Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Ropczycach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Hallada

Protokolant: Jolanta Ziobro

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016r. w Ropczycach

na rozprawie

sprawy z powództwa B. (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w G.

przeciwko R. S.

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt. I C 202/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 czerwca 2016 r.

PowódB. (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w G. wniósł pozew o zapłatę domagając się zasądzenia od pozwanego R. S. kwoty 55 642, 46 zł wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 9 października 2007 r pozwany zawarł z (...) Bank S. A. umowę kredytu gotówkowego nr KGP\ (...). W dniu 30 listopada 2012 r wierzytelności wynikające z umowy sostały sprzedane powodowi. Powód nabył wierzytelności w łącznej wysokości 45 366, 74 zł w tym kapitał w kwocie 23 433, 60 odsetki umowne w kwocie 21 93, 14 zł. Po nabyciu wierzytelności powód podjął czynności zmierzające do pozasądowego rozwiązania sporu, które nie doprowadziły do zapłaty należności.

Pozwany nie wniósł odpoweidzina pozew natomiast w toku procesu podniósł zarzut przedawnienie wierzytelności powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 8 października 2007 r pow\zwany zawarł z (...) Bank S. A. we W. umowę o kredyt nr KGP\ (...). Umowa została zawarta na okres do dnia 8 października 2012 r. pozwany zawarł umowę na kwotę 26 638, 25 zł zł. Oprocentowanie kredytu było stałe, wynosiło 20 % w stosunku rocznym i nie mogło przekraczać odsetek maksymalnych.. Całkowity koszt kredytu wynosił 22 332, 63 zł. Oprocentowanie od zadłużenia przeterminowanego było liczone jako czterokrotność obowiązującej stopy kredytu lombardowego NBP. Umowa została wypowiedziana przez bank w 2008 r., a od stycznia 2010 r na podstawie b. t. e. toczyło się postępowanie egzekucyjne. W dniu 30 listopada 2012 pomiędzy (...) Bank S. A. we W. a powodem został zawarta umowa przelewu wierzytelności obejmująca także wierzytelność banku wobec powoda. W załączniku do umowy zostało opisane zadłużenie powoda na kwotę 45 366, 74 zł w tym kapitał 23 433, 6 zł i odsetki karne w kwocie 21933,14 zł. W dniu 29 marca 2016 r powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych obejmujący: kapitał w kwocie 22 642, 46 zł i odsetki w kwocie 33 113, 86.

(dow: wyciąg z ksiąg rach. k. 4, umowa o kredyt z dnia 8. 10. 2007 r. k. 11-13, wyciąg k. 14, umowa przelewu wierzytelności z dnia 30. 11. 2012 r. k. 15, 14 , zezn. pozwanego k. 22-22a)

Dowód w postaci kopii umowy o kredyt jest wiarygodny. Pozwany nie kwestionował faktu zawarcia tej umowy oraz autentyczności podpisu na doręczonej kopii, a zatem brak powód by odmówić wiarygodności dowodowi. Również umowę przelewu wierzytelności wobec braku dowodów przeciwnych należy uznać za wiarygodną co do faktu jej dokonania ale nie co do prawidłowości obliczenia rodzaju i wysokości zobowiązań pozwanego. Wyciąg z ksiąg rachunkowych powoda to jedynie dokument prywatny w rozumienie k. p. c. i nie przesądza o wysokości i rodzaju zobowiązań pozwanego. Należy podkreślić, że z wyciągu nie wynika jakie odsetki są nim objęte. Zeznania powoda należy uznać za wiarygodne wobec braku jakichkolwiek dowodów przeciwnych z tym, że postępowanie egzekucyjne zostało wszczęte co wynika z załącznika do umowy przelewu w styczniu 2010 r. Również z załącznika wynika, że wypowiedzenie mowy nastąpiło w 2008 r z uwagi na wskazaną w nim datę wymagalności tj. 11. 09 .2008 r.

Sąd rozważył co następuje

Strony są zobowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów z których wywodzą skutki prawne. Należy podkreślić, że przedstawione dowody nie pozwalają na ustalenie wysokości zobowiązań pozwanego zarówno gdy chodzi o kapitał jak i odsetki. Pozwany przyznał fakt zawarcia umowy o kredyt oraz niespłacenia zobowiązań ale nie umiał określić ich wysokości. W umowie o kredyt zostały przewidziane dwa rodzaje odsetek: kapitałowe i tzw. „karne” czyli odsetki za opóźnienie. Odsetki za opóźnienie są objęte umową przelewu wierzytelności, nie są nią objęte odsetki kapitałowe co wynika z treści załącznika do umowy i sumy podanych w nim pozycji. Wobec braku jakichkolwiek dowodów nie można ustalić sposobu i prawidłowości naliczenia tych odsetek ani sposobu zaliczenia wpłat dokonanych przez pozwanego, które musiały być dokonane skoro przedmiotem sporu nie są odsetki kapitałowe. Wyciąg z ksiąg funduszu nie określa rodzaju odsetek jakich domaga się powód ich wysokości ani sposobu ich obliczenia. Na podstawie przedstawionych dowodów nie można też ustalić jaka część kapitału pozostała do spłacenia po uiszczeniu lub wyegzekwowaniu części należności w toku postępowania egzekucyjnego. Z zeznań pozwanego wynika, że mowa o kredyt został wypowiedziana co może potwierdzać wystawienie przedz bank b. t. e. Skoro umowa została wypowiedziana pozwany nie może naliczać odsetek umownych za okres od wypowiedzenia umowy. Powód powołując się na umowę nie może naliczać odsetek od daty wniesienia pozwu w wysokości równej dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie. Ponieważ odsetki za opóźnienie zostały określone w umowie nalezą się ewentualnie takie odsetki jak opisane w umowie. Odsetki od zaległych odsetek co do zasady powinny być naliczane jak odsetki ustawowe za opóźnienie. Podsumowując należy uznać, że dowody przedstawione przez powoda nie pozwalają na ustalenie rodzaju i wysokości wierzytelności powoda oraz prawidłowych terminów zapłaty poszczególnych należności wynikających z umowy o kredyt.

Zeznania pozwanego podczas rozprawy oraz podnoszone zarzuty należy traktować jako zarzut przedawnienia wierzytelności powoda. Zarzut ten jest zasadny. Zarówno bank jaki powód to podmioty profesjonalne, prowadzące działaność gospodarczą. Termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem dziąłności gospodarczej wynosi trzy lata. Wszczęcie postępowania egzekucyjnego przez bank spowodowało przerwę biegu przedawnienia. Ponowny bieg terminu przedawnienia dla powoda rozpoczął się najpóźniej z chwilą zawarcia umowy przelewu wierzytelności, a zatem od dnia 30 listopada 2012 r i skończył się w dniu 30 listopada 2015 r zarówno co do kwoty głównej jak i odsetek. Należy podkreślić, że nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (por. Uch. SN z dnia 29 czerwca 2016 r. III CZP 29/16), a tym samym wskazany wyżej termin przedawnienia to termin obliczony w sposób najkorzystniejszy dla powoda.

Biorąc powyższe pod uwagę na zasadzie art. 353. § 1, 353 ¹, 354. § 1, 359. § 1-2 ³, 480. § 1-2, 117, 118, 120. § 1 k. c., art. 3, 232 i 233. § 1 k. p. c. należało orzec jak w sentencji wyroku.