Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2017 r. w S.

odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 27 lipca 2016 r. Nr (...)

w sprawie J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. W. przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01 sierpnia 2016 roku do dnia 31 lipca 2018 roku.

Sygn. akt IV U 697/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 27 lipca 2016 r. znak:(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ust. 1 pkt 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał J. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 lipca 2017 r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. W. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Wskazał, że jego stan zdrowia ulega ciągłemu pogorszeniu i w związku z powyższym nie jest zdolny do wykonywania jakiejkolwiek pracy (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 20 lipca 2016 r. która nie stwierdziła u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy tylko częściową niezdolność do pracy do dnia 31.07.2017 r., a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

J. W. dnia 14 czerwca 2016 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 38-39 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek J. W. był w trakcie pobierania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która przyznana mu została do 31 lipca 2016 r. na podstawie decyzji z dnia 17 lipca 2014 r. (decyzja k. 34 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 14 kwietnia 2016r. organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 5 lipca 2016 r. ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31 lipca 2017 r. w związku ze stanem narządu ruchu oraz orzekł, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie k. 40 akt rentowych). Ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS i na skutek wniesienia powyższego sprzeciwu skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 20 lipca 2016 r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika z dnia 5 lipca 2016r. (k.42 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 27 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał J. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01.08.2016 r. do 31.07.2017 r. (k.43 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: okulisty, ortopedy, neurologa, gastrologa, endokrynologa w opinii z dnia 10 lipca 2017 r. sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u ubezpieczonego wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, stan po operacji przepuklin dysków L-4, L-5, S-1 w 2012 r., stan po operacyjnym usztywnieniu tylnym kręgosłupa Th-11-L-2 w 2013 r., stan po termolezji zakończeń nerwowych stawów międzywyrostkowych okolicy lędźwiowej w lutym 2016 r., stan po całkowitym usunięciu tarczycy z powodu wola guzowatego w 2013 r., pooperacyjną niedoczynność tarczycy skutecznie leczoną L-tyroksyną, nadciśnienie tętnicze, zespół bólowy barku prawego, uszkodzenie łękotki przyśrodkowej kolana prawego, jaskrę pierwotną otwartego kąta OPL, zespół jelita drażliwego i stwierdzili, że wymieniony jest nadal po 31 lipca 2016 r. całkowicie niezdolny do pracy do 31.07.2018r. Biegli stwierdzili, że po przeprowadzonym badaniu przez nich w dniu 10.07.2017 r. brak jest podstaw do uznania, aby stan zdrowia ubezpieczonego po 31 lipca 2016 r. uległ wyraźnej poprawie. Po przeprowadzonej termolezji w lutym 2016 r. uzyskano jedynie krótkotrwałą poprawę. Potwierdza powyższe pobyt ubezpieczonego w sanatorium w grudniu 2016 r., kiedy to podczas rehabilitacji utrzymywały się objawy korzeniowe do 60 ^{( 0)}, wzmożone napięcia mięśni przykręgosłupowych, niewydolność prostowników stopy lewej i nie uzyskano poprawy sprawności ruchowej u ubezpieczonego. Z powodu nasilenia dolegliwości bólowych ograniczono natomiast zakres ćwiczeń. Podczas badania biegli stwierdzili: znaczne usztywnienie kręgosłupa: P-P: 40-50 cm. Po dwóch operacjach ubezpieczony ma usztywniony kręgosłup na znacznej przestrzeni: Th-11 do L-2 (usztywnienie tylne) i L-4, L-5, S-1 (zablokowanie kręgów). Powyższe powoduje, że ubezpieczony jest niewydolny ruchowo, a poddanie się przez ubezpieczonego termolezji dowodzi, że miała on duże dolegliwości bólowe kręgosłupa. W związku z niewydolnością narządu ruchu ubezpieczony nadal po 31.07.2016 r. do 31.072018 r. jest całkowicie niezdolny do pracy (opinia k.89).

Ubezpieczony J. W. na 59 lat, z zawodu jest tokarzem, pracował jako krajacz metalu (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy J. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od zaskarżonej decyzji wymagało ustalenia czy ubezpieczony nadal po 31 lipca 2016 r. jest całkowicie niezdolny do pracy, czy też jego stan zdrowia uległ poprawie po tej dacie uzasadniając orzeczenie częściowej niezdolności do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy z dnia 10.07.2017 r.: ortopedy, neurologa, endokrynologa, okulisty i gastrologa dała podstawy do stwierdzenia, że stan zdrowia ubezpieczonego, w szczególności stan narządu ruchu, z powodu, którego ubezpieczony do 31.07.2016 r. był uznany za całkowicie niezdolnego do pracy nie uległ poprawie po tej dacie i w dalszym ciągu ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy do 31.07.2018 r. Ubezpieczony w grudniu 2016 r. przebywał w sanatorium w ramach prewencji ZUS w celu leczenia usprawniającego z powodu dolegliwości bólowych odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa. Rehabilitacja nie przyniosła żadnej poprawy stanu narządu ruchu, z powodu nasilenia dolegliwości bólowych ubezpieczonemu ograniczono zakres ćwiczeń. Ubezpieczony został wypisany bez zmian stanu funkcjonalnego w stosunku do okresu sprzed przyjęcia (informacja o przebytej rehabilitacji k. 46-47). Ubezpieczony nie jest wydolny ruchowo z powodu zblokowania kręgosłupa na znacznej powierzchni na skutek przebytych dwóch operacji kręgosłupa i jego stan zdrowia nie uległ poprawie po 31 lipca 2016 r. w taki sposób, aby uzasadniał uznanie go za częściowo niezdolnego do pracy. Sąd podzielając w całości wnioski biegłych z opinii z dnia 10 lipca 2017 r. uznał ubezpieczonego za nadal po 31 lipca 2016 r. całkowicie niezdolnego do pracy do 31 lipca 2018 r. Sąd nie obdarzył natomiast wiarygodnością dowodu z opinii biegłych z dnia 27.09.2016 r. (k. 19-20), gdyż biegli wbrew temu co wynika, z karty informacyjnej o przebytej rehabilitacji od 30.11.2016 r. do 23.12.2016 r. uznali, że stan zdrowia ubezpieczonego uległ poprawie. Z w/w opinii biegłych wynika, że podstawę do uznania zmiany i poprawy stanu zdrowia stanowił wykonany u ubezpieczonego w lutym 2016 r. zabieg termolezji zakończeń nerwowych stawów międzywyrostkowych okolicy lędźwiowej, po którym uzyskano poprawę stanu klinicznego. Z karty informacyjnej o przebytej rehabilitacji w grudniu 2016 r. wynika jednoznacznie, że ta poprawa była krótkotrwała, a nasilenie dolegliwości bólowych musiało być bardzo wysokie, skoro ubezpieczony zgodził się na wykonanie tego zabiegu (opinia biegłych k. 89). Zatem poprawa stanu klinicznego bezpośrednio po zabiegu termolezji nie może świadczyć o znacznej poprawie stanu zdrowia ubezpieczonego, która uzasadniałaby zmianę stopnia niezdolności do pracy.

Podsumowując po analizie obu dowodów z opinii biegłych, Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z opinii biegłych sporządzony 10.07.2017 r. Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem, odnosi się do wyników przebytej przez ubezpieczonego rehabilitacji w grudniu 2016 r. i wyprowadza z wyników przeprowadzonych wówczas badań logiczne wnioski. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona.

Sąd nie podzielił zastrzeżeń organu rentowego zgłoszonych do opinii z dnia 10.07.2017 r. i oddalił kolejny wniosek o dopuszczenie dowodu z nowego zespołu biegłych.

Wobec stwierdzonej u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 31 lipca 2018r.