Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Rafał Olszewski

Sędziowie: SSO Aneta Łatanik (spr.)

SSR del. Monika Maciążek

Protokolant: sekr. sądowy Aleksandra Błachowicz - Dróżdż

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Częstochowa – Północ w Częstochowie Moniki Adamus – Rogowskiej

po rozpoznaniu w dniu 30czerwca 2017r.

rozpoznawał sprawę

M. G. s. Z. i K. ur. (...) w C.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk i 287 § 1 kk przy zast. 11 § 2 kk w zw. z 12 kk

T. S. s. A. i E. ur. (...) C.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk i 287 § 1 kk przy zast. 11 § 2 kk w zw. z 12 kk, art. 266 § 1 kk i 171 ust. 5 ustawy z dn. 29.08.1997 r. prawo bankowe przy zast. art. 11 § 2 kk

R. Z. (1) s. J. i T. ur. (...) B.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk i 287 § 1 kk przy zast. 11 § 2 kk w zw. z 12 kk w zw. z 64 § 1 kk

na skutek apelacji prokuratora i obrońcy oskarżonego M. G.

od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 8 lutego 2017 r. sygn. akt III K 428/15

orzeka:

1.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Częstochowie;

2.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. U.– Kancelaria Adwokacka w C., kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego R. Z. (1) w postępowaniu odwoławczym, przy czym kwota ta obejmuje również należny podatek VAT.

Sygn. akt VII Ka 300/17

UZASADNIENIE

M. G. został oskarżony o to, że:

w okresie od dnia 18 września 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, wszedł w porozumienie z R. Z. (1) i T. S. w ten sposób, że T. S. będąc bankierem w (...) Bank SA Oddział w C., i osobą obsługującą w banku rachunek Z. M., w dniu 18 września 2013 r. nie będąc do tego upoważnionym, dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostępowych do bankowości
elektronicznej rachunku bankowego w postaci adresu email oraz numeru telefonu, umożliwiających dokonywanie płatności internetowych, a następnie w dniu 26 października 2013 r., dokonał przelewu pieniędzy w kwocie 71.000,00 zł zdeponowanych na rachunku bankowym o nr rachunku (...) należącym do Z. M., na rachunek R. Z. (1) o nr rachunku (...), a następnie dokonał ich wypłaty z rachunku za pomocą karty bankomatowej w okresie od 28 października 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w łącznej kwocie 71.000,00 zł na szkodę Z. M.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk i art. 287 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

T. S. został oskarżony o to, że:

w okresie od dnia 18 września 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, wszedł w porozumienie z R. Z. (1) i M. G. w ten sposób, że w (...) Bank SA Oddział w C., i osobą obsługującą w banku rachunek Z. M., w dniu 18 września 2013 r. nie będąc do tego upoważnionym, dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostępowych do bankowości elektronicznej rachunku bankowego w postaci adresu email oraz numeru telefonu, umożliwiających dokonywanie płatności internetowych, a następnie w dniu 26 października 2013 r., M. G. dokonał przelewu pieniędzy w kwocie 71.000,00 zł zdeponowanych na rachunku bankowym o nr rachunku (...) należącym do Z. M., na rachunek R. Z. (1) o nr rachunku (...), a następnie dokonał ich wypłaty z rachunku za pomocą karty bankomatowej w okresie od 28 października 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w łącznej kwocie 71.000,00 zł na szkodę Z. M.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk i art. 287 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

I.  w okresie od 18 września 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w C., działając wbrew przepisom ustawy i przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnił i wykorzystał informacje, z którą zapoznał się w związku z wykonywaną pracą oraz będąc zobowiązany do zachowania tajemnicy bankowej, ujawnił i wykorzystał informacje stanowiące tajemnice bankową, niezgodnie z upoważnieniem określonym w ustawie w ten sposób, że nie będąc upoważnionym przez Z. M., dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostępowych do bankowości elektronicznej rachunku bankowego w postaci adresu email oraz numeru telefonu, umożliwiających dokonywanie płatności internetowych

tj. o czyn z art. 266 § 1 kk i art. 171 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe przy zast. art. 11 § 2 kk

R. Z. (1) został oskarżony o to, że:

w okresie od dnia 18 września 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, wszedł w porozumienie z M. G. i T. S. w ten sposób, że T. S. będąc bankierem w (...) Bank SA Oddział w C., i osobą obsługującą w banku rachunek Z. M., w dniu 18 września 2013 r. nie będąc do tego upoważnionym, dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostępowych do bankowości elektronicznej rachunku bankowego w postaci adresu email oraz numeru telefonu, umożliwiających dokonywanie płatności internetowych, a następnie w dniu 26 października 2013 r., dokonano przelewu pieniędzy w kwocie 71.000,00 zł zdeponowanych na rachunku bankowym o nr rachunku (...) należącym do Z. M., na jego rachunek o nr rachunku (...), a następnie dokonał ich wypłaty z rachunku za pomocą karty bankomatowej w okresie od 28 października 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r. w łącznej kwocie 71.000,00 zł na szkodę Z. M., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach recydywy specjalnej podstawowej bowiem w ciągu 5 lat po odbyciu łącznie co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, orzeczonej za przestępstwo umyślne, popełnił umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 13 października 2011 r. sygn. XVI K 472/11 za czyny z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności którą odbywał w okresie od 10 kwietnia 2012 . do dnia 15 lutego 2013 r.,

tj. czyn z art. 278 § 1 kk i art. 287 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 8 lutego 2017r. w sprawie III K 428/15 orzekł:

I.  uznał oskarżonego M. G. za winnego popełnienia czynu polegającego na tym , że w okresie od dnia 18 września 2013 roku do dnia 4 listopada 2013 roku w C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostępowych do bankowości elektronicznej poprzez zmianę hasła dostępu, a następnie w dniu 26 października 2013 roku zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 71.000 złotych zdeponowane na rachunku bankowym o nr (...) należącym do Z. M. poprzez dokonanie przelewu bankowego na rachunek o nr (...) należący do R. Z. (1), a następnie dokonał ich wypłat z rachunku za pomocą karty bankomatowej w okresie od 28 października 2013 roku do dnia 4 listopada 2013 roku w łącznej kwocie 71.000,00 złotych na szkodę Z. M., tj. czynu z art. 278 § 1 kk i art. 287 § 1 kk przy zast. art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk przy zast. art. 11 § 3 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 i 3 kk orzekł wobec oskarżonego M. G. karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając, iż wysokość jednej stawki dziennej grzywny wynosi 20 (dwadzieścia) złotych;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej M. G. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 73 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk oddał oskarżonego M. G. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzekł od oskarżonego M. G. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej czynem w całości poprzez zapłatę na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. M. następcy prawnego Z. M. kwoty 71.000,00 (siedemdziesięciu jeden tysięcy) złotych;

V.  uniewinnił oskarżonych T. S. i R. Z. (1) od popełnienia zarzucanego im czynów;

VI.  na podstawie art.627 kpk zasądził od oskarżonego M. G. na rzecz oskarżyciela posiłkowego A. M. wydatki postępowania w kwocie 1392 ( jeden tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt dwa) złote plus należy podatek vat tytułem poniesionych kosztów związanych z ustanowieniem w sprawie pełnomocnika z wyboru;

VII.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. G. U. kwotę 1308 ( jeden tysiąc trzysta osiem złotych) plus należy podatek vat tytułem świadczonej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu R. Z. (1) z urzędu w postępowaniu przygotowawczym i sądowym;

VIII.  na podstawie art. 627 kpk i art. 17 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego M. G. na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania w kwocie 2.165,45 (dwa tysiące sto sześćdziesiąt pięć złotych czterdzieści pięć groszy) oraz zwalnia go od uiszczenia opłaty;

IX.  na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania w zakresie poniesionym odnośnie oskarżonych T. S. i R. Z. (1) obciążył Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł Prokurator, zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, skutkujący uniewinnieniem T. S. i R. Z. (1) i przyjęciem hipotezy, że M. G.działając w pojedynkę dopuścił się czynów objętych postępowaniem w ten sposób, że zmienił na rachunku Z. M. dane dostępowe do bankowości elektronicznej poprzez zmianę hasła dostępu, dokonał przelewu bankowego w kwocie 71.000, 00 zł. z rachunku pokrzywdzonego na rachunek R. Z. (1) a następnie wypłat pieniędzy w całości za pomocą karty bankomatowej w okresie od 28 października 2013 r. do dnia 4 listopada 2013 r., podczas gdy z materiału dowodowego wynika, że M. G. działał wspólnie i w porozumieniu z T. S. i R. Z. (1), a każdy z nich, w ramach porozumienia, podjął określone działania polegające w szczególności na tym, że T. S. będąc bankierem w (...) Bank SA i nie będąc do tego upoważnionym przez Z. M. w dniu 18 września 2013 r. dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostępowych do bankowości elektronicznej rachunku bankowego pokrzywdzonego w postaci adresu email i numeru telefonu co umożliwiło następnie M. G. dokonanie w systemie bankowości elektronicznej przelewu z rachunku Z. M. pieniędzy w kwocie 71.000,00 zł. na udostępniony przez R. Z. (1) rachunek bankowy, z 71.000,00 zł. na udostępniony przez R. Z. (1) rachunek bankowy, z którego z kolei R. Z. (1) wypłacił w okresie od 28 października 2013 r. do 31 października 2013 r. pieniądze w łącznej kwocie 71.000,00 zł.;

-błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, a polegający na wyrażeniu przez Sąd błędnego poglądu, iż w stosunku do M. G. zachodzą przesłanki do zastosowania instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary, podczas gdy przeczą temu okoliczności dotyczące winy oskarżonego, stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych mu czynów, negatywna ocena postawy sprawcy prognoza kryminalistyczna, jego właściwości i warunki osobiste, oraz dotychczasowy sposób życia, a przede wszystkim okoliczność, iż w okresie odraczania wykonania orzeczonej w sprawie III K 32/08 kary 2 lat pozbawienia wolności ponownie popełnił umyślne przestępstwo podobne, co winno skutkować orzeczeniem bezwzględnej kary pozbawiania wolności.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Częstochowie.

Apelację od powyższego wyroku wniósł również obrońca oskarżonego M. G., zarzucając:

-obrazę przepisów postępowania karnego, mającą istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia, tj.: art. 7 kpk i art. 424 § 1 pkt 1 in fine kpk poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się w sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, wybiórczej, bezkrytycznej i jednoznacznie ukierunkowanej na poniesienie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego analizy wyjaśnień oskarżonego, w tym przede wszystkim w zakresie w którym nie przyznawał się on do zarzucanego mu czynu; zeznań świadka T. S., który wskazywał iż nie kojarzy osoby współoskarżonego M. G.; art. 366 kpk w zw. z art. 2 §2 kpk poprzez nie wyjaśnienie istotnych dla sprawy okoliczności, a dotyczących ustalenia, z jakiego miejsca i kto dokonał logowania do systemu bankowości internetowej pokrzywdzonego co było możliwe poprzez zwrócenie się do banku o przesłanie adresu ID z którego nastąpiło logowanie, a następnie zwrócenie się do dostawcy internetu o dane osoby na którą był on zarejestrowany;

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, polegający na przyjęciu że M. G. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego z art. 278 § 1 kk i 287 § 1 kk, podczas gdy: dotychczas zebrany w sprawie materiał dowodowy prowadzi do odmiennych wniosków, bowiem z żadnego z dowodów nie wynika, aby M. G.: dokonał zmiany i wprowadził nowe zapisy danych dostepowych do bakowości elektronicznej poprzez zmianę hasła dostępu; dokonał przelewu bankowego na rachunek należący do R. Z. (1); dokonał wypłaty z rachunku bankowego za pomocą karty bankomatowej kwoty 71.000,00 zł a co za tym idzie poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu zabronionego, podczas gdy żaden dowód nie wskazuje na bezpośrednie sprawstwo oskarżonego, a analiza całokształtu dowodów prowadzi do wniosku, że istnieje co najmniej kilka możliwych, wykluczających się wersji wydarzeń, natomiast stan taktyczny przyjęty przez Sąd oparty jest jedynie na poszlakach, zawierających wewnętrzne sprzeczności i niewiążących się w jedyny możliwy łańcuch zdarzeń; opis czynu przyjęty przez Sąd I instancji nie zawiera znamienia przestępstwa z art. 287 § 1 k działania bez uprawnienia, co było niezbędne w celu przypisania oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu zabronionego ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Wniesione obie apelacje spowodowały uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Sąd Okręgowy podzielił argumenty obu apelacji w zakresie w jakim stwierdzały, iż ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny i dokonana ocena dowodów nie wiążą się w logiczną całość, są sprzeczne z doświadczeniem życiowym i zasadami logicznego rozumowania. Sąd Rejonowy analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i dokonując jego oceny dokonał ustaleń faktycznych, które, zdaniem Sądu Okręgowego, pozostają w wyraźnej sprzeczności z zebranymi dowodami. Sąd Rejonowy ustalił, iż M. G. przekazując swoje dane kontaktowe Z. M., które ten następnie podał bankierowi w trakcie zmiany danych osobowych konta, wykorzystał podeszły wiek pokrzywdzonego i jego nieznajomość nowych technologii czy też procedur bankowych, wobec czego uzyskał login i jednorazowe hasło dostępu do bankowości internetowej. M. G. posiadając w/w dane dokonał zmiany hasła do bankowości internetowej i wykonał przelew kwoty 71.000 złotych na rachunek bankowy należący do R. Z. (1). M. G. wszedł ponadto w posiadanie karty bankomatowej wraz z numerem pin przynależnej do konta R. Z. (1), którą następnie wykorzystał ją do wypłat różnych kwot pieniędzy z rachunku bankowego w okresie między 29 październikiem, a 4 listopadem. Sąd Rejonowy przyjął, że M. G. działając w pojedynkę swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstw z art. 278 kk i art. 284 1 kk. nie precyzując jednocześnie w jaki sposób zmienił dane konta pokrzywdzonego, uzyskał dane konta bankowego R. Z. (1) i wszedł w posiadanie karty bankomatowej wraz z niezbędnymi danymi do jej używania. Odnośnie oskarżonego R. Z. (1) Sąd Rejonowy nie znajdując dowodów potwierdzających popełnienie przez niego zarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa uniewinnił go od zarzutu popełnienia czynu wyczerpującego znamiona występku z art.278 § 1 kk i art. 287 § 1 kk.. Zdaniem Sądu Rejonowego sam fakt przelania pieniędzy na konto oskarżonego przez M. G. nie mógł jeszcze przesądzać że R. Z. (1) mógł działać z nim w zmowie. Nie do zaakceptowania jest jednakże założenie Sądu Rejonowego, że zaistniała okoliczność, że M. G. zupełnie przypadkowo znalazł kartę do bankomatu wraz z kartką zawierającą niezbędne dane numeru (...) oraz konta i dokonał stosowych rozporządzeń poza wiedzą R. Z. (1). Jednocześnie niemożliwym do zaakceptowania jest przyjęcie przez Sąd, iż R. Z. (1) zgubił kartę do bankomatu do której dołączona była kartka z takimi danymi. Takie założenia są oczywiście sprzeczne z zasadami logicznego i racjonalnego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy uznał również, że sprawstwo T. S. nie zostało udowodnione i nie istniały żadne bezpośrednie ani pośrednie dowody wskazujące na jego udział w procederze. Oceniając analizę materiału dowodowego dokonaną przez Sąd Rejonowy należy zgodzić się ze stanowiskiem prokuratora, jak po części również obrońcy oskarżonego M. G., że taka ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania obarczona jest błędem w zakresie zasad rozumowania, nie przystaje do wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Rejonowy bowiem zdaje się nie zauważać, że np. z informacji (...) SA z siedzibą w W. w przedmiocie posiadacza rachunku wynika, że R. Z. (1) jest posiadaczem przedmiotowego rachunku, rachunek na dzień udzielania informacji był aktywny, do rachunku została wydana karta M. P. ważna do dnia 31 sierpnia 2016 r. i nie było żadnych zastrzeżeń karty a karta jest aktywna. Ponadto wypłaty były dokonywane do dnia 31 października 2013 r. czyli w okresie przebywania na wolności R. Z. (1). Z informacji uzyskanych z Zakładu Karnego w H. wynika natomiast że M. G. i R. Z. (1) w okresie od 20 grudnia 2011 r. do dnia 23 lutego 2012 będąc tymczasowo aresztowanymi osadzeni byli w celach umieszczonych w tych samych turach co umożliwiało im na bezpośredni ze sobą kontakt. Odnosząc się do sprawstwa T. S. stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy również przyjął bezkrytycznie, iż dokonał zmiany w systemie banku w części dotyczącej adresu mail oraz numeru telefonu komórkowego bowiem system banku (...) SA tego wymagał. Przecież w danych dotyczących Z. M. widniał już numer telefonu komórkowego a informacja o braku adresu mailu była już także akceptowana przez system. Pokrzywdzony wyraźnie deklarował, iż nie będzie potrzebował obsługi internetowej konta. Taka sytuacja musiała być przewidziana przez bank bowiem niemożliwym jest by klienci tacy jak pokrzywdzony nie byli akceptowani przez bank . Ponadto Sąd Rejonowy przyjął, że T. S. i M. G. nie znali się. Świadek S. W. zeznał natomiast: „ Ja miałem z państwem M. jechać do notariusza i do banku, ale wtedy Pan G. powiedział, że ma znajomego w Banku pana S. i tam będą mieli lepsze warunki. Pan M. w banku (...) nie miał żadnych problemów, nie słyszałem o żadnych problemach. Przy składaniu zeznań na komendzie, mówiłem, że nie znam Pana S.. Jak zacząłem analizować całokształt kontaktów z panem G. wtedy skojarzyłem nazwisko Pana S.” (k805). Oceniając te zeznania Sąd Rejonowy stwierdził jednakże, że „uznał za niewiarygodne zeznania świadka złożone przed Sądem w zakresie wskazywania przez M. G. w trakcie zakupu nieruchomości należącej do Z. i M. M., na znajomość z T. S.. S. W. sytuację taką przypomniał sobie dopiero w trakcie przesłuchania przed Sądem, a podkreślić należy, iż od momentu rzekomej rozmowy z M. G. upłynęło już prawie 3 lata. Wskazać należy, iż doświadczenie życiowe pokazuje, iż wraz z upływem czasu pamięć ludzka się zaciera, więc nie sposób przyjąć za prawdziwe zeznania świadka, który po taki upływie czasu nagle przypomina sobie rzeczy, o których nie wspominał w czasie przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego.” Taka ocena jest oceną zupełnie dowolną. Oczywistym bowiem jest, że pewne okoliczności i sytuacje ulegają zatarciu w pamięci ale i przypominają się po uwzględnieniu pewnych zdarzeń. Sąd Rejonowy nie wskazał poza tym dlaczego świadek miałby fałszywie zeznawać na temat znajomości M. G. z T. S..

Reasumując, uznając samodzielne sprawstwo oskarżonego M. G. Sąd Rejonowy naruszył zasady oceny dowodów, logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji winien przeprowadzić jeszcze raz postępowanie w całości, dokonać jeszcze raz kompleksowej oceny całego zgromadzonego materiału dowodowego, zgodnej z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Nie przesądzając ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy, Sąd Okręgowy stwierdza, iż należy odnieść się do wszystkich dowodów a w szczególności do okoliczności pominiętych przez Sąd I instancji i dokonać ustaleń faktycznych układających się w logiczną całość.

Orzeczono zgodnie z treścią art. 437 § 2 kpk.