Dnia 26 września 2013 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Robert Kuczyński
S ę d z i o w i e: SSO Ryszard Kozłowski (ref.)
SSO Grażyna Berutowicz
Protokolant : Małgorzata Miodońska
po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie
sprawy z powództwa B. K.
przeciwko (...) SA z siedzibą we W.
o odszkodowanie i prowizję
na skutek apelacji powoda B. K.
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14 czerwca 2013 r. sygn. akt IV P 525/11
I. oddala apelację,
II. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14.06.2013r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa B. K. przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. we W. o odszkodowanie i prowizję oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy uznał za własny przyjął brak zasadności powództwa o te roszczenia.
W ocenie Sądu Rejonowego, powód który był zatrudniony u strony pozwanej na stanowisku Z-cy dyrektora zakładu inżynierii ruchu d/s realizacji nie był dobrym pracownikiem.
Z uwagi na powyższe nie budziła wątpliwości negatywna ocena pracy powoda jaką powód otrzymał od swojego pracodawcy za 2010r. Mogło to być podstawą rozwiązania z powodem umowy o pracę. Mając to na uwadze – zdaniem Sądu Rejonowego – roszczenie powoda o zapłatę odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie przepisu art. 45 § 1 kp należało uznać za niezasadne.
Strona pozwana po rozliczeniu wyniku zysku i strat za 2010r. nie osiągnęła za ten rok dodatniego wyniku finansowego ze sprzedaży brutto centrum finansowego, w którym powód świadczył pracę. Skoro tak to powodowi nie przysługiwała prowizja za 2010r.
Dlatego też orzekł o oddaleniu powództwa o to roszczenie.
Od powyższego wyroku apelację w części dotyczącej orzeczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę wniósł powód opierając ją na zarzutach naruszenia przepisów prawa materialnego tj. przepisu art. 45 § 1 kp i 30 § 4 kp poprzez uznanie że pismo wypowiadające powodowi umowę o pracę zawiera wskazanie konkretnej i rzeczywistej przyczyny wypowiedzenia wystarczająco uzasadnione oraz uzasadnienie oświadczenia woli o wypowiedzeniu stosunku pracy ex post przy pomocy zeznań świadków a także badanie innych przyczyn zasadności wypowiedzenia, oraz przepisów prawa procesowego tj. art. 233 § 1 kpc poprzez dowolną ocenę dowodów i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy opisanych w apelacji.
Wskazując na te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku względnie jego uchylenie z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.
Twierdził, że wskazana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyna wypowiedzenia jest nierzeczywista, a twierdzenie pozwanego uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę gołosłowne.
Strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Zarzuty i argumenty apelacji nie uzasadniają uznania, że orzeczenie Sądu Rejonowego, którym oddalono powództwo powoda o odszkodowanie i prowizję jest wadliwe i narusza przepisy prawa co uzasadniałoby apelację.
Sąd Rejonowy orzekając w sprawie przeprowadził właściwe postępowanie dowodowe wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności sprawy niezbędne do prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.
Dokonana przez Sąd I instancji ocena tak zebranego w sprawie materiału dowodowego w pełni odpowiada wymogom zawartym w przepisie art. 233 kpc.
Z tych przyczyn Sąd Okręgowy podziela pogląd jak i argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do tego, że istniały podstawy faktyczne i prawne dotyczące podjęcia wobec powoda decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę. Wskazana przy tym przyczyna wypowiedzenia była konkretna i rzeczywista wystarczająco uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę z powodem. Powód nie wywiązywał się właściwie ze swoich obowiązków i dlatego ocena pracy powoda przez jego przełożonych była negatywna. Nie osiągał on bowiem wyników w pracy zgodnie z oczekiwaniem pozwanego pracodawcy. Natomiast prawem pracodawcy jest zasada doboru kadry pracowników w sposób zapewniający najlepsze wykonywanie powierzonych jej zadań.
W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy nie można było uznać, że decyzja strony pozwanej została wydana z naruszeniem przepisu art. 45 § 1 kp w zw. z art. 30 § 4 kp.
Z powyższych względów Sąd Okręgowy z mocy przepisu art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.