Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Szczuka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2017 r. w Warszawie

sprawy J. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 17 września 2013 r. znak: (...)

1.oddala odwołanie;

2.przyznaje na rzecz pełnomocnika z urzędu adwokat K. J. prowadzącej Kancelarię Adwokacką przy ul. (...) lok. (...) (...) W. od Skarbu Państwa- kasa Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) powiększoną o należny podatek VAT tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej odwołującej z urzędu.

UZASADNIENIE

J. O. w dniu 16 października 2013 r. złożyła odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie od decyzji ww. organu rentowego z dnia 17 września 2013 r., znak:
(...) odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołująca wniosła o dokonanie oceny niezdolności do pracy i jej stopnia, jak również ustalenie prawa
do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczona podniosła, że jest całkowicie niezdolna do pracy i spełnia wszelkie przesłanki ustawowo wymagane w celu nabycia prawa do renty ( k. 2-5 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi
na odwołanie z dnia 31 października 2013 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie
art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu organ rentowy stwierdził, że ubezpieczona nie spełnia ustawowych przesłanek nabycia prawa do renty, gdyż jej niezdolność powstała już
w momencie urodzenia, w związku z czym nie można jej zakwalifikować jako powstałej
w okresie wskazanym w ustawie ( k. 21-22 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 26 listopada 2013 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty ortopedy-traumatologa celem ustalenia, czy w dniu wydania zaskarżonej decyzji odwołująca się była zdolna czy też całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy zarobkowej, ze wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres; jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonej (poprawa lub pogorszenie), to na czym ona polegała ( k. 58 a. s.).

Odwołująca w piśmie procesowym z dnia 23 stycznia 2015 r. wniosła zastrzeżenia wskazując, że schorzenia prawej stopy pojawiły się w okresie świadczenia pracy przez odwołującą, tj. od dnia 26 czerwca 2009 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r., co powinno prowadzić do uznania, że należy się jej renta z tytułu niezdolności do pracy ( k. 167 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 10 lipca 2015 r. dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego ortopedy Z. T. celem ustalenia daty powstania i stopnia niezdolności do pracy odwołującej się ( k. 201 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 19 października 2015 r. odwołująca wniosła
o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego, z uwagi na brak odniesienia się do pism procesowych z dnia 19 stycznia 2015 r. i z dnia 1 marca 2015 r. oraz załączonych
do akt sprawy zdjęć znajdujących się na płytach CD ( k. 243 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 22 października 2015 r. dopuścił dowód z opinii innego biegłego sądowego ortopedy-traumatologa na okoliczności tożsame, jak w postanowieniu
z dnia 26 listopada 2013 r. ze szczególnym uwzględnieniem i odniesieniem się do oryginałów dwóch płyt zawierających wyniki badania z zakresu tomografii i prześwietlenia stawów biodrowych znajdujących się na karcie 199 akt sprawy ( k. 256 a. s.).

W związku z wnioskiem odwołującej wystosowanym na rozprawie, Sąd w dniu
7 stycznia 2016 r. postanowieniem dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego sądowego ortopedy M. G. zobowiązując do zbadania ubezpieczonej i czytelnego odniesienia się do zapisu zawartego na dwóch płytach zawierających wyniki z zakresu tomografii i prześwietlenia stawów biodrowych znajdujących się na karcie 199 akt sprawy
( k. 291 a. s.).

Odwołująca w piśmie procesowym z dnia 15 marca 2016 r. wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii i medycyny pracy celem ustalenia niezdolności do pracy na podstawie dostępnej dokumentacji medycznej oraz przeprowadzonego badania ( k. 323-327 a. s.).

Postanowieniem z dnia 22 marca 2016 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego
z zakresu neurologii oraz medycyny pracy na okoliczności wskazane w piśmie procesowym
z dnia 15 marca 2016 r. pełnomocnika odwołującej ( k. 331 a. s.).

W pismach procesowych z dnia 5 grudnia 2016 r. oraz z dnia 22 lutego 2017 r.,
a także podczas rozprawy w dniu 24 maja 2017 r. odwołująca wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniających biegłych sądowych z zakresu ortopedii M. G., neurologii B. A. i medycyny pracy K. G.
oraz o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu ortopedii niż M. G. ( k. 402-406, 420-422 i 445 a. s.).

Postanowieniem z dnia 24 maja 2017 r. Sąd oddalił wszystkie ww. wnioski dowodowe odwołującej ( k. 445 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. O. w dniu 20 czerwca 2013 r. złożyła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy
( k. 1 a. r.).

W dniu 12 lipca 2013 r. orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS odwołująca została uznana za zdolną do pracy ( k. 67 a. r.).

Odwołująca w dniu 30 lipca 2013 r. wniosła sprzeciw od ww. orzeczenia ( k. 91 a. r.).

Na skutek powyższego, w dniu 4 września 2013 r. orzeczeniem Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że odwołująca jest trwale częściowo niezdolna do pracy od urodzenia
w związku ze stanem narządu ruchu ( k. 99 a. r.).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, Zakład Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. wydał zaskarżoną decyzję w dniu 17 września 2013 r., znak: (...), w której to odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu trwałej
i częściowej niezdolności do pracy, ponieważ niezdolność ta trwa od urodzenia ( k. 123 a. r.).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że u odwołującej rozpoznano:

- wysokie zwichnięcie dysplastycznego lewego biodra ze skróceniem (...) 5 cm; długołukowe kompensacyjne, lewostronne skrzywienie kręgosłupa bez istotnego ograniczenia ruchomości i bez objawów drażnienia korzeni nerwowych; mierne upośledzenie wydolności chodu; brak schorzenia w postaci ostrogi piętowej. Odwołująca jest częściowo niezdolna
do pracy z powodu schorzeń narządów ruchu od dzieciństwa. Brak jest podstaw, aby uznać ubezpieczoną za całkowicie niezdolną do pracy oraz za niezdolną do pracy w rozumieniu rentowym. Całość zgromadzonej dokumentacji medycznej w aktach sprawy nie uzasadnia przyznania J. O. przedmiotowego świadczenia zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa ( opinia biegłego sądowego ortopedy Z. T., k. 151-152 i 216 a. s.);

- wrodzoną dysplazję biodra lewego oraz przebyte złamanie kości krzyżowej. Dysplazja powoduje trwałą, częściową niezdolność do pracy w związku z naruszeniem sprawności narządu ruchu, które jednak powstało w dzieciństwie, co nie pozwala na stwierdzenie
ani częściowej ani całkowitej niezdolności do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji,
w pojęciu renty. Wymienione przez odwołującą zmiany w postaci ostrogi prawego guza piętowego, płaskostopia poprzecznego z minimalną koślawością palucha lewego, zmian zwyrodnieniowych stóp, zniesienia lordozy szyjnej, skoliozy odcinka szyjnego i przebytego złamania kości krzyżowej nie świadczą o pogorszeniu stanu zdrowia w sensie utraty zdolności do pracy. Nie występują zmiany wtórne do istniejącej od dzieciństwa dysplazji. Odwołująca może wykonywać prace zgodne z kwalifikacjami, a więc prace średnio-ciężkie,
a wrodzona dysplazja powoduje niezdolność do pracy w zakresie wykonywania prac ciężkich i bardzo ciężkich. Niezdolność do pracy ubezpieczonej powstała już w dzieciństwie ( opinia biegłego sądowego ortopedy M. G., k. 263-265, 312-314, 352, 412-413 a. s.).

- brak istotnych odchyleń od normy zarówno w momencie badania, jak i w dniu wydania zaskarżonej decyzji. Brak u odwołującej niedowładów i ataksji, cech ogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego ani zaburzeń odwodowego układu nerwowego, brak cech zespołu móżdżkowego; próba R. ujemna; nie stwierdzono obecności istotnych objawów ubytkowych, objawów korzeniowych, cech objawów zespołu piramidowego, brak objawów patologicznych; chód niesymetryczny od urodzenia, bez pomocy sprzętów ortopedycznych. U ubezpieczonej rozpoznano jedynie bóle głowy migrenowe bez objawów ogniskowego uszkodzenia (...), zmiany zwyrodnieniowe
i wielopoziomową dyskopatię kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego bez istotnych powikłań neurologicznych, wrodzoną dysplazję lewego biodra oraz stan po złamaniu kości krzyżowej w 2013 r. Powyższe świadczy o braku niezdolności do pracy ze względu na stan neurologiczny oraz braku pogorszenia stanu neurologicznego, a dolegliwości nie powodują znaczącego i trwałego upośledzenia funkcji organizmu ( opinia biegłego sądowego B. A., k. 371-372 a. s.).

- wrodzoną dysplazję stawu biodrowego powodującą niewielką dysfunkcję narządu ruchu, przebyte przed dwoma laty złamanie kości krzyżowej, które zostało wygojone i nie upośledza sprawności. Ponadto u odwołującej stwierdzono zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego oraz szyjnego bez dodatnich objawów korzeniowych i ubytkowych,
a także bóle głowy migrenowe bez objawów ogniskowego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Powyższe dolegliwości powodują stwierdzenie, że odwołująca w aktualnym stanie zdrowia oraz w dniu wydania zaskarżonej decyzji była zdolna do podjęcia pracy zarobkowej, zgodnie z jej kwalifikacjami. W okresie zatrudnienia ubezpieczonej nie doszło do nasilenia zmian i progresji w stawie biodrowym oraz nie występują zmiany wtórne
w stosunku do istniejącej od dzieciństwa dysplazji. Złamanie kości krzyżowej w styczniu 2013 r. zostało wygojone i nie pozostawiło uszczerbku na zdrowiu ( opinia biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy K. G., k. 393-394 a. s.);

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną zawartą
w aktach sądowych, aktach rentowych ubezpieczonej, a także w oparciu o przeprowadzony dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów. Autentyczność zgromadzonych dokumentów i ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń, w związku z tym Sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy materiał dowodowy. Sąd jako materiał kluczowy dla rozstrzygnięcia sprawy uznał jednak opinie powołanych biegłych sądowych, albowiem dowód ten pozwolił na dokładne określenie zakresu dysfunkcji, jakie występują
w stanie zdrowia odwołującej. Z tego też powodu ustalenia poczynione przez biegłych
Sąd przyjął za własne, albowiem opinie wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującej. Sąd zwraca uwagę również, że biegli lekarze orzekający w niniejszej sprawie są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną
i wieloletnie doświadczenie zawodowe. W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie J. O. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
(...) Oddział w W. z dnia 17 września 2013 r., znak: (...) jest niezasadne
i podlega oddaleniu.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 j.t.) zwanej dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem
w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy. W niniejszej sprawie, na gruncie spornej decyzji organ rentowy podnosił, że ubezpieczona nie spełniła naczelnej przesłanki wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy, a mianowicie jej niezdolność do pracy powstała już w momencie urodzenia, a więc nie podczas jednego ze wskazanych w ustawie okresów składkowych. Bezspornym bowiem pozostała kwestia związana z wymogami nakreślonymi przez punkt 1 i 2 art. 57 ust. 1 ustawy. Jednak w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd zważył, że decyzja organu rentowego jest zasadna i odpowiada prawu. Na gruncie zaskarżonej decyzji Sąd nie znalazł podstaw do przyznania świadczenia odwołującej.

Sąd na podstawie opinii biegłych orzeka o niezdolności do pracy podsądnych.
W niniejszej sprawie biegli sądowi, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach medycznych mający wieloletnie doświadczenie, uznali, że odwołująca nie jest niezdolna
do pracy w rozumieniu przepisów rentowych. Ubezpieczona na dzień wydania decyzji przez organ rentowy cierpiała między innymi na dysplazję biodra, zmiany zwyrodnieniowe
i wielopoziomową dyskopatię kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego i szyjnego. Sąd dopuszczał wielokrotnie dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy ortopedów, a także posiłkował się opiniami biegłych sądowych z zakresu neurologii i medycyny pracy mając na uwadze liczne zastrzeżenia odwołującej. Jednak wszystkie opinie biegłych sądowych, a także wyjaśnienia
w postaci opinii uzupełniającej nie dały żadnych podstaw Sądowi do zmiany decyzji organu rentowego. Sąd doszedł do przekonania, że opinie sporządzone przez wszystkich biegłych były prawidłowe, wyczerpujące i odnosiły się bezpośrednio do stanu zdrowia, w jakim znajdowała się odwołująca na chwilę wydania zaskarżonej decyzji przez organ rentowy.
Z powyższych też względów, Sąd uznając zebrany w sprawie materiał dowodowy
za wystarczający, oddalił dodatkowe wnioski pełnomocnika odwołującej zgłoszone
na ostatniej rozprawie. Przedkładając powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że kolejne wnioski związane z dopuszczeniem dowodu z opinii kolejnych biegłych sądowych służyłyby jedynie nieuzasadnionemu przedłużeniu niniejszego postępowania. W ocenie Sądu osiem sporządzonych opinii przez czterech biegłych sądowych z różnych specjalności, w tym dwóch z zakresu ortopedii negatywnych dla ubezpieczonej były wyczerpujące i dały jasny przekaz, zgodnie z którym badana nie została uznana za zdolną do pracy w rozumieniu rentowym. Sąd wyczerpując środki dowodowe, jakimi dysponował, stwierdził, że odwołująca jest osobą trwale częściowo niezdolną do pracy ciężkiej, lecz powstanie tej niezdolności miało miejsce w momencie urodzenia. Zaś w zakresie prac, co do których odwołująca ma kwalifikacje, tj. prac średnio ciężkich, nie stwierdził niezdolności do pracy.

Z tych przyczyn Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

Sąd w punkcie 2 wyroku zasądził ze środków Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie na rzecz adwokata K. J. kwotę w wysokości 60,00 złotych powiększoną o stawkę podatku VAT zgodnie z § 19 ust. 1
w związku z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 lutego 2013 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2013 r. poz. 461).

Zarządzenie: (...)

(...)