Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Gabriela Sobczyk (spr.)

Sędzia SO Teresa Kołeczko - Wacławik

Sędzia SO Anna Hajda

Protokolant Małgorzata Gorczyńska – Zawada

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie sprawy z powództwa M. G.

przeciwko O. F.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 21 października 2016 r., sygn. akt I C 1242/13

1)  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1 o tyle, że zapłata zasądzonej w nim kwoty na rzecz powoda następuje za zwrotem pozwanemu przez powoda okularów korekcyjnych progresywnych C. (...),

2)  oddala apelację w pozostałej części,

3)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Teresa Kołeczko-Wacławik SSO Gabriela Sobczyk SSO Anna Hajda

UZASADNIENIE

Powód - M. G. pozwem z dnia 15 października 2013 roku wniósł o zasądzenie od pozwanego - O. F. kwoty 1.786,00 zł z ustawowymi odsetkami od
19 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów sądowych według norm przypisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 24 października 2012 roku zawarł
z pozwanym prowadzącym działalność gospodarcza pod firmą: F. O. Zakład (...) z siedzibą w R. przy ul. (...) umowę kupna sprzedaży okularów korekcyjnych progresywnych C. (...) za cenę 1.786,00 zł. Cena została uiszczona w dniu 24 października 2012 roku a wydanie okularów miało nastąpić po ich wykonaniu przez pozwanego zgodnie z zaleceniami lekarza okulisty.

W chwili odebrania od pozwanego okularów okazało się że zostały one wykonane
w sposób nieprawidłowy, w związku z czym powód odmówił ich odbioru domagając się naprawy uszkodzonej oprawki. Pismem z dnia 9 listopada 2012 roku pozwany zawiadomił powoda o konieczności odbioru przedmiotu umowy, co powód uczynił w dniu 23 listopada 2012 roku.

W czasie użytkowania okularów przez powoda okazało się, że okulary posiadają wady uniemożliwiające prawidłowe korzystanie. W dniu 7 lutego 2013 roku powód złożył reklamację wskazując na nieprawidłowości polegające na braku równych płaszczyzn szkieł, wadliwym zamocowaniu szkieł w oprawce, wad fabrycznych oprawek w postaci uszkodzenia gwintu wewnętrznego mechanizmu mocującego prawy zausznik. W odpowiedzi na reklamację powoda pozwany pismem z dnia 13 lutego 2013 roku oświadczył powodowi, że okulary zostały wykonane w sposób należyty, zgodny ze sztuką optyczną, wskazując jednocześnie, że dokonał wyregulowania zniekształconych okularów.

Wobec braku usunięcia zgłaszanych wad w reklamacji powód odmówił odbioru okularów domagając się ich wymiany na wolne od wad lub zwrotu gotówki. W odpowiedzi na żądanie powoda pozwany pismem z dnia 7 marca 2013 roku podtrzymał swoje stanowisko co do należytego wykonania okularów. W związku z powyższym powód odebrał od pozwanego wadliwe okulary w dniu 26 marca 2013 roku.

Pismem z dnia 3 kwietnia 2016 roku powód wystosował do pozwanego ponowione żądanie wymiany okularów na wolne od wad bądź zwrotu gotówki. Wobec braku uwzględnienia żądań, pismem z dnia 6 czerwca 2013 roku powód skutecznie odstąpił od umowy kupna-sprzedaży zawartej z pozwanym w dniu 24 października 2013 roku, domagając się zwrotu uiszczonej ceny w kwocie 1.786,00 zł.

W odpowiedzi na otrzymane odstąpienie od umowy, pozwany pismem datowanym na dzień 20 czerwca2013 roku zwrócił się do powoda o dostarczenie mu okularów celem dokonania ponownej próby ich stanu, która umożliwiłaby podjąć pozwanemu decyzję co do sposobu realizacji roszczenia powoda. Pismem datowanym na dzień 1 lipca 2013 roku powód wskazał pozwanemu na bezcelowość przekazania okularów celem ich zbadania z uwagi na skuteczne odstąpienie od umowy, podtrzymując jednocześnie żądanie zwrotu kwoty 1.786,00 zł. Jednocześnie powód zaznaczył że niezwłocznie po zwrocie przez pozwanego w/w kwoty powód zwróci pozwanemu przedmiot umowy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany zarzucił uniemożliwienie wykonania napraw reklamacyjnych poprzez nieudostępnienie okularów do naprawy, a także zgłaszanie przez powoda żądania wydania soczewek okularowych bez możliwości założenia przez pozwanego w innym zakładzie optycznym. W uzasadnieniu podniósł, iż w dniu
24 października 2012 roku powód przyjął zlecenie wykonania okularów o parametrach wynikających ze wskazań lekarza okulisty. Udzielono gwarancji adaptacji oka do soczewek progresywnych – gwarancja producenta, nie zgłoszono w tym zakresie żadnych uwag przez okres 30 dni. Pozwany wskazał, iż dokonano wymiany oprawek na nowe przy zgłoszeniu reklamacji. Ponowna reklamacja dotyczyła oprawek i płaszczyzny w pionie i poziomie. Wyjaśniono powodowi, że okulary z uwagi na ubytek widzenia mają szkła o różnej grubości wobec czego soczewki są różne. Jednocześnie stwierdzono że okulary były używane
w sposób nieprawidłowy, były zniekształcone i w związku z tym poinformowano powoda
o możliwości ich bezpłatnego serwisowania.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 października 2016 roku Sąd Rejonowy w Rybniku zasądził od pozwanego - O. F. na rzecz powoda - M. G. kwotę 1.786,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19 czerwca 2013 roku, przy czym od dnia
1 stycznia 2016 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnienie (pkt. 1) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 647,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt. 2) oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Kasy Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 640,84 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych (pkt. 3).

Sąd Rejonowy wskazał, że bezspornym jest iż w dniu 24.10.2012r. powód M. G. zawarł z pozwanym prowadzącym działalność gospodarcza pod firmą (...) z siedzibą w R. przy ul. (...) umowę kupna sprzedaży okularów korekcyjnych o ściśle określonych parametrach za cenę 1786,00 zł. Cena została uiszczona w dniu 24.10.2012r. a wydanie okularów miało nastąpić po ich wykonaniu przez pozwanego zgodnie z zaleceniami lekarza okulisty. Okulary miały zostać wykonane w ciągu tygodnia. W dniu odebrania okularów powód stwierdził że zostały wykonane w sposób nieprawidłowy, uszkodzona była oprawka, w związku z czym odmówił ich odbioru domagając się naprawy uszkodzonej oprawki. Pismem z dnia 09.11.2012r. pozwany zawiadomił powoda o konieczności odbioru przedmiotu umowy co powód uczynił w dniu 23.11.2012r. Wówczas nie ujawnił żadnych wad okularów.

W czasie użytkowania okularów przez powoda okazało się w połowie stycznia 2013r. że jego zdaniem posiadają one wady uniemożliwiające prawidłowe korzystanie, w tym, w trakcie ich użytkowania źle widział i męczyły się oczy, a oprawki miały mechaniczną wadę gwintu w jednym z zauszników. W dniu 07.02.2013r. powód złożył pisemną reklamację wskazując na następujące nieprawidłowości: brak równych płaszczyzny szkieł, wadliwe zamocowanie szkieł w oprawce, wada fabryczna oprawki w postaci uszkodzenia gwintu wewnętrznego mechanizmu mocującego prawy zausznik, a także przekazał okulary do zakładu optycznego.

W odpowiedzi na reklamację pozwany pismem datowanym na 13.02.2013r. oświadczył powodowi, że okulary zostały wykonane w sposób należyty, zgodny ze sztuką optyczną wskazując jednocześnie, że dokonał wyregulowania zniekształconych okularów. Zarazem udzielono pouczenia, iż zgłaszane poprawki okularów wykonuje się bezpłatnie na miejscu bez konieczności ich pozostawiania. Przy ewentualnym następnym zniekształceniu okularów przez powoda zostanie udzielona fachowa pomoc. Treść pisma sugerowała iż uszkodzenia nastąpiły po stronie konsumenta.

Uznając brak usunięcia zgłaszanych wad w reklamacji powód odmówił odbioru okularów domagając się wymiany na wolne od wad lub zwrotu gotówki, skierował również stosowne pismo do pozwanego w którym stwierdzał iż w dalszym ciągu szkła nie posiadają równej płaszczyzny oraz mechanizm mocujący prawy zausznik w dalszym ciągu posiada uszkodzony gwint zewnętrzny.

W odpowiedzi na żądanie powoda pozwany pismem z dnia 07.03.2013r. podtrzymał swoje stanowisko co do rzekomo należytego wykonania okularów. Zarazem udzielił informacji, iż różnica w płaszczyznach soczewek okularowych wynika z różnicy mocy soczewek oraz osi cylindra.

W związku z powyższym powód odebrał od pozwanego okulary w dotychczasowym stanie w dniu 26.03.2013r. zgłaszając nadal uwagi: dalej uszkodzona oprawka, w dalszym ciągu błędnie zamontowane szkła”.

Pismem z dnia 03.04.2016r. powód wystosował do pozwanego ponowione żądanie wymiany okularów na wolne od wad bądź zwrotu gotówki. Zarzucił, iż zapewnienia powoda o prawidłowym wykonaniu okularów nie polegają na prawdzie, a wcześniejsze wady nadal występują. Wskazał, iż jego zastrzeżenia potwierdził „biegły optyk”, do którego się zwrócił. Przed sporządzeniem powyższego pisma powód poprosił innego optometrę o zbadanie okularów a ten stwierdził iż okulary mają ustawiony nieprawidłowo kąt patrzenia na szkła.

Wobec braku jakiejkolwiek reakcji i uwzględnienia żądań pismem z dnia 03.04.2013r. powód pismem z dnia 06.06.2013r.odstąpił od umowy kupna-sprzedaży zawartej z pozwanym w dniu 24.10.2013r. domagając się zwrotu uiszczone ceny tj. kwoty 1786,00 zł.

W odpowiedzi na otrzymane odstąpienie od umowy pozwany pismem datowanym na dzień 20.06.2013r. zwrócił się do powoda o dostarczenie mu okularów celem dokonania ponownej próby ich stanu która umożliwiłaby podjąć pozwanemu decyzję co do sposobu realizacji roszczenia powoda.

Pismem datowanym na dzień 01.07.2013r. powód wskazał pozwanemu na bezcelowość przekazania okularów celem ich zbadania z uwagi na skuteczne odstąpienie od umowy podtrzymując jednocześnie żądanie zwrotu kwoty 1786,00 zł. Jednocześnie powód zaznaczył że niezwłocznie po zwrocie przez pozwanego w/w kwoty powód zwróci pozwanemu przedmiot umowy czyli okulary.

Pozwany nie uiścił powyższej kwoty na rzecz powoda. Powód pozostaje w posiadaniu przedmiotowych okularów jednak ich nie używa. Był zmuszony nabyć inne okulary.

W trakcie kolejnych wizyt odbywających się w okresie od listopada 2012r. do lutego 2013r. w zakładzie optycznym powód brał udział w procedurze ich dopasowywania, co miało miejsce wielokrotnie. Poza składaniem pism prowadził też osobiste rozmowy z pracownikami zakładu wskazując na dalsze istnienie wad. Wówczas uzyskiwał informacje od pracowników że gwint jest prawidłowy, analogicznie twierdzili w przedmiocie „pokrzywionych płaszczyzn” informując że nie ma czegoś takiego. W okresie do 02.02.2013r. kilkukrotnie przychodził do zakładu, zostawiła okulary do regulacji, odbierał i przychodził ponownie twierdząc, że jest jakaś wada. Kiedy odbierał okulary w dniu 26.03.2013r. pomimo jego twierdzeń o istnieniu dalszych wad nie proponowano dalszych korekt lub sprawdzeń, jedynie twierdzono, iż okulary są dobre.

W oparciu o opinię biegłego Sąd Rejonowy ustalił, że okulary aktualnie są wykrzywione, soczewki okularowe są obrócone od prawidłowej osi oraz położenie środków centracji soczewek odbiega od żądanych parametrów. Nie da się jednoznacznie stwierdzić, czy zaobserwowany fakt był stanem w dniu wydania okularów nowych czy też powstał w trakcie użytkowania okularów. Okulary można doprowadzić do prawidłowego stanu poprzez poddanie ich odpowiedniemu serwisowi w salonie optycznym. Stwierdzono również nieprawidłowe trzymanie gwintu mocowania prawego zausznika oprawy okularowej co wymaga wymiany wadliwego elementu w postaci prawego zausznika na nowy.

Sąd Rejonowy przyjął iż opisywany stan techniczny okularów istniał co najmniej w dacie 26.03.2013r., wówczas powód odebrał z zakładu okulary po raz ostatni. Jak wynika z jego informacji nosił inne okulary ponieważ przez te nie widział dobrze i zamówione okularu nie nadawały się do użytku.

Sąd Rejonowy przywołał art. 4 ust 1. ustawy z dnia 27.07.2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego, w którym wprowadzono domniemanie zakładające iż sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową, w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się że istniała ona w czasie wydania.

Sąd Rejonowy ocenił, że strony łączyła umowa o dzieło zawarta pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem. Wskazał, że na podstawie art. Art. 627 ¹ kc do umów o dzieło zawieranych w tamtym okresie zastosowanie znajdowały przepisy ustawy z dnia 27.07.2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie kodeksu cywilnego. Przepis ten został uchylony w dniu 2014-12-25, (Dz.U.2014.827,art. 44). Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, do umowy zawartej w zakresie działalności przedsiębiorstwa przyjmującego zamówienie z osobą fizyczną która zamawia dzieło będące rzeczą ruchoma w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej.

Sąd Rejonowy wskazał, że powód działając jako konsument pismem z dnia 06.06.2013r. skutecznie odstąpił od umowy obejmującej wykonanie i sprzedaż okularów ( rzecz ruchoma) i zasadnie wezwał o zapłatę kwoty 1786,00 zł tytułem zwrotu uprzednio uiszczonej ceny ich zakupu. Pozwany przyznał fakt otrzymania owego pisma.

W piśmie tym trafnie i zgodnie z prawdą powołano się na niezgodność wykonania przedmiotu umowy z zawartą umowa oraz na istnienie wad fizycznych okularów istniejących pomimo opisanych powyżej działań reklamacyjnych. To skutkowało niezdatnością do ich użytkowania.

Złożenie pisma z dnia 06.06.2013r. poprzedziło wcześniejsze postępowanie reklamacyjne, w tym, co istotne dla skuteczności odstąpienia, pismo reklamacyjne z dnia 03.04.2013r. w którym powód zażądał do pozwanego wymiany okularów na wolne od wad bądź zwrotu gotówki.

Sąd stwierdził, iż działania powoda znajdują uzasadnienie prawne w art. 8 ówcześnie obowiązującej ustawie z dnia 27.07.2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, uprawnienia kupującego konsumenta ( klienta) miały charakter co do zasady dwuetapowy, co oznacza że klient miał możliwość przejścia do drugiego etapu uprawnień dopiero po uprzednim wyczerpaniu uprawnień z pierwszego etapu.

Mianowicie klient mógł żądać doprowadzenia produktu do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów.

Jeśli klient z przyczyn określonych powyżej nie mógł żądać naprawy lub wymiany lub sprzedawca nie zdołał uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie (Sąd Rejonowy uznał, że taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie) lub gdy naprawa albo wymiana narażałyby klienta na znaczne niedogodności ( co również zachodzi w sprawie) ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo od umowy odstąpić.

Sąd Rejonowy stwierdził, iż opisywana powyżej dwuetapowa procedura została wyczerpana przez powoda. Samo zgłoszenie kolejnej reklamacji pismem z dnia 03.04.2013r., w którym powód zażądał do pozwanego wymiany okularów na wolne od wad lub zwrotu gotówki precyzowało uprawnienia kupującego obejmując według jego własnego wyboru wymianę na nowy towar lub dopiero na dalszym etapie, w wypadku min. braku wymiany towaru w odpowiednim czasie obejmujące odstąpienie od umowy i zwrot zapłaconej ceny.

To ostatnie zachowanie konsumenta było w realiach niniejszej sprawy dopuszczalne, zważywszy że sprzedawca nie wymienił towaru w odpowiednim czasie.

Dlatego też wobec braku wymiany okularów na wolne od wad, a nawet braku jakiejkolwiek reakcji na zgłoszone żądanie reklamacyjne pomimo upływu kilku tygodni (około dwóch miesięcy) powód miał pełne prawo do odstąpienia od umowy, co uczynił pismem z dnia 06.06.2013r.

Sąd Rejonowy ocenił, że niezgodność wykonania okularów z umową była istotna. Jak wynika z opinii biegłego ustawienia szkieł było nieprawidłowe, nadal istniała również wada mechaniczna oprawki. To sprawiało iż powód nie był w stanie korzystać w ogóle z okularów. Zachodziła również sytuacja braku usunięcia wady w odpowiednim czasie. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia. W ocenie Sądu Rejonowego, w realiach zakupu okularów które mają być przeznaczone do codziennego, bieżącego i nieodzownego użytku ich kilkutygodniowy okres naprawy jest nieakceptowany. W szczególności, jak wynika z opinii biegłego, usunięcie wszelkich wad było działaniem relatywnie prostym.

Jako nietrafne Sąd Rejonowy ocenił zarzuty strony pozwanej. W szczególności bezzasadne są twierdzenia o rzekomym uniemożliwieniu wykonania ewentualnych napraw reklamacyjnych z przyczyn leżących po stronie powoda. Z ustaleń faktycznych wynika, że powód, do początku lutego 2013r. brał udział w takich czynnościach jak dopasowywania okularów. Natomiast w okresie ostatniej procedury reklamacyjnej zarzut braku jest bezprzedmiotowy ponieważ do owej współpracy nie był wzywany.

Co do zarzutu żądania przez powoda wydania soczewek okularowych bez możliwości założenia przez pozwanego i w domyśle zrealizowania dalszej usługi w innym zakładzie optycznym, Sąd Rejonowy wskazał, że takie żądanie nie zostało wyrażone w żadnym z pism reklamacyjnych powoda.

O należnych odsetkach ustawowych orzeczono po myśli art. 481 kc.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98.kpc.

Apelację od tego rozstrzygnięcia wniósł pozwany, zarzucając wydanemu orzeczeniu niewyjaśnienie wszystkich istotnych elementów sprawy, w szczególności nie wzięcie pod uwagę treści opinii biegłego z zakresu optyki okularowej oraz zeznań i wyjaśnień stron, swobodną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, swobodną ocenę, jakie prawi ma być w sprawie zastosowane. Wskazując na powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zapadłego wyroku, stosowne rozstrzygnięcie o kosztach, ewentualnie wniósł o uchylenie wyroku i przesłanie sprawy do Sądu I instancji celem ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu zarzucono, że powód stawiając siew pracowni uniemożliwiał dokonanie poprawek na poczekaniu. 7 lutego 2013r. wymieniono całe oprawki, które nie podobały się powodowi. Nie dał pozwanemu szansy na dostosowanie okularów do parametrów osobistych bo nie współdziałał z pozwanym w tym zakresie. Początkowo powód kwestionował wybarwienie zauszników, kwestia trudności w widzeniu była przez niego przywoływana dopiero później. W ocenie pozwanego tylko zachowanie powoda prowadzi do tego, że nie chce on korzystać z wykonanych okularów. Wskazał,. Że usługi optyczne z uwago na wrodzone bądź nabyte usterki wzroku wymagają dopracowania w salonie optycznym, gdyż nie ma dwóch takich samych osób.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jedynie w niewielkim zakresie odniosła skutek.

Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia są prawidłowe. Dokonana przez Sąd ocena materiału dowodowego nie przekroczyła granic swobodnej oceny dowodów dopuszczalnej na podstawie art. 233§1kpc. Podniesiony w tym zakresie zarzut jest całkowicie chybiony, skoro posługuje się terminologią kodeksową(wynikającą art. 233§1kpc), ponadto gdyby nawet chodziło o zarzut dokonania oceny przekraczającej granice z art. 233§1kpc, pozwany nie przedstawił żadnych argumentów które w sposób rzeczowy by jego zarzut uzasadniły.

Podnieść należy, że powód przedstawił Sądowi liczne pisma wymieniane przez strony przed wszczęciem niniejszego postępowania. Mimo udziału pozwanego w wymianie pism, pozwany w żadnym z pism skierowanych do powoda nie wskazał na konieczność współpracy powoda w salonie optycznym przy należytym dopasowaniu okularów do osoby powoda. Co więcej w piśmie z dnia 13 lutego 2013r pozwany wskazał, że okulary zostały wyregulowane i oczekują na odbiór (wynika z tej informacji możliwość dokonania regulacji bez udziału pozwanego).

Ponadto powód w pismach z dnia 7 lutego 2013r. oraz 26 lutego 2013r i 3 kwietnia 2013r. wskazywał na wadę mechanizmu mocowania prawego zausznika. W pismach pozwanego będących odpowiedzią na stanowiska powoda nie odniesiono się do tej wady oprawki okularów.

Jak wynika z opinii biegłego, w poddanych oględzinom przez niego okularach nadal uszkodzony jest gwint tulejki, przez którą mocuje się ze sobą dwa elementy składowe prawego zausznika, nie jest możliwe właściwe dokręcenie śruby, elementy ponownie rozchodzą się podczas pracy załącznika. Skoro wskazywana przez powoda wada zausznika mimo umożliwienia pozwanemu naprawy okularów nie została usunięta i nadal okulary mają tę wadę, uznać należało, że już nieusunięcie tego uszkodzenia stanowi wadę istotną uniemożliwiającą używanie okularów w sposób odpowiedni do ich przeznaczenia. Rację ma Sąd Rejonowy, że wady tej pozwany, mimo wezwania przez powoda nie usunął w czasie właściwym, a tym samym zasadnie powód złożył pozwanemu oświadczenie o odstąpieniu od umowy.

Niezasadny jest podniesiony w apelacji zarzut zastosowania niewłaściwych przepisów prawa materialnego. Sąd właściwie ocenił przepisy prawa, które należy zastosować w niniejszej sprawie. Umowa pomiędzy stronami zawarta została 24.10.2012r. w tym czasie obowiązywała ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U . 2002nr141 poz.1176 z późn. zm.). Została ona uchylona z dniem 25 grudnia 2014r., na mocy ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014r., poz.827, obecnie j. tekst: Dz. U. z 2017r. poz.683), w jej art. 52 ust.2, zaś art. 627 ¹kc został uchylony w art. 44 tej ustawy. W ustawie tej zawarto przepisy przejściowe. Zgodnie z regulacją art. 51 tej ustawy, do umów zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Przywołane unormowania prawne w pełni potwierdzają zatem zasadność zastosowania w niniejszej sprawie przez Sąd Rejonowy wskazanych przepisów art. 627 ¹kc oraz przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego.

W tych okolicznościach żaden z zarzutów apelacji nie odniósł skutku.

Kontrola instancyjna dotycząca prawidłowości zastosowania prawa materialnego przez Sąd Rejonowy spowodowała jedynie konieczność uzupełnienia sentencji wyroku zgodnie z treścią art. 494 §1 kc- poprzez wskazanie, że zapłata zasądzonej na rzecz powoda kwoty winna nastąpić za zwrotem pozwanemu przez powoda okularów korekcyjnych progresywnych C. (...), które były przedmiotem umowy, zawartej pomiędzy stronami, a od której powód skutecznie odstąpił. Bezspornym bowiem w sprawie było, że powód nadal znajduje się w ich posiadaniu, a w treści pozwu wskazywał na wolę wydania pozwanemu tych okularów.

Z tych przyczyn na podstawie art. 386§1 kpc dokonano zmiany zaskarżonego wyroku- działając w granicach wniesionej apelacji. W pozostałej części apelacja jako niezasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono po myśli art. 100 kpc w zw. z art. 391§1kpc, obciążając nimi w całości pozwanego z uwagi na niewielki zakres dokonanej zmiany wyroku. Zasądzono od pozwanego na rzecz powoda koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym w wysokości 450 zł- ustalając ich wysokość w oparciu o §10 ust.1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015 poz.1804 ze zm. wynikającą z Dz. U. 2016 poz.1667).

SSO Teresa Kołeczko-Wacławik SSO Gabriela Sobczyk SSO Anna Hajda