Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Lutostańska

Sędziowie: SO Danuta Hryniewicz

SO Magdalena Chudy (spr.)

Protokolant: sekr.sądowy Elżbieta Łotowska

przy udziale oskarżyciela z Urzędu Celnego w Olsztynie reprezentowanego przez funkcjonariusza celnego Pawła Chabko

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013r.

sprawy oskarżonego S. D. o przestępstwo z art. 54§3 kks w zb z art. 63§6 kks w zb z art. 86§4 kks w zw z art. 7§1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bartoszycach II Wydziału Karnego

z dnia 1 marca 2013r. sygn. akt II K 631/12

orzeka:

I zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną,

II zasądza od oskarżonego koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w tym opłatę w kwocie 720 zł . ( siedemset dwadzieścia złotych)

UZASADNIENIE

S. D. został oskarżony o to, że:

Dnia 31 .08. 2012 r. przez przejście graniczne w B., powiat B., woj. (...), przewiózł bez wymaganego zgłoszenia Oranowi celnemu oraz bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy oraz jednostkowymi cenami detalicznymi, uchylając się od opodatkowania z terytorium Federacji Rosyjskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby akcyzowe w postaci: 790 paczek po 20 sztuk papierosów (...), 200 paczek po 20 sztuk papierosów (...)przez co został narażony na uszczuplenie podatek VAT w wysokości 3218 zł , podatek akcyzowy w wysokości 12742 zł oraz należność celna w wysokości 456 zł

To jest o przestępstwo skarbowe z art.54§3kks w zb. Z art.63§6kks w zb. Z art.86§4kks w zw. z art.7§1kks

Sąd Rejonowy w Bartoszycach, wyrokiem z dnia 1 marca 2013r., sygn. akt II K 631/12 orzekł:

I.  Oskarżonego S. D. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art.54§3kks w zb. Z art.63§6kkks w zb. Z art.86§4kks w zb. Z art.7§2kks wymierzył mu karę 120 zł stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł ,

II.  Na podstawie art. 29 pkt 1 k.k.s. w zw. z art. 31 §6 k.k.s. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 790 paczek po 20 sztuk papierosów (...) , 200 paczek po20 sztuk papierosów (...) przechowywanych w magazynie depozytowym Oddziału Celnego w B. i zarządza ich zniszczenie ,

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym kosztów zniszczenia wyrobów tytoniowych.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego, zaskarżając orzeczenie w całości. Apelujący wyrokowi zarzucił:

a.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez wadliwe ustalenie , że oskarżony w dniu 31 sierpnia 2012 roku przez przejście graniczne w B. przywiózł bez wymaganego zgłoszenia organowi celnemu oraz bez uprzedniego oznaczenia polskimi znakami akcyzy oraz jednostkowymi cenami detalicznymi uchylając się od opodatkowania z terytorium Federacji Rosyjskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyroby akcyzowe w postaci 990 paczek po 20 sztuk papierosów,

b.  naruszenie przepisów postępowania w zakresie art.7kpk oraz art.410kpk oraz art.387§2kpk poprzez wadliwą ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadków składanych w toku sprawy oraz wyjaśnień oskarżonego , których zeznania sąd ocenił za w pełni wiarygodne w zakresie słów jakie miał wypowiedzieć oskarżony do funkcjonariusza celnego W. L. , iż jedna z przedmiotowych toreb należy do oskarżonego i że innych , pomimo, że oskarżony nie przyznawał się do winy i zaprzeczał temu, aby którakolwiek z toreb do niego należała , zaś pozostali funkcjonariusze jedynie ze słyszenia od W. L. wiedzieli, że torba miała należeć do oskarżonego tj nie uwzględnienie oczywistej sprzeczności pomiędzy relacjami świadków, odnośnie oświadczenia jakiego miał udzielić oskarżony funkcjonariuszom celnym w chwili, gdy ujawniono , że w pierwszej torbie są paczki papierosów , a wyjaśnieniami oskarżonego , że nie przyznaje się do winy oraz że te torby do niego nie należą oraz faktu , że oskarżony w ogóle nie mówi po polsku i ni powinien być słuchany bez tłumacza przysięgłego,

c.  naruszenie prawa oskarżonego do należytej obrony i należytego procesu , poprzez zaniechanie ustanowienia obrońcy z urzędu oskarżonemu, który niee włada językiem polskim, nie miał możliwości zapoznania się z aktami sprawy , jak również nie okazanie wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym oskarżonemu, który w języku rosyjskim tłumaczonych przez tłumacza przysięgłego , uniemożliwienie wypowiedzenia się oskarżonemu przy udziale tłumacza przysięgłego , uniemożliwienie wypowiedzenia się oskarżonemu przy udziale tłumacza w toku postępowania przygotowawczego oraz przed sądem ,

d.  zaniechanie przeprowadzenia dowodu z pobrania odcisków palców z przedmiotowych bagaży i porównania ich z odciskami palców oskarżonego oraz ewentualnie innych pasażerów , w celu ustalenia do kogo należały przedmiotowe bagaże oraz wykluczenie udziału oskarżonego , pomimo , że oskarżony zaprzeczył , że torby należą do niego i nie poczynienie jakichkolwiek ustaleń faktycznych w tym zakresie , nie przesłuchanie żadnych pasażerów autobusu , poza pilotem, pomimo, że oskarżony składał wniosek o pobranie odcisków palców organom prowadzącym postępowanie już na przejściu granicznym i pominiecie tej okoliczności przez sąd przy orzekaniu w niniejszej sprawie,

e.  naruszenie przepisów praw materialnego w zakresie art.54§3kks w zb. Z art.63§6kks w zb. Z art.86§4kks w zw. z art.7§1kks poprzez wadliwe ich zastosowanie i uznanie oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu.

W konsekwencji obrońca wniósł o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu względnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bartoszycach.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego na uwzględnienie nie zasługuje , gdyż zarzuty w niej podniesione są pozbawione racji. Kontrola odwoławcza nie wykazała bowiem, aby postępowanie jurysdykcyjne w niniejszej sprawie było obarczone uchybieniami, które mogłyby mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, skutkując wyprowadzeniem tezy o błędności wyroku w zakresie rozstrzygnięcia skazującego oskarżonego za przypisany mu czyn z art.54§3 kks w zb . z art.63§3kks w zb. Z art.84§4kksw zw. z art.7§1kks.

Zauważyć należy, że skarżący w ramach podniesionego zarzutu obrazy art. 7 k.p.k. wskazał na mankamenty przeprowadzonej w sprawie oceny dowodów, poprzez w szczególności nienależytej ocenie zeznań funkcjonariusza celnego W. L. i brak weryfikacji tych zeznań poprzez całokształt materiału dowodowego sprawy.

Wbrew jednak twierdzeniom skarżącego prawidłowa jest ocena zeznań W. L. dokonana przez Sąd I instancji. Świadek ten swoich zeznaniach podawał kategorycznie , iż podczas rutynowej kontroli autobusu z Rosji ujawnił przemyt wyrobów tytoniowych. Świadek podnosił, iż oskarżony w początkowej fazie przyznał, iż zakwestionowany przez niego podczas kontroli pierwszy bagaż jest jego. Zdarzenie to miało miejsce , jeszcze przed pobraniem przez pasażerów swoich toreb. Miało zdaniem Sądu Okręgowego na celu niedopuszczenie do szczegółowej kontroli i tym samym zminimalizowanie strat, jakie mógłby ponieść oskarżony, gdyby kontrolę przeprowadzono szczegółowo.

Wersję przestawioną przez świadka potwierdza okoliczność, iż każdy z pasażerów po ujawnieniu pierwszej torby z papierosami wziął z luku bagażowego swoją torbę i pozostała w luku tylko kolejna torba z papierosami. Fakt , iż wówczas oskarżony wycofał się z wcześniejszego twierdzenia, iż pierwsza torba jest jego, jest logiczny. Miał on świadomość , iż poniesie straty finansowe w całości i dodatkowo może ponieść surową odpowiedzialność karną . Okolicznością dodatkową wspierająca zeznania świadka W. L. jest fakt , iż bagaże te były spore, znacznie przekraczające potrzeby kilkudniowego wyjazdu turystycznego. Zakwestionowane torby były ukryte w głębi luku bagażowego. Powyższy fakt pozwala wywieść, iż torby z przemytem zostały umieszczone w luku, jeszcze przed włożeniem bagaży przez uczestników wycieczki. Zeznania świadka W. L. znajdują również wsparcie w zeznaniach innych świadków; funkcjonariuszy celnych G. K. , P. S. oraz świadka M. Z.. Świadkowie powyżsi zeznawali w trakcie postępowania. Wniosek obrońcy o kolejne ich przesłuchanie jest wnioskiem ewidentnie zmierzającym do przedłużenia postępowania w sprawie poprzez dublowanie czynności, które przeprowadził Sąd I instancji. Z treści złożonych w toku postępowania wyjaśnień oskarżonego nie wynika, aby oskarżony domagał się przeprowadzenia przez funkcjonariuszy dodatkowych czynności dowodowych. Biernie przyglądał się , jak wyładowywali , przeliczali paczki papierosów. Podejmowane przez funkcjonariuszy czynności wykluczyły możliwości przeprowadzenia badań daktyloskopijnych. Podnieść należy, iż dowód ten nie miałby znaczenia w sprawie , bowiem zarówno pozytywny jak i negatywny wynik badań nie przesądzałby o tym, iż stwierdzone torby należą czy też nie należą do oskarżonego. Torby nie musiały być załadowane przez oskarżonego, były w luku gdzie mogli je dotykać zarówno oskarżony jak każdy z pasażerów.

Słusznie podnosił Sąd I instancji , iż funkcjonariusze celni oraz oskarżony nie mieli problemów z porozumiewaniem się. Oskarżony wykonywał ich polecenia, nawet z treści monitoringu wynika, iż prowadził z nimi komunikację słowną.

W konsekwencji powyższych rozważań stwierdzić należy, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku może okazać się trafny tylko wówczas, gdy podnoszący go w apelacji zdoła wykazać sądowi orzekającemu w I instancji uchybienie przy ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegające na nieuwzględnieniu przy jej dokonywaniu tak zasad logiki, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, jak też całokształtu ujawnionych w sprawie okoliczności (art. 410 k.p.k.). W sytuacji, w której skutecznie takowych uchybień on nie wykazuje, nie sposób uznać, że rzeczywiście Sąd I instancji dopuścił się przy wydaniu tego zaskarżonego orzeczenia tego rodzaju uchybienia.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do podzielenia zarzutu obrońcy , co do naruszenia przez Sąd prawa oskarżonego do obrony. Podnieść należy, od chwili postawienia mu zarzutów miał on przetłumaczone wszystkie dokumenty procesowe zebrane w sprawie. Podczas przesłuchania w charakterze podejrzanego był obecny tłumacz na rozprawie również, był prawidłowo pouczony o swoich uprawnieniach , odmówił podpisu pod pouczeniem . ( w tym o możliwości żądania ustanowienia obrońcy z urzędu, czy przeglądania akt K-22-22v) Fakt, iż oskarżony jest cudzoziemcem sam przez się nie przesądza o konieczności ustanowienia mu obrońcy z urzędu. Koniecznym jest wystąpienia okoliczności wskazywanych w art.79§1 kpk lub §2kpk w zw. z art.113§1kks .

W tym stanie rzeczy, Sąd odwoławczy oceniając zarzuty i wnioski skarżącego za niezasadne, podzielając przy tym stanowisko Sądu I instancji co do rozstrzygnięcia o karze, zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną (art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art.113 § 1 k.k.s.). Sąd Odwoławczy nie znalazł bowiem podstaw do kwestionowania rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w zakresie orzeczonej wobec oskarżonej kary grzywny. Jest ona adekwatna do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu i w konsekwencji w pełni oddaje jego zawartość kryminologiczną a także uwzględnia- zgodnie z art. 23 § 3 k.k.s. - możliwości zarobkowe wymienionego i jego warunki rodzinne.

Sąd odwoławczy na z art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania, w tym na podstawie art. 21 pkt 1 w zw. z art. 3 ust 1 i art. 8 ustawy z dnia z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U z 1983, Nr 49, poz. 223) obciążył ją opłatą w kwocie 720 złotych.