Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Dominika Kołpa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. w Warszawie

sprawy P. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania P. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 11 marca 2016 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu P. Z. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2016 r. do 3 lutego 2019 r.

UZASADNIENIE

P. Z. złożył w dniu 10 kwietnia 2016 r. za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w Warszawie odwołanie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 11 marca 2016 r., znak: (...) odmawiającej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący podniósł, że od wielu cierpi na różnego rodzaju schorzenia diabetologiczne, ortopedyczne, kardiologiczne i nefrologiczne, które uniemożliwiają mu podjęcie pracy zarobkowej ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 17 maja 2016 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Organ rentowy stwierdził, że Komisja Lekarska nie uznała ubezpieczonego za niezdolnego
do pracy i wobec tego nie zachodziła przesłanka niezdolności do pracy, o której mowa
w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, której wystąpienie jest konieczne do przyznania przedmiotowego świadczenia ( k. 3 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 17 czerwca 2016 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów ortopedy, diabetologa, nefrologa oraz kardiologa ( k. 6 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w toku postępowania zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego ortopedy z dnia 13 lipca 2016 r. podnosząc, iż stan zdrowia ubezpieczonego opisany w opinii, wskazuje na nieduże obiektywne ograniczenie zakresu ruchów w stawach kolanowych, a ograniczenie ruchomości kręgosłupa jest miernie wyrażone. W związku z powyższym organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego ortopedy ( k. 55-57 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 5 stycznia 2017 r. dopuścił dowód z opinii innego biegłego ortopedy niż M. G. ( k. 62 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w piśmie procesowym
z dnia 5 kwietnia 2017 r. nie wniósł uwag do opinii biegłego sądowego ortopedy – E. P. ( k. 88 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. Z. na podstawie decyzji organu rentowego z dnia 26 czerwca 2015 r.,
znak: (...) wydanej po rozpoznaniu wniosku z dnia 28 kwietnia 2015 r. miał przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 grudnia
2015 r. ( k. 1 i 49 a. r.).

W związku z upływem terminu, na jaki zostało przyznane świadczenie, w dniu
22 grudnia 2015 r. ubezpieczony złożył do organu rentowego wniosek o przyznanie prawa
do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres ( k. 68 a. r.).

W toku jego rozpoznawania Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 29 stycznia 2016 r. uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy ( k. 69 a. r.).

Następnie P. Z. złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS w skutek czego sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującego, wydała w dniu 23 lutego 2016 r. orzeczenie ustalające, iż nie jest on osobą niezdolną do pracy ( k. 74 a. r.).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, Zakład Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. wydał w dniu 11 marca 2016 r. zaskarżoną decyzję, znak: (...) odmawiającą P. Z. prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony
nie spełnia jednego z warunków niezbędnych do przyznania renty z tytułu niezdolności
do pracy wynikających z przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 23 lutego 2016 r. uznała, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy ( k. 75 a. r.).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującego rozpoznano:

⚫

w obszarze ortopedycznym zwyrodnienie kolan oraz zwyrodnienie kręgosłupa.
U odwołującego stwierdzona została dysfunkcja chodu i stawów kolanowych
w przebiegu zwyrodnienia z przykurczem zgięciowym oraz dodatkowe zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, z dużym stopniem nasilenia powodujące dysfunkcję oraz ograniczające ruchy. Rokowanie co do poprawy stanu zdrowia odwołującego jest wątpliwe. Wnioskodawca wymaga przeprowadzenia obustronnej endoprotezoplastyki kolan i pozostaje częściowo niezdolny do pracy na okres do dnia 31 lipca 2018 r.
( k. 14-15 a. s.);

⚫

w obszarze diabetologicznym cukrzycę typu 2 - insulinoterapię. Ponadto rozpoznano również nadciśnienie tętnicze, napadowe migotanie przedsionków, przewlekłe leczenie przeciwkrzepliwe oraz nadczynność tarczycy. Zdiagnozowana
u wnioskodawcy cukrzyca nie spowodowała takiego pogorszenia funkcji organizmu
i nasilenia późnych powikłań, które uzasadniałyby uznanie badanego za niezdolnego do pracy z przyczyn diabetologicznych zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami
( k. 23-24 a. s.);

⚫

w obszarze kardiologicznym nadciśnienie tętnicze i napady migotania przedsionków. Ponadto rozpoznano również przewlekłe leczenie przeciwkrzepliwe, nadczynność tarczycy, cukrzycę typu 2 i chorobę zwyrodnieniową stawów. Stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy związany z nadciśnieniem tętniczym, które mimo wieloletniego trwania nie doprowadziło do niewydolności serca ani poważnych powikłań narządowych, nie powoduje niezdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych ( k. 30-31 a. s.);

⚫

w obszarze nefrologicznym otyłość, kamicę niepowikłaną nerki lewej, nadciśnienie tętnicze oraz łagodny rozrost gruczołu krokowego miernego stopnia. Biorąc pod uwagę brak nawrotów bardzo silnych bólów typu kolki nerkowej, brak powikłań
w przebiegu kamicy nerki lewej, brak zakażeń układu moczowego, brak wykładników uszkodzenia nerek w przebiegu cukrzycy typu 2 i/lub nadciśnienia tętniczego oraz zachowaną wydolność nerek, nie znaleziono podstaw, aby uznać wnioskodawcę
za osobę całkowicie lub częściowo niezdolną do pracy zarobkowej z powodu schorzeń układu moczowego, z przyczyn nefrologicznych ( k. 44-46 a. s.);

⚫

ponownie w obszarze ortopedycznym zmiany zwyrodnieniowe oraz dyskopatię odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym oraz upośledzeniem funkcji ruchowych oraz zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych z przewlekłym zespołem bólowym. W zakresie ortopedycznym wnioskodawca będzie wymagał dalszego leczenia i rehabilitacji. Rokowanie co do poprawy jego stanu zdrowia w zakresie dolegliwości bólowych kręgosłupa jest niepoprawne ze względu na zmiany zwyrodnieniowe. Ponadto przeciwskazana jest praca fizyczna nadmiernie obciążająca odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Pod względem ortopedycznym odwołujący pozostawał nadal niezdolny do pracy po dniu 20 grudnia 2015 r. Obecnie ubezpieczony jest nadal częściowy do pracy do dnia 3 lutego 2019 r. ( k. 75-77 a. s.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy i w aktach rentowych oraz na podstawie opinii biegłych sądowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w opinii lekarskiej z dnia 23 listopada 2016 roku zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego ortopedy z dnia 13 lipca 2016 r., podnosząc, iż stan zdrowia ubezpieczonego opisany w opinii wskazuje na nieduże obiektywne ograniczenie zakresu ruchów w stawach kolanowych, a ograniczenie ruchomości kręgosłupa jest miernie wyrażone. Jednakże w ocenie Sądu zarówno opinia biegłego sądowego ortopedy M. G. oraz pozostałych lekarzy specjalistów, a w szczególności wnioski wyrażone
w opinii drugiego biegłego sądowego z zakresu ortopedii są wiarygodnym dowodem
w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującej
i bezpośrednie badanie przez lekarzy, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach posiadającymi bogatą wiedzę medyczną oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe. Zdaniem Sądu opinie powołanych w sprawie biegłych nie pozostawiają żadnych wątpliwości
co do dokładnego określenia stanu zdrowia wnioskodawcy. W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę
do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział
w W. z dnia 11 marca 2016 r., znak: (...) odmawiającej mu prawa
do renty z tytułu niezdolności do pracy jako zasadne, zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy. Jak wynika
z zebranego materiału dowodowego, wyników badań odwołującego, a w szczególności
z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii zasadnym jest przyznanie odwołującemu spornego świadczenia z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 3 lutego 2019 r. Kwestie związane ze spełnieniem przesłanek przez odwołującego, które są zawarte w dyspozycji art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy były niekwestionowane przez organ rentowy i stanowiły okoliczność bezsporną.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, iż odwołujący cierpi na cukrzycę typu 2, nadciśnienie tętnicze, napady migotania komór, przerost gruczołu krokowego, złóg
w kielichu środkowym nerki lewej, otyłość, zwyrodnienie kolan oraz zwyrodnienie kręgosłupa. Biorąc pod uwagę charakter schorzeń, wiek oraz charakter wykonywanej pracy, Sąd podkreśla, iż ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy i nie jest możliwym przekwalifikowanie go na inne stanowisko. Sąd zważył, iż opiniujący w sprawie biegli sądowi specjaliści z zakresu nefrologii, kardiologii oraz diabetologii uznali, iż odwołujący nie jest osobą niezdolną do pracy. Niemniej jednak podkreślić należy, że obowiązujące przepisy nie formułują wymogu, by wszyscy biegli lekarze oceniający zdolność ubezpieczonego
do wykonywania pracy zawodowej byli jednomyślni. Jest oczywistym, że w sytuacji, gdy specjaliści chociażby z jednej dziedziny nauk medycznych stwierdzają niezdolność ubezpieczonego do pracy to można uznać, iż z powodu istniejących u niego schorzeń jest niezdolny do podejmowania i wykonywania pracy zarobkowej. Dominujące schorzenia P. Z. w rozpoznawanej sprawie istnieją w zakresie ortopedycznym, dlatego Sąd oparł się głównie na treści opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii oraz uznał je za najbardziej miarodajne i odnoszące się do rzeczywistych chorób istniejących u badanego. Sąd uznał
za wiarygodne stwierdzenie M. G., jakoby stan zdrowia odwołującego
nie uległ żadnej poprawie, a co do okresu przyznania prawa do przedmiotowego świadczenia do dnia 3 lutego 2019 r., Sąd zaaprobował w ww. zakresie wnioski płynące z opinii E. P., które nie zostały w żaden sposób zakwestionowane przez strony procesu.

Odnośnie ustalenia terminu od jakiego Sąd uznał za zasadne przyznanie odwołującemu prawa do renty, to zastosowanie znajduje w tym zakresie art. 129 pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stosownie do treści ww. art. świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń,
nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. Ogólną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się
na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek
o świadczenie. W postępowaniu Sąd ustalił, że odwołujący spełnia przesłankę częściowej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta będzie miała początek w dniu 1 stycznia 2016 r., albowiem jest to dzień przypadający po upływie terminu do renty przyznanej na mocy uprzedniej decyzji organu rentowego z dnia 26 czerwca 2015 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.