Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07-06-2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Chodkowski

Protokolant: Justyna Tsaykler

po rozpoznaniu w dniu 07-06-2017 r.

sprawy przeciwko R. M. synowi K. i M. z domu Z.

urodzonemu (...) w miejscowości B.

obwinionemu o to, że

w dniu 08.02.2017 r. około godziny 19:25 we W. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując sam os marki r. (...) o nr rej. (...) (...)) jechał lewym pasem jezdni ul. (...) od strony ul. (...) i na skrzyżowaniu z ul. (...) nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego w wyniku czego najechał na tył pojazdu m-ki V. (...) o nr rej. (...) którego kierujący zatrzymał się z przyczyn wynikły w ruchu. Po zdarzeniu kierujący oddalił się w z miejsca kolizji

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

******************

I.  uznaje obwinionego R. M. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych;

II.  na podstawie art. 29 § 1 kw wymierza obwinionemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

III.  na podstawie art. 82 § 2 pkt 2 kpw zalicza obwinionemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od 8 lutego 2017 r. do 7 czerwca 2017 r;

IV.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego kosztami postępowania w wysokości 100 złotych oraz wymierza mu opłatę w kwocie 50 złotych.

Sygn. akt VI W 802/17

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lutego 2017 roku na skrzyżowaniu ulicy (...) z ulicą (...) we W. doszło do kolizji drogowej samochodu marki R. (...) nr rej. (...) kierowanego przez R. M., z samochodem V. (...) nr rej. (...), który stanowił własność P. C..

Kierujący samochodem marki R. (...) najechał na tył, jadącego bezpośrednio przed nim , pojazdu V. (...), którego kierujący zatrzymał się z przyczyn wynikłych z ruchu, po czym odjechał z miejsca zdarzenia.

dowód:

notatka urzędowa k. 2;

nagranie z kamer monitoringu k 4;

zeznania świadka P. C. – k. 55 akt.

R. M. nie stawił się na rozprawę główną.

W toku czynności wyjaśniających przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu wnosząc o ukaranie karą grzywny bez przeprowadzenia rozprawy.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w całości potwierdził sprawstwo R. M.. Treść zeznań pokrzywdzonego w powiązaniu z zapisem pochodzącym z kamer monitoringu, na których widać moment uderzenia samochodu R. (...) w pojazd P. C., nie pozostawiają żadnych wątpliwości, co do przebiegu wydarzeń, które doprowadziły do kolizji.

Na stojącego (dłuższy okres czasu) V. (...), najechał (uderzając w jego tył) pojazd kierowany przez obwinionego.

Wskazany materiał dowodowy nie zawiera zatem żadnych sprzeczności i tworzy jednolitą całość. Fakt popełnienia wykroczenia potwierdził przy tym sam obwiniony, który w toku czynności wyjaśniających przyznał się do jego dokonania.

Tym samym zachowaniem swoim wyczerpał znamiona czynu z art. 86§1 kw.

Nie zachował bowiem bezpiecznego odstępu od poprzedzającego samochodu, w wyniku czego najechał na jego tył, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia.

I to właśnie forma jaką przyjęła ucieczka z miejsca kolizji zdeterminowała orzeczenie Sądu, a w szczególności fakt wymierzenia środka karnego i czas jego trwania. Obwiniony jeździł bowiem po chodnikach, pasach zieleni, nie stosował się do sygnalizacji świetlnej, nie używał świateł mijania. Tylko postawa pokrzywdzonego, który podążał za nim doprowadziła do zatrzymania R. M. i przekazania funkcjonariuszom Policji. Ci również w sporządzonej notatce służbowej wskazali na wyjątkowo aroganckie zachowanie obwinionego. W ocenie Sądu wskazane okoliczności, a także nagminność tego rodzaju wykroczeń na obszarze miasta, miejsce i czas jego popełnienia, rodzaj naruszonych elementarnych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, uzasadniają charakter karnoprawnej reakcji na zachowanie R. M... Orzeczona kara i środek karny nie są nadmiernie surowe, a jednocześnie w pełni adekwatne do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu, uwzględniają jego postawę, sytuację materialną i pozwolą na osiągnięcie celu kary w zakresie wychowawczego oddziaływania na obwinionego. Uzmysłowią również obwinionemu karygodność jego zachowania. Uwzględniono ponadto społeczne oddziaływanie oraz cele zapobiegawcze orzeczonej kary, które mają stanowić adekwatną względem popełnionego czynu represję wobec sprawcy wykroczenia. Sąd wyraża jednocześnie przekonanie, iż orzeczona kara spełni swoje zadania w zakresie prewencji szczególnej i pomoże zrozumieć obwinionemu niewłaściwość jego zachowania.

Podlegający z mocy prawa zaliczeniu na poczet środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy Sąd zaliczył w punkcie trzecim części dyspozytywnej wyroku.

Orzeczenie o kosztach postępowania oparto o przepis art. 118§1 kpw i art. 116§2 kpk w zw. z art. 119 k.p.w.