Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2017 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jakub Wąwoźny

Protokolant – stażysta A. K.

przy udziale Prokuratora –

po rozpoznaniu w dniu 11/09/2017 roku

sprawy: D. B., syna J. i E. zd. W., urodzonego (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 7 kwietnia 2017 roku około godz. 3:00 w C. na ul. (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym A. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk.

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego D. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 178a § 1 kk i za to, na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk w zw. z art. 70 §1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2(dwóch) lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 72§1 punkt 4 i 5 kk nakłada na oskarżonego obowiązek wykonywania pracy oraz powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

IV.  na podstawie art. 73§1 kk oddaje oskarżonego pod dozór kuratora sądowego w okresie próby;

V.  na podstawie art. 43 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk wymierza oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3(trzech) lat;

VI.  na podstawie art. 63§4 kk zalicza na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13.04.2017 r;

VII.  na podstawie art. 43a§2 kk zasądza od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000(pięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonymi i Pomocy Postpenitencjarnej;

VIII.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa(Sądu Rejonowego w Chełmnie) kwotę 60(sześćdziesięciu) zł tytułem opłaty oraz obciąża go wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70(siedemdziesiąt) zł.

Sygn. akt. II K 136/17

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 roku D. B. prowadził samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...). W miejscowości C. przy ul. (...) około godziny 03:00 został zatrzymany do kontroli przez patrol policyjny. Z uwagi na silną woń alkoholu od oskarżonego, poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem typu AlcoBlow, w którym zapaliła się czerwona lampka. Następnie udano się wraz z oskarżonym do Komendy Powiatowej Policji w C. celem zbadania go na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem tylu Alkometr A2.0/04. Pierwszy wynik badania wykonanego o godz. 02:10 wykazał 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś drugi wykonany o godz. 02:21 – 0,82 mg/l. W dniu 7 kwietnia 2017r. D. B. nie posiadał przy sobie wymaganych dokumentów w postaci prawa jazdy.

dowód: (protokół z przebiegu badania stanu nietrzeźwości urządzeniem elektronicznym – k. 3, świadectwo wzorcowania –k. 4, wyjaśnienia oskarżonego – k. 9-10, 20-21, 48 )

Funkcjonariusze policji w związku z ujawnionym czynem, zatrzymali oskarżonemu prawo jazdy w dniu 13 kwietnia 2017r.

dowód: protokół zatrzymania rzeczy – k. 12-14, postanowienie o zatrzymaniu prawa jazdy – k. 16

D. B. nie był karany.

dowód: informacja o karalności – k. 22

Oskarżony wysłuchany w postępowaniu przygotowawczym złożył wyjaśnienia, w których potwierdził w pełni przebieg zdarzenia zgodnie z ustalonym stanem faktycznym. Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie opisanego przez niego przebiegu zdarzenia, gdyż są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd uwzględnił dokumenty zgromadzone w sprawie, nie znajdując podstaw dla podważenia waloru ich wiarygodności, albowiem wystawione zostały one przez osoby lub instytucje do tego uprawnione z zachowaniem przewidzianych ku temu procedur, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony.

Tak zgromadzony i oceniony materiał dowodowy dał Sądowi podstawę do przyjęcia, że oskarżony winien jest popełnienia zarzucanego mu czynu, mającego polegać na prowadzeniu przez niego pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Wyjaśnienia samego oskarżonego oraz protokół użycia urządzenia pomiarowego jednoznacznie przemawiają za uznaniem, że oskarżony wsiadając za kierownicę pojazdu, znajdował się w stanie upojenia alkoholowego, co przesądza także, iż czyn oskarżonego miał charakter umyślny. Sąd podzielił zatem kwalifikację zarzutu aktu oskarżenia uznając, iż czyn oskarżonego wypełnia znamiona art. 178a § 1 kk.

Oskarżony, korzystający z pomocy obrońcy, zgłosił wniosek o warunkowe umorzenie wobec niego postępowania karnego na okres 2 lat, zobowiązanie do nadużywania alkoholu i wykonywania pracy zarobkowej oraz o nawiązkę na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Prokurator zaś zawnioskował o wymierzenie oskarżonemu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat, orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł, dozoru kuratora, zobowiązanie oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu i wykonywania pracy zarobkowej, orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat i zwolnienia od kosztów sądowych.

Sąd wymierzył zaś oskarżonemu na podstawie art. 178 a § 1 kk karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił na okres 2 lat tytułem próby. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 i 5 kk Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek wykonywania pracy zarobkowej oraz powstrzymania się od nadużywania alkoholu. Na mocy art. 73 § 1 kk sąd oddał skazanego pod dozór kuratora, a na podstawie art. 43 § 1 kk w zw. z art. 42 § 2 kk wymierzył mu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Na podstawie art. 63 § 4 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów, okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13 kwietnia 2017r., zaś na mocy art. 43a§2 kk zasądził od niego świadczenie pieniężne w kwocie 5 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Sąd obciążył także oskarżonego opłatą w kwocie 60 zł i wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 zł.

Orzekając w powyższy sposób Sąd kierował się dyrektywami, wymienionymi w art. 53 kk, przy uwzględnieniu wszelkich ujawnionych w sprawie okoliczności łagodzących i obciążających, dotyczących osoby oskarżonego. Do okoliczności łagodzących zaliczyć należy uprzednią niekaralność oskarżonego, tak za przestępstwa, jak i za wykroczenia.

Do okoliczności obciążających zaliczyć należy wysoką szkodliwość społeczną popełnionego przez oskarżonego czynu jak również nagminność tego typu przestępstw popełnianych na terenie Polski. Na wymiar kary miała wpływ także ilość alkoholu we krwi oskarżonego w trakcie popełnienia przestępstwa oraz charakter wykonywanej przez niego pracy zarobkowej.

Sąd wymierzając karę oskarżonemu miał na uwadze fakt, iż dolegliwość kary nie może przekraczać stopnia winy. W przedmiotowej sprawie uznać należy, że stopień zawinienia oskarżonego jest wysoki.

Sąd wziął także pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu, który w przedmiotowej sprawie jest niewątpliwie duży. Oskarżony prowadził samochód osobowy po drodze publicznej, mając ponad 1,5 promila alkoholu we krwi. Jest oczywistym, że zachowanie oskarżonego mogło w efekcie doprowadzić do poważnych konsekwencji w postaci wypadku drogowego.

Sąd wymierzając karę wziął pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które powinna ona osiągnąć. Kara w postaci krótkoterminowej kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powinna w ocenie Sądu niewątpliwie odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa.

Sąd wymierzając karę w orzeczonym wymiarze miał na uwadze sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa, a przede wszystkim kwestię jego niekaralności.

Należy mieć na uwadze, że czyn oskarżonego charakteryzuje się wysoką społeczną szkodliwością, z tego względu niemożliwym było zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego czy orzeczenia innej rodzajowo kary, która była by w tym wypadku bezcelowym i bezpodstawnym premiowaniem sprawcy za swoje zachowanie.

Oskarżony uzasadniał swój wniosek wykonywaniem pracy zarobkowej w charakterze mechanika i kierowcy oraz koniecznością posiadania prawa jazdy. W okolicznościach podanych przez D. B. winien on tym bardziej przewidzieć i zdawać sobie sprawę z konsekwencji prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości. Od przedsiębiorcy wykonującego określoną działalność gospodarczą wymaga się bowiem szczególnej świadomości podejmowanych czynności. Wzburzenie wywołane emocjami, na które powołuje się oskarżony usprawiedliwiając swoje postepowanie, nie może wpływać na złagodzenie reakcji Sądu, ponieważ nie jest to okoliczność szczególnego rodzaju, mogąca złagodzić wymiar kary.

Jednocześnie mając na uwadze, że oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną oraz, że przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę, sąd uznał, że wymierzenie kary bez warunkowego zawieszenia byłoby bezcelowe. Zgodnie bowiem z art. 69 § 1 kk zawieszenie wykonania kary jest możliwe wtedy, gdy istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna względem oskarżonego. W stosunku do D. B. stwierdzić należy z pełnym przekonaniem, iż prognoza taka istnieje.

Mając na uwadze powyższe uwagi Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności uznając, że wymierzenie innej kary nie spełniłoby swoich celów, zaś kara wyższa lub niższa niż orzeczona nie odpowiadałaby dyrektywom art. 53 kk. O ile okoliczności łagodzące nie pozwalają wymierzyć kary bezwzględnej to okoliczności obciążające nie pozwalają na wymierzenie niższej, niż orzeczona kary. W tym miejscu Sąd miał na uwadze charakter działalności wykonywanej przez oskarżonego, nagminność tego typu czynów, poziom alkoholu w wydychanym powietrzu a także fakt, że czyn stanowił poważne zagrożenie dla ruchu drogowego.

Zasądzenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5 000 złotych, zgodnie z treścią art. 43 a § 2 kk było w tego typu sprawie obligatoryjne.

Mając na uwadze treść art. 42­ § 2 kk także i orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przedmiotowej sprawie było obowiązkiem Sądu. Sąd wymierzył ten środek w najniższym wymiarze 3 lat.

Jak wynika z akt sprawy oskarżony jest osobą, która wykonuje pracę zarobkową polegającą na naprawie samochodów i kierowaniu nimi, trudno jednak nie uwzględnić sytuacji oskarżonego i orzec zakaz w wymiarze większym niż 3 – letni. Inny wymiar rzeczonego zakazu byłby sprzeczny z funkcjami jakie środek karny ma wobec niego spełnić. Nadto po upływie okresu zakazu oskarżony będzie musiał ponownie zdawać egzamin aby uzyskać poszczególne kategorie prawa jazdy i będzie to niewątpliwie dla niego dostatecznie poważną konsekwencja popełnionego czynu, aby powstrzymać się od popełniania podobnych w przyszłości.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 63 § 4 kk Sąd zobowiązany był zaliczyć na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy, które w niniejszej sprawie nastąpiło w dniu 13 kwietnia 2017r.

Okres próby w połączeniu z zastosowaniem wobec oskarżonego dozoru kuratora sądowego i obowiązków wykonywania pracy zarobkowej i powstrzymania się od nadużywania alkoholu wystarczający jest, w opinii Sądu, do wypełnienia celów orzeczonej kary, tak w zakresie jej wychowawczego oddziaływania, jak i zapobieżenia powrotowi oskarżonego do przestępstwa.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49/83 poz. 223 ze zm.) i zasądził od podejrzanego kwotę 60 zł tytułem opłaty i obciążył ją wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 70 zł.