Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2014r.

Sąd Rejonowy w Sanoku – Wydział IV Pracy w składzie:

Przewodniczący : SSR Elżbieta Domańska

Protokolant : Paulina Kusiak

po rozpoznaniu w dniu 27.11.2014 r. w Sanoku

sprawy z powództwa A. W., PESEL (...),

przeciwko Skarbowi Państwa - Z. K.w U., NIP (...),

o zapłatę

I. o d d a l a powództwo,

II. z a s ą d z a od powoda A. W. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa - Z. K.w U. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

III. o d s t ę p u j e od obciążenia powoda A. W. kosztami należnymi pozwanemu w pozostałym zakresie.

Sygn. akt IV P 116/14

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 27 listopada 2014 r.

Powód A. W. w żądaniu pozwu z dnia 12 sierpnia 2014 r. przeciwko pozwanemu Skarbowi Państwa Z. K.w U. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz kwoty 48 937,50 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonego w miejscowości pobliskiej do miejscowości pełnienia służby oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż jest funkcjonariuszem służby więziennej od 2008 r., którą pełni w Z. K. w U.. W dniu 8 sierpnia 2012 r. zwrócił się do dyrektora powyższego Zakładu o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, jaką to możliwość przewiduje art. 184 ustawy o służbie więziennej. Postanowieniem z dnia 21 maja 2013 r. pozwany odmówił przyznania mu powyższej pomocy z powodu nie spełnienia do niej warunków motywując to tym, iż powód wskutek śmierci matki J. W. w dniu 10 stycznia 2013 r., nabył po niej spadek w drodze dziedziczenia ustawowego, w którego to skład wchodził dom jednorodzinny murowany, piętrowy, kryty blachą, którego powierzchnia użytkowa wynosi 100 m2, położony w miejscowości pobliskiej do miejscowości, w której funkcjonariusz ten pełni służbę.

Zdaniem powoda, stanowisko pozwanego jest błędne, gdyż warunkiem uzyskania pomocy finansowej przez funkcjonariusza na pozyskanie mieszkania, jest spełnienie przez niego kryteriów wynikających z art. 184 ustawy – w momencie składania wniosku w tym zakresie.

Powód zwrócił również uwagę na art. 185 ustawy o służbie więziennej, z którego wynika, iż pomoc finansowa wynosi 25% wartości lokalu mieszkalnego o powierzchni 50 m ², którą określa się jako iloczyn 50 m ² i ceny metra kwadratowego powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego publikowanej przez Prezesa GUS służącej wyliczaniu premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych. Nadto wskazał, iż przy określaniu żądania pozwu przyjął kwotę 3 915 zł z III kwartału 2012 r.

Pozwany Skarb Państwa Z. K.w U. w odpowiedzi na pozew z dnia 1 września 2014 r. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania, podnosząc, iż powód nie spełnia warunków do otrzymania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Pozwany wskazał, iż z chwilą śmierci ojca powoda R. W. w dniu 14 września 2009 r., nabył on prawo do ½ części majątku spadkowego po nim. Pozwany podniósł, iż w postępowaniu o dział spadku po zmarłym ojcu, Sąd ustalił, iż w skład masy spadkowej weszło gospodarstwo rolne położone w W. – numer działki (...) o łącznej powierzchni 1,75ha, samochód osobowy oraz ciągnik rolniczy. Wynika z tego, zdaniem pozwanego, iż z tytułu dziedziczenia ustawowego powodowi przysługiwało prawo do ½ części nieruchomości, której powierzchnia użytkowa wynosi 100 m ², a którego to prawa powód się wyzbył bez obowiązku spłat, nabywając w to miejsce samochód oraz ciągnik o wartości z pewnością nie przekraczającej połowy wartości nieruchomości wchodzącej w skład masy spadkowej.

Pozwany podniósł również, iż powód A. W. wraz z małżonką K. W. (1) zawarli w dniu 8 sierpnia 2012 r. z matką powoda umowę przedwstępną sprzedaży wspomnianej nieruchomości oświadczając, iż wpłacą sprzedającej zaliczkę w kwocie 15 000 zł. W razie nie zawarcia umowy przyrzeczonej zaliczka podlegała zwrotowi. Pozwany podkreślił, że powód faktycznie mieszka we wskazanej nieruchomości zajmując dwa pokoje na podstawie ustnego pozwolenia. Taki stan utrzymuje się od stycznia 2010 r. Zgodnie z orzecznictwem, jak podkreślił pozwany, decydującą dla realizacji spornego uprawnienia nie jest data nabycia lokalu, czy też data złożenia wniosku o udzielenie pomocy, ale dążenie do zmiany sytuacji mieszkaniowej funkcjonariusza składającego wniosek o przyznanie świadczenia. Zdaniem pozwanego, w tej sytuacji powód nie dąży do zmiany sytuacji mieszkaniowej, gdyż nieruchomość, którą zajmował w chwili złożenia wniosku oraz ta, którą zamierzał zakupić to ta sama nieruchomość. Równocześnie powód nie wskazał, że przedmiotowa nieruchomość nie nadawała się do zamieszkania.

Pozwany powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2013r. II PZP 6/2012, gdzie przyjęto, iż tytułem prawnym do lokalu lub domu w brzmieniu ustalonym w art. 178 ust. 1 pkt 1 ustawy o służbie więziennej, może być umowa najmu w rozumieniu art. 659 § 1 k.c., zawarta między funkcjonariuszem i osobami fizycznymi. Zdaniem zaś WSA w P. w sprawie o sygn. akt III SA/Po 4/11 odnoszącej się do funkcjonariusza służby granicznej, pojęcie posiadania domu jednorodzinnego, domu mieszkalno – pensjonatowego lub lokalu mieszkalnego, należy interpretować wyłącznie w oparciu o art. 336 k.c., który zawiera definicję posiadania. Posiadaczem jest osoba władająca rzeczą jak właściciel tj. posiadacz samoistny, jak i ten, kto rzeczą włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się władztwo nad rzeczą tj. posiadacz zależny. Zdaniem pozwanego, skoro w orzecznictwie przyjmuje się, iż tytułem prawnym do lokalu jest najem, to analogicznie będzie nim również użyczenie lokalu. Przedstawione argumenty, zdaniem pozwanego, wskazują jednoznacznie, iż powód nie spełnia warunków do uzyskania pomocy finansowej na podstawie art. 184 ustawy o służbie więziennej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód A. W. ma 36 lat. Od dnia 9 stycznia 2010 r. pozostaje w związku małżeńskim z K. W. (1), z którą ma jedno dziecko – K. W. (2) urodzoną (...)

(dowód: zeznanie powoda – k.56, akta nr (...)– k. 27)

Powód odbywał w okresie od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 31 maja 2008 r. służbę przygotowawczą. W dniu 29 kwietnia 2008 r. uzyskał od bezpośredniego przełożonego pozytywną opinię służbową potwierdzająca osiągnięcie celów służby przygotowawczej, wskutek czego decyzją personalną nr 105 został mianowany na stałe na stanowisko młodszego inspektora przy kierownictwie Z. K.w U..

(dowód: decyzja personalna nr (...) z dnia 16 maja 2008 r. – k. 5)

Postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 21 października 2009r. powód A. W. nabył spadek po zmarłym ojcu R. W. w ½ części. W skład masy majątkowej po nim wchodził udział w nieruchomości rolnej o pow. 1,70 ha położonej w (...) zabudowanej budynkiem mieszkalno – gospodarczym stanowiącej gospodarstwo rolne rodziców powoda – na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. W związku z powyższym powód stał się współwłaścicielem tej nieruchomości w ¼ części. W wyniku działu spadku po tym zmarłym, powód zrzekł się prawa do udziału w tej nieruchomości na rzecz matki J. W. w zamian za to otrzymując samochód osobowy oraz ciągnik rolniczy.

(dowód: akta I Ns 311/10 SR w S. akta I Ns 426/09 SR w S., odpis z (...) (...)- k. 51 – 57, zeznania powoda – k. 58)

Dom jednorodzinny położony na nieruchomości gruntowej rodziców powoda w (...) składa się z trzech pokoi o łącznej powierzchni 52 m ². ^. Powód wraz z żoną po zawarciu związku małżeńskiego zamieszkał w tym domu, który był jego domem rodzinnym, zajmowanym przez niego od czasu, gdy wprowadził się do niego wraz z rodzicami w dniu 18 marca 1981 r. w wieku trzech lat. Zajmując ten dom z żoną, będąc jedynakiem, otrzymał na to zgodę samotnie mieszkającej wówczas w nim matki. Poza tym zachodziła potrzeba prowadzenia rodzinnego gospodarstwa rolnego, którego łączna powierzchnia wynosiła wraz z gruntami należącymi do samych rodziców 3,50 ha. W udostępnionym do zamieszkania domu rodzinnym powoda zajął on wraz z żoną i dzieckiem jeden pokój o powierzchni 16 m ², matka powoda pokój o powierzchni 12 m ², natomiast z pokoju dziennego, którego powierzchnia wynosi 24 m ² korzystali wszyscy domownicy. Powód nie był obciążony żadnymi świadczeniami z tytułu przebywania i używania powyższej powierzchni na cele mieszkaniowe. Na własny koszt przeprowadzał remonty w tym budynku mieszkalnym.

(dowód: odpis z księgi wieczystej nr (...) - k. 51 – 57, zeznania powoda – k. 58, zaświadczenie o zameldowaniu z dnia 19 lipca 2012 r. – k. 5 akt (...))

W dniu 8 sierpnia 2012 r. powód A. W. wraz z małżonką K. W. (1) zawarli w formie aktu notarialnego z matką powoda J. W. umowę przedwstępną do umowy sprzedaży, a dotyczącą działki numer (...) o obszarze 1,57 ha, zabudowanej dwoma budynkami mieszkalnymi i budynkiem gospodarczym oraz niezabudowanej działki numer (...) o obszarze 0,18 ha, za cenę 150 000 zł. Umowa przyrzeczona sprzedaży między tymi stronami miała zostać zawarta w terminie do dnia 31 grudnia 2014 r. Jednocześnie małżonkowie zapłacili na rzecz J. W. kwotę 15 000 zł. tytułem zaliczki.

(dowód: akt notarialny z dnia 8 sierpnia 2012 r. repertorium A nr (...)– k. 37 – 38)

W takim stanie faktycznym, w dniu 8 sierpnia 2012 r. powód złożył do pozwanego wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego w drodze art. 184 ustawy o służbie więziennej, którą przeznaczyć miał na zakup domu jednorodzinnego w miejscowości (...). W piśmie z dnia 7 września 2012 r. dyrektor Z. K.w U. stwierdził, iż z przedłożonych przez powoda dokumentów wynika, że na dzień złożenia wniosku posiada on uprawnienia do skorzystania z pomocy finansowej udzielonej przez pozwanego. Ostatecznie w dniu 21 maja 2013 r. Z. K.w U. odmówił powodowi A. W. przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, z powodu nie spełnienia warunków do otrzymania tej pomocy, wynikających z przepisów ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o służbie więziennej, powołując się na treść art. 187 pkt 2 wskazanej ustawy, zgodnie z którym, nie przydziela się na podstawie decyzji lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej lokal mieszkalny w spółdzielni mieszkaniowej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno – pensjonatowy albo lokal mieszkalny stanowiący odrębna nieruchomość, odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej.

(dowód: pismo z dnia 7 września 2012 r. DKw/ (...) – 14 akt (...))

W dniu 10 stycznia 2013 r., a więc jeszcze przed podjęciem decyzji przez pozwanego o przyznaniu powodowi pomocy finansowej na cele mieszkaniowe, matka powoda zmarła wskutek nagłego nawrotu choroby, przez co powód - jako jedyny spadkobierca – stał się właścicielem całości masy spadkowej po tej zmarłej. Nie zachodziła już, więc potrzeba zawarcia umowy notarialnej kupna tej nieruchomości, gdyż powód nabył ją z mocy prawa w wyniku dziedziczenia ustawowego po zmarłej.

(dowód: akta I Ns 426/09 SR w S.akta (...))

Małżonka powoda K. W. (1) z chwilą śmierci swojego ojca Z. F. w dniu 19 września 2008 r., nabyła po nim spadek w ¼ części, a w wyniku działu spadku po tym zmarłym i zniesienia współwłasności w dniu 3 kwietnia 2012 r. otrzymała nieruchomość gruntową o powierzchni 83 a zrzekając się prawa do udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni 61,89 m ², w której w oparciu o nabyty udział spadkowy w wielkości ¼ z ½ części własności tej nieruchomości, przysługiwała jej powierzchnia mieszkalna (...) m ².

(dowód: akta I Ns 360/12 SR w L. akta I Ns 42/09 SR wL., akta (...))

Czas przejazdu powoda A. W. publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy z stacji (przystanku) najbliżej znajdującego się jego miejsca zamieszkania w (...), do stacji (przystanku) najbliżej miejsca pełnienia przez niego służby wynosi 12 minut.

(dowód: zaświadczenie z dnia 8 sierpnia 2012 r. akta (...))

Dokonane w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne Sąd oparł na podstawie zebranego w toku postępowania materiału dowodowego, uznając go za wystarczający do poczynienia stosownych ustaleń i rozstrzygnięcia na tej podstawie przedmiotowej sprawy.

Przede wszystkim Sąd dał wiarę przedłożonym do akt sprawy dokumentom, dotyczącym informacji na temat podstaw do przyznania pomocy finansowej funkcjonariuszowi służby więziennej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Dokumenty te były sporządzone przez uprawnione do tego organy i w przypisanej formie, nadto żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a jedynie odmiennie interpretowała treści w nich zawarte. Wskazana dokumentacja pozwoliła Sądowi na bezsporne ustalenie wraz z zeznaniami stron, czy zachodzą podstawy prawne do przyznania powodowi pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.

Zeznania stron uzupełniają zgromadzony materiał dowodowy. Każda ze stron inaczej go interpretuje i wyciąga odmienne dla siebie z niego skutki prawne.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powoda należy uznać za niezasadne.

Zgodnie z art. 220 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o służbie więziennej (Dz. U. z 2010 r., nr 79, poz. 523 z późn. zm.) spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy w sprawach nie wymienionych w art. 218 ust. 1 i art. 219 ust. 1 i 2 powyższej ustawy, rozpatruje Sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy. Roszczenie funkcjonariusza o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego nie zostało wymienione we wskazanych wyżej artykułach, w związku z powyższym, należy do właściwości sądu pracy.

Funkcjonariuszowi służby więziennej w służbie stałej, a takim funkcjonariuszem jest powód A. W., przysługuje zgodnie z art. 170 ust. 1 ustawy o służbie więziennej prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszowi uwzględnia się jego stan rodzinny, gdyż członkom jego rodziny takim jak małżonkowie, dzieci (własnym, małżonka, przysposobionym lub przyjętym na wychowanie w ramach rodziny zastępczej) wspólnie zamieszkującym z funkcjonariuszem i pozostającym na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25 roku życia, rodzicom funkcjonariusza lub jego małżonka wspólnie zamieszkującym, z nim i pozostającym na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo będącym niezdolnymi do wykonywania zatrudnienia, przysługuje prawo do zamieszkania w przydzielonym funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnym. Przy ustaleniu powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszowi uwzględnia się ten właśnie stan rodzinny oraz stopień służbowy lub zajmowane stanowisko (art. 170 ust. 2 i 3 w zw. Z art. 176). Prawo do lokalu mieszkalnego zgodni z art. 171 pkt 1 i 2 powyższej ustawy realizuje się przez przydział lokalu lub przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Przydział tego lokalu następuje w drodze decyzji administracyjnej przy uwzględnieniu okoliczności, jaką jest brak lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej. Przy czym za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliżej miejsca pełnienia służby, do stacji (przystanku) najbliżej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu „do” i „od” stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe. Kierując się tą definicją zawartą w art. 170 ust. 4 ustawy o służbie więziennej, miejscowość, w której powód jest zameldowany na pobyt stały od dnia 18 marca 1981 r. należy uznać za taką miejscowość. Kolejną okolicznością, którą należy brać pod uwagę przy przydziale funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnego jest przydatność do służby, kwalifikacje zawodowe oraz staż pracy w służbie więziennej, przeniesienie z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, nie będącej miejscowością pobliską, zajmowanie kwatery tymczasowej w budynku jednostki organizacyjnej przeznaczonym na cele służbowe lub znajdującym się na terenie zamkniętym (art. 172 pkt 1 – 4). W przypadku powoda A. W. podstawą do domagania się przez niego prawa do lokalu mieszkalnego realizowanego w formie przyznania pomocy finansowej na ten cel jest podnoszona przez niego okoliczność braku lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej. Przy czym przepisy ustawy o służbie więziennej określają również o jakiej powierzchni mieszkalnej może być mu przyznania pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Zgodnie z nimi funkcjonariuszowi przydziela się lokal mieszkalny o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej licznie przysługujących mu norm, przy czym powierzchnią mieszkalną jest powierzchnia pokoi. W przypadku powoda kierując się treścią art. 173 ust. 1 i 2 powołanego wyżej, przysługiwało mu w dniu 8 sierpnia 2012 r., czyli w dzień składania przez niego wniosku do pozwanego o przyznanie pomocy finansowej, prawo do przydziału lokalu mieszkalnego o powierzchni co najmniej 21 m ², gdyż jego rodzina składała się wówczas z trzech członków: męża, żony oraz ich wspólnego dziecka, a przysługująca każdemu z nich zgodnie z tym przepisem norma powierzchni mieszkalnej wynosi od 7 m ² do 10 m ². Powierzchnia pokoi w domu jednorodzinnym będącym własnością matki powoda zajmowana przez niego z żoną i dzieckiem spełnia te wymagania norm powierzchni mieszkalnej, którą nie dysponowanie przez funkcjonariusza w formie chociażby posiadania zależnego jakim jest umowa użyczenia, na podstawie, której powód z rodziną zajmuje dom jednorodzinny w (...), daje podstawy do ubieganie się przez niego przydziału lokalu mieszkalnego ewentualnie uzyskania pomocy finansowej na ten właśnie cel.

Przepisy ustawy o służbie więziennej określają do jakiej powierzchni mieszkalnej przysługującej powodowi, może być przyznana pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Zgodnie z nimi funkcjonariuszowi przydziela się lokal mieszkalny o powierzchni mieszkalnej odpowiadającej liczbie przysługujących mu norm, przy czym powierzchnią mieszkalną jest powierzchnia pokoi, a pomoc finansową przyznaje się funkcjonariuszowi w wysokości 25% wartości lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 50 m ². Wartość lokalu mieszkalnego, na podstawie której oblicza się kwotę pomocy finansowej, stanowi, zgodnie z art. 185 ust. 2 o służbie więziennej, iloczyn 50 m ² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego i ceny metra kwadratowego powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, publikowanej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, służącej wyliczeniu premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych. W przypadku powoda, kierując się treścią art. 173 ust. 2 powołanego wyżej przysługiwało mu w dniu 8 sierpnia 2012 r. – w momencie złożenia wniosku – ,jak już to zostało podniesione wyżej, prawo do przydziału lokalu mieszkalnego o powierzchni co najmniej 21 m ², gdyż znajdował się już w związku małżeńskim z K. W. (1), z którą miał jedno dziecko (należały się powodowi trzy normy).

Artykuł 187 pkt 1 – 4 ustala sytuacje, które mimo spełnienia przez funkcjonariusza tych wszystkich wyżej wskazanych warunków nie przydzieli się mu na podstawie decyzji administracyjnej lokalu mieszkalnego. Są nimi: otrzymanie pomocy finansowej, o której mowa w art. 184 ust. 1, czyli zrealizowania powyższego prawa do lokalu mieszkalnego poprzez przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, która to okoliczność nie zachodzi w przypadku powoda ubiegającego się właśnie o tę pomoc finansową.

Posiadanie na dzień składania wniosku o przyznanie tego prawa, przez funkcjonariusza bądź jego małżonka w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej, lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub domu mieszkalno – pensjonatowego albo lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, odpowiadającego co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej, która to okoliczność w dniu składania przez powoda wniosku o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego była spełniona, gdyż powód co prawda nie był właścicielem domu jednorodzinnego położonego w (...), ale posiadał go mając w bezpłatnym użyczeniu od swojej matki od dnia, gdy się ożenił i zamieszkał w nim wspólnie z swoją żoną. Powierzchnia pokoi, które zajmowali oni na dzień składania przez powoda wniosku o przyznanie przez pozwanego pomocy finansowej na cele mieszkaniowe, spełniała wymagane normy powierzchni, gdyż wynosiła ponad 28 m ². Przy czym powierzchnia ta określa jedynie powierzchnię pokoi zajmowaną przez powoda z rodziną, gdy w rzeczywistości powód posiadał i dysponował całą powierzchnia rodzinnego domu korzystając na co dzień ze swoją rodziną również z kuchni, łazienki, przedpokoju pracując na gospodarstwie rolnym, w którego skład wchodzi właśnie ten budynek mieszkalny, ale również budynek gospodarczy, pola uprawne, pastwisko i las. Wszystkim tym zarządzał i kierował powód przejmując od rodziców do prowadzenia to gospodarstwo z chwilą, gdy zamieszkał na nim z swoją nowo założoną rodziną. Należy zauważyć, iż na dzień składania wniosku był on posiadaczem domu jednorodzinnego spełniającego normy powierzchniowe określone przepisami ustawy o służbie więziennej. Nie jest, więc słuszne stwierdzenie dyrektora Z. K.w U. w piśmie z dnia 7 września 2012 r., iż na dzień złożenia przez powoda wniosku o przyznanie pomocy finansowej posiadał on uprawnienia do skorzystania z przedmiotowej pomocy, gdyż tak jak wykazano to wyżej, na ten dzień tych wymagań nie spełniał. Na dzień składania wniosku o przyznanie tego prawa, był w jego posiadaniu, znajdujący się w miejscowości pobliskiej dla miejscowości, w której pełnił służbę dom jednorodzinny, odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalne.

Ostatnią okolicznością wykluczającą możliwość przydzielenia funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnego jest zbycie przez niego lub jego małżonka takiego lokalu mieszkalnego lub domu. Zdaniem Sądu, w przypadku powoda A. W. powyższa okoliczność nie zaistniała, w związku z powyższym nie mogła uniemożliwić mu realizację tego prawa do lokalu mieszkalnego przez przydział lokalu. Powód A. W. stał się bowiem współwłaścicielem powyższego domu jednorodzinnego w (...) w ¼ części nabywając w połowie spadek po swoim ojcu. Powierzchnia pokoi odpowiadająca wielkości tego udziału w majątku spadkowym po jego ojcu nie spełniała normy powierzchniowej, którą dysponowanie pozbawia funkcjonariusza prawa do domagania się przyznania pomocy finansowej. Dlatego zrzeczenie się tego udziału w spadku przez powoda w postępowaniu o dział spadku i zniesienie współwłasności nie było z jego strony rozporządzeniem zdziałanym na niekorzyść, by nie być posiadaczem domu jednorodzinnego w miejscowości pobliskiej do miejscowości, w której pełni służbę i móc ubiegać się o przydział lokalu mieszkalnego lub środki pieniężne niezbędne na ten cel. Podobnie było również w przypadku spadku odziedziczonego przez żonę powoda po jej ojcu. (wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 142/11, wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 marca 2011 r., sygn.. akt III SA/Łd 29/11, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn.. akt II SA/Bd 60/10, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 maja 2011 r., sygn.. akt II SA/Po 147/11)

Należy stwierdzić, iż na dzień złożenia przez powoda wniosku o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego miał on zabezpieczone potrzeby mieszkaniowe w domu jednorodzinnym będącym własnością jego matki, i korzystał z niego w formie klasycznej umowy użyczenia, w związku z tym, iż prowadził w nim wraz z matką wspólne gospodarstwo domowe partycypując w kosztach jego utrzymania, użytkując go jednak bezpłatnie (art. 710 k.c.) Należy tutaj powołać się na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 1 grudnia 2011 r., (...) SA/(...), które w swoim uzasadnieniu stwierdza, iż „pomoc nie przysługuje funkcjonariuszowi, który posiada, a więc zamieszkuje, zajmuje taki lokal lub dom, w zakresie odpowiadającym co najmniej przysługującej powierzchni mieszkalnej. Chodzi tu o dom, w którym istnieje możliwość zamieszkania, przebywania.” Powód takim posiadaczem jest, w związku z powyższym pomoc finansowa, której dochodzi pozwem mu nie przysługuje. Należy stwierdzić, iż powód miał również świadomość, iż jako jedyny spadkobierca swojej matki wcześniej, czy później stanie się jego wyłącznym właścicielem w drodze dziedziczenia spadkowego.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 o służbie więziennej funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który lokalu tego nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej. Jak wykazane zostało wyżej, powód nie spełnił wszystkich tych przesłanek, gdyż na dzień składania przez niego wniosku o pomoc finansową był posiadaczem domu jednorodzinnego położonego w miejscowości pobliskiej do miejscowości, w której pełni służbę. Mając na uwadze te rozważania należy stwierdzić, iż powodowi nie przysługuje w świetle powołanych przepisów ustawy o służbie więziennej pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego i dlatego orzeczono jak wyżej.

Orzeczenie o kosztach znajduje oparcie w art. 98 k.p.c. w związku z art. 102 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. z § 6 pkt. 6 i § 12 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( D. U. z 2002 r., Nr 123, poz. 1058 z późn. zm.)

Sędzia Sądu Rejonowego

E. D.

Zarządzenie sek ) proszę, 1. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda.

2. K.. 14 dni.