Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 września 2017 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie IV Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Jakub Wiliński

Protokolant Joanna Marczyńska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2017 r.

sprawy P. L. urodzonego (...) w K., syna J. i S.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 14.10.2016 r. w S. na skrzyżowaniu ul. (...) kierując samochodem ciężarowym marki S. o nr rej. (...) z naczepą marki K. o nr rej (...) jadąc prawym pasem ruchu ul. (...) od strony ul. (...) w kierunku ul. (...) na skrzyżowaniu z ul. (...), naruszył w sposób umyślny zasady bezpieczeństwa w ruchu w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności oraz nie zastosował się do sygnalizacji świetlnej wjechał na sygnalizator S-l podczas trwania fazy światła czerwonego, a następnie zderzył się z samochodem osobowym arki O. (...) o nr rej. (...), którego kierujący wjechał na skrzyżowanie z ul. (...) od strony ul. (...), przy sygnalizator S1 nadawał światło zielone, w wyniku czego kierujący samochodem marki O. (...), R. K. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej okolicy czołowo ciemieniowej lewej ze wstrząśnieniem mózgu, tępego urazu przedniej powierzchni klatki piersiowej ze złamaniem trzonu obojczyka prawego z obustronnym złamaniem żeber, w szczególności żeber prawych od I do VIII oraz dwumiejscowe złamanie żeber II-V i złamanie tylnej części żebra VI lewego z niewielką obustronną odmą opłucną i niewielką rozedmą podskórną po stronie prawej, wskutek czego doszło u niego do naruszenia funkcji kończyny górnej prawej jako narządu ciała, a także rusztowania kostnego klatki piersiowej, a zatem naruszenia funkcji układu oddechowego tj. rozstroju zdrowia na okres przekraczający dni 7, w rozumieniu art. 157 § 1 kk, a nadto obrażeń ciała doznała pasażerka samochodu marki O. (...) J. S. w postaci urazu przedniej powierzchni klatki piersiowej powikłanego złamaniem dwóch żeber lewych IV i III, urazu okolicy kolanowej kończyny dolnej lewej skutkującego złamaniem obu kłykci bocznego i przyśrodkowego, kości piszczelowej lewej, wskutek czego doszło do naruszenia funkcji kończyny dolnej lewej, a także funkcji rusztowania kostnego klatki piersiowej na okres przekraczający dni 7, w rozumieniu art. 157 § 1 kk,

to jest o czyn z art. 177 § 1 kk,

I.  uznaje P. L. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za występek ten na podstawie art. 177 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu na okres próby 1 (jednego) roku,

III.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby,

IV.  na podstawie art. 71 § 1 kk wymierza oskarżonemu grzywnę 100 (stu) stawek dziennych określając wysokość stawki na 10 (dziesięć) złotych,

V.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do zapłaty na rzecz R. K. oraz na rzecz J. S. kwot po 3.000 (trzy tysiące) złotych tytułem zadośćuczynienia za doznane przez nich krzywdy,

VI.  na podstawie art. 42 § 1 kk i art. 63 § 4 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat, z zaliczeniem na jego poczet okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 14 października 2016 r. do dnia 23 stycznia 2017 r.,

VII.  na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt. 3 oraz art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach karnych zasądza od oskarżonego w całości na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłatę karną w kwocie 280 (dwustu osiemdziesięciu) złotych.

sygn. akt IV K 443/17

UZASADNIENIE

W trybie art. 423 § 1a kpk zakres pisemnego uzasadnienia ograniczono do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu.

Oskarżony P. L. ma 35 lat. Jest żonaty – dzieci na utrzymaniu nie posiada. Oskarżony utrzymuje się z pracy w charakterze kierowcy. Z tego tytułu uzyskuje dochód około 1.900 zł miesięcznie. Jako pracownik posiada dobrą opinię. Oskarżony jest w trakcie remontu mieszkania, na które zaciągnął kredyt. Oskarżony nie był uprzednio karany sądownie. Figuruje w rejestrze kierowców jako osoba 12 razy karana za wykroczenia drogowe.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego, k. 309-310,

- dane o karalności, k. 302,

- informacja z ewidencji kierowców, k. 336,

- kopie dokumentów przedłożonych przez obrońcę oskarżonego, k. 342-346.

Stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu oceniono na znaczny. Niedbalstwo oskarżonego – gdyż taką postać miało nieumyślne naruszenie przez niego zasad ruchu drogowego – było ewidentne i dotyczyło kardynalnych zasad ruchu drogowego, jakim jest przestrzeganie nadawanych sygnałów świetlnych. Sąd miał tu też na względnie fakt, iż oskarżony w ruchu drogowym, którego zasad nie przestrzegał, uczestniczył środkiem transportu o dużych gabarytach, a stąd niosącym dla innych uczestników tego ruchu odpowiednio wyższe zagrożenie. Skutkiem niedbalstwa oskarżonego było zaś spowodowanie znaczących uszkodzeń ciała aż u dwóch osób, które obrażeń takich doznały pomimo, iż znajdowały się wewnątrz innego pojazdu.

W przedmiotowej sprawie sąd nie stwierdził istnienia okoliczności wyłączających winę oskarżonego, czy bezprawność jego czynu.

Za okoliczność łagodzącą przy wymiarze kary sąd przyjął dotychczasową niekaralność oskarżonego za przestępstwa, fakt prowadzenia przez niego ustabilizowanego trybu życia oraz pozytywną opinie z miejsca zatrudnienia.

Na niekorzyść oskarżonego poczytać zaś należało okoliczności, które miały wpływ na ocenę społecznej szkodliwości jego czynu oraz to, że oskarżony pomimo, iż jest kierowcą zawodowym, to od 2012 r. był już 12 razy karany za wykroczenia drogowe – w tym także za niestosowanie się do sygnałów świetlnych.

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej elementy, w oparciu o przesłanki sądowego wymiaru kary wynikające z art. 53 kk sąd uznał, że współmierną do okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu będzie kara 10 miesięcy pozbawienia wolności. Rozmiar tej kary, jako dostosowany do społecznej szkodliwości czynu oskarżonego i uwzględniający jego okoliczności osobiste uznać zaś należy za adekwatny i uzasadniony.

Mając zaś na względzie właściwości i warunki osobiste oskarżonego, uzasadnionym było warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności na najkrótszy okres próby. W tej mierze sąd miał na uwadze przede wszystkim niekaralność oskarżonego i fakt prowadzenie przez niego ustabilizowanego trybu życia. W trakcie okresu próby oskarżony zobowiązany też został do informowania sądu o swym sprawowaniu w tym okresie.

Aby nadto wzmóc prewencyjne oddziaływanie „zawieszonej” kary pozbawienia wolności koniecznym było orzeczenie wobec oskarżonego dodatkowej dolegliwości o charakterze majątkowym. W tej mierze sąd orzekł o grzywnie, której rozmiar dostosowano także do sytuacji finansowej oskarżonego, ustalonej na podstawie złożonego przez niego oświadczenia.

Wobec oskarżonego orzeczono też obowiązek zapłaty na rzecz każdego z pokrzywdzonych zadośćuczynienia za doznane krzywdy w kwocie po 3.000 zł. Określając kwotę zadośćuczynienia sąd miał z jednej strony na względzie stopień doznanych przez każdego z pokrzywdzonych obrażeń ciała, jak i fakt, że całe zdarzenie musiało być dla każdego z nich przeżyciem traumatycznym (najechanie na prawidłowo uczestniczący w ruchu drogowym pojazd przez wielotonowy ciągnik siodłowy z naczepą).

Uwzględniając szkodliwość społeczną czynu oskarżonego oraz dostrzegając fakt, iż oskarżony już wcześniej wielokrotnie nie przestrzegał zasad ruchu drogowego (za co był karany mandatami), a szkodliwość jego opieszałości na drodze ewidentnie eskaluje, koniecznym – w ocenie sądu – było orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym na okres co najmniej 2 lat. Oskarżony jest kierowcą zawodowym, a mimo to łamał i dalej ewidentnie łamie zasady ruchu drogowego. Fakt taki zaś jest o tyle niepożądany, iż oskarżony porusza się na drogach wielotonowym składem towarowym – a stąd zagrożenie jakie niesie dla uczestników ruchu drogowego jest ogromne. O powyższym świadczy zresztą fakt badanego w przedmiotowej sprawie zdarzenia i skutków jakie spowodowało zachowanie oskarżonego. Konieczną jest zatem w odniesieniu do oskarżonego refleksja nad swoim postępowaniem właśnie w postaci odsunięcia go od czynnego uczestnictwa w takim ruchu. Orzeczony zakaz, wykluczając oskarżonego na jakiś czas z ruchu drogowego, z pewnością zwiększy też poczucie bezpieczeństwa u innych uczestników tego ruchu.

Na poczet orzeczonego zakazu zaliczono oskarżonemu okres w jakim pozbawiony był prawa jazdy.

Oskarżonego obciążono na koniec kosztami sądowymi, wynikłymi z prowadzenia przeciw niemu postępowania karnego zakończonego skazaniem, w tym wynikającą z przepisów opłatą karną.