Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2017 r. w Chełmnie

na rozprawie

sprawy z powództwa Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty

przeciwko M. E.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty na rzecz pozwanego M. E. kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych zero groszy) z tytułu zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 157/17 Uzasadnienie

Pełnomocnik powoda Prokura Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W. w pozwie z dnia 21 grudnia 2016 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. E. kwoty 18142,60 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i o zasądzenie kosztów procesu, w tym: kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, 17 zł. opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 908 zł. opłaty od pozwu w postępowaniu upominawczym. W uzasadnieniu swojego żądania podniósł on, że strona pozwana M. E. oraz (...) Bank (...) S. A. zawarli w dniu 26 listopada 2007 r. umowę bankową o numerze (...), na podstawie której strona pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną, jednocześnie zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach precyzyjnie określonych w tejże umowie. Strona pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, wobec czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. W następstwie powyższego, wobec niedotrzymania przez stronę pozwaną warunków określonych w umowie, wierzyciel pierwotny wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty pieniężnej. Jednocześnie w treści wezwania wierzyciel pierwotny poinformował stronę pozwaną, że w przypadku niewypełnienia obowiązków określonych w treści wezwania wierzytelność zostanie przelana na rzecz Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty. Strona pozwana, pomimo upływu wyznaczonego terminu, nie dokonała zapłaty, wobec czego w dniu 04 lutego 2016 r. (...) Bank S. A. zawarła z Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym umowę przelewu wierzytelności, cedując na jego rzecz całość praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej przez stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Jednocześnie strona powodowa wskazuje, że dookreślona wyżej umowa przelewu (cesji) wierzytelności została ograniczona o postanowienia stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16.04.1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.). Potwierdzeniem, iż wierzytelność dochodzona niniejszym pozwem, była przedmiotem wyżej przedstawionej umowy przelewu (cesji) wierzytelności, jest wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji. Elektroniczny załącznik do umowy cesji wierzytelności jest równoważny z załącznikiem w wersji papierowej. Wskazany wyciąg, zawiera dane niezbędne do zidentyfikowania zarówno stron jak i samego stosunku zobowiązaniowego łączącego stronę pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Dane te również zostały wymienione w papierowym załączniku do umowy przelewu wierzytelności. Wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji zawiera wyciąg niezbędnych danych, jedynie objętej pozwem sprawy, ze zbioru danych, dołączonego w formie elektronicznej do umowy cesji. Wyciąg ten jest generowany automatycznie. Identyfikator Klienta wskazany w treści wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji jest numerem Identyfikującym Klienta według wierzyciela pierwotnego. Ze względu na fakt, iż papierowy załącznik do umowy przelewu wierzytelności zawiera dane objęte tajemnicą bankową w rozumieniu art. 105 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 128) oraz ochroną danych osobowych na mocy ustawy z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 922), które to dane dotyczą większej liczby wierzytelności i podmiotów, cały obszerny załącznik do umowy cesji nie może zostać przedłożony. (k. 1 i 18).

Sąd Rejonowy w Chełmnie nakazem zapłaty z dnia 07 lutego 2017 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie I (...), nakazał pozwanemu M. E., aby zapłacił powodowi w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu kwotę 18142,60 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 stycznia 2017 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu lub wniósł w tym okresie sprzeciw. (k. 23).

Pełnomocnik pozwanego M. E. wniósł w przepisanym terminie sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, w którym zaskarżył w/w nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniósł zarzut niewykazania istnienia wierzytelności opisanej w pozwie, braku legitymacji czynnej po stronie powodowej i błędnego wyliczenia dochodzonego roszczenia. Podniósł on również zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia i wniósł o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu swojego stanowiska pełnomocnik pozwanego podniósł, że strona powodowa uzasadnia zgłoszone w pozwie żądania zapisami zawartymi w wyciągu z ksiąg rachunkowych i konieczne w tym miejscu jest przytoczenie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 11 lipca 2011 roku, P 1/2010 (Lex Polonica nr 2557883), zgodnie z którym „nadanie mocy prawnej wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego jest niezgodne z konstytucją". W wyżej wymienionym wyroku TK orzekł, iż „art. 194 ustawy dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta jest niezgodny z art.2, art. 32 ust.l zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 20 Konstytucji". TK zauważył, że: „moc prawna dokumentów urzędowych jest związana z wykonywaniem zadań publicznych, a nie działalnością podmiotów prywatnych jakimi są specjalistyczne fundusze inwestycyjne", w uzasadnieniu podnosząc, że nadanie wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszy mocy dokumentów urzędowych jest działaniem, które w zbyt mocnym stopniu umacnia pozycję funduszu wobec konsumenta w toku prowadzonego postępowania cywilnego. Zgodnie ze znowelizowanym już przepisem art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych, wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszy sekurytyzacyjnych pozbawione są mocy prawnej dokumentów urzędowych w postępowaniu cywilnym, tym samym więc dotychczasowa praktyka uwzględniania powództw wyłącznie w oparciu o załączane do pozwów wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszy nie znajduje uzasadnienia w przepisach obowiązującego prawa. Nadto, w odniesieniu do powołanego przez powoda wyciągu, pozwany pragnie jedynie zauważyć, że dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód wyłącznie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu ani na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności, ani na istnienie i wysokość nabytej wierzytelności. W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt: III CZP 65/09, Sąd Najwyższy stwierdził, że samo dokonanie zapisu w księgach funduszu o istnieniu wierzytelności nie wiąże się z domniemaniem prawnym, iż wierzytelność ta istnieje, brak bowiem jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonywanych wpisów, poza ich prawidłowością formalną. Organy funduszu nie mają wystarczających kompetencji do zbadania, czy nabywana wierzytelność faktycznie istnieje. W kontekście powyższego, należy wyraźnie zauważyć, iż powód nie przedłożył do pozwu żadnych dokumentów źródłowych dotyczących stosunku zobowiązaniowego, z tytułu którego domaga się zapłaty. Mając na uwadze powyższe, powód w żadnym stopniu nie wykazał istnienia wierzytelności opisanej w pozwie. W związku z tym pozwany podniósł zarzut nieistnienia przedmiotowej wierzytelności. Ponadto, pozwany oświadczył, że z uwagi na brak dokumentów świadczących o skutecznym przejściu na powoda zindywidualizowanej i istniejącej w stosunku do niego wierzytelności (w szczególności wykazu wierzytelności nabytych przez powoda umową cesji w przepisanej prawem formie, dowodu zapłaty ceny), pozwany podniósł zarzut braku w niniejszej sprawie legitymacji materialnej czynnej po stronie powoda. Należy – zdaniem strony pozwanej - zauważyć, iż z przedłożonych przez powoda dokumentów nie wynika, by przedmiotem przelewu była wierzytelność kredytodawcy względem pozwanego wynikająca z umowy z dnia 26 listopada 2007 roku. Ponad wszelką wątpliwość powyższa okoliczność nie wynika z przedłożonej przez powoda umowy, w tym bowiem zakresie odsyła ona do załączników, których powód w toku niniejszego postępowania nie przedłożył. Strona powodowa przedstawiła jedynie pozbawiony mocy dowodowej wydruk komputerowy w postaci „wyciągu z wykazu wierzytelności”. W żaden jednak sposób nie da się wywieść faktu nabycia przedmiotowej wierzytelności z wydruku zawierającego tabelkę, w której zamieszczone są enigmatyczne personalia pozwanego. Wydruk ten, niepodpisany przez osoby uprawnione, z całą pewnością nie jest załącznikiem do tej umowy i w żaden sposób nie potwierdza, że przedmiotem przelewu wierzytelności była także wierzytelność banku wobec pozwanego z tytułu rzeczonej umowy kredytu. Nadto, wymaga podkreślenia, iż zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Przepis ten reguluje sprzedaż wierzytelności oznaczonej co do tożsamości i dla skuteczności takiej transakcji konieczne jest precyzyjne oznaczenie przenoszonej wierzytelności. Nie budzi wątpliwości, iż strona powodowa nie przedłożyła całej umowy cesji, na którą się powołuje, to zaś stawia pod znakiem zapytania twierdzenia strony powodowej dotyczące istnienia i zasadności jej żądania, bowiem umowa bez załączników jest niekompletna, a tym samym dyskwalifikuje ją jako stanowiącą podstawę do nabycia wierzytelności wobec pozwanego. Podkreślić należy, że dowodem potwierdzającym legitymację czynną strony powodowej może być wyłącznie kompletna umowa cesji wierzytelności. Mając na względzie powyższe, stwierdzić – zdaniem pełnomocnika pozwanego - należy, że powód w żadnym stopniu nie wykazał istnienia, ani skutecznego przejścia wierzytelności opisanej w pozwie na swoją rzecz. Nadto, pozwany zauważył, iż strona powodowa nie wskazała w pozwie, w jaki sposób wyliczyła kwotę dochodzoną w toku niniejszego postępowania, pozwany zaprzecza więc wysokości dochodzonego roszczenia tak co do należności głównej, jak i co do odsetek, albowiem twierdzenia strony powodowej są gołosłowne i nie wynikają z czegokolwiek, co można byłoby zweryfikować na potrzeby niniejszej sprawy. Powód nie wskazał za jakie okresy, według jakich stóp procentowych oraz na jakiej podstawie naliczał odsetki umowne od kwoty należności głównej. Powód nie przedłożył także żadnych dokumentów umożliwiających weryfikację twierdzeń zawartych w pozwie. Wobec braku dokumentów źródłowych, które w sposób pełny i kompleksowy wykazywałyby warunki kredytowania, nie da się ustalić wysokości zobowiązania pozwanego wobec banku oraz jego następcy prawnego. W związku z powyższym uznać należy, iż roszczenie strony powodowej nie zostało wykazane w sposób umożliwiający uwzględnienie roszczenia dochodzonego pozwem. Na wypadek nieuwzględnienia przez Sąd wyżej wymienionych zarzutów, pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń dochodzonych w niniejszym postępowaniu. Zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Bez żadnych wątpliwości w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej przez wierzyciela pierwotnego. Zgodnie z twierdzeniami zawartymi w pozwie pozwany zawarł umowę kredytu w dniu 26 listopada 2007 roku. Do pozwu powód nie dołączył żadnych dowodów potwierdzających okoliczność skutecznego przerwania biegu terminu przedawnienia, tym samym zarzut przedawnienia roszczenia wydaje się być w pełni uzasadniony. W opinii pozwanego treść pozwu oraz przedłożone do niego załączniki nasuwają wątpliwości co do istnienia wierzytelności, jej rzeczywistej wysokości, jak również skutecznego przejścia ww. wierzytelności na powoda. W związku z powyższym uznać należy, iż roszczenie strony powodowej nie zostało wykazane w sposób umożliwiający uwzględnienie roszczenia dochodzonego pozwem (art. 232 k. p. c. w zw. z art. 6 k. c.), tym samym pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. (k. 30 – 34).

Pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 20 kwietnia 2017 r. podtrzymał powództwo w całości i wniósł o :

1) zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kwoty 18142,60 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz

2) kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z żądaniem pozwu wraz z poniesioną opłatą skarbową w wysokości 17 zł. od pełnomocnictwa.

W tym piśmie procesowym pełnomocnik powoda podniósł, że pozwany zawarł w dniu 26.11.2007 r. z wierzycielem pierwotnym umowę kredytu, na podstawie której pozwany otrzymał kwotę 11 119,65 zł, zobowiązując się równocześnie do jej zwrotu wraz ze wszelkimi kosztami oraz odsetkami. Pozwany nie wywiązał się z wziętych na siebie zobowiązań i w konsekwencji wierzyciel pierwotny wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w którym wskazał pozwanemu jaka kwota roszczenia jest wymagalna, któremu następnie sąd nadał klauzulę wykonalności (sygn. akt I (...)). W celu wyegzekwowania zadłużenia, bank skierował sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego i postępowanie egzekucyjne prowadzone było przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie R. G. pod sygn. akt KM (...). W dniu 04.02.2016 r. wierzyciel pierwotny zawarł z Prokura (...) umowę przelewu wierzytelności, cedując na rzecz funduszu całość wierzytelności wynikającej z ww. umowy. Umowa przelewu wierzytelności nastąpiła na mocy art. 509 § 1 k. c., który przyznaje wierzycielowi prawo przeniesienia wierzytelności na osobę trzecią bez zgody dłużnika. Przepisy prawa oraz umowa, nie wymagają dla skuteczności umowy cesji, wezwania dłużnika do spełnienia świadczenia ani zawiadomienia dłużnika o przejściu praw z umowy podstawowej. Po cesji wierzytelności pozwana została poinformowana o przelewie wierzytelności pismem. W/w pismo banku skierowane do pozwanego stanowi pisemne stwierdzenie przelewu wierzytelności w rozumieniu art. 511 k. c. Zgodnie z tym przepisem „jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony". W przepisach k. c. ważność przelewu wierzytelności nie została uzależniona od zachowania szczególnej formy prawnej. Oznacza to, że z punktu widzenia formy prawnej przelew wierzytelności może być dokonany także ustnie, a nawet per facta concludentia (tak A. Rzetecka-Gil, Kodeks cywilny. Komentarz. Zobowiązania - część ogólna, LEX/el. Warszawa 2011 i wyrok SN z dnia 08.02.2002 r., II CKN 160/99). Forma prawna wskazana w art. 511 KC jest więc zastrzeżona dla celów dowodowych (ad probationem). W wyroku z dnia 08.03.2005 r., I ACa 1516/2004, Sąd Apelacyjny w Katowicach zaprezentował pogląd, że w art. 511 KC mowa jest o „stwierdzeniu" przelewu wierzytelności pismem, a nie o zawarciu przelewu w formie pisemnej. Czym innym jest więc dokonanie czynności prawnej w formie pisemnej, a czym innym „stwierdzenie" pismem, że dana czynność prawna została dokonana. „Stwierdzenie pismem" nie odnosi się więc do formy czynności prawnej, a jedynie do istnienia pisemnego stwierdzenia, że umowa przelewu wierzytelności została zawarta. Bezspornie w/w zawiadomienie dłużnika o przelewie wierzytelności spełnia - zdaniem strony powodowej - warunki pisemnego stwierdzenia przejścia wierzytelności w rozumieniu art. 511 KC oraz w/w poglądów orzecznictwa i doktryny. Postępowanie egzekucyjne KM (...) zostało umorzone w dniu 19.07.2014 r. W świetle powołanych dowodów zobowiązanie do zapłaty dochodzonej pozwem kwoty należy – zdaniem pełnomocnika powoda - uznać za bezsporne, zarówno co do zasady jak i wysokości. Bezsprzecznym pozostaje również fakt zawarcia przez pozwanego umowy, z której wynika dochodzone pozwem roszczenie oraz następnie niewywiązanie się z jej postanowień. Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k. c., bieg terminu przedawnienia przerywa się przez każdą czynność podjętą przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Utrwalone już stanowisko orzecznictwa przyjmuje, że czynnością przerywającą bieg przedawnienia jest także wystąpienie z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Złożenie tego wniosku nie tylko powoduje przerwanie biegu przedawnienia, ale też jego zawieszenie aż do czasu ukończenia postępowania wywołanego tym wnioskiem (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004 r., III CZP 101/03, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r., II CSK 203/11). Dopiero po zakończeniu postępowania o nadanie klauzuli wykonalności bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się na nowo. Oczywiste jest także, że złożenie wniosku egzekucyjnego do komornika stanowi czynność zmierzającą bezpośrednio do zaspokojenia roszczenia, przerywającą bieg terminu przedawnienia. Postępowanie egzekucyjne KM (...) zostało umorzone w dniu 19.07.2014 r., zaś strona powodowa złożyła pozew w dniu 10.01.2017 r. Brak jest zatem podstaw do uznania roszczenia za przedawnione. Strona powodowa wykazała – według jej pełnomocnika - w dostateczny sposób, iż dysponuje legitymacją procesową czynną i jest uprawniona do dochodzenia należności od pozwanego z tytułu w/w umowy kredytu. Strona powodowa wraz z pozwem przedłożyła odpis umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 04.02.2016 r., zawartej między wierzycielem pierwotnym (...) Bank S.A. oraz stroną powodową Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do umowy. Wraz z niniejszym pismem strona powodowa przedkłada poświadczony za zgodność z oryginałem odpis wskazanej umowy sprzedaży wierzytelności wraz z wyciągiem z Załącznika Nr 1 - Listy wierzytelności oraz odpisem notarialnego poświadczenia podpisów. Ze względu na obszerność załącznika przedłożona zostaje pierwsza strona Listy wierzytelności, strona obejmująca dane wierzytelności przysługującej wierzycielowi wobec pozwanych, a także ostatnia strona. Ze względu na konieczność ochrony danych osobowych, przedłożony odpis został ograniczony o nazwiska i numery PESEL pozostałych dłużników. Z opisanej wyżej Listy wierzytelności wynika w sposób jednoznaczny, że przedmiotem Umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 4.02.2016 r. była również wierzytelność pieniężna wobec pozwanego. Z uwagi na fakt, iż umowa została zawarta w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi, nie powinno być również żadnych wątpliwości co do uprawnienia osób działających w imieniu stron. Ponadto, zwrócić uwagę należy na essentialia negotii umowy cesji jak i umowy sprzedaży. Obie umowy stanowią o przeniesieniu własności na kupującego zobowiązując równocześnie kupującego do zapłaty. Dodatkowo, przeniesienie praw związanych z wierzytelnością jest dozwolone w drodze umowy sprzedaży (wniosek z art. 510 k. c.). Zatem odnosząc się do przepisów dotyczących umowy sprzedaży wskazać należy na moment przejścia korzyści i ciężarów związanych z przedmiotem sprzedaży, gdzie to istotą przeniesienia własności, jest przeniesienie posiadania (ale go nie warunkuje) co jest expressis verbis wyrażone w art. 535 k. c. W przypadku przeniesienia posiadania dokumentacji (wydania jej nabywcy) dochodzi do potwierdzenia skutecznego przeniesienia własności nabytych praw związanych z wierzytelnością. Zatem wywnioskować można, iż indywidualizacja przedmiotu sprzedaży przy cesji globalnej następuje dwojako - w załączniku do cesji, gdzie to wypisane są identyfikatory wierzytelności oraz poprzez przeniesienie posiadania dokumentacji związanej z poszczególnymi wierzytelnościami będącymi przedmiotem umowy cesji. Wartym wskazania jest również zależność pomiędzy posiadaniem a własnością, iż to pierwsze prawo nie warunkuje skutecznego przejścia własności a co najwyżej potwierdza skuteczne zawarcie umowy sprzedaży. (k. 43 - 47).

Sąd ustalił i zważył, co następuje.

Pozwany M. E. zawarł w dniu 26 listopada 2007 r. z (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. umowę nr (...) o kredyt gotówkowy, zgodnie z której punktem I.1 (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 13364,64 zł., który pozwany zobowiązał się spłacić – stosownie do punktu 9 przedmiotowej umowy - w 36 ratach do dnia 26-go każdego miesiąca począwszy od grudnia 2007 r. z ostatecznym terminem spłaty kredytu ustalonym na dzień 26 listopada 2010 r. Zgodnie z punktem I.12 umowy, niespłacenie raty kredytu w ustalonym terminie powoduje powstanie zadłużenie przeterminowanego, od którego mogą być pobierane odsetki karne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Stosownie do punktu I.14 umowy, niedopełnienie przez kredytobiorcę warunków umowy, a w szczególności nieuregulowanie dwóch pełnych rat umowy o kredyt, uprawnia bank do wypowiedzenia umowy o kredyt w terminie 30 dni i postawienia kredytu w stan natychmiastowej wymagalności, które to wypowiedzenie będzie poprzedzone pisemnym wezwaniem do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni.

(dowód: umowa nr (...) z dnia 26 listopada 2007 r. – k. 49 – 50)

W dniu 23 marca 2010 r. (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. wystawił na zadłużenie pozwanego wynikające z w/w umowy bankowy tytuł egzekucyjny nr (...)23/03/2010/WR i – po nadaniu mu przez Sąd Rejonowy w Chełmnie postanowieniem z dnia 11 maja 2010 r., wydanym w sprawie o sygnaturze I (...), klauzuli wykonalności – złożył w dniu 28 czerwca 2010 r. wniosek o wszczęcie na podstawie tego tytułu wykonawczego postępowania egzekucyjnego, które prowadzone było przez komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G. i zakończyło się wydaniem przez tego Komornika w dniu 19 lipca 2014 r. postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec bezskuteczności dalszej egzekucji.

(dowód: bankowy tytuł egzekucyjny nr (...)23/03/2010/WR – k. 51 - 52,

postanowienie Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 11 maja 2010 r.,

wydane w sprawie o sygnaturze I (...) – k. 55 – 56, wniosek

z dnia 26.05.2010 r. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego – k. 1

akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w

C. M. G., zawiadomienie o wszczęciu egzekucji – k. 4

akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w

C. M. G., postanowienie Komornika Sądowego przy

Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G. z dnia 19 lipca 2014 r.

o umorzeniu postępowania egzekucyjnego – k. 28 akt KM (...)

Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G.).

W dniu 08.09.2010 r. została podjęta uchwała przez Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie (...) Bank S. A. w wyniku której nastąpiło połączenie tego Banku z (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 kodeksu spółek handlowych poprzez przejęcie całego majątku (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. przez (...) Bank S. A. z siedzibą we W..

(dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców

Krajowego Rejestru Sądowego dotycząca (...) Bank S. A.

z siedzibą we W. – k. 78 – 91)

W dniu 04 lutego 2016 r. (...) Bank S. A. z siedzibą we W. zawarła z powodem Prokura Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym z siedzibą we W. umowę sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego, zgodnie z którą (...) Bank S. A. z siedzibą we W. sprzedaje Prokura Niestandaryzowanemu Sekurytyzacyjnemu Funduszowi Inwestycyjnemu Zamkniętemu z siedzibą we W. wierzytelności ujęte na Liście Wierzytelności w liczbie (...) o łącznej wartości na dzień 02 grudnia 2015 r. 326 958 362,10 zł. i wraz z wierzytelnościami przechodzą na kupującego wszelkie związane z nimi prawa, w tym roszczenia o zaległe odsetki (§ 5 pkt 1 umowy), przy czym – zgodnie z § 5 pkt 2 w/w umowy – przejście wierzytelności na kupującego nastąpi w dniu zawarcia tej umowy, pod warunkiem uiszczenia przez kupującego całości ceny sprzedaży na konto banku, która to cena sprzedaży wierzytelności wynosi 51 900 000 zł. (§ 6 pkt 1 w/w umowy). W skład wierzytelności, które były objęte w/w umową sprzedaży wierzytelności do powodowego funduszu sekurytyzacyjnego wchodziły wierzytelności, których dłużnikiem był pozwany.

(dowód: umowa sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 04

lutego 2016 r. – k. 5 – 9 i 57 – 76, zawiadomienie o zmianie wierzyciela – k. 77)

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony i nadesłanych do Sądu dokumentów takich jak: umowa nr (...) z dnia 26 listopada 2007 r. (k. 49 – 50), bankowy tytuł egzekucyjny nr (...)23/03/2010/WR (k. 51 – 52), postanowienie Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 11 maja 2010 r., wydane w sprawie o sygnaturze I (...) (k. 55 – 56), wniosek z dnia 26.05.2010 r. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego (k. 1 akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G.), zawiadomienie o wszczęciu egzekucji (k. 4 akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G.), postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G. z dnia 19 lipca 2014 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego (k. 28 akt KM (...) Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie M. G.), informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego dotycząca (...) Bank S. A. z siedzibą we W. (k. 78 – 91), umowa sprzedaży wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 04 lutego 2016 r. (k. 5 – 9 i 57 – 76) i zawiadomienie o zmianie wierzyciela (k. 77), które uznał za wiarygodne, albowiem autentyczność tych dokumentów nie była przez strony kwestionowana.

Zgodnie z art. 6 k. c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Mając na uwadze wynikającą z w/w przepisu zasadę rozkładu ciężaru dowodu należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie na stronie powodowej spoczywał obowiązek udowodnienia zarówno istnienia wierzytelności po stronie (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. wobec pozwanego M. E., jak i późniejsze przejście tej wierzytelności na (...) Bank S. A. z siedzibą we W., a następnie na powoda.

W ocenie Sądu zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że został udowodniony w niej fakt istnienia zobowiązania pozwanego wobec (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W., co wynika z faktu zawarcia przez pozwanego (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. w/w umowy o kredyt gotówkowy, co wiązało się z wypłaceniem pozwanemu przewidzianych w tej umowie środków finansowych, i braku z kolei wykazania przez stronę pozwana faktu spłaty tego kredytu. W ocenie Sądu strona powodowa wykazała również fakt przejścia w/w wierzytelności z w/w Banku na rzecz (...) Bank S. A. z siedzibą we W., co wynika z połączenia przejęcia (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we (...) Bank S. A. z siedzibą we W., skutkującego przejęciem całego majątku (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. przez (...) Bank S. A. z siedzibą we W., które to połączenie się w/w banków znajduje potwierdzenie w złożonej do akt sprawy przez stronę powodową informacji odpowiadająca odpisowi aktualnemu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, dotyczącej (...) Bank S. A. z siedzibą we W. (k. 78 – 91). Należy natomiast zauważyć, że strona powodowa nie wykazała sposobu wyliczenia dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia, jednakże fakt ten nie ma większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, z przyczyn wskazanych poniżej.

Odnosząc się do wniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia należy podnieść, iż w aprobowanej przez Sąd rozpoznający niniejszą sprawę uchwale z dnia 29 czerwca 2016 r., podjętej w sprawie III CZP 29/16, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że nabywca wierzytelności niebędący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności (art. 123 § 1 pkt 2 k. c.). Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 lipca 2017 r., wydanym w sprawie I CSK 6/17, opublikowanym w L. pod nr (...). Ponadto Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 9 czerwca 2017 r., podjętej w sprawie III CZP 17/17, opublikowanym w L. pod nr (...), wyraził – podzielany przez Sąd rozpoznający niniejszą sprawę – pogląd, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem.

Mając powyższe stanowiska Sądu Najwyższego na uwadze i je podzielając, należy stwierdzić, że – biorąc pod uwagę datę wystawienia przez (...) Bank (...) S. A. z siedzibą we W. bankowego tytułu egzekucyjnego – roszczenie tego Banku wobec pozwanego, wynikające z umowy nr (...) o kredyt gotówkowy, stało się wymagalne najpóźniej z tą datą, t. j. w dniu 23 marca 2010 r., co powoduje, że stosując - przewidziany w art. 118 k. c. - trzyletni termin przedawnienia i mając na uwadze datę wniesienia pozwu w niniejszej sprawie (10 stycznia 2017 r.) oraz fakt, że powód - czyli nabywca przedmiotowej wierzytelności - nie jest bankiem – powoduje, że roszczenie to uległo w całości przedawnieniu.

Mając na uwadze powyższe ustalenia i rozważania Sąd – w punkcie 1 wyroku - powództwo oddalił.

W punkcie 2 wyroku Sąd orzekł, mając na uwadze wynik sprawy, zgodnie z art. 98 § 1 i § 3 k. p. c. w zw. z art. 99 k. p. c., zasądzając od strony powodowej na rzecz pozwanego z tytułu zwrotu kosztów procesu kwotę 3617 zł., na którą to kwotę składają się: kwota 3600 zł., stanowiąca – zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia w niniejszej sprawie pozwu - minimalną stawkę wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego będącego radcą prawnym przy wartości przedmiotu sprawy od 10 000 zł. do 50 000 zł. oraz kwota 17 zł. z tytułu zwrotu uiszczonej przez stronę pozwana opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.