Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale XVI Karnym w składzie:

Przewodnicząca: SSO Piotr Kurczewski

Protokolant: p.o. stażysty P. K. (1)

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu – Małgorzaty Cajsken

po rozpoznaniu w dniach: 30 stycznia 2015 r., 20 marca 2015 r., 17 kwietnia 2015 r., 18 maja 2015 r., 15 czerwca 2015 r., 9 lipca 2015 r., 10 lipca 2015 r., 2 listopada 2015 r., 4 grudnia 2015 r., 18 stycznia 2016 r., 20 stycznia 2016 r., 25 kwietnia 2016 r., 26 maja 2017 r., 19 czerwca 2017 r. i 17 lipca 2017 r.

sprawy karnej :

1. M. M. (1) (M.)

syna M. i S. z d. B.,

ur. (...) w P.,

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 18.08.2010 r. do 19.08.2010 r. w P., Ż. i (...) wspólnie i w porozumieniu z P. Ł. (1), S. K. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, poprzez podszywanie się pod firmę (...) P. S. z siedzibą w m. S. i posługiwanie się jej dokumentami w postaci polisy OC przewoźnika drogowego nr (...) towarzystwa (...) SA oraz licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy nr (...), wprowadzając w błąd zleceniodawcę co do tożsamości osób i firmy wykonujących zlecenie oraz faktycznego zamiaru wykonania zleconej usługi transportowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zleceniodawcę firmę (...) SA Oddział w Z. w ten sposób, że przejmując na internetowej giełdzie transportowej T. zlecenie przewozu 24 ton płyt wiórowych (...) zmienił miejsce przeznaczenia tego ładunku na miejscowość (...) ul. (...), gdzie płyty wiórowe rozładowano i wywieziono następnie do ustalonych klientów za pośrednictwem firmy (...) S. K. (1), dokonując w ten sposób zagarnięcia transportowego mienia o wartości 31.000 zł na szkodę (...) SA Oddział w Z.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

II. w dniu 18 sierpnia 2010 r. w P. i (...) wspólnie i w porozumieniu z P. Ł. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze wyłudzenia usługi transportowej, zgodnie ze zleceniem transportu nr (...) zlecił jako firma (...) P. S. z S. transport 24 ton płyt wiórowych z firmy (...) w Ż. do (...) nie regulując zapłaty, dokonując w ten sposób wyłudzenia usługi transportowej wartości 2500 zł na szkodę R. M. (1) z K.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

III. w dniu 17 sierpnia 2010 r. w P., S. i (...) wspólnie i w porozumieniu z P. Ł. (1), S. K. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, poprzez podszywanie się pod firmę (...) P. S. z siedzibą w m. S. i posługiwanie się jej dokumentami w postaci polisy OC przewoźnika drogowego nr (...) towarzystwa (...) SA oraz licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy nr (...), wprowadzając w błąd zleceniodawcę co do tożsamości osób i firmy wykonujących zlecenie oraz faktycznego zamiaru wykonania zleconej usługi transportowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zleceniodawcę firmę (...) i (...) P. K. (1) z siedzibą w W. w ten sposób, że przejmując na internetowej giełdzie transportowej T. zlecenie przewozu 46,17 ton płyt wiórowych (...) zmienił miejsce przeznaczenia tego ładunku na miejscowość (...) ul. (...), gdzie płyty wiórowe rozładowano i wywieziono następnie do ustalonych klientów za pośrednictwem firmy (...) S. K. (1), dokonując w ten sposób zagarnięcia transportowego mienia o wartości 55.664 zł na szkodę „K. – (...) Usługi (...)” P. K. (1)

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

IV. w okresie od 10.03.2010 r. do 12.03.2010 r. w P., S. i S. działając wspólnie i w porozumieniu z B. P., P. Ł. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, poprzez podszywanie się pod firmę (...) B. C. z O. i posługiwanie się podrobionymi przez T. D. (1) dokumentami w postaci polisy OC przewoźnika drogowego nr (...) towarzystwa (...) SA oraz licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy nr (...), wprowadzając w błąd zleceniodawcę co do tożsamości osób i firmy wykonujących zlecenie oraz faktycznego zamiaru realizacji zleconej usługi transportowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zleceniodawcę firmę (...) L. J., T. T. z siedzibą w G. w ten sposób, że przejmując na internetowej giełdzie transportowej T. zlecenie przewozu 24 ton nawozu siarczan amonu zmienił miejsce przeznaczenia tego ładunku na miejscowość S. ul. (...), gdzie nawóz rozładowano i wywieziono następnie w nieznanym kierunku, dokonując w ten sposób zagarnięcia transportowego mienia o wartości 20.000 zł na szkodę (...) L. J., T. T. z siedzibą w G.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

V. w okresie od 9 do 16 marca 2010 r. w P., L. i S. działając wspólnie i w porozumieniu z B. P., P. Ł. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, poprzez podszywanie się pod firmę (...) B. C. z O. i posługiwanie się podrobionymi przez T. D. (1) dokumentami w postaci polisy OC przewoźnika drogowego nr (...) towarzystwa (...) SA oraz licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy nr (...), wprowadzając w błąd zleceniodawcę co do tożsamości osób i firmy wykonujących zlecenie oraz faktycznego zamiaru realizacji zleconej usługi transportowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zleceniodawcę firmę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. w ten sposób, że przejmując na internetowej giełdzie transportowej T. zlecenie przewozu 24 ton nawozu (...) zmienił miejsce przeznaczenia tego ładunku na miejscowość S. ul. (...), gdzie nawóz rozładowano i wywieziono następnie w nieznanym kierunku, dokonując w ten sposób zagarnięcia transportowego mienia o wartości 25.000 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

VI. w okresie od 11 do 12 marca 2010 r. w P., S. i S. działając wspólnie i w porozumieniu z B. P., P. Ł. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, poprzez podszywanie się pod firmę (...) B. C. z O. i posługiwanie się podrobionymi przez T. D. (1) dokumentami w postaci polisy OC przewoźnika drogowego nr (...) towarzystwa (...) SA oraz licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy nr (...), wprowadzając w błąd zleceniodawcę co do tożsamości osób i firmy wykonujących zlecenie oraz faktycznego zamiaru realizacji zleconej usługi transportowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zleceniodawcę firmę (...) SA z siedzibą w W. w ten sposób, że przejmując na internetowej giełdzie transportowej T. zlecenie przewozu 24 ton nawozu siarczanu amonu zmienił miejsce przeznaczenia tego ładunku na miejscowość S. ul. (...), gdzie nawóz rozładowano i wywieziono następnie w nieznanym kierunku, dokonując w ten sposób zagarnięcia transportowego mienia o wartości 15.408 zł na szkodę (...) SA z siedzibą w W.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

2. K. M. (1) ( (...))

syna K. i K. z d. J.

urodz. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

VII. w okresie od 17 do 20 czerwca 2011 r. w P. i K., działając w ciągu 5 lat po odbyciu od 24.02.2009 r. do 19.10.2010 r. kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem z dnia 20.12.2006 r. Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 822/06, wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, w krótkich okresach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez podszywanie się pod firmę (...) z P. i posługiwanie się nierzetelnymi dokumentami rejestrowymi tej firmy, wprowadzając w błąd zleceniodawcę co do tożsamości osób i firmy wykonujących zlecenie oraz faktycznego zamiaru realizacji zleconej usługi transportowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem firmę (...) SA z K., w ten sposób, że przejmując na internetowej giełdzie transportowej zlecenie przewozu 47 ton gąsek aluminiowych zmieniono miejsce przeznaczenia tego ładunku na (...), gdzie towar ten przeładował, a następnie został on wywieziony w nieznanym kierunku, dokonując w ten sposób zagarnięcia transportowego mienia o wartości 402.913 zł na szkodę firmy (...) SA z K.,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk oraz z art. 64 § 1 kk

1. Uznaje oskarżonego M. M. (1) za winnego zarzucanych mu czynów, popełnionych w sposób opisany w punktach I oraz III - VI, z tą zmianą, że sąd wyeliminował działanie oskarżonego w warunkach art. 12 kk a nadto przyjął co do zarzutów opisanych w punktach I i III, że oskarżony posługiwał się dokumentami podrobionymi przez T. D. (1) i przyjął, iż oskarżony zarzucanych mu czynów punktach I i III dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z S. K. (1) oraz ustaloną osobą i innymi nieustalonymi osobami, natomiast czynów opisanych w punktach IV – VI dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z B. P. oraz ustaloną osobą i innymi nieustalonymi osobami, a nadto przyjął, że przestępstw tych dokonał w krótkich odstępach czasu w podobny sposób tj. ciągu przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk oraz art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności i 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

2. Uznaje oskarżonego M. M. (1) za winnego tego, że w dniu 18 sierpnia 2010 r. w P. i (...) działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą oraz innymi nieustalonymi osobami działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w zamiarze wyłudzenia usługi transportowej, posługując się podrobionymi przez T. D. (1) dokumentami i podszywając się pod firmę (...) P. S. z S., wprowadził R. M. (1) w błąd co do podmiotu zlecającego usługę oraz zamiaru uregulowania należności za nią, wyłudzając usługę transportową wartości 2500 zł na szkodę R. M. (1) z K. tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk oraz art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i 40 (czterdziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

3. Na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy wymierzone oskarżonemu M. M. (1) w punktach 1 i 2 kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny i wymierza mu karę łączną 3 (trzech) lat pozbawienia wolności i 220 (dwustu dwudziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych;

4. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. M. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami opisanymi w punktach:

a) I i III poprzez zapłatę solidarnie z S. K. (1) oraz inną ustaloną osobą na rzecz:

⚫: - (...) S.A. Oddział w Z. kwoty 31.000 (trzydzieści jeden tysięcy) zł,
⚫: „K. – (...) Usługi (...)” P. K. (1) kwoty 55.664 (pięćdziesiąt pięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt cztery) zł;

b) IV – VI poprzez zapłatę solidarnie z B. P. oraz inną ustaloną osobą na rzecz:

⚫: “ (...) L. J., T. T. z siedzibą w G. – kwoty 20.000,- (dwadzieścia tysięcy) zł;
⚫: “ (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. – kwoty 25.000,- (dwadzieścia pięć tysięcy) zł;
⚫: “ (...) SA z siedzibą w W. oraz (...) “ (...) G. Z. z siedzibą w D. – solidarnie – kwoty 15.408,- (piętnaście tysięcy czterysta osiem) zł;

5. Uniewinnia oskarżonego K. M. (1) od stawianego mu zarzutu opisanego w punkcie VII.

6. Na podstawie § 14 ust. 2 pkt. 5 i § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. W. kwotę 2509,20 złotych brutto tytułem nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu K. M. (1) z urzędu;

7. Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk, art. 633 kpk., art. 624 § 1 kpk i art. 632 pkt. 2 kpk oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983r.z późn. zm.) zwalnia oskarżonego M. M. (1) z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty, a w pozostałym zakresie kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

SSO Piotr Kurczewski

UZASADNIENIE

W sprawie M. M. (1) i K. M. (1) sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Oskarżony M. M. (1) ps. (...) poznał skazanego w sprawie T. D. (1) około roku 2006. W tym samym czasie T. D. (1) poznał również P. Ł. (1), co do którego postępowanie na podstawie zarzutów opisanych w akcie oskarżenia wniesionym w niniejszej sprawie, wyłączone zostało do odrębnego rozpoznania.

W tamtym czasie M. M. (1) działając wspólnie m.in. z B. M., poprzez firmę (...), zajmował się wyłudzaniem stali oraz wyrobów hutniczych, za co M. M. (1) skazany został wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie III K 625 /08. Wyłudzenia te następowały pod pozorem zakupów towarów na odroczony termin płatności.

P. Ł. (1) oraz M. M. (1) w roku 2006 znali się i współpracowali.

W roku 2009 T. D. (1) po przerwie w kontaktach z M. M. (1) i P. Ł. (1), wynikająca zarówno z zaangażowania M. M. w postępowanie karne związane z wyłudzonymi przez niego towarami, karą odbywaną przez T. D. (1) jak również pokłóceniem się z P. Ł. (1), ponownie nawiązał kontakt z M. M. (1).

W tym czasie T. D. (1) współpracował z grupą przestępczą (...) podrabiając na potrzeby popełnienia przez grupę tę przestępstw dokumenty różnych firm z terenu Polski.

Po odnowieniu kontaktu, M. M. (1) spotkawszy się z T. D. (1), zaproponował mu, aby zaprzestał on współpracy z grupą (...) i zaczął współpracę z nim oraz P. Ł. (1) przy wyłudzaniu towaru na tzw. stary sposób, tj. poprzez zakupy towaru na przedłużony termin płatności na firmy, których dokumenty miał właśnie podrabiać T. D. (1).

T. D. (1) przystał na propozycję M. M. (1). Po tym jak T. D. zgodził się na współpracę z M. M., zgłosił się do niego P. Ł. (1) aby omówić szczegółowe warunki współpracy.

Początkowo współpraca polegała na przygotowywaniu przez T. D. (1) podrabianych dokumentów firm, których nazwy oraz kopie dokumentów, których dostarczali M. M. (1) i P. Ł. (1), zaś T. D. (1) podrabiał pełne komplety dokumentów rejestrowych dla takiej firmy.

Następnie T. D. (1) zaproponował zmodyfikowanie starego sposobu wyłudzeń i rozpoczęcie wyłudzeń poprzez giełdę transportową T., tj. podstawianie firm, które miały rzekomo dokonywać transportu towaru, który jednak nigdy nie miał trafiać do odbiorców lecz być przejmowany w trakcie przewozu. W (...) stał się już wspólnikiem oskarżonych M. M. (1) oraz P. Ł. (1).

W wyłudzeniach poprzez przejmowanie zleceń spedycyjnych z giełdy transportowej T. bądź od innych spedytorów, T. D. (1) zajmował się przygotowaniem (podrobieniem) wszelkich dokumentów firm, które miały być wykorzystane do przestępczego przejęcia transportów, wynalezieniem na giełdzie T. interesującego ich towaru, przekazaniem drogą elektroniczną do zleceniodawcy, bądź spedytora podrobionych dokumentów firmy mającej rzekomo wykonać zlecenie, pod którą oskarżeni P. Ł., M. M. i T. D. się podszywali . W kontaktach z firmami wystawiającymi zlecenia na giełdzie transportowej T., uczestniczyła konkubina T. D. – N. W..

T. D. (1) podrabiał również dokumenty niezbędne dla wynajęcia miejsc (placów), do których przekierowywane były „przejęte” transporty i na których były rozładowywane lub przeładowywane. Bezpośrednio wynajmowaniem placów rozładunkowych przy wykorzystaniu podrobionych dokumenów, organizowaniem rozładunków, przeładunków oraz następnie sprzedażą przejętego mienia zajmowali się M. M. (1) i P. Ł. (1).

Wynajdowaniem firm transportowych, które na zasadzie podzlecenia wykonywały faktycznego przewozu „przejętych” frachtów i zlecaniem im dokonania przewozu, w zależności od bieżącej sytuacji zajmowali się zamiennie T. D. (1) lub M. M. (1) i P. Ł. (1). W sytuacjach gdy zajmował się tym T. D. (1), współdziałała z nim N. W., która kontaktowała się zarówno z przedstawicielami firm transportowych jak również następnie bezpośrednio kierowcami.

W nowym systemie P. Ł., M. M. (1) oraz T. D. (1), uzyskane z przestępstw pieniądze, dzielili w równych częściach pomiędzy siebie.

W dniu 17 sierpnia 2010 roku E. M. (1), pracujący jako spedytor w firmie (...) z/s w W., Oddział w M., przyjął od firmy (...) w S. dwa zlecenia dotyczące transportu płyt (...) ze S. z firmy (...) do W. ( pow. (...), woj. (...) ) – pierwszy transport, oraz M. (woj. (...)) – drugi transport. Po przyjęciu przedmiotowych zleceń E. M. (1) skontaktował się z osoba, o której sądził, że nazywa się P. S. i zapytał czy jest zainteresowany takimi zleceniami. W rzeczywistości osobą podającą się za P. S. był T. D. (1). E. M. (1) skontaktował się w tej sprawie właśnie z P. S. (T. D. (1)), albowiem kilka dni wcześniej T. D. (1) podając się za P. S. skontaktował się z nim informując, że reprezentuje firmę (...) oraz, że kontakt do E. M. (1) dostał od znajomego i byłby zainteresowany współpracą w zakresie transportów albowiem posiada samochody w okolicach S.. Jednocześnie T. D. (1) pozostawił E. M. (1) telefoniczny kontakt do siebie – numer (...)

Po tym jak w dniu 17 sierpnia 2010 roku E. M. (1) skontaktował się z T. D. (1) jako P. S. i przedstawił mu warunki frachtów, zlecenie których otrzymał od firmy (...), T. D. (1) zaakceptował je, po czym na podany przez E. M. (1) adres poczty elektronicznej e – mail przesłał skany podrobionych przez siebie uprzednio dokumentów dotyczących firmy (...) w postaci: licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika podatku VAT, polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisanie do ewidencji działalności gospodarczej. Następnie E. M. (1) ustalił z P. S. (T. D. (1)), że dane kierowców, którzy wykonają transport podane zostaną poprzez komunikator gadu –gadu.

Po poczynieniu tych ustaleń, T. D. (1), ponownie przedstawiając się jako P. S., skontaktował się telefonicznie z P. D. (1) z firmy (...) z R., zamawiając zaoferowany przez tę firmę na giełdzie T. transport z okolic K., precyzując, że transport potrzebuje ze S. na 18 sierpnia 2010 roku. P. D. (1) początkowo nie chciał przyjąć tego zlecenia informując, że samochód ma w K. w dniu 17 sierpnia, na co P. S. (T. D. (1)) zadeklarował, że zapłaci za dzień postoju, wobec czego P. D. (1) zgodził się przyjąć zlecenie od rozmówcy. Następnie T. D. (1) przesłał na adres e –mail podany przez P. D. (1) skany podrobionych dokumentów firmy (...) tj. potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika podatku VAT, zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisanie do ewidencji działalności gospodarczej oraz zlecenie dokonania przewozu nr (...) na trasie S. ( firma (...)) - (...). P. D. (1) po otrzymaniu przedmiotowych dokumentów, przekazał P. S. (T. D. (1)) dane kierowcy -P. Z. (1), który będzie wykonywał to zlecenie i przesłał sms-em P. Z. (1) wiadomość, że załadować ma się w S. w firmie (...). P. Z. (1) miał początkowo problem ze znalezieniem miejsca załadunku albowiem w S. nie ma firmy (...) lecz (...), gdzie ostatecznie kierowca ten dojechał.

Pomyłka w zleceniu przesłanym do P. D. (1) ta wynikała ewidentnie z faktu, że w analogicznym czasie, T. D. (1) jako P. S. prowadził ustalenia ze spedytorem spółki (...) SA w sprawie przyjęcie zlecenia na przewóz płyt budowlanych z firmy (...) w Ż..

Tego samego dnia tj. 17 sierpnia 2010 roku w godzinach przedpołudniowych P. S. (T. D. (1)) skontaktował się również z Ł. W. z firmy (...) z D., zamawiając transport płyty (...) na trasie S. ( firma (...)) - (...). Po uzgodnieniu warunków frachtu T. D. (1) przesłał na adres e – mail zleceniobiorcy zlecenie, natomiast Ł. W. poinformował go, że zlecenie wykonywał będzie kierowca M. G. (1).

Dysponując, już danymi dwóch kierowców, niezbędnymi do sfinalizowania zlecenia pochodzącego z firmy (...), P. S. (T. D. (1)) skontaktował się ponownie z E. M. (1) przez komunikator gadu –gadu , przekazując, mu dane kierowców, którzy wykonywać będą transporty płyty o którym to zleceniu rozmawiali wcześniej.

Na potwierdzenie ustaleń, E. M. (1) przesłał na adres e –mail firmy (...), podany mu przez P. S. (T. D. (1)) dwa zlecenie transportowe o numerach (...) oraz (...)

Na podstawie powyższych zleceń w dniach 17 sierpnia 2010 roku (kierowca P. Z. (1)) oraz 18 sierpnia 2010 roku (kierowca M. G. (1)), z firmy (...) w S. pobrany został towar w postaci łącznie 46,17 ton płyt wiórowych (...) o łącznej wartości 55.664 złotych.

Jeszcze przed załadunkiem towaru w S. w firmie (...), na telefon P. Z. (1) z numeru, którym posługiwał się T. D. (1) jako P. S., przedzwonił mężczyzna, który poinformował P. Z. (1), że nastąpiła zmiana adresu dostawy i że ładunek ma zostać dostarczony do miejscowości (...), nie podając jednak dokładnego adresu. Już w trakcie wykonywania transportu w dniu 18 sierpnia 2010 roku w godzinach rannych P. Z. (1) zadzwonił na numer telefonu, z którego dnia poprzedniego poinformowano go o zmianie miejsca docelowego dostawy, chcąc się dowiedzieć o dokładny adres dostawy. Mężczyzna, który odebrał poinformował go, że sprawdzi i za chwilę oddzwoni. Po tej rozmowie, z innego numeru telefonu, do P. Z. (1) przedzwonił inny (nieustalony) mężczyzna, przedstawiając się, że jest z firmy (...), pytając, czy rozmawia z kierowcą, który wiezie dla niego towar w postaci płyt (...) a gdy P. Z. (1) potwierdził, podał mu adres rozładunku tj. (...) ul. (...). Po dojechaniu pod wskazany adres P. Z. (1) zastał tam 4 mężczyzn, którzy zajęli się rozładowaniem przywiezionego towaru przy użyciu wózka widłowego. Po zakończeniu rozładunku, jeden z mężczyzn w wieku około 40 lat, którego tożsamości nie ustalono, a który wcześniej informował telefonicznie P. Z. (1) o dokładnym adresie dostawy, przystawił na dokumencie Wz dostarczonym przez P. Z. (1) pieczątkę firmy (...), ul. (...) (...)-(...) N., REGON (...)” oraz pieczątkę o treści (...) a nadto wręczył P. Z. (1) kwotę 1100 złotych, jaka została ustalona za fracht z P. D. (1). Na przekazaną kierowcy kwotę mężczyzna nie chciał jakiegokolwiek potwierdzenia.

W dniu 19 sierpnia 2010 roku pod ten sam adres w (...) na ul. (...), dojechał z ładunkiem płyt (...), pobranych z firmy (...) w S., M. G. (1) z firmy (...). Podejmując towar w S. na liście przewozowym wskazane było jako miejsce dostawy –M. w woj. (...), jednak już w trakcie przewozu, kierowca otrzymał telefon z numeru (...), którym wcześniej posługiwał się P. S. (T. D. (1)), w którym kobieta przedstawiająca się jako spedytorka o imieniu A. (najprawdopodobniej była to N. W.) poinformowała kierowcę, że transport ma zostać dostarczony do (...) na ulice (...). Na tym miejscu, na placu stały już dwa inne zestawy ciężarowe, z których jeden był już załadowany, zaś na drugi przeładowany został towar z zestawu, którym przyjechał M. G. (1). Po rozładunku, nieustalony mężczyzna posługujący się pieczątką o treści : „magazynier T. N. (2)” podbił listy przewozowe i dokumenty Wz przywiezione wraz z towarem przez M. G. (1), przystawiając na dokumentach tych pieczątkę o treści (...) J. S. (1), ul. (...) (...)-(...) N., REGON (...).\”

Dwa zestawy ciężarowe, które na placu przy ulicy (...) w (...) widział M. G. (1) były to zestawy zamówione do wywiezienia dostarczonych tam płyt, przez skazanego w sprawie S. K. (1).

W dniu 16 sierpnia 2010 roku z R. M. (2) z firmy (...) z/s w K. skontaktował się z numeru(...) mężczyzna przedstawiający się jako P. S. z firmy (...). W rzeczywistości był to T. D. (1), który poinformował swojego rozmówcę, że potrzebuje transportu na trasie Ż. – (...). Przedmiotem transportu miały być płyty (...). Po ustaleniu warunków przewozu, w tym stawki, która miała wynieść 1100 złotych netto od zlecenia, T. D. (1) przesłał R. M. (2) skany podrobionych dokumentów firmy (...) w postaci potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika podatku VAT, zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisanie do ewidencji działalności gospodarczej oraz dwa zlecenia nr (...) otrzymując zwrotnie dokumenty firmowe firmy (...).

Otrzymane zlecenie R. M. (2) podzlecił w dniu 17 sierpnia 2010 roku firmie (...), na co sporządzone zostało zlecenie spedycyjne nr (...) . Zlecenie to w imieniu firmy (...) miał wykonywać jego kierowcy –G. P. (1), którego dane przekazane zostały R. M. (2) a za jego pośrednictwem P. S. (T. D. (1)).

W dniu 17 sierpnia 2010 roku T. D. (1), przedstawiając się jako P. S., skontaktował się z M. Z. (1) – spedytorem firmy (...), Oddział w Z. dopytując o ewentualne zlecenia transportowe na trasie Ż. –S.. Ponieważ tego dnia, nie było żadnych zleceń na tej trasie rozmowa ta nie zakończyła się zawarciem żadnej transakcji. Ponownie T. D. (1), znów podając się za P. S. skontaktował się z M. Z. (1) w dniu następnym tj. 18 sierpnia 2010 roku, ponownie pytając o ewentualne transporty na trasie Ż. –S.. Ponieważ tego dnia M. Z. (1) dysponował zleceniem na tej trasie, po uzgodnieniu warunków frachtu, oraz przesłaniu przez P. S. (T. D. (1)) na adres e – mail M. Z. (1), skanów podrobionych dokumentów firmy (...) w postaci licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, potwierdzenia zarejestrowania podmiotu jako podatnika podatku VAT, polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisanie do ewidencji działalności gospodarczej wraz z danymi kierowcy G. P. (1), pozyskanymi od R. M. (2), otrzymał zlecenie nr (...) na przewóz 24 ton płyt (...) z miejscowości Ż. do miejscowości S..

Wykonujący zlecenie kierowca –G. P. (1), zlecenie dotyczące przewozu w/w płyt (...) otrzymał telefonicznie od spedytorki swojej macierzystej firmy (...) z informacją, że towar ma zostać przewieziony z Ż. do (...).

Kiedy G. P. (1) jechał już z ładunkiem, przedzwonił na jego numer telefonu komórkowego nieustalony mężczyzna, który poinformował go, że ma przed (...) poczekać na postoju albowiem w miejscu rozładunku mają awarię widlaka. Mężczyzna ten polecił G. P. aby czekał aż dostanie telefonicznie informacje, że może już wjeżdżać na miejsce rozładunku.

Przed godziną 22.00 G. P. (1) wjechał w końcu na ogrodzony plac, gdzie odbył się rozładunek. Na miejscu rozładunku stały dwa samochodu ciężarowe m –ki (...) koloru turkusowego, na naczepach których załadowane były płyty (...). Rozładunkiem samochodu G. P. zajęło się pięciu mężczyzn. Przy użyciu wózka widłowego, płyty zestawiane były na ziemię. Po zakończeniu rozładunku, jeden z mężczyzn przystawił na dokumentach przewozowych posiadanych przez G. P. (1) pieczątkę o treści (...) J. S. (1), ul. (...) (...)-(...) N., REGON (...)” oraz imienną pieczątkę T. N. (2) –magazynier. Wystawiona za wykonanie tego zlecenie faktura VAT opiewającą na kwotę 2500 złotych , nigdy nie została uregulowana, na szkodę R. M. (2).

Plac na który dokonano dostaw płyt (...), pobranych z firmy (...) w Ż. jak również płyt (...), pobranych z firmy (...) w S., należy do firmy PHU (...) sp.c. z/s w (...) przy ul. (...). Jego wynajęcia dokonali w dniu 14 sierpnia 2010 roku M. M. (1) oraz P. Ł. (1) w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, wykorzystując do tego celu przygotowane przez T. D. (1) podrobione dokumenty firmy (...), ul. (...) (...)-(...) N., REGON (...) oraz pieczątki dotyczące tejże firmy (adresową o treści (...) J. S. (1), ul. (...) (...)-(...) N., REGON (...) jak i treści (...) J. S. (1), ul. (...), (...)-(...) S. REGON (...) i osobowe dotyczące magazyniera T. N. (2) oraz specjalisty ds. zakupów M. W. (1)). W dniu 14 sierpnia 2010 roku mężczyzna podający się za M. W. (1) specjalistę ds. zakupów firmy (...) , przyszedł do siedziby firmy PHU (...) w (...) przy ul. (...) gdzie w rozmowie z K. K. (3) sfinalizował umowę o wynajem placu o powierzchni 200 m2 na terenie firmy K. K. na okres 6 miesięcy, za kwotę 600 złotych miesięcznie. Mężczyzna ten uiścił K. K. kwotę 1200 złotych na poczet dwumiesięcznej opłaty, nie chcąc żadnego pokwitowania jak również umowy. K. K. (3), sporządził jednak odręczne pokwitowanie przyjęcia pieniędzy, na którym mężczyzna ten złożył parafę na przystawionej pieczątce –M. W. (1) specjalista ds. zakupów oraz adresową (...) J. S. (1), ul. (...), (...)-(...) S. REGON (...).

W dniu 18 sierpnia 2010 roku, tj. gdy na wynajęty plac miały przyjechać „przejęte” transporty płyt (...) i (...) z K. i K., do K. K. (6) przyszedł kolejny nieustalony mężczyzna, który wraz dwoma innymi mężczyznami uczestniczył w przyjmowaniu i rozładowywaniu tirów, które przywiozły płyty.

Towar po jego rozładowaniu z zestawów ciężarowych, którymi przyjechały z miejsc ich załadunku w firmach (...), załadowane zostały niezwłocznie, w dniu 18 sierpnia 2010 roku na zestawy ciężarowe wynajęte przez S. K. (1) w firmie (...), który zlecenia na te przewozy złożył już w dniu 17 sierpnia 2010 roku. Dwa pierwsze zestawy ciężarowe załadowane płytami przywiezionymi w K. i K., skierowane zostały przez S. K. (1) do magazynów spółki (...) w O. W.. przy ul. (...), wyłącznie z dokumentami Wz, opieczętowanymi podrobionymi pieczątkami firmy (...) i nie zostały tam przyjęte albowiem w magazynie tym nie posiadano wiedzy o takim zamówieniu, jak również kierowcy nie posiadali przy sobie jakichkolwiek dokumentów uzasadniających dostawę tego towaru do firmy (...) (żadnej faktury, żadnego zamówienia czy też sspecyfikacji), wobec czego nazajutrz tj. 19 sierpnia 2010 roku, oba załadowane płytami zestawy ciężarowe skierowane zostały na wynajęty przez S. K. (1) za pośrednictwem M. J. plac magazynowy w miejscowości S. przy ul. (...), należący do firmy (...) sp. z o.o. Na plac ten przewiezione zostały również pozostałe płyty dostarczone pierwotnie do (...), na ul. (...). W S. przy ul. (...), nie było odpowiednich warunków do przechowywania płyt (...) i wiórowych – płyty te były złożone na placu, w wyniku czego łatwo mogły ulec uszkodzeniu (na skutek złych warunków atmosferycznych.

M. J. jak również właścicielowi placu w miejscowości S. –Ł. S., S. K. (1) mówił, że płyty są jego własnością. Ponieważ S. K. (1) nie posiadał żadnych dokumentów potwierdzających nabycie przedmiotowych płyt, na prośbę M. M. (1) i P. Ł. (1), T. D. (1) podrobił faktury nieistniejącej firmy (...), która miała być rzekomym sprzedawcą płyt znajdujących się w posiadaniu S. K. (1).

Za płyty (...) oraz (...) przewiezione z (...) do S., S. K. (1) zapłacił gotówką M. M. (1), P. Ł. (1) i T. D. (1) w trakcie spotkania jakie odbyło się w miejscowości W..

Wartość rzekomej sprzedaży płyt (...) przez M. P. (1) dla firmy (...) (27945,01 złotych) była o 20 % niższa aniżeli cena sprzedaży producenta tychże płyt ( (...) w S. – 33781,07 zł). Z kolei wartość płyt wiórowych sprzedawanych rzekomo przez (...)firmie S. K. (12 107,52 zł), stanowiła niemalże połowę ceny za jaką płyty takie sprzedawał jej producent – (...) w S. (21883,52 zł). Co więcej płyty te S. K. sprzedał następnie firmie (...) za kwotę jeszcze niższa albowiem 11170,32 złotych.

Część płyt przechowywanych na placu magazynowym w S., których S. K. (1) nie zdążył sprzedać, została zabezpieczona przez policję i zwrócona za pośrednictwem firmy (...) do firmy (...) w S.. Płyty te jednak z uwagi na niewłaściwe składowanie były uszkodzone i nie zostały uwzględnione na poczet wartości utraconego przez spedytora – firmę (...) ładunku.

Łączna wartość 46,17 ton płyt wiórowych (...) wyłudzonych od firmy (...) wyniosła kwotę 55664 złotych

Wartość 24 ton płyt wiórowych (...) wyłudzonych na szkodę firmy (...) SA Oddział w Z. wynosiła kwotę 31 000 złotych

Za współudział w wyłudzeniu wspólnie i w porozumieniu z ustalonymi osobami tj. M. M. (1) i P. Ł. (1) oraz innymi nieustalonymi osobami, 24 ton płyt wiórowych na szkodę (...) SA Oddział w Z. oraz 46,17 ton płyt (...) na szkodę firmy (...) i (...) P. K. (1), S. K. (1) skazany został prawomocny wyrokiem tutejszego sądu w sprawie XVI K 91/15.

/-/

W dniu 10 marca 2010 roku firma (...) z G. wystawiła na giełdzie transportowej (...) zlecenie na wykonanie przewozu towaru w postaci 24 ton nawozu (siarczanu amonu) z S. do K.. Na ogłoszenie to odezwał się T. D. (1) przedstawiający się jako pracownik firmy (...), który uzgodnił warunki frachtu, jak również podał dane kierowcy, który wykona zlecenie. Dane te T. D. (1) uzyskał albowiem tego samego dnia wcześniej skontaktował się on telefonicznie z firmą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) z/s w W., gdzie z żoną R. K. (1) ustalił, że możliwe będzie wykonanie przewozu 24 ton nawozu z miejscowości S. do miejscowości S. i że transport taki wykona R. K. (1). Jednocześnie T. D. (1) podane zostały zarówno dane pojazdu, jakim R. K. (1) podejmie ładunek jak również numer dowodu osobistego R. K. (1), konieczne do awizowania załadunku w firmie (...) w S..

Po przekazaniu spedytorowi firmy (...) w/w danych kierowcy, który wykona przewóz oraz przesłaniu skanów podrobionych przez siebie dokumentów firmy (...) w postaci licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz polisy odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, z firmy (...) na numer faksu podany przez T. D. (1) przesłane zostało zlecenie spedycyjne z danymi dotyczącymi miejsca załadunku ( firma (...) w S.) i rozładunku (u P. K. (1) (...). K.).

Z kolei T. D. (1) przesłał na numer faksu firmy Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) z/s w W., podrobione zlecenie transportowe firmy (...), na przewóz w/w nawozu z S. (z firmy (...)) do S., ul. (...). T. D. (1) kontaktował się jeszcze telefonicznie z R. K. (1) oraz przesłał mu poprzez wiadomość sms numer telefonu do rzekomego odbiorcy przewożonego nawozu tj. pana N.. W rzeczywistości był to numer telefonu do nieustalonej osoby współpracującej z M. M. (1) i P. Ł. (1), którzy zajmowali się zorganizowaniem miejsca oraz ludzi do rozładowania rzeczonego nawozu.

Rzeczone miejsce, w którym dokonany miał zostać rozładunek nawozu, będącego przedmiotem „przejętego” zlecenia zorganizowali M. M. (1) i P. Ł. (1), współpracujący z nieustalonymi dotąd osobami, w ten sposób, że na początku marca 2010 roku (dokładnej daty nie ustalono) do właściciela posesji w S. przy ul. (...) - T. M. (1), zgłosił się mężczyzna w wieku około 55 lat, którego tożsamości nie ustalono, informując, że ogłoszenie o możliwości wynajęcia powierzchni magazynowych pod tym adresem znalazł w prasie (co było zgodne z prawdą albowiem M. M. regularnie w lokalnej prasie zamieszczał ogłoszenia o możliwości wynajęcia powierzchni magazynowych) i jest zainteresowany wynajęciem takich powierzchni dla prowadzonej działalności gospodarczej. Mężczyzna ten po obejrzeniu magazynów oświadczył, że jest zdecydowany wynająć magazyny, jednak musi to jeszcze uzgodnić z szefem. Celem przygotowania umowy przez T. M., pozostawił mu wypisane na kartce dane firmy (...) w zakresie numeru REGON, NIP oraz wypis z ewidencji działalności gospodarczej. Dokument wypisu z ewidencji działalności gospodarczej podrobiony został przez T. D. (1).

Około 7 marca 2010 roku z T. M. (1) skontaktował się telefonicznie kolejny mężczyzna, którego prawdziwych danych nie ustalono, a który przedstawił się jako C. – szef firmy (...), informując, że zdecydował się na wynajęcie magazynu od T. M. i że formalności związane z podpisaniem umowy załatwiał będzie jego brat tj. mężczyzna, który wcześniej rozmawiał z T. M..

W dniu 8 marca 2010 roku, nieustalony mężczyzna, który rozmawiał z T. M. na początku marca 2010 roku, ponownie pojawił się w S., przy ul. (...) i odebrał przygotowaną przez T. M. umowę najmu nieruchomości przez firmę (...), jednocześnie informując, że umowę podpisać musi szef.

W dniu 10 marca 2010 roku w godzinach popołudniowych na posesję przy ul. (...) w S. przyszli dwaj młodzi mężczyźnie podający się za pracowników firmy (...). Przekazali oni T. M. (1), podpisaną kopię umowy najmu nieruchomości, którą dwa dni wcześniej odebrał od T. M. nieustalony ok, 55 – letni mężczyzna, oraz wręczyli T. M. 1600 złotych stanowiące połowę ustalonego miesięcznego czynszu najmu nieruchomości. Jednym z tych mężczyzna był współoskarżony M. M. (1) i P. Ł. (1) i prawomocnie skazany w sprawie Sądu Okręgowego w Poznaniu – sygn. akt XVI K 61/15- B. P..

Jeszcze przed przyjściem w/w mężczyzn, na ul. (...) w S., dostarczony został wózek widłowy, wynajęty przez osobę podającą się za pracownika firmy (...), na podstawie podrobionych przez T. D. (1) dokumentów firmy (...), od firmy (...) w P..

Około godziny 19.00 na teren posesji przy ul. (...) w S., dojechał R. K. (1), z transportem 24 ton siarczanu amonu, stanowiącego własność P. K. (2) z L., gm. K. a załadowanego w S. w firmie (...). B. P., wspólnie z drugim nieustalonym mężczyzną, przystąpili niezwłocznie rozładowywania przywiezionego towaru, przy użyciu wózka widłowego. Ponieważ nie było możliwości składowania rozładowywanego towaru w pomieszczeniu magazynowym (zbyt wąski wjazd), po telefonicznym kontakcie z nieustaloną osobą, B. P. wraz z drugim - nieustalonym mężczyzną, rozładowywany towar złożyli na ziemi. Po zakończeniu rozładunku, jeden z mężczyzn biorących udział w rozładunku przystawił na liście przewozowym CMR posiadanym przez R. K., pieczątkę firmową firmy (...) oraz wręczył temu kierowcy ustaloną cenę za fracht w kwocie 610 złotych, po czym R. K. wyjechał z tereny w/wymienionej posesji.

Jeszcze tego samego dnia w godzinach wieczornych na posesję przyjechał nieustalony zestaw ciężarowy, mający opisy świadczące, że pochodzi z miejscowości P., na który załadowany został cały nawóz przywieziony uprzednio przez R. K. (1), po czym zestaw ten odjechał w nieustalonym kierunku.

Przejętego w ten sposób towaru w postaci 24 ton siarczanu amonu wartości 20 tys. złotych na szkodę spółki (...), L. J., nigdy nie odzyskano.

W dniu 11 marca 2010 roku na teren posesji przy (...) przyjechał kolejny zestaw ciężarowy - kierowany przez T. A. (1), który przywiózł 24 tony nawozu – siarczanu amonu pochodzący z firmy (...) w S. a należący do D. G., który zlecenie przetransportowania tego towaru zlecił w dniu 10 marca 2010 roku M. G. (2) z firmy (...) z S., ta zaś zlecenie sprzedała firmie (...) SA z W., która wystawiła zlecenie to na giełdzie T., skąd podjęte zostało ono ostatecznie rzekomo przez firmę (...) z O. w dniu 11 marca 2010 roku, w imieniu, której dzwoniła i warunki frachtu uzgadniała kobieta podająca się za A. Z.. W rzeczywistości była to najprawdopodobniej N. W.. Następnie na adres e-mail (...) przesłane zostały podrobione przez T. D. (1) skany dokumentów dotyczących działalności firmy (...) w postaci licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz polisy odpowiedzialności cywilnej przewoźnika. M. P. (1) – spedytorowi z firmy (...) SA O w P. – obsługującemu to zlecenie przekazane zostały przez A. Z. (N. W.) również dane kierowcy, który wykonywał będzie transport tj. T. A. (1) oraz dane pojazdu jakim przyjedzie na załadunek. Dane kierowcy A. Z. (N. W.) uzyskała w dniu 10 marca 2010 roku kiedy to działając w imieniu (...) B. C., zleciła firmie (...) z J. przewóz 24 ton nawozu na trasie S. – S..

T. A. (1) po dokonanym w dniu 11 marca 2010 roku w godzinach przedpołudniowych załadunku nawozu w firmie (...) w S., zgodnie z instrukcjami podanymi mu przez spedytora firmy (...), zawiózł towar do S. na ulicę (...), mimo, że w liście przewozowym otrzymanym przy załadunku wskazany był adres dostawy w miejscowości K., co jednak nie wzbudziło jego wątpliwości, z uwagi na fakt, że zleceniodawcy często zmieniają adresy dostaw. Po zajechaniu na miejsce T. A. (1) oczekiwał przez półtorej godziny na rozładunek, albowiem na miejscu dostawy nie było nikogo, kto mógłby nawóz rozładować. Kiedy po tym czasie na miejsce rozładunku przyszli dwa mężczyźni podający się za pracowników firmy (...) (jednym z nich był B. P.), jeden z nich podpisał przywieziony przez T. A. dokument WZ oraz opieczętował go pieczątką firmy (...) po czym przywieziony przez T. A. nawóz został rozładowany na plac. Ponieważ T. A., mimo takowych ustaleń dokonanych pomiędzy A. I. z firmy (...) a A. Z. (N. W.) z firmy (...), nie odebrał zapłaty za fracht w miejscu rozładunku, jeszcze w dniu 11 marca 2010 roku, otrzymawszy taką informację od T. A., A. I. skontaktowała się na numer telefony, z którego dzwoniła do niej wcześniej A. Z. (N. W.) pytając, czy wobec nieodebrania pieniędzy za fracht w miejscu rozładunku, możliwa będzie zapłata za zlecenie przelewem od zleceniobiorcy, na co A. Z. (N. W.) odpowiedziała twierdząco, jakkolwiek płatność za transport wykonany przez (...) S. K. (3) nie została nigdy uiszczona.

W dniu 11 marca 2010 roku w godzinach popołudniowych na teren posesji przy ulicy (...) w S., przyjechał jeszcze trzeci (ostatni ) transport nawozu, który został tam rozładowany. Transport ten – przywieziony przez M. M. (4), stanowiły 24 tony nawozu L. wartości 25 tys. złotych, załadowanego w zakładzie (...) w L. a należącego do firmy (...) w P., która zlecenie przewiezienia tego towary zamieściła na giełdzie transportowej T..

W dniu 11 marca 2010 roku z A. M. z firmy (...) w P., skontaktował się mężczyzna podający się za R. M. (3) z firmy (...) w O. i zadeklarował chęć wykonania zamieszczonego na giełdzie T. zlecenia transportu 24 ton nawozu z L. do M.. W rzeczywistości mężczyzną tym był T. D. (1), który w ślad za rozmową przeprowadzoną z A. M., przesłał na podany przez nią adres e-mail skany podrobionych przez siebie dokumentów dotyczące firmy (...) w postaci licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego, decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, zaświadczenie o numerze identyfikacyjnym REGON, zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz polisy odpowiedzialności cywilnej przewoźnika.

Tego samego dnia tj. 11 marca 2010 roku w godzinach rannych T. D. (1), podając się za R. z firmy (...), skontaktował się telefonicznie z M. M. (4), prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania transportu drogowego pod firmą (...) w C. i zlecił mu wykonanie transportu 24 ton nawozu z miejscowości L. do miejscowości S..

Uzyskawszy w sposób wyżej opisany dane kierowcy oraz pojazdu, którym możliwe jest wykonanie zlecenie oferowanego przez firmę (...), T. D. (1) jako R. M. (3), przekazał A. M., dane M. M. (4), jako kierowcy, który wykona przewóz nawozu z L. na zlecenie firmy (...) w imieniu firmy (...).

M. M. (4) dojechawszy na ulicę (...) w S. z transportem nawozu L. z L., zastał tam zestaw ciężarowy w skład którego wchodził ciągnik siodłowy o numerze rejestracyjnym zaczynającym się literami (...) i oznaczeniami wskazującymi na miejscowość P.. Na samochód ten dwóch mężczyzn, z których jednym był B. P., ładowało towar znajdujący się w tzw. big bagach po 500 kg każdy. Dopiero po zakończeniu tego załadunku, mężczyźni ci przystąpili do rozładowania ładunku przywiezionego przez M. M. (4), po czym jeden z mężczyzn przystawił na dokumencie magazynowym przywiezionym przez M. M. (4) pieczątkę firmy (...), potwierdzając przyjęcia towaru, oraz uiścił M. M. ustalone wynagrodzenie za przewóz w kwocie 500 złotych

Dostarczony do S. nawóz L. wartości 25 ty. Złotych, należący do firmy (...) w P., został wywieziony z posesji przy ul. (...) w nieznane miejsce i nigdy nie został odzyskany.

Po dokonaniu przeładunku trzech transportów nawozu, który wywieziony został z S. w nie ustalone miejsca, pracownicy firmy (...), nie pojawili się więcej na posesji przy ulicy (...). Na miejscu pozostawiony został również wózek widłowy wypożyczony z firmy (...), który został zabezpieczony przez policje i zwrócony właścicielce.

W przeszłości M. M. (1) i P. Ł. (1), korzystali z usług (...) z PHU (...) w miejscowości P..

W dniu 16 czerwca 2011 roku z J. J. (1), skontaktowała się kobieta, przedstawiająca się jakoA., proponując usługi transportowe do P.. J. J. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...), zajmując się obsługą logistyczną Grupy (...) SA, w ramach której ma zawarta umowę o współpracy z firmą (...) SA.

Ponieważ w dniu 16 czerwca 2011 roku J. J. (1), posiadała już informację, że następnego dnia potrzebny będzie transport celem przewiezienia z firmy (...) SA w K. gąsek aluminiowych do fabryki (...) w P., poprosiła ową panią A. (w rzeczywistości była to najprawdopodobniej N. W.) o przesłanie stosownych dokumentów niezbędnych dla ewentualnego zlecenia transportu. Wówczas na podany przez J. S. –J. adres e –mail, przesłane zostały skany podrobionych przez T. D. (1) dokumentów Firmy (...) z P., w postaci zaświadczenia o dokonaniu zmiany wpisu do ewidencji działalności gospodarczej , licencji nr (...) na wykonywania krajowego transportu drogowego rzeczy, polisy ubezpieczenia O. wystawionej przez (...) SA. Po przesłaniu tych skanów, J. S. –J. jeszcze kilkukrotnie rozmawiała z rzeczoną panią Anią (N. W.) ustalając szczegóły zlecenia, również z tego samego adresu e –mail (...), z którego przesłane zostały wcześniej skany dokumentów Firmy (...), przesłane zostały następnie dane kierowców oraz samochodów, którymi wykonane będzie zlecenie na rzecz firmy (...). Kierowcami tymi mieli być S. K. (4) nr d.o. (...) kierujący ciągnikiem siodłowym o nr rej (...) oraz M. Z. (2) - nr d.o.(...) (...) kierujący ciągnikiem siodłowym o nr rej (...).

Dane powyższych kierowców pozyskane zostały przez osoby podszywające się pod Firmę (...) tj. p. A. (N. W.) oraz pana A. (T. D. (1)) w ten sposób, że w dniu 16 czerwca 2011 roku T. D. (1), podając się za pana A. z Firmy (...), zadzwonił do A. K. prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie transportu samochodowego i handlu paszami w miejscowości S., mówiąc, ze pilnie potrzebuje dwóch aut do przewozu stali z miejscowości K. na dzień 17 czerwca 2011 roku . Ów kontakt pana A. (T. D. (1)) z A. K. w dniu 16 czerwca 2011 roku nie był ich pierwszym albowiem wcześniej – w miesiącu kwietniu 2011 roku, A. K. na zlecenie owego pana A. z Firmy (...) wykonywał zlecenie spedycyjne do miejscowości (...). Na prośbę p. A. (T. D. (1)) w dniu 16 czerwca 2011 roku, A. K. odpowiedział pozytywnie, informując, że może podstawić mu dwa zestawy ciężarowe na 17 czerwca 2011 roku do miejscowości K.. Jednocześnie podał mu nazwiska S. K. (4) oraz M. Z. (2), jako kierowców, którzy wykonywać będą zlecenie jak również dane pojazdów, jakimi będą jechać.

Po przekazaniu przez p.A.(N. W.) z Firmy (...), J. J. (1) danych tychże kierowców, z firmy (...) przesłane zostały zwrotnie zlecenia spedycyjne odrębnie dla zlecenie wykonywanego przez S. K. (4) i odrębnie dla zlecenie wykonywanego przez M. Z. (3). J. S. –J., awizowała również kierowców w firmie (...) SA, skąd pobrany miał być przewożony towar.

W dniu 17 czerwca 2011 roku w godzinach wczesnorannych (około godz. 5.00) do miejscowości K. dojechały oba zestawy ciężarowe kierowane przez S. K. (4) i M. Z. (3) i po załadowaniu na nie w firmie (...) SA w K. łącznie 47,166 ton gąsek aluminiowych, wyruszyły one stosownie do adresu docelowego wskazanego na listach przewozowych, otrzymanych w K. w kierunku P., albowiem wedle listów przewozowych, towar ten miał zostać dostarczony do fabryki (...) w P.. W trakcie przewozu, zgodnie z dyspozycjami otrzymanymi od A. K., S. K. (4), skontaktował się telefonicznie z panem A., którego numer telefonu, również otrzymał od A. K., który to p. A. (T. D. (1)) poinformował go, że rozładunek nastąpi w magazynie nr 1 w miejscowości (...), wobec czego S. K. (4) oraz M. Z. (2) skierowali się właśnie w to miejsce. Dojechali pod wskazany adres w dniu 18 czerwca 2011 roku około godziny 5.00. Tego dnia od świtu padał deszcze. Na miejscu kierowcy zastali otwarta bramę wjazdową, zaś na terenie posesji, będącej terenem spółdzielczego kółka rolniczego, trzech mężczyzn, którzy przy użyciu wózka widłowego rozładowali przywieziony przez nich towar. Następnie jeden z tych mężczyzn w wieku około 40 – 45 lat, wzrostu około 175 cm, szczupłej budowy ciała o krótkich siwych kręconych włosach, przystawił na listach przewozowych posiadanych przez S. K. (4) i M. Z. (3) pieczątkę firmową M. K. (1) oraz podpisał się na niej nieczytelną parafą. Zapłacił również S. K. (4) ustaloną z A. K. stawkę za fracht, przekazując jednocześnie, że odnośnie danych do faktury mają się skontaktować z panem A.. W trakcie rozmowy mężczyzna ten nieznacznie się jąkał.

S. K. (4) opisując pozostałych mężczyzn obecnych przy rozładunku, podał, że ten obsługujący wózek widłowy miał około 180 cm wzrostu, był szczupłej budowy ciała, nie widział jego włosów albowiem ten nosił czapkę, nie nosił okularów, nie widział u niego tatuaży i nie potrafiłby go rozpoznać. Mężczyzną tym był A. W. z firmy (...), który został oddelegowany do rozładunku na terenie (...) w K. w dniu 18 czerwca 2010 roku przez innego pracownika firmy (...) – K. C. (1).

Kolejny, opisany przez S. K. mężczyzna miał około 25 lat, około 165 wzrostu, był brunetem o krótkich włosach, szczupłej budowie ciała, miał krzywą górną dwójkę, na głowie miał czapkę typu dżokejka, nie miał zarostu, nie nosił okularów. S. K. (4) co do mężczyzny, z którym załatwiał formalności oraz 25 –latka, zadeklarował, że potrafiłby ich rozpoznać. W trakcie okazania mu wizerunków oskarżonych w sprawie jak również innych osób, z którymi M. M. (1) i P. Ł. (1) dokonywali przestępstwa w sprawach, w których zostali już prawomocnie skazani, S. K. (4), stwierdził, że nie na okazanych mu zdjęciach nie ma zdjęcia osoby, która podbijała pieczątką dokumenty przewozowe i płaciła za przewóz. Wskazał na zdjęcia K. M. (1), jako podobnego do młodego mężczyzny, którego widział w K. a który miał krzywy ząb (górna dwójkę). Na zdjęcie K. M. (1) jako mężczyzny podobnego do tego, który w dniu 18 czerwca 2010 roku w (...) uczestniczył w rozładunku samochodów ciężarowych z gąsek aluminiowych i miał jakieś dokumenty wskazał również wspomniany wcześniej A. W.

Aluminiowe gąski przywiezione w dniu 18 czerwca 2011 roku przez S. K. (4) i M. Z. (3) na teren (...) w (...), jeszcze tego samego dnia załadowany został na inne dwa nie ustalone zestawy ciężarowe i wywiezione w nieznanym kierunku. Nie zostały one nigdy odnalezione.

Wartość przewiezionych na dwóch zestawach ciężarowych przez S. K. i M. Z. do miejscowości K. łącznie 47 ton gąsek aluminiowych wynosiła łącznie kwotę 402913 złotych.

Miejsce rozładunku w/w gąsek aluminiowych tj. plac na terenie (...) ów w (...), wynajęty został w dniu 9 maja 2011 roku, przez nieustalonego mężczyznę w wieku około 50 lat, krępej budowy ciała o okrągłej twarzy bez zarostu podającego się za M. K. (1), który tego dnia podpisał umowę najmu placu o pow. 200 m2 na terenie Kółek Rolniczych w K., reprezentowanych przez O. S.. Mężczyzna ten obecny był również w (...) w dniu 18 czerwca 2010 roku w czasie, gdy rozładowywane były samochodu ciężarowe, którymi przyjechali tam S. K. (4) i M. Z. (2). Na teren posesji w K. mężczyzna ów przyjeżdżał samochodem osobowym marki F. (...) starego typu o nr rej zaczynającym się literami (...). Również załatwianiem wózka widłowego koniecznego dla rozładunku przeprowadzonego w dniu 18 czerwca 2010 roku, zajmował się w dniu 17 czerwca 2010 roku nieustalony mężczyzna, który w tej sprawie najpierw kontaktował się z R. R. (2) – kierownikiem Zakładu Usługowego w (...), podając się za pracownika Firmy (...) a następnie po uzyskaniu od niego telefony do K. C. (1), uzgodnił z K. C., że użyczy on nazajutrz wózka widłowego celem dokonania rozładunku na placu (...)ów w K.. 18 czerwca 2010 roku wózkiem tym kierował w czasie rozładunku A. W..

M. M. (1) liczy sobie obecnie 44 lata, jest żonaty, na utrzymaniu ma troje dzieci. Posiada wykształcenie w zakresie szkoły podstawowej, nie ma wyuczonego zawodu, nie posiada majątku. W przeszłości był kilkukrotnie karany sądownie za przestępstwa przeciwko mieniu, popełnione w podobnym i identycznym schemacie działania jak opisany w zarzutach stawianych mu w niniejszej sprawie. Aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności wymierzoną mu w sprawie Sadu Okręgowego w Poznaniu – sygn. akt XVI K 35/13

K. M. (1) liczy sobie aktualnie 34 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest tapicerem meblowym. Nie posiada majątku. W przeszłości był karany za przestępstwa przeciwko mieniu. W okresie od 24.02.2009 roku do 19.10.2010 roku odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Świebodzinie w sprawie II K 822 /06 za umyślne przestępstwo podobne z art. 286 § 1 kk i inne.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie następującego materiału dowodowego : częściowo wyjaśnień B. P. (karty 1095 – 1096, 1105), częściowo wyjaśnień K. M. (1) (karty 436 – 438, 1100), częściowo wyjaśnień S. K. (1) (karty 1188, 1200), zeznań świadków: częściowo T. D. (1) (karty 172 – 179, 192 – 195, 197 – 201, 207 -211, 269 – 274, 393 – 399, 401 – 408, 519 – 521, 592 – 593, 594 – 597, 1189 – 1196), G. P. (1) (karty 84 – 85 teczki tematycznej nr 5, 24 – 25, 61 – 62 t.t nr 6, 1277 – 1279 akt głównych), S. R. (karty464 – 465 t.t nr 2, 1279 – 1280 akt głównych), Ł. S. (karty 130 – 131, 134 – 135, 136 – 137 t.t nr 6, 1280 – 1281 akt głównych), M. J. (karty 628 – 629 t.t nr 6, 1281 – 1282, 1745 akt głównych), T. M. (1) (karty 48 – 49, 87 – 89 t.t.nr 3, 11 – 53 56 – 157 t.t nr 4, 1282 – 1283, 1745 - 17146 akt głównych), R. K. (1) (karty 95 – 97 t.t nr 3, (...)- (...), (...)), M. M. (4) (karty 51 – 53, 139 – 141 t.t nr 3 , 1285 – 1286 akt głównych), M. P. (1) (karty 40 – 42, 97 – 98 t.t. nr 4, 1286 – 1287 akt głównych), S. B. (karty 83 – 85, 184 – 185, 273 – 274 t.t nr 1, 1522 akt głównych), Z. S. (karty 122 – 123 t.t nr 5, 1523 akt głównych), P. Z. (1) (karty 113, 330 -332 t.t.nr 2, 1524 akt głównych), częściowo M. B. (wcześniej N.) (karty 143 – 145 t.t nr 6, 1525 – 1526 akt głównych), Z. K. (karty 109 – 111, 182 – 184, 535 – 536 t.t nr 2, 1526 -1527 akt głównych), T. T. (karty 65 – 69, 79 t.t nr 3 , 1527 – 1528 akt głównych), T. A. (1) (karty 143 – 144, 28 t.t nr 4, 1616 -1617 akt głównych), M. Z. (3) (karty 56 – 57, 180 -181, 299 -300 t.t nr 12, 1617 -1618 akt głównych, D. S. (karty 67 – 68, 97 – 98 t.t. nr 12, 1618 – 1619 akt głównych), R. R. (2) (karty 43 – 45, 183 – 185, 239 -240 t.t. nr 12, 1620 akt głównych), J. J. (1) (karty 102 – 103, 116 – 117 t.t. nr 12, 1621 -1623 akt głównych), S. K. (4) (karty 53 – 55, 226 – 227, 302 – 303, t.t. nr 12, (...)), J. K. (karty 307 – 312 t.t. nr 12, 1712 akt głównych), P. Z. (2) (karty 128 – 129 t.t. nr 6, 1713 akt głównych), A. W. (karty 190 – 191 t.t. nr 12, M. Z. (1) karty 67 – 68 t.t nr 5, 2552 – 2553 akt głównych, R. M. (2) (karty 34, 97 t.t nr 5), G. C. (karty 164 t.t. nr 4, 2551-2552 akt głównych), M. G. (2) (karty 110 – 111 t.t. nr4), M. T. k. 598, K. P. k. 165-166, 313-314, E. M. (2) k. 173-174, M. K. (2) k. 180-181, K. K. (9) k. 80-82, 182-183, 275-276, M. W. (2) k. 218-219, K. G. (1) k. 247-248, teczka tematyczna nr 2 P. D. (1) k. 246-248, K. K. (10) k. 302-303, E. M. (1). 470, R. S. k. 474, I. J. k. 525-526, Teczka tematyczna nr 3 A. F. k. 108-110, A. M. 166, M. W. (3) k. 183-184, T. D. (3) k. 185-186, E. Z. k. 292-293, M. Z. (4) k. 294-295, Teczka tematyczna nr 4 A. L. k. 57-52, M. Ł. k. 109, D. G. k. 145-146, K. G. (2) k. 152-153, S. K. (3) k. 161, B. C. k. 169, A. I. k. 167-168, teczka tematyczna nr 5 Z. S. k. 13-14, 122, P. S. k. 57, 86, R. T. k. 51-52. t.t. 12, 78-79 t.t. nr 6, J. A. k. 98-99, M. W. (4) k. 125-126, teczka tematyczna nr 6, P. S. k. 63, J. A. k. 79-80, teczka tematyczna nr 12 B. J. k. 186-187, I. K. k. 188-189, K. C. (1) k. 192-193, M. S. k. 202-203, A. K. k. 222-223, R. K. (3) k. 228-229, D. D. k. 339-340, H. M. k. 421, teczka tematyczna nr 14 A. P. (1) k. 126-127, J. S. (3) k. 138-139, A. D. k. 140-141, P. D. (2) k. 144-145, P. P. k. 154-155, T. M. (3) k. 162-163, J. C. k. 165-166, K. M. (2) k. 175-176, M. M. (6) k. 185-189, T. P. k. 196-199, J. G. k. 204-205, B. Z. k. 484

- dowodów z dokumentów karty: 5-7,9-100,101-142,143-150,151-163,167-171,202-204,207-235,240-266,267,275-282,294,297-315,317-332,336-365,371,373-376,378-383,400,481-482,485-486,495,496-497,499-510,530-564,566-571,574-577,578,581,584,586,587,604-618,638-694,696-718,2224,2247-2248,2579-2600 akt głównych oraz teczkach tematycznych:

teczka tematyczna nr 1 k.:5-17,25-28,30-34,43-50,53-59,88-103,107-112,115-122,140-154,169,170-172,176-179,186-200,201,202-211,223-226,229-240,241,249-253,259-260,277-286,289,291,323,330,333,339,352-353,

teczka tematyczna nr 2 k.: 4-5,11-16,22,23,24-27,38-39,42-44,53-54,58-69,74-96,100-103,114-129,131,136,142-150,163,185,195-200,217-235,239-244,245,250-254,268-282,285-286,295-297,306-309,311-314,332,339-343,350-351,362,374-375,383-387,389-390,394,396-401,406-427,432-443,450-463,466-467,471-473,478-499,502,503,510,522,529,530,533,538-540,542-550,554-563,564-672,573-592

teczkach tematycznych nr 3 k.: 70-74, 75,76,80,90-92,93,94,98,99,100,104-106,107,113-137,142,167-175,195,304-307,309-312,314-315,3173,23-324,327-328,329-354,357,359,368-370,

teczka tematyczna nr 4 k.: 39,45-54,83-87,92-96,99-102,104-108,112,114,116,118,119-142,147,148,151,154,155,158-160,162-168,170-175,178-180,183-184,189,190,191-195,

teczka tematyczna nr 5 k.; 21-33,35-40,46,47,58,59-61,64-65,69-76,80-83,87-90,95-96,100-102,105,106,116-118,127-129,

teczka tematyczna nr 6 k.: 35-42,46-50,53-58,64-70,81-92,97,101-111,113-126,132-133,138-142,146-157,160-181,

teczka tematyczna nr 12 k.: 46-52,69-72,75-101,104-112,117-120,168,190-191,194-200,204-220,224-225,229,235-236,241-263,272-281,304-306,314-337,342-366,374,377-383,396-414,422,423,427-428

teczka tematyczna nr 14 k.: 80-94,106-119,128-136,142,146-153,156-161,164,168-172,177-184,190-195,200-203,206-222,224-225,228-263,266-274,277-281,284,287-306,311-343,345-359,361-396,398-407,410-431,444-451,453-455,457-472,475-478,488,492-493,495,498,499-512,518-524,527-529,532-535,538-544,546-547,549,552-555,558-564,567-572,575-589,601-603,606,607,609-641,643-661,663-664,667-742,744,747,750,753,756-757

W toku postępowania przygotowawczego jak i przed sądem oskarżony M. M. (1) nie przyznał się do stawianych mu zarzutów i odmówił złożenia wyjaśnień jak i odpowiedzi na pytania. Stwierdził jedynie, że został pomówiony przez T. D. (1).

Również K. M. (1) zarówno w toku śledztwa jak i przed sądem nie przyznał się do stawianego mu zarzutu, wyjaśniając, że nie pamięta żadnych takich sytuacji opisanych w zarzucie. Potwierdził, że bywał na placach rozładunkowych na których była rozładowywane stal, jednak nigdy nie posiadała żadnych dokumentów.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy sąd zważył co następuje:

Sąd w całości dał wiarę dowodom z dokumentów wystawionych przez pokrzywdzone firmy w postaci zleceń spedycyjnych, licencji transportowych, kopii polis ubezpieczenia O. oraz faktur jak również innych dokumentów przedstawionych przez pokrzywdzone firmy, jak również dowodom z informacji dotyczących karalności oskarżonych w postaci zarówno odpisów wyroków jak i informacji o ich karalności. Dokumenty te sporządzone zostały przez uprawnione do tego osoby, w zakresie posiadanych przez nich uprawnień w prawem przewidzianej formie. Nierzetelne i niewiarygodne albowiem podrobione były natomiast dokumenty wykorzystane do popełnienia przestępstw w postaci zaświadczeń o wpisie lub zmianie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, potwierdzeń zarejestrowania podmiotu jako podatnika podatku VAT, polis ubezpieczeniowych odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, zaświadczeń o numerze identyfikacyjnym REGON takich podmiotów jak firma (...), (...) B. C.,, Firma (...), (...) M. C. (2), (...) J. S. (1).

Sąd jako prawdziwe w całości ocenił zeznania przesłuchanych w sprawie świadków G. P. (1), S., Ł. S., M. J. , T. M. (1) , R. K. (1) ,M. M. (4) , M. P. (2) , S. B. , Z. S., P. Z. (1) , Z. K. , T. T., T. A. (1), M. Z. (3), D. S. , R. R. (2), J. J. (1) , S. K. (4) , J. K., P. Z. (2) ,A. W., M. Z. (1), R. M. (2), G. , M. G. (2), jak również świadków, których zeznania wobec zgodnego stanowiska stron zostały uznane za ujawnione bez odczytywania - M. T., K. P., E. M. (2), M. K. (2), K. K. (9), M. W. (2), K. G. (1), P. D. (1), K. K. (10), E. M. (1), R. S., I. J., A. F., A. M., M. W. (3), T. D. (3), E. Z., M. Z. (4), A. L., M. Ł., D. G., K. G. (2), S. K. (3), B. C., A. I., Z. S., P. S., R. T.,J. A., M. W. (4), B. J., I. K., K. C. (1), M. S., A. K., R. K. (3), D. D., H. M., A. P. (2), J. S. (3), A. D., P. D. (2), P. P., T. M. (3), J. C., K. M. (2), M. M. (6), T. P., J. G., B. Z. - będących właścicielami i pracownikami pokrzywdzonych firm, kierowcami wykonującymi przewozu towarów, będących przedmiotem przestępstw jak również osobami wynajmującymi miejsca, w których dokonywane były rozładunki czy też będącymi świadkami tychże rozładunków/przeładunków, osobami mającymi kontakty ze sprawcami w trakcie aranżowania przez nich miejsc rozładunku, właścicielami wyłudzonego mienia, właścicielami bądź pracownikami firm transportowych i spedycyjnych, którzy mieli kontakt osobami podszywającymi się pod właścicieli czy tez pracowników firm, przy pomocy których popełnione zostały przestępstwa w sprawie.

Relacje podawane przez te osoby były szczere, rzeczowe, logiczne i konsekwentne, nadto korespondowały we sobą wzajemnie, znajdując także potwierdzenie w wiarygodnych dokumentach, tworząc klarowny obraz zdarzeń będących przestępstwami popełnionymi przez M. M. (1), w porozumieniu z P. Ł. (1), B. P., S. K. (1) i T. D. (1).

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom świadka M. B. (wcześniej N.), która zeznawała na okoliczność nabycia od S. K. (1), wyłudzonych na szkodę firm (...) w S. oraz K. w Ż. płyt (...) i wiórowych (...). Prawdziwe albowiem znajdujące potwierdzenie w dokumentach sprzedaży wystawionych przez prowadzoną przez świadka firmę (...) były podane przez świadka okoliczności sprzedaży przedmiotowych płyt, nabytych od S. K. (1). Sąd nie dał natomiast wiary twierdzeniom świadka, że cena, za jaką płyty te nabywała od S. K. nie odbiegały od cen rynkowych tego rodzaju płyt, albowiem z przedstawionego w ustalonym stanie faktycznym zestawienia cen, za jakie płyty te sprzedawali ich producenci oraz cen za jakie M. B. (N.) kupowała je od S. K. (1) wynika jednoznacznie, że ceny te odbiegały znacząco od cen rynkowych i były od tych cen znacząco niższe (od 20 do 50 %). Sąd nie ma wątpliwości, że nieprawdziwe zeznanie świadka miały na celu uniknięcie zarzutu uczestnictwa w obrocie towarem, co do którego na podstawie towarzyszący okoliczności co najmniej mogła i powinna przypuszczać, że został pozyskany w wyniku czynu zabronionego.

Sąd jedynie w niewielkim zakresie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego B. P.. Prawdziwe były jedynie te wyjaśnienia, w których B. P. przyznał się do stawianych mu zarzutów, potwierdzając, że jego udział w zarzucanych mu przestępstwach wyglądał tak jak opisane zostało to w zarzutach, w konsekwencji czego wniósł on o skazanie go bez przeprowadzenia rozprawy na uzgodnioną z oskarżycielem publicznym karę. Wcześniejsze wyjaśnienia tego oskarżonego w których przeczył on udziałowi w przestępstwach, jak również w których twierdził on, że w czasie zarzucanych mu czynów pracował w zupełnie innym miejscu, co nie zostało potwierdzone zeznaniami osoby, u której miał rzekom pracować, w świetle późniejszego przyznania ocenić należało wyłącznie jako przyjętą przez tego oskarżonego linię obrony, mającą wedle założenia umożliwić mu uniknięcie odpowiedzialności. Z kolei relacje podane przez niego już jako świadka, w których ponownie zaprzeczył on udziałowi w przestępstwach, za które został prawomocnie skazany, w których negował również udział w czynach tych oskarżonych M. M. (1) oraz P. Ł. (1), stanowiły natomiast ewidentnie formę wzmocnienia linii obrony przedstawianych przez M. M. (1) oraz P. Ł. (1) w ramach mylnie pojętej solidarności koleżeńskiej wobec kolegów, z którymi B. P. współdziałał w popełnieniu również innych przestępstwa za co został prawomocnie skazany w przeszłości.

Również wyjaśnienia a następnie zeznania S. K. (1) na miano wiarygodnych zasługiwały jedynie w niewielkim zakresie, w jakim przyznał się do stawianych mu zarzutów potwierdzając, że zarzucane mu czyny miały taki przebieg jak opisano w zarzutach. Prawdziwe były relacje tego oskarżonego zbieżne z poczynionymi w sprawie ustaleniami faktycznymi tj. w zakresie takim, że S. K. (1) czynił ustalenia w sprawie zbycia towaru w postaci płyt różnego rodzaju zarówno ze współoskarżonymi jak i kolejnymi nabywcami tychże płyt, jeszcze przed ich wyłudzeniem od pokrzywdzonych firm, co więcej wyłudzony towar przewożony był z miejsca dostawy zorganizowanego przez oskarżonych M. M. (1) i P. Ł. (1) do kolejnych miejsc (zarówno potencjalnych klientów jak i miejsca ich kolejnego czasowego składowania) na zlecenie i koszt S. K. a następnie sprzedany znacznie poniżej jego rynkowej wartości, zaś ze współoskarżonym M. M. oraz T. D. (1) rozliczał się za towar w gotówce bez jakiegokolwiek potwierdzenia zapłaty, uzyskując następnie, jako podkładkę do dalszej sprzedaży faktury firmy (...), o której nie wiedział nic, ani czym się zajmuje ani nawet czy faktycznie istnieje.

W pozostałym zakresie wyjaśnienia tego oskarżonego, wobec ich oczywistej sprzeczności z wiarygodnymi dowodami potwierdzającymi okoliczności ustalone przez sąd, ocenić należało w kategoriach niezgodne z prawdą linii obrony ukierunkowanej pierwotnie na uniknięcie odpowiedzialności karnej

Sąd w znacznym zakresie dał wiarę zeznaniom T. D. (1) , pierwotnie współoskarżonego w sprawie, który bardzo obszernie, rzeczowo, zbieżnie zarówno z relacjami innych wiarygodnych świadków jak również dowodami z zebranych dokumentów opisał mechanizm popełniania przestępstw zarzucanych oskarżonym w niniejszej sprawie, jak również podał wiele szczegółów dotyczących roli jaką w tych przestępstwach mieli oskarżeni. Przedstawił również okoliczności nawiązania współpracy z oskarżonym M. M. (1) oraz P. Ł. (1), nie ukrywając przy tym swojego zaangażowania w przestępcze działania. Świadek ten jednak w sposób ewidentnie instrumentalny w toku postępowania przygotowawczego nieprawdziwie opisał swoją rolę w aktualnie zarzucanych oskarżonym M. M. (1) i P. Ł. (1) przestępstwach przekonując, że był on ich pomocnikiem, przygotowując dla nich liczne podrobione dokumenty różnych podmiotów gospodarczych potrzebnych zarówno do „przejęcia” zleceń transportowych celem przywłaszczenia przewożonego towaru jak również wynajmowania miejsc, w których towar ten mógł być rozładowany celem jego dalszego zbycia, podczas gdy był on współsprawcą tych przestępstw co więcej współsprawcą o wiodącej roli, co jednak przyznał dopiero na etapie postępowania dowodowego w niniejszej sprawie, już po tym jak został prawomocnie skazany jedynie za pomocnictwie do przedmiotowych przestępstw.

Zdaniem sądu mimo, tej nieszczerości T. D. (1) w omówionym zakresie, prawdziwe były jednak jego późniejsze zeznania jako świadka, w których dalej opisywał już swoją prawdziwą rolę w przedmiotowych przestępstwach, przyznając, że jego rola nie ograniczała się do podrobienia i dostarczenia podrobionych dokumentów różnych firm (...). M. i P. Ł., w zamian za kwoty rzędu 500 złotych za komplet takich podrobionych dokumentów, lecz w rzeczywistości to współdziałał on w wyłudzeniach towarów na nowy sposób tj. poprzez podejmowanie lub przejmowanie zleceń transportowych wystawionych na giełdzie transportowej T., w ten sposób, że wynajdował zlecenia dotyczące „atrakcyjnego” towaru, następnie przesyłał pocztą elektroniczną zleceniodawcy podrobione dokumenty (w formie skanów) firmy rzekomo zainteresowanej wykonaniem zlecenia oraz przekazywał elektronicznie bądź telefonicznie inne niezbędne informacje, konieczne dla otrzymania zlecenia, po czym załatwieniem miejsca rozładunku, rozładunkiem oraz sprzedażą wyłudzonego towaru zajmowali się współoskarżeni M. M. i P. Ł.. Zaś zyskami osiągniętymi z poszczególnych przestępstw dzielili się z M. M. i P. Ł. w częściach równych na trzech. Również w toku postępowania sądowego, zeznając jako świadek, T. D. (1) potwierdził, że w procederze wyłudzeń uczestniczył także jego konkubina N. W..

O prawdziwości wersji zdarzeń przedstawionych przez świadka T. D. (1), wedle której on zajmował się przejęciem poszczególnych ładunków, zaś M. M. (1) i P. Ł. (1) wraz z innymi nieustalonymi osobami załatwieniem miejsca rozładunku i samym rozładunkiem, przekonują zeznania licznych przesłuchanych w sprawie świadków – spedytorów i kierowców, jak również osób, od których wynajęte zostały miejsca, w których dokonywane były rozładunki towarów, z których jednoznacznie wynika, że inne osoby kontaktowały się ze zleceniodawcami w sprawie wykonania zleceń (były to zamiennie mężczyzna lub kobieta) a inne kontaktowały się z kierowcami kierując ich na miejsca rozładunków, załatwiały umowy najmu placów, na których dokonywane były rozładunki (byli to mężczyźnie w wieku 50+, w końcu jeszcze inne zajmowały się samym rozładunkiem (w większości mężczyźnie wieku 25 – 40 lat).

Również o zaangażowaniu M. M. (1) i P. Ł. (1) w zarzucane im przestępstwa, świadczy zeznanie S. B., który rozpoznał w sposób jednoznaczny P. Ł. (1), jako osobę, która rozmawiała z nim osobiście w sprawie zleceń dotyczących transportu stali a która następnie dzwoniła do niego w sprawie wynajęcia samochodów do przewozu stali na zlecenie osób podszywających się pod firmę (...), która to stal następnie została przywłaszczona. Mimo, że świadek ten rozpoznał P. Ł. (1) a nie M. M. (1), to jednak w ocenie sądu, potwierdza to prawdziwość zeznań świadka T. D. (1) w zakresie, w jakim wskazywał on na M. M. (1) i P. Ł. (1) jako osoby wspólnie zajmujące się rozładunkiem i sprzedażą przywłaszczonego w sposób opisany w zarzutach mienia.

W końcu prawdziwość wiarygodnej relacji T. D. (1) potwierdzają wyjaśnienia B. P. i S. K. (1), którzy przyznali się do współudziału z M. M. (1) i P. Ł. (1) w wyłudzeniach towarów w postaci płyt (...), wiórowych i (...) oraz nawozów, potwierdzając, że zdarzenia miały taki przebieg jak opisano to w zarzutach. Wartość dowodowa późniejszych zeznań tych osób, w których praktycznie zaprzeczali swoim przyznaniom się, mimo, że na tej podstawie zostali prawomocnie skazani za przestępstwa, od których to orzeczeń nie odwoływali się, sąd ocenił już wcześniej.

Sąd nie podzielił sugestii oskarżonego M. M. i P. Ł. oraz ich obrońcy, że pomówienie tych oskarżonych ze strony T. D. ma charakter fałszywy. Pomówienie to bowiem miało co do oskarżonych charakter konsekwentny. Zarówno w śledztwie jak i przed sądem T. D. (1) wskazywał konsekwentnie na obu oskarżonych jako osoby zaangażowane w wyłudzenia towarów opisanych w zarzutach a/o, opisując również znane sobie okoliczności ich oraz swojej wcześniejszej działalności przestępczej, co znajduje potwierdzenie w dokumentach dotyczących karalności poszczególnych oskarżonych. Sąd ma oczywiście świadomość, że T. D. (1) początkowo nieprawdziwie opisał swoją rolę w przestępstwach będących przedmiotem niniejszej sprawy, ograniczając ją do roli pomocnika wskazując na M. M. i P. Ł. jako organizatorów, co sprostował dopiero w toku postępowania sądowego, gdy przyznał, że on był współsprawcą a nawet organizatorem przestępstw, zaś M. M. i P. Ł. wspólnikami zajmującymi się głównie odbiorem i sprzedażą wyłudzonego towaru. Uwzględniając jednak, że sprostowania tego T. D. (1) dokonał już po swoim prawomocnym skazaniu za czynu zarzucone mu w niniejszym postępowaniu, nie miał żadnego interesu w dalszym pomawianiu oskarżonych, gdyby pomówienia te nie były prawdziwe, ponieważ nic więcej nie mógł z tego pomówienia uzyskać, co najwyżej delikatnie ujmując „niechęć” byłych wspólników.

Również nie przekonujące były sugestie obrony oskarżonego M. M., wynikająca z wniosku o przeprowadzenie dowodu z protokołu przesłuchania świadka T. D. (1) we wcześniejszym postępowaniu w sprawie XVI K 35/13 jakoby zeznania T. D. (1) został ukierunkowane ma pomówienie M. M. (1) i P. Ł. (1) przez prowadzących postępowanie przygotowawczego w tamtej sprawie. Wykazanie takiego bezprawnego wpływanie przez funkcjonariuszy publicznych na tok postępowania, wymagałby co najmniej wskazania motywu towarzyszącemu takim działaniom tychże funkcjonariuszy. Samo sugerowanie tego rodzaju bezprawnych działań, bez chociażby ich dowodowego uprawdopodobnienia , jako sposób podważania wiarygodności niewygodnych dla prowadzonej obrony zeznań jest zabiegiem chybionym i całkowicie nieskutecznym. Trudno bowiem wyobrazić sobie, że nie mając żadnego motywu w zakresie zaszkodzenia M. M., świadkowie ryzykując odpowiedzialnością, karną a tym samym swoją karierą zawodową .

Kończąc ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego na wyjaśnieniach oskarżonych M. M. (1) i K. M. (1) sąd nie dał wiary wyjaśnieniom M. M. (1). Wyjaśnienia tego oskarżonego ograniczające się do stwierdzenia, że nie przyznaje się do zarzutów i został pomówiony fałszywie przez T. D. (1) nie wytrzymują konfrontacji z rzeczowymi, konsekwentnymi i ocenionymi jako wiarygodne zeznaniami T. D. (1), jak również wiarygodnymi wyjaśnieniami przyznających się do zarzutów B. P. i S. K. (1). Sąd nie ma jakichkolwiek wątpliwości, że wyjaśnienia oskarżonego M. M. stanowią element niezgodnej z prawdą linii obrony, która z założenia miała umożliwić mu uniknięcie odpowiedzialności za popełnione przestępstwa.

Odnośnie wyjaśnień oskarżonego K. M. (1), sąd ma świadomość, że miał on niewątpliwy interes w kwestionowaniu swego udziału w zarzucanym mu przestępstwie, jakkolwiek w toku niniejszego postępowania w ocenie sądu nie przedstawiono nie budzącego wątpliwości materiału dowodowego, dyskwalifikującego wyjaśnienie oskarżonego, co szerzej sąd omówi w dalszej części uzasadnienia.

Reasumując poczynione w sprawie ustalenia faktyczne jak i dokonaną w sposób wyżej opisany ocenę dowodów w sprawie sąd zważył co następuje:

M. M. (1) stanął przed sądem pod zarzutami popełnienia w okresie od 9 marca 2010 roku do 19 sierpnia 2010 roku, w warunkach czynów ciągłych z art. 12 kk (co do 5 zarzutów), wspólnie i w porozumieniu z P. Ł. (1) i S. K. (1) (dwa zarzuty), P. Ł. (1) i B. P. (trzy zarzuty) oraz wyłącznie P. Ł. (1) (jeden zarzut) a nadto innymi nieustalonymi osobami, czyniąc sobie z popełnienia przestępstw stałego źródła dochodu (co do pięciu zarzutów) , sześciu przestępstwa wyłudzenia cudzego mienia, przy wykorzystaniu podrobionych dokumentów tj. przestępstw z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk (5 zarzutów) i z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk (1 zarzut),

K. M. (1) oskarżony został natomiast o popełnienie w okresie od 17 do 20 czerwca 2011 roku, w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art. 64 § 1 kk oraz czynu ciągłego z art. 12 kk, wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, przestępstwa wyłudzenia cudzego mienia znacznej wartości przy wykorzystaniu podrobionych dokumentów tj. przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 12 kk oraz w zw. z art. 64 § 1 kk.

Analizując zasadność tych zarzutów w świetle wiarygodnego, a tym samym wartościowego dla czynienia stanowczych ustaleń faktycznych w sprawie, materiału dowodowego sąd uznał, że wszystkie zarzuty stawiane M. M. (1) znalazły pełne potwierdzenie zarówno co do jego sprawstwa jak i winy, przy jedynie drobnej korekcie w zakresie opisu (z uwagi na wyłączenie do odrębnego rozpoznania sprawy co do P. Ł. (1)) jak i kwalifikacji zarzutów opisanych w części wstępnej wyroku co do czynów opisanych w punktach I oraz III – VI, poprzez wyeliminowanie z kwalifikacji art. 12 kk. Wyeliminowanie kwalifikacji art. 12 w stosunku do w/w wyłudzeń wynika z faktu, że nie zachodzą w tych przypadkach warunki przyjęcia, że doszło do popełnienia tzw. przestępstwa na raty, co reguluje art. 12kk. Zarówno w przypadku firm (...) SA, (...) T. T., L. J., (...), (...) SA przestępstwa te były jedynie rozciągnięte w czasie, albowiem poszczególne znamiona jednego przestępstwa realizowane były w pewnych odstępach czasu (od 2 do 8 dni) i dopiero zrealizowanie ich wszystkich wyczerpało znamiona przestępstw opisanych w poszczególnych zarzutach. Tymczasem art. 12 reguluje sytuacje gdy rozciągnięte są w czasie zachowania sprawcy, które samodzielnie wyczerpują wszelkie cechy samodzielnego przestępstwa, lecz z uwagi na spójność czasową oraz jednolitość zamiaru, przyjmuje się, że stanowiąc one jedno przestępstwo właśnie w warunkach czynu ciągłego.

Przechodząc do szczegółowej analizy zachowań M. M. (1) w kontekście znamion przypisanych mu przestępstw sąd stwierdza, że współdziałając z innymi ustalonymi osobami tj. P. Ł. (1), S. K. (1), B. P. oraz T. D. (1) , z których część jest już prawomocnie skazana za czyny będące przedmiotem zarzutów (T. D. (1) wprawdzie jedynie za pomocnictwo, mimo, faktycznego współsprawstwa) a nadto innymi nieustalonymi dotąd osobami (co jasno wynika z zeznań wiarygodnych świadków opisujących różnorodne osoby uczestniczące w poszczególnych przestępstwach, których opisy nie pasują do żadnego w ustalonych sprawców), wedle schematu działania, w jakim M. M. (1) dopuszczał się już w przeszłości identycznych przestępstw za co prawomocnie skazany został w sprawie Sądu Okręgowego w Poznaniu – sygn. akt XVI K 35 /13, tj. na zasadzie podziału ról oraz znając role innych uczestników tego procederu (co klarownie wynika z wiarygodnych zeznań T. D. (1)) uczestniczył we wprowadzaniu w błąd zleceniodawców spedycyjnych (firm: (...) SA Oddział w Z., (...) Usługi (...), (...) L. J., T. T., (...) sp. z o.o. w P., (...) SA w W. , M. Z. (5) G. z/s w D.) jak również w jednym wypadku zleceniobiorcy spedycyjnego (R. M. (2)), poprzez podszywanie się, przy pomocy podrobionych dokumentów rejestrowych oraz związanych z prowadzoną działalnością, pod istniejące ( (...) P. S.), bądź całkowicie fikcyjne podmioty gospodarcze ( (...) B. C.), zarówno co do podmiotu mającego wykonać usługę spedycyjną oraz podmiotu zlecającego usługę spedycyjną jak i zamiaru faktycznego zrealizowania przyjmowanych zleceń i jednego dawanego zlecenia, celem doprowadzenia ich do niekorzystnego rozporządzenia cudzym mieniem w formie przekazania oskarżonym oraz współdziałającym z nimi osobom, mienia będącego przedmiotem zlecanej usługi transportowej (w pięciu przypadkach) oraz rozporządzenia mieniem w postaci usługi transportowej o określonej wartości ( w jednym przypadku), które były następnie przejmowane przez sprawców w celu ich przywłaszczenia.

We wszystkich przypadkach opisanych w zarzutach współdziałający oskarżeni, w tym M. M. (1) działali od samego początku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, albowiem u samych podstaw ich działania leżała chęć pozyskania środków pochodzących ze sprzedaży przywłaszczonych ładunków, mających bardzo wymierne wartości i tym samym dających konkretne benefity finansowe, nawet przy uwzględnieniu konieczność zbycia takiego towaru znacznie poniżej ich rzeczywistej wartości, co najpełniej odtworzone zostało w przypadku rozporządzenia mieniem z „przejętych” płyt budowlanych przy udziale S. K. (1).

Sąd nie ma także jakichkolwiek wątpliwości, że rozporządzenie cudzym mieniem dokonane przez wszystkie pokrzywdzone podmioty było wynikiem intencjonalnego i podstępnego wprowadzenia ich w błąd przez oskarżonego M. M. oraz współdziałające z nim ustalone i nieustalone osoby, o czym dobitnie świadczy posługiwanie się przez sprawców przy wszystkich przestępstwach podrobionymi dokumentami oraz że rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonych miało charakter niekorzystny, albowiem w kontekście elementarnych zasad logiki i doświadczenia życiowego klarowne dla sądu jest, że posiadając wiedzę, że firmy ubiegające się o uzyskanie (przejęcie) zlecenia, w jednym przypadku udzielająca zlecenia, nie istnieją i nie mają zamiaru wywiązać się z przyjętego zobowiązania, nie dokonałyby jakiegokolwiek rozporządzenia mieniem na ich rzecz, mając pewność, że działanie takie ma charakter czysto przestępczy i zmierza wyłącznie do wyrządzenia im szkody.

Uwzględniając ustalone okoliczności, że dokumenty, których skanami przesyłanymi za pośrednictwem poczty e-mail, posługiwali się sprawcy nie były rzetelnymi i prawdziwymi dokumentami, odzwierciedlającymi w swej treści okoliczności zgodne z rzeczywistością, lecz stanowiły dokumenty w większości podrobione a zatem stworzone w całości niezgodnie z rzeczywistością na potrzeby planowanych a następnie popełnionych przestępstwa, ewentualnie przerabianych z faktycznie istniejących dokumentów, poprzez nieuprawnioną a tym samym bezprawną zmianę ich treści, bez wiedzy i zgody osoby sygnującej takie dokumenty, w pełni zasadna jest przyjęta dla wszystkich stawianych M. M. (1) kumulatywna kwalifikacja z art. 270 § 1 kk w formie zarówno wytworzenia takich dokumentów jak następczego posługiwania się nimi.

Również mając na uwadze nieznaczne odstępy czasu pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, liczbę popełnionych przestępstw w krótkich odstępach czasu, praktycznie stały schemat ich popełniania przy ustalonym i skrzętnie przestrzeganym podziale ról, prawidłowa była kwalifikacja działania oskarżonego M. M. w warunkach art. 65 § 1 kk, tj. przyjęcie, że z popełniania przestępstw uczynił on sobie stałe źródło dochodu, albowiem uwzględniając zakres działań jakie miał M. M. do wykonania w ramach poszczególnych przestępstw (zorganizowanie miejsc rozładunku (przeładunku) zaangażowanie osób do tego potrzebnych, koordynacja sprawnego wywiezienia wyłudzonego towaru z miejsc ich dostawy, załatwianie transportu i zbytu tego towaru stwierdzić należy, że M. M. wręcz zawodowo zajmował się popełnianiem przestępstw podobnie jak P. Ł. i T. D..

Poza jakąkolwiek wątpliwością pozostaje wina oskarżonego M. M. w zakresie przypisanych mu czynów, przyjmująca postać zamiaru umyślnego o charakterze kierunkowym. M. M. będąc osobą dorosłą, nie ograniczoną umysłowo, mając przyswojony co najmniej przeciętny zasób norm społecznych, etycznych i prawnych doskonale zdawał sobie sprawę, że podejmowane przez niego wraz ze współdziałającymi w nim osobami zachowania polegające na oszukiwaniu innych osób, wyłudzaniu towaru i tym samym wyrządzaniu szkód innym osobom i podmiotom gospodarczym, jest zachowaniem sprzecznym z obowiązującymi zasadami porządku społecznego i prawnego i tym samym zabronionym. Mimo tej wiedzy oskarżony motywowany chęcią łatwego wzbogacenia się, uzyskania szybkiej korzyści w sposób umyślny i celowy tychże zakazów nie dochował, wyrządzając w pełni świadomie szkody w mieniu innych osób. Oskarżony dopuścił się wszystkich przypisanych mu czynów, ponieważ chciał tak postąpić. Chęć łatwego wzbogacenia się kosztem innych osób była dla niego ważniejsza aniżeli wymóg przestrzegania obowiązujących norm społecznych i prawnych.

Mając na uwadze wspomniany już nieznaczny odstęp czasu pomiędzy popełnionymi przez M. M. (1) poszczególnymi wyłudzeniami towarów (zarzuty I, III-VI z części wstępnej wyroku), identyczną ich kwalifikację prawną oraz identyczny schemat ich popełnienia co niewątpliwie wyczerpuje znamię działania w podobny sposób, sąd przyjął co do tych przestępstw kwalifikację działania oskarżonego M. M. w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk.

Przechodząc z kolei do oceny zasadności zarzutu postawionego oskarżonemu K. M. (1) , sąd uznał, że zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wykazał w sposób nie budzący wątpliwości sprawstwa tego oskarżonego.

K. M. (1) w toku całego postępowania nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Potwierdzeniem jego zarzutu nie były również jakikolwiek zeznania współdziałających z nim osób, albowiem nikt poza K. M. nie został oskarżony o wyłudzenie dwóch transportów gąsek aluminiowych poprzez podszycie się pod firmę Firma (...), co budzi duże zdziwienia sądu, w kontekście wyjaśnień, jakie jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego złożył T. D. (1) wskazując, że poprzez podszycie się pod firmę (...), wyłudził wspólnie z G. tj., M. M. (1) i P. Ł. (1) dwa transporty aluminium w sztabach na szkodę firmy (...) w K. i było to około czerwca, lipca 2011 roku, co nie pozostawia wątpliwości, że T. D., mówił wówczas od czynie zarzuconym K. M.. Zdziwienie sądu jest tym większe, że uzasadniając udział K. M. w zarzucanym mu czynie autor aktu oskarżenia powoływał się obszernie na okoliczność prawomocnego skazania K. M. za przestępstwa popełnione w identycznym jak w postawionym K. M. w niniejsze sprawie zarzucie, modus operandi a tymczasem zarzutu tego nie postawił ani M. M. ani P. Ł., co wskazywałoby, że K. M. działał niejako na własną rękę, co jednak nie ma żadnego dowodowego uzasadnienia. T. D. (1) wyjaśniając o wyłudzeniu aluminium w sztabach, nie wspomniał nawet słowem o udziale w tym przestępstwie K. M. (1). Zdaniem sądu jedynym dowodem udziału K. M. były zeznania dwóch świadków – kierowcy jednego z zestawów ciężarowych, którym przywiezione zostały wspomniane sztaby (gąski) aluminiowe do miejscowości K. (S. K. (4)) oraz operatora wózka widłowego pomagającego w rozładunku tychże gąsek –M. W. (5) , którzy opisując osoby obecne przy rozładunku jedną z nich opisały jako młodego mężczyznę w wieku około 25 – 30 lat, wzrostu około 165 cm, szczupłej budowy ciała, o krótkich ciemnych włosach oraz krzywym drugim zębie w górnej szczęce (S. K.), który to mężczyzna był podobny do okazanego im na tablicach poglądowych zdjęcia K. M. (1). Przyjęta przez oskarżyciela publicznego teza, że opis ten pasuje do K. M., jest zrozumiała, jednak w ocenie sądu możliwie błędna gdyż niewątpliwie do opisu tego pasowałaby spora liczba osób. Co więcej sąd ma wątpliwości na ile dokładnie świadkowie byli w stanie przyjrzeć się owej opisanej osobie, gdyż jak wynika z zeznań osób będących w miejscowości K. w dniu tego rozładunku, od rana padał wówczas intensywny deszcz w związku z czym wszyscy uczestnicy rozładunku mieli osłonięte głowy (czapki z daszkiem), co niewątpliwie utrudniało obserwacje twarzy.

Również identyfikacja dokonana na podstawie zdjęć umieszczonych na tablicach poglądowych, okazanych S. K. oraz M. W. miała charakter niepewny i nie stanowczy mimo, że obaj przesłuchani po raz pierwszy deklarowali, że byliby w stanie mężczyznę tego rozpoznać. Tymczasem rozpoznali K. M. nie jako tę osobę, lecz jako osobę podobna do tego mężczyzny co wyklucza, w ocenie sądu przełamanie takimi budzącymi wątpliwości dowodami domniemania wynikającego z art. 5 § 1 kpk i dlatego K. M. sąd uniewinnił od stawianego mu zarzutu.

Wymierzając M. M. (1) kary jednostkowe oraz określając wymiar kary łącznej sąd kierował się wytycznymi sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 kk.

Jako wysoki, sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego M. M., głównie poprzez pryzmat bardzo zorganizowanego, praktycznie zawodowego charakteru ich przygotowania i zrealizowania z precyzyjnym podziałem ról, co dowodzi głębokiej demoralizacji oskarżonego, rażącego nieposzanowania przez niego elementarnych reguł życia społecznego, do kanonu których należy reguła poszanowania cudzego mienia.

Niska była pobudka działania oskarżonego, jaką była chęć łatwego uzyskania korzyści majątkowej kosztem cudzej szkody.

Wymierną okolicznością obciążającą jest również wysokość szkód wyrządzonych przestępstwami popełnionymi przez oskarżonego M. M., które w każdym przypadku miały wartość od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych, łącznie wynosząc niemal 200 tys. złotych

Bardzo wysoki był stopień winy oskarżonego, działaniom którego towarzyszył we wszystkich przypadkach zamiar bezpośredni o charakterze kierunkowym.

Również przeszłość oskarżonego M. M. karanego zarówno za wcześniejsze w stosunku do zarzutów osądzonych w niniejszej sprawie jak i chronologicznie późniejsze umyślne przestępstwa podobne, świadczy na jego niekorzyść dowodząc, że M. M. jest sprawcą głęboko zdemoralizowanym, wobec którego proces dotychczasowej resocjalizacji nie odniósł żadnego efektu.

Sąd nie doszukał się jakichkolwiek okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego M. M..

Wyważając wszystkie przytoczone okoliczności, jak również mając na uwadze cele kary zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej, sąd za zasłużone przez M. M. uznał następujące kary:

- za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 91 § 1 kk (zarzuty I, III – VI z części wstępnej wyroku) – 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz wobec towarzyszącemu mu motywu działania zorientowanego na osiągnięcie korzyści majątkowej obok kary pozbawienia wolności również grzywny – 200 stawek po 50 złotych za stawkę.

- za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk (zarzut II z części wstępnej wyroku) – 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz również z uwagi na motyw działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej karę 40 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych.

Orzekając karę łączną 3 lat pozbawienia wolności oraz 220 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych, sąd miał na uwadze bliskość czasową ciągu przestępstw wyłudzeń towaru oraz wyłudzenia usługi transportowej oraz funkcjonalną więź wyłudzenia usługi transportowej z wyłudzeniem towaru na szkodę spółki (...) SA, będącego elementem przypisanego oskarżonemu M. M. ciągu tych przestępstw, co uzasadniało przyjęcie zasady zbliżonej do absorpcji.

W ocenie sądu zarówno tego rodzaju kary jednostkowe jak i kara łączna będą stanowiły dla M. M. zarówno sprawiedliwą odpłatę za pogwałcenie przez niego po raz kolejny zasad porządku prawnego w formie popełnienia przestępstw o wysokim stopniu społecznej szkodliwości i jednocześnie sugestywną przestrogą na przyszłość co do konsekwencji jakie spotkają go w przypadku ponownego wejścia w konflikt z prawem. Kary te w założeniu swoim mają uświadomić oskarżonemu, że popełnienie przestępstwa nie tylko nie popłaca ale każdorazowo prowadzi do odizolowania go od życia w społeczeństwie, którego zasad nie chcą przestrzegać.

Z uwagi na szkody wyrządzone w mieniu pokrzywdzonych, uwzględniając wniosek zgłoszony w tym zakresie przez oskarżyciela publicznego, sąd na zasadzie art., 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego M. M. solidarny z prawomocnie skazanymi już współsprawcami jak również inną ustaloną osobą tj. P. Ł. (1) (co do którego postępowania jest wyłączone do odrębnego rozpoznania) obowiązek ich naprawienia w pełnej wysokości.

Z uwagi na korzystanie przez oskarżonego K. M. (1) z pomocy ustanowionego mu z urzędu obrońcy oraz wobec faktu nie uiszczenie przez niego wynagrodzenia tego obrońcy sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy wynagrodzenie wedle norm przepisanych wskazanych w punkcie 6 wyroku, które to wynagrodzenie uwzględnia zarówno ilość terminów na których sprawa została rozpoznana, jak również stawkę podatku VAT.

O kosztach procesu, w tym opłatach, Sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w punkcie 7. Sąd zwolnił skazanego M. M. (1) z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych, mając na uwadze okoliczność, że skazany obecnie odbywa kilkuletni wyrok pozbawienia wolności w innej sprawie (XVI K 35/13) i również w kontekście kary orzeczonej w niniejszej sprawie, w najbliższym czasie nie będzie miał możliwości pozyskania środków na uiszczenie kosztów poprzez podjęcie pracy zarobkowej, a nie posiada majątku, z którego koszty te można by wyegzekwować przymusowo. W zakresie zarzutu stawianego K. M. wobec jego uniewinnienia, koszty postępowania poniesie Skarb Państwa.

SSO Piotr Kurczewski

XVI K 182/14

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE