Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 października 2017 roku.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Wojciech SAWICKI

Protokolant Aleksandra DZIAŁAK

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2017 roku,

w obecności oskarżyciela publicznego – G. P. z Komisariatu Policji W.,

sprawy przeciwko R. W.

synowi A. i H.,

urodzonemu (...) we W.,

obwinionego o to, że:

(1)  w dniu 24 stycznia 2016 roku o godzinie 07:30 we W. na ul. (...) w Hipermarkecie (...) dokonał kradzieży dwóch butelek wódki (...) i artykułów spożywczych o łącznej wartości 25,45 złotych czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o.;

(2)  w dniu 29 stycznia 2016 roku o godzinie 16:30 we W. na ul. (...) w Hipermarkecie (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości - 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, dokonał kradzieży alkoholu i artykułów spożywczych o łącznej wartości 40,23 złotych czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o.;

(3)  w dniu 30 stycznia 2016 roku o godzinie 19:56 we W. na ul. (...) w Hipermarkecie (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości - 1,21 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, dokonał kradzieży wódki L. (...) o wartości 9,99 złotych czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o.;

tj. o wykroczenie z art. 119§1 kw, wykroczenie z art. 119§1 kw i wykroczenie z art. 119§1 kw:

I.  uznaje obwinionego R. W. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w części wstępnej wyroku, tj. za winnego popełnienia 3 (trzech) wykroczeń z art. 119§1 kw przyjmując, iż obwiniony odnośnie zarzutów kradzieży wyrobów alkoholowych opisanych w części wstępnej wyroku odpowiada w warunkach art. 17§2 kw i za to na podstawie art. 119§1 kw w zw. z art. 9§2 kw wymierza mu karę ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne na rzecz społeczności lokalnej w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w okresie 1 (jednego) miesiąca;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. K. we W. kwotę 797 (siedmiuset dziewięćdziesięciu siedmiu) złotych i 04 (czterech) groszy – w tym kwotę 149 (stu czterdziestu dziewięciu) złotych i 04 (czterech) groszy podatku od towarów i usług – tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu osobie obwinionego;

III.  zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, w tym zwalnia go od opłaty.

Sygn. akt VI W 1894/16

UZASADNIENIE

W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Obwiniony R. W. w dniu 24 stycznia 2016 roku około godziny 07:30 przebywał na terenie Hipermarketu (...) we W. przy ul. (...), gdzie dokonał – poprzez konsumpcję na miejscu zdarzenia – kradzieży alkoholu w postaci dwóch butelek wódki (marki (...)) oraz innych artykułów spożywczych o łącznej wartości 25,45 złotych. Ustalono, iż w krytycznym czasie obwiniony działał z góry powziętym zamiarem dokonania kradzieży, a swoim zachowaniem spowodował szkodę w mieniu (...) Sp. z o.o.

Obwiniony R. W. w dniu 29 stycznia 2016 roku około godziny 16:30 przebywał na terenie Hipermarketu (...) we W. przy ul. (...), gdzie dokonał – poprzez konsumpcję na miejscu zdarzenia – kradzieży alkoholu w postaci trzech butelek wódki (marki L. (...) oraz L. (...)) oraz innych artykułów spożywczych o łącznej wartości 40,23 złotych. Ustalono, iż w krytycznym czasie obwiniony działał z góry powziętym zamiarem dokonania kradzieży, a swoim zachowaniem spowodował szkodę w mieniu (...) Sp. z o.o. Ponadto ustalono, iż w krytycznym czasie obwiniony znajdował się w stanie nietrzeźwości, tj. 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i w związku z powyższym został przewieziony – przez wezwanych na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy Policji – do (...) Ośrodka Pomocy Osobom Nietrzeźwym celem wytrzeźwienia.

Obwiniony R. W. w dniu 30 stycznia 2016 roku około godziny 19:56 przebywał na terenie Hipermarketu (...) we W. przy ul. (...), gdzie dokonał – poprzez konsumpcję na miejscu zdarzenia – kradzieży alkoholu w postaci jednej butelki wódki (marki L. (...)) o wartości 9,99 złotych. Ustalono, iż w krytycznym czasie obwiniony działał z góry powziętym zamiarem dokonania kradzieży, a swoim zachowaniem spowodował szkodę w mieniu (...) Sp. z o.o. Ponadto ustalono, iż w krytycznym czasie obwiniony znajdował się w stanie nietrzeźwości, tj. 1,21 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i w związku z powyższym został przewieziony – przez wezwanych na miejsce zdarzenia funkcjonariuszy Policji – do (...) Ośrodka Pomocy Osobom Nietrzeźwym celem wytrzeźwienia.

( dowód: zeznania świadka M. K., karty 9-10 akt głównych oraz zapis audio rozprawy z dnia 08 sierpnia 2017 roku; zeznania świadka A. S., karty 10-12 akt dołączonych VI W 1895/16; zeznania świadka J. B., karty 9-11 akt dołączonych VI W 1896/16 oraz zapis audio rozprawy z dnia 21 marca 2017 roku; także: policyjne notatki urzędowe, karta 3 akt głównych i karty 3 obu akt dołączonych; notatki z ujęcia osoby, karta 5 akt głównych, karta 4 akt dołączonych VI W 1895/16 i karta 5 akt dołączonych VI W 1896/16 oraz protokoły doprowadzenia w celu wytrzeźwienia wraz z wynikami badania na zawartość alkoholu, karta 5 akt dołączonych VI W 1895/16 i karta 6 akt dołączonych VI W 1896/16 )

R. W. jest osobą bezdomną i prowadzi wędrowny tryb życia. Stan rodzinny – kawaler, bez osób na utrzymaniu. Obwiniony nie był uprzednio karany sądownie za przestępstwa.

( dowód: informacje dotyczące obwinionego wynikające z akt sprawy oraz informacja odnośnie obwinionego z Krajowego Rejestru Karnego, karta 59 akt głównych )

R. W. nie jest osobą chorą psychicznie bądź upośledzoną umysłowo. Opiniowany jest natomiast osobą uzależnioną od alkoholu, co w istotny sposób wpływało na jego zachowania w krytycznym czasie – w odniesieniu do części zarzutów dotyczących kradzieży alkoholu, który służył zaspokojeniu głodu alkoholowego – co nie ma związku z pozostałą częścią zarzucanych mu czynów, tj. dotyczącą kradzieży niealkoholowych artykułów (…) z powodu stwierdzonego uzależnienia alkoholowego obwiniony miał w krytycznym czasie – w odniesieniu do kradzieży alkoholu – ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem – zachodzą warunki z art. 17§2 Kodeksu wykroczeń. W odniesieniu natomiast do pozostałej części zarzutów (niedotyczących kradzieży alkoholu) brak jest przesłanek, które usprawiedliwiałyby zastosowanie warunków z art. 17§1 lub 17§2 Kodeksu wykroczeń.

( dowód: wnioski końcowe załączonej do akt głównych opinii sądowo - psychiatrycznej z dnia 14 lutego 2017 roku )

R. W. nie był przesłuchany w toku czynności wyjaśniających w odniesieniu do żadnego z zarzucanych mu czynów, albowiem zignorował wszystkie trzy doręczone mu wezwania do stawiennictwa na przesłuchanie do Komisariatu Policji W.. Ponadto obwiniony (prawidłowo zawiadomiony) nie stawił się także na żaden z wyznaczonych terminów rozpraw przed Tutejszym Sądem – dlatego też Sąd Rejonowy na podstawie art. 67§3 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia przeprowadził rozprawę zaocznie uznając, iż osobista obecność R. W. w toku przewodu sądowego nie jest niezbędna.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując wnikliwej oceny zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego uznać należy, iż sprawstwo oraz wina R. W. odnośnie wszystkich trzech zarzucanych mu wykroczeń (opisanych w zarzutach wniosków o ukaranie) są oczywiste i jednoznaczne, a tym samym nie mogą one budzić jakichkolwiek wątpliwości. W przekonaniu Tutejszego Sądu okoliczności rozpatrywanej sprawy w sposób jednoznaczny świadczą o tym, iż obwiniony w krytycznym czasie, tj. w dniach 24 stycznia 2016 roku, 29 stycznia 2016 roku i 30 stycznia 2016 roku – w sumie trzykrotnie – wyczerpał swoim zachowaniem ustawowe znamiona wykroczenia stypizowanego w art. 119§1 Kodeksu wykroczeń. Nie może przy tym budzić żadnych wątpliwości Sądu Rejonowego, iż za każdym razem R. W. działał z góry powziętym zamiarem dokonania kradzieży – będąc w tzw. ciągu alkoholowym – co wynika z całokształtu okoliczności niniejszej sprawy. Podkreślić także w tym miejscu należy, iż – jak wynika jednoznacznie z zeznań świadków oraz zapisów policyjnych notatek urzędowych – obwiniony po ujęciu Jego osoby ani razu nie zakwestionował swojego sprawstwa odnośnie poszczególnych kradzieży.

Ustalając stan faktyczny w rozpatrywanej sprawie Sąd Rejonowy oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków M. K., A. S. i J. B. oraz na dowodach z powołanych dokumentów.

Analizując osobowe źródła dowodowe Sąd Rejonowy uznał za całkowicie wiarygodne zeznania wskazanych świadków, albowiem są one logiczne i spójne oraz całkowicie korespondują z dowodami z powołanych dokumentów. Podkreślić w tym miejscu należy, iż M. K., A. S. i J. B. są osobami zupełnie obcymi dla obwinionego, którzy w krytycznym czasie wykonywali tylko swoje obowiązki służbowe jako pracownicy ochrony Hipermarketu (...) we W. przy ul. (...) – dlatego też nie sposób przyjąć, aby wskazani świadkowie mieli jakikolwiek powód bądź interes w celowym podawaniu okoliczności niezgodnych z prawdą. Tutejszy Sąd nie traci także z pola widzenia, iż świadkowie przesłuchani w toku przewodu sądowego (M. K. i J. B.) w żaden sposób nie starali się podkreślić wagi i znaczenia własnych twierdzeń oraz nie przejawiali jakiejkolwiek tendencji do konfabulacji bądź też koloryzacji swoich zeznań. Co ważne – zeznania wszystkich wskazanych świadków całkowicie korespondują z zasadami doświadczenia życiowego oraz notoryjnością spraw podobnych.

W przekonaniu Sądu Rejonowego nie ma także żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności dowodów z powołanych dokumentów – niewątpliwie są one rzetelne i potwierdzają zaistniałe fakty. Na pełne uznanie Tutejszego Sądu zasługuje także opinia sądowo - psychiatryczna z dnia 14 lutego 2017 roku autorstwa biegłego sądowego C. P. – przedmiotowa opinia jawi się jako logiczna i spójna, a wskazany biegły sądowy lekarz psychiatra przekonywująco umotywował poczynione przez siebie ustalenia dotyczące aktualnego stanu zdrowia psychicznego obwinionego.

Wina R. W. odnośnie zarzucanych mu wykroczeń polega na tym, iż obwiniony mając w krytycznym czasie zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanych mu czynów celowo zdecydował się trzy razy z premedytacją dokonać zaboru cudzej własności. Co ważne – działanie obwinionego w krytycznym czasie było zborne i przemyślane. Podkreślić w tym miejscu należy, iż zdiagnozowana u R. W. choroba alkoholowa w krytycznym czasie ograniczyła mu tylko i wyłącznie zdolność do pokierowania swoim postępowaniem – w odniesieniu do kradzieży wyrobów alkoholowych – jednakże jak wynika jednoznacznie z ustaleń biegłego sądowego lekarza psychiatry obwiniony przecież zna i rozumie normy społeczno – prawne; Tutejszy Sąd też nie ma co do tego żadnych wątpliwości.

Ustawowe znamię kradzieży z art. 119§1 Kodeksu wykroczeń określa zachowanie się sprawcy, które polega na zaborze cudzego mienia. Zabór zaś polega na wyjęciu tego mienia spod władztwa jednej osoby i przyjęcie go we władztwo osoby sprawcy. Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie i doktrynie poglądem podmiotową cechą kradzieży jest zabór w celu przywłaszczenia, czyli chęć włączenia kradzionego mienia do majątku sprawcy lub postępowania z nim jak z własnym. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 stycznia 1986 roku (II KR 343/87, OSNKW 1988, nr 7-8, poz. 55) stwierdził, iż kradzież dokonywana jest w chwili zaboru, tj. objęcia przedmiotu wykonawczego we władztwo sprawcy, a dalsze losy mienia oraz dalsze zamiary sprawcy względem niego są obojętne z punktu widzenia oceny prawnej. Tym samym konsumpcja alkoholu i innych artykułów spożywczych na terenie sklepu bez zamiaru późniejszego uiszczenia zapłaty niewątpliwie stanowi kradzież w rozumieniu art. 119§1 Kodeksu wykroczeń.

Uznając R. W. za winnego popełnienia zarzucanych mu wykroczeń, Sąd Rejonowy na podstawie powołanych w sentencji wyroku przepisów wymierzył obwinionemu karę ograniczenia wolności w postaci obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne na rzecz społeczności lokalnej w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w okresie jednego miesiąca, uznając taką karę za adekwatną do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości przedmiotowych wykroczeń. W przekonaniu Tutejszego Sądu kara ograniczenia wolności w postaci nałożonego na R. W. obowiązku wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne będzie karą najbardziej właściwą z uwagi na zasady słuszności oraz społeczne poczcie sprawiedliwości. Jednocześnie Sąd Rejonowy nie widział żadnej możliwości zastosowania wobec R. W. instytucji odstąpienia od wymierzenia kary na podstawie dyspozycji art. 17§2 Kodeksu wykroczeń – zdaniem Tutejszego Sądu byłoby to po prostu niecelowe z uwagi na wymogi prewencji szczególnej oraz kolidowałoby ze społecznym poczuciem sprawiedliwości. Podkreślić w tym miejscu należy, iż wykroczenie kradzieży sklepowej na pewno nie cechuje się znikomym stopniem społecznej szkodliwości – zwłaszcza gdy dotyczy kradzieży wyrobów alkoholowych przez alkoholika. Jest praktycznie bezspornym, iż obwiniony dokonał przedmiotowych kradzieży przede wszystkim w celu zaspokojenia głodu alkoholowego, co samo w sobie jest szczególnie naganne z moralnego punku widzenia. Niewątpliwie okolicznością obciążającą jest także demoralizacja R. W. przejawiająca się uzależnieniem Jego osoby od alkoholu oraz wysoce lekceważącym stosunkiem Jego osoby do obowiązującego porządku prawnego oraz zasad współżycia społecznego. Ponadto Sąd Rejonowy nie może także tracić z pola widzenia zasady trafnej represji karnej oraz zasad słuszności – odstąpienie od wymierzenia kary nie będzie miało praktycznie żadnego efektu wychowawczego wobec obwinionego. Co więcej – takie rozwiązanie może utwierdzić R. W. w przekonaniu, iż choroba alkoholowa uwalnia od odpowiedzialności za dokonywanie kradzieży sklepowych. Jest także oczywistym, że obwiniony nie jest przestępcą przypadkowym – zachowanie Jego osoby w krytycznym czasie było zborne i przemyślane. W przekonaniu Tutejszego Sądu wykonanie kary ograniczenia wolności pozwoli R. W. w końcu zrozumieć i przyjąć do wiadomości, że kradzież nie popłaca, a kolejne naruszenia porządku prawnego spotkają się z ostrą i zdecydowaną reakcją wymiaru sprawiedliwości. Zgodnie z powołanymi zasadami – dla sprawców zdemoralizowanych i uzależnionych od alkoholu żadnego pobłażania ani wyrozumiałości ze strony wymiaru sprawiedliwości być nie może i po prostu nie będzie. Zdaniem Tutejszego Sądu kara ograniczenia wolności będzie również karą najbardziej celową z uwagi na wymogi prewencji ogólnej, a w środowisku obwinionego (tzw. amatorów wina owocowego) zostanie zrozumiana jako sprawiedliwa odpłata za czyn zabroniony i właśnie ostrzeżenie przed ewentualnym naruszaniem porządku prawnego.

Orzekając o kosztach postępowania Tutejszy Sąd mimo opisanych wyżej okoliczności obciążających uznał jednak za zasadne zastosować wobec R. W. dyspozycję art. 624§1 k.p.k. i zwolnić go w całości od ponoszenia kosztów procesu uznając, że konieczność uiszczenia tychże kosztów byłaby dla Jego osoby nazbyt uciążliwa ze względu na aktualną sytuację osobistą. Jednocześnie zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej obrońcy obwinionego z urzędu koszty nieopłaconej pomocy prawnej – stosując odpowiednio przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu; postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte zarządzeniem Przewodniczącego VI Wydziału Karnego z dnia 31 maja 2016 roku.