Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożenna Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Dorota Kryspin

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2017 r. w Gdańsku

sprawy M. F.

przy udziale G. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wymiar składek

na skutek odwołania M. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 10 marca 2016 r. nr (...),znak (...)- (...)

oddala odwołanie.

SSO Bożenna Zalewska

Sygn. akt VII U 777/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 30 marca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. ustalił podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne M. F., podlegającej ubezpieczeniu jako pracownik u płatnika składek G. B. (1), od października 2015 roku do grudnia 2015 roku w kwocie 1.750 zł oraz od stycznia 2016 roku w kwocie 1.850 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona M. F. domagała się jej zmiany poprzez przyjęcie podstawy wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne w kwocie 4.500 zł brutto miesięcznie.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko oraz argumentację zawarte w zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z 8 czerwca 2016 roku Sąd zawiadomił G. B. (1) o toczącym się postepowaniu jako zainteresowanego (k. 10).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczona M. F. ma 28 lat oraz wykształcenie wyższe chemiczne. Z zawodu jest inżynierem biomedycznym, o specjalności chemia w medycynie.

Od 1 stycznia 2015 roku, przez okres ok. 4 miesięcy, była zatrudniona na podstawie umowy pracę na zastępstwo w (...) Sp. z o.o., na stanowisku pracownika biurowego. W spółce zastępowała w obowiązkach swoją matkę M. S..

Dowód: kwestionariusz osobowych w aktach osobowych załączonych do akt sprawyzeznania świadka M. S. – zapis audio – wizualny – płyta cd w kopercie – k. 55, protokół skrócony – k. 52 – 53, zeznania świadka J. O. - zapis audio – wizualny – płyta cd w kopercie – k. 86, protokół skrócony – k. 85 – 85 verte, przesłuchanie ubezpieczonej – zapis audio – wizualny – płyta cd w kopercie – k. 102, protokół skrócony – k. 98 – 101.

W dniu 1 października 2015 roku ubezpieczona zawarła z zainteresowanym G. B. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...), umowę o pracę na czas określony od 1 października 2015 roku do 30 września 2017 roku, na stanowisku pracownika administracyjno - biurowego, z miejscem wykonywania pracy na terenie T., w pełnym wymiarze czasu pracy, z wynagrodzeniem 4.500 zł brutto miesięcznie.

Płatnik składek zgłosił M. F. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia od 1 października 2015 roku.

Strony umowy o pracę w dniu 1 października 2015 roku podpisały zakres obowiązków na stanowisku administracyjno – biurowego, w skład których wchodziła obsługa administracyjno – biurowa firmy PPHU (...) oraz od 1 do 4 firm zewnętrznych, w tym:

- przygotowywanie dokumentacji księgowej,

- wystawianie dokumentów finansowych i innych,

- obsługa płatności,

- porządkowanie i wprowadzanie danych do systemu,

- przygotowywanie delegacji,

- prowadzenie rejestrów dokumentów księgowych,

- prowadzenie rejestru osób zatrudnionych,

- obsługa urządzeń biurowych,

- nadzór nad obiegiem poczty oraz informacji.

Ubezpieczona przedłożyła zainteresowanemu zaświadczenie lekarskie nr 09/15 z 29 września 2015 roku o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku pracownika biurowego, przy czym wcześniej, tj. 28 września 2015 roku, odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie bhp.

Dowód: kserokopie – umowy o pracę – k. 51 akt ZUS, zakresu obowiązków – k. 50 akt ZUS, zaświadczenia lekarskiego – k. 49 akt ZUS, karty szkolenia – k. 48 akt ZUS oraz dokumenty zawarte w załączonych do akt sprawy aktach osobowych.

Działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...) zainteresowany G. B. (1) prowadzi od 1998 roku. Od 2008 roku firmę PHU (...) oraz od 2012 roku (...).

Za październik 2015 roku PPHU (...) osiągnął przychód w kwocie 17.250 zł, przy czym koszt jego uzyskania to 1.882,10 zł, za listopad 2015 roku w kwocie 17.250 zł i poniósł wydatki w kwocie 53.113,55 zł oraz za grudzień 2015 roku w kwocie 32.250 zł, przy czym koszt stanowił kwotę 25.150,71 zł.

Od października 2013 roku usługi księgowe na jego rzecz świadczy E. L., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przed zatrudnieniem ubezpieczonej, tj. 1 czerwca 2014 roku, zainteresowany zatrudnił swoją partnerkę życiową M. T. (1), w wymiarze 1/4 etatu, na stanowisku kierownika ds. administracyjno – finansowych, za wynagrodzeniem 420 zł brutto, od 1 stycznia 2016 roku w kwocie 462,50 zł brutto. M. T. (1) jest magistrem w specjalności zarządzanie przedsiębiorstwem. Ukończyła kurs samodzielnego księgowego oraz dwusemestralne podyplomowe w zakresie rachunkowości i finansów.

Ubezpieczona w okresie od 1 października 2015 roku do 15 listopada 2015 roku zajmowała się wykonywaniem czynności biurowo – administracyjnych na rzecz zainteresowanego, w zakresie działalności jego trzech firm, tj. PPHU (...), PHU (...) oraz (...). Ubezpieczona prowadziła dokumentację firmową wewnętrzną, w tym umowy z kontrahentami, porządkowała ją, sprawdzała, czy umowy są opłacone, opłacała faktury firmowe za materiały budowlane, narzędzia poprzez przelewy bankowe za pośrednictwem internetu (w ilości od 10 do 30, w zależności od miesiąca), rozliczała kaucje gwarancyjne, brygadzistów, sprawdzała, czy wystawione przez nią faktury zostały opłacone, prowadziła dokumentację komorniczą, rozliczała delegacje pracowników, prowadziła dokumentację pocztową, tj. dla pracowników, rozwożoną kurierem. Nadto, dostarczała dokumentację do księgowej z G. do G., przy czym przed jej zatrudnieniem dokumenty do księgowej dostarczał zainteresowany, zaś po 15 listopada 2016 roku M. T. (1) przywozi dokumenty raz w miesiącu. Zdarzało się, że dokumenty grzecznościowo przywoziła niezatrudniona przez zainteresowanego matka ubezpieczonej M. S..

Ubezpieczona, z upoważnienia zainteresowanego pracodawcy, podpisała faktury nr (...). Wystawiła zaświadczenie z 5 listopada 2015 rok. Podpisała pisma: z 10 listopada 2015 roku, do komornika sądowego, z 12 listopada 2015 roku, do naczelnika Urzędu Skarbowego oraz z 12 listopada 2015 roku, do komornika sądowego. Wypełniła raporty miesięczne dla osoby ubezpieczonej, podpisała kartę przychodów pracownika.

Dowód: zeznania świadka E. L. - zapis audio – wizualny – płyta cd w kopercie – k. 93, protokół skrócony – k. 90 - 92, przesłuchanie ubezpieczonej, przesłuchanie zainteresowanego – zapis audio – wizualny – płyta cd w kopercie – k. 102, protokół skrócony – k. 98 – 101, kserokopie kart ewidencji czasu pracy – k. 45 – 47 akt ZUS, kserokopie faktur – k. 24 – 31 akt ZUS, kserokopie pism – k. 16 – 23 akt ZUS, wydruki z podatkowej księgi przychodów i rozchodów – k. 35 – 40 akt ZUS, umowa o pracę wraz z aneksem, kserokopie zaświadczeń i dyplomów w aktach osobowych M. T. załączonych do akt sprawy.

Od 16 listopada 2016 roku ubezpieczona była niezdolna do pracy w związku z ciążą.

W dniu (...) urodziła dziecko.

Do 20 czerwca 2017 roku przebywała na urlopie macierzyńskim, aktualnie korzysta z urlopu wychowawczego.

Okoliczności bezsporne.

Zainteresowany nie zatrudnił innego pracownika podczas nieobecności ubezpieczonej. Jej obowiązki podzielił w ten sposób, że część wykonuje sam, a część M. T. (1).

Dowód: przesłuchanie zainteresowanego – zapis audio – wizualny – płyta cd w kopercie – k. 102, protokół skrócony – k. 98 – 101.

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach, w tym aktach ubezpieczeniowych, aktach osobowych ubezpieczonej M. F. oraz aktach osobowych M. T. (2). Nie były one kwestionowane przez strony, zatem również Sąd uznał je za wiarygodne.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do rozstrzygnięcia zasadności obniżenia podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne M. F..

Należało zatem ustalić, czy obowiązki pracownicze ubezpieczonej uzasadniały wysokość jej wynagrodzenia, ustalonego w umowie o pracę z 1 października 2015 roku, a w konsekwencji wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne od tej daty.

Sąd, na okoliczności związane z zatrudnieniem ubezpieczonej dopuścił dowód z zeznań świadków: M. S., J. O., E. L. oraz przesłuchania stron: M. F. oraz G. B. (1).

Sąd dał wiarę dowodom z zeznań świadków oraz z przesłuchania stron w zakresie ustalonego stanu faktycznego jako logicznym oraz zgodnym wzajemnie i z doświadczeniem życiowym, jak również z materiałem dowodowym zgormadzonym w sprawie.

Świadek M. S., matka ubezpieczonej, potwierdziła w zeznaniach kwalifikacje ubezpieczonej, jej wcześniejszą kilkumiesięczną pracę w (...) Sp. z o.o., przedmiot działalności zainteresowanego G. B. (1), potwierdziła również wskazane przez ubezpieczoną czynności wykonywane przez nią na rzecz zainteresowanego jako pracodawcy.

Świadek J. O., wiceprezes (...) Sp. z o.o., w zeznaniach potwierdził zatrudnienie ubezpieczonej w tej spółce, przy czym nie był w stanie wskazać, co należało do obowiązków pracowniczych ubezpieczonej. Potwierdził zatrudnienie ubezpieczonej przez zainteresowanego.

Czynności wykonywane przez ubezpieczoną na rzecz zainteresowanego wskazała w zeznaniach świadek E. L. (szwagierka ubezpieczonej), która potwierdziła również fakt zatrudnienia przez zainteresowanego M. T. (1), wymiar jej czasu pracy, wysokość jej wynagrodzenia, wykonywane czynności.

M. F. oraz G. B. (1) przesłuchani w charakterze stron wskazali na okoliczności zatrudnienia ubezpieczonej, wykonywane przez nią czynności, charakter pracy M. T. (1). Ich twierdzenia były zgodne, uzupełniały się wzajemnie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka E. L. oraz przesłuchaniu M. F. i G. B. (2) w zakresie twierdzeń o stanowisku pracy M. T. (1) jako sprzecznym z dokumentem w postaci umowy o pracę na czas nieokreślony z 1 czerwca 2014 roku, zawartym w załączonych do akt sprawy aktach osobowych, w którym jako stanowisko pracy M. T. wskazane zostało: kierownik ds. administarcyjno – księgowych. W tym zakresie zarówno świadek, jak i strony, wskazały, że M. T. zajmowała stanowisko pomocy biurowej.

Odwołanie ubezpieczonej M. F. należało oddalić.

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tj. Dz. U. z 2016 roku, poz. 963 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami.

Stosownie do art. 8 ww. ustawy, za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a.

Z mocy art. 12 ust. 1 ustawy systemowej, obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Z kolei art. 13 ust. 1 tej ustawy wskazuje, iż obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: pracownicy - od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy systemowej, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe oraz chorobowe za ubezpieczonych, o których mowa w art. 16 ust. 1-3, 5, 6 i 9-12 ustawy, obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w całości płatnicy składek.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12 (art. 18 ust. 1 ustawy systemowej).

W myśl art. 20 ust 1 ustawy systemowej, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe nie stosuje się ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy systemowej.

Umowa o pracę jest tytułem ubezpieczenia społecznego, jeżeli nie jest czynnością prawną nieważną z powodu dotykających ją wad prawnych, regulowanych wraz z skutkami tych wad przepisami Kodeksu cywilnego. W szczególności nieważną będzie taka umowa jeżeli została zawarta dla pozoru (art. 83 ust. 1 k.c.), czy w celu obejścia prawa (art. 58 k.c.).

Stosownie do treści art. 22 § 1 kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Zgodnie z ustaleniami Sądu, w niniejszej sprawie nie ma wątpliwości co do tego, iż ubezpieczona wykonywała pracę na rzecz płatnika składek w rozumieniu art. 22 k.p. Również pozwany nie kwestionował faktycznego świadczenia pracy przez ubezpieczoną, a jedynie wysokość podstawy wymiaru składek.

W ocenie Sądu, brak było jednak podstaw do uznania, iż wysokość wynagrodzenia ustalona przez strony w umowie o pracę z 1 października 2015 roku na kwotę 4.500 zł brutto miesięcznie była uzasadniona. Sąd przychylił się do argumentacji pozwanego, iż wynagrodzenie ustalone dla ubezpieczonej miało jej zapewnić wyższą kwotę świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych może zakwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia prawa. Przykładowo można wskazać na stanowisko wyrażone w wyroku z 9 sierpnia 2005 r., sygn. akt III UK 89/05, w którym Sąd Najwyższy wskazał, że ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być, w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu - art. 58 § 3 k.c. w związku z art. 300 k.p. (opubl. OSNP 2006/11-12/192, LEX nr 182780).

Sąd podziela również pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w uzasadnieniu wyroku z 16 października 2013 r. sygn. III AUa 294/13 (opubl. LEX nr 1388831), w którym wskazano, że autonomia stron umowy o pracę w kształtowaniu jej postanowień podlega ochronie jedynie w ramach wartości uznawanych i realizowanych przez system prawa, a strony obowiązuje nie tylko respektowanie własnego interesu jednostkowego, lecz także wzgląd na interes publiczny. Odpowiednie zastosowanie art. 58 k.c. prowadzi do wniosku, że postanowienia umowy o pracę sprzeczne z ustawą albo mające na celu jej obejście są nieważne, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek, a sprzeczne z zasadami współżycia społecznego - nieważne bezwzględnie. Ocena wysokości wynagrodzenia uzgodnionego przez strony stosunku pracy na gruncie prawa ubezpieczeń społecznych ma istotne znaczenie z uwagi na okoliczność, że ustalanie podstawy wymiaru składki z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy następuje w oparciu o przychód, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, a w szczególności wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty itp. Umowa o pracę wywołuje zatem nie tylko skutki bezpośrednie, dotyczące wprost wzajemnych relacji między pracownikiem i pracodawcą, lecz także dalsze, pośrednie, w tym w dziedzinie ubezpieczeń społecznych kształtując stosunek ubezpieczenia społecznego, w tym wysokość składki, co w konsekwencji prowadzi do uzyskania odpowiednich świadczeń. W związku z powyższym ocena postanowień umownych może i powinna być dokonywana także z punktu widzenia prawa ubezpieczeń społecznych, a więc nie tylko z punktu widzenia interesu pracownika (ubezpieczonego), ale także interesu publicznego. Godziwość wynagrodzenia za pracę w prawie ubezpieczeń społecznych musi być zatem interpretowana przy uwzględnieniu wymogu ochrony interesu publicznego oraz zasady solidarności ubezpieczonych. Podstawę wymiaru składki ubezpieczonego będącego pracownikiem stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy, natomiast ocena godziwości tego wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji.

Odnosząc powyższe rozważania do realiów niniejszej sprawy należy wskazać, iż wynagrodzenie w kwocie 4.500 zł brutto miesięczne, wskazane w umowie o pracę z 1 października 2015 roku, nie jest ekwiwalentne do obowiązków pracowniczych ubezpieczonej. Rodzaj pracy wykonywanej przez ubezpieczoną nie uzasadnia wysokości wynagrodzenia na kwotę 4.500 zł brutto miesięczne.

W niniejszej sprawie Sąd zbadał rzeczywistą wolę stron w odniesieniu do spisanej umowy o pracę w zakresie stanowiska, wykonywanych czynności oraz wynagrodzenia.

Zadania pracownicze powierzone ubezpieczonej na stanowisku pracownika administracyjno – biurowego - przygotowywanie dokumentacji księgowej, wystawianie dokumentów finansowych i innych, obsługa płatności, porządkowanie i wprowadzanie danych do systemu, przygotowywanie delegacji, prowadzenie rejestrów dokumentów księgowych, prowadzenie rejestru osób zatrudnionych, obsługa urządzeń biurowych, nadzór nad obiegiem poczty oraz informacji - nie wymagały szczególnych umiejętności. Do ich wykonywania nie były niezbędne szczególne kwalifikacje, w tym podnoszona znajomość języków obcych. Doświadczenie życiowe wskazuje, iż praca biurowa nie jest w Polsce pracą wynagradzaną w sposób ponadprzeciętny.

Dodatkowo podkreślić należy, iż profesjonalną obsługę księgową działalności pracodawcy ubezpieczonej zainteresowanego G. B. (1) prowadziła księgowa – świadek E. L. (szwagierka ubezpieczonej) w ramach swojej działalności gospodarczej.

Nadto, zainteresowany zatrudniał swoją partnerkę życiową M. T. (1), która jest magistrem w specjalności zarządzanie przedsiębiorstwem, ukończyła kurs samodzielnego księgowego oraz dwusemestralne studia podyplomowe w zakresie rachunkowości i finansów, w wymiarze 1/4 etatu. Niewątpliwie M. T. (1) jest osobą o wyższych kwalifikacjach w zakresie czynności administracyjno - biurowych od ubezpieczonej z wykształceniem wyższym chemicznym. Nielogicznym jest, by M. T. (1), zatrudniona na stanowisku kierownika ds. administracyjno – finansowych, była niżej wynagradzana od pracownika administracyjno – biurowego. M. T. zatrudniona jest na 1/4 etatu, za wynagrodzeniem w kwocie 462,50 zł brutto, jednakże mając na uwadze pełen etat kwota ta wyniosłaby ok. 1.850 zł brutto. Podczas gdy ubezpieczona na stanowisku pracownika administracyjno – biurowego miałaby otrzymywać tytułem wynagrodzenia kwotę 4.500 zł brutto miesięcznie za wykonywanie prostych czynności biurowych, zgodnie z ich pisemnym spisem zawartym w aktach osobowych.

Podczas nieobecności ubezpieczonej w pracy z powodu niezdolności do pracy, a następnie urlopu macierzyńskiego i wychowawczego, zainteresowany nikogo na jej miejsce nie zatrudnił. Obowiązki ubezpieczonej wykonuje zainteresowany wraz z pracownikiem M. T. (1). Należy z tego wyciągnąć wniosek, iż wymiar zadań, czynności pracowniczych ubezpieczonej nie był tak duży, by zainteresowany nie mógł pogodzić tych czynności z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie znajduje zatem ekonomicznego uzasadnienia wypłacanie ubezpieczonej kwoty 4.500 zł brutto miesięcznie za czynności, które podczas jej długotrwałej nieobecności zainteresowany wykonywał osobiście oraz wykonywała je M. T. (1), zatrudniona na 1/4 etatu.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, za październik 2015 roku PPHU (...) osiągnął przychód w kwocie 17.250 zł, przy czym koszt jego uzyskania to 1.882,10 zł, za listopad 2015 roku w kwocie 17.250 zł i poniósł wydatki w kwocie 53.113,55 zł oraz za grudzień 2015 roku w kwocie 32.250 zł, przy czym koszt stanowił kwotę 25.150,71 zł. Nie ulega wątpliwości, iż prowadzona działalność gospodarcza ma przynosić zysk. Nieracjonalnym jest, by dużą część przychodu zainteresowanego pochłaniały koszty zatrudnienia pracownika. Rzeczywistą wolą zainteresowanego, zatrudniającego od 1 października 2015 roku ubezpieczoną, na umowę o pracę, z wynagrodzeniem w kwocie 4.500 zł brutto miesięcznie, nie była chęć podniesienia zysków działalności gospodarczej.

W rozpoznawanej sprawie Sąd, podzielając stanowisko pozwanego, uznał, że umowa o pracę z 1 października 2015 roku, w której ustalono wynagrodzenie ubezpieczonej na kwotę 4.500 zł, na tle okoliczności faktycznych niniejszej sprawy, jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 58 § 2 k.c.

Z uwagi na powyższe, stosownie do treści cytowanych w treści niniejszego uzasadnienia przepisów, kwota 4.500 zł nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne M. F.. Zaskarżona decyzja pozwanego była zatem uzasadniona i zgodna z prawem.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. w związku z cytowanymi przepisami, orzekł jak w wyroku.

SSO Bożenna Zalewska