Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2017 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, Wydział VI Karny

składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Daniel Jurkiewicz

Protokolant: Sekr. Sąd. Katarzyna Pawłowska

po rozpoznaniu w dniu 23.10.2017 r. w Poznaniu na rozprawie

sprawy karnej P. S.

ur. (...) w S.

syna W. i D. zd. K.

oskarżonego o to, że

w dniu 12 kwietnia 2017 roku o godz. 22:35 w J. na skrzyżowaniu ulic (...), umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, powodując wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), nie zastosował się do wskazań sygnalizacji świetlnej, wjechał za sygnalizator kiedy dla jego kierunku ruchu nadawany był sygnał czerwony i doprowadził do zderzenia z samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez K. M., dla którego ruch był otwarty, w wyniku wypadku pasażerowie samochodu marki V. Ł. A. doznał obrażeń ciała w postaci złamania kolumny przedniej panewki stawu biodrowego prawego, złamania wielofragmentowego talerza prawej kości biodrowej, E. K. doznał stłuczenia barku prawego, rozerwania więzozrostu barkowo-obojczykowego prawego I/II stopnia, co spowodowało u ww. naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia na czas dłuższy niż 7 dni

tj. o przestępstwo z art. 177 §1 kk

1.  Uznaje oskarżonego P. S. za winnego czynu opisanego wyżej, tj. przestępstwa z art. 177 §1 kk i za to na podstawie art. 177 §1 kk i art. 37 a kk wymierza mu karę 200 (dwieście) stawek dziennych grzywny po 50 (pięćdziesiąt) złotych każda stawka.

2.  Na podstawie art. 46 §2 kk orzeka wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych Ł. A. i E. K. nawiązki w wysokości po 1500 zł (tysiąc pięćset) złotych.

3.  Na podstawie art. 627 kpk, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 83 nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu koszty sądowe w kwocie 1.958,57 zł oraz wymierza mu opłatę w kwocie 1000 zł.

/-/ SSR Daniel Jurkiewicz

UZASADNIENIE

(ograniczone zgodnie z art. 423 § 1a kpk zgodnie z wnioskiem Prokuratora do rozstrzygnięcia w zakresie kary wymierzonej P. S.).

Oskarżony P. S. złożył na rozprawie wniosek o dobrowolne poddanie się karze i wymierzenie mu kary 200 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda stawka oraz obowiązek zapłaty nawiązki na rzecz pokrzywdzonych Ł. A. i E. K. w wysokości po 1500 zł każdemu z nich. Z uwagi, iż okoliczności popełnienia przestępstwa nie budziły wątpliwości, postawa oskarżonego wskazywała, iż cele postępowania zostaną osiągnięte oraz wnioskowi nie sprzeciwili się pokrzywdzeni Sąd w/w wniosek uwzględnił.

Wobec powyższego Sąd w punkcie pierwszym wyroku uznając oskarżonego za winnego czynu z art. 177 § 1 kk wymierzył mu zgodnie z jego wnioskiem karę 200 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda stawka. Jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd przyjął umyślność w naruszeniu reguł bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez oskarżonego oraz ilość osób pokrzywdzonych tj. dwie osoby. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, skorzystanie z dobrowolnego poddania się karze oraz przede wszystkim jego uprzednią niekaralność za przestępstwa jak bowiem ustalono (k. 159) skazanie w sprawie VII K 620/13 przez SR dla Łodzi Widzewa w Łodzi uległo już zatarciu. Liczba orzeczonych stawek dziennych kary grzywny w pełni znajduje odzwierciedlenie w społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Natomiast wartość jednej stawki dziennej znajduje uzasadnienie w wysokości osiąganych przez niego dochodów tj. 2500 zł miesięcznie gdzie nie ma on nikogo na swoim utrzymaniu. Jednocześnie tak ukształtowana kara wobec oskarżonego w łącznej kwocie 10.000 zł będzie dla niego odpowiednio dolegliwa i spełni również swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

W punkcie drugim wyroku zgodnie z wnioskiem oskarżonego orzeczono wobec niego obowiązki uiszczenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonych Ł. A. i E. K. w wysokości po 1500 zł każdemu z nich. Tak ukształtowana kwota stanowi rekompensatę doznanych w skutek działań oskarżonego krzywd pokrzywdzonych, a jednocześnie zgodna jest z obowiązującą w polskim porządku prawnym zasadą umiarkowanego zadośćuczynienia.

W punkcie trzecim wyroku Sąd na podstawie cytowanych tam przepisów zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu państwa Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i W. koszty sądowe w kwocie 1958,57 zł oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 1000 zł albowiem jego sytuacja majątkowa pozwala na takie rozstrzygnięcie. Na zasądzoną kwotę kosztów sądowych składa się kwota 1938,57 zł tytułem kosztów dochodzenia oraz kwota 20 zł tytułem ryczałtu za zwrotki.

Jednocześnie zdaniem Sądu brak było przesłanek celem orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w trybie art. 42 § 1 kk . Zgodnie z tym przepisem Sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, w szczególności jeżeli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. W przedmiotowej sprawie Sąd wobec faktu zatarcia uprzedniego skazania oskarżonego za czyn z art. 177 § 1 kk doszedł do wniosku, iż brak jest podstaw do twierdzenia, iż z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez tę osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Sytuacja będąca przedmiotem niniejszego postępowania stanowiła nieumyślny incydent w życiu oskarżonego i kara ukształtowana w w/w wymiarze osiągnie wystarczające cele dla oskarżonego bez potrzeby orzekania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

/-/ SSR Daniel Jurkiewicz