do przyznania wcześniejszej emerytury, o których mowa w art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż pomimo osiągnięcia wymaganego wieku emerytalnego 60 lat i legitymowania się ponad 25-letnim ogólnym stażem pracy, nie posiada wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. ZUS nie uznał bowiem jako okresu pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia od 01.09.1968r. do 15.02.1970r., od 01.03.1972r. do 02.10.1975r., od 01.09.1980r. do 30.06.1982r., od 09.09.1983r. do 28.06.1988r.w Przedsiębiorstwie (...) w M. na stanowiskach: lutowacz-malarz i spawacz, ponieważ podany charakter pracy i stanowiska nie odpowiadają podanym w zarządzeniu resortowym. Organ rentowy poddał w wątpliwość autentyczność świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach podnosząc, że w ogólnym świadectwie pracy wskazano inne stanowiska pracy. Organ rentowy zakwestionował również okresy pracy w szczególnych warunkach w okresach: od 1.07.1988r. do 31.01.1990r., od 02.04.1990r. do 31.12.1992r., od 01.11.1993r. do 31.05.1994r. ponieważ w nadesłanym świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach podany charakter pracy nie odpowiada podanemu w zarządzeniu resortowym.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

Z. K. jest uprawniony do zasiłku przedemerytalnego.

W dniu 08.09.2011r. Z. K. złożył w Oddziale ZUS wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Po rozpoznaniu tego wniosku decyzją z dnia 04.10.2011r. ZUS odmówił mu prawa do tego świadczenia, uznając, że osiągnął wymagany wiek emerytalny 60 lat, na dzień 01.01.1999r. legitymuje się łącznym stażem pracy w wymiarze powyżej 25 lat, lecz nie przepracował 15 lat w szczególnych warunkach.

Z. K.urodził się dnia (...)Zatem podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń (tekst jedn. Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Zgodnie z tymi przepisami, w brzmieniu obowiązującym na datę wydania zaskarżonej decyzji, prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 31.12.1948r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- rozwiązał stosunek pracy, w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem,

- w dniu 01.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy odwołujący zgromadził wymagane powyższymi przepisami 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Pozostałe przesłanki warunkujące przyznanie odwołującemu prawa do spornego świadczenia nie były kwestionowane.

Wobec zakwestionowania przez ZUS przedstawionych przez odwołującego świadectw wykonywania pracy w szczególnych warunkach, Sąd w celu ustalenia rzeczywistego charakteru pracy odwołującego w spornych okresach, dopuścił dowód z zeznań świadków i odwołującego, dowód z opinii biegłego z zakresu BHP, przeprowadził też dowód z dokumentów z akt osobowych.

Z zeznań świadków: J. P., B. F., R. S., H. Ś. oraz Z. K., przesłuchanego w charakterze strony wynika, że odwołujący w (...) pracował w latach 1966-88, następnie w 1988r. pojechał na Węgry – został oddelegowany przez (...) do (...), gdzie zajmował się kowalstwem. Przyzakładową szkołę rozpoczął w IX 1966r. i zakończył w czerwcu 1969r. Przez pierwsze trzy lata pracował jako pracownik młodociany. Jako młodociany wykonywał, po pierwszym roku, prace pomocnicze jak sprzątanie, piłowanie. W III klasie zaczął już pracować przy lutowaniu uszczelek. Były to uszczelki amortyzacyjne do spychaczy. Najpierw pierścienie wytrawiał w kwasie solnym, potem się je suszyło, a następnie lutowało cyną. Odwołujący dokładnie nie pamiętał, ale wskazał, że albo pod koniec III klasy lub po ukończeniu szkoły przeszedł na chłodnice, gdzie zajmował się wytrawianiem rurek w kwasie. Każdą jedną rureczkę trzeba było zlutować do całości. Przy tym lutowaniu pracował do początku 1970r. Potem poszedł do wojska. Zanim jednak poszedłem do wojska wysłano go na kurs malarza-lakiernika i po ukończenia tego kursu pracował w (...) jako malarz. Malował cementonaczepy. W środku minią a na zewnątrz minią podkładową i farbą nawierzchniową. Po powrocie z wojska powrócił na malarnię, gdzie pracował do 1975r. Następnie pracował w (...) jako spawacz elektryczny. Spawał elementy do szalunków, które były wysyłane do Związku (...). Potem, po około roku, przeszedł na montaże elementów na tzw. fabrykach domów. Zajmował się tam spawaniem i wycinaniem elektrycznym, gazowym elementów. Zajmował się też hydrauliką gazową, spawaniem hydraulicznym, gazowym. Z dowodów osobowych wynikało, że od 1975r. odwołujący zajmował się wyłącznie pracami polegającymi na spawaniu elektrycznym i wycinaniu gazowym. Następnie pojechał do Bułgarii i był tam ponad rok. Odwołujący podał, że był tam wypożyczony ze (...) przez firmę Kombinat (...)-Północ, gdzie pracował jako montażysta szalunków. Te szalunki ustawiało się ręcznie przy pomocy dźwigu i to nie polegało na spawaniu. Była to robota na wysokości. To były konstrukcje stalowe. Te konstrukcje ustawiano na wysokości 6 pięter. Była to budowa motelu. Po powrocie z Bułgarii, wrócił do (...) do spawania. W Bułgarii był w latach 1982-1983. Przed Bułgarią koło 1,5 roku zajmował się też malowaniem. Malowanie odbywało się zanurzeniowo, a potem natryskowo – pistoletem. Wykonywało się to farbą miniową podkładową i nawierzchniową. Z dowodów osobowych wynikało, że następnie Z. K. pojechał na Węgry w 1988r., gdzie był przebywał do 31.03.1994r. W Bułgarii pracował w tych 3 okresach - wskazanych w świadectwie i pracował wyłącznie jako kowal. Obsługiwał urządzenia do kłucia ręcznego i mechanicznego detali. Zajmował się tam odkuwaniem osi do samochodów ciężarowych oraz różnych detali.

Sąd zasadniczo dał wiarę zeznaniom wskazanych świadków, jak też w przeważającej mierze zeznaniom odwołującego. Świadkowie to osoby, które pracowały z odwołującym w spornych okresach, znały więc doskonale specyfikę jego pracy. Ich zeznania były spójne, konsekwentne, wzajemnie się uzupełniały tworząc logiczną całość. Sąd odmówił wiary zeznaniom odwołującego jedynie w części, w której utrzymywał on, że po powrocie z wojska powrócił na malarnię, gdyż przeczą temu dokumenty z akt osobowych, z których jednoznacznie wynika, że powierzono mu wówczas obowiązki ślusarza.

Pozytywnie co do zliczenia większości ze spornych okresów pracy do okresów pracy wykonywanych w szczególnych warunkach wypowiedziała się biegła sądowa z zakresu BHP I. M.. Biegła sądowa biorąc pod uwagę całościowy materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy pacę odwołującego ze względu na zatrudnienie w różnych firmach ¡ wykonywane czynności podzieliła na poszczególne okresy:

I. Zatrudnienie w Zakładzie (...) w okresie od 01.09.1968 r. do 31.05.1991 r.

Biegał wyjaśniła, że w spornym okresie zatrudnianie młodocianych, w tym uczących się zawodu w szkołach przyzakładowych regulowały przepisy ustawy z 2 lipca 1958 r. o nauce zawodu, przyuczaniu do określonej pracy i warunkach zatrudniania młodocianych w zakładach pracy oraz o wstępnym stażu pracy (Dz. U. Nr 45, poz. 226 ze zm.). Zgodnie z regulacją ustawy młodocianym była osoba, która ukończyła 14 lat, a nie przekroczyła 18 roku życia, zaś od 21 lipca 1961 r. - na mocy art. 45 ustawy z 15 lipca 1961 r. o rozwoju oświaty i wychowania (Dz. U. Nr 32, poz. 160) - podwyższono tę granicę wieku do lat 15. Dla oceny przedmiotowej sprawy istotne są - zdaniem biegłej - przepisy art. 12 i art. 13 wskazanej ustawy. Pierwszy stanowi, że młodociani zatrudnieni przez zakłady pracy obowiązani są do dokształcania się do czasu ukończenia 18 lat życia. Jeżeli młodociany nie zakończył nauki zawodu przewidzianej w art. 4 ust. 1 do ukończenia 18 lat życia, obowiązek dokształcania się jego może być przedłużony nie więcej niż o 1 rok, o ile dokształcanie dotyczy obranego zawodu (art. 12 ust. 1). Młodociani przyjęci do pracy, do przyuczania do określonej pracy lub do odbycia wstępnego stażu pracy po przyuczeniu do określonej pracy byli obowiązani: 1) jeżeli nie ukończyli 8 klas szkoły podstawowej - do dokształcania się, w celu ukończenia pełnej szkoły podstawowej, 2) jeżeli ukończyli 8 klas szkoły podstawowej - do dokształcania się zawodowego lub ogólnokształcącego (art. 12 ust. 2). Z treści art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 1958 r. wynika, że młodociani zatrudnieni w celu nauki zawodu obowiązani są do dokształcania się w zakresie obranego zawodu. Zgodnie zaś z art. 13 ustawy czas pracy młodocianych w wieku od lat 15 do 16 j wynosi 6 godzin na dobę i 36 godzin tygodniowo. Z kolei choć ust. 2 tego przepisu stanowi, że młodocianych w wieku powyżej lat 16 obowiązuje normalny czas pracy stosowany w zakładzie pracy, to kolejny ust. 3 reguluje, że do czasu pracy młodocianych (ust. 1 i 2) wlicza się czas dokształcania określonego w art. 12 ust. 2 i 3 bez względu na to, czy nauka odbywa się w godzinach pracy czy poza godzinami pracy, jednakże w wymiarze nie większym niż 18 godzin tygodniowo. Przytoczone przepisy wskazują zatem jednoznacznie, że młodociani wykonujący pracę w ramach nauki zawodu, poza wykonywaniem czynności praktycznych, związanych z przyuczeniem się do określonego zawodu, zobligowani byli do dokształcania teoretycznego, którego czas był wliczany do czasu pracy młodocianego. To z kolei wyklucza : założenie, że młodociany zatrudniony w celu nauki zawodu wykonywał pracę w warunkach szczególnych stale, nieprzerwanie i w pełnym wymiarze czasu pracy (§2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze). Biegła podkreśliła, że warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku, stale tj. ciągle wykonuje pracę w szczególnych warunkach i nie wykonuje w tym czasie żadnych innych czynności nie związanych z zajmowanym stanowiskiem. Natomiast szkolenie teoretyczne pracownika nie wiąże się z narażeniem na działanie czynników szkodliwych, które co do zasady występują przy pracy na stanowiskach określonych w wykazie prac wykonywanych w warunkach szczególnych.

Biegła podniosła, że jak wynika ze złożonych wyjaśnień i zeznań odwołującego już w trakcie nauki w III klasie zajmował się on lutowaniem uszczelek i chłodnic. W ocenie biegłej nie można zaliczyć okresu od 01.09.1968 r. gdyż odwołujący w tym okresie przez okres tylko trzech dni odbywał praktykę w zakładzie. Umowa o wstępny staż została zawarta w dniu 23.06.1969r., powierzono obowiązki ślusarza wydziału W-9. Zakład pracy poinformował, iż w związku z wykonywaniem pracy - lutowanie z dniem 13.10.1969 r. przyznano dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia. Świadek H. Ś. w złożonych zeznaniach podał, iż po ukończeniu szkoły odwołujący pracował na wydziale chłodnic. W ocenie biegłej, do pracy w warunkach szczególnych należy zaliczyć okres zatrudnienia od 13.10.1969r. do 30.04.1970r. - do czasu zmiany stanowiska pracy przez okres 6 miesięcy i 18 dni na stanowisku ślusarza. Odwołujący w tym okresie wykonywał prace związane z lutowaniem uszczelek i chłodnic. Praca była pracą wymienioną w wykazie A dziale III poz.83 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. lutowanie płyt, blach i przewodów ołowianych oraz metali nieżelaznych na stanowisku wymienionym w dziale III poz.83 pkt 1 lutowacz - załącznika nr 1 do zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983 r.

W okresie od 01.05.1970r. do czasu powołania do służby wojskowej podczas zatrudnienia na stanowisku ślusarza odwołujący – zdaniem biegłej - nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych. Zakład pracy za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia na stanowisku spawacza, lutowacza, malarza wypłacał dodatek. W tym okresie odwołującemu nie przysługiwał dodatek, o czym świadczy treść pisma przytoczonego w punkcie 6 na str. 8 opinii.

Po powrocie z wojska z dniem 01.03.1972 r. odwołującemu powierzono obowiązki ślusarza. Odwołujący w złożonych zeznaniach podał, iż po odbyciu służby wojskowej powrócił na malarnię. Na podaniu odwołującego odnośnie zatrudnienia po odbyciu służby wojskowej podano treść: „ nie wyrażam zgody na zatrudnienie jako lakiernik” oraz treść: „ zgoda na przyjęcie do pracy na stanowisko ślusarza. ” Przytoczonej treści oraz pismo z dnia 01.03.1972 r. wskazują iż po powrocie z wojska powierzono odwołującemu stanowisko ślusarza.

Praca wykonywana przez odwołującego w okresie od 01.03.1972 r. do 31.07.1973 r. na stanowisku ślusarza nie była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach, o której mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów.

W okresie od 01.08.1973 r. do 31.12.1974 r. odwołujący wykonywał obowiązki malarza. Praca polegała na malowaniu minią cementonaczep, mąkonaczep, konstrukcji metalowych. Biegła wskazała datę 31.12.1974 r. dlatego, iż w złożonych zeznaniach odwołujący podał, iż przez około 1,5 roku pracował na malarni. W świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach (k-10 akt emerytalnych) wskazano datę do 02.10.1975 r. W aktach osobowych biegła nie odnalazła informacji związanych z datą zmiany stanowiska pracy malarza. W ocenie biegłej w okresie zatrudnienia od 01.08.1973 r. do 31.12.1974 r., (1 rok 5 miesięcy) odwołujący wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienioną w wykazie A dziale III poz.72 malowanie minią rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. na stanowisku malarz minią, wymienionym w dziale III poz.72 pkt. 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.

W ocenie biegłej okresu zatrudnienia od 01.01.1975r. do 31.08.1980r. nie można zaliczyć do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, gdyż w tym okresie odwołujący zatrudniony był na stanowisku ślusarza WM-1, WM-5. Ponadto w protokole z dnia 30.12.1977r. komisji kwalifikacyjnej (...)1 podano, iż w czasie egzaminu praktycznego odwołujący wykonywał prace: sposoby określania stopnia falistości i chropowatości powierzchni, tolerancja i pasowanie. Zakład pracy okresu zatrudnienia od 03.10.1875r. do 31.08.1980r. także nie zaliczył do okresu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach.

Okres zatrudnienia od 01.09.1980r. do 28.02.1982r. ( 1 rok 5 miesięcy 28 dni) na stanowisku spawacza elektrycznego w ocenie biegłej należy zaliczyć do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, o której mowa w wykazie A dziale XIV poz. 12 prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym na stanowisku spawacz elektryczny i gazowy, wymienionym w dziale XIV poz. 12 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r. Z dniem 01.09.1980 r. w związku z wykonywaniem obowiązków spawacza został wypłacany dodatek za pracę w warunkach szkodliwych, odwołujący legitymował się książeczką spawacza o numerze (...) Dodatek zgodnie z pismem miał być wypłacany do dnia 28.02.1983r. Jednak listy płac wskazują iż dodatek był wypłacany do czasu oddelegowania do pracy za granicą tj. do dnia 29.06.1982r.

W ocenie biegłej sądowej okresu zatrudnienia od 01.03.1982r. do 30.06.1982r. na stanowisku ślusarz wydziału P-4 nie można zaliczyć do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, dlatego, że w tym okresie została wypowiedziana umowa o pracę w części dotyczącej stanowiska pracy spawacz elektryczny ręczny, co wskazuje na zmianę zakresu wykonywanych czynności.

W okresie zatrudnienia od 01.07.1982 r. do 08.09.1983 r. odwołujący został oddelegowany do pracy w Bułgarii. Prace były prowadzone przez Kombinat (...) - Północ. Zgodnie ze złożonymi zeznaniami odwołującego, praca polegała na montażu szalunków stalowych na wysokości 6 pięter. Szalunki były ustawiane przy pomocy dźwigu. W ocenie biegłej okres zatrudnienia od 01.07.1982r. do 08.09.1983r. ( 1 rok ,2 miesiące i 8 dni) jest pracą wykonywaną w szczególnych warunkach, wymienioną w wykazie A dziale V poz. 5 prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości na stanowisku monter urządzeń i konstrukcji metalowych na wysokości, wymienionym w dziale V poz.5 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983 r.

W okresie zatrudnienia od 09.09.1983r. do 28.06.1988r. odwołujący wykonywał prace na stanowisku ślusarz - spawacz, malarz - ślusarz. Zeznania odwołującego oraz świadka J. P. a także przytoczone na str. 9 opinii angaże oraz karty wynagrodzeń wskazują, iż w tym okresie odwołujący wykonywał prace spawalnicze i malarskie. W ocenie biegłej, okres zatrudnienia od 09.09.1983 r. do 28.06.1988 r. (4 lata, 3 miesiące i 20 dni), po pomniejszeniu o dwa miesiące przebywania w 1986 roku na zwolnieniu lekarskim oraz 4 miesięcy 1987 r., w których dodatek za pracę w warunkach szkodliwych nie był wypłacany) należy uznać za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach.

II. Zatrudnienie w (...) S.A. z siedziba w K..

W ocenie biegłej, biorąc pod uwagę dokumenty przedstawione na str. 11,12,13 opinii oraz przytoczone zeznania odwołującego o treści: „Obsługiwałem urządzenia do kucia ręcznego i mechanicznego detali ” okres zatrudnienia od 01.07.1988r. do 31.01.1990r., od 02.04.1990 r. do 31.12.1992r., od 01.11.1993r. do 31.05.1994r. przez 4 lat 11 miesięcy był pracą wykonywaną w szczególnych warunkach, wymienioną w wykazie A dziale III poz.79 kucie ręczne lub w ¡kuźniach przemysłowych oraz obsługa młotów mechanicznych na stanowisku kowal, wymienionym w dziale III poz.79 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 01.08.1983r.

W czasie pobytu na kontrakcie w RICHTER w Niemczech w okresie od 16.06.1997r. do 13.06.1999r. odwołujący wykonywał prace spawania elektrycznego w osłonie CO 2 elementów metalowych. W ocenie biegłej okres zatrudnienia od 16.06.1997r. do 31.12.1998r. przez 1 rok 6 miesięcy 8 dni (po pomniejszeniu o 8 dni urlopu bezpłatnego) należy uznać za pracę wykonywaną w szczególnych warunkach, o której mowa w wykazie A dziale XIV poz.12 prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. na stanowisku spawacz, wymienionym w dziale XIV poz.12 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 01.08.1983r.

III. Zatrudnienie w Przedsiębiorstwie „. (...) z siedziba w K..

W ocenie biegłej sądowej I. M., odwołujący wykonywał pracę w szczególnych warunkach w okresie od 26.10.1995r. do 03.04.1996r., od 16.04.1996r. do 09.08.1996r., od 09.09.1996r. do 22.09.1996r., od 16.10.1996r. do 20.12.1996r. przez okres 11 miesięcy i 20 dni, wymienioną w wykazie A dziale XIV poz.12 prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. na stanowisku spawacz, wymienionym w dziale XIV poz.12 pkt 1 załącznika nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z 01.08.1983 r.

Łączny okres wykonywania pracy w szczególnych warunkach w spornym okresie wynosi 16 lat, 4 miesiące i 12 dni .

Sąd uznał wskazaną opinię za rzetelną i miarodajną. Jest ona szczegółowa i rzetelna oraz przekonująco i logicznie uzasadniona. Sąd nie znalazł podstaw by ją kwestionować, tym bardziej, że żadna ze stron postepowania nie złożyła od niej żadnych zastrzeżeń. Podzielając w pełni ustalenia i wnioski biegłej, Sąd uznał, że zachodzą podstawy do zaliczenia odwołującemu okresów pracy wymienionych szczegółowo w opinii biegłej w łącznym rozmiarze 16 lat, 4 miesięcy i 12 dni.

Z. K. spełnił też pozostałe warunki wymagane do nabycia prawa do spornego świadczenia. Ukończył 60 lat, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy tj. 31 lat, 6 miesięcy i 8 dni, nie jest członkiem OFE oraz nie pozostaje w stosunku pracy. Z tych względów Sąd uznał, że Z. K. spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w oparciu o art.184 powoływanej na wstępie ustawy i przyznał mu prawo do emerytury począwszy od dnia 25.09.2011r. stosownie do treści art.129 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS. Dopiero tego dnia odwołujący spełnił ostatnią konieczną przesłankę do nabycia wcześniejszej emerytury tj. ukończył 60 lat. Na marginesie wskazać należy, że postanowieniem z dnia 07.06.2013r. Sąd sprostował sentencję wyroku w punkcie 1, gdyż na skutek oczywistej omyłki jako dzień przyznania prawa do emerytury wskazano 1 zamiast 25 dzień września.

Mając to na uwadze, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję na mocy art.477 ¹⁴§2 kpc jak w pkt. 1 wyroku.

Stosownie do treści art.118 ust.1 a ww. ustawy – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie brak podstaw do obciążenia ZUS odpowiedzialnością za nieprzyznanie odwołującemu prawa do spornego świadczenia już na etapie postepowania przed ZUS. Przedłożone przez odwołującego dokumenty były dotknięte brakami formalnymi. Ocena, czy odwołującemu należy zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach sporny okres, wymagała przeprowadzenia szerszego postępowania dowodowego, co możliwe było dopiero przed Sądem.

Wobec powyższego Sąd orzekł na mocy art.118 ust.1a ww. ustawy jak w pkt. 2 wyroku.